Medische zorg in vakantie
landen vaak bedroevend
De tekening van een lezer
DICHTBIJ
bVER
DEK
Klinieken die we dodenhuizen noemen'
Commentaar
jommissans
Studieschulden
Zonnige knipoog
jy't seker op jou kop geval
stuur een brief
mozart
broodbezorger
4»TE
iTERDAG 30 JULI 1977
BINNENLAND
Trouw/Kwarlet
Mevrouw mr. Anneke Goudsmit
3 rordt commissaris bij de KLM. Dat
i ebeurt op aandrang van de onder-
r- emingsraad. Mevr. Goudsmit was
iet de keus van de bedrijfstop. Die
/enste de gepensioneerde Shell-
opman Wagner als de nieuwe com-
ïissaris in een ontstane vacature.
y linnenskamers schijnt over deze
enoeming heftig te zijn touwge-
rokken. De uiteindelijke oplossing
geworden dat de raad van com-
nissarissen bij de KLM is uitge
leid, zodat zowel mevrouw
tioudsmit als mr. Wagner nu com-
nissaris worden.
Sinds 1973 worden nieuwe commis-<
iarissen benoemd door de zittende
- raad van commissarissen. Maar on-
dernemingsraad, directie en aan-
deelhoudcrsvereniging kunnen ie-
3der zowel kandidaten voordragen
Ials voorgedragen kandidaten tegen
houden (veto-recht). De onderne
mingsraden hebben tot nu toe van
deze mogelijkheid weinig gebruik
gemaakt.
>e gang van zaken bij de KLM is
•en voorval in een gezonde ontwik-
celing waarin ondernemingsraden
ïn vakbonden zich geleidelijk min-
ler afzijdig houden van benoemin
gen van commissarissen, en minder
op uit zijn het maken van vuile
tanden te voorkomen wanneer me-
le-verantwoordelijkheid voor on-
lernemingen wordt aanvaard.
gevonden oplossing beide
;andidaten benoemd lijkt ons
n goede vonst. Zij loopt in feite
vooruit op de nieuwe wetgeving.
e waarvoor in de kabinetsformatie al
afspraken tussen PvdA, CDA en
D'66 zijn gemaakt. Volgens de
n nieuwe wet zullen ondernemings-
t,'raad en aandeelhoudersvergadering
n ieder beslissende invloed hebben op
0 de helft van de te benoemen com-
missarissen. Er is twijfel geweest of
t zo'n nieuwe wet al wel nodig is en of
e niet beter eerst meer ervaring zou
kunnen worden opgedaan met de
bestaande wet van 1973. De gang
van zaken bij de KLM toont aan dat
die oude wet eigenlijk geen goede
uitweg biedt, wanneer kandideren
de partijen onverkort vasthouden
aan hun eigen kandidaat, en dien-
tengevolge een veto uitspreken over
v alle overige kandidaten. Het KLM-
geval toont aan dat de tijd langzaam
rijp wordt voor de nieuwe wet die
nu op stapel is.
Studenten en ex-studenten, die hun
collegegeld over de jaren 1973 tot
1975 nog niet hebben voldaan, kun
nen rekenen op een gerechtelijke
actie van staatssecretaris Klein om
het geld alsnog binnen te krijgen.
Eerst even, omwille van het begrip,
wat geschied is. In het studiejaar
1972-1973 werd de mogelijkheid ge
schapen voor studenten zonder stu
diebeurs om het collegegeld te le
nen van de staat. De studenten
moesten hiervoor een schuldbeken
tenis tekenen, waarin stond dat
deze binnen twee jaar afgelost
moest worden. Klein heeft zich la
ter ten opzichte van deze studenten
al soepel opgesteld door de uiterste
betalingstermijn op 1 september
1976 te stellen, maar nu bijna
een jaar later zijn er nog altijd
enige duizenden (ex-)studenten die
hun schuld nog niet hebben
voldaan.
De staatssecretaris noemt dat on
rechtvaardig ten opzichte van colle
ga's die hun schuld al wel hebben
afgelost. Daar zit wartn. Trouwens:
de man die met zoveel allure en
waardigheid promessen en schuld
bekentenissen tekent alsof hij al
leen al met die handtekening zijn
schulden delft, is reeds zo afdoende
door Dickens geschilderd (in de
persoon van Micawber uit David
Copperfield) dat wij in de dagelij
kse werkelijkheid geen behoefte
meer hebben aan dergelijke
figuren.
