'De kunst gaat verloren zodra
het ik naar voren treedt'
Feest
m
Spaarrentetot
Gesloten op
vrijdag 13 mei.
Nina Ricci in Nederland
evoluon ~rr?r
PROBLEEM OOK HET ONZE
Orgelbouwer Jan Leendert van den Heuvel:
MAANDAG 9 MEI 1977
VARIA
Trouw/Kwartet
door Fred Lammers
DORDRECHT „Men zegt tegenwoor
dig meteen: grote kunstwerken zoals
vroeger tot stand werden gebracht kun
nen we niet meer maken. Men zou dat
best kunnen maar men ziet er geen nood
zaak meer in het te doen, men is er te
egoïstisch voor. Het eigen ik staat tegen
woordig te veel op de voorgrond en de
kunst gaat verloren zodra het ik naar
voren treedt". Het is een uitspraak die
aan duidelijkheid niets te raden over
laat. Orgelbouwer Jan Leendert van den
Heuvel in Dordrecht maakt van zijn hart
geen moordkuil. Dat heeft Jan, die er in
zijn smetteloze donkerblauwe kostuum
met wit overhemd en stropdas onder
uitziet dan de dertig jaar die hij telt.
naast vrienden ook de nodige vijanden
opgeleverd, want niet iedereen is ervan
gediend mensen te ontmoeten die zeggen
wat ze denken.
Tien jaar geleden werd Jan officieel orgelbouwer
en nu heeft hij een reeks instrumenten op zijn
naam staan waar je u tegen zegt. „Het is eigen
lijk allemaal begonnen met het oude harmonium
dat na het overlijden van mijn grootouders bij
ons in huis kwam. Op dat moment schakelde ik
van de piano, waarop ik sinds mijn tiende Jaar
les had gekregen, meteen over op het orgel. Aan
dat pianospelen had ik nooit veel aardigheid
gehad Met orgelspelen was het precies ander
som Ik gmg me niet alleen voor de muzikale
kant interesseren maar ook voor de technische.
Toen ik een jaar of vijftien was repareerde ik
voor kennissen al orgels die defect waren en ik
kocht ook oude harmoniums op. sleutelde daar
dan een hele schoolvakantie aan om ze vervol
gens te verkopen. Zo kwam ik aan een extra
zakcentje."
Roddelcampagnes
Eenmaal van de mulo combineerde Jan al zijn
hobbies in het orgelbouwen Na bij Flentrop het
vak te hebben geleerd werd Jan Leendert eigen
baas. zich weinig aantrekkend van schampere
opmerkingen die in vakkringen over dat besluit
werden gemaakt. De kritiek laaide ook nadien
vaak hoog op en leidde zelfs tot roddelcam
pagnes. vooral toen het Jan als orgelbouwer voor
de wind ging en jaloezie een woordje ging mee
spreken. Dat zo n snotaap zulke mooie opdrach
ten kreeg konden veel oude rotten in het vak niet
zetten. Het gaf Jan een goed, zij het niet zo n
plezierig, kijkje achter de schermen. „Het is ben
rommeltje bij de orgelbouw. Er is een vreselijk
felle concurrentie. Veel orgeladviseurs pakken
grote bedragen aan van orgelbouwers en stellen
dan als tegenprestatie alles in het werk kerkbe
sturen- te bewegen de opdracht voor de bouw of
restauratie van een orgel aan de firma te gunnen,
waarmee zij in relatie staan. Veel orgels worden
daardoor extra duur Het is droevig te zien hoe er
met het geld dat kerkmensen met moeite door
middel van acties en door jarenlang oude kran
ten te sparen bijeenbrengen, wordt omgespron
gen. Daar wil ik niet aan meedoen", zegt Jan van
den Heuvel. Een van de gevolgen daarvan was
dat toen Piet van Egmond enige tijd geleden een
radioconcert zou geven op het orgel in de Singel
kerk van Ridderkerk, dat kenners nog steeds het
visitekaartje van de jonge orgelbouwer noemen,
vlak voor het concert bleek dat het instrument
door sabotage onklaar was gemaakt. Alles kwam
met kunst en vliegwerk nog tijdig voor elkaar
maar het zijn verdrietige ervaringen, waarvan
buitenstaanders geen weet hebben.
