Geen organisaties' achter gijzelingen
e tekening van een lezer
:ommentaar
School (1)
School (2)
Achteraf voorspellen van acties is waardeloos
3
S/ERKIEZINGEN
Pinksteren
droog?
lilaklied van bijna 200 jaar
weinig
KAPER
gezond
strips
welkom
blikken jurk
lAG 27 MEI 1977
BINNENLAND
Trouw/Kwartet
*°1hien hebben de kinderen in de
7^pte school in Bovensmilde na
[re gijzelingsacties zelf wel
„kapertje" gespeeld. Met
^goedtreintjes en playmobiels
„echte" vuurwapens. Of
"^jjhien hebben ze elkaar al spe-
ooit gegijzeld als een nieuwe'
it op het diefje met verlos.
teelse pau-pau-geroep is nu
i>md en voor de gegijzelde kin-
I is het spel bittere ernst ge-
Zij hebben deel aan de
felijke wereld van de volwasse-
Een aparte kinderwereld be-
niet.
[is begrijpelijk dat het eerste
an de regering is de kinderen
wel uit hun gevan-
iap te bevrijden. Kinderen
n een groot incasseringsver-
tn, maar als onder hen paniek
:ekt is de situatie moeilijk in
ind te houden. Wat dat betreft
mmde volwassenen in de trein in
overigens zeer betrekkelijk
pordeel. Zij kunnen de risico's
T onberaden handelen beter
^Dch. Uit o.a. Engelse literatuur
JV>. het onderwijs aan kinderen
immigranten (en dat zijn Mo-
M kinderen nog altijd) is bekend
~^e problemen van een dergelij-
mdverhuizing tot in de tweede,
e generatie zichtbaar kunnen
J De ouders van deze kinderen
Ithans hun grootouders hebben
gemeenschappelijke herinne-
aan vroeger en vaak een ge-
nschappelijk ideaal. Maar de
nt%ren en kindskinderen groeien
i de tweeslachtige positie van
t g te horen en er ook weer niet
zei e horen.
entchool is uit op integratie, maar
htviuders van de Molukse kinderen
^en hunkeren naar een ander
j SI rland. Op school overheerst de
lep<erlandse cultuur, thuis wordt
I enans gedroomd van een andere
eld. De vrijlating van de Moluk-
„„jnderen demonstreert die twee-
"htigheid.
k onder gewone omstandig-
len rust op de onderwijzers van
school in Bovensmilde al een
ire taak. Als Nederlanders en
overzien en hebben, mag men ho
pen, elkaar tot steun.
De kinderen in de school vormen
ook een gemeenschap die enige be
schutting biedt. Maar alles zal toch
afhangen van de onderwijzers van
wie in deze dagen het bovenmense
lijke wordt verlangd.
Het beroep van onderwijzer is ge
lukkig niet altijd zo zwaar als de
taak die nu aan de gegijzelde
leerkrachten is opgedrongen. Toch
moet men niet onderschatten wat
van veel onderwijzers reeds onder
normale" omstandigheden wordt
gevergd, met name in die gebieden
met een internationaal samengestel
de bevolking. Er zijn scholen in ons
land waar driekwart van de kinde
ren van origine niet-Nederlandstalig
is. Er zijn scholen waar meer dan
twintig nationaliteiten zijn verte
genwoordigd. Veel van deze scho
len staan in wijken die ook sociaal
al minder bedeeld zijn. De school in
Bovensmilde heeft in verhouding
tot veel andere scholen misschien
nog wel een bevoorrechte positie.
Er zaten wel enige Molukse kinde
ren op school, maar onderwijskun
dig telt dat in Nederland allang niet
meer als probleem.
Molukkers elkaar ooit willen ver
staan dan zal de school moeten
bijdragen aan dat wederzijdse be
grip. Die taak beperkt zich niet tót
de kinderen in de klas, maar strekt
zich ook uit tot de ouders.
In de omstandigheden van dit
ogenblik wordt terecht vooral ge
dacht aan de opvang van de kinde
ren en hun ouders na hun zo be
geerde bevrijding. Maar zolang wij
gedoemd zijn tot afwachten is er
misschien ook gelegenheid ons te
bezinnen op de verantwoordelijk
heid die wij leggen op de schouders
van steeds grotere groepen onder
wijzers.
De regering heeft de laatste jaren al
veel hulp gegeven. Maar tal van
scholen onder moeilijke omstandig-.
heden profiteren daar nog niet van.