Toch vinden wij dat Klein onder
scheid moet blijven maken onder
zijn wanbetalers. Wat is namelijk
het geval? Studenten met een beurs
hoeven pas twee jaar na afloop van
de studie te beginnen met het afbe
talen van de schuld (waar het colle
gegeld dan bij inbegrepen is). Op
grond daarvan is het te rechtvaardi
gen als Klein de afgestudeerden nu
aan hun jasje trekt om het achter
stallige collegegeld binnen te
krijgen.
Bij degenen die sinds 1972 schuld
bekentenissen hebben onderte
kend, zitten echter ook mensen die
nog steeds studeren. Het is te ver
wachten dat die groep nooit in zo
korte tijd bedragen kan opbrengen,
variërend van vijfhonderd tot twee
duizend gulden. Het lijkt ons billijk
dat hij deze mensen nog even de
financiële adem gunt om eerst af te
studeren.
door Dick Ringlever
Er zijn bepaalde ziekenhuizen, die noemen wij de dodenklinie-
ken. Ze staan vooral in Spanje, maar ook elders in de vakantlege-
bieden, in Italië, soms ook in Joegoslavië. Als Je als toerist daar
terecht komt, loop je een redelijke kans er zieker uit te komen,
Ms Je er al uitkomt dan je er bent ingegaan.
Na Jarenlange, vrijwel dagelijks, er
varing met de medische verzorging
in zuidelijke landen drukken de Am
sterdamse broeders Jan de Vries en
Hendrik Norder, beiden directiele
den van het algemene ziekenvervoer
Broeder De Vries, zich zonder aarze
ling zo kras uit. Natuurlijk, er zijn
goede uitzonderingen, we willen ook
geen paniek zaaien, maar wel zeg
gen: mensen pas op. Als Je wat over
komt tijdens de vakantie, ga de zaak
dan vooral niet op eigen houtje rege
len. Laat dat aan deskundigen over.
Er zijn talloze voorbeelden van va
kantiegangers die dat niet deden en
daardoor veel meer ellende hebben
gehad dan nodig was geweest."
Ook deze zomer is dat gebleken op
de dagelijkse ijlritten van de negen
tien ambulances van het bedrijf naar
de vakantiegebieden. Soms in op
dracht van de ANWB-alarmcentrale,
meer nog voor reisorganisatoren en
verzekeringsmaatschappijen. Van al
dat ambulancevervoer verzorgt De
Vries 95 procent. „We weten dus
waar we over praten, we kunnen een
totaalbeeld maken." Een beeld, dat
veelal triest is en vaak alleen dank
zij het snelle optreden van de ver
pleegkundigen op de ambulances
niet in rouwrand getekend hoeft te
worden.
„Echt waar," zegt Hendrik Norden,
„we hebben mensen van een zekere
dood gered. Mensen die in een
Spaans ziekenhuis waren opgeno
men, die door de artsen daar al ten
dode waren opgeschreven en voor
wie we hemel en aarde moesten be
wegen om ze mee naar huis te mogen
nemen."
Redding
De dossiers laten het geval noteren
van een 25-Jarige man uit Utrecht,
die samen met een vriend voor een
reis naar Torremolinos had geboekt.
Halverwege de vakantie werd hij
ziek. Een zeer ernstige ontsteking
van de alvleesklier, constateerden de
Spaanse artsen. Opname in het zie
kenhuis was noodzakelijk. Het eer
ste wat men daar deed was nagaan of
de patiënt voldoende was verzekerd.
BIJ de Nederlandse assuradeur werd
daarvan bevestiging gevraagd. Toen
pas ging men met hem aan de gang.
Met weinig succes. ZUn toestand
ging hard achteruit. Snel naar Ne
derland terughalen, was de beslis
sing van de verzekeringmaatschap
pij. Maar toen De Vries in opdracht
van die maatschappij contact zocht
met het ziekenhuis, kreeg hij te ho
ren: dat is helaas niet meer nodig, de
patiënt is stervende. Toch werd een
wagen naar Torremolinos gestuurd.
