Tijd 'rode Koningin' herleeft
®>e tekening van een lezer
Commentaar
Jen minder kwaad
'Rondom een album' in het Prinsenhof te Delft
J
en minder kwaad (2)
;«Lagere lonen voor regio overwegen'
Sterke wind
ïat is'een oprolbare tempel
help mij
steek 's op
mevrouw
bombardement
Vrijdag 11 maart 1977
BINNENLAND
T rouw/Kwartet5
lechniek van hel onderonsje en
t konkelefoezen is een onmisbaar
idcrdeel van het instrumentarium
raarmee in dit land en trouwens
eral elders politiek wordt be-
even. De problemen die politici
loeten oplossen, zijn zo vertakt en
igewikkeld, de onderlinge verhou-
ingen zijn dikwijls ook zó broos
at in sommige stadia van de be-
luitvorming openbaarheid van het
fraad meer zou kapotmaken dan
:d doen.
Dan is het een eis van
rgvuldig en verstandig bestuur, in
beslotenheid van „duistere ach-
rkamcrtjes" zoals dat soms zo
ippig wordt gezegd, zaken te doen
alles uiteraard onder het beding
it de beslissende fase van de be-
litvorming zich altijd in de open-
larhcid voltrekt.
De wijze waarop de grondpolitiek
van het kabinet en van de coalitie
van partijen waarop het steunt
moet worden geformuleerd, is een
zaak die kennelijk nog niet rijp is
voor openbare besluitvorming. De
voornaamste reden daarvoor schijnt
te zijn dat men in regeringskring is
gestuit op technisch-juridische pro
blemen van immense ingewikkeld
heid. De introductie van het begrip
„negatieve ontwikkelingsschade"
stelde bestuurders en ambtenaren
voor de opgave, onvermoede conse
quenties te voorzien en in onberis
pelijke formules te vangen. Het is
nog nauwelijks te voorspellen of zij
die opgave zullen kunnen volbren
gen en men kan zijn bange vermoe
dens hebben over wat de politieke
gevolgen zullen zijn wanneer het
niet zou lukken.
door Fred Lammers
1 die situatie is het volkomen ver-
itwoord dat de eerstbetrokken mi
ters met voorzitters en
irdvoerders van de regeringsge-
ide fracties zich in het Catshuis
idom de tafel hebben geschaard
te bezien in hoeverre een oplos-
ig van de gerezen problemen voor
openbaarheid viel te prepareren,
n soortgelijke procedure is onder
irige kabinetten strijk-en-zet ge-
ilgd; men kan zich afvragen of het
ibinet-Den Uyl er niet beter aan
mad gedaan, dergelijk overleg wat
vfcker te zoeken.
W(
H dit geval was wel uitzonderlijk
h£t moment in de procedure waar-
b het initiatief tot het gesprek
cjJerd genomen: namelijk toen de
Wijweede Kamer haar eerste spreek-
:urt al had voltooid en het
itwoord daarop van de kant van
regering belangstellend af-
ichtte. Bijzonder mag men het
ook noemen dat de betrokken mi
nister tot twee keer toe moest mel
den dat hij nog niet in staat was, dat
antwoord te geven.
Het kabinet bracht daarmee de ka
mer - die vlak voor haar eindstreep
nog een propvolle agenda door
worstelt - in verlegenheid. Maar dat
is een minder kwaad dan het
conflict dat bij een ontijdige publie
ke discussie over de grondpolitiek
wellicht zou worden uitgelokt.
De omgangsvormen die het kabinet
deze week jegens de kamer heeft
betracht munten niet uit door stijl
en beleefdheid, maar om te spreken
van „staatkundige incorrectheid"
zoals de heer Wiegel deed, of zelfs
van „minachting voor het parle
ment" welk kanonschot door de
anders zo genuanceerde ds. Abma
werd afgevuurd - dat is schromelijk
overdreven.
DELFT „Album" staat in
vergulde letters op het in
zwartleer gebonden boek dat
vanaf vandaag tot en met 24
april dagelijks te kijk ligt in
'Het Prinsenhof'. Het boek is
gevuld met 46 aquarellen en
tekeningen, verzameld door en
deels vervaardigd in opdracht
van Sophie Frederika Mathilda
van Wurtemberg, de eerste
vrouw van koning Willem de
Derde. Op 3 juni is het een
eeuw geleden dat 'la reine rou
ge', de rode Koningin zo
als zij wegens haar voor die tijd
nogal linkse opvattingen voor
al in het buitenland werd aan
geduid, op 58-jarige leeftijd vrij
onverwacht op Huis ten Bosch
aan een hartkwaal overleed.
