Nederland niet langer
oorzitter van IGGI'
Samen op het kookpunt
ieuwe wapenwet: middel erger dan kwaal
Informatie.
KUNST
Roemenen
dansen
voor
Roemenen
borgestelde maatregelen niet meer dan druppels op gloeiende plaat
is ter Beek: meer ruimte voor Indonesië-beleid
Oud-CIA-agent
Agee krijgt visum
Rubinstein voorziet
moeilijkheden met
zijn memoires
Legalisering van
illegale praktijken
- isdag 13 april 1977
BINNENLAND
Trouw/Kwartet PS 9/h 9
Jel
oj
een onzer verslaggevers
f HAAG Nederland moet niet langer voorzitter zijn van de IGGI (de intergouvernementele
Indonesië). Dat geeft'ons land meer ruimte om druk uit te oelenen op Indonesië wat betreft
ing van het beleid op het punt van mensenrechten en economische ontwikkeling. Binnen de
werkt een aantal rijke landen samen inzake de hulp aan Indonesië.
dijs
trekking heeft de nota van mi-
Pronk over ontwikkelingssa-
rerking met Indonesië, zo ver
in Haagse kringen. In de lang
achte nota zou verder staan dat
prilo lip aan Indonesië moet worden
k afgezet, zij het onder zeer strikte
r. gaarden,
april
na d woordvoerder van de voorlich-
dienst ontwikkelingssamen-
■^ïng wilde deze berichten giste-
3üet ontkennen, maar bewaarde
stilzwijgen over de Inhoud
de nota. Deze zal vrijdag door
rag« abinet worden besproken, maar
thu yield wordt of het stuk nog in
>enbaarheld zal komen. De rege-
wil het werkstuk rangschikken
X de politiek hete hangiJzerTS
door deze regering niet meer be
leid worden.
njmi
>eds uitgesteld
ster Pronk heeft de nota al twee
geleden toegezegd, maar het
cWJnen ervan is om verschillen-
edenen steeds uitgesteld. In een
i-radiouitzending zei het PvdA-
ede-Kamerlid Relus ter Beek
leens dat de nota niet meer door
regering naar buiten moet wor-
gebracht. Na de verkiezingen
iten volgens het Kamerlid voor
eventuele volgende confessio
ns di-progressieve regering duidelij-
Jel afspraken worden gemaakt over
beleid tegenover Indonesië.
icha het ogenblik zijn in Indonesië
ele tienduizenden politieke ge-
I4.30|genen, terwijl door het gevoerde
Relus ter Beek (PvdA)
ontwikkelingsbeleid de verschillen
tussen rijk en arm eerder zijn ver
groot dan verkleind. Dit bleek ook
weer tijdens de vorige week in
Amsterdam gehouden IGGI-
conferentie, waar ons land nog geen
toezegging deed over de hoogte van
het bedrag dat aan Indonesië zal
worden verstrekt, (vorig jaar kreeg
Indonesië 150 miljoen gulden). Eerst
zal worden overlegd oyer de aard van
de ontwikkelingsprojecten waaraan
het geld zal worden besteed.
Suggesties dat én het voortdurende
uitstel van de nota én het nog niet
bekendmaken van het hulpbedrag
politieke redenen zou hebben wor
den in de omgeving van Pronk van
de hand gewezen.
Van een verslaggever
DEN HAAG Philip Agee (ex CIA-
agent) mag, zoals iedere Amerikaan,
drie maanden naar Nederland ko
men op een visum. In die drie maan
den zal een beslissing worden geno
men over zijn verzoek voor een ver
blijfsvergunning.
Dit heeft het ministerie van buiten
landse zaken hem onlangs op voor
spraak van het ministerie van Justi
tie meegedeeld, aldus gisteren een
woordvoerder van Justitie.
Philip Agee, die in opspraak kwam
door zijn boek over zijn activiteiten
voor de Amerikaanse buitenlandse
geheime dienst (CIA) en de daarop
volgende publiciteit, moet binnen
kort Engeland, waar hij op het
ogenblik verblijft, verlaten. Dit land
vindt dat hij de staatsveiligheid in
gevaar brengt. Hij kan niet terug
naar de Verenigde Staten, omdat er
volgens hem dan een onderzoek
naar zijn activiteiten zou worden
gedaan, dat zou kunnen leiden tot
een veroordeling.
