Massaal verzet
tegen plannen
van lan Smith
Britse regering begint aan avontuur
Teng Hsiao-ping
in eer hersteld
'Belgrado' opnieuw in moeilijkheden
Begin en Carter erkennen verschillen
Rhodesische verkiezingen
Chinese muurkrant ondertekend
door ministerie
Russische commandeur in Heidelberg
Moed nodig om in golf looneisen overeind te blijven
WOENSDAG 20 JULI 1977
BUITENLAND
Trouw/Kwartet
LONDEN DAR ES SALAAM (Reuter, UPI, AP) De aankon
diging van algemene verkiezingen door premier Ian Smith van
het Rhodesische blanke minderheidsbewind heeft alom verzet
opgeroepen De Britse en Amerikaanse regeringen worden „pijn
lijk verrast".
Rechtse dissidenten uit Smith' eigen
partij keuren het ten sterkste af, het
Patriottisch front van Robert Moe-
gabe en Hoshua Nkomo, de militan
te vertegenwoordigers van de zwarte
nationalisten, noemen het „niet ter
zake doende" en zullen de gewapen
de strijd opvoeren, en ook de gema
tigde zwarte leiders Ndabaningi Si-
thole en Abel Moezorewa hebben in
het openbaar gezegd er geen enkel
heil van te verwachten.
In Londen wordt er nauwelijks aan
itwijfeld dat met het besluit van
Smith een einde is gekomen aan het
r genaamde „vredesinitiatief" van
de Britse minister van buitenlandse
zaken, David Owen en diens Ameri
kaanse collega Cyrus Vance. Zij vre
zen dat Rhodesië zich nu kan voor
bereiden op een bloedige burgeroor
log tussen de regering-Smith en de
arte leiders. Owen heeft het be
sluit van Smith gisteren een „grote
tragedie" genoemd. Hij zei dat hij de
zaak zal bespreken met Vance als hij
aanstaande vrijdag naar Washing-
jton vertrekt. Owen heeft maandag
met de Amerikaanse ambassadeur
bij de Verenigde Naties, Andrew
Young, gepraat. Ook deze was in het
geheel niet te spreken over het voor
nemen van Smith. „Dit is weer een
van die verwarrende reacties van
Smith. Het is nog steeds dezelfde
invoorspelbare en onbetrouwbare
jmith, die weer een wanhoopsdaad
foorbereidt. Ik vrees dat het veel te
gevaarlijk en veel te laat is voor een
le, dergelijke stap."
Britse regeringsfunctionarissen gelo
ven dat de actie van Smith bedoeld
is als een diplomatieke aanval op het
plan van Owen en Vance. Dit plan
vas gericht op een vreedzame
machtsoverdracht aan een zwart
ïft. meerderheidsbewind, ergens in 1978.
Stemrecht
Het Patriottisch Front, de felste te
genstander van Smith, liet gisteren
weten dat de stap van Smith de
strijd van de zwarte guerrilla's al
leen maar zal doen opvoeren. Vol
gens de leiders van het Front heeft
Smith het plan alleen maar opge
steld omdat hij er goede hoop op
had door de Verenigde Staten en
Engeland gesteund te blijven.
De gematigde zwarte leiders, die in
I Rhodesië verblijven, Moezorewa en
Slthole zeiden gisteren dat ze nooit
een algemene verkiezing zouden ac
cepteren waarin niet alle zwarten
het recht van stemmen hebben. De
meeste van de zes miljoen zwarten
mogen echter niet meedoen aan de
verkiezingen omdat ze niet voldoen
aan door de regering Smith gestelde
eisen, zoals het in bezit hebben van
een bepaalde hoeveelheid eigen
dommen. Algemene verkiezingen in
Rhodesië zijn altijd een blanke aan
gelegenheid geweest.
