Begin zal geen
centimeter prijsgeven
:tet ethisch reveil van Jesse Jackson
Concessies
aan
orthodoxie
maken Israël
werkelijk
Joods
adicale zwarte leider predikt nu orde en gezag
rdag 25 juni 1977
BUITENLAND
Trouw/Kwartet PS 17 - RH 19
James Dorsey
de installatie van het kabl-
legin deze week ls ln Israèl
nieuw tijdperk aangebro-
De uiterst conservatieve
latiek orthodoxe mannen
iu aan de macht zijn geko-
gaat het niet om een
ftzetting van het dusver ge-
rde regeringsbeleid of om
ombuiging van dit beleid
sommige punten, het gaat
om een totale verandering
Israels opstelling ln de ln-
lationale arena en om tn-
pende omwentelingen in de
ëlische maatschappij. Is-
heeft nu een regering die
annwelijks rechtser zou kun-
nsia zijn.
i ga
(oorstanders van een „seculaire"
se staat, een staat waarvan het
hfie karakter bepaald wordt door
J Telt dat de meerderheid van de
Jking Joods ls. hebben het on-
pit moeten delven. Israél zal nu
tr de nieuwe regering daadwer-
1 t een „Joods" land worden. De
cha, de orthodox Joodse wetge-
1 zal nu de leidraad vormen bij
toekomstige regeringsbesluiten.
U wordt niet meer geregeerd
politici maar door een funda-
oeïtalist ais premier en door een
ge van baardige rabbijnen.
n "tipromis
achem Begin, één van de voor-
ge leiders van de Irgoen Zwai
s- e5ni, een Joodse terroristengroep
reeds voor de stichting van de
t het woordje compromis uit
vocabulaire had geschrapt,
t het nu voor elkaar gekregen.
Is Israëls premier. Maar om een
rderheidskablnet te kunnen vor-
moest hij een belangrijke
its Inruimen voor het Joodse cle-
llsme. Meer nog dan de Natio-
Religieuze Partij (NRP) mag de
-edapartij zich in de handen
Ven.
i partij met haar vier afgevaar-
len in de Knesseth, het Israëli-
parlement zal Begins buiten-
is beleid gedogen. Maar in ruil
voor moet de premier ervoor zor-
BHdat Israël een godvrezend land
dt. Tal van maatregelen zullen
iten worden genomen en be-
jide wetten, waarin de Joodse
niet tot in de puntjes
dt nageleefd, zullen moeten wor-
veranderd. De sabbat zal nu in
ël daadwerkelijk op orthodoxe
lier worden gevierd. De wet op de
gkeer zal aan de orthodoxe defi-
van het Joods-zijn worden aan
vat, de positie van de vrouw zal
v^en aangetast en voor de vijftien
atrient niet-joden (Palestijnen) in
ël zal het besef ln een vreemde
itschappij te leven alleen maar
iterkt worden.
odse wet
irmee is het hele verhaal echter
g niet verteld. De Agoeda-partij
takt haar opstelling onderge-
ükt aan de Raad van de Wijze
Mannen van de Torah, een groep
rabbijnen met een gemiddelde leef
tijd van boven de tachtig jaar. Hun
woord is wet en wordt zonder vragen
aanvaard. Deze Raad gaf de Agoeda
toestemming om het kabinet-Begin
te gedogen. Ministers mocht de par
tij niet leveren maar wel een aantal
belangrijke functies in het parle
ment aanvaarden, waaronder het
voorzitterschap van de parlementai
re commissie voor financiën. Voor
de Raad van de Wijze Mannen en
voor de Agoeda-partij telt maar een
ding: de handhaving van de Joodse
wet. Secularisatie van de Joodse
staat is een kreet die in hun oren als
een scheldwoord klinkt. Hun gaat
het niet om de staat Israël, maar om
het bestaan van het uitverkoren
volk in het Heilige Land.
Op zichzelf is de Nationaal Religieu
ze Partij een stuk gematigder. Maar
ook zij voelt de hete adem vande
Agoeda en de rabbijnen in haar nek.
Vandaar dat de partij zich aangeslo
ten heeft bij de roep om een strenge
re naleving van de sabbath en van
daar dat zij bij de rabbinale recht
banken aandringt op een herziening
van de wet op de terugkeer zodat de
orthodoxe interpretaties tot in de
puntjes worden nageleefd.
