Vierdaagse een leuk ommetje
tekening van een lezer
CHTBIJ I
iltinationals mogen
iten niet schenden'
mmentaar
- vooruit
ter Van der Stoel:
voor
voeten
die vrolijk
verder
moeten!/
Voor Marjan Siliakus was „de dag van Eist" een peuleschil
Wandelaarster
legde al 20.000
kilometer af
Kt
- -'.W
Buien en zon
;ekaartje met krulspelden
trouwring
eet ze
onderonsje met een zwijn
halve cent
gehaktbal
20 JULI 1977
BINNENLAND
Trouw/Kwartet
J (Van der Stee van land-
ivisserij zei het zelf al: de
van het visserijoverleg
bevredigend. Opnieuw
£>e EG-ministers de proble-
zich uit geschoven, naar
24 en 25 oktober.
rondom de EG-lid-
jft alles bij het oude. In de
o*ren mag wat haring wor-
uSgen. in de Noordzee niet.
yet eenzijdig door Groot-
ingestelde visserijverbod
in de Noordzee is ver-
por een vangstverbod door
Vse Gemeenschap. Deze
zonder praktische betc-
it dus eigenlijk alleen de
ist van de Europa-Eén-
Overigens loopt het
•angstberbod op 30 sep-
«er af en nu al kan veilig
dat er dan wèèr
I verbod komt.
gemeenschappelijk visse
rijbeleid. waarin zaken worden ge
regeld als vlootsanering, stillegpre
mies, een verdeelsleutel voor de te
vangen hoeveelheden vis, afvloeiing
en maaswijdtes bestaat ook nu nog
zelfs geen aanzet. De Europese vis
sers leven van dag tot dag, of beter
van Landbouwraad tot Landbouw
raad.
Over het grote belang van zo'n
gemeenschappelijk beleid voor de
bedreigde visstapels en voor de eco
nomische positie van de vissers is in
deze krant zeer vaak uitgewijd. Een
nieuw pleidooi zou monotoon
klinken.
Minister Van der Stee heeft met
(ongetwijfeld) grote moeite voor de
Nederlandse vissers bijna 15.000
ton haring uit de qua sfeer verziekte
onderhandelingen gesleept. ,,De
haringvissers kunnen weer even
vooruit", zei de bewindsman. En
daar is eigenlijk alles mee gezegd.
SjtDAM (ANP) Minis-
|jder Stoel van buiten-
meent dat grote,
ondernemingen
-rian mogen meewerken
"°en land de universeel
l rechten van de mens
geschonden. De bedrij-
zijns inziens dit
- „uiteraard
i3e sfeer van hun corn
er!* te voorkomen of te
e Jen. Van der Stoel zegt
Lp.} vraaggesprek met
neelsblad „Parade"
loydgroep.
ai
an der Stoel kunnen multi
degelijk een rol spelen
^•vorderen van de eerbiedi
ge mensenrechten. Ten eer-
n zij er direct of indirect
nen zorgen dat in landen
verken, een aantal funda-
■^chten wordt gewaarborgd.
i van sociaal-economische
s het recht op gelijk loon
arbeid en het recht op
-V» vakanties met behoud
In de tweede plaats kun-
■■oeten. aldus de bewinds
man, multinationale ondernemingen
een belangrijke bijdrage leveren aan
het verbeteren van de sociaal-econo
mische omstandigheden in landen
van de niet-geïndustrialiseerde
wereld.
(ADVERTENTIE)
uitsluitend bij apotheker en drogist
door Jan Roelfs
NIJMEGEN - „Ik heb een
maal aan de „Mars naar de
Middernachtzon", op de kruin
van Europa, en tweemaal aan
de Driedaagse van Israël deel
genomen en ik was de eerste
Nederlandse vrouw, die de
volksioop van Marathon naar
Athene (42 kilometer) heeft vol
bracht. Daarover heb ik in 1974
ruim vijf uur gedaan. Nee, ik
ben geen type om op mijn rug
aan de Rivièra te liggen. Al zo'n
twintig jaar breng ik vrijwel al
mijn vakantie wandelend door.
