Weer méér zeehonden gedood
De tekening van een lezer
EHEE& VEBDER
Commentaar
Verlegenheid (1)
Verlegenheid (2)
.Internationale acties hebben nauwelijks effect gehad
Stop die moord,
vragen de VS
Weekendbuien
Dagbehandeling
verpleeghuizen
in AWBZ-pakket
dialoog 'van mens tot mens'
luguber
damesmenu
barnard
stuur 'n brief
ZATERDAG 2 APRIL
BINNENLAND.
Trouw/Kwartet
De Nederlandse kerken zijn mei
hei oeeumenisch beraad ..Zending
in Nederland" mei een gedurfd ex
periment begonnen. Hel is vermoe
delijk voor hel eersl in de Neder
landse kerkgesehiedenis dat alle
kerken (voor zover lid van de Raad
van Kerken) en alle missie-, /en
dings- en cvangelisatieorgancn sa
men aan een representatieve groep
buitenlandse christenen vragen wat
er nu eigenlijk bij ons aan de
werkkracht van de kerk schort.
Het is een inval die waard is gepro
beerd te worden, niet omdat het
aan Nederlandse raadgevingen ont
breekt. maar omdat deze raad het
gezag kan krijgen van een team van
uitgeslapen en betrokken bui
tenstaanders, die niet van vooringe
nomenheid vooreen kerkelijke par
tij verdacht kunnen worden.
De vraag komt voort uit verlegen
heid. die kennelijk in brede kerke
lijke kring is doorgedrongen. Dat is
bij alle narigheid een bijzonder op
wekkend clement, omdat er bij de
kerken in het verleden wel eens iets
te veel zekerheid is geweest. Die
verlegenheid is wel op haar plaats.
Zonder vooruit te lopen op de raad
gevingen, die de buitenlandse
kerkvisitatoren komende herfst op
de kerkelijke tafel zullen leggen,
iets er van is toch wel te voorspel
len, mede aan de hand van de
meningen die nu al door in ons land
woonachtige buitenlanders uiteen
gezet zijn.
Deze meningen zijn niet vleiend
voor onze kerken, die volgens deze
mensen te veel op zichzelf gericht
en tevens te bemoeizuchtig zijn.
Deze buitenlanders constateren een
„geweldige geestelijke nood: velen
zijn slachtoffer van eenzaamheid,
vrees, teleurstelling, gebrek aan ge
meenschap en ervaren het leven als
zinloos".
Vele arbeiders voelen zich in de
kerk niet thuis, hebben deze buiten
landers gemerkt.
De Geest heeft de oecumene verla
ten waardoor deze in handen geko-
want vastgesteld moet worden dat
de kerk aldoor meer naar de rand
van de samenleving wordt gedrukt,
waardoor haar dienst aan die sa
menleving steeds verder in het ge
drang komt. Tot die dienst behoort
de verkondiging van het Woord,
waarvan helaas gezegd moet wor
den dat die door steeds minder
mensen verstaan wordt.
Hoe moeilijk de kerkelijke situatie
van ons land is geworden, kan ook
worden geïllustreerd door het feit
dat steeds minder jongeren bij een
kerk willen horen.In 1968 rekende
28 procent van de jongens tussen 16
en 20 jaar zich niet tot een kerk.
Dat aantal was in 19/4 46 procent.
Ook de kerkgang van diegenen die
nog wel tot een kerk zeggen te
behoren nam sterk af. In 1968 ging
25 procent van de jongens en 17
procent van de meisjes nooit ter
kerke. Zes jaar later was dat per
centage al gestegen tot resp. 36 en
32 procent. Ook al gaat kerkgang
en gelovig zijn niet samen, toch kan
dit soort cijfers over de voortgaande
ontkerkelijking van ons volk helaas
weinig anders betekenen dan een
aanhoudende ontkerstening van on
ze samenleving.
men is van conferentie-gangers. Het
zijn punten die we al eerder hebben
vernomen en slechts weinigen zul
len er van opkijken. Daarom dringt
zich de vraag op, of de buitenlan
ders die straks hier onze kerkelijke
gemeenten en parochies komen be
zoeken tot een veel oorspronkelij
ker diagnose zullen komen.