Het 'album', dat Sophie naliet aan
haar lievelingszoon Alexander en la
ter via diens adjudant in het Oranje
Nassau Museum terechtkwam, is het
uitgangspunt geworden voor een
boeiende voorstelling, de laatste die
het Oranje Nassau Museum in Het
Prinsenhof houdt, omdat het in mei
van Delft verhuist naar het Rijksmu
seum Paleis Het Loo in Apeldoorn.
In het album, dat Sophie in navol
ging van tal van vorstelijke personen
aanlegde, zoals wij er nu een fotoal
bum op na houden, zitten afbeeldin
gen van plekjes die zij op haar vele
reizen bezocht, uit haar geboorte
land, haar ouderlijk huis maar ook
tot in details uitgewerkte weergaven
van de interieurs, waarin zij zich
gelukkig voelde.
Het zijn vooral deze aquarellen die
de heer L. J. van der Klooster van het
Rijksbureau voor kunsthistorische
documentatie twee jaar geleden op
het idee brachten daar iets mee te
gaan doen. Samen met mevrouw E.
F. G. Gevers Deynoot-van Blomme-
stein, de conservatrice van het mu
seum, die meteen geestdriftig was
voor het plan, begon hij een speur
tocht naar voorwerpen die toebe
hoorden aan koningin Sophie.
Dat was niet zo'n groot probleem,
want er is veel bewaard van deze
vorstin, vooral in het koninklijk hui
sarchief, dat volledig meegewerkt
heeft aan deze expositie. Moeilijker
was de reconstructie van de theesa
lon van Sophie, in het paleis aan het
Noordeinde en haar werkkamer
('Mon cabinet', zoals zij het zelf ty
peerde) in het paleis op het Plein,
waar nu het ministerie van buiten
landse zaken is gevestigd. Met de
afbeeldingen uit Sophie's album in
de hand is anderhalf jaar lang ge
zocht in de Nederlandse paleizen en
op andere adressen. Vooral op de
zolders van Het Loo werd heel wat
ontdekt, al waren zommige zaken
erg verwaarloosd, zodat ze eerst naar
een restaurateur moesten worden
gestuurd.
1TEN De mogelijkheid van
;ere lonen in de regio moet serieus
'erwogen worden. Dit zei gisteren
S. Miedema. directeur-generaal
ionale economie van het ministe-
van economische zaken. Hij
Wrak op een bijeenkomst van chris-
^ïjke werkgevers in nijverheid en
*ndel te Gieten.
7 I
De heer Miedema wees erop dat
„regionale differentiatie in lonen" in
de nota regionaal beleid van minis
ter Lubbers zijdelings wordt ge
noemd, zonder tot een conclusie te
komen. Invoering stuit op moeilijk
heden omdat de CAO's landelijk
worden vastgesteld.
Sophie (links) met haar enige jaren oudere zusje Marie, een
romantisch dubbelportret dat in Wurtemberg werd geschilderd.
Op een paar uitzonderingen na, zoals
de canapé en het vloerkleed uit de
salon, is de hele inventaris van de
twee opnieuw in te richten leefruim
ten van Sophie tevoorschijn geko
men. Haar werkkamertje aan het
Plein, waar zij als kroonprinses van
1839 tot 1849 bijna dagelijks vertoef
de, is zo levensecht nagebootst dat
het weinig fantasie vraagt je daarin
Sophie voor te stellen temidden van
haar medaillons, schilderijen en
boeken.
Datzelfde geldt van haar salon, waa
rin zij omstreeks 1855 bezoekers ont
ving. Het is haar wereldje waarin
zelfs haar palisssanderhouten vleu
gelpiano niet ontbreekt. Haar mu
ziekboeken liggen er ook en om het
geheel nog echter te maken is op
haar vleugel gespeelde muziek, op
bandjes opgenomen, tijdens de ten
toonstelling regelmatig te horen.
Sophie zou er met haar gevoel voor
dramatiek ongetwijfeld veel plezier
over hebben gehad. Muziek was
maar een van de vele zaken waarmee
zij zich bezighield. Zij was volgens
tijdgenoten een charmante vrouw al
had zij ook haar schaduwzijden.
Haar koppigheid, geen ongelijk wil
len bekennen al waren de feiten dui
delijk, vonden velen niet zo plezierig.
