3
Carrillo als profeet van
verzoening zeer geëerd
peen uiterste
-latum voor SALT
Dajan stelt plan voor
vrede op
i
Europa-haat speelt Britse regering parten
Homofielen demonstreren
er-
1 ^-onderhandelaar in Moskou:
r
in
Israëlische krant:
Visserijdebat vastgelopen
4 6
tSDAG 28 JUNI 1977
a
BUITENLAND
•Trouw/Kwartet
lor Herman Amelink
aanvallen van het Kremlin
m i het Eurocommunisme van
Spaanse communistische
irtij hebben tot doel ver-
g®\eldheid te zaaien binnen
'ter^e partij. Ze vormen boven-
nlspn een antwoord op de zware
r eqtiek van de Spaanse partij-
ORder Santiago Carrillo op de
tus»litiek van de communisti-
partij van de Sowjet-Unie.
lens zijn gedwongen ondergronds
trekjolijf in Madrid eind vorig en be-
dit jaar. schreef Santiago Carrillo
boek over het zogeheten Euro-
imunisme dat zijn partij voor-
tt. In dit boek. dat in mei werd
lubliceerd. zet hij de beweegrede-
voor deze politiek uiteen. Carrll-
van oordeel dat het communis-
geen Vaticaan nodig heeft dat
;ls geeft die in alle parochies
worden nageleefd. Iedere na-
'male communistische partij moet
heJf uitmaken wat in de concrete
iJuatie waarin het land verkeert
1 iodzakelijk is.
,n jjor de Spaanse situatie betekent
\r
dit, volgens Carrillo. dat er een brede
unie moet komen van links tot en
met het democratisch centrum. Een
heid van alle linkse krachten zou
Spanje terugvoeren naar de heilloze
polarisatie tussen links en rechts zo
als die ten tijde van de Spaanse
burgeroorlog bestond. Harmonie en
verzoening zijn een eerste vereiste in
een land met een nog zo jonge,
breekbare democratie.
Een van de kenmerken voor het Eu
rocommunisme is dat het niet, zoals
het Oosteuropese communisme, de
godsdienst beschouwt als opium van
het volk. Religie heeft een wettige
plaats, zij het dat deze de materialis
tische principes van de marxistische
leerstellinge niet mag aantasten.
Wanneer godsdienstige overtuigin
gen bijdragen aan een progressieve
sociale moraal worden deze echter
volledig door de partij geaccepteerd
en gewaardeerd. Carrillo en de zijnen
hebben bovendien de historische
fase van de dictatuur van het prole
tariaat over boord gezet. We hebben
nu genoeg dictatuur gehad, aldus de
Madrileense communist Sanchez
Montero onlangs op een politieke
vergadering.
De uitwerking van de ideologie van
het Eurocommunisme leidt tot poli
tiek zeer gematigde standpunten. Zo
acht Carrilllo communistische deel
name aan een regering-Suarez niet
uitgesloten. Over de Amerikaanse
bases in Spanje merkte hij op dat Je
daarover moeilijk kan praten zolang
er nog Russische bases in Oost-Euro-
pea zijn.
In zijn boek sniert Carrillo naar de
stalinistische praktijken van de
communistische partij van de Sow-
jet-Unie. Ondanks het feit dat
Chroestsjew na zijn afzetting ge
woon in zijn eigen bed kon sterven
(wat voordien In de Sowjet-Unie niet
veel voorkwam bij afgezette politie
ke leiders), heeft het politieke stelsel
in dat land weinig veranderingen on
dergaan. Carrillo: „Het systeem is
niet veranderd, is niet democrati
scher geworden. Er zitten nog vele
elementen van dwang in de betrek
kingen tussen de socialistische sta
ten van het oosten, waarvan de mili
taire bezetting van Tsjechoslowakije
op brute wijze het bewijs vormt."
Carrillo betoogt verder dat zijn eigen
partij veel aan geloofwaardigheid
zou winnen als er een echte democra
tie in de Sowjet-Unie zou bestaan,
/ergelijke opmerkingen van Carril-
o Irriteren verschrikkelijk in Mos
kou. De kritiek van het Kremlin
verbaast dan ook niet. De vraag
dringt zich wel op: wat is er nog
communistisch aan een politieke
partij die zoveel marxistische ideo
logie over boord heeft gezet?