En scholen die wel extra hulp ont
vangen klagen nogal eens dat dit te
weinig is.
Als de onderwijzers in Bovensmilde
straks hopelijk ongedeerd de school
mogen verlaten, doen wij er
misschien goed aan niet alleen aan
lintjes te denken, maar vooral aan
extra voorzieningen voor het multi-
raciale onderwijs.
door Johan ten Hove en James Dorsey
De namen van formele, informele, invloedrijke, vermeende en al
„afgedankte" leiders in de Zuidmolukse gemeenschap, de namen
van groepen, groeperingen, bewegingen en actiegroepen vliegen
over de tafel, staan in de kranten en zijn dagelijks te horen voor
radio en televisie.
Allemaal met het doel iets naders te weten te komen over wie er
nu eigenlijk verantwoordelijk is voor de acties in Ommen en
Bovensmilde en welke groep of beweging deze heeft uitgevoerd.
Minister van justitie Van Agt heeft
laten weten dat hem bekend is welke
groep hierachter zit. Er wordt over
een „meesterbrein" gesproken en
Van Agt sprak over „een of meer
intellectuelen" en dacht dat de brief
met eisen „in een bepaalde richting"
wees en het hier kennelijk „professi
onele krachten" achter zaten.
Ook schijnen velen plotseling te we
ten dat er een actie op komst was,
„dat er iets broeide" en dat de
conflicten binnen de Zuidmolukse
gemeenschap hoog opgelaaid waren.
Die mensen die achteraf zeggen dat
zij van tevoren al wisten dat deze
actie zou plaatsvinden, hadden hem
moeten voorkomen.
Verrassing
Voorspellingen achteraf dat er wel
een actie moest komen omdat „er al
lang iets broeide" zijn even veel
waard als die over de aanstaande
coup in Thailand. Met dit verschil
nog datzo'n coup niet achteraf voor- SOllaSir
speld hoeft te worden. Dat kan echt
van te voren, alleen blijft de vraag
van het hoe en wanneer.
In een gesprek dat wij met Noes
Solissa en drie van zijn vrienden in
Assen hadden, stond Solissa erop te
verklaren dat de „Actiegroep" niet
bestond, dat er dus ook van een
afsplitsing geen sprake kon zijn en
dat een niet bestaande groep, laat
staan een nietbestaande afsplitsing
daarvan, onmogelijk een actie kan
voeren of plannen kan beramen, zo
als er wordt gesuggereerd, om bij
voorbeeld burgemeester Samkalden
van Amsterdam te ontvoeren. „Na
het gesprek van minister Den Uyl en
RMS-president Manusama op 17 ja
nuari, heb ik een aantal uitspraken
gedaan. Dat werd door journalisten
meteen aangegrepen om van een
nieuwe groep te spreken. Hoe gaat
dat, er komen meer journalisten die
allerlei vragen stellen en voor je het
weet ben je leider van een groep. Dat
laat je dan maarzo. Actiegroep na 17
januari heeft eigenlijk nooit be
staan"
De datum en de vorm van deze
ilaatste Zuidmolukse actie is slechts
aan een zeer beperkt gezelschap be
kend geweest. De actie heeft in Zuid
molukse kringen even veel verras
sing gewekt als daarbuiten.
Als mogelijke daders zijn nu ge
noemd het Zuidmolukse Bevrij
dingsfront, een zich marxistisch-
leninistische noemende organisatie,
die echter weinig aanhang zou heb
ben en waarvan in Zuidmolukse
kringen wordt aangenomen dat ze
niet is betrokken bij deze ócties.
Verder dissidente groepen binnen de
overkoepelende jeugdorganisatie
Permuda Masjerakat (de Vrije Zuid
molukse jongeren die nauw gelieerd
is aan de Badan Persatuan, de een
heidsorganisatie van de RMS. Voor
al de „Actiegroep na 17 januari 1976"
onder leiding van Noes Solissa uit
Bovensmilde of een „nog radicalere
afsplitsing" hiervan wordt dan naar
voren gehaald.
