I
'Ik durf nu eindelijk
voor mezelf op te komen'
u
£1
I
m
I
De tekening van een lezer
i1
j DICHTBIJ i
fc VERD
ES
Commentaar
Verantwoordelijkheid
Werkloosheid bracht man tot wanhoop
Natuur lo(n)kt
jp naar volen en markendam
opiumkoersen
ouders en pop
miss op truck
70 jaar echtpaar
IDAG 14 OKTOBER 1977
BINNENLAND
Trouw/Kwartet
:ring en politieke partijen heb-
opnieuw een beroep gedaan op
vakbeweging en met name op
V en CNV om in het arbeids-
aardenbeleid een terughou-
ide opstelling te kiezen. Dat is
,er gezien de financieringsproble-
n in de collectieve sector en de
•lemen waarmee het bedrijfsle-
kampt. een bittere noodzaak,
ider nu te willen beweren dat
V en CNV regering en parle-
pffyit op de wenken bedient, kan de
~"iuding van de vakbeweging tot nu
e niet anders dan als loyaal wor-
n gekenschetst. De vakbeweging
bereid voor het volgend jaar de
llijn te accepteren en zélfs voor
niet onaanzienlijk deel van haar
n de minlijn.
nover deze bereidheid staan
•liswaar een aantal „immateriële
»-ten" zoals bij voorbeeld het zeer
L ^erbarstige probleem van de ver-
Hing van winst in werk. maar glo-
J genomen kan niet worden ge-
;d dat de Nederlandse vakbewe-
ig ongevoelig zou zijn voor de
economische problemen,
lar regering en bedrjfsleven en
;cnlijk wij allemaal mee kam
de uitslag van het komende
l^noverleg nu wel of niet econo-
sch verantwoord zal zijn: van de
faerhandelingspartijen kan niet
Irden gezegd dat zij openlijk een
haling van de stakingsperikelen
n dit voorjaar nastreven,
ich valt de manier de vakbewe-
ig haar leden ertoe probeert de
wegen om op basis van vrijwillig-
td de broekriem wat aan te halen,
nnelijk niet bij iedereen even
id.
•Joi
^It de werkgevers de opstelling van
vakbeweging enigszins wantrou-
bekijken. zal niemand verba-
i. Juist voor de naar adem hap-
ide Nederlandse ondernemingen
in er in het komende overleg
te belangen op het spel. Dc
beweging wil immers nie? alleen
idhaving van de koopkracht van
doorsnee werknemer: zij wil ook
greep, van haar leden op de
rneming versterken. Nu er
:n geld is om dit soort eisen de
:p op de relatie winst-werk is er
van af te kopen, zal het
rleg er niet gemakkelijker op
g voordat de schermutselingen
jscn werkgevers en vakbeweging
cd cn wel zijn begonnen, heeft nu
ook dc Raad voor overleg van mid
delbaar en hoger personeel van zich
laten horen. De raad is zeer boos
over het voorstel van FNV en CNV
om over het inkomen boven de
50.000 respectievelijk 60.000 gulden
per jaar geen of geen volledige
prijscompensatie te betalen. Ietwat
opgewonden laat de raad weten dat
FNV cn CNV geen enkel begrip
tonen voor het feit dat het volko
men verloren gaan van iedere rela
tie tussen inkomen enerzijds en in
spanning. verantwoordelijkheid cn
verzwarende omstandigheden van
dc arbeid anderzijds, niet alleen
onbillijk is. maar bovendien een
sterk demotiverend effect heeft.
De raad heeft het dan over de
plannen van FNV en CNV. die.
zoals gezegd, ruwweg voorzien in
de handhaving van de koopkracht
van dc inkomensgroepen die 28.000
gulden per jaar verdienen, die de
aantasting van dc middengroepen
pogen te beperken en die eerst
boven de halve ton financieel pijn
gaan doen. Pas de inkomensgroe
pen boven dc KN).(KM) gulden zullen
er volgens de vakbewegingsplan
nen pakweg twee procent in
koopkracht op achteruitgaan. Dat
..offer" wordt gevraagd omdat „de
verdelende rechtvaardigheid vereist
dat wc de zwaarste lasten van een
matigingsbeleid daar laten dragen".