„Samen op het kookpunt"
heet een nieuw kookboekje.
Het is een erg leuk kook
boek, waarin mannen en
vrouwen in de keuken gelijk
opwerken. De een doet dit,
de ander doet dat. Maar pas
wel op om elkaar niet voor
de voeten te lopen want
ruzie heb je zó.
„Dit is een kookboek voor
mensen, die samen leven,
samen eten en net zo goed
samen kunnen koken. Voor
bij is de tijd. dat de één in
de keuken staat en de ander
met de voeten op tafel
wacht tot het eten klaar is."
Zo kondigt uitgeverij Lui-
tingh (Laren N.H.) het boek
je aan. Och, met de voeten
op tafel moeten we maar
met een korreltje zout ne
men. Wie doet dat nou nog?
Hij en Zij
De schrijvers, Lyn Selby en
Ian Mason, vertellen in de
inleiding van het boek: „Als
je het ons vraagt doen man
nen nogal moeilijk over het
koken. We begrijpen niet
waarom er niet meer
mankracht aan besteed
wordt. Het is behoorlijk
spannend om te beginnen.
Zoiets als scheikundeproe-
ven op school. De resulta
ten zijn eetbaar. Waanzinni
ge kundigheid heeft tenslot
te op geen enkel gebied zo
veel mogelijkheden om be
hoorlijk op te vallen en.
de gewenste indruk te ma
ken." De schrijvers verde
len één pagina van het
boekje in twee kolommen.
Eén voor Haar en één voor
Hem. Als Hij de uien
schoonmaakt (net goed.
kan 'ie ook eens huilen, dat
neemt de spanningen
weg.stooft Zij de lapjes
of maakt Zij de sla schoon.
Erg goed om samen zo te
beginnen. Alleen wordt het
wat verwarrend als aange
geven staat dat Hij de
„uien" schoon moet maken
en er in het recept slechts
één ui aan te pas komt. En
fin. klein slordigheidje.
Mannen
Natuurlijk, zo gek is het
niet om de man ook eens de
keuken in te drijven. Maar
de samenstellers van het
boekje vergaten kennelijk
dat er al erg veel mannen
koken. De grote ..chefs de
cuisine" van wereldberoem
de restaurants zijn meestal
mannen. Zelden, dat daar
een vrouw aan het'hoofd
van de keuken staat. Maar
het boekje is goed bedoeld.
Het mikt ook niet op man
nen die toch al koken, maar
op diegene die het „bene
den hun waardigheid" vin
den de pollepel te hanteren.
We kijken even verder in
het boekje en halen er wat
vingerwijzigingen en recep
ten uit.
Ragout
Zoals bekend is ragout een
Franse uitvinding. Nou, de
ze ragout is typisch van En
gelse bodem. Het is een
combinatie van niertjes
met spek. Wie denkt niet
van niertjes te houden, kan
dit recept misschien wel be
keren. Zó worden de taken
verdeeld: Hij ontvelt 4 of 5
lamsniertjes en snijdt ze in
dobbelsteentjes. (Niertjes
ontvellen is een vrij langdu
rige bezigheid. Hij zal er
heus wel de kriebels van
krijgen. Maar ze zijn bij de
slager ook ontveld te koop).
Zij braadt de ui aan met
wat worteltjes, dat geeft
een lekkere smaak. Zij
haalt het zwoerd van onge
veer 200 gram ontbijtspek
en snijdt het spek in kleine
stukjes. Zij voegt er peper
en wat zout bij (let op: ont
bijtspek is al vrij zout!). Hij
smijt de niertjes en het ont
bijtspek bij de ui en de wor
teltjes in de pan. Hij blijft
dan regelmatig roeren. Zij
lost intussen een half vlees
bouillonblokje op in ko
kend water en voegt wat
tomatenpuree (klein blikje)
toe. Na 20 minuten sudde
ren is het maal klaar.
Maar. nu wordt het moei
lijk. Want wie moet wat
doen? Daar zwijgt het boek
je over. Het eten moet op de
mooiste schaal (heb je die?)
opgediend worden. Roer er
wat sherry doorheen. Geef
er fijngeraspte witte kool
bij. Dit is een uitstekende
combinatie bij de Engelse
ragout, die met de Franse
slag klaargemaakt werd.