Het orgel in Ridderkerk zit sindsdien op slot.
Slechts een paar mensen hebben er een sleutel
van. onder wie Jan van den Heuvel. „Je blijft
met zo'n instrument, waarmee Je intensief bezig
bent geweest, een band houden. Dat heb ik heel
sterk met dat orgel in Ridderkerk. Toen ik
daartoe zeven Jaar geleden opdracht kreeg, was
dat een grote kans Ais dit instrument niet goed
was geworden had ik de orgelbouw verder wel
kunnen vergeten. Ik wil niet beweren dat het na
Ridderkerk halleluja was. maar ik had toen iets
wat ik kon laten zien. Al heb ik dat orgel in
Ridderkerk eigenlijk op mijn eentje gemaakt,
het kerkbestuur en de andere mensen die erbij
waren betrokken hebben zo met de bouw er van
meegeleefd dat we het met elkaar hebben ge
bouwd. Dat is aan het resultaat te zien De
mensen voor wie je werkt bepalen uiteindelijk
mede de kwaliteit van een orgel".
JAN LEENDERT VAN DEN HEUVEL wat niet echt is houdt geen stand
De orgels die Jan Leendert van den Heuvel
bouwt zijn uitsluitend mechanisch. Van
elektronische orgels moet hij niets hebben. „Die
zijn kunstmatig, daarom verveelt een elektro
nisch orgel iedereen, die een paar jaar zo'n
instrument in huis heeft. Het slechtste kerkorgel
is altijd nog beter dan een elektronisch orgel.'
Vandaar dat steeds meer mensen weer belangs
telling krijgen voor die ouderwetse harmoniums,
die in de Jaren zestig bij honderden aan de
vuilnisman zijn meegegeven. Harmoniums zijn
zuivere instrumenten. Het is geen surrogaat.
Daarom zie ik collega's die elektronische orgels
bouwen niet als concurrenten. Waar zij mee
bezig zijn is totaal iets anders
Revius
Jan Leendert gooit een houtblok in het open
haardvuur en vervolgt: „Alles wat niet echt is
houdt geen stand. Dat is een doodeenvoudige
formule, die overal op van toepassing is. Je ziet
het soms bij toporganisten. Ze krijgen geen
publiek en worden dan kwaad. De oorzaak is dat
zij te veel in zichzelf gekeerd zijn. Predikanten
klagen over lege kerken, maar als een dominee
echt als dienaar naar de mensen komt zit het
stampvol. Ik kom tijdens mijn werk in de diverse
kerken erg veel mensen tegen die zichzelf reuze
belangrijk vinden. De kleinste mens raast het
meest. Er is een gedicht van Revius waarin hij
zegt dat wat men met de voeten treedt in de
praktijk van het leven vaak een basis is waar
alles op steunt. Mensen, aan wie anderen voorbij
gaan en op wie anderen neerkijken zijn meestal
juist heel echte mensen, van wie Je veel kunt
leren, omdat ze bijzaken weten te scheiden van
de dingen waarop het uiteindelijk aankomt. In
dit Arak heb Je ook veel blaaskaken die zeggen: ik
ben degene die het weet. Een goede am
bachtsman heeft geen bravoure. Of je nu bakker,
kruidenier, organist of orgelbouwer bent. dat
maakt niets uit. Je moet alles doen naar beste
kunnen. Dat alleen is belangrijk en dan dien je
de mensen".
Vanuit dit standpunt werk Jan Leendert. „Ik zie
mezelf niet als een kunstenaar. Ik ben een am
bachtsman. die dankbaar is voor elk orgel dat hij
mag bouten Je mag als orgelbouwer blij zijn
om elk orgel dat klaar is. maar niet trots. Je moet
niet zeggen: wat ben ik toch geweldig dat ik dit
heb gepresteerd. Een orgel bouwen is dienen
vanuit een achtergrond en die achtergrond is
voor mij dat ik God wil dienen en mijn mede
mensen helpen".