De „politiek" heeft de vakbewe
ging daarbij aan haar kant. In het
sociaal-economisch akkoord bij de
regeringsformatie hebben CDA.
PvdA en D'66 zich vastgelegd op de
uitspraak „dat verkleining van de
inkomensverschillen is geboden,
met name door duidelijke beperkin
gen aan de bovenkant van de inko
mensverdeling".
De raad voor overleg van middel
baar en hoger personeel meent nu
in een blind groepsbelang te kunnen
schrijven dat de traditionele vakbe
weging rustig doorgaat met „haar
meedogenloze hetze tegen inko
mens van iedereen, die ook maar
iets boven de middelmaat uit
steekt." Zonder te willen zeggen
dat de vakbeweging het laatste
woord zou moeten hebben over de
inkomenspolitiek, raakt dat verwijt
natuurlijk kant noch wal. Het toont
hoogstens aan. dat de raad voor
overleg van middelbaar en hoger
personeel aan de middelmaat van
de traditionele vakbeweging nog
lang niet toe is.
DEN BOSCH Dat hij werk
loos werd, was de druppel die
de emmer deed overlopen bij
Rinus, een 44-jarige bankwer
ker uit Den Bosch. Daarvoor
voelde hij zich ook al jaren niet
erg goed, maar hij sleepte zich
toch door zijn leven en zijn
werk heen. Maar toen hij in
januari van dit jaar werkloos
werd, ging hij door de knieën.
Tegen zijn hulsarts, die hem al jaren
lang regelmatig op zijn spreekuur
zag met allerlei nerveuze klachten en
die hem dan maar weer flinke hoe
veelheden valium en librium gaf. zei
hij. „Help me deze keer toch eens
echt, want al die pillen en zenuwart
sen, die maar met een half oor naar
me luisteren en me dan ook weer
pillen voorschrijven, hebben me al
leen maar beroerder gemaakt. Er
moet nu echt iets gebeuren, anders
ga ik er onderdoor."
Rinus was in die tijd doodnerveus,
erg angstig, hij sliep slecht en was
erg gespannen. Geen angsten voor
bepaalde dingen, maar angstig om
verder te moeten leven zonder enig
perspectief: geen werk, geen woning,
geen partner. In die tijd kreeg hij een
auto-ongleuk: vermoeidheid, te veel
drank en kalmerïngspillen waren
daar waarschijnlijk de oorzaak van.
„Toen ik na dat ongeluk tot mezelf
kwam en merkte dat me niets over
komen was, was ik helemaal niet blij.
Ik had het toen niet erg gevonden,
als ik omgekomen was. En dat ge
voel maakte me toch bang, hoe be
roerd ik er ook aan toe was. Ik vond
het een rot idee, dat ik zo rustig over
dingen als doodgaan en zelfmoord
kon nadenken en me er zelfs toe
aangetrokken voelde. Tegen de dok
ter zei ik later: „Of dat ongeluk nu
echt een ongeluk was op opzet, ik
weet het niet". De huisarts gaf me
een verwijsbrief voor het algemeen
maatschappelijk werk, waar ik maar
eens moest gaan praten. Later, toen
ik weer bij hem was, heb ik gezegd:
„Die maatschappelijk werker is het
beste dat je me ooit hebt aangera
den. Dat zijn nu de eerste mensen
aan wie ik echt wat heb, die me een
stuk op weg hebben geholpen."
Rinus is afkomstig uit een Brabants
rooms-katholiek gezin. Vergeleken
bij zijn broer en twee zusters was hij
altijd het buitenbeentje. „Ik heb al
tijd gevoeld, dat ze thuis niet van me
hielden, vooral mijn moeder niet.