Ik heb in nagenoeg alle West-
europese landen georganiseer
de voettochten gemaakt".
Marjan Silliakus uit Amsterdam is
bezig aan haar veertiende Nijmeegse
vierdaagse. Voor haar is dat vier
maal veertig kilometer en die 160
kilometer brengen haar totale „wan-
delproduktie" op 23.226 kilometer.
Daarvan heeft ze er 13.962 op vader
landse bodem en 6200 over de gren
zen „verzameld".
De „dag van ELst" gisteren was
voor haar een peuleschil, en dat is
die van vandaag, „de dag van Wy-
chen" óók. Voor Marjan is „Nijme
gen" weinig meer dan een ommetje.
Met duizenden kilometers in haar
benen en eenvoudige sandalen aan
haar voeten met het specialisti
sche wandelschoeisel heeft zij zich
nimmer bezig gehouden is deze
bankemployé een fenomeen in de
wereld van de recreatiesport.
„Puur vakantie"
„Tijdens een rust, in de hoofdstraat
van Eist, voor één dag een internati
onaal wereldcentrum in zakformaat,
filosofeert ze eerst over het Nijmeeg
se wandelfeest. dat meent ze in
zijn massaliteit nergens wordt geë
venaard.
„Voor mij is het een pure vakantie
week, waarin ik vooral mijn interna
tionale contacten onderhoud. Wan
neer je, zoals ik, bijna honderd mar
sen in Europa hebt gelopen, van
volkslopen tot marathons, zie je al
tijd wel bekenden.
De buitenlanders vinden, dat er aan
Nijmegen twéé bezwaren kleven: het
onderdak is er in vergelijking met
het buitenland nogal prijzig en niet-
Nederlanders achten het bezwaar
lijk. dat ze rondom Nijmegen veelal
op asfalt moeten lopen. Kijk, bij
marsen in het buitenland wordt er
bewust gestreefd naar billijke prij
zen voor de huisvesting, maar ik
begrijp best, dat de grote deelname
aan de jaarlijkse KNBLO-vierdaagse
op dit gebied problemen geeft. As-
faltlopen is in het buitenland be
perkt. Ook de Apeldoomse vierdaag
se. met het voordeel van de natuur
binnen handbereik, kent dit minder.
Die heb ik eens gelopen met direct
aansluitend „Nijmegen". Dat was
best te doen, samen 320 kilometer.
Ook heb ik eens tweemaal vóór de
vierdaagse aan een prestatiezwem
tocht in de Waal meegedaan (3 km)
Zij praat heel nuchter en „vanzelf
sprekend" over haar wandelavontu-
ren, waartoe ze zich overigens niet
beperkt. Marjan fietst, zwemt, doet
aan de skisport, sedert kort aan lang
lauf als tweede facet van dit deel van
de wintersport. Wat dat zwemmen
betreft, daar hoort ook zeezwemmen
bij. Ze heeft destijds de vijftig kilo
meter toerschaatstocht de alter
natieve Elfstedentocht in Lille-
hammer uitgereden, op lage Noren.
En er waren méér tochten op de
gladde ijzers.
Veel onderscheidingen
Marjan heeft thuis twee indrukwek
kende prijzenkasten. bij elkaar wel
meer dan 150 medailles, wimpels,
wat bekers en veel diploma's. Er zijn
drie zichtbare herinneringen, waar
op Marjan Siliakus bijzonder trots
is: het „Sertificat Nordkapp 1976",
de twee Israëlische medailles en de
plaquettes, die verwijzen naar mar
sen van Zwitserse kantons met af
beeldingen van klederdrachten (ze
ventien).
„Die heb ik nog niet allemaal, maar
wel het merendeel", aldus deze wan
delaarster. die nog even kwijt moet,
dat de loop naar de Noordkaap voor
haar in één opzicht een teleurstelling
is geworden. „Toen ik er aankwam,
lag De Kaap, 307 meter boven zee, in
een dichte mist! Ik heb een paar uur
zitten wachten, maar ben tenslotte,
echt ontgoocheld, teruggegaan".