Toen die daar aankwam, was de man
nog in leven, maar desondanks ble
ven de artsen weigeren hem mee te
geven. Tenslotte lukte dat toch, zij
het dat de verpleegkundige een lijvi
ge verklaring moest ondertekenen,
waarin hij zei dè patiënt op eigen
risico mee te nemen. Twee, drie da
gen duurde de rit, tijdens welke de
man voortdurend onder controle
werd gehouden. Al bij de grens bleek
hij een stuk opgeknapt, werd toch
direct in een Utrechts ziekenhuis op
genomen maar zat de volgende dag
al naast zijn bed.
Vervuild
Een ander geval: dat van een oudere
vrouw, die zij was suikerpatiënt
in een coma in een ziekenhuis bij
Salou was opgenomen. Toen de ver
pleegkundige haar aantrof, was zij
totaal vervuild. Er was nauwelijks
enige zorg aan haar besteed omdat
in Spanje als regel geldt, dat dat een
taak is van familieleden. De artsen
bleken nauwelijks bereid enige in
formatie te geven. Noodzakelijke
medicijnen wilde het ziekenhuis aan
de Nederlandse verpleegkundige
niet verstrekken. Die moest hij ha
len bij de plaatselijke apotheek.
Eenmaal.in de ambulance op weg
naar huis, werd haar meteen een
infuus gegeven. In het ziekenhuis
was dat geen enkele maal gebeurd.
Zienderogen knapte zij op, in die zin
dat zij bij aankomst althans aan
spreekbaar was.
Gevaarlijk gebrekkig noemen Jan
de Vries en Hendrik Norder vaak de
uitrusting van sommige ziekenhui
zen. „En dat geldt ook voor het
ambulance-vervoer in die landen. In
Calella hebben we dat laatst nog
meegemaakt. Een spoedgeval. De
man lag nog in zijn hotel, maar was
zwaar ziek. Toen wij na een dag-en-
nacht-rit aankwamen, konden wij
niet anders adviseren dan een
spoedopname in een ziekenhuis in
Barcelona. Dat was dringend nood
zakelijk omdat de man al zes maag
bloedingen had gehad, zonder dat
de arts dat overigens had geconsta
teerd. Omdat wijzelf doodmoe wa
ren, vroegen we een plaatselijk am-
bulancebedrijf de patiënt naar het
tachtig kilometer verder gelegen zie
kenhuis te brengen. Dat was wel
mogelijk, maar toen de ambulance
eenmaal voor de deur stond, bleken
er geen infuus flessen in te kunnen
worden opgehangen. Oké, hebben
we toen gezegd, dan brengen we
hem zelf wel. Het werd een ljlrit.
Voorop de Spaanse ambulance met
zwaailicht, daarachter wij. Zo heb
ben we het nog net gehaald".
„Rotzooi"
In Venetië een vrouw die een breuk
had opgelopen in het bekkenge
wricht. Normaal wordt in zo'n geval
meteen geopereerd. Maar toen onze
verpleegkundige er na vijf dagen
aankwam was er nog niets gebeurd
en was zij totaal vervuild, 't Zou
overdreven zijn te zeggen, dat de
muizen en ratten er over de vloer
liepen, maar ongedierte was er wel.
De verklaringen die de verplegers
van De Vries laten optekenen, krij
gen nog extra dimensie door de niet
mis te verstane uitlatingen van een
in Spanje wonende Nederlandse
arts: de gezondheidszorg in Spanje
is een rotzooi; als Je ziek wordt,
neem dan de benen, anders loop Je
de kans de pijp uit te gaan.
Zo snel mogelijk weghalen is ook
het devies van de meeste verzeke
ringsmaatschappijen, dit in tegen
stelling tot de ANWB-alarmcentra
le, die eerder geneigd is de adviezen
van de Spaanse artsen op te volgen.
Niet vanwege de kosten van een
ziekenhuisverblijf, want ook het
naar huis vervoeren is een dure
zaak. Eerder omdat men weinig ver
trouwen heeft in de behandeling.