De jongeren-geweging Pattimura
heeft in een communiqué, waarin
wordt betreurd dat er kinderen bij
de acties betrokken zijn, maar waar
in men zich solidair verklaart met de
politieke bedoeling van de acties, de
groep „Zuidmolukse mationalisten"
genoemd. En tenslotte hebben de
kapers van de trein en de bezetters
van de school zich op geen enkele
wijze uitgelaten over hun ach
tergronden.
eAlle naar voren gehaalde namen
van mensen en bewegingen moeten
wel de indruk wekken dat de Zuid
molukse gemeenschap uitstekend
georganiseerd is, om niet te zeggen
overgeorganiseerd. Een indruk die
nog versterkt wordt door het veel
vuldig etiketteren van „links radi
caal naar rechts radicaal en gewoon
radicaal." Zuidmolukse jongeren
hoeven nog maar een kaartavond te
beleggen en over een aantal zaken te
praten of „er is al een nieuwe groep
gevormd, die vanwege haar radicali-
teit uit een andere groep weggelo
pen is of er uit gestoten is!"
Feit blijft dat er momenteel een
trein bij Onnen gegijzeld is en dat er
een school in Bovensmilde bezet is
door een aantal Zuidmolukse jonge
ren. Uit het eisenpakket en het ge
coördineerde optreden blijkt dat
daar enige organisatie aan vooraf is
gegaan.
Dat hoeft niet in te houden dat één
van de bestaande en bekende los-
vaste groeperingen hier de hand in
heeft.
De mogelijkheid bestaat inderdaad
dat zoiets op een kaartavond door
een groep vrienden of kennissen in
dezelfde buurt op touw gezet is. De
mogelijkheid bestaat inderdaad dat
een groep vrienden, wel degelijk ge
frustreerd door het uitblijven van
succes van hun ouders in het stre
ven naar het RMS-ideaal, „ergens"
bij iemand thuis of in een café of in
een schuurtje het plan beraamd
heeft.
Dat de acties in het noorden van
Drente werden uitgevoerd zou erop
kunnen wijzen dat in ieder geval een
deel van de daders daar gezocht
moet worden. Enige bekendheid van
het terrein rondom Onnen en enige
bekendheid van de situatie om de
school is toch wel vereist.
Nadruk
Hoewel het oude RMS-ideaal nog
wel meespeelt bij deze actie lijkt het
minder nadruk te krijgen dan bij de
vorige (Wijster en Amsterdam). De
daders verwijzen deze keer in hun
brief voor hun politieke eisen
slechts naar die, welke bij de vorige
kapingen en gijzelingen gesteld zijn.
Veel meer nadruk krijgt de eis dat
de 21 gevangenen vrijgelaten moet
worden. Tot in details wordt in de
brief geregeld hoe en wanneer de
kapers met hun gijzelaars en de ge
detineerden tenslotte op Schiphol
moeten aankomen. Ook dit wijst in
de richting van Bovensmilde en As
sen, waar immers de meeste van de
gedetineerden vandaan komen. De
nadruk op de vrijlating van de gede
tineerden, het feit dat de acties ge
richt zijn tegen een Nederlands „ob
ject", en dus de Nederlandse over
heid en niet de Indonesische onder
druk zetten, en het feit dat de acties
in Onnen en Bovensmilde uitge
voerd worden, zou er op kunnen
wijzen dat het gaat om vrienden,
familie-leden en kennissen van de
gedetineerden uit Bovensmilde en
Assen.
Uitspraken over een „meesterbrein"
of één of meer intellectuelen komen
in dit verband wat laatdunkend
over. Het lijkt of we ons moeten
verbazen dat Zuidmolukse jongeren
wel eens zouden kunnen lezen en
schrijven.
s^singen. bjj_voorkeur in liggend formaat, sturen aan: Trouw, jury politieke prent, Postbus 859, Amsterdam,
i en adres aan de achterzijde vermelden. Voor geplaatste prenten is er een boekenbon.
HET WEER door Hans de Jong
„(XSCHEI OEH-
OHnrtKKEUN&S"-
manchettfn
ennti kim tmrrdwrrk.
MODEL „SVlO.AfgW'
may »©t f kiezen of je ze neemt: j« of ja.
Donderdags voor Pinksteren krij
gen de weerkaarten doorgaans
een iets grotere aandacht dan
voor gewone weekenden. Er
wordt gespeurd naar weerfacto-
ren, die de zon hoog zouden kun
nen houden ofde feestdagen
in het water zouden kunnen doen
vallen. Het resultaat van mijn
donderdagse denken wil ik hier
graag neerleggen in het volgende:
„Het weer tijdens de Pinkster-
weeleend zal in grote trekken be
zien droog en zonnig blijven. Een
omvangrijk hogedrukgebied ten
Noorden van ons land lijkt mans
genoeg om zich onweersstoringen
in Frankrijk en Noord-Italië van-
het lijf te houden. De wind blijft
in de Noordoost tot Oost-hoek en
zal vooral aanvankelijk goed
bruikbaar zijn voor de zeilers. La
ter zwakt die wind wat af door het
naderbijkomen van genoemd
maximum. De temperatuur
houdt zich keurig aan het zomer
se boekje met middagwaarden
tussen 20 en 25 graden, in het
zuiden weer wat hoger, in het
noorden lager. Een herhaling van
het tropische Pinksterweer zoals
we dat in mei 1944 en dus tijdens
de laatste oorlog meemaakten( 32
graden werd het toen), staat niet
op het programma. Eerder kan de
temperatuur later een paar
veertjeslaten.