Dat premier Begin de aangegane
verplichtingen tegenover de ortho
doxie serieus neemt blijkt uit de
samenstelling van zijn kabinet. Wat
vele Israëli's vreesden is nu realiteit
gewooden. Niet alleen het ministerie
van religieuze zaken maar ook de
ministeries van binnenlandse zaken
en van onderwijs en cultuur zijn
toegewezen aan de orthodoxen.
Deze hebben nu de vrije hand om
het wereldlijk karakter van vele on
derdelen van de Israëlische samen
leving volledig terug te draaien.
Nationale woorden
De wind die ln Israël nu gaat waaien
blijkt duidelijk bij lezing van het
religieuze partijblad Hatzofe. Zo viel
er begin Juni over het onderwijsbe
leid in deze krant te lezen: „Men kan
nu al de linkse propaganda voor
spellen die in overeenstemming met
de Jevsektla (de Joodse afdeling van
de communistische partij in de ja
ren twintig en dertig) zal ageren
tegen het „nationalistische-clericale
onderwijs". Dit moet ons niet op
andere gedachten brengen. Veran-
dering van het onderwijssysteem
moet als een reddingsoperatie wor
den gezien. Naast de normale poli
tieke competitie bestaat er een bre
de eensgezindheid over het feit dat
de extremen van het secularisme
geleld hebben tot de instorting van
nationale en menselijke waarden.
Zij hebben de weg gebaand naar een
Sodom en Gomorrah van de twintig
ste eeuw. Het halt toe roepen en
terugdraaien van deze ontwikkelin
gen ls de plicht van het onderwijs
systeem en van de maatschappij
Om een meerderheidsregering te
kunnen vormen moest Begin duide
lijk de Joodse orthodoxie een heel
eind tegemoet komen. Maar voor
hem stond één principe voorop: er
zou een regering gevormd worden
die onder geen enkel beding maar
één centimeter van het historische
Eretz Jisraël, waartoe ook de weste
lijke Jordaanoever behoort zou op
geven. Dat Begin aan dit principe
vasthoudt bleek duidelijk tijdens de
onderhandelingen met de Democra
tische Partij voor Veranderingen
Dash van Jigal Jadln; onderhande
lingen die gezien werden als een
testcase voor Be gin's besprekingen
met de Amerikaanse president Car
ter volgende maand ln Washington.
Immers in Amerika hoopte men dat
toetreding van Jadln tot de regering
van Begin tot een matiging van de
standpunten van de Llkoed zou lei
den. President Carter stak deze
hoop niet onder stoelen of banken.
De Amerikaanse Senator Stone en
de vooraanstaande rabbijn 8chind-
ler, een machtige figuur binnen de
Joodse lobby ln de Verenigde Staten
reisden naar Tel Avlv om Ja din van
de noodzaak van toetreding tot het
kabinet-Begin te overtuigen. Het
mocht niet baten. Begin en Jadin
werden het niet eens. Een feit dat
weinig goeds doet verwachten van
het bezoek van Begin aan Was
hington.
Van tafel geveegd
Ofschoon de Democratische Bewe
ging voor Verandering de nadruk
legt op binnenlandse verandering in
Israël, handhaaft de partij toch het
principe van „territoriale conces-
Dit groepje orthodoxe Joden,
wandelend in de straten van Je
ruzalem zal zich met het beleid
van de nieuwe Israëlische rege
ring wel kunnen verenigen.
sles" aan de Arabieren ln het kader
van een algehele vredesregeling. Dit
principe werd door Begin bij voor
baat van de hand gewezen. Van con
cessies op de westelijke Jordaanoe
ver noch van „territoriale concessies
op drie fronten" de hoogvlakte
van Golan, de Sinai-woestljn en de
westelijke Jordaanoever kon
sprake zijn. Over bleef slechts nog
het begrip „compromis", maar ook
hierover viel met Begin niet te pra
ten. Jadln's voorstel om dan maar
de nederzettingenpolitiek in de be
zette gebieden te bepalen aan de
hand van militair-strategische over
wegingen kreeg bij Begin evenmin
enige voet aan de grond. Zelfs Ja
dln's eis om dan maar tenminste een
verwijzing naar de resoluties 242 en
338 van de Veiligheidsraad van de
Verenigde Naties resoluties waar
aan Begin formeel gebonden ls om
dat zij door zijn voorgangers werden
aanvaard ln de regeringsformule
op te nemen werd even hard door
Begin van tafel geveegd.