Volgens Sithole is het allemaal een
vertragingstaktiek. „Ik verwacht
niet te worden gevraagd me bij zijn
regering aan te sluiten en is dat wel
het geval dan zal ik weigeren. Elke
zwarte politicus die dat wel doet zal
als een marionet worden be
schouwd." (Het Patrottisch Front
doet dat toch al min of meer).
door Johan ten Hove
Tijdens een bezoek aan het hoofdkwartier van de Amerikaanse strijdkrachten in Europa in het
Westduitse Heidelberg, inspecteert de commandeur van de Sowjet-troepon in Oost-Duitsland.
generaal E. F. Iwanowsky, samen met zijn Amerikaanse collega, generaal S. Blanchard, de erewacht.
Achter Iwanowsky (links) en Blanchard (rechts) loopt de Russische tolk, eerste luitenant Jegorow.
De vroegere vice-premier van de Chinese Volksrepubliek, Teng
Hsiao-ping is door het Centrale Partijcomité in Peking gcrehabi
liteerd en heeft al zijn functies, die hij voor april 1976 bekleedde,
teruggekregen. Dit was gisteren te lezen op muurkranten die
waren opgeplakt bij het Pekingse ministerie voor economische
betrekkingen met het buitenland. De tekst was ondertekend
met: „Het eerste en vierde bureau van het ministerie". Gistera
vond waren officiële Chinese woordvoerders niet beschikbaar
voor commentaar.
BELGRADO (UPI, Reuter) De Sowjet-ambassadeur bij de
conferentie van Belgrado heeft gisteren laten weten, dat de
werkelijke conferentie ter toetsing van de naleving van de
akkoorden van Helsinki dit najaar niet zal plaatsvinden wannéér
de westerse landen niet bereid zijn een bepaalde einddatum voor
de conferentie nu vast te stellen.
De westerse en niet-gebonden lan
den wezen eerder een door de Sow-
jet-Unie en andere Oosteuropese
landen gesteund Pools voorstel om
een bepaalde einddatum voor de
conferentie vast te stellen krachtig
van de hand. Zij menen dat dit het
onmogelijk zou maken nauwkeurig
de mate na te gaan waarin de ak
koorden van Helsinki zijn nage'eefd
en de verdere ontwikkelingen op het
gebied van de mensenrechten, mili
taire ontspanning en economische
samenwerking te bespreken.
Zij hielden vast aan hun voorstellen
die betekenen dat de conferentie on
geveer 12 weken in beslag zal nemen
en zeker niet zou moeten eindigen
voordat overeenstemming ls bereikt.
Volgens het Poolse voorstel zou de
conferentie uiterlijk 31 december
moeten eindigen. De meeste landen
bulten het Warschaupact kantten
zich ook tegen Sowjet-voorstellen
om het werk van de commissies die
zich op de conferentie speciaal met
bepaalde onderwerpen zouden moe
ten bezighouden te beperken tot in
totaal vijf weken en ze niet meer dan
vier keer per week bijeen te laten
komen.
„Zonder een bepaald einddatum zal
er in de herfst geen vergadering
zijn", verklaarde Sowjet-ambassa
deur Worontsow na de verwerping
van het Poolse voorstel gisteren teg
enover leden van andere delegaties.
Volgens westerse diplomaten is de
Sowjet-dreiging „een psychologische
manoeuvre om iedereen te laten tril
len om zodoende alsnog concessies
los te weken".
Visa niet verlengd
Ondertussen heeft de Russische am
bassade in Parijs verklaard dat de
visa van zes Franse hoogleraren in
de Sowjet-Unie, om „procedurele"
redenen niet zijn verlengd. De Russi
sche ambassadeur in Parijs, Stepan
Tsjerwonenko, was persoonlijk naar
het Franse ministerie van buiten
landse zaken getogen om de zaak uit
te leggen.
Een woordvoerder van de ambassa
de zei na het gesprek dat de visa niet
zijn verlengd „om procedurele rede
nen". De maatregel was niet bedoeld
als een „onvriendelijk gebaar Jegens
Frankrijk".