Geen revolutie
Het voornaamste doel van de com
munistische partij blijft echter het
omverwerpen van de kapitalistische
staat. Revolutie is daarvoor niet
meer de geëigende weg, zo meent
Carrillo. De strategie moet erop ge
richt zijn „de ideologische institu
ties en apparaten van de staat te
veranderen en te hervormen, en ze
zo mogelijk ten dele te gebruiken
tegen de macht in de monopolie-
kapitalistische staat." De te gebrui
ken instrumenten zijn, volgens Ca-
rillo: de kerk, het onderwijs, het
gezin, rechtspraak en de informatie-
media.
De kritiek van Moskou op de door
Carrillo bepleite politiek was niet
mals. De Spaanse leider werd in het
communistisch jargon uitgemaakt
voor alles wat lelijk was. Daarmee
hoopt Moskou kennelijk de aanhan
gers van het Kremlin in de Spaanse
communistische partij tot veraet te
prikkelen Meer dan vijftig van de
pro-Russische partijleden zijn door
Carrillo in de jaren zestig uit de
partij gezet. In het gevecht om de
partij óm te krijgen speelt de Russi
sche ambassade ln de Spaanse
hoofdstad een belangrijke rol. zo
wist de Frankfurter Algemeine vori
ge week te melden. Vooral ambassa
deur Bogoelmolow en de cultureel
attaché van de ambassade hebben
er heel wat werk van gemaakt in de
afgelopen maanden Zo zou gepro
beerd zijn een aantal vooraanstaan
de functionarissen in de partij te
benaderen om hen in te zetten in de
strijd tegen Carrillo. In dit verband
zijn de namen genoemd van prof.
Tamames. vakbondsleider Marceli-
no Camacho en de in Madrid popu
laire Simon Sanchez Montero De
Sowjet-Unie meende met succes te
kunnen inspelen op de mogelijke
teleurstelling over het feit dat de
communisten bij de op 15 juni ge
houden parlementsverkiezingen
niet boven de tien procent konden
uitkomen. Bovendien hoopte Mos
kou op steun van de nog steeds zeer
populaire voorzitter van de commu
nistische partij van Spanje, Dolores
Ibarruri die jarenlang in ballings
chap in de Russische hoofdstad
woonde Tijdens de verkiezingscam
pagne heeft zij het Carrillo herhaal
delijk moeilijk gemaakt door in het
openbaar op Moskou georiënteerde
uitspraken te doen die dan door de
rest van de partij weer recht gepraat
moesten worden.
Misgegokt
Toch lijkt het Kremlin misgegokt te
hebben Vrijwel unaniem heeft de
partij alle beschuldigingen van de
hand gewezen en trouw betuigd aan
de zelfstandige lijn van Carrillo Bo
vendien overheerst nog zo zeer de
euforie over het feit dat er tenminste
verkiezingen mogelijk waren waar
aan communisten konden meedoen,
dat men zich over de uitslag niet erg
druk gemaakt heeft. Ook met de
vermeende ontevredenheid van de
mijnwerkers uit Asturië over de ge
volgde beleidslijn schijnt het ook
nogal mee te vallen. Bovendien
heeft Dolores Ibarruri afgelopen za
terdag openlijk steun betuigd aan
de politiek van Santiago Carrillo
Voorlopig maakt het Kremlin nog
weinig kans de bakens in Spanje te
verzetten.
vol-
ding
aast t
n de
ge-
OSKOU (Reuter, AP) Een nieuw akkoord tussen de Sowjet-
i nie en de Verenigde Staten over de beperking van de strategi-
jjhe kernbewapening kan mogelijk tegen de herfst tot stand
:raaPmen- Het is echter niet noodzakelijk datzo'n overeenkomst er
van)or 3 oktober komt, wanneer het huidige akkoord afloopt,
lijke
le irig een bezoek van zes dagen aan de gaven afgelopen zondag president
vanussische hoofdstad werd dit mee- Carter de schuld van de geringe
bie^deeld door de Amerikaanse onder- voortgang van de besprekingen,
eek^ndelaar Paul Warnke. Volgens' Deze week wordt verwacht dat de
is het van het grootste be- Amerikaanse president Carter een
he*ing dat de constructieve besprekin- beslissing zal nemen over de produk-
sche^n die nu aan de gang zijn worden tie van de B-l bommenwerper. De
ouwoortgezet. Als beide partijen per- Amerikaanse senator William Prox-
aan-pectief Zien in de besprekingen dan mire van Wisconsin verklaarde giste-
llinri het niet moeilijk zijn een regeling ren, dat een beslissing om de B-l niet
!nde» treffen voor de looptijd van het in produktle te nemen geen enkel
TKe-uidige verdrag dat op 3 oktober zijn effect zou hebben op de SALT-be-
facht verliest. sprekingen met de Sowjet-Unie.