Het enige waartoe Begin zich bereid
wilde verklaren was om naar de Ge-
neefse vredesconferentie over het
Midden-Oosten te gaan. Hier voegde
hij echter aan toe dat hij zal gaan
met de kennis dat de conferentie
gehouden zal worden op basis van
de twee VN-resolutles maar dat dit
niet inhoudt dat hij ze zal aan
vaarden.
Immers deze resoluties staan lijn
recht tegenover de principes van de
fundamentalist Begin. Terwijl de
wereldgemeenschap ln deze resolu
ties stelt dat grondgebied niet door
militair geweld mag worden uitge
breid telt voor Begin maar één ding:
in 1967 werd Joods gebied bevrijd
dat de Joodse staat nooit meer zal
teruggeven en waarop Joden zich op
basis van zionistische principes mo
gen vestigen.
Frontale botsing
Men kan niet aan de Indruk ontko
men dat Begin Israël voorop gaat op
de weg van de frontale botsing, zo
wel op binnenlands als op buiten
lands gebied. De propagandamissle
naar de Verenigde Staten van Ll-
koed-vertegenwoordlger Schmoel
Katz lijkt weinig zoden aan de dijk
te hebben gezet. Een ernstige crisis
ln de betrekkingen tussen Israël en
de Verenigde Staten ls bijna onver
mijdelijk.
Uitlatingen van Carter over de
noodzaak van een Palestijns thuis
land hebben veel kwaad bloed gezet
ln Jeruzalem. In Washington is al
het woord „catastrofe" gevallen, een
begrip dat in de diplomatie niet zo
snel wordt gebruikt. Carter hanteer
de deze term toen hij waarschuwde
voor de gevolgen van het uitblijven
van een oplossing ln het Midden-
Oosten door de halsstarrigheid van
één van de partijen.
Catastrofe
De vrees voor een dergelijke cata
strofe wordt vergroot door de Arabi
sche reacties op de vorming van de
nieuwe Israëlische regering. De 8a-
oedi-Arabtsche kroonprins Fachd
liet Carter tijdens zijn bezoek aan
Washington verleden maand weten
dat Saoedl-Arablë de gedachte van
een federatie tussen Syrië, Jordanië
en de toekomstige Palestijnse staat
heeft laten varen ten gunste van de
eis van een volledig onafhankelijk
Palestina op door Israël nu nog be
zet gebied. Ook kon er gezien de
gewijzigde omstandigheden geen
sprake zijn van een algehele vredes
regeling ln ruil voor de Israëlische
terugtrekking uit de ln 1967 bezette
gebieden, maar slechts van een Ara
bische nlet-oorlogs verklaring. Over
erkenning van de staat Israël zal er
pas kunnen worden gesproken als
Israël zich uit alle in 1967 bezette
gebieden heeft teruggetrokken en
als de Palestijnse vluchtelingen
naar hun geboorteplaatsen zijn te
ruggekeerd. Fachd gaf Carter verder
duidelijk te kennen dat wanneer
aan deze eisen niet tegemoet zou
worden gekomen hij niet zou kun
nen voorkomen dat Egypte en Syrië
zich weer tot Moskou zouden wen
den en een nieuwe oorlog tegen Is
raël zouden lanceren. Vanzelfspre
kend voegde Fachd hieraan toe mag
dan de mogelijkheid van een nieuwe
Arabische olieboycot niet worden
uitgesloten.
Het ligt voor de hand dat de druk op
Washington om Israël tot concessies
te dwingen sterk toeneemt. Mogelij
kerwijs zal Begin in Washington met
een tijdschema voor Israëlische te
rugtrekking uit de ln 1967 bezette
gebieden worden geconfronteerd.
Ofschoon men zowel in Washington
als in Jeruzalem een confrontatie
tussen Begin en Carter het liefst uit
de weg wil gaan, lijkt Begins bezoek
aan Washington nu al tot misluk
king gedoemd. Het argument dat
Israëlische halsstarrigheid tot ver
groting van de Russische Invloed in
het Midden-Oosten zal lelden, zal
Begin omdraaien. Israëlische terug
trekking uit de bezette gebieden en
stichting van een Palestijnse staat
vormen volgens hem Juist wel een
uitnodiging aan Moskou. Begin zal
uit Washington terugkeren en on
middellijk de stichting van een aan
tal nederzettingen op de westelijke
Jordaanoever toestaan om zodoen
de zijn standpunt te onderstrepen.