Jan Leendert bouwt zijn orgels in de veertien
meter hoge. aan de buitenkant enigszins op een
kerkje lijkende werkplaats, naast zijn ouderlijke
woning aan de Amstelwijckweg. Daar gaan ook
de orgels naar toe die hij restaureert, momenteel
het orgel van de hervormde kerk in Vreeswijk.
Binnenkort zal daar waarschijnlijk een heel bij
zonder orgel bijkomen, dat van de Temple des
Billettes in Parijs, dat behalve gerestaureerd
ook moet worden uitgebreid. Als Jan die
opdracht krijgt heeft hij dat te danken aan de
contacten die hij heeft met wereldberoemde
Franse organisten als Daniel Roth van de Sacre
Coeur en Michelle Leclerc. Ze zijn beiden in
Ridderkerk zijn orgel komen bespelen en waren
zo onder de indruk van dit instrument dat zij na
afloop van het kerkconcert opnieuw op het
bankje plaats namen en voor eigen plezier tot
het middernachtelijk uur bleven spelen.
Over orgelrestauraties heeft J an Leendert zo zijn
eigen opvattingen. „Het komt er bij een restau
ratie op aan je te verplaatsen in de denkwereld
van de man die het instrument heeft gebouwd.
Niet wat ik er zelf van vind is belangriik. Je bent
er bij zo'n restauratie ten dienste van. Het is een
dienen van de kunst in het ambacht."
Vlijmscherp
door Mink van Rijsdijk
Toen ze die ochtend voor de spiegel stond was ze
tevreden. Ze zag er prima uit. was lekker fit en had
zin in de dag. Wat fijn, dacht ze, dat vrouwen van
mijn leeftijd niet meer zoals vroeger in plechtstatige,
donkere japonnen naar een feestje hoeven, maar dat
ze nog een beetje jolig kunnen zijn, zonder betutte
lend commentaar of meesmuilende blikken. Ze was
63 jaar en ze voelde zich fijn. Oud? So what.
Vol zorg maakte ze zich op en mijmerde nog even
door over bejaard zijn. Ze dacht in haar moedertaal
Engels. Door haar huwelijk was ze Nederlandse
geworden en ze sprak de taal van haar tweede
vaderland perfect. Alleen de w en de r waren niet
vlekkeloos, wat ze zelf heimelijk uitstekend vond. De
kleinkinderen hadden haar overleden man opa ge
noemd, tegen haar zeiden ze granny. Haar dochter
vond dat het woord granny naar lavendel rook. Lieve,
malle meid, dacht ze vertederd, terwijl ze haar
wimpers met mascara bewerkte.
Beneden zat haar zevenjarige kleindochter en naam
genote Pam zoet kralen te rijgen. Ze had een paar
heerlijke dagen met het kind gehad en zou het nu
weer bij de ouders afzetten voordat ze naar het feest
van haar goede vrienden ging.
Haar autotje gleed door de mooie morgen. Oude en
jonge Pam haddep het best. Het meisje zat op de
achterbank en vroeg na eindeloos gebabbel: „Zullen
wc zingen, granny?"
Dat gebeurde. Een half uur achter elkaar werd het
ene - kinderliedje na het andere door hen beiden
aangeheven. Toen opperde Pam junior: ,,Nu ik eens
alleen. Even denken hoor ja, ik weet er een." ,,Er
gaat door alle landen, een trouwe kindervriend",
zong ze. De grootmoeder ontroerde. Hoe kende het
kind dit versje? De ouders gingen niet meer naar de
kerk, een christelijke school vonden ze onzin. Hun
houding deed haar verdriet, maar discussie erover was
allang niet meer mogelijk. „Geen oog kan Hem
aanschouwen," zong de kleine Pam vol overgave.