Laten we dat even veronderstellen
en ons indenken dat zij een kwaal
ontdekken, waar wij ons nog niet
van bewust waren. Zullen zij er dan
in slagen, een medicijn voor te
schrijven, dat de Nederlandse ker
ken door de keel kunnen krijgen?
Veel zal afhangen van de vraag of
de kerken en kerkelijke organen
hun gezamenlijke verlegenheid we
ten te bewaren, want zodra één
meent de heelmeester niet van node
te hebben, wordt het medicijn
krachteloos en zijn de kerken even
ver als toen Nederlandse adviezen,
hoe waardevol en hoe oprecht ook
gemeend, het weinig verder brach
ten dan tot de synode-tafels.
door Hans Schmit
DEN HAAG De commissie voor buitenlandse betrekkingen
van de Amerikaanse senaat heeft er deze week eenstemmig bij
Canada op aangedrongen het doden ,op het huidige afschrikwek
kende niveau' niet meer toe te staan. De aangenomen motie
doelt niet op een plotseling in Canada losgebarsten terreurbe
wind, maar heeft betrekking op een jachtpartij die al vele jaren
overal in de wereld tot verontwaardigde protesten aanleiding is
geweest en nog steeds is het massaal doodknuppelen van de pas
geboren zadelrobben omwille van hun witte pels, die wordt
gebruikt voor allerhande souvenirs en bontjassen.
De motte die in de Amerikaanse se
naat werd aangenomen en die door
de democratische senator Frank
Church werd uitgelegd als .een
uitdrukking van bezorgdheid', illus
treert de toenemende internationale
verontwaardiging over de bloederige
taferelen die zich jaarlijks van half
maart tot begin april op de ijsschot-
sen in de St. Laurensbaai en voor de
kust van Newfoundland afspelen. Na
de zomer doorgebracht te hebben
rond de poolcirkel, veelal voor de
kust van Groenland, trekken de za
delrobben in de loop van de winter
naar het zuiden, waar zij zich vesti
gen op de twee plaatsen waar zij
enkele maanden later drie van hun
vier geboren Jongen zullen zien
doodknuppelen. Die Jongen worden
begin maart geboren, hebben zo'n
week of drie een prachtige witte
vacht en zijn volstrekt weerloos (zij
kunnen niet of nauwelijks zwem
men), wanneer de enkele duizenden
Canadese en Noorse Jagers met hou
ten knuppels met een IJzeren punt
hun schedels inslaan. ,Je maag', zei
de democratische senator Spark
Matsunaga uit Hawaii afgelopen
dinsdag in de Senaat, .draait in Je lijf
om als Je ziet hoe de jongen worden
doodgeknuppeld en vervolgens ge
stroopt, terwijl zij nog bewegen'.
In het midden van de jaren zestig
krijgt het protest tegen deze zeehon-
denjacht gestalte, maar de eerste
actiegroep beijvert zich vooral voor
het humaner, wat dat dan ook zijn
moge, doden van de jonge zadelrob
ben. De Canadees Brian Davies wil
echter meer en richt in 1965 het
International Fund for Animal Wel
fare (IFAW) op. Deze stichting heeft
buiten Brian Davies inmiddels nog
zes andere mensen in volledige
dienst en telt honderdduizenden do
nateurs. Veel direct effect heeft hun
strijd voor de zeehonden nog niet
gehad: dit jaar stond de Canadese
regering toe dat bijna éénderde meer
zeehonden wordt doodgeknuppeld
dan vorig jaar: precies 170.100 tegen
129.000 vorig jaar.
De acties van de IFAW zijn er vooral
op gericht om mensen uit de hele
wereld, met name Journalisten en
filmers, te laten zien wat nu precies
de zeehondenjacht is. De IFAW
heeft ook een afdeling in Nederland
en één van de bestuursleden, Jan
Ottens uit Zoetermeer, Journalist
van beroep, heeft ook dit Jaar twee
weken op Newfoundland en de
ijsschotsen voor de kust vertoefd.