Het systeem waarop deze gunsti
ge prognose grotendeels is gebas-
seerd wordt met name genoemd:
een hogedrukgebied. Het bedekte
gisteren vooral het zeegebied tus
sen IJsland en Noorwegen en een
groot deel van de Noordzee. Het
water daar is niet warmer dan 10
tot 12 graden. De barometers in
het centrum wezen 10.32 millibar.
Het maximum vertoonde nog al
tijd tekenen van stabiliteit. Dat
viel op te maken uit de langzaam
oplopende of constante barome
ters, vooral uit scheepswaarne
mingen. Doordat het maximum
behalve in de richting van Honga
rije zich ook in noordwestelijke
richting uitstrekt en daar zeer
breed is opgezet, waaien de hoog
tewinden boven een groot zeege
bied ten westen van de Britse
eilanden tot bij zuidoost-
Groenland algemeen uit zuidoos
telijke richtingen. Daardoor blijft
de poort, die toegang verleent
naar Westeuropa voor de oceaan
depressies gesloten.
Maar... we zijn nog niet helemaal
gerust. Daarvoor dient de blik
naar zuidwest- en zuid-Europa ge
richt te worden. Het dichtst bij
huis, namelijk ten westen van
Bretagne ligt een ondiep lage
drukgebied, dat gistermiddag nog
tot in Wales lichte regen veroor
zaakte. De aanval van dit mini
mum is echter een afknapper ge
worden. Het vult op en veroor
zaakte gisteren vooral over noord-
Nederland nog wel een harde
noordoosten-wind (het vergrootte
de luchtdrukverschillen) waar
mee koele lucht het land binnen
stroomde. Op een bepaald mo
ment was het in Groningen niet
warmer dan zeventien graden te
genover Roosendaal 24 graden.
Het weer in west-Frankrijk was
bewolkt en koel (13 tot 16 graden),
maar voor het overige was het
daar redelijk met een zuiden
windje. Geen gevaar van die kant
dus.
In zuidoost-Frankrijk regende en
onweerde het daarentegen wel:
Lyon donderdagmörgen in zes
uur elf millimeter, buien van meer
betekenis vielen in noord-Italië
met veel onweer: Turijn 21 milli
meter in zes uur. Ook in Locarno
donderde het. Het klinkt op zich
zelf nogal dreigend maar de hoog
testromingen boven het conti
nent (oost tot noordoost in onze
omgeving, noordelijk over midde
n-Europa) verdrongen de regen en
onweer in de richting van de Bal
kan. waar Griekenland gistermid
dag tegen de dertig graden aanzat
en het zuiden van Joegoslavië 26
tot 28 graden mat. De barometers
zakten daar stevig overigens. Ook
geen direct gevaar uit zuidoost-
Europa dus.
Samenvattend het volgende: het
slagen van een gunstige Pinkster
prognose hangt af van a. de be
reidwilligheid van het Noordzee-
maximum om alert te blijven
het algemene beeld in de natuur
wijst daar ook op) en b. de vrien
delijkheid van Middellandse Zee
storingen zich niet met ander
mans zaken bemoeien maar zich
op eigen terrein te blijven uit
leven.
Amsterdam
onbewolkt
21
De Bilt
onbewolkt
21
Deelcn
onbewolkt
19
Eelde
onbewolkt
18
Eindhoven
onbewolkt
21
Den Helder
licht bew.
IR
Rotterdam
onbewolkt
21
Twente
licht bew
17
Vlinlngen
onbewolkt
21
Zd. Limburg
licht bew.
Aberdeen
licht bew
14
Athene
onbewolkt
25
Barcelona
zwaar bew
2U
Berlijn
half bewolkt
14
Bordeaux
zwaar bew
17
Brussel
onbewolkt
23
Frankfort
onbewolkt
23
Geneve
zwaar bew
17
Helsinki
licht bew
11
zwaar bew.