Granny had zichzelf niet meer in de hand, ze zat
zomaar te huilen. „Mooi lied hè?" vroeg het meisje
tenslotte.
„Heel mooi, honey," antwoordde granny, onder
tussen driftig de waterlanders wegpoetsend. Ze
zuchtte eens diep en had daarna zichzelf weer onder
controle.
Met huilogen Pam afleveren kon natuurlijk niet.
daarom werd ter camouflage een zonnebril opgezet.
De list lukte, ze kreeg zelfs een complimentje voor de
modieuze zonwering. Eenmaal weer alleen in de auto
was het de grootmoeder vreemd te moede. Waarom
had het zingen haar zo geëmotioneerd? Vreugde, wist
ze. omdat haar dochter en schoonzoon kennelijk toch
niet alles hadden afgeschreven en hun kind met een
versje uit de oude doos iets wilden bijbrengen van
ja, waarvan eigenlijk? Nu niet verder piekeren,
hield ze zich voor. „Er gaat door alle landen."
neuriede ze zacht. De uitgelaten stemming, waarmee
ze de dag was begonnen, keerde weer.
Het was al met al iets later geworden dan gepland
was, gelukkig vond ze in het kleine stadje snel een
parkeerplaatsje. Op een drafje ging ze naar binnen,
haalde en passant nog even een kam door het haar.
Ze kuste de jubilerende vriend en vriendin hartelijk
en wenste hen veel geluk. Het ontging haar dat er
nogal verbaasd naar haar werd gekeken. Eer ze
besefte wat er gebeurde, was ze al door de vriendin
meegetroond naar de garderobe. Voor de tweede
keer die dag stond ze voor de spiegel, waar ze een
clownsgezicht ontdekte vol zwarte strepen van door
tranen uitgelopen mascara. Niet zomaar wat vlek
kerig, maar volledig ontoonbaar was ze. „Pamela,
hoe kan dat, jij ziet er altijd even correct uit en nu ben
je net een schoorsteenveger," merkte de vriendin
ontdaan op. „Heb je gehuild? Is er iets ergs?"
„Eerste vraag: ja. Tweede vraag: nee. Ga jij maar
naar binnen, je hoort het later nog weieens."
Ze restaureerde haar make up en dacht: Dit zou een
keurig in het zwart geklede grootmoeder van vroeger
nooit zijn overkomen. Mij wel en ik vind het voortref
felijk zo. Het is ïeest vandaag.
Veel orgels zijn naar Jan stelt bij restauraties
onherkenbaar veranderd en zelfs verknoeid,
vooral in de neo-barokperiode, (de jaren 1950-
1970). „Orgels met een brede en milde klank zijn
toen vlijmscherp gemaakt." Geen orgel dat de
werkplaats van Jan van den Heuvel verlaat is
gelijk aan een eerder afgeleverd instrument.
„Het is een uitdaging al mijn orgels verschillend
te bouwen, ze zelfs in moderne kerkgebouwen,
waar de akoestiek vaak bedroevend slecht is
toch goed te laten klinken. Als een orgel niet
voldoet kun je dat nooit op de akoestiek schui
ven. Dan ligt het aan de orgelbouwer. Een orgel
moet leven, er moet warmte vanuit gaan. De
gevoelselementen van het leven hier beneden
moeten in een orgel aanwezig zijn."
In Van den Heuvel-orgels worden alleen degelij
ke materialen verwerkt. Plastic of nylon komen
er bij Jan niet aan te pas. „Aan de andere kant
deel ik niet de opvatting dat je alles per se moet
maken zoals het vroeger was. Je mag ook machi
nes gebruiken, maar het moeten hulpmiddelen
blijven."
Jan Leendert heeft zijn weg gevonden. HIJ heeft
het echter niet cadeau gekregen. "Het heeft veel
strijd gekost. Je moet een hoop dingen zelf
leiden. Als Je kansen ziet moet Je ze grijpen. Veel
mensen doen dat niet. Die lopen tien keer ergens
aan voorbij, voordat ze kansen zien. Als je een
bepaalde weg gaat waarvan je meent dat die
goed is moet je die blijven volgen, want als het
erop aankomt laat ledereen Je in de kou staan.