Wordt het toestel wel in produktle
om'nAlierho Oronar» genomen dan betekent dit dat ook
130naiscne vteadli de Sowjet-Unie haar best zal doen
klihamke zei overigens dat er de afge- om zo snel mogelijk een gelijkwaar-
S^jpen dagen niet gesproken was over dig toestel in de lucht te brengen. De
leenje beperking van de strategische wa- Amerikaanse luchtmacht heeft om
/oorfens (SALT). Wel werd gesproken 200 toestellen gevraagd. Volgens be-
™en|ver een mogeUjke demilitarisering paalde deskundigen heeft de nieuwe
ke,)iin de Indische Oceaan. Warnke zei bommenwerper een zeer marginaal
Hërover: „Ik geloof dat wij erkennen nut. terwijl andere deskundigen de
ouwat er een gemeenschappelijk be- produktle een levensnoodzaak voor
|^e"ing bestaat dat er in de wereld geen de VS vinden.
Q"Lweden is dat een van beide partijen
B '.ich zou willen storten in een inten-
B ieve militaire wedijver in het gebied
-an de Indische Oceaan. Als er een
belang is, kan
aen met reden verwachten dat er
en of ander constructief resultaat
lereikt wordt".
bommenwerper
De confrontatie tussen het Westen
en de Sowjet-Unie op de conferentie
van Belgrado over de naleving van
de in 1975 gesloten akkoorden van
Helsinki begint iets aan scherpte te
verliezen. De Russische diplomaat
Joell Worontsow, die vorige week
waarschuwde dat de houding van
het westen tot een mislukking van
de conferentie zou kunnen leiden,
stelde gisteren dat het niet de bedoe
ling van de Sowjet-Unie was om een
litii
uin.
dattesident Carter zei vorige week dat spaak te steken ln het wiel van de
Amerikaanse regering fundamen- conferentie. Daarmee stelde de Rus-
deele veranderingen had aangebracht sische delegatie zich aanzienlijk ge-
n de positie tegenover de SALT- matigder op dan vorige week, hoewel
tofesprekingen maar dat die wijziging er nog geen duidelijke punten zijn
der-naar weinig vooruitgang in de be- waarop de Russen water in de wijn
Deprekingen had gegeven. De Sowjets lijken te gaan doen.
pp"
vol-
Honderdduizenden homofielen hebben ln de Verenigde Staten
betoogd tegen discriminatie. In San Francisco gingen honderd
duizend homofielen en lesbiennes op straat op „om hun solidari
teit en hun kracht" te tonen. In Miami hebben de kiezers zich
onlangs uitgesproken voor Intrekking van een wet die discrimi
natie van homofielen verbiedt. Hierboven een beeld van een
soortgelijke demonstratie ln New York.
TEL AVTV (AFP, DPA, UPI)
Premier Menachem Begin van
Israël zal bij zijn bezoek vol
gende maand aan Washington
een door minister van buiten
landse zaken Mosje Dajan op
gesteld vredesplan voor het
Midden-Oosten bij zich heb
ben. Dit plan zou een verdeling
van het „land van Israël" (het
grondgebied van Israël van
voor de Zesdaagse oorlog plus
de in 1967 bezette westelijke
Jordaanoever) afwijzen en een
„coëxistentie tussen Israël en
de Arabieren op de westelijke
Jordaanoever voorstaan. Dit
meldt het Israëlische dagblad
Jediot Achranot.
Ofschoon functionarissen van het
ministerie van buitenlandse zaken in
Jeruzalem ontkenden dat er al een
vredesplan van Dajan bestond, be
vestigden zij wel dat Dajan een aan
tal richtlijnen aan het opstellen was
waaraan Begin zich zou houden bij
zijn besprekingen in de Verenigde
Staten. Volgens westerse diploma
ten in Israël is het opstellen van een
Israëlisch vredesplan in overeen
stemming met het verzoek van de
Amerikaanse president Carter aan
Begin om ideeën over de oplossing
van het conflict ln het Midden-Oos
ten te lanceren tijdens zijn bezoek
aan Washington.