„Dat is ook óns devies geworden",
zegt Norder. „Laatst nog was ik in
Benidorm. Ik was er voor één pa
tiënt naar toe gegaan en kwam er
met drie terug".
Waarom Spaanse artsen hun patiën
ten zo moeilijk laten weggaan? De
welkome verzekeringspenningen,
beroepstrots, vrees voor schade
claims als vervoer naar huis nadeli
ge gevolgen zou hebben?
De Vries:.Misschien spelen alle drie
factoren een rol. Hoewel, wat dat
laatste betreft: in Joegoslavië was
Jan de Vries (links) en Hendrik Norder: droevige toestanden.
(Foto Arie Legerstee).
het vroeger regel, dat hartinfarct-
patiënten zeker zes weken in het
ziekenhuis moesten blijven omdat
men vervoer levensgevaarlijk vond.
Nu ze hebben gezien hoe Nederland
se ambulances zijn uitgerust al
tijd mét een verpleegkundige en een
hartbewaklngsinstallatie zijn ze
soepeler en krijgen we zelfs al na
drie dagen patiënten mee".
Stijging
Bij De Vries constateert men dit
Jaar een belangrijke stijging van het
aantal ziektegevallen onder Neder
landse vakantiegangers. In heel
1976 vervoerde men 286 patiënten
met de ambulance, medio Juli dit
Jaar bedroeg dit al een dikke twee
honderd. wat reden geeft voor de
verwachting dat het Jaartotaal zal
verdubbelen. En dan zitten daar nog
niet eens de patiënten bij, die per
vliegtuig naar huis worden ge
bracht. Dat is een veelvoud van dit
aantal. Veelal zijn dat de lichtere
gevallen omdat geen enkele lucht
vaartmaatschappij het risico wil lo
pen, dat ernstige patiënten in de
lucht overlijden.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan: Trouw, jury politieke prent. Postbus 859,
Amsterdam. Naam en adres aan de achterzijde vermelden. Voor geplaatste prenten is er een boekenbon.
HET WEER door Hans de Jong
HET EINDRESULTAAT
Niet alleen voor kletsnat gere
gende kampeerders is het naar
de boodschap te horen van al
weer een nieuwe depressie, ook
een weerman houdt er gelooft
u ons echt niet van, het ene
schip met zure appels na het
andere aan te kondigen. Daar
om is het voor uw weercommen-
tator wel een leuke Job dit keer
eens met een droger weertype en
iets meer zon aan de bel te kun
nen hangen. Na de uitgebreide
bewolking en de aanvankelijke
regen van gisteren het langst
op het Limburgse landschap,
maar later ook nog wel in het
oosten vindt er vandaag een
langzame overgang naar een
iets vriendelijker weertype
plaats.
Goed gepland door de natuur,
uitgerekend op zaterdag en zon
dag. mijn lief wat wilt gij nog
meer? Hogere temperaturen,
misschien? Tja, kijk eens, dat is
nu misschien net iets te veel
gevraagd van een zomer die op
twee derde van het af te leggen
traject nog niet meer dan zes
zomerse dagen (De Bilt) tot
stand wist te brengen, twaalf is
normaal, 25 lukte verleden jaar
tot begin augustus. Wellicht
heeft u al van de officiële of
particuliere weerpraatjes of
doodgewoon uit de krant verno
men, dat een rug van hoge druk
van de oceaan zo aardig is, Ne
derland wat meer onder zijn
hoede te nemen.
Van het 500 millibar hoogte-
kaartje (5000 metrer) van vrij
dagmiddag viel af te leiden dat
de uitbreiding ervan zich vooral
over Ierland, Schotland en
Noord-Engeland in oostelijke
richting heeft voltrokken. Zo
lang de as van het gebeid ons
niet voorbij is, waait er van
daag nog een matige noordoos
ten wind, wellicht met vlaagjes
van 5 Beaufort ten dienste van
de zeilers. Daarna zwakt de
wind af. Helaas neemt de ge
noemde hogedrukzone alweer
in betekenis af en het ligt dan
ook helemaal niet voor de hand
dat deze iets betere zet van de
natuur de aanloop zal zijn tot
droger, zonniger en warmer
weer van grotere en vooral lan
gere allure.