De padvinderij
Hoe Marjan tot deze indrukwekken
de wandelcarrière is gekomen? Dat
gebeurde in 1947, zij woonde in Hil
versum, was padvindster en ging
met haar troep lopen naar paleis
Soestdijk om daar het felicitatiere-
gister te tekenen ter gelegenheid
van de geboorte van prinses Marij
ke, nu prinses Christina. Maar eerst
in 1957 begon ze aan „Nijmegen". Zij
bouwde de laatste tien jaar interna-
tionale wandelervaring op door tij
dens een lang weekeind of in haar
vakantie met de trein of het vlieg
tuig op pad te gaan.
Maar Marjan heeft en doet meer.
Haar woning in Buitenveldert is te
vens een sport-documentatiecen-
trum. Zij heeft in de loop der jaren
een omvangrijke registratie opge
bouwd. documentatie, ook in cultu
reel opzicht ze probeert tevens de
landstreek en de mensen te leren
kennen met tal van adressen,
gegevens, foto's, kaarten over de
buitenlandse marsen. Ze is geabon
neerd op mededelingenbladen, wan
del-tijdschriften en vindt dat in dit
veiband „Condition", het Duitse
„Internationale Zeitschrift für Aus-
dauersport' als „vakblad" aan de
top staat.
Zij schrijft soms in „Op Goede
Voet", het blad van de KNBLO en is
secretaresse voor Nederland van de
„Internationale Wienerwald Wan-
derung". Afgezien van de gedetail
leerde plakboeken is haar woning
als het ware één grote wandelbiblio
theek, waarschijnlijk uniek in Ne
derland.
„Natuurtalent"
Marjan is een „natuurtalent" op het
buitenspoor; zij is niet geïnteres
seerd in geadviseerde voeding en in
loopschema's. Ze wandelt en doet
dit met het grootste gemak.
„Ik ben nog nooit ergens uitgeval
len, ik heb bijvoorbeeld het
Rode Kruis-wandelziekenhuis, aan
de Nijmeegse Wedren, nog nooit van
binnen gezien".
En né „Nijmegen?" „De vierdaagse
van Mechelen en de Wienerwald-
tocht (Mödling) in augustus en daar
na beslissen wat de internationale
wandelsportagenda voor het najaar
te bieden heeft."
Ravenna, Tenerife, Biel in Zwitser
land, heel bijzonder vanwege zijn
honderd-kilometer-langlauf, maar
vooral Zwitserland boeien deze be
reisde vrouwelijke wandelaar, die
zich vegetarisch voedt. Maa toch is
zij niet een type. dat zich in het
leven eenzijdig opstelt, dat fanatiek
in de sandalen staat.
Het indrukwekkende prijzenbezit van Marjan Siliakus
Marjan doet al bijna een kwart eeuw
secretaressewerk voor de Amster
damse Stichting De Alle-Dag-Kerk.
Men kan haar dan ook vaak aantref
fen in de Engelse hervormde kerk
aan het hoofdstedelijke Begijnhof,
waar iedere woensdag de middag
pauzediensten worden gehouden.
En zij doet dit waarlijk niet alleen
omdat er in de bijbel zoveel gelopen
wordt
„Wandelen maakt mij niet moe."
zegt zij.
Na de rust in Eist gaat ze soepel
verder.
SILIAKUS MARJAN
EIAIAKOYE MAPZAN
Onder loopnummer 504 liep
Marjan de marathonrace van
de plaats Marathon naar Athe
ne. Op het haar uitgereikte di
ploma werd haar naam ook in
het Grieks vermeld
De 61ste Internationale vierdaagse
afstandmarsen van de Koninklijke
Nederlandse Bond voor Lichamelij
ke Opvoeding blijven voor haar een
peuleschil.
bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan: Trouw, jury politieke prent. Postbus 859.