Functionarissen van het Franse mi
nisterie zeiden later dat de Russi
sche beslissing huns inziens onge
rechtvaardigd was en dat de zaak
opnieuw met de Sowjet-Unie zal wor
den opgenomen. De zes hoogleraren
hadden een visum dat een jaar gel
dig was. Vaak worden deze visa met
nog een jaar verlengd, wat tweemaal
kan gebeuren.
WASHINGTON (UPI, Reuter) Bij het begin van de besprekin
gen gisteren tussen de Amerikaanse president Jimmy Carter en
de Israëlische premier Menachem Begin, hebben beide leiders
toegegeven dat er meningsverschillen bestaan over het te voeren
beleid in het Midden-Oosten. Bij zijn aankomst op het Witte
Huis meende Begin: „Wij zullen het nooit oneens zijn. Wij zullen
het eens zijn dat wij van mening verschillen."
Tijdens de besprekingen heeft Begin Begin, aldus Ha'aretz voor om de
een nog geheim Israëlisch vredes
plan aan Carter voorgelegd. Vana
vond zal Begin dit plan wereldkun
dig maken. De Israëlische krant
Ha'aretz wist gisteren echter te mel
den dat Begins plan alternatieven
behelst voor de Geneefse vredescon
ferentie over het Midden-Oosten
voor het geval deze conferentie in
oktober niet kan worden hervat. In
eerste instantie streeft Begin alsnog
naar een hervatting van de Geneefse
conferentie. In het kader van Genè-
ve zouden er commissies worden in
gesteld waarin vertegenwoordigers
van Israël, Egypte, Syrië en Jordanië
zitting hebben. Desgewenst zou ook
Libanon bij de besprekingen kunnen
worden betrokken.
Alternatieven
Als alternatieven voor Genève stelt
Verenigde Staten commissies te la
ten instellen waarin Israël en de ver
schillende Arabische staten zitting
hebben. Deze commissies zouden
dan buiten het kader van de confe
rentie van Genève en op een andere
plaats bijeen moeten komen. Een
andere mogelijkheid zou zijn dat er
indirecte onderhandelingen plaats
vinden waarbij Israëlische en Arabi
sche vertegenwoordigers weliswaar
in hetzelfde gebouw zetelen, maar in
plaats van rechtstreeks via Ameri
kaanse bemiddelaars met elkaar on
derhandelen.
Bij zijn verwelkoming van Begin ver
klaarde Carter dat „dit een zeer be
langrijke dag in de geschiedenis van
ons land is, misschien ook voor de
toekomst van het Midden-Oosten en
misschien zelfs voor de toekomst
van de wereld". Carter meende dat
ondanks alle meningsverschillen
„het gemeenschappelijke doel om
een weg naar permanente vrede te
vinden ons uiteindelijk zal ver
binden".
Een belangrijk meningsverschil tus
sen Carter en Begin zal de toekomst
van de door Israël bezette westelijke
Jordaanoever vormen. Carter heeft
in het verleden duidelijk te kennen
gegeven dat hij van mening is dat
Israël zich in het kader van een
vredesregeling uit dit gebied moet
terugtrekken. Begin anderzijds be
schouwt de westelijke Jordaanoever
als een integraal deel van Israël.
Tijdens hun besprekingen zal Begin
proberen aan Carter uit te leggen op
welke historische en strategische ar
gumenten hij zijn standpunt ba
seert. Ha'arezt wist in dit verband te
melden dat Begin met een voorstel
zal komen die een „buitenlandse
heerschappij" (dus een niet-Israë-
litisch militair bestuur) over de wes
telijke Jordaanoever verwerpt.