Haar handen zaten nogal los aan
haar lijf en is was degene die daar
van altijd de dupe was. Ik heb wat
slaag gehad toen ik klein was; niet
voor te stellen. En heus niet alleen
maar wat klappen met de hand,
maar ook met de broodplank of een
stuk ijzer. Ja. mijn ouders waren
driftige mensen, hè en het waren
slechte tijden, toen ik jong was: veel
werkloosheid en bijna geen geld. Ik
kan me wel indenken, dat ze het
moeilijk hadden en propvol zorgen
zaten, maar die pakken slaag kan ik
toch nog steeds niet verkroppen.
Nooit kon ik wat goed doen. Dat zijn
dingen die Je bijblijven, ook al ben je
volwassen. Toen ik veertien was
moest ik gaan werken."
„Op m'n negentiende ben ik geëmi
greerd naar Nieuw-Zeeland, weg van
mijn familie, die niet van me hield en
toch alles fout vond wat ik deed. Ik
heb daar bij de spoorwegen gewerkt.
Negen jaar later ben ik teruggeko
men naar Holland, een stommiteit
van de eerste orde, maar ja, ik heb
het gedaan. Mijn moeder schreef me
in die tijd brieven, waarin ze steeds
maar op mijn gemoed werkte, ze
schreef dat ze me zo miste en dat er
nu genoeg werk in Holland was. zo
dat ik best kon terugkomen. Vrese
lijk vond ik die brieven, op den duur
durfde ik ze gewoon niet meer open
te maken en te lezen. Ik verscheurde
ze ongelezen. Ik begon toen zwaar te
drinken, misschien ook wel vanwege
die brieven. En opeens, zomaar, nam
ik de beslissing, dat ik terug zou
gaan. Goed, ik was er niet best aan
toe op dat moment: veel te veel
drank en een erg ongeregeld leven,
maar of dat terugkomen nu zo'n suc
ces is geweest? Ik geloof het niet, ik
heb in ieder geval spijt als haren op
mijn hoofd, dat ik niet in Nieuw-
Zeeland gebleven ben, want veel
goeds heb ik hier sindsdien niet mee
gemaakt."
Terug
Als Rinus een tijdje terug is in Ne
derland, komt hij in contact met een
gescheiden vrouw met vier kinde
ren. Twaalf Jaar heeft hij met haar
een verhouding. Wanneer deze is af
gelopen Rinus is dan al over de
veertig wil hij weg uit Holland om
een beetje tot zichzelf te komen. Hij
gaat twee jaar als pendelaar in
Duitsland werken. Daarna, weer te
rug in Nederland, komt hij moeilijk
meer aan de slag. alleen nog af en
toe via een uitzendbureau.
Sinds hij terug is in Nederland,
woont Rinus weer thuis bij zijn 73-
jarige moeder, met wie hij nog
steeds niet kan opschieten. Hij heeft
veel verwijten tegen haar. maar
durft ze niet te uiten „omdat je zo'n
oud mens toch eigenlijk maar in
vrede moet laten leven." Daarom
gaat Rinus maar vaak het huis uit:
fietsen als het mooi weer is. wat
fotograferen en eens naar het café.
„Mijn moeder beoordeelt nog altijd
alles negatief wat ik doe. Als ik
ergens solliciteer, zegt ze „dat zal
wel weer niks worden". Als er een
keertje iemand voor mij op bezoek
komt thuis, neemt zij onmiddellijk
het gesprek over en zit ik er voor
pietrsnot bij. Ik moet het huis na
tuurlijk uit. maar waar vind ik. zon
der werk. zomaar een eigen huisje of
flat? Want op een kamer bij een
hospita wil ik niet meer. Ik ben geen
44 jaar geworden om weer op een
kamertje te gaan zitten. Ik wil nu
eindelijk wel eens iets voor mezelf,
daar heb ik nu toch wel recht op.
lijkt me."