Hij keerde deze week terug in Neder
land. Jan Ottens: „Er zijn twee soor
ten van Jacht. De eerste vindt plaats
vanaf Canadese en Noorse schepen,
dit Jaar elf in totaal, voor de kust
van Newfoundland.
Contract
Die schepen varen voor reders die
een contract hebben met de groot
ste bonthandel in Noorwegen, Riber
in Bergen. Deze schepen mogen
sinds 1972 niet meer in de St. Lau
rensbaai jagen. De Jacht daar is al
leen nog maar toegestaan voor de
tweede soort jagers, de „landsmen",
vissers die te voet of in een klein
bootje Jagen en niet zo ver op zee
kunnen. Vroeger Jaagden deze men
sen alleen om in hun eigen behoef
ten te kunnen voorzien, maar nu
verkoopt het merendeel ook door
aan de souvenir- en bonthandel."
Eén van de overwegingen waarom
de Amerikaanse senaat zich afkeu
rend over de Jacht heeft uitgespro
ken, is het feit dat de zadelrob tegen
1985 uitgestorven zou kunnen zijn.
Jan Ottens: „Twintig Jaar terug wa
ren er ongeveer 3,5 miljoen zadelrob
ben. nu ligt hun aantal tussen de
achthonderdduizend en 1,25 mil-
Ondanks de barre weersomstandigheden, waardoor de ijsvelden
voor de kust van Canada gebroken en uiterst onbetrouwbaar zijn,
hebben de Canadese en Noorse jagers opnieuw tienduizenden
jonge zeehonden doodgeslagen. Zij doen dit met een houten
knuppel met een ijzeren punt. Rechts op de foto de actrice Yvette
Mimieux, een van de demonstranten die de jacht gadeslaan. Met in
totaal zes helicopters werden de journalisten en filmers naar de
jachtgebieden gebracht.
Joen. Een door de Canadese regering
ingestelde commissie van biologen
(COSSi heeft al in 1972 geadivseerd
het aantal robben dat mag worden
gedood Jaarlijks terug te brengen en
uiteindelijk een jachtverbod voor
tien jaar in te stellen. De Canadese
regering heeft dit advies naast zich
neergelegd en dit Jaar zelfs het quo
tum verhoogd."
Plicht
De Canadese regering noemt ver
scheidene argumenten om de Jacht
ondanks de vele protesten te blijven
toestaan, het zou de plicht en de
taak van de Canadese regering zijn
het biologisch evenwicht te bewa
ren, er zoual sprake van zijn van
economische schade, teveel zeehon
den (viseters) zouden de visstand en
daarmee de vissers schaden en de
Jacht is nu eenmaal een traditie voor
de Newfoundlanders.
Jan Ottens: „Het ecologisch argu
ment is schijnheilig, evenals het ar
gument dat economische schade
zou worden geleden. De vissers op
Newfoundland zijn inderdaad werk
loos in deze tijd, maar de opbreng
sten zijn landelijk gezien uiterst ge
ring en komen ook nog grotendeels
in Noorse zakken terecht. Als je wer
kelijk de natuur in dat gebied wilt
beheren, vooropgesteld dat dat no
dig zou zijn, moet Je voorkomen dat
er te veel Jonge dieren worden gebo
ren. Nergens ter wereld wordt uit
overwegingen van natuurbeheer een
beleid gevoerd dat de Jonge dieren
geboren laat worden om ze een paar
weken later dood te knuppelen. Ook
het begrip weidelijkheid, het dier
een kans geven op ontsnapping, ont
breekt vokomen: de Jonge dieren
kunnen nog niet vluchten en zijn
volstrekt weerloos."