Dat moet je overal incalculeren."
Jan Leendert werkt het liefst in de rust van zijn
werkplaats. Bij de ingebruikneming van een
orgel kan ik me er niet aan onttrekken in het
voorgestoelte te zitten. Het liefst kroop ik dan
achter de orgelkast. Daar hoor je alles zonder
dat je al die ogen in Je nek voelt priemen."
Officiële toespraken gaan bij zo'n gebeurtenis
aan Jan voorbij. Hoe de gewone mensen reage
ren dat interesseert hem. „Als ik zie dat een orgel
hen aanspreekt weet ik dat het doel is bereikt.
Dat is altijd zijn mooiste beloning, want ik bouw
die orgels voor het publiek, niet voor mezelf."
A De rente die wij vergoeden op spaargelden, loopt
van 4% voor dagelijks opvraagbare tegoeden, tot-8'/ï% voor
onze Vaste Termijn Spaarrekening (6 jaar vast). Vraag bij een
van onze kantoren ook eens naar ons spaarpapier aan
toonder dat, afhankelijk van de gekozen looptijd, een rente
geeft tot 8V4%.
NEDERLANDSCHE MIDDENSTANDSBANK
In 1880 begon Nina Ricci, een van de
Parijse Haute Couture fenomenen,
haar roemrijke carrière met het
maken van bloesjes. Haar parfums
werden bekend over de hele wereld,
vooral l'Air du Temps en niet zo lang
geleden het nieuwe Farouche. In
Nederland kende men Nina Ricci
aanvankelijk uitsluitend door haar
parfums. Bij enkele exclusieve
modehulzen, zoals Theresia in de
Amsterdamse P. C. Hooftstraat,
Maison Kuiper in Zeist en Hans
Dechering, is de couture en de
boutique collectie te koop. De
Parijse modehuizen kunnen
tegenwoordig niet meer bestaan van
alleen Haute Couture, bij Nina Ricci
is de onderverdeling als volgt: de
weekend collectie met bonnetrie, de
accessoires en de parfums, de
boutique, de couture en ten slotte de
Haute Couture.
In Parijs werd onlangs naast het
luxueuze hotel George V een
indrukwekkende boutique van het
huis Ricci geopend, die ook vanuit
het hotel bereikbaar is. Het grote
modehuis zelf is nog steeds
gevestigd aan de rue Capuclnes. Na
haar dood volgde de zoon van Nina
haar op en ook de kleinzoon zit in dit
familiebedrijf.
Waarom nu dit hele verhaal? Sinds
januari heeft Nina Ricci een
vertegenwoordiging in Nederland,
die op exclusieve basis aan enkele
hulzen de accessoires levert. De
accessoires bestaan hoofdzakelijk
uit natuurlijk de parfums in
kristallen flacons, versierd met
beeldschone vogels, heerlijk
geurende en decoratieve zeepjes,
soepele leren tassen in reptiel en
ottoman, ceintuurs, grote zijden
shawls en mannendassen die
allemaal ontworpen zijn door Jaques
le Brignant. Alles is voorzien van
monogrammen en initialen. De
dessins van de grote zijden shawls
zijn wonderschoon en ze zijn in
verschillende verlopende tinten
verkrijgbaar. In de byoux zijn half
edelstenen verwerkt zoals jade,
barnsteen en ivoor; de schakels van
de ceintuurs en kettingen zijn van 18
karaats goudplaqué of van zilver.
Noord Brabantlaan, direkt aan de rondweg, Eindhoven.
VRAGEN uitsluitend in envelop sturen nssr postbus S07, Voorburg.
Per vrssg een gulden in postzegels, het liefst in wssrden vtn 55 en
45 ets. bijvoegen, en beslist niet ssn de buitenksnt opplakken.
Geheimhouding verzekerd. Briefkssrten worden terzijde gelegd.