„Mijn moeder vindt het ook maar
onzin, dat ik in behandeling ben bij
een maatschappelijk werker en dat
ik in een groepstherapie gezeten
heb. Op de een of andere manier is
ze dat te weten gekomen; zelf heb ik
het niet verteld, ik kijk wel uit. Ze
zegt: „Wat schiet Je daar nu mee op.
met al dat praten met die vreemde
mensen, die Je niet eens kennen."
Maar met haar kon ik nooit praten
en je moet toch ergens Je moeilijk
heden kwijt kunnen. En het is gek.
maar het lijkt wel of familieleden
het nooit kunnen zetten, dat Je der
gelijke hulp krijgt. Ze vinden dat Je
maar met hén moet praten, ook al
maken ze geheel geen aanstalten om
eens bij Je te komen, ze hebben het
allemaal veel te druk met hun eigen
zaakjes. Mijn moeder vindt het bo
vendien vreemd, dat een mens über
haupt aan zich laat sleutelen op
psychisch gebied, ze gaat van het
standpunt uit: .zo ben je geboren en
daar moet je maar mee leven'.
„Doorzetten"
„Maar hoe erg mijn familie ook te
gen deze behandeling is, ik zal door
zetten. hier houden ze me niet vanaf,
want ik heb het broodnodig. Ik heb
van die groepstherapie vooral op
gestoken dat een mens moet leren
praten, dat hij voor zichzelf moet
durven opkomen en dat hij zich
vooral niet moet schamen voor zijn
problemen.
„Wanneer je daar voor het eerst zit.
kijk Je de zaak een beetje aan. Men
sen. die makkelijker durven te pra
ten. beginnen dan al met hun ver
haal en een van de eerste dingen die
je merkt, is dat al die anderen met
ongeveer dezelfde moeUijkheden te
kamepen hebben als JIJ. En dat ter
wijl je dacht dat jij wel de enige zou
zijn met zulke gekke gedachten, zul
ke grote angsten en zo'n tegenzin in
het leven. Je hoort dan dat al die
mensen zich eenzaam voelen, moei
lijkheden hebben met hun ouders of
hun partner, dat ze op hun werk niet
uit de verf komen, omdat ze nooit
eens van zich af durven te bijten: In
wezen zit Je daar allemaal over de
zelfde dingen te praten. Dat geeft je
al een groot gevoel van opluchting:
je bent dus niet gek. Je bent niet de
enige, die zijn moeder haat maar
ook zichzelf.
Een serie over hulpver
lening in de geestelijke
gezondheidszorg
door
Cisca Dresselhuys
en Kees de Leeuw
Nog verder
„In mijn groep zaten ongeveer acht
mannen en vrouwen van 25 tot 45
Jaar. Elke week kwamen we een keer
bij elkaar. Na afloop van die
groepstherapie heb ik individuele
gesprekken met een maatschappe
lijk werkster gehad. Dat beviel me
ook prima, misschien nog wel beter
dan die groep. Mijn behandeling is
nog niet klaar, dat voel ik. maar hoe
ik precies verder wil. weet ik nog
niet: weer in een groep of alleen. Wat
ik wel weet is, dat ik nog verder wil.
ik wil zo graag wat rustiger worden,
'wat minder bang voor het leven en
de wereld om me heen.
„Ik gebruik nu al een tijdje geen
pillen meer; fijn is dat. Met het sla
pen gaat het nog niet erg best. Soms
slaap ik een uur of vijf per nacht,
maar soms veel minder of helemaal
niet. Ik maak me daar nu niet zo dik
meer over. ik steek het licht aan en
ga wat lezen of naar de radio luiste
ren. Steeds maar om en om draaien
in Je bed en Jezelf dwingen te slapen.
Rinus is in behandeling bij een bu
reau van het algemeen maatschappe
lijk werk in Den Bosch. Hij is hier
terecht gekomen na verwijling door
de huisarts. De behandeling is gratis.
Het algemeen maatschappelijk werk
in Den Bosch wordt helemaal betaald
door het ministerie van CRM en de
gemeente. waardoor behandeling
hier altijd kosteloos is.
werkt ook niet. Ik hoop dat het met
dat slapen ook wat beter zal gaan.
wanneer ik rustiger word. Af en toe
heb ik momenten dat ik me heel
rustig voel. een halfuurtje of zo.