Haar spitse opmerkingen, die ze er
heel drem soms uitflapte, vielen bij
tal van mensen evenmin in de
smaak.
Keizer Napoleon
Sophie wist wat ze wilde, ook op
politiek gebied. Haar vader, koning
Wilhelm I van Wurtemberg. had
haar al gauw in staatszaken betrok
ken en eenmaal in Nederland bleef
zij zich ervoor interesseren. De Duit
se geschiedschrijver Leopold von
Ranke merkte nog tijdens haar le
ven over Sophie op dat haar hou
ding Europees was. Met tal van in
vloedrijke personen onderhield zij
contacten. Zo was zij hecht bevriend
met keizer Napoleon de derde van
Frankrijk. Zij gaf hem zelfs onge
vraagd staatkundige adviezen. Zo
raadde zij hem in een bewaard ge
bleven brief aan, de Frans-Britse
vriendschap te herstellen, omdat ze
Bismarcks politiek „immoreel"
vond. Twee jaar voor haar dood
schreef zij een artikel in het destijds
beroemde blad „Revue des deux
Mondes" over de laatste Stuarts,
waarin zij zich heel modern opstel
de. Zij vond dat de aanspraken van
de laatste Stuarts op de Engelse en
Schotse troon door de tijd waren
achterhaald en dat een monarchie
steeds moet proberen met nieuwe
ontwikkelingen mee te gaan. Een
opvallende uitspraak van Sophie
was: „Er zijn twee gevaren die Euro
pa bedreigen: Rusland en de Ver
enigde Staten".
Op de expositie is veel daarvan te
Koningin Sophie als amazone. Ook dit portret is evenals negentig
procent van het geëxposeerde niet eerder in het openbaar getoond.
(foto's: Dirk Ketting)
rug te vinden. Brieven die zij schreef
aan bekende staatslieden: boeken
met persoonlijke opdrachten ge
stuurd door koningin Victoria en
Florence Nightingale; Griekse terra
cotta's. een presentje van de be
roemde archeoloog Heinrlch Schlie-
mann, de man die Troje opgroef; het
zilveren kruis dat paus Pius IX haar
schonk nadat hij had gehoord dat
Sophie het zilveren kruis miste dat
zij eerder van paus Gregorius XVI
had gekregen en dat zij in 1850 haar
overleden zoontje Maurits in de kist
had meegegeven; haar medicijnkist,
die altijd meeging op reis; haar
sjawlkast; haar rijzweepje; haar her
barium.
Séances
Curieus is de foto van Sophie temid
den van kransen en palmtakken op
haar sterfbed, een opname die bizar
aandoet maar geheel past bij de
opvattingen van deze koningin, die
als vrouw van haar tijd grote be
langstelling had voor alles wat met
de dood had te maken. Tijdens haar
jaarlijkse bezoeken aan Stuttgart
zou ze nooit verzuimen af te dalen in
de grafkelder waar haar moeder
rustte om daar bij haar kist te gaan
bidden. Het verklaart ook dat zij in
1856 de destijds bekende schilder
Gallait opdracht gaf de Spaanse ko
ningin Johanna de Waanzinnige
voor haar uit te beelden zittend bij
het lijk van Philips de Schone.
Na haar dood deed Sophie nog van
zich spreken, als men tenminste de
verhalen van de Wassenaarse burge
meestersvrouw Elise van Calcar
mag geloven. Zij kende Sophie vrij
goed en beweerde tijdens de séances
die zij organiseerde contact te heb
ben met de overleden vorstin
Die séances waren vreemde bijeen
komsten die werden geopend en be
sloten met gebed en waarbij
psalmgezang tot de vaste entourage
behoorde. In een logboek heeft Elise
van Calcar haar „ontmoetingen"
met Sophie en later met prins
Alexander vastgelegd.
In een van haar eerste boodschap
pen uit het hiernamaals vertelde
Sophie dat zij een ongelukkig leven
had gehad, nu de kroon had neerge
legd en de koning zijn gedrag ten
opzichte van haar had vergeven
Haar boodschappen gingen door tot
na de dood van Willem de Derde, die
volgens Sophie bij zijn overlijden
niet door haar noch door Alexander
maar door zijn maar zes Jaar gewor
den zoontje Maurits in het hierna
maals werd begroet. Het zijn
merkwaardige verhalen rond een al
even merkwaardige vrouw, die te
snel werd vergeten.
ikeningen. bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan Trouw. iury politieke prent, Postbus 859. Amsterdam
aam en adres aan de acnterzijde vermelden Voor geplaatste prenten is er een boekenbon
KisseWn vaar ik nog vel
een keertje mee maar
moeten jullie niet al te Vuuxi
van dcapel lopen,..