Naam en adres aan de acnterzijde vermelden. Voor geplaatste prenten is er een boekenbon.
tc
ïn
HET WEER door Hans de Jong
-
Weerrapporten
Het koude putje van de Ierse Zee,
gesignaleerd in onze bijdrage van
gisteren, heeft in noord-Neder
land heel wat trammelant veroor
zaakt. De met een snelheid van
tachtig kilometer per uur aan
schuivende onstabiliteit bezorgde
met name Bolsward en streek er
rondom een onvervalst noodweer.
Maandagavond omstreeks negen
uur zette daar plotseling een on
weer in, dat zich voortdurend ac
tiveerde. De waarnemer ter plaat
se liet mij gedurende een kwartier
telefonisch getuige zijn van hofe
het daar toeging en ik moet zeg
gen: Het kwam over als een soort
trommelvuur. Na ruim een uur
waren er negentig tot honderd
bliksemonUadingen geteld. Stra
ten kwamen blank te staan, het
neerslagtotaal groeide tot dertig
millimeter. Onze medewerker
daar die sedert 1938 het weer aan
tekent, verklaarde zich niet zo
een noodweer te kunnen herinne
ren. Ook bij Sneek stond het wa
ter op een gegeven ogenblik zo
hoog, dat automotoren afsloegen.
De meeste neerslag Ln Friesland
viel in Imsum, dichtbij het water-
sportcentrum Orouw gelegen met
zesendertig millimeter. Met veel
fel oranjegekleurde ontladingen
in de hogere bui-etages breidde
het onweer zich uit tot Gieten (12
mm), Hoogeveen en Emmen (20
21 mm). Het was daar omstreeks
elf en twaalf uur 's avonds. Van
die heftige verschijnselen in
Friesland was tot gisterenmorgen
in de rest van het land niets door
gedrongen, aangezien het KNMI
alleen gegevens van Leeuwarden
binnenkrijgt en daar was het on
weer niet bijzonder heftig.
In Zuid-Holland wil het de laatste
dagen toch ook maar sterk rege
nen. Na de 30.3 mm van Peter-
Paul Hattinga Verschure ln Rot
terdam-centrum (bevordering
neerslag intensiteit door indus
triële afval condensatieker-
nen?), meldde gisterenmorgen
Marcel Ter Stege ln Papendrecht
zich nogmaals met 22 mm regen
water. waarmee hij zijn hoeveel
heid over twee etmalen op
schroefde tot ruim 44 mm. Dat is
ongeveer de helft van wat er nor
maal ln de hele jull-maand valt.
Niet Zuidoost- maar zuidwest-Ne
derland heeft de afgelopen dagen
dus de meeste neerslag gekregen.
Inmiddels gaat het spel van re
genbuien en zonnige momenten
door, zoals het goed Hondsdagen-
weer betaamt. Dit bij middag-
temperaturen van 17 tot 20 gra
den. Een front was gisteravond
tot over Oost-Engeland genaderd
en had ook voor ons regen in
petto^ die vanmorgen aanvanke
lijk zal voortduren. Daarna volgt
weer een ruggetje van wat hogere
druk, maar dat kan niet verhinde
ren, dat er hier en daar nog buien
tot ontwikkeling komen. Wat ver-
derweg op de oceaan komt een
gebied met bredere zonnige perio
den naderbij, dat binnenkort in
Zuid-Engeland hogere tempera
turen zal veroorzaken. Ook ln ons
land zal dat later in de week en
vrij gunstige uitwerking hebben,
ook al zal het kwik bij ons door
het tussenliggende Noordzee-wa-
ter niet al te ver oplopen.
Het is opvallend hoe vroeg dit
jaar de spreeuwen zwermen. Al
enkele weken terug vielen veel
mensen ln de vooravond die snel
zwenkende, zwarte wolken op. Als
ik mij goed heb laten voorlichten,
gebeurt deze voorbereiding op
het uitvliegen naar zuidelijke oor
den, doorgaans in augustus.