De mens
Onderzoekingen van de laatste Ja
ren tonen ook aan dat niet de zee
honden de visstand bedreigen, maar
dat veeleer de mens daar ver
antwoordelijk voor is. Jan Ottens:
„De zeehonden daar eten jaarlijks
tweehonderdduizend ton vis, veelal
soorten die niet voor mensellkjke
consumptie worden gevangen. De
kust voor Newfoundland is erg aan
trekkelijk voor vissersvloten die el
ders de zee hebben leeggevist. Rus
sische schepen vangen sinds enkele
jaren grote hoeveelheden van een
kleine haringsoort, in totaal al meer
dan de zeehonden eten. De garna
lenvisserij ter plaatse is in enkele
Jaren meer dan verviervoudigd. Er
zijn ook plannen kleine kreeften,
onder meer voedsel voor walvissen,
te gaan vangen en die te gaan ver
malen tot vismeel. Dat laatste weer
legt ook het argument dat vissen
noodzakelijk is als bijdrage tot op
lossing van het wereldvoedselpro
bleem. Het vismeel dient vooral als
veevoer en leidt tot een hogere
vleesproduktie Dat vlees is niet be
stemd om de hongerigen in de we
reld te voeden, maar om ons in het
westen meer vlees te kunnen laten
eten. En wat ten slotte het argument
van de traditie betreft, ook dat gaat
niet meer op Als oude culturen lei
den tot het uitroeien van andere
levensvormen, en daarmee ook de
eigen cultuur, moet Je ermee stop
pen. De Canadezen zeggen graag
dat toen in 1543 Labrador werd ont
dekt. de ontdekkers Indianen op
zeehonden zagen jagen. De India
nen zijn inmiddels grotendeels uit
geroeid. dus aan die traditie is in
middels wel een einde gemaakt.
Geweld?
In tegenstelling tot een militante
milieu-organisatie als bijvoorbeeld
Greenpeace, die de vangst van wal
vissen daadwerkelijk probeert te
verhinderen, sluit de IFAW geweld
tegenover de jagers uit en probeert
alleen zoveel mogelijk mensen te
laten zien wat er nu precies gebeurt.
Dat daarmee ook wordt ingespeeld
op overdreven sentimentele gevoe
lens, erkent Jan Ottens. Maar
..Naast die schoothondjes
zieligheid, proberen wij ook de zaak
in een groter verband te plaatsen
Mensen zijn nu eenmaal gemakke
lijker geroerd door het doodslaan
van een zeehond dan door het doden
van krokodillen of slangen die tot
handtasjes worden verwerkt. Met de
acties tegen de zeehondenjacht pro
beren wij echter ook meer in het
algemeen begrip te kweken voor het
feit dat we zo niet door kunnen
gaan. Dat geldt netzo goed voor het
doodknuppelen van zeehonden als
voor het leegvissen van de
Noordzee".
Vondsten Bij ons gisteren ge
plaatste artikel Inzake de ten
toonstelling over archeologische
vondsten in het provinciaal Overijs
sels museum te Zwolle, is het onder
schrift van de erbij afgedrukte teke
ning weggevallen. De illustratie liet
een reconstructie zien van een te
Deventer ontdekte Majollca-oven.
welke heeft toebehoord aan een
Delftse pottenbakker die zich in
1623 in de IJsselstad vestigde.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan: Trouw, jury politieke prent,
Postbus 859. Amsterdam. Naam en adres aan de achterzijde vermelden.
DrDCTlTlC V/AAP TIC I lir\;ACDlMc win/tr Mrl
"HEREN.N06 EEN KEER OVERNIEUW, HET MOET MEER ALS EEN 6EHEEL KUWKEN
HET WEER door Hans de Jong
Aan regen geen gebrek gisteren.
Ondermeer door een golfvormige
storing met trogallures uit de
Golf van Biskaje belandde er in
de regenmeter van Rotterdam
centrum 27,5 mm in 24 uur. Ro
zenburg 27. Oud-Beierland 24
mm, stad Groningen 22 mm,
Zwljndrecht 21 mm, 't Zand (Gro
ningen) 19 mm evenals in Gorre-
dijk. Kampen 16 mm. Het venijn
zat in de staart in dit geval de
sterkste regens. In de provincie
Groningen begeleid door twee
maal onweer. Dit weekend gaan
we toe naar een weertype met
buien afgewisseld door wat zon
bij middagtemperaturen rond 10
graden. Zulk vrijdagsweer, zulk
zondagsweer? Het zou kunnen
zijn door de ontwikkeling van een
volgende storing in de Golf van
Biskaje, waarvoor er gisteravond
enkele aanwijzingen waren. Wat
wel vast staat is een terugkeer
van de koudere stromingen uit
noordwest of noord (maxima dan
5 tot 7 graden) In de eerste helft
van volgende week wellicht met
hagel en natte sneeuw, die ons via
een omweg langs IJsland bereikt.