Rol van PLO
Carter en Begin zullen vermoedelijk
weinig moeite hebben om het eens
te worden over de rol van de Pales
tijnse Bevrijdingsbeweging (PLO)
op de conferentie van Genève. Zij
vinden dat de Palestijnen deel moe
ten uitmaken van de Jordaanse de-
legatie. In dit verband wist het Liba- OvPrwifinifllT
nese dagblad Al Anwar gisteren te
melden dat de voormalige gouver
neur van Pennsylvania. William
Scranton in opdracht van Carter in
Londen besprekingen heeft gevoerd
met PLO-functionaris en Palestijns
waarnemer bij de Verenigde Naties,
Basil Aki.
Waarnemers menen dat Teng inder
daad in alle rechten hersteld kan zijn
daar de muurkranten, die veel be
kijks kregen, niet verwijderd wer
den. Omstanders zeiden gisteren:
„Dit ls zeer goed nieuws. We zaten er
al lang op te wachten."
Voor zijn val in april vorig jaar was
Teng, die nu 74 Jaar oud is, vice-
premier, staf-chef van de strijd
krachten, lid van het politieke bu
reau en vice-voorzitter van de Chine
se communistische partij.
Al in januari van dit Jaar gingen er in
Peking sterke geruchten over het
eerherstel van Teng. Over een datum
kon toen nog niets meegedeeld wor
den. Wel werd toen gemeld dat Teng
zeer waarschijnlijk premier zou wor
den, een functie die nu bekleed
wordt door Hoea Kwo-feng, de voor
zitter van de Chinese communisti
sche partij en opvolger van de grote
roerganger Mao Tse-toeng.
Buitenlandse diplomaten in Peking
zeiden gisteren dat tot rehabilitatie
van Teng besloten werd tijdens een
geheime zitting van het politbureau.
Deze zitting zou ook bedoeld zijn om
andere belangrijke bijeenkomsten,
voor te bereiden en het leiderschap
van de Chinese Volksrepubliek na
het tijdperk Mao-Tse-toeng te legiti
meren. Tot die bijeenkomsten beho
ren de tiende zitting van het Centra
le Comité, het elfde nationale partij
congres en het nationale volkscon
gres (de Chinese variant op een par
lement). Chinese functionarissen
hebben al enkele malen laten weten
dat deze ontmoetingen voor het eind
van dit jaar zullen plaatsvinden.
ten, die niet recht in de leer van Mao
waren. Teng werd samen met presi
dent Lioe Tsjlao-tsji tot „kapitalis
tisch reptiel" verklaard. Lioe stierf
in vergetelheid, maar Teng werd in
april 1973 teruggehaald door nie
mand minder dan premier Tsjoe En-
lai, die bezig was de brokstukken op
economisch en bestuurlijk gebied,
aangericht door de Culturele Revo
lutie, bijeen te vegen. Teng kwam
als nuchter bestuurder en harde
werker Tsjoe uitstekend van pas en
nadat hij in het openbaar belijdenis
had gedaan van zijn zonden was hij
ook voor Mao weer acceptabel. Teng
nam al spoedig al de funcites waar
van de zieke premier Tsjoe. zeer
tegen de zin van de radicale vleugel
in het politbureau, die zich vooral in
Sjanghai had sterk gemaakt onder
partij-ideoloog Jao Wen-joean, vice-
premier Tsjang Tsjoen-tsjiao. Mao's
echtgenote Tsjiang Tsjing en de jon
ge vice-voorzitter van de partij
Wang Hoeng-wen. Na de dood van
Tsjoe En-lai werd Teng dan ook
geen premier. Met goedkeuring van
Mao begonnen de vier radicalen een
anti-Teng-campagne. die erin resul
teerde dat Teng voor de tweede keer
aan de kant werd gezet, nu als „be-
wandelaar van de kapitalistische
weg". Niet Teng, maar de tot dan
vrijwel onbekende Hoea Kwo-feng
werd de opvolger van Tsjoe En-la».
Ook Hoea schaarde zich toen achter
de campagne tegen Teng. hoewel hij
niet uitgesproken tot de radicale
vleugel behoorde.