Het Brabants Nieuwsblad brengt
er een bijdrage over. waarin het
hoofd van de plantsoenendienst
in Roosendaal de situatie in zijn
stad vervelend, maar niet veront
rustend noemt. „Vroege komst
van spreeuwen wil wel eens sa-
van |lst«ren 17 uur
menhangen met de vroege oogst
tijd van allerlei gewassen." zegt
hij.
Strandweer
Vandaag eerst slecht, later over
gang naar vrij goed strandweer.
Eerst regen, daarna een bui. ver
volgens wat meer opklaringen.
Wind ruimend naar west tot
noordwest, tijdelijk krachtig.
Luchttemperatuur 17 graden, zee
water rond 16 graden. Verdere
vooruitzichten: eerst nog een bul,
daarna zonniger.
31
•r donderdag 21 juU. VUulngen 5 5S-
I8.J4 HartagvUeUlulzen 6 03-18 18 Rotterdam
8 02-20.08 Scheveningen 6 53 19 16 Umuiden
7.33-19.58. Den Helder 11.48- Harllngen 2 13-
14.00. Delfzijl 3.87-16 01.
redactie van Loes Smit
eigenlijk eerst eens naast
eten zetten om te kunnen
en, of Amerikaanse vrou-
ht zoveel slordiger uitzien
ipese. In elk geval heeft
Alphonso Hunley, een
merikaanse militair in
It, er schoon genoeg van
ouwen van "zijn' in West-
J gelegerde jongens er zo
ilsze nudoen: in doorkijk-
- in beha's zonder iets er
in volgens de kapitein
"Srte shorts, op douchesan-
>3 tennisschoenen zonder
n afgeknipte, rafelige spij-
en. alleen in onderjurk of
ipelden in zonder sjaaltje
4n, Per brief hebben de
e«de opdracht gekregen er
minstens zo uit te zien
-^ropese vrouwen. Qehoor-
d' niet. dan zwaait er wat:
manschappen zullen bij de
*n de legerwinkels gepos-
a<ien om de vrouwen die er
ley's maatstaven niet net
jes genoeg uitzien, tegen te houden.
Ook hun mannen trouwens, als die
overhemden aan hebben met zulke
korte mouwen dat hun oksels te
zien zijn. En aan Amerikaanse kin
dertjes die op blote voeten lopen
en/of met bloot bovenlijfje heeft de
kapitein ook een hekel; net als de
honden moeten ze bulten blijven.
Want. schrijft Hunley in zijn order,
„de leden van de Amerikaanse
krijgsmacht en hun gezinnen weer
spiegelen in hun manier van kleden
nu eenmaal het prestige van de
Verenigde Staten". Een visite
kaartje dus, dat volgens de kapi
tein door krulspelden danig ont
sierd wordt.
Kapitein Hunley heeft bijval gekre
gen van Judith Moulton, de 27-
jarige vrouw van een Amerikaanse
officier die in Neurenberg gelegerd
is. In het legerblad Stars en Stripes
windt zij zich er over op, dat de
mannen ln het Amerikaanse leger
zich wél behoorlijk moeten kleden
of er anders worden uitgeschopt;
„maar aan de vrouwen doet nie
mand wat". De vrouwen, gaat ze
verder, komen hier aan in de over
tuiging dat ze heel wat aantrekke
lijker zijn dan hun Europese zus
ters, „maar die kleden zich tenmin
ste altijd aan als ze de straat op
gaan. Het doet ons land geen goed
als de Europese vrouwen Ameri-
kaansen zo gekleed zien". De ver
slaggever vulde zijn interview met
mevrouw Moulton nog aan met de
mededeling, „dat de aanblik van te
dikke, slordig geklede, krulspel
den-dragende. norse vrouwen van
Amerikaanse militairen de mythe
van de schoonheid van de Ameri
kaanse vrouw aan diggelen heeft
geslagen."
Judith Moulton vindt overigens
dat zijzelf weer een beetje goed
maakt wat haar landgenoten ver
knoeien: ze is mannequin en werkt
voor verscheidene modehuizen in
Neurenberg en omgeving.