..OPHITSEND GESCHRIFT". Dil is
de naam vsn het boek, waarin de
historie van het illegale dagblad
Trouw- staat beschreven. Helaas is de
oplage uitverkocht en toch willen wij
proberen aan dc vraag van enkele
abonnees te voldoen. Mocht u een
exemplaar kunnen missen, dan kunt
u het renden aan de heer K. Pieters,
hoofd afdeling propaganda van
Trouw, postbus 859 Amsterdam. On
der dankzegging zal hij gaarne de
portikosten vergoeden.
VRAAG: Bestaat er een boek over
Junghuhn1
ANTWOORD: Waar over kinacul
tuur geschreven wordt, vindt men
de naam van Franz Junghuhn Als
jong arts belandde Aij na een duel in
een militaire gevangenis, zag kans
Duitsland te ontvluchten naar het
vreemdelingenlegioen, kwam als mi
litair arts In Ned Indië terecht, be
zocht op zijn ontdekkingsreizen
vooral de Bataklanden en was de
grote bevorderaar van de kinacul
tuur Behalve als botanicus, was hij
bekend als geoloog en vulcanoloog
Zijn graf was in Lembang iboven
Bandungi Het zal er nu nog welzijn,
want de inheemse bevoling heeft
steeds offers gebracht bij de graven
van grote mensen Er is geen reden
le veronderstellen dat dat nu niet
meer zo is In het Kon Inst, v d
tropen heeft men in voldoende mate
literatuur OVER Junghuhn en een
scriptie over deze bijzondere man
kan zeer veel omvattend zijn Een
aardig boek ter oriëntatie is in elk
geval het werkje van dr C.W.
Wormser over F J. Oude „Oostgan-
gers" zullen het met blijde herken
ning lezen.
VRAAG: Zou u me kunnen vertellen
uit welk muziekstuk de tune van de
Eurovisieuitzendingen is genomen?
ANTWOORD: Uit het Te Deum voor
soli, koor en orkest van Charpentler.
VERZOEK namens Postbus 51: Nu
men reeds verschillende brieven om
Inlichtingen in verband met het
„wetje van Boers ma"' van onze
abonnees ontvangen heeft, verzoekt
men ons erop te wijzen: a dat men
zich niet onnodig ongerust moet ma
ken over de voorzieningen van de
WWV. aangezien automatisch hienn
voorzien wordt; b dat de ambtenaar
Soc Zaken op de gemeentekantoren
deze vragen direct kan be
antwoorden.
VRAAG: Wat is dit voor een beestje?
Wat doet men er tegen?
ANTWOORD: Daar kwam zowaar
weer een levend keldertorretje, wild
van de honger, uit een brief rennen.
Het wordt voor andere mensen ver
velend als we dit telkens moeten
herhalen: Geen levend gedierte ver
zenden. Met een watje, waarop een
paar druppels ether of alcohol in een
klein buisje of flesje en goed afgeslo
ten. dat is de methode Vindt u een
eenzaam beest in uw huis, zet het
dan In uw tuin. Is er een invasie, dan
kan men één exemplaar op de bo
venvermelde manier naar ons zen
den Dit diertje woont in vochtige
kelderruimten onder kisten en in
rottend hout en groen teresten.
Soms komen ze ineens in groten
getale door spleten en kieren opzet
ten Het middel: Grote schoonmaak
ook ln de gedeelten van het huls
onder de vloer. Controleer de
luchtgaten Een goede ventilatie
kan nooit kwaad en het wordt nu
toch gauw zomer. Spulten of strooi
en met insecticiden heeft weinig zin.
Komt er een invasie, dan legt men
een oude vochtige lap of een dwell in
de buurt en schudt die uit in de tuin
bij een bergje compost. Nu we toch
aan het ventileren zijn. kijken we
ook eens naar die gootsteenafvoer,
die door de kelder loopt en die
steeds maar nat Is. Als er lekkage is.
is dat natuurlijk de oorzaak. Is het
echter slechts een zaak van vochtige
warmte en condens tegen een vrij
koude metalen buis, dan moet er
beter geventileerd worden.