Van hun kant overwegen de Ameri
kanen om na het bezoek van Begin
hun beleid in het Midden-Oosten te
„heroverwegen." Dit zou een bewus
te vertraging kunnen betekenen van
de Amerikaanse militaire en econo
mische steun aan Israël.
Israël gaat duidelijk moeilijke tij
den tegemoet. Op binnenlands ge
bied zal de meerderheid van de
Joodse bevolking die niet orthodox
ls. zich aan de dictatuur van de
rabbijnen moeten onderwerpen. Het
land zal niet alleen moeten gades
laan hoe het internationale isole
ment waarin het verkeert zal toene
men en hoe het gevaar van een vij
fde oorlog in het Midden-Oosten
steeds dichter bij zal komen, maar
het zal ook in een situatie van bin
nenlandse spanning komen te ver
keren. Begin staat met zijn ortho
doxe vrienden niet alleen tegenover
alles en ledereen die de vrede in het
Midden-Oosten wil bereiken, maar
ook tegenover een oppositie van de
Arbeiderspartij die zich vla de Hls-
thadroet fel tegen het sociale en
economische beleid van de nieuwe
regering zal verzetten.
beitf
jr Rimmer Mulder
■erlijk heeft de zwarte Amerikaanse predikant Jesse Jackson
ts van Andries van Agt. Hij heeft een dikke, naar alle kanten
staande bos kroeshaar en een borstelig snorretje; hij draagt
estal een nauwsluitende broek, een leren jasje met een T-shirt
een kleurrijk hemd en een ketting om de hals. De kenmerken
het type dat Je eerder onder de branieschoppers op de
ïsterdamse Nieuwendijk plaatst dan achter de groene be-
lurstafel van het CDA. Maar als Jesse Jackson gaat spreken
•andert dit beeld compleet. Van Agt mag dan door de Neder-
idse pers zijn aangewezen als de uitvinder van het ethisch
«eil, in de Verenigde Staten hamert Jesse Jackson al minstens
I jaar langer op hetzelfde aambeeld.
(hebbers van de woelige jaren zes-
gullen weinig moeite hebben zich
haam Jesse Jackson te herlnne-
Hij behoorde tot de Jonge leiders
de zwarte bevolking" van Ameri-
haar zelfrespect terug gaf. Als
pjonge predikant was Jackson
van de stuwende krachten in de
reging van Martin Luther King,
sprak op massa-bijeenkomsten,
kniseerde protestmarsen en leid-
bcties tegen bedrijven die zwar-
discrimineerden. Grote faam
wierf Jackson met zijn Operatie
Modmand waarmee hij en zijn vol
ingen in Chicago een aantal grote
"Irijven dwongen de deuren te ope-
i voor zwarte werknemers. Met
i striemende kritiek op de Ameri-
inse samenleving waarin alle eco-
liische en politieke macht bij de
riken berustte Joeg de weibe
kakte Jackson menig brave bur-
de dampen op het lijf. Jesse
kson predikte radicale verande-
iderwijs
minee Jackson is nog steeds zeer
lef en uiterst welbespraakt, maar
tapt tegenwoordig wel uit een
(er vaatje. Dat heeft een opmer-
Ijke verschuiving teweeg ge-
cht onder zijn blanke supporters.
It was hij het idool van de progres-
fen die hem gaarne bijvielen ln
aanvallen op de blanke, heersen
en uitbuitende klasse. Nu is hij
3 i geliefd spreker Op bljeenkom-
van bestrijders van het moreel
val in de Verenigde Staten. Zo'n
jaar lang al weer reist Jackson
en land af met de simpele bood-
«P dat terugkeer naar de oude
Istelijke waarden hét antwoord is
Nagenoeg alle sociale problemen
üe Verenigde Staten.
(ksons boodschap is in de eerste
plaats bestemd voor de zwarte jon
geren. De predikant vindt dat de
zwarte jeugd van tegenwoordig het
er maar lelijk bij laat zitten. De
vorige generatie heeft hard geknokt
voor gelijke kansen. Ze zorgde er
voor dat de zwarten werden geaccep
teerd als gelijkwaardige Amerikaan
se burgers met stemrecht en recht op
goed onderwijs en een baan. En wat
doen nu de lieve jongens en meisjes?