In de eerste plaats komt een
kleine depressie van 1008 milli
bar met regen en plaatselijk on
weer uit Zuid-Duitsland lang
zaam ln de richting van Noord-
Frankrijk en België geslopen.
Verder scharrelt er tussen IJs
land en Schotland alweer een
depressiefront rond als een zie
ke kip. In Schotland is dit week
einde alweer nieuwe regen voor
speld en voor de rest van de
Britse eilanden op een later tijd
stip. In ons land zal er in de loop
van zondag ook wel meer bewol
king opkomen, later gevolgd
door regen. Vervolgens zal het
weer in de eerste helft van vol
gende week onstandvastig zijn,
maar dan wel met een redelijke
temperatuur.
Op grotere hoogte was de wind
evenals donderdag bij ons tus
sen zuidoost en zuidwest. Wij
bevonden ons dan ook in de
oostelijke regionen van een
langgerekte trog van lage druk,
die zich van het hoge noorden
tot over Spanje uitstrekte. In
die trog leek zich de afsnoering
te voltrekken van een afzonder
lijke koudedepressle, gistermid
dag met -20 graden ten zuidoos
ten van Bordeaux, daags tevo
ren nog met -22 graden over Bre-
tagne (5.000 meter hoogte). In de
Pyreneeën bracht deze koude
put sneeuw, in Barcelona 70 mil
limeter regen.
Ten Post kreeg ook 70 millime
ter regen, maar dan sinds 1 juni.
Plaats daar nu eens tegenover
de 140 millimeter van Papen-
drecht in hetzelfde tijdvak,
waarvan alleen in juli al 108 mil
limeter. De zomer is daar dan
ook te nat. Oostkapelle kwam
op 95 millimeter van 26 regen
dagen.
STRANDWEER
Vandaag overwegend droog met
zonnige momentjes. Wind: eerst
krachtig, daarna afzwakkend
uit noord-oost. Later verander
lijk. Luchttemperatuur 18 tot
20, zeewater 17 tot 18 graden.
HOOOWATER zondag 31 Juli. VUulngen
3 18-15.35. H*rlngvUeUlulz«n 35115 50. Rotter-
dam 550-17.34. Schevenlngen 4.19-10.60, IJmul-
den 4.52-17 23. Den Helder 0.35-21 45. Hartlngen
11.37. Delfzijl 1.10-1352.
HOOOWATER maandag 1 auguatus Vllssln-
gen 4.04-16.17, Harlngvlletslulzen 4 09-16.30.
Rotterdam 011-18.10. Schevenlngen 5.02-17.32,
IJ muiden 6.35-18.05. Den Helder 10.22-22.26,
Harllngen 12.25, Delfzijl 2.07-14.16.
„Juist omdat de aantallen stijgen",
zegt Jan de Vries, kunnen we de
mensen niet genoeg op het hart
drukken niets op eigen houtje te
gaan regelen en bijvoorbeeld naai
de eerste de beste arts te stappen.
Behalve geneesheer is in zuidelijke
landen een arts ook een zakenman.
En het zijn meestal niet de beste
artsen, die de hoogste tarieven reke
nen. Als Je zelf gaat regelen, loop Je
grote kans de boot in te gaan. Laatst
nog hadden we een geval van een
patiënt, wiens familie ter plaatse
ambulancevervoer naar Nederland
had georganiseerd. We hebben de
verhalen later gehoord: een krakke
mikkig busje, zonder verpleger, zon
der medische apparatuur aan boord.
Stel, döt er wat was gebeurd onder
weg. En als Je dan hoort wat er voor
betaald moest worden. Met een Ne
derlandse ambulance waren ze de
helft voordeliger uit geweest."
Adviezen
„In veel gevallen zal de reisorganisa
tor daarbij helpen. Er zijn er bij, die
dat heel goed doen en ook over een
eigen alarm-centrale beschikken."
Holland International bijvoorbeeld
is zo'n gunstige uitschieter. Maar er
zijn er ook en dan spreek Ik óók
over een hele grote, die maar weinig
doen en de patiënt min of meer aan
zijn lot overlaten. Druk de hostes op
het hart, of doe dat medereizigers,
dat in eerste instantie de verzeke
ringmaatschappij wordt gebeld. Of
als men een Internationale rels-
en-krediet-brlef heeft de alarm
centrale van de ANWB. Op haar
beurt zoekt die dan wel weer contact
op met de assuradeur. Die heeft dan
weer zijn kanalen om de zaak zo
snel, efficiënt en vooral verantwoord
mogelijk op te lossen."