Ook de nachtvorstkansen worden
later opnieuw groter.
F. IJnsen in Stlens heeft zojuist
een onderzoek over de laatste
twee en een halve eeuw voltooid.
Hij vond daarbij een zwak ver
band tussen de temperatuur In de
winter en de erop volgende
maand april. In vakkringen wordt
deze „verder reikende invloed"
persistentie genoemd, In gewoon
Nederlands overgebracht: neiging
tot voortduren van het bestaan
de. in dit geval de weerstoestand
die leidt tot een te lage, te hoge of
normale temperatuur. Men kan
zich bijvoorbeeld voorstellen, dat
na een zachte winter, zoals wij dit
Jaar hebben beleefd, de april
maand evenals maart trouwens
de neiging heeft thermisch naar
de hogere kant uit te vallen. Denk
alleen maar eens aan de positieve
uitwerking van de zeewatertem
peratuur langs onze kusten. Die is
na zo'n zachte winter boven nor
maal en tempert bij eventuele
kou-invallen de uitwerking daar
van boven land. Na een koude of
strenge winter is dit juist an
dersom.
Maar zoals gezegd: Het verband is
zwak. IJnsen geeft de volgende
omschrijving: Als de uitkomst
van een bepaald onderzoek nul is.
is er geen enkel verband. Is de
uitkomst 1 dan is het verband
volkomen: honderd procent. Nu
bent u misschien benieuwd naar
de uitslag winter-april? Wel, die is
0.145: Een zwak verband. IJnsen
onderzocht ook het verband tus
sen de april-temperatuur en die
van de erop volgende zomer: Re
sultaat: 0.130, dus iets minder
duidelijk. Maar duidelijker is
weer het verband tussen de zomer
en october: 0.155. En dan houdt
het op.
De octobertemperatuur blijkt
geen enkele invloed te hebben op
die van de komende winter:
Uitslag 0.040.
Waar blijft nou de volksweerkun-
de met bekende gezegden zoals:
„Is oktober warm en fijn, het zou
een scherpe winter zijn". „Warme
oktoberdagen, februari-vlagen"
en „Brengt oktober vorst en
sneeuw, men hoort 's winters
klaaggeschreeuw"?
In zijn boekje „Onze volksche
weerkunde" zegt L. Duvour. dat
de verklaring van het feit, dat veel
spreuken In oktober betrekking
hebben op de actuele en komende
temperatuur alleen maar gezocht
moet worden in het grote belang,
dat de bevolking vroeger had bij
het winterjaargetijde. dat dan „in
oktober" naderde. IJnsen conclu
deert. dat al die „regels" naar het
rijk der labelen kunnen worden
verwezen „De persistentie-cyclus
is in oktober rond. zegt hij. „De
natuur begint dan van voren al
aan met wat nieuws. Invloeden
uit het verleden werken in de win
ter niet meer door".
DEN HAAG De ministerraad
heelt gisteren ingestemd met het
voorstel van staatssecretaris
Hendriks, de dagbehandeling in ver
pleeginrichtingen op te nemen in
het verstrekkingenpakket van de
AWBZ. Het gaat bij de dagbehande
ling om patiënten, die wel behoefte
hebben aan de diensten die een ver
pleeghuis verleent, maar voor wie
het niet nodig is, dat ze worden
opgenomen. Als ze in het verpleeg
huis kunnen worden behandeld en
verzorgd, meestal een paar dagen
per week. kunnen ze langer in hun
eigen milieu blijven.
Volledige opneming wordt hierdoor
voorkomen, uitgesteld of bekort.