HET WEER door Hans de Jong
De levende natuur loopt op het
ogenblik vier a vijf weken voor
vergeleken bij andere jaren. De
paardekastanje achter het
Rijksmuseum in Amsterdam
„maakt handjes", vorig jaar pas
op 6 april. Verder hoorde ik van
mijn contactman in Amstelveen
dat de eerste smartkop tuinflui-
ter zich zomervroeg heeft laten
horen, normaal is dat pas in de
eerste week van april.
De temperatuur is gisteren over
igens een graad of zes lager ge
weest dan woensdag, maar toch
was het een puike maartdag met
vooral in de morgen en vroege
middag zon. Erg lang hield een
passerende rug van wat hogere
druk het weer in Nederland niet
onder de duim. In de loop van de
dag begon de barometer reso
luut te dalen, terwijl er in de
hogere niveau's allerlei wolken
soorten opkwamen die een voor
bode vormden van regen en
wind. Veroorzaker van die acti
viteiten in de hogere dampkring
was een zeer diepe depressie die
met tijdelijk 955 mbar in de kern
ten westen van de Britse eilan
den arriveerde en vandaar in de
richting van IJsland verder trok.
Op de Britse eilanden heerste
gisteren ook in de lagere niveaus
een en al onrust. In noordwest-
Ierland viel elf mm regen. De
wind op het Eiland Anglesey in
de zuidelijker Ierse zee schoot 's
middags uit tot 108 km per uur
uit zuidzuidoost, orkaankracht
elf. De gemiddelde windsnelheid
was om vier uur negen Beaufort.
Vandaag zal het ook bij ons een
stuk onrustiger zijn dan gisteren
met achter een regenfront, daff
vannacht en vanmorgen gepas
seerd kan zijn. een harde en aan
de kust wellicht stormachtige
wind uit zuid tot zuidwest. De
temperatuur blijft met tien tot
twaalf graden boven normaal,
gisteren werd het plaatselijk
dertien tot veertien graden. De
verdere vooruitzichten blijven
wijzen in de richting van weer
aan de zachte kant. Dit op grond
van het zich in de hogere
luchtlagen handhaven van een
trog van lage druk op het ooste
lijk deel van de oceaan. Wij in
west-Europa liggen aan de war
me kant van dit systeem. Het
enige wat er kan gebeuren is van
tijd tot tijd aanvoer van iets
koudere lucht op grotere hoogte
met als gevolg een wat toene
mende kans op een bui.
Iemand belde mij gisteren op,
met de vraag of ons volgende
week weer zo'n warmtegolf te
wachten staat als woensdag. Ik
kon daar niets met zekerheid
over zeggen Wel, dat de kans op
een nieuwe temperatuurstijging
tot vijftien twintig graden be
slist niet als verkeken moet wor
den gezien. Alleen dienen dan
weer de kaarten net zo te liggen
als eergisteren met een belang
rijk hoge drukgebied boven het
continent, waarvan wij ons dan
in het randgebied bevinden met
tegelijk een naderend oceaan
front of een depressie bij Ierland
als aanjager van de warme zuid
elijke wind. Als mijn geheugen
op scherp staat, lijkt me te bin
nen te schieten dat je bij een
situatie als de huidige met zich
handhavende zuidelijke circula
ties over grote gebieden in de
westelijke periferie van het con
tinent wel vaak te maken krijgt
met herhalingen, welke dan tel
kens weer iets hogere tempera
tuurwaarden opleveren omdat
de zon steeds hoger komt.
In midden-Europa met name in
Oostenrijk was het gisteren fan
tastisch mooi weer met in
Salzburg twintig graden. Berlijn
en het vroegere Koningsbergen
meldden zeventien graden, eve-
'nals Praag. Ook het hele Middel
landse Zeegebied profiteert van
fraai, droog en rustig weer Ge
heel Finland is momenteel
vorstvrij en zelfs Sodankyla in
Lapland meldde gisteravond bij
een zuidwestenwindje een graad
Celsius.