Heerlijk is dat. dan denk ik: 'voelde
ik me maar altijd zo'. Maar vasthou
den kan ik die momenten niet. ze
komen vanzelf en verdwijnen ook
weer en dan komen de spanningen
weer terug.
„Als ik zo terugkijk op mijn leven
dan denk ik: wat heb ik nou hele
maal bereikt, ik ben al op de helft
van mijn leven of erover. Rijk wor
den zal ik nooit, dat hoeft ook niet.
maar ik zou toch nog wel graag een
baan vinden, waarin ik mezelf nut
tig kan maken voor anderen. Daar
door zal ik ook zeker tevredener
worden. Ik knok er hard voor om
nog wat te bereiken in mijn leven
Dank zij die behandeling durf ik al
veel beter voor mezelf op te komen,
wanneer ik naar het arbeids- of het
huisvestingsbureau ga. Ik durf nu
iets voor mezelf te vragen, zonder
dat ik bang word en denk: Wat doe
Je hier eigenlijk, je verdient immers
niks. Heel belangrijk zijn voor mij
een vaste baan en een eigen huls. Ik
heb het gevoel dat ik een stuk zou
opknappen wanneer het me zou luk
ken deze twee dingen te bereiken Ik
zal ervoor blijven knokken, zoals ik
ook gevochten heb om eindelijk
goed geholpen te worden. En dat is
me toch ook gelukt?"
Dit is het laatste artikel van een serie
van vijf. De vier voorgaande stonden
in de krant van 1, S 7 en 12 oktober.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan: Trouw, jury politieke prent. Postbus 059.
Amsterdam. Naam en adres aan achterzijde vermelden. Voor geplaatste prenten Is er een boekenbon.
we hopen dat de nieuwe het wel doet
HET WEER door Hans de Jong
Weerrapporten
Gisteren was het de mooiste dag
van deze herfst tot nu toe. Het
was echt zo'n zonnige najaars-
achtige-warme dag om de isoba
ren de isobaren te laten. Een
kaartenwurm is ook niet al
les. en de benen te nemen de
natuur in. Doel van mijn uit
vlucht was: een plekje bulten
bereik van het verkeerslawaai
en de uitlaatgassen, afgelegen
dus en het liefst met reminiscen
ties aan hoe het vroeger geweest
isniet al te veel verkaveld maar
met wilde begroeiingen en langs
een slingerend riviertje. Zulke
plekjes worden schaars, maar
Friesland heeft ze nog: in dit
geval liep het uit op de Linde,
een riviertje niet ver van Wolve-
ga, Noordwolde en De Hoeve.
Langs die gekanaliseerde Linde,
maar met als overblijfsels ette
lijke meanders, loopt een smal
fietspad, dat ook erg goed als
voetpad functioneert. Je treft
langs de kant van de Linde
sportvissers, die klagen dat de
vis wel zuigt maar niet buigt („se
wil'n niet biet'n." Dit is geen
Fries maar Stellingwerfs). Je
ziet in de landerijen sporadisch
een paar landarbeiders die hun
jasje bij het mooie weer ook al
op schouders meedragen, een
boer die nog wat nagras binnen
haalt en ze ontbreken ook
hier niet de glazig-verdwaasd
kijkende zwartbonters.
Temidden van zo'n natuurdecor
geniet Je van het mooie weer pas
goed, veel meer dan tussen de
stadsmuren maar ook meer dan
in de kom van een middelgroot
dorp zoals Schorredijk is. Op de
heenreis was de lucht wat kop
pig als op een warme, wat onsta
biele achtermiddag in augustus,
maar de stapelwolken lekten
niet dit keer. Wel kwam je uit de
zon onder zo'n wolk tijdelijk iet
wat in een andere wereld: het
voelde er Iets killer aan en het
zicht verminderde in een nevel
achtige heiigheid. Jk kreeg de
indruk te doen te hebben met
een „lift up" van overgebleven
mistvelden uit de ochtend.