Ze maken er een troep van. Op
school hebben ze meer aandacht
voor zichzelf en elkaar dan voor de
leerboeken. Jackson hekelt de mid
delbare scholen waar de kinderen
rondlopen „de ogen rood van de has
jiesj, de geesten leeg en mistig. Geen
zelfrespect, geen normen".
Tucht
Hij roept de zwarte studenten op te
gaan leren, zich te onderwerpen een
tucht en regelmaat en zich niet te
laten meeslepen door de decadentie
der tijden. „Wat heeft het voor zin als
de deuren voor ons open gaan en wij
zijn te dronken om naar binnen te
gaan? Wat heeft het voor zin als wij
de universiteit kunnen binnen gaan
maar de universiteit niet ln ons kan
komen? Waar is onze visie?". Jack
son voert zijn campagne onder het
motto „Push for excellence", streef
naar uitmundendheid". Of ln rond
Hollands gezegd: zorg dat Je een
rapport hebt met achten en negens
en bekommer Je niet om sex en
drugs.
Hij heeft in zijn redevoeringen enke
le vaste nummers. Jongens voegt hij
toe: „Broeder, je bent geen man als
Je een baby kunt móken, Je bent een
man omdat Je een baby kunt opvoe
den en beschermen, er voor kunt
zorgen." En tegen de meisjes zegt
hij: „Zuster, als je de man wilt ver
dienen op wie Je hoopt, dat kun Je in
school niet meer tijd besteden aan
de verzorging van Je buste dan aan
Je boeken. Als Je een goede man wilt
verdienen kun Je niet volstaan met
een goed ontwikkeld achterwerk en
een half ontwikkeld stel hersens."
Gebeden
Maar het zijn niet de kinderen alleen
die door dominee Jackson tot de
orde worden geroepen. Ouders en
leerkrachten moeten de handen in
één slaan om gezag en discipline op
de scholen te herstellen, vindt hij.
„Het leven begint in de slaapkamer.
Het wordt ontwikkeld in het klaslo
kaal. En het wordt geleid vanuit de
bestuurskamer", zo vat hij de on
deelbaarheid van de opvoeding sa
men. „Ouders kunnen de kinderen
niet afschuiven naar de school voor
onderwijs, naar het leger voor de
discipline en naar de gevangenis
voor de bestraffing". De basis voor
succes ls daarom het traditionele
gezin, waar vader en moeder de kin
deren het goede voorbeeld geven.
Jackson moet niets hebben van een
nieuwe moraal met vrije liefde en
sex buiten het huwelijk. De afschaf
fing van de oude waarden is volgens
hem de oorzaak van veel van de
bandeloosheid en het geweld die
vele scholen ln de Amerikaanse gro
te steden momenteel teisteren. De
dood van de ethiek ls de ondermij
ning van het onderwijs. „Toen de
gebeden de school uit gingen, kwa
men de pistolen binnen." is één van
zijn favoriete kreten. Niet op libera
le programma's voor onderwijsver
nieuwing heeft Jackson zijn hoop
gevestigd, maar op leerkrachten die
het Spaanse riet weer durven te ge
bruiken. In zijn strijd tegen de zede
loosheid is hij consequent. Zo is hij
bij voorbeeld ook een uitgesproken
tegenstander van abortus.
Racisme
Niet dat Jackson vergeten zou zijn
dat de zwarte Amerikanen ook een
strijd hebben te voeren tegen racis
me en sociale achterstelling. „Er is
nog steeds een geloof van blanke
superioriteit bij velen ln dit land,"
zei hij vorig Jaar ln de rede voor het
Jaarcongres van zijn organisatie. BIJ
diezelfde gelegenheid somde hij ook
alle bekende politieke wensen op:
meer werkgelegenheid en betere
huisvesting voor de zwarten; specia
le programma's voor de binnenste
den, een ziektekostenregeling voor
de armen. Maar om zijn gevolg op te
kunnen laden heeft hij aan deze
politieke eisen kennelijk niet ge
noeg. Daarvoor valt hij dan terug op
wat hij in zijn Jonge jaren heeft
geleerd ln Zuld-Carollna, thuis, ln de
school en ln de kerk, waar de zwarte
samenleving in haar afzondering
een eigen gedragscode ontwikkelde
aan de hand van Gods woord. En
wat goed was voor de zwarten van
Carolina moet ook goed zijn voor de
zwarten in de ghetto's van de grote
steden.