Van verschillende kanten de Zie
kenhuisraad. de ondernemingsra
den van de betrokken verpleeghui
zen is het afgelopen jaar aange
drongen op financiering uit de
AWBZ. De Ziekenfondsraad advi
seerde daar in juni vorig jaar al toe
HOOGWATER zondag 3 april Vllvungen 1 13
14 45. HarlngvlleUluUcn 1 31-14 38. Rotterdam
4 11 1648. Schcvenlngen 320 14 46 IJmulden
4 02 16 10. Den Helder 8 2S20.42. Harlingen
10 40 22 40, E>eltzi)l 12 34
rekening gehouden mei Invoering zomertijd
HOOOWATER maandag 4 apr<) Vlu-.mgcn
2 50-15 12 HaringvlieUluUrn 3 10 15 28 Kotter
dam 4 51 17 26. 8cheveningrn 4 07-1623. IJ mui
den 4 40-16 56. Den Helder 0 13-21 30. Harlingen
11 30-23.34. Delfzijl 13 15
onder redactie van Loes Smit
De dialoog tussen Nederlanders en
blankeZuidajrikanen verloopt
niel altijd even vriendelijk. Soms
ontaardt het zelfs in ordinaire
scheldpartijen, zo ondervond de
heer J van der Werff uit Emmen.
Hij reageerde op een advertentie
waarin Nederlanders worden op
geroepen in Zuid-Afrika te gaan
wonen en werken. Van der Werff
gebruikte daarvoor een door het
comitée Van mens tot mens"opge
steld briefkaart waarin enkele cij
fers over de rassenongelijkheid in
Zuid-Afrika op een rij worden ge
zel en die eindigt met de medede
ling: ..Nee. ik geloof dat ik maar
niet kom."
Van der Werff stuurde één van zijn
briefkaarten naar het isolatiebe
drijf Bradford Ltd in Kaapstad
Op briefpapier van de zaak kreeg
hij een antwoord dat er niet om
liegt. Van der Werff krijgt toege
voegd dat hij wel vreselijk dom
moet zijn om zulke briefkaarten te
durven versturen. „Enig völwassen
mens met een klein beetje verstand
en zo'n twee tot drie jaar lagere
school zal zulke onzin niet geloven
als die aan hem wordt vertel", al
dus de Zuidafrikaanse brief. De
schrijver bekent dat hij heeft over
wogen de Nederlander wat litera
tuur te sturen, maar hij heeft daar
maar vanaf gezien, omdat „hij ver
der geen geld aan uw soort wil
verspillen".
Van der Werff hoeft
ook niet meer te emigreren, want In
Zuid-Afrika is hij toch niet meer
welkom: ..Iemand zoals u die zulke
snert gelooft willen wij in elk geval
niet in ons mooie land, toanf u en
uw familie zouden het alleen maar
bezoedelen".
Hoewel het noch aan zijn vriendelijk
glimlachende gezicht, noch aan de
foto duidelijk te zien is, is deze heer
met een luguber werkje bezig. Hij is
ambtenaar in de Italiaanse gemeen
te Siena en voert de opdracht uit om
alle duiven die hij maar te pakken
kan krijgen, letterlijk een kopje klei
ner te maken. Het gemeentebestuur
is uit angst voor ziekten die de naar
schatting vierduizend duiven In de
gemeente zouden kunnen overbren
gen, tot deze harde maatregel over
gegaan. Men had er op gerekend dat
de dieren zich makkelijk in netten
zouden laten vangen, maar het is
alsof de slachtoffers het aanvoelen:
tot nu toe hebben de duiven de net
ten angstvallig ontweken en hebben
de ambtenaren niet meer dan een
paar exemplaren te pakken ge
kregen.
De briefschrijver eindigt dan met
de volgende nadenker (In het Afri
kaans) „Dit is wanneer ek met'n
Kaaskop soos u te doen kry dat het
jammer is dat Adolf Hitler gekeer
was toen hy jullie van die aardbol
wou afvee want hy het destyds al
gewect wat mens van jullie kan
verwag".
Dit is ondertekend door H. J. Talj-
aard die zichzelf aanduidt als se
cretaris.