Israëlische functionarissen wijzen op
het feit dat ofschoon bij de gedach
tebepaling van Dajan uitgegaan
wordt van de annexatie van de wes
telijke Jordaanoever, dit slechts een
uitgangspunt is voor de toekomstige
onderhandelingen met de Arabische
staten. „Wij zullen geen onderhande
lingen in Genève beginnen alsof wij
De Amerikaanse regering heeft gisteren verklaard dat Israël zich van de
westelijke Jordaanoever zal moeten terugtrekken in het kader van een
permanente oplossing van het conflict in het Midden-Oosten. In een
verklaring van het ministerie van buitenlandse zaken in Washington,
waarin de meningsverschillen met Jeruzalem werden aangeduid, werd
verder gesteld dat Israël zich ook uit de hoogvlakte van Golan, de Sinai-
woestijn en de Gazastrook zou moeten terugtrekken. Volgens de woord
voerder van het Amerikaanse ministerie. Hodding Carter, zou het niet
onderhandelen over Israëlische terugtrekking op al deze fronten in strijd
zijn met resolutie 242 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties.
Amerikaanse functionarissen verklaarden gisteren dat de uitlatingen van
Hodding Carter namens de gehele regering-Carter werden gedaan.
een warenhuis binnenstappen waar
de prijzen al vastgesteld zijn. Het zal
meer op een markt lijken waar on
derhandeld kan worden", aldus een
functionaris. Het plan van Dajan zou
wel voorzien in eventuele nieuwe
tussentijdse akkoorden met Egypte
en Syrië over de Sinai-woestljn en de
hoogvlakte van Golan. Volgens Jedi-
oth Achranot wil Dajan de Palestij
nse vluchtelingen die in kampen op
de westelijke Jordaanoever wonen
apart houden van degenen die ln
dorpen en steden gevestigd zijn. De
oplossing van het probleem van de
vluchtelingen ln de kampen zou vol
gens Dajan plaatsvinden met behulp
van internationale inspanningen en
steun van de Arabische landen.
Ondertussen meldde gisteren het
Egyptische dagblad Al Anwar dat de
Egyptische regering over Informatie
beschikt betreffende veronderstelde
Israëlische plannen om de Palestijn
se bevolking van de westelijke Jor
daanoever te verjagen. Dit plan. al
dus AL Anwar, zou voorzien in de
uitwijzing van de leiders van de wes
telijke Jordaanoever. waarna een
„campagne op grote schaal zou wor
den gelanceerd om een groot deel
van de Arabische bevolking te dwin
gen om te vertrekken."
„Tot iedereens verbijstering", aldus
de Nederlandse minister, was de Eu
ropese Commissie, het dagelijks be
stuur van de EO, niet bereid een
compromisvoorstel inzake de ha
ringvangst te doen, waar acht lan
den (het Verenigd Koninkrijk uitge
zonderd) zich vóór zouden hebben
verklaard.
LUXEMBURO (ANP) Iedere EQ-
lidstaat zal vanaf 1 Juli van dit jaar
Juridisch volkomen vrij zijn om in
de Noordzee zoveel haring te vangen
als ze wiL Dat is de consequentie
van het feit dat in de speciale visse
rijraad van de EG, die gisteren in
Luxemburg werd gehouden, onder
meer geen overeenstemming bereikt
ls over een verdere beperking en
verdeling van de haringvangst. Ver
wacht wordt echter, aldus de Neder
landse minister van landbouw, mr
Fons van der Stee. dat het Verenigd
Koninkrijk nationale „conserve
ringsmaatregelen" zal nemen. Dat
wil zeggen dat het een zóne van 200
mijl tot verboden visgebled zal ui
troepen.
Dat compromisvoorstel zou Inge
houden hebben dat de haringvangst
in de Noordzee beperkt zou worden
en dat Nederland, boven de 1500 ton
haring die het tot afgelopen woens
dag gevangen heeft, nog zo'n 3000
tot 3500 ton haring zou mogen
vangen.
door Bert van Panhuis
Bijna alle belangrijke Britse socialisten, die de Europese Gemeenschap verfoeien, hebben zich
de afgelopen weken weer in de publiciteit weten te plaatsen. De plaatsvervangend leider van de
Labourpartij minister Michael Foot, zijn collega's Tony Benn, Peter Shore en John Silkin, de
oud-bewindslieden Eric Heffer en Douglas Jay, ze zijn weer ten oorlog getrokken. U mist
Barbara Castle? Die komt ook nog wel, want de anti-Marketeers (zoals de tegenstanders van
het Britse EG-lidmaatschap worden genoemd) bundelen weer alle krachten om een verklaring
van hun partij los te krijgen dat Groot-Brittannië uit de gemeenschap moet treden.