Tussenpaus
Deze contacten vonden plaats naar
aanleiding van een brief van PLO-
leider Arafat aan Carter, waarin
Arafat zijn visie op de oplossing van
het conflict in het Midden-Oosten
uiteen zet. Arafats brief zou aan
Carter zijn overhandigd door de Sa-
oedi-Arabische kroonprins Fachd
tijdens diens bezoek eerder dit Jaar
aan Washington. Volgens Al Anwar
zullen de Palestijns-Amerikaanse
contacten worden voortgezet als de
Amerikaanse minister van buiten
landse zaken Cyrus Vance volgende
maand in het Midden-Oosten is. In
Londen wilde Scranton een toelich
ting hebben op een aantal punten
die In het memorandum van Aralat
waren vervat.
Als Tengs eerherstel officieel wordt
bevestigd zal het de tweede keer zijn
dat de oude pragmatische rot uit de
politieke vergetelheid wordt terug
gehaald. Tevens zou het het zoveel
ste teken zijn, dat China daadwerke
lijk op weg is naar een meer gematig
de koers waarin naast de nadruk op
„rood-zijn" ook nadruk valt op „des-
kundig-zljn".
Het zou voor Teng een persoonlijke
overwinning zijn op zijn radicale ri
valen, die momenteel als de „be
ruchte bende van vier" beschuldigd
worden van alles wat er in heden en
verleden mis ging, mis gaat en mis
kan gaan in de Chinese Volksrepu
bliek. De eerste keer dat Teng aan
de kant gezet werd, gebeurde in de
turbulente jaren van de Grote Prole
tarische Culturele Revolutie (1964-
'69), een door Mao Tse-toeng zelf
geïnspireerde massale campagne
om het partij- en bestuursapparaat
te zuiveren van bourgeois-elemen-
Toen Mao Tse-toeng op 9 september
kwam te overlijden ontbrandde de
strijd tussen gematigden en radica
len pas goed. Hoea werd als tussen
paus naar voren geschoven om Mao
op te volgen. Hoea zelf dacht daar
anders over en liet na een turbulente
vergadering van het politbureau in
October vorig jaar de top van de
radicale vleugel arresteren. De zo
veelste campagne in China kwam op
gang. De vier radicale leiders gingen
als „bende van vier" de geschiedenis
in en Hoea werd naast voorzitter
van de partij en premier ook nog
eens opperbevelhebber van de
strijdkrachten. Een combinatie van
functies die zelfs Mao Tse-toeng
nooit bezeten heeft. Rond Hoea
kwame een cultus op gang om te
pogen hem evenveel prestige en eer
te verschaffen als Mao ten deel was
gevallen. Hoea wordt wel verweten
uit te zijn op de alleenheerschappij
in China, hetgeen onze medewerker
Victor Zorea er toe bracht te schrij
ven dat China zich bezorgd zou moe
ten maken, niet over een tweede
Mao, maar over een Chinese Stalin.
door Bert van Panhuis
De Britse minister van financiën Denis Healey werd afgelopen
vrijdag in het lagerhuis luid toegejuicht door zijn socialistische
partijgenoten. Het was hem jaren niet overkomen want de
linkervleugel van de fractie had niets opgehad met Healey's
„verkapt conservatieve" beleid. Maar vrijdag was het anders,
zelfs zijn felste opponenten binnen Labour waren vol lof over het
nieuwe economische programma. De minister groeide in zijn rol
en politieke waarnemers verklaarden na afloop dat ze hem
zelden zo sterk hadden zien optreden.
Healey en met hem het hele kabinet
van premier James Callaghan zal de
steun en toejuichingen van de ach
terban de komende maanden hard
nodig hebben want Groot-Brittannië
staat aan de vooravond van een eco
nomisch avontuur, waarvan nie
mand de afloop durft te voorspellen.