VRAAG: Als lk op reis ben en in het
buitenland op de plaats van bestem
ming ben aangekomen, krijg lk al
tijd maag- en darmstoornissen tot ik
weer thuis ben. Verandering van
temperatuur zal wel de oorzaak zijn,
maar hoe kan ik die ongemakken de
baas worden?
ANTWOORD: U kunt daar nog wel
een paar oorzaken aan toevoegen:
na een tijd van ingespannen voorbe
reiden, waarin alles nog gauw gauw
gewassen en gestreken moet worden
of hoe dan ook klaar en netjes moet
zijn, zit u op uw vakantieplaats voor
het eerst weer eens heel rustig te
niksen en daar kunnen sommige
mensen beslist niet tegen. Andere
mensen, die buiten hun werk niet
veel van de buitenwereld zien, zijn
door de emoties van de tocht naar
het vakantieverblijf, het zien van
allerlei bijzondere dingen, bergen.
meren. enz. enz., al zo onderstebo
ven, dat acclimatisering noodzake
lijk is (uw dokter geeft u in dit
laatste geval dezelfde raad, die mijn
dokter mij gaf: Laat die reis nu maar
interessant zijn, voor u Is het beter
ln die trein of in dat vliegtuig of op
die boot wat onderuit te gaan en een
beetje te slapen). Wat nu al dat
buitenlandse eten betreft en het an
dere water dat men drinkt: Wie
thuis zijn calorieën pijnlijk natelt en
zelf alle ongekookte spijzen nauw
keurig uitzoekt en wast, raakt in
zuidelijke streken eerder van streek
dan iemand, die in Nederland bij de
Chinees. Spanjaard of Turk zich te
goed gaat doen. Tenzij men zelf zijn
potje verzorgt (en welke huisvrouw
laat dat nu eens niet verschrikkelijk
graag aan een ander over), komt er
niets terecht van een dieetvoor-
schrift (zelfs dan soms nog niet). De
dokter zal u dan misschien ook wel
aanraden wat dichter bij huis te
blijven, waar ook heel wat valt te
genieten op allerlei gebied en u er
gezond bij blijft.
VRAAG: Wie heeft de film If geregis
seerd? Wie zijn de hoofdrolspelers?
Bestaat het boek waarop de film
gebaseerd is nog? Wie schreef het en
komt die film nog wel eens terug.
Waar kan ik dat navragen?
ANTWOORD: (met dank aan me
vrouw W. Wielek-Berg): IF. 1968 ge
regisseerd door Lindsay Anderson,
naar een origineel scenario, dus niet
gebaseerd op een boek. Hoofdrollen
Malcolm Mc Dowell, David Wood,
Richard Warwick, Christine Noo-
man. Misschien wordt deze film nog
wel eens hervertoond maar niemand
weet of en wanneer. De enige moge
lijkheid om dat te weten te komen is
het volgen van de wekelijkse bios
coopagenda en de rubriek „Prolon
gaties en reprises".
VRAAG: Een varkensblaas kap van
een schemerlamp is krakend droog.
Valt daar nog iets aan te doen?
ANTWOORD: De structuur is veran
derd en er is niet veel kans dat u de
kap nog goed krijgt. Proberen: aar
binnen- en buitenkant in heel klein
hoeveelheid met zachte doek goed
witte was opbrengen en voorzichtij
uitwrijven. In dergelijke kappe!
nooit te warme lampen schroeven
VRAAG: Gaame het adres van ee:
groep jongeren in Utrecht, die zid
bezighoudt met het bijeenbrenga
van nog heel goed bruikbare meube
len en kleren.
ANTWOORD: Het adres dat u 2
is: de Emmauscommunittit,
straat 14, Haarzuilens,
03407-1540. Ook in de buurt
Utrecht (Hilversum o.a.) haalt r
goederen op. Graag van te varen e
telefoontje, o.a. over hoeveelheid e{
formaat.
I