De actieplannen zijn weer uit de
dossiers getrokken toen eind april
bleek dat de socialisten tegen de
verwachtingen in de tussentijdse
verkiezingen in de vissersstad
Grimsby wonnen en op dezelfde
dag ook geheel onverwachts de
mijnplaats Ashfield aan de conser
vatieven verloor.
De EG-tegenstanders plozen de
zaak goed uit en kwamen tot de
volgende conclusie: de Labourkan-
didaat in Grimsby was fel tegen de
EG en hamerde hier tijdens zijn
verkiezingscampagne op. En kijk
eens. hij won. In Ashfield had de
voormalige Labour-parlementariër
zijn biezen gepakt om in Brussel de
EG te gaan dienen. En zie,. Labour
verloor. Het was voor de anti-Mar
keteers zo klaar als een klontje: de
kiezers hadden met hun stemge
drag geoordeeld over de EG en
daarmee over het Britse lidmaat
schap van deze groot-kapitalisti
sche kolos met zijn duizenden con
tinentale ambtenaren, die alleen al
vanwege hun dienstbetoon aan die
politieke multinational niet te ver
trouwen zijn. En die mening van
„de kiezer" moet meteen worden
beloond.
Op de barricaden
De eerste weken rommelde de vul
kaan van het anti-EG-ïsme wat via
de ouwe rotten Eric Heffer ooit
eens om zijn verzet tegen de EG
ontslagen uit het kabinet van de
toenmalige premier (sir) Harold
Wilson en linkervleugelspeler
Ian Mikardo „We moeten er uit en
zo snel mogelijk. Wij van onze kant
willen er best weer voor op de barri
caden," zo laat zich hun gerommel
samenvatten.
De grote klappen vielen in de eer
ste week van juni. Het uit louter
tegenstanders van de gemeen
schap bestaande Labourcomité,
dat moet controleren of de voor
waarden voor het Britse lidmaat
schap gehandhaafd blijven, gaf een
brochure uit, waarin de EG aan alle
kanten gekraakt werd. Alle door
nen kwamen er ln voor: de kosten
waren te hoog, de prijzen in Groot-
Brittannië stijgen dankzij de EG
de pan uit, er mogen geen recht
streekse verkiezingen voor het Eu
ro-parlement worden gehouden. En
zo waren er nog een paar handen
vol grieven.
Nu tilt men in politiek Groot-Brit
tannië niet zo zwaar aan de pam
fletten van de anti-Marketeers om
dat de opvatting is dat ze het beter
van zich af kunnen schrijven dan
het op te kroppen. Het comité had
echter minister Tony Benn van
energie weten te strikken voor een
begeleiding van het openbaar ma
ken van de brochure. De
belangrijkste uitlating van Benn
een verklaard tegenstander van de
EG was „dat de kansen van
Labour bij de volgende algemene
verkiezingen meer dan van welk
ander onderwerp zouden kunnen
afhangen van de vraag hoe een
toekomstige Labourregering zou
staan tegenover de Europese Ge
meenschap." Eenparig werd dit uit
gelegd als een pleidooi om Labour
met een anti-EG-campagne de vol
gende verkiezingen te laten Ingaan
en te laten winnen. Maar dat is en
blijft interpretatie en zo wilde
Benn het houden.
Hij heeft namelijk al meermalen
van de leiding (toen sir Harold, nu
James Callaghan) te horen gekre
gen dat hij ontslag zou krijgen als
hij zich zou verzetten tegen de offi
ciële regerlngspoiitiek met betrek
king tot de gemeenschap. Vandaar
dat hij woordelijk met geen letter
de officiële lijn afviel de excel
lentie had zelfs een recorder bij
zich om al het gesproken woord
vast te leggen zodat hij later tegen
over de premier de bewijsstukken
van zijn onschuld zou kunnen over
leggen en ook niet wilde uitleg
gen wat hij nu precies bedoelde.
Voor een aantal politieke commen
tatoren was Benns intentie al ge
noeg om ontslag van de minister te
bepleiten.
Vrije keus
De tweede klap was de mededeling
van Callaghan dat het kabinet de
vrije keus had bij de stemming
over de toen nog in te dienen wet
op de rechtstreekse verkiezingen
voor het Europese Parlement. Ze
mochten tegenstemmen of zich
onthouden maar mochten zich niet
in woord tegen de wet verklaren.