Vanaf nu is de fase „Hopen en bid
den" ingetreden schreef één van de
zondagsbladen dit weekeinde in
haar commentaar. De regering had
echter weinig keus en zelfs in bepaal
de regionen van de oppositionele
conservatieve partij was men de me
ning toegedaan dat in deze omstan
digheden het voorgestelde beleid het
minste van de kwaden was. Het was
gedaan met het optimisme toen de
belangrijkse vakbonden, zoals de
mijnwerkersbond en de transport-
bond de regering lieten weten dat er
het komend Jaar niet op een sociaal
contract met een geleide loonpoli
tiek hoefde te worden gerekend.
Machtige vakbondsleiders als Jack
Jones (transport) en Joe Gormley
(mijnwerkers) deden alle mogelijke
moeite om de recalcitrante arbeiders
tot andere gedachten te brengen
maar het had geen zin. Het overgrote
deel van de bondsleden geloofde niet
meer in het sociaal contract dat zich
twee Jaren op schone beloften drij
vende had weten te houden.
Evenwichtig pakket
Vorige week donderdag besloot het
kabinet daarom de pogingen op te
geven alsnog een sociaal contract te
forceren. In plaats daarvan kwam
Healey na enig gehakketak in het
kabinet zelf, dat er weer toe leidde
dat er geen groot beleidsplan werd
gepubliceerd met een pakket
maatregelen, waarin de verschillen
de onderdelen van het economische
beleid aan de orde kwamen. Com
mentatoren waren van mening dat
het een evenwichtig pakket was. Het
belangrijkste waren de richtlijnen,
waarbij Healey d£ arbeiders op het
hart drukte niet meer dan tien pro
cent loonsverhoging te vragen om
dat hogere eisen het geld op een niet
te stuiten wijze zouden ontwaarden
en het land weer naar de economi
sche afgronden van'enkele Jaren ge
leden zou terugkeren.
Hoge eisen
Bovendien zou de werkloosheid met
honderdduizenden stijgen en zouden
de arbeiders in de sterkere bedrijven
over de ruggen van hun minder be
deelde collega's tot loonsverbetering
komen. De kapitaalverschaffers kre
gen te horen dat de komende periode
het maximum van tien procent divi
dend van kracht zou blijven. Tegen
over de minder prettige dingen ston
den echter maatregelen, die met
name de koopkracht van zwaksten
in de Britse samenleving ten goede
zou komen: een verlaging van de
inkomstenbelasting, verhoging van
de kinderbijslag, een extraatje voor
de gepensioneerden, bevriezing van
Regelmatig hebben groepen Britten dc afgelopen maanden gedemonstreerd tegen de bezuinigingspo»
litiek van de regering.
de melkprijzen en gratis verstrek
king van schoolmaaltijden.
Verschillende sectoren van het be
drijfsleven kregen eveneens flinke
bedragen toegeschoven en Healey
deelde mee dat er meer Injecties
zouden volgen als de uitgestippelde
poliUek een goede uitwerking zou
hebben. Een evenwichtig verdeeld
beleid, was de mening van de meeste
Britse kranten.
Alom werd er echter ook op gewezen
dat Callaghan en Healey er met
voornemens niet zijn. De goede wil
van de Britse arbeiders zal de ko
mende maanden worden getest. Er
liggen al enkele buitengewoon hoge
eisen klaar. Zo hebben de transport
arbeiders op het congres waar ze
Jack Jones in de kou lieten staan 60
procent loonsverhoging geëist en de
mijnwerkers eisen zelfs 90 procent.
Callaghan heeft het afgelopen week
einde de meest militante vleugel
van de mijnwerkersbond. de kom
pels uit Yorkshire, voorgehouden
dat ze met dergelijke eisen het land
naar de knoppen helpen maar veel
bijval kreeg hij niet. Arthur ScargUl,
de leider van de Yorkshire kompels,
staat op het standpunt dat zijn
mannen 600 gulden per week moe
ten gaan verdienen om de dervingen
van de algelopen twee jaar goed te
maken. Ook ln andere bedrijfsgroe
pen Ford en de spoorwegen
worden forse eisen gesteld.