Amsterdam
Dc Bilt
Deelen
Eeldc
Eindhoven
Den Helder
Rtd
T wenfe
Vlutrngen
Zd Limburg
Aberdeen
Athene
Barcelona
Bordeaux
Brussel
Frankfort
Helsinki
Innsbruck
Kopenhagen
Lissabon
Luxemburg
Madrid
Malaga
Mallorca
Munchcn
Nice
Oslo
Parijs
Split
Stockholm
Wenen
Zurich
Casablanca
rwaar bew
licht bew
regtn
half bewolkt
zwaar bew
zwaar bew
zwaar bew
zwaar bew.
licht bew
zwaar bew
geheel bew
half bewolkt
onbewolkt
geheel bew
geheel bew
onbewolkt
IWW bew
onbewolkt
onbewolkt
onbewolkt
onbewr Ikt
i bew
Hoogwater zaterdag 12 aart.
Vüssingen 6.29-19 03. Ila-
ringviietsluizen 6.44-19 IC, Rot
terdam 8.36-21.10, ScheveiLügen
«7 33-20.06. IJmuiden 8 22 20 55.
Den Helder 11.49Harlin-
gen 2.00-14.21, Delfzijl 4 23 16 44
'eJ het Bijbels Museum in Amster-
8' ram staat een levensgrote uitbeel-
)r- Ing van een orthodoxe jood in
rad
'aditionele kledij. „Hij had mooie
Ieren aan. Het was een Oostin-
jebalsche jood", rapporteerde Sacha
t; 3iter Sacha was met de hele zesde
Br.;<as van de Amsterdamse Elout
een fm Soeterwoudeschool op bezoek
e; 6.eu?eesf in hef museum. Het had
beiepe indruk op de kinderen ge-
ngettaakt. In de schoolkrant (d'Elout-
autstaan de opmerkelijkste
erkingen die ze, terug op
tol, in hun verslag zetten. „Er
as ook een tabernakel", schreef
„dat is een oprolbare tem-
Ook de mummie hadden ze
d bekeken: ..In zo'n mummie
een echte trouw, natuurlijk
l dood "(Sandra). „We zagen een
mmie. dat is een beeld, maar in
it beeld zit een levende vrouw
eestigraven, dat kun je nog zien"
en. lfohn). „Die mummie was al wel
lli. llNe eeuwen oud. Maar dat kon je
1. 25^1 zien. icanf haar tenen van bei-
t.),
de voeten stoken eruit. De tenen
waren helemaal zwart en bedorft"
(Sacha).
Die zesde klas zingt blijkbaar
graag en bovendien zo goed. dat ze
in een bejaardenhuis zijn „opge
treden". Als beloning mochten ze
bij hun onderwijzer thuis eten. Op
getogen schrijven de kinderen over
de flat: „Ja, de meester had een
prachtig huis en op school als die
wat uit moet leggen, zit die altijd
maar te mopperen dat die zo wei
nig verdient. Ja ja. een mooie
meester hebben wij hoor" (Clara.
Toch zijn ze best teureden met hun
meester als ze hem met anderen
vergelijken. Onlangs is de hele
klas naar een jeugdconcert in het
Amsterdamse Concertgebouw ge
weest, waar ze zich doodergerden
aan andere klassen èn aan andere
meesters. Beverley schrijft: „Een
andere zesde klas zat elkaar ver
haaltjes van de televisie le vertel
len. Een jongen en een meisje had
den ruzie met elkaar. Hun meester
zei: houd op! Nou, zei ze, dat moet
je tegen hém zeggen! Die meester
hield haar hand vast en ze sloeg de
meester op zijn hand. Hij draaide
zich om en zei niets. Nou, eerlijk
gezegd vond ik die meester wel een
sufferd. De kinderen waren hem de
baas".
Ze vonden de muziek wel mooi („de
contrabassen gaven de aller
laagste toon aan, zo laag dat we er
voor klapten", vertelt Sylvia),
maar het kennelijk ergerlijke ge
drag van de andere klassen is het
sterkst blijven hangen. „Dat kind
met dat staartje en die met dat
rode haar waren het ergst. En de
meester deed alleen even sstt, meer
niet. Op het laatst begon die mees
ter ook mee te praten, ik dank je
als je dat een meester met gezag
moet noemen"(Ilona). „Voor de
vuurvogel gaf ik een extra mooi
applaus. Oe, wat werd ik woedend
op de lastige kinderen die voor ons
zaten, maar ja, wat deed ik eraan"
(Stephanie) „Er was ook nog een
meester en die liep steeds heen en
weer ik dacht dat hij nooit bleef
zitten dan vond ik onze meester
wel de beste van allemaal. Ik zou
er best nog eens naar toe willen,
maar dan niet met andere klassen
erbij"(John). Gelukkig trok het
orkest zich er niet veel van aan. ze
speelden gewoon door'(Sacha).