21
Klagenfurt
geheel bew
18
Kopenhagen
licht bew
Lissabon
zwaar bew
Locarno
regenhui
16
Londen
licht bew
23
Luxemburg
onbewolkt
22
Madrid
half bewolkt
Malaga
zwaar bew.
23
Mallorca
licht bew
25
Mvlnchen
half bewolkt
1»
Nice
zwaar bew.
Hi
Oslo
onbewolkt
24
Parijs
half bewolkt
25
zwaar bew
21
Spilt
half bewolkt
2b
Stockholm
licht bew
15
Wenen
onbewolkt
15
Zunch
licht bew
22
Casablanca
half bewolkt
23
I-.tanbocl
onbewolkt
22
Turns
zwaar bew.
24
Hoogwater zaterdag 28 mei Vllssingen 10 41-
23 15. Haringvlietsluizen 10 40-23 18. Rotter
dam 12 45. Schevenmgen 11 43. lJmutdcn 12 27.
Den Helder 3 25-15 51. Harlingen 6 04-18 14.
Delfzijl 8 11-20 25
*de fiets, de brommer, de auto
avond op een veilige plek, want
Igenochtend is het Luilak al
fet niet overal in het land feest
peel vroege Luilakvierders wil-
hun grappen en uitspattingen
wel eens tot vervoermiddelen
)reiden.
ist af te raden is te gaan kijken
r het lawaai dat Luilakvierders
Be prille ochtenduren voor de
maken. Ontdekken die een
(eging in een huis, dan zullen ze
ïrd mogelijk dit lied ten gehore
Bgen om de „luilak" aan de
i te stellen: „Luilak - beddezak
£gen uren, hallef tien - is die
c niet gezien". Zo was althans
ons altijd de „normale" gang
[zaken op luilak, maar mevrouw
rtvriend uit Rotterdam herin-
t zich een heel ander Luilaklied.
gaat zo:
b de markt van Warmoezieren
jaterdags voor 't Pinksterfeest -
lak met een dronk te vieren - Is
|ouds in zwang geweest.
Tot vroeg opstaan geeft dit reden
want wie 't laatst komt met zijn
schuit - Moet aan zoopjes geld be
steden - En men lacht hem helder
uit.
Opgestaan dus dappere knapen -
En u niet te gauw beroemd - Want
zo gij te lang blijft slapen - Zult gij
luilak zijn genoemd".
Mevrouw Kortvriend tekent daar
bij aan, dat „warmoezieren" tuin
ders waren (die kwamen, aan het
vers te zien, met hun bootjes naar
de markt) en dat „aan zoopjes geld
-besteden" zoveel was als een
rondje geven. Oude, niet meer ge
bezigde uitdrukkingen, die dan ook
van lang geleden stammen.
Dit Luilaklied. schrijft ze. is al van
1793. Het komt uit een klein, heel
oud prentenboekje, gebonden in
perkament, waarin oude tekenin
gen met versjes stonden. Zij en
haar zusje kregen het meer dan
zeventig jaar geleden van een
buurvrouw, die toen zelf al een ou
de dame was en het boekje vermoe
delijk op haar beurt ook al vroeger
van een ouder iemand gekregen
had. Omdat zij en haar zusje toen
pas vier en drie jaar oud waren en
dus nog niet konden lezen, las hun
moeder ze de versjes bij de tekenin
gen uit het boekje voor. Zodoende
kent mevrouw Kortvriend het vers
je nog altijd uit haar hoofd en dat is
maar gelukkig ook, want het boek
je is ze in de loop der jaren kwijtge
raakt.
„Je mag buiten lopen maar dan wel
in een kooi je lijkt dan wel een dier
dat gevangen zit je hebt het even
goed als thuis alleen je bent de
vrijheid kwijt je zit bijna de hele
dag in je kamertje en je krijgt maar
1 uur in de week bezoek en dat is
samen 3 dagen in het jaar en dat is
weinig".
Het onderwerp „gevangenis" uit
het school-t.v.-programma „Heeft
de regen een vader" heeft wel in
druk gemaakt op de vijfdeklassers
van de (lagere) Clausschool in
Steenwijk. De onvrijheid zit Nico,
die het bovenstaande na de uitzen
ding opschreef, niet lekker, anders
dan Douwe die nog wel een vrolijke
kant aan het gevangenisleven ziet:
„Het is me wel meegevallen in de
gevangenis want je kon er nog van
alles doen ik dacht dat er gewoon
een bed en een tafel en een kast
stond. Ik dacht dat je niks mee
mocht nemen maar je mocht een
paar stripboeken meenemen en ge
woon leesboeken en dan kun je
overdag gaan lezen".