Een belangrijke bijdrage voor
het welslagen van zo'n puike ok
toberdag pleegt de wind te leve
ren door.afwezig te zijn. Gis
termiddag ontbrak ie bij tijden
geheel en al maar leefde af en
toe toch een beetje op naar een
of twee Beaufort (duidelijk aan
het gezicht te voelen en te zien
aan het plotseling neigende riet:
het was Immers een tikkeltje
onstabiel) maar dan wel uit uit
eenlopende hoeken. Ook dat
geldt als een teken van mooi
weer. Bekend is: ook de wind
draait met de zon mee, morgen
weer een mooie dag. Nog een
teken van de vredigheid en lief
heid van de natuur: het afplat
ten van de stapelwolkjes later in
de middag door een warm pla
fond in de wat hogere lagen, dat
de kijkers verrast met tv-beel-
den uit „verre" landen.
Een verkwikte terugkeer is er na
zo'n wandeling met als iets min
der welkome geste een legioen
uiterst kleine vliesvleugelige.
bijna doorzichtige mugjes op de
autovoorruit (tijdens het parke
ren er gekomen), die heus
waar bij mij toch even de
vraag deden rijzen: zou er dan
toch nog een regentje gevallen
zijn?
Nazomer in optima forma, niet
alleen vandaag, ook morgen en
wellicht het hele weekeinde. Wie
weet bereikt het kwik nog wel de
twintig graden, Ukkel voorziet
22 graden maximaal. Het hoge-
drukgebied boven het continent
behoeft echt geen 1040-er te zijn
(tussen 1020 en 1030 ihag ook)
om de oceaandepressies op veili
ge afstand te houden en de kleu
rige beelden In de natuur vast te
houden. Een welgemeend advies
aan iedereen: trek er eens op uit.
als de tijd het toelaat.
HOOOWATER Zaterdag 15 oktober Vlis-
slngen 3 04-15-24. Haringvlletslulzen 3 25-
15.44. Rotterdam 5.22-17.29. Schevenlngen
4 19-16 34. IJ mul den 4.53-17 12. Den Hel
der 9.32-21.57. Harllngen 1128. DeUxljl
113-13 27
Amsterdam
1. bew.
16
De Bilt
L bew
16
Deelen
1. bew
15
Eelde
1 b*w
15
Eindhoven
1. bew
17
Den Helder
xw bew.
15
Rotterdam
1. bew
16
Twente
xw bew.
15
Vllssingen
onbew
16
Zd Limburg
xw bew.
15
Aberdeen
half bew
13
Athene
xw bew
20
Barcelona
onbew
21
Berlijn
xw bew
14
Bordeaux
onbew
21
Brussel
half bew.
17
Frankfort
1 bew
13
GenSve
onbew
14
Helsinki
regen
9
Innsbruck
onbew
17
Klagenfurt
onbew
18
Kopenhagen
1. bew
13
Lissabon
onbew
25
Locarno
onbew
17
Londen
half bew
16
Luxemburg
onbew
14
Madrid
onbew
21
Malaga
xw bew
21
Mallorca
half bew
21
MUnchen
geh bew
Nice
onbew
21
Oslo
L bew
l«
Parijs
Rome
1 bew
21
Split
half bew.
23
Stockholm
1 bew
12
Wenen
xw bew.
15
Zürtch
1 bew
13
Casablanca
xw bew.
24
Istanbul
xw bew.