Maar er komt weer een
vraagteken bij, want wie
dient de zaak op? Dat is
degene, die met de eer gaat
strijken. Is Hij dat nou of is
Zij dat? Het staat er niet.
Zondag
Ook voor de zondag is een
menu bedacht. Het beslaat
een halve bladzijde: ge
woon. zondags wordt er niet
gekookt. Maar hongerlijden
is er ook niet bij want het
eten wordt 's zaterdags
voorbereid. Zodoende is de
zondag vrij en heb je tijd
voor jezelf. Of dat altijd
klopt? Veel partners zullen
juist op zondag wat uitge
breider willen kokkerellen.
Zeker als ze door de week
allebei werken. Het boekje
zegt: „De zondagse recep
ten hebben een goed karak
ter. Na een nachtje slapen
zijn ze rijper en lekkerder".
Curry
Een recept voor de zondag
is curry. Dat is de Engelse
naam voor kerry. Klinkt ge
woon buitenlandser! Kerry
is niet één bepaald kruid,
maar een mengsel van krui
den. Het is gewoon als poe
der in een strooibusje te
koop, maar zelf maken is
natuurlijk lekkerder. Met 2
theelepels komijn. 1 theele
pel chilipoeder, 'i, theelepel
mosterdpoeder. 3 theelepels
koriander, een snuifje zwar
te peper, een snuifje gem
berpoeder en een beetje
azijn om te mengen, heb je
je eigen kerry gemaakt. Ver
der zijn er nodig: 300 gram
runderlapjes of gou-
lashvlees, 1 ui. 2 teentjes
knoflook. 400 gram cham
pignons. wat boter en rijst.
Inplaats van vlees smaakt
kip er ook erg lekker bij. De
rijst moet met een ka
neelstokje en wat rode
kleurstof (bah, moet dat
nou) klaargemaakt worden.
De kerry komt erbij en de
champignons worden erop
gelegd. Dat doet Zij alle
maal. Hij heeft intussen het
vlees bruin laten kleuren en
hevelt de hele zaak over in
een vuurvaste schaal met
deksel. In de matig warme
oven suddert de curryscho-
tel in 2'/. uur klaar. Dat sud
deren gebeurt op zondag en
niemand hoeft er dan naar
om te kijken. Het boekje is
uit het Engels vertaald door
Marijke Philips en Wil
Wichman. Het kost 9,90 en
telt 94 bladzijden.
ADVERTENTIE
Informatie, nuchter en objectief over aardgas en zijn
toepassingen. In 12 brochures.
Voor u, als u vragen of problemen hebt.
Uw Gas- of Energiebedrijf
(ook voor advies en documentatie)
impkins
DEN HAAG Het Roemeens
folkloristisch dans- en muzieken-
semble „Doina Trotu§ului" zal op
donderdag 21 april in het Haags
Congresgebouw een voorstelling
verzorgen waarvan de opbrengst ten
goede zal komen aan de slachtoffers
van de aardbeving, waardoor Roe
menië enige tijd geleden werd ge
troffen. Het begint om kwart over
acht en de toegangsprijs is 10.
De groep, die in 1962 werd opgericht
is afkomstig uit het departement
Bacau, in de streek Moldavië aan de
voet van de oostelijke Karpaten.
Het repertoire is voor een groot deel
afkomstig uit de provincies Trans-
sylvanië en Moldavië. Het ensemble
brengt uiteraard ook een program
ma van dansen uit andere delen van
Roemenië, zoals de Banat (een
streek, waar de dansen nog meer
dan elders een sociale functie bin
nen de dorpsgemeenschap hebben).
Oltenië, Muntenië.
De organisatie van de tournee, die
het gezelschap door Nederland
maakt is in handen van de stichting
Kulturele Evenementen en de Ne
derlandse Volksdansvereniging
(NEVO).
GENEVE In Januari 1978 moet
het tweede en laatste deel van Artur
Rubinsteins memoires klaar zijn.
„Het boek gaat tot het bittere ein
de" aldus de beroemde pianist, die
zegt ook van plan te zijn geweest
zijn eigen necrologie te schrijven.
„Dat zou anderen werk bespaard
hebben."
De thans 90-jarige pianist heeft nu
volop de tijd aan zijn memoires te
werken, die hij dicteert omdat zijn
gezichtsvermogen hem de laatste
tijd in de steek is gaan laten. Zoals
bekend treedt hij ook niet meer in
het openbaar op. Hij speelt wel elke
dag voor zichzelf en is blij dat hij nu
meer tijd heeft om naar muziek uit
zijn enorme platenverzameling te
luisteren.