Nóg een advies van Norder en De
Vries aan relslustigen: neem wan
neer die door de Nederlandse arts
werden voorgeschreven medicij
nen mee. En: gebruik die ook. Voor
al op busreizen, waaraan doorgaans
veel door wat oudere mensen wordt
deelgenomen, komt het nogal eens
voor, dat ze onderweg hun plasplllen
niet gebrulkem om de bus niet te
vaak te hoeven laten stoppen. Eén,
twee dagen gaat dat goed, maar dan
komen de klachten. „In nog geen
twee weken tijd zijn we vijfmaal
naar één hotel ln Rlmlnl gereden om
patiënten op te halen, die ziek waren
geworden door het niet gebruiken
van hun medicijnen. Die ritten wa
ren niet nodig geweest als de men
sen zich aan de voorschriften had
den gehouden".
[onder redactie van Loes Smit
„Probeer dit 'n slag, kaptein dit
smaakt glad niet so sleg nie."
„Hahaha! Glad nie so sleg nie!
Dink net aan al die dooie visse wat
besig is om in die seewater te ver
rot! Aan al die drenkelinge wat
eeue lank al daarin lé! Aan die
tonne vullis wat die skepe elke dag
daarin stort!Dit staan jou vry
om slefmoord te pleeg deur daardie
gemors te drink, maar wat my aan
gaan, aiköna!"
Een samenspraak tussen dat is
aan de plaatjes al overduidelijk te
zien Kuifje en Kapitein Had
dock. Bekend, maar toch ook onbe
kend. want dit citaat komt uit een
Zuidafrikaanse Kuifje, die als ver
volgverhaal in het Zuidafrikaanse
zondagsblad „Rapport" is gepubli
ceerd. De uitgeverij Human en
Rousseau in Kaapstad heeft ook al
drie Kuifje-boeken uitgegeven en
„tot mijn grote vreugde ontdekte
ik", schrijft ons trouwe Kuifje-aan
hanger Ester uit Nijmegen, „dat
het lezen van de boeken van Kuifje
in andere talen in de verte iets van
het lezen van een nieuw boek had.
Heel in de verte weliswaar, maar
toch."
Inderdaad is Kuifje in deze
Zuidafrikaanse bewerkingen wel
zichzelf gebleven, maar er zijn op
vallende verschillen. Kuifje-llef-
hebbers zullen in dit schipbreuk-
verhaal al gauw „Cokes in voor
raad" herkennen, maar ln Zuid-Af-
rika is dat „Die Haaie van die Rooi
See" geworden. Kuifje heet „Kui-
fie" en kapitein Haddock heeft de
Afrikaanse naam „Sardyn" ge
kregen.
Nog een paar citaten uit dit ver
haal, waarin Kuifje met de kapitein
en Kuifjes onafscheidelijke hondje
Bobbie plus een opgepikte vliege
nier hongerig en dorstig op de oce
aan dobbert. Als de nood het
hoogst gestegen is ontwaren ze een
schip, dat doet of het hen niet ge
zien heeft en gewoon doorvaart.
Dat maakt „kaptein Sardyn" woe
dend: „Wie is die vervlakste derde-
rangse admiraal wat daardie spul
soetwatermatrose aanvoer?!" Kuif
je probeert het schip toch nog op
hun zielige aanwezigheid attent te
maken door seinen met een zak-
splegeltje te geven. De kapitein
van het schip ziet dat en waar
schuwt de markies, die niet veel
trek ln een ontmoeting met de hem
welbekende Kuife heeft.„Dit Kul-
fie en die bebaarde seeman!En
nog 'n ventMaar wat dan van
die boodskap wat Muil Pasja zo pas
aan my gestuurd het?" mompelt
hij, het viertal door de kijker be
spiedend. De kapitein krijgt van
hem opdracht voor te varen: „On
nodig! Dis weer 'n paar van daardie
hansworse wat die oseaan op 'n
neutedop probeer oorsteek." De
kapitein vindt dat onverantwoord,
maar er helpt geen lievemoederen
aan. „Gaan voort, sê ek vier Jou!