Volgens de eigenaar is het heel ge
woon, dat in zijn (Biltmore-
(restaurant in Los Angeles vrouwen
die met een man uit eten gaan, van
hem een apart 'damesmenu' krij
gen. Dat Is een spijskaart zonder
prijzen, zodat de heren die hun
dame een etentje aanbieden, niet
het gevoel kunnen hebben dat ze
iets kiest omdat het niet te duur is.
Zonder te weten hoeveel de lekker
nijen kosten, zal ze allicht eerder
iets uitkiezen dat ze echt lekker
vindt, redeneert volgens het
Duitse Handelsblatt directeur
Jacoupy. die er niet over piekert
om zijn damesmenu te laten ver
vallen. De vrouwen advocatenver-
eniglng In Los Angeles is daar woe
dend over. De prljzenloze spijs
kaart werkt In de hand, heeft de
voorzitster laten weten, dat vrou
wen nog eens extra in een onderda
nige rol worden gedrongen: zij hoe
ven niet te weten hoe duur lets ls,
want de man beslist en betaalt
toch. en die hele situatie doet af
aan de waardigheid van de vrouw.
Jacoupy werpt daar tegenin dat
zijn menu niets met emancipatie te
maken heeft. „Als hier ooit een
vrouw komt die een heer voor een
etentje heeft uitgenodigd, zal ik
haar de echte prijskaart geven en
haar partner die zonder prijzen",
heeft hij beloofd.
Volgens Panorama heeft de Zuid-
afrtkaanse hartchirurg prof Chrls-
tlaan Barnard een open brief aan
Amerika's president Jimmy Carter
geschreven, waarin hij hem vraagt
vooral ook aandacht te schenken
aan de onderdrukking door zwar
ten. Barnard wil ook dat de wapen
leveranties aan zwarte regeringen
verboden worden. De chirurg zou
daar letterlijk aan hebben toege
voegd: „As u nie bereid is om dit te
doen nie. doen ek 'n beroep op u om
u diskrimlnasle teen Blanke Suid-
afrikaners te staak".
Na meer dan twee Jaar gevangen te
hebben gezeten en bijna een jaar
nadat hij door een militaire
rechtbank tot 18 maanden veroor
deeld werd wegens „ondermijning
van het moreel van de strijdkrach
ten" (zonder dat er overigens
concrete beschuldigingen tegen
hem waren ingebracht), is vak
bondsleider Jaime Perez uit Uru
guay spoorloos verdwenen. Zijn fa
milie die hem In september vorig
Jaar voor het laatst zag, maakt zich
erg ongerust: ze weten dat het in
Uryguay gebruikelijk is politieke
gevangenen te martelen, vaak zelfs
nog na hun definitieve veroorde
ling, en niemand wil vertellen waar
Perez gevangen wordt gehouden.
Al in zijn Jeugd was Perez leider
van een vakbond voor de bontin
dustrie: daarna werd hij lid van de
communistische partij en van 1971
tot Juni 1973 was hij nationaal alge
vaardigde voor het „Frente
Ampllo", een coalitie van linkse
partijen. In december 1973 verbood
de Uruguayaanse regering de com
munistische en alle andere linkse
politieke groeperingen.. Deson
danks werd Perez nog tot secreta
ris-generaal van de communis
tische partij benoemd, maar niet
lang daarna, in oktober 1974, werd
hij gearresteerd. Volgens Amnesty
International wijst alles er op, dat
hij zeker de eerste acht maanden
na zijn arrestatie ernstig is mishan
deld, met onder meer elektrische
schokken en de „onderzeeër", een
methode om Iemand herhaaldelijk
bijna te laten verdrinken
Brieven met het beleefde ver
zoek om informatie over Jaime Pe
rez' verblijfplaats en om zijn vrijla
ting kunnen gestuurd worden naar:
Senor Presidente de la Republica.
Dr Aparlclo Méndez Casa de
Ooblerno Plaza Independcncia
Montevideo. Uruguay: en aan
Dr. Julio Esplnola, Presidente de la
Comision de Respeto de los Dere-
chos Humanos Consejo de Esta-
do Palacio Leglslativo Monte
video, Uruguay.