Hij voorziet overigens wel proble
men, omdat het vervolg op het
eerste deel van zijn memoires zijn
leven tot op heden beschrijft en ook
over mensen gaat die nog in leven
zijn. „De meeste mensen waar ik in
mijn vorige boek over schreef waren
aardig en zijn overleden. Dat is met
velen die in het vervolg voorkomen
niet het geval. Ik neem geen blad
voor de mond en dat kan me dit keer
veel moeilijkheden geven." aldus
Rubinstein.
Hij moet nog veertig jaar beschrij
ven; die bestrijken de tijd toen hij
van playboy-ster uitgroeide tot een
van de grootste concertpianisten
van zijn tijd. Hij is daarbij helemaal
afhankelijk van zijn geheugen, dat
overigens verbazingwekkend goed
is en dat onder meer duizenden na
men en bijzonderheden bevat van
vooraanstaande personen die hij tij
dens zijn carrière heeft ontmoet.
oor mr. N. D. Jörg
let zal weinig bestrijding on-
ervinden, dat er iets moet
orden gedaan aan de indam-
Jiing van het verboden wapen
bezit. De wijze echter waarop
regering dit nu tracht te
«reiken blijkens een bij de
*weede Kamer ingediend
Wetsontwerp „Wapens en mu-
d ütie" (namelijk door de politie
d pxtra bevoegdheden te geven)
s voor ernstige kritiek vatbaar.
Jet door de regering aangege
ven middel zou wel eens erger
cunnen zijn dan de kwaal.
lit de toelichting van de regering bij
'et wetsontwerp blijkt „wil het wets-
'ntwerp een bijdrage leveren tot de
'estrijding van het illegale vuurwa-
)enbezlt. voornamelijk door ruime
•etrekkelijk Ingrijpende bevoegdhe-
len in het leven te roepen ten behoe
fje van het toezicht op de naleving
fan de wet". Zo zullen alle auto's in
*n bepaald gebied op een bepaald
foment mogen worden onderzocht
>P wapens, zonder dat er individuele
verdenking is en zo mogen mensen
>ok zonder ernstige verdenking wor-
Oen gefouilleerd.
fegen deze „oplossing" hebben wij
>'J voorbaat, dat wil zeggen afgezien
van technische details, de volgende
)ezwarcn Ten eerste: Inperking van
k rechten en vrijheden van de bur-
lijkt het enige antwoord dat het
ministerie van JusUtie kan verzinnen
op misstanden binnen deze maat
schappij. Het denkt „gevaren" voor
deze kwetsbare maatschappij te
kunnen keren door de politiebe-
voegdheden voortdurend verder uit
te breiden. Niet de bescherming en
uitbreiding van de mensenrechten
heeft in werkelijkheid de overhand
in deze staat, zoals van een democra
tische staat zou mogen worden ver
wacht, maar in tegendeel het beper
ken ervan en het uitbreiden van offi
ciële bevoegdheden van de staatsor
ganen.
Daar wordt wel tegenin gebracht dat
een en ander toch langs democra
tische weg wordt geregeld, binnen
het kader van de rechtsstaat. Dit
kan ons echter niet vrolijker stem
men: wanneer de wetgever een wet
zou aannemen, die inhoudt dat de
politie voortaan Alles mag (en in die
richting gaan we) dan nog zou be
weerd kunnen worden, dat onze
staat formeel een rechtsstaat is. Ten
tweede: de minister van justitie
tracht aan deze bezwaren op tweeër
lei wijze tegemoet te komen. Aller
eerst zegt hij dat hij verboden wa
penbezit een maatschappelijk
kwaad van zo grote omvang vindt,
dat in dit geval betrekkelijk ver
gaande controlebevoegdheden ge
rechtvaardigd zijn.
Dit nu blijkt bepaald niet nieuw.