Dit evenwijn heeft het best naar i'n zin in de dierentuin van Moskou.
Vooral met zijn oppasser heeft het dier een uitstekende verhouding en een
intiem moment als dit is dan ook geen uitzondering.
Wie wat ouder ls zal zich nog best
de muntjes ter waarde van een hal
ve cent herinneren, maar de twee
Maastrichter broertjes Tommy en
Bertje, 11 en 8 Jaar oud, weten daar
natuurlijk niets meer van. Ze had
den in een uitverkoopsetalage ln
hun woonplaats een zilveren ring
met een hartje zien staan, waar
voor de winkelier „2 x7> cent"
vroeg. De broertjes die de ring in
bun verbeelding al aan moeders
vinger zagen, holden naar huls.
pakten een cent en zaagden die
keurig middendoor. Die twee halve
centen legden ze opgetogen voor de
verkoopster op de toonbank neer.
Die wist niet goed wat ze er mee
aan moest en legde de jongens uit
dat het eigenlijk twee originele
„halfjes" moesten zijn. „Nooit ge
zien". zeiden de broertjes. De win
keljuffrouw haalde de baas er bij,
en die vond. schrijft De Limburger,
de oplossing van de broertjes Tom
my en Bertje zo slim gevonden, dat
hij de ring voor hun twee halve
centen omruilde.
Het is wéér ln Friesland gebeurd,
alleen ditmaal niet in Stavoren,
maar in Harllngen. Het was ook
geen vis die het verloren voorwerp
boven water bracht, maar een man
die met een schepje wonnen aan
het zoeken was. Bovendien is dit
jongste terug gevonden voorwerp
heel wat langer onder water ge
weest dan dat van het 8taverse
vrouwtje.
Om aan alle raadsels een
eind te maken: het gaat om de
trouwring van de nu 85-jarige me
vrouw Van der Schootrvan der Vel
de uit Harllngen, die haar ring ln
1937 bij het zwemmen verloor. Vol
gens de Leeuwarder Courant had
den weliswaar allerlei mensen haar
destijds ijverig helpen zoeken
slager Wiersma was zelfs met een
sigarettenblikje aan het graven ge
gaan maar de ring werd niet
gevonden. Pas nu het echtpaar in
tussen 63 Jaar getrouwd is, heeft de
Harlinger Anton 8cheffer het verlo
ren kleinood bij eb tussen de wor
men op zijn schepje aangetroffen.
Jean 8tapleton. in „AU in the fami
ly" het Uefhebbende sloofje Edith
dat slaafs achter haar kortzichtige,
heerszuchtige echtgenoot Archie
Bijzonder smakelijk, wat Je ln Gro
ningen kunt eten: doperwten uit
blik met een vet rupsje er bij, brood
met een stukje ijzer, een diepvries-
hapje met vlees en een stalen moer,
een flink brok leverworst met een
tand van het varken er nog in en
een loempia gevuld met groenten,
stukjes vlees, kruiden en een heuse
mensentand. Dat zijn althans com
binaties, die de Groninger provinci
ale keuringsdienst van waren het
vorige kwartaal aantrof. Natuurlijk
zijn er ook wel echt lekkere hapjes
zonder zulk soort pittige toevoegin
gen in Groningen te krijgen: van de
klein 1900 partijen voedsel die de
keurmeesters onder de loep namen,
ging 70 procent vrijuit.
aandraaft. Is ln het werkeUJke le
ven ln Amerika een soort Dolle
Mina. Volgens het blad Mix heeft ze
zelfs reclamespots voor de radio
gedaan, waarin ze haar seksegeno
ten opriep het mannen-Juk af te
werpen .Als ik ln het echt een
afschuwelijk type als Archie Bun
ker zou tegenkomen was hij nog
niet met me klaar", moet deze an
dere Edith gezegd hebben „Als ik
hem dan onder handen heb geno
men. zal hij zelf op een gehaktbal
lijken".