15
Tunis
1 bew
22
donder redactie van Loes Smit
^eeft u ook informatie buiten
|mPsterdam?" „Jazeker, wij ge-
top inlichtingen over heel Neder-
(Zld". „Kunt u me dan zeggen
l&r ik een leuk hotelletje in
s fcemburg kan vinden?"
jcjh van de opmerkelijke vragen
up# toeristen, waarvan de informa-
^es van de Amsterdamse VVV er
jaar heel wat te beantwoorden
Igen Soms. zegt de VVV. zijn het
'e gekke vragen („ergens tussen
Ife bruggen moeten hier honden-
zijn. waar is dat?"» dat zelfs
het antwoord schuldig moeten
en Maar met enige moeite
dat meestal toch wel. Zo vroeg
g jaar een bezoeker of hij
gs de E 35" kon zwemmen Dat
b. in het Veluwemeer En ook de
t vreemd gestelde vraag van een
•erikaan was wel op te lossen:
can I get to Volen and Mar-
Mam?" Zo langzamerhand we-
de informatrices wel wat een
te bedoelt als hij een „kunstka
mer" komt vragen: geen kalen
der met reprodukties van onze gro
te kunstenaars, maar een papiertje
met de uitgaansagenda van de Am
sterdamse bioscopen, theaters en
muziekzalen. Maar degene die
schriftelijk om „een timetable van
Bennebroek" vroeg, moest teleur
gesteld worden; zoiets bestaat nou
eenmaal niet.
Heel wat vreemdelingen heeft Am
sterdam vorig jaar weer binnen zijn
poorten gehad. En nu weten we
best dat ook andere steden in Ne
derland buitenlands bezoek ont
vangen en aardige dingen meema
ken. maar als je de opsommingen
in het jaarverslag-1976 van Amster
dam leest, raak je toch wel diep
onder de indruk. Dat er mensen uit
alle windstreken in onze hoofdstad
willen logeren (tot uit Japan. IJs
land. Canada, de VS, Nieuw-Zee
land en Afrika toe), fiat. Die zullen
ook wel eens. al dan niet door bed
dengebrek in Amsterdam gedwon
gen. in andere steden terechtko
men. Nee. het gaat meer om bezoe
kers uit allerlei landen die komen
voor hun kranten, tijdschriften,
voor filmopnamen, voor radiouit
zendingen en t.v.-films, mensen die
zonder de medewerking van Am
sterdam niet (denken te) Runnen
slagen in hun opdracht. We zullen
ons tot twee voorbeelden beper
ken: voor de tweede keer werd in de
hoofdstad een serie van zes afleve
ringen opgenomen voor de t.v-
speurdersverhalen „Inspector Van
der Valk" de eerste was inmid
dels zo'n succes dat die naar 24
landen verkocht is en de BBC
maakte hier twee afleveringen van
„De Hammonds". Hammond-direc
teur Paul Merrony maakte later
voor de radio lovende opmerkingen
over de Amsterdamse VW. die be
middeld had bij het zoeken van een
grachtenhuis, waar de Amsterdam
se compagnon van de Hammonds
„woonde".
De VW-gastvrouwen verzorgden
in dat ene Jaar 150 ontvangsten en
rondleidingen voor belangrijke
gasten uit onder meer Berlijn, Chi
cago, New York. Zürich, Oslo, Cara
cas, Saarbrücken. Sydney. Dallas,
Los Angeles, Londen en Tokio en
als altijd was er weer veel vraag
haar foto's van Amsterdam Een
topper blijft de Dam met paleis en
monument. Veel belangstelling is
er ook voor het Lieverdje, het Am
sterdamse straatjongetje dat op
het Spui op zijn voetstuk „in het
echt" te zien is. De VW verkoopt
daar miniatuur-exemplaren van
die erg in trek zijn. Vorig Jaar wer
den er 165 polyester lieverdjes vei®'
kocht en de duurdere, bronzen uit
voering wordt steeds vaker als rela
tiegeschenk gebruikt. Ondanks
alle slechtigheden die over de
hoofdstad verteld worden, vinden
buitenlanders Amsterdam en de
Amsterdammers dus nog altijd
echt leuk.
Was hier een chauvinist aan het
woord? Inderdaad.