Enige jaren geleden werd ook het
dronken rijden zo'n maatschappe
lijk kwaad gevonden dat ter bestrij
ding daarvan mensen gedwongen
kunnen worden het bewijs tegen
zichzelf te leveren, namelijk dopr.
middel van de bloedproef. En dit,
terwijl het juist één van de meest
fundamentele regels van een demo
cratische rechtsstaat is, dat het de
staat verboden ls haar burgers te
dwingen bewijs tegen zichzelf te le
veren. Stap voor stap. steeds met een
beroep op de uitzonderlijke gevaar
lijkheid, kan (en zal) het hele stelsel
van rechtsbescherming van de bur
gers tegen de anders almachtige
staat tot de grond toe worden afge
broken.
Huisvrede ingepakt
Zo wordt ook in deze vuurwa
penkwestie de huisvrede, een
grondrecht, verder ingeperkt. Want
het zijn niet meer de hogere justitie
functionarissen, maar reeds de gewo
ne politieagenten, die huiszoeking
mogen doen om wapens en munitie
in beslag te nemen. Of zij daar op
eigen instinkt alleen, toe over mogen
gaan, óf pas na een schriftelijke
opdracht van een hogere functiona
ris, houdt de gemoederen zelfs onder
de politie- en Justitiefunctionarissen
verdeeld: de voorlichtingsdienst van
het ministerie van Justitie sugge
reert het eerste, maar deze ruime
bevoegdheid wordt door nota bene
de Rotterdamse politie ontkend.
Omdat zelfs de rechtsgeleerden het
niet eens zijn over de vereiste poes
pas die bij deze huiszoeking in acht
moeten worden genomen, valt het
Justitie zwaar aan te rekenen dat
daarover zó'n misverstand kan ont
staan, dat bovendien diep ingrijpt in
de rechten van de burger. Ook is bij
.fouillering het vereiste „ernstige be
zwaar tegen verdachte" vervangen
door het lichte „redelijk ver
moeden".
Als een zeepbel
Ten derde: weliswaar wordt ter ge
ruststelling aangevoerd dat „van de
meeste bevoegdheden slechts ge
bruik mag worden gemaakt, wan
neer dit naar het redelijk oordeel
van de toezichthoudende ambtena
ren nodig is", maar deze redenering
ziet er als een zeepbel uit. Wat is nu
„redelijkerwijs" nodig? De Hoge
Raad heeft uitgemaakt want de
formulering staat al in de wet op de
economische delicten dat aan het
vereiste dat een politieactiviteit re
delijkerwijs nodig is, voldaan is,
wanneer die politieambtenaar doet
wat hij doet; anders deed hij het
toch zeker niet! Deze zelfde redene-
ring houdt de Hoge Raad er op na
wanneer ter discussie komt of een
beperking van enig Europees men
senrecht „noodzakelijk is in het be
lang van de openbare orde of de
publieke gezondheid" of iets derge
lijks. Als de wetgever waaronder
een gemeenteraad het niet nodig
vond om dat grondrecht (vrijheid
van meningsuiting bijvoorbeeld) te
beperken, dan zou die beperkende
wet toch niet zijn gegeven?! Behalve
een zeepbel is de geruststellende re
denering van de minister dus ook
nog een holle frase, en de minister
weet dat dit de interpretatie van de
Hoge Raad zal zijn. Daar komt nog
bij dat iedereen verplicht is aan al
het politieonderzoek in dit kader
mee te werken, op straffe van
10,000 boete. Zelfs valt te verwach
ten dat iemand, die het niet eens is
met bepaald politieoptreden dat op
een dergelijke zeepbel-
argumentatie berust, en zich er te
gen verzet, vervolgd zal worden voor
een misdrijf, liggend in de sfeer van
wederspannlgheid.
Legalisering
Ten vierde: misschien vraagt de
lezer zich af of deze wet nieuwe
mogelijkheden tot politieoptreden
schept. Dat is niet zo: deze wet biedt
een legalisering van tot nu toe ille
gale politiepraktijken. Dit wordt het
duidelijkst gedemonstreerd door
een nieuw artikel dat gewone poli
tiefunctionarissen machtigt om au
to's te laten stoppen en op aanwe
zigheid van wapens en munitie te
controleren „indien daartoe redelij
kerwijs aanleiding bestaat". Dit ar
tikel betekent de legalisering van de
„verkeersrazzia's" zoals die reeds nu
veelvuldig worden gehouden. Dat is
een woord dat we van de minister
van Justitie niet mogen gebruiken,
omdat het aan de bezettingstijd
doet denken, maar dat maakt het
woord natuurlijk niet minder tref
fend juist. Hoe wordt deze bevoegd
heid gemotiveerd? In de memorie
van toelichting staat: „De bevoegde
autoriteiten kunnen behalve in
gevallen van „gezochte" auto's
voorts van oordeel zijn dat er aanlei
ding bestaat om in een bepaald ge
bied en op een bepaald moment een
algemene contröle-actie op de aan
wezigheid van wapens in ver
voersmiddelen te houden. De aanlei
ding heeft dan betrekking op de
collectiviteit. Het is niet nodig dat
elke afzonderlijke bestuurder aan
leiding geeft om hem aan contröle te
onderwerpen. Dit is het verschil met
verdenking die wel geïndividuali
seerd moet zijn". In de eufemystiek
heet dit: „het net eens door de vijver
halen".