„Verder mag ik u zeggen het was
een fantastische middag. Het was
geen geld vergooien" (Beverley),
maar dit moest er volgens Stepha
nie maar niet bij horen: „..We
moesten steeds klappen en daar
kreeg ik moeie armen van". Bert
deelt een deel van zijn herinnerin
gen aan het Amsterdamse Con
certgebouw met massa's andere be
zoekers Dit was hem het meest
opgevallen „Ik vond van het con
cert dat je je benen niet kwijt kon".
Dennis, van Johannesburg op door
reis naar London, zit hier aan het
diner in het dierenhotel op Schiphol.
Het hondje had weliswaar ook recht
streeks van Zuid-Afrika naar Enge
land kunnen vliegen, maar wegens
dc goede verzorging koos zijn baas
een KLM-vlucht met tussenlanding,
want Dennis vereist speciale zorg.
Aan zijn kenneltje hangt dan ook
een bordje met deze tekst:,, Mijn
naam is Dennis; help mij want ik
ben erg oud en heb een zwak hart.
Mijn pillen heb ik zelf bij me".
Zorgzame verzorgers geven het
hondje nu elke drie uur zijn pil.
Gezien (door het Nieuwsblad van
het Noorden) op een tekening in
het gebouw van de PTT in de stad
Groningen: „Wilt u de sigaar zijn
en de pijp uitgaan, steek dan een
sigaretje aan". Op diezelfde teke
ning staat ook een serie zerken met
grafschriften, die net iets té mooi
zijn om te citeren. Maar op dat
kantoor aan de Paterswoldseweg
zijn ze voor belangstellenden nog
steeds te zien.
Blijkbaar heeft Naomi nooit zo
best met haar schoonfamilie
kunnen opschieten, want veel is
haar niet gegund. Ze was al niet zo
jong meer -39- toen ze met de even
oude Robert Neiderhiser uit het
Amerikaanse plaatsje Liglonier
(Pennsylvania) trouwde. Juist toen
in september vorig jaar de predi
kant in de presbyteriaanse kerk de
plechtige woorden „en hiermee ver
klaar ik u tot man en vrouw" had
uitgesproken, zakte Robert in el
kaar en overleed ter plaatse. Nu
had Naomi zich natuurlijk ergens
alleen terug kunnen trekken, maar
ze koos er voor ook zonder echtgen
oot echt mevrouw Neiderhiser te
zijn, op dat stuk van haar mans
landerijen dat ook mét Robert haar
deel geweest zou zijn. De oude Nei-
derhisers wilden daar niet van ho
ren. Zó echt was Naomi toch niet
met hun zoon getrouwd, vonden ze,
waarop Naomi de rechter in de arm
nam. Die is nu tot een uitspraak
gekomen: hij wees Naomi's eis toe,
nadat de predikant had verklaard
dat de ringen al gewisseld waren en
de echtelieden allebei al 'Ja' had
den gezegd. De jonge mevrouw Nei
derhiser heeft dus haar zin en haar
land, maar het ziet er naar uit dat
daar nog lang donkere wolken bo
ven blijven hangen:
Enkele tientallen Italiaanse arbei
ders zijn op de loop gegaan voor
meeuwen Ze hebben hun buik zó
vol van het spelletje dat de vogels
boven hun hoofden spelen, dat ze
zelfs in staking zijn gegaan De
dertig Italianen werken in een groe
ve op Sardinië; dichtbij ligt een
vuilnisbelt, waar een legertje van
honderden meeuwen blijkbaar ge
noeg van zijn gading vindt om di
verse malen per dag langs te wip
pen.
Ze landen nauwelijks, maar
pikken vollle plastic vuilniszakken
van de belt, en laten die van grote
hoogte vallen. De zakken barsten
op de grond vanzelf open en de
vogels kunnen dan op hun gemak
uitzoeken wat ze lekker vindon He
laas kiezen de dieren altijd de/ellde
route en ook altijd hetzelfde plekje
om de zakken te deponeren Ixivon
de groeve en dus precies boven de
hoofden van de werklui. Die snap
pen wel dat het systeem de meeu
wen uitstekend voldoet, maar de
mannen kunnen persoonlijk maar
weinig waardering voor de dage
lijkse bombardementen opbren
gen. Uiteindelijk zijn ze zó kwaad
geworden, dat ze weigeren weer
aan het werk te gaan zolang het
gemeentebestuur de vuilnisbelt
niet verplaatst.