Thuishaven
Jacksons thuishaven is tegenwoor
dig in Chicago. In 1972 brak hij met
de organisatie achter de beweging
van Martin Luther King om zijn
eigen club te vormen: de PUSH-
beweging. PUSH ls de afkorting
voor de slogan .Mensen verenigd
om menselijkheid te redden". De
organisatie heeft haar hoofdkantoor
midden in de uitgestrekte zwarte
woonwijk aan de zuidkant van Chi
cago. Het is één van die buurten
waar Je je zelf op een zonnige zomer
morgen als vreemdeling geen mo
ment lekker voelt. Uitgeleefde hui
zen, autowrakken, veel gebroken
glas, groepjes werklozen mannen,
zwijgend voor zich ultstarende be
jaarden, een vroege dronkaard, het
past allemaal ln het deprimerend
decor. Het PU8H-kantoor is een
grijze tempel met wat kleinere bijge
bouwtjes. Door de week fungeert
het als een dienstencentrum. Ieder
een die dringend hulp nodig heeft
kan er terecht Je kunt Je er een
goed beeld vormen van wat er alle
maal om gaat ln een armenwijk van
een grote Amerikaanse stad. Zater
dags treedt ln de grote kerkzaal
meestal Jackson zelf op. Dan stro
men de gelovigen bij honderden toe
om te genieten van de sprekersta
lenten van hun Jonge voorganger.
De preken van Jackson worden
vaak rechtstreeks uitgezonden door
de radio. Het zijn gebeurtenissen
waar iemand die niet ls opgevoed ln
de tradities van de (zwarte) baptis-
tenkerk zich wel altijd onwennig bij
zal voelen. De „amens" „praise the
lords" „hallelujas" en „right ons"
zijn niet van de lucht
Tweeslachtig
Aan mijn bezoek aan PUSH in Chi
cago heb ik een wat tweeslachtige
indruk overgehouden. Het begon
met een ontvangst en rondleiding
door een allervriendelijkste Jongen;
een zwarte theologiestudent. Met
een zachte stem en brede gebaren
vertelde hij aan één stuk door over
de christelijke inspiratie van de be
weging, het gebod van de naasten
liefde en de kracht van Oods woord.
Het bezoek eindigde met een onder
houd met Frank Watkina, een Jonge
blanke dominee die de „externe be
trekkingen" voor PU8H behartigde.
Achterover leunend ln zijn bureau
stoel gaf hij een uiterst cynische
analyse van de rassenverhoudingen
in Chicago. Hij legde uit dat de
zwarte massa's gedoemd waren ln
hun verpauperde ghetto's te blijven
tenzij de economische macht van de
blanke heersers kon worden gebro
ken. Hij schilderde de grote sociale
noden in Amerlka's steden als de
uitkomst van het spel van vrije
maatschappelijke krachten waarbij
de machtige steeds wint en dus
machtiger wordt en de achterblij
vers steeds verder achterop raken.
„De voornaamste oorzaak voor de
ellende is de onevenwichtige verde
ling van de macht De zwarten heb
ben behalve dit klassenprobleem
ook nog eens een rassenprobleem te
dragen. Maar ras is het bijkomend
probleem, niet het eerste", aldus
Watkins
HIJ legde ook uit hoe rassentegen
stellingen verhinderen dat alle ar
men en machtelozen ln de Verenig
de Staten één front vormen. Blanke
en zwarte paupers blijven geschei
den tot genoegen van de gevestigde
orde. Wat Amerika volgens hem no
dig had was een leider die deze belde
groepen kan verenigen. Dan zou de
overheid pas werkelijk gedwongen
kunnen worden de sociale noden
aan te pakken. Zo'n leider zou een
„ware bedreiging zijn van de geves
tigde orde."
Geen bedreiging
De analyse van Watkins steekt wat
schril af bij de verhalen van zijn
voorman Jackson. Met zijn strijd
tegen het moreel verval vormt Jack
son nu niet direct een bedreiging
voor de „gevestigde orde". Het link
se blad voor New York en omstreken
„Village Voice" voorspelde vorig
Jaar al dat Jackson nog wel eens een
bondgenootschap zal sluiten met
George Wallace, de aartsconserva
tief uit het zuiden. Mensen als Wal
lace hebben immers altijd gezegd
dat sociale problemen vooral be
staan voor mensen die er zelf niet
hard genoeg voor willen werken. En
dat is in feite niets anders dan de
kern van wat Jesse Jackson nu
predikt.