Ten vijfde: met dergelijke motive
ringen door politiefunctionarissen
en met dergelijke Interpretaties
door rechters zijn de voorgestelde
bevoegdheden machtige wapens
van de overheid in de strijd tegen
Andere ongewenste toestanden. Tot
nu toe leverde onbevoegd optreden
risi op dat een later proces de mist
in ging omdat de rechter de manier
van bewijsvergaren niet in de haak
vond. Zo groot was dat risico nu ook
weer niet, want de meeste mensen
accepteren allerlei onbevoegdheden
van de politie wegens onbekendheid
met hun rechten, waarvoor dan weer
de regel van de Hoge Raad geldt:
„wie zwijgt (niet weet dat hij be
zwaar kan maken) stemt toe".
De politie mag immers niet zomaar
fouilleren of woningen binnen tre
den. Legt de politie bijvoorbeeld tij
dens een onrechtmatige huiszoe
king waar uitdrukkelijk bezwaar te
gen is aangetekend, de hand op ge
stolen goed, dan zal dit niet aan het
bewijs van diefstal of heling mee
mogen werken, omdat dit bewijsma
teriaal onrechtmatig verkegen is.
Komt echter de politie rechtmatig
binnen, namelijk redelijkerwijs no
dig voor het opsporen van vuurwa
pens. en wordt dAn het gestolen
goed gevonden, dan is dit bewijsma
teriaal niet onrechtmatig verkregen.
Er is weinig fantasie voor nodig om
er vanuit te gaan dat het omgekeer
de de politiële praktijk zal zijn: „In
dat huls ligt waarschijnlijk gestolen
goed (of opruiende geschriften), la
ten we maar eens een kijkje nemen
en later zeggen dat er vermoedelijk
vuurwapens lagen."
Rechtstaat
Deze redenering gaat niet uit van
kwade trouw bij de politie, maar
gaat ervan uit dat al te grote politie-
bevoegdheden waarvan de uitoefe
ning bovendien niet aan wezenlijke
controle is onderworpen, niet goed
is voor een staat die rechtstaat pre
tendeert te zijn. De rechtstaat kan
al te gemakkelijk een fagade worden
van de machtstaat (ook wel politie
staat genoemd).
Na al deze bezwaren van rechtstate
lijk en Juridische aard: wat dan vel?
Misschien een analogie met het he-
roïneprobleem: zo lang in de gouden
driehoek papaver wordt geteeld, zal
het heroïneprobleem blijven be
staan. Zolang de produktie van wa
pens en munitie door deze of een
bevriende staat juist bijzonder op
prijs wordt gesteld, onder andere
omdat het geld ln het laadje brengt,
arbeidsplaatsen verschaft en een
staat machtig maakt en houdt, en
als de economie vereist dat interna
tionale handel en verkeer zo min
mogelijk moet worden belemmerd,
zolang zal het particulier verboden
wapenbezit blijven bestaan.
Daarbij vergeleken zijn Öe voorge
stelde maatregelen niet meer dan
druppels op een gloeiende plaat. Uit
het verleden valt te leren, dat ver
groting van de bevoegdheden van
de politie, zoals in het economische
strafrecht is gebeurd, op zichzelf
niet de effectiviteit van de controle
bevordert en om de effectiviteit gaat
het nu Juist. Dat wil zeggen: de nu
voorgestelde regeling brengt de op
lossing van het vuurwapenprobleem
geen stap dichterbij. Maar met deze
regeling kunnen wel andere zaken
worden aangepakt. Als gezegd: het
middel is daarmee erger dan de
kwaal