Van het onderdeei „begrafenis"
zijn vooral Anna-Maria en Evalien
diep onder de indruk. In de
schoolkrant van de Clausschool
staan ook hun reacties afgedrukt:
„Je moet gewoon weer verder leven
net als andere mensen", schrijft
Anna-Maria. „Ik vond het wel goed
dat ze dat uitzonden want dan voel
je zelHioe erg het is als je broer of
zusje begraven wordt. En Evalien:
„Van die begrafenis vond ik het
ook heel erg want je kunt het
maar niet zomaar vergeten ook als
je nog een broertje of zusje hebt en
je kijkt naar hem of haar dan denk
je steeds aan de overledene".
„Bij stripverhalen hoef je niet te
denken het is niet goed voor je.
Vooral voor het mondelijk taalge
bruik. Maar het is leuk om te lezen
en er zit veel fantasie in".
moes, soep, patat, een kroket. We
hebben ook pannekoeken gegeten.
Er waren er wel 200".
Ongeacht of ouderen het wel of niet
goed voor ze vinden, kinderen zijn
dol op stripverhalen, zelfs kinderen
die verder niet van lezen houden.
Het project stripverhalen sloeg in
klas 4/5 van de Clausschool in
Steenwijk dan ook bijzonder goed
aan. Achteraf schreef Michel: „De
wereld van de stripverhalen is heel
anders dan de gewone wereld, wat
er in stripverhalen gebeurt kan niet
in het echt gebeuren. Ik vind strip
verhalen leuker om te lezen dan
gewone boeken". En Mark vond:
Elk jaar gaat een aantal klassen
van de Oranje Nassauschool in
Amsterdam-noord voor een
(werk-)weekje naar een boerderij in
het Noordbrabantse Bladel. Klas
voor klas. en als je de verslagen in
de schoolkrant Kontakt leest, krijg
je de indruk dat ze daar meer pret
maken dan werken. Gewerkt wordt
er natuurlijk toch, maar leuke din
gen waren er ook genoeg: ,,'s Zon
dags zijn we naar de Belgische
grens gelopen", vertelt Wilfred.
„Dat is wel een eind hoor, maar ja
lopen is gezond. We stonden plotse
ling in België. De meester zei: har
telijk welkom". Gitta herinnert
zich weer iets anders: ,,'s Middags
gingen we met meester Gorter een
spel maken. Boter-kaas-en-eieren.
Ik moest me rot schuren, toen
mochten we het nog schilderen
ook. Spijkers inslaan is niet zo een
voudig, ik sloeg op mijn vinger".
Bij Henk zijn de maaltijden het
sterkst blijven hangen: „Het eten
was erg lekker. We kregen spercibo-
nen, een slavink. worteltjes, appcl-
Remco, tweedeklassertje van de
Amsterdamse Oranje Nas
sauschool, heeft zijn geheel eigen
opvattingen over de aan de aanpak
van kapers. Een maand geleden al
schreef hij een fantasieverhaal in
de schoolkrant over de kaping van
een trein, die naar Geluksland
moet. maar onderweg in Pechland
helaas tot stoppen gedwongen
wordt. Er is maar één kaper, die
meteen de machinist neerschiet:
„Alle mensen riepen: rotzak! De
militairen brengen spelletjes en
eten. Het eten wordt goed bewaakt
met kettingen. De hele stad praat
er over. De politie stapt in de auto.
Tu tu tu pang. pang,
mis! Eén man pakt hem bij zijn
nek. De kaper stikt en alle mensen
vieren feest. Leve de politie!"
In deze rubriek vindt u enkele cita
ten uit de schoolbladen die ons
sinds de laatste oproep zijn toege
stuurd. Nogmaals: schoolkranten
blijven welkom, ook als het niet de
allernieuwste nummers zouden
zijn.
Van meer dan (weeduiiend bier- en
frisdranktinnctjes heeft Sharon
Wheet, een studente aan de univer
siteit van Philadelphia, de ringetjes
afgcsloopt waarmee je zo'n blikje
opentrekt. Ze maakte er cen'„jurk"
van, die achteraf toch wel iels te kil
an te bloot bleek, zodat ie er maar
wat onder aantrok.