Een ongekende gebeurtenis ln de
Britse parlementaire geschiedenis
want voor het kabinet geldt het
principe van de gezamenlijke ver
antwoordelijkheid. Wie zich daar
mee niet kan verenigen treedt af of
wordt ontslagen. De oppositie was
niet mals in haar oordeel en ook
daarbuiten werd de beslissing van
de premier gekenschetst als zelf
vernederend en een bewijs dat hij
geen congrole heeft over zijn minis
ters.
Nu zat de premier in een heel moei
lijk parket. Tot tweemaal toe had
hij zich al verplicht tot het houden
van de Euroverkiezingen, volgens
draaiboek volgend voorjaar. De
eerste maal was dat een jaar gele
den teghenover de EG-coilega's tij
dens de zomerse topconferentie
van de EG-leiders. De tweede maal
was het vooral een kwestie van
lijfsbehoud.
De regering in een minderheids
positie gekomen stond op vallen
en kon alleen met steun van de
Liberale fractie blijven voortbe
staan. Liberalenlelder David 8teel
eiste echter onder meer dat er Eu
ro-verkiezingen zouden worden ge
houden, bij voorkeur volgens het
stelsel van de evenredige vertegen
woordiging. Bij het traditionele
stelsel, het flrst-pastrthe-post,
waarbij de kandidaat met de mees
te stemmen de zetel van het dis
trict krijgt, zouden de Liberalen
geen schijn van kans maken op
vertegenwoordiging in het Europe
se Parlement en met een meer
evenredige vertegenwoordiging
zou dat waarschijnlijk wel lukken.
Daar zat Callaghan ln maart dus
aan vast. Weken daarna echter
bleek dat zes ministers ln het kern
kabinet vice-premier Michael
Foot en de ministers Tony Benn,
Peter Shore. John Silkin, 8tan
Orme en Albert Booth geen verkie
zingen wilden en het duo Orme en
Shore dreigde zelfs met aftreden.
Daarnaast stelden dertig lagere mi
nisters en staatssecretarissen zich
achter de dwarsliggers en ook in
deze groep zou het aftredens rege
nen. Callaghan moest een tussen
weg weten te vinden, die zowel voor
de ministers als de Liberalen aan
vaardbaar zou zijn. Het werd het
laten vallen van de kabinetsdisci
pline, vernederend en verzwakkend
maar vanuit het gezichtspunt van
de premier de enige oplossing.
Tegenactie
Het gevaar is nu voor even gekeerd.
Het wetsontwerp-Euroverkiezin
gen is ingediend en de eerste reac
tie van de Liberalen is positief ge
weest. In het najaar komt de vol
gende kritieke fase. Na een inten
sieve campange van de anti's ligt
het voor de hand dat het partijcon
gres de Labourpartij zal verplich
ten tot actie tegen de EG. In het
parlement zal de verkiezingswet
het moeilijk krijgen.
De Liberalen zullen voor het ont
werp en het stelsel van de evenredi
ge vertegenwoordiging stemmen
maar de Labourfractie zal voor 80
tot 100 leden uit de boot vallen.
Daar zullen de Conservatieven red
ding moeten bieden. Margareth
Thatcher heeft besloten haar tradi
tioneel pro-Europese fractie vrij te
laten. De verleiding is groot om de
regering via deze wet de nek te
breken maar ze zal het waarschijn
lijk niet doen vanwege de schade
aan het beeld van de partij.
De Conservatieven zullen dus Ja
zeggen tegen de Euroverkiezingen
maar het kiesstelsel lijkt te sneuve
len. Zowel in de Labour- als in de
Conservatieve fractie zijn er te veel
tegenstanders en dus zal het het
oude wie het eerst komtrsysteem
moeten worden. Het zal dan van de
Liberalen afhangen wat er gebeurd.
Accepteren ze de uitspraak van het
parlement of zullen ze de anti-EG-
vleugel van de Labourpartij als de
grote boosdoener aanwijzen en het
verbond met de socialisten verbre
ken. Het hoeft niet maar uitgeslo
ten is het ook niet. Het zal afhan
gen van de sfeer binnen de Liberale
partij en het vermogen van leider
Steel zijn aanhang achter zich te
houden. De Britse politiek blijft de
komende tijd afhankelijk van de
wendbaarheid van de lnterafhan-
kelijke partijen Labour en Libe
ralen.
Een demonstratie van Britse huisvrouwen: „De gemeenschap
pelijke markt, we kunnen eruit, we moeten eruit!"