Genugtig, waar beland ons as ons
moet tyd mors met allerlei gekke
wat die see binnevaar?", aldus de
kwaadaardige markies tenmin
ste'in het Zuidafrikaanse verhaal.
Denise Prophete is een van de vele
politieke gevangenen op Haïti, van
wie bekend is dat zij zonder enige
vorm van proces gevangen gehou
den worden en zonder dat een offi
ciële beschuldiging tegen hen is
ingebracht. Ze worden er mishan
deld en bovendien zijn de toestan
den in de gevangenissen menson
waardig.
Toen ze ln 1973 werd gearresteerd,
was Denise Prophete 24 jaar oud.
Ze studeerde economie en werkte
intussen als radlo-omroepster om
in haar onderhoud te kunnen voor
zien. Tijdens haar detentie werd ze
geslagen en op z'n minst één maal
gedwongen om zonder eten of drin
ken, drie dagen en drie nachten te
blijven staan; haar benen zwollen
zo op, dat ze niet meer kon lopen.
De laatste twee Jaar zit ze opgeslo
ten ln de staatsgevangenis, ln een
donkere, vochtige cel, zonder raam.
Haar gezondheidstoestand is ver
der verslechterd. Volgens de laat
ste berichten is ze zeer verzwakt.
Wie ln beleefde bewoordingen
een brief wil schrijven, kan daarin
het verzoek doen om goede medi
sche verzorging voor Denise Pro
phete en om haar onmiddellijke-
vrijlating als er geen beschuldigin
gen tegen haar zijn Ingebracht.
Zo'n brief kan liefst ln het Frans,
en anders in het Engels gestuurd
worden naar: Son Excellence Jean-
Claude Duvalier - Président Vie -
Palals National - Port-au-Prince,
Haïti; aan 8on Excellence Edner
Brutus - Sécrétaire d'Etat - Minis
tère des Affaires Etrangères - Port'
au-Prlnce, Haïti. En ook voor Haïti
is een luchtpostblad (75 cent op alle
postkantoren) goed bruikbaar.
haalt welke oplossing het Jongetje
toen vond om toch zijn brood af te
leveren: hij scheurde de verpak
king open en ilet de sneetjes brood
één voor één netjes door de brie
venbus glijden. De verpakking ging
er ter completering achteraan.
Bartje, een zesjarig jongetje uit Qe-
leen, wilde in de vakantie best wat
doen om een paar centjes te verdie
nen. En er was werk voor hem! hij
mocht een plaatselijke warme bak
ker helpen roet het bezorgen van
brood. Bartje vond het prachtig,
maar in de praktijk doken er wel
wat problemen op. Het ventje kon
niet altijd bij de bel. zodat hij zijn
aanwezigheid met kloppen en roe
pen kenbaar moest maken. BIJ een
mevrouw die een heel gesneden
brood had besteld, haalden zijn po
gingen om haar aandacht te trek
ken niets uit De Limburger ver
Aan Wolfgang Amadeus Mozart
heeft een neef van de Britse konin
gin Elizabeth het te danken, dat hij
geen boete gekregen heeft voor een
verkeersovertreding. Iemand had
gezien, hoe Lord Harewood ergens
in Londen bij het achteruit rijden
een geparkeerde auto raakte, en
daarna wegreed of er niets was ge
beurd. De getuige had zijn auto
nummer genoteerd en was er mee
naar de politie gestapt. Zodoende
moest Lord Harewood voor de poli
tierechter verschijnen, waar hij
aanvoerde dat hij niets van de bot
sing had gemerkt, doordat hij naar
een serenade voor blaasinstrumen
ten van mozart luisterde. Welis
waar ging bU de botsing in de ande
re auto een sirene loeien, maar dat.
verklaarde de lord. had hij zeker
verward met een lang aangehou
den noot van een klarinet in de
serenade. De rechter kon er best
Inkomen en ontsloeg Lord Hare
wood zakelijk directeur van de
Britse nationale opera- van verdere
rechtsvervolging.