De werkgeversbond CBI heeft na
Healey's verklaring gezegd dat men
het been stijf zal houden als de
regering zelf het goede voorbeeld
geeft. Per slot van rekening werkt
een kwart tot 30 procent van de
Britse arbeiders in overheidsdienst
of bij staatsbedrijven, levert de pu
blieke sector tien procent van het
nationaal produkt en beheert ze 20
procent van de Investeringen. Het
Britse weekblad The Economist
heeft een aantal maatregelen aan de
hand gedaan om met name ln de
overheidssector de zaak ln de hand
te houden. De staatsbedrijven zou
den moeten worden gedwongen zich
aan de tienprocentsgrens te houden
en bij overtreding zou de directeur
moeten worden ontslagen. Tevens
zou moeten worden gecontroleerd
dat bedrijven geen geld voor loons
verhogingen besteden dat eigenlijk
voor Investeringen bedoeld was.
Healey heeft ln ieder geval al één
maatregel uit de doeken gedaan
voor particuliere bedrijven, die de
richtlijnen aan hun laars lappen.
Die moeten rekenen op verminde
ring van Indirecte steun van de kant
van de regering, zoals die mogelijk is
vla aankoop van goederen en toewij
zing van contracten. Regering en
bedrijfsleven zuilen te midden van
de toenemende arbeidsonrust een
grote dosis moed en weerstand no
dig hebben om er geen chaos van te
laten maken.
„Gevallen vrouwen"
Op het parlementaire vlak zal de
regering het nog wel weten uit te
zingen. Callaghan kan vandaag na
afloop van het debat over het pak
ket maatregelen niet alleen rekenen
op zijn eigen minderheidsfractie
maar ook op de dertien liberalen en
waarschijnlijk ook de Noordierse
unionisten. Bij elkaar zullen ze het
vertrouwensvotum van vanavond
met 20 to 30 stemmen in het voor
deel van de regering laten uitvallen.
Daarbij komt dat de conservatieven
voor de zoveelste maal niet soepel
draaien. De manier, waarop scha-
duwmlnister van financiën sir Geof
frey Howe Healey vrijdag van re
pliek diende was ook voor zijn eigen
fractiegenoten erg teleurstellend en
de geruchten dat Howe binnenkort
zal worden vervangen zijn Inmiddels
weer opgedoken. Nu had Healey zo
als gezegd zijn dag en hij sloeg de
conservatieven met spitsvondighe
den om de oren. De fraaiste was wel
dat hij het schaduwkabinet van
Margaret Thatcher vergeleek met
een verzameling bejaarde gevallen
vrouwen, die de jongere garde zede
lijk gedrag voorhouden, waar ze zich
zelf niet aan stoorden toen ze nog op
de straat waren.
Labour heeft echter ook rekening te
houden met de stemming in het
land. De tussentijdse verkiezingen
van de afgelopen maanden hebben
een massale desertie van de kiezers
uit het Labourkamp laten zien en
het ziet er niet naar uit dat daar
verandering in komt. De kiezers zijn
niet zozeer pro-conservatief als wel
anti-Labour geworden. Callaghan
hoopt dat het komende voorjaar de
toestand rooskleuriger wordt en zal
die optimistische periode willen
aangrijpen voor een algemene ver
kiezing. De vertrouwenskloof ln het
land ls echter nog zeer groot en de
premier heeft meer nodig dan een
kortstondige economische opleving
om te voorkomen dat hij in de loop
van volgend Jaar leider is van hare
majestelts meest toegewijde opposi
tie en naast Elizabeth II ook Marga
ret Thatcher als zijn meerdere moet
erkennen.