De „China Mail" bestaat allang
niet meer, maar toch kunnen we
navertellen, wat er op 17 juni 1897
op de voorpagina van die krant
stond: de dagkoersen van twaalf
soorten opium. In die tijd gebruik
te Engeland Hong Kong waar de
China Mail verscheen als door
voerhaven voor ladingen opium,
die op het Chinese vasteland ver
kocht werden. Alles heel officieel,
want die handel in verdovende
middelen was toen volkomen le
gaal, en ook op de vermelding van
de opiumkoersen had niemand iets
aan te merken.
De China Mail is opgedoken in een
gedenksteen In Hongkong. Tachtig
Jaar geleden was daar een bus inge
metseld die nu tevoorschijn ls ge
haald. Behalve vijf zilveren mun
ten uit het eind van de vorige eeuw
zaten er zes verschillende dagbla
den in. waaronder de China Mail.
Die krant bevatte ook het verslag
van een rechtszaak: een riksjatrek
ker werd veroordeeld tot een boete,
omdat hij geweigerd had een dikke
Engelsman voort te zeulen. Riksja-
trekkers waren meestal broodma
gere mannetjes, maar desondanks
had de rechtbank geen enkel be
grip kunnen opbrengen voor het
verweer van de riksjam an, dat de
Brit meer dan negentig kilo woog
en te zwaar voor hem was. De bele
digde Engelsman die de klacht had
ingediend, kreeg gelijk, zoals dat
wel vaker bU de heersende klasse
voorkomt.
De meeste ouders lijden aan een
pop-achterstand, constateert Jan
Fillekers in de NCRV-gids. Daarom
komt hij met dit voorstel: „Waar
om niet een tele visiecursus popmu
ziek voor ouders met een pop-ach
terstand? De meeste ouders weten
immers van toeten noch blazen! Er
zijn erbij die Cliff Richard nog niet
van Kees Deenik kunnen onder
scheiden. Zou de pop geen
brug kunnen slaan over de genera
tiekloof? A bridge over troubled
water? Vragen die met een ondub
belzinnig JA beantwoord kunnen
worden.
Eens is se tot schoonheidskoningin
uitgeroepen, en nog mag de Britse
June Butler er wezen. Maar ie beeft
wel een beroep gekozen waarin je je
een miss maar moeilijk kunt voor
stellen: vrachtwagenchauffeur. Met
haar 28 jaar heeft ze het in haar vak
intussen tot een van Engelands
meest gevraagde chauffeurs ge
bracht en het komende weekeinde
mag ze haar land dan ook met acht
mannelijke collega's op de Europese
kampioenschappen vrachtwagen-
besturen in Zwitserland vertegen
woordigen. Toch weer een soort
mits-verkiezing dus. hoewel June
ditmaal wegens haar kwaliteiten als
vakvrouw is uitverkoren.
Dat gebeurt niet zo vaak: een echt
paar dat zeventig Jaar getrouwd is.
Het echtpaar Geelen-Krooshoop in
het Overijsselse Delden is een van
die weinige Nederlandse echtparen
die op zo'n lange huwelijkstijd kun
nen terugzien. Deze week is het
feest gevierd, In Delden, want daar
zijn zowel de heer als mevrouw
Geelen geboren en getogen. Vanaf
hun trouwdag tot 13 februari 1975
hebben ze zelf» op hetzelfde adres
in 8tad-Delden gewoond. Op die
dertiende februari werd mevrouw
Oeelen opgenomen In een verpleeg
huis en verhuisde de bruidegom
naar het verzorgingshuis. In tegen
stelling tot zijn echtgenote is de nét
94 Jaar geworden heer Oeelen nog
erg vitaal; hij kan bijvoorbeeld de
krant niet missen, geen dag In het
verzorgingshuis is het feest in de
familiekring gevierd, maar dan
toch nog met de vier kinderen (drie
kinderen van het echtpaar zijn al
overleden), vijftien klein- en der
tien achterkleinkinderen, en ook
bestuur, directie en personeel van
het verzorgings- en verpleeghuis
waren er natuurlijk bij. In het ver
pleeghuis, waar de 89-Jarige bruid
woont, was er 's avonds een re
ceptie.
