1 Uiteindelijk gaat het om mensen die in nood zitten 111® dichtbij Ikgnaal pro 'mm ""ommentaar Prof. De Vreeze geen NZR-voorzitter meer Tegenvallers niet oorberekenen in irijscompensatie akket uit Leiden oor Boekovsky haast verdwenen, net gered ook de hond gaat op de bon dus toch 'schieten' altaar het weër door'hans de Jong, Stralingsvorst Wintersport Tien deelnemers voor songfestival ET( SNSDAG 15 DECEMBER 1976 It, lülft nnc i <0 BINNENLAND TROUW/KWARTET 5 lijkt ons verstandig als de ver- [«•oordelijke politici de resulta- van de enquête onder de officie- r van het eerste legerkorps vooral vatten als een signaal van be- grijke psychologische verande ren die zich binnen het leger ordoen. is bij heel wat officieren binnen is leger sprake van verlies aan loof in de militaire organisatie, jt wordt voor een deel veroor- akt door de interne situatie (de kwijls snelle functiewisselingen en veelvuldige afwezigheid van mschappen, onder andere als ge- olg van de verlof-.en rusttijdenre ling en het grote ziekteverzuim) anderzijds door een aantal exter- factoren. In dit verband kan noemd worden de wijze waarop voorbeeld op het ogenblik, de msiplicht wordt gebruikt om armee het leger ,,te vullen" en de armee samenhangende druk om langen leste toch maar te komen een vrijwilligersleger. Dat alles agt heel wat flexibiliteit van de kieren, die dat dan ook niet ijd helemaal kunnen opbrengen. door Kees de Leeuw el belangrijkste om de goede est weer te herstellen lijkt ons, met name de verantwoordelijke ilitici weer oog gaan tonen voor échte problemen die hier liggen dat zij afstappen van de dikwijls iet zoveel gretigheid bereden poli- eke 'stokpaardjes. X- latuurlijk gaat het in wezen om het rote wereldwijde probleem van de veiligheid". Maar evenzeer be- iaat er het veel dichterbij liggende be- raagstuk van de gevechtsvaardig- ers- eid van de eenheden. Die is in het ac- tdrang gekomen tussen enerzijds "de k probleemstelling van de interna- llle' tonale veiligheid en anderzijds de an onze soc.-economische redactie UTRECHT Nationale tegenval- t zoals blijvende verhogingen van olieprijzen en prijsverhogingen gevolg van internationale Klaarste behoeven niet te worden doorberekend in de prijscompensa- ge- i Bovendien zou de automatische nsatie van de gestegen prij- aan een maximum kunnen wor- gebonden. jig. Deze uitspraak deed voorzitter drs. ,en van der Schalie van de Neder- andse Centrale van Hoger Perso- ■jjg. teel (NCHP) gisteravond in Utrecht pen >p de algemene vergadering van zijn fentrale. ,Vfn £e Prijscompensatie is volgens de iCHP-voorzitter zo langzamerhand en brandstofloze motor geworden, bij lie de inflatie van vandaag op gang loudt. ..Als de welvaart een schijn en 'elvaart blijkt te zijn. is het toch jne tok verstandig dat we allemaal dé ;en luikrlem wat aanhalen als we daar- vas nee door het dal geraken", aldus jen Fs- Van der Schalie De NCHP-voorzitter meent dat het an de arbeid toevallende deel van et nationale inkomen naar verhou- ek- hng moet dalen ten bate van de ,gS. insten van het bedrijfsleven, len i te der Schalie, die van mening is net lai de overheid haar uitgaven moet an, natigen. vindt ook. dat de nivelle- ing van inkomens in bepaalde op- ich 'chten zover is doorgeschoten dat loogst ongewenste effecten zijn on- Itaan. Bewezen is volgens hem al. fiat er onder werknemers een toene- nend gebrek is ontstaan aan gemo ed peerdheid. Hij verwijt het kabinet lat het geen samenhangend en alle nkomens omvattend beleid heeft fintvouwd. UTRECHT „Na veertig Jaar in dit wereldje werkzaam te zijn geweest kan ik wel zeggen, dat ik altijd realist ben gebleven. Ik heb weieens de neiging gehad om iets anders te gaan doen, maar die heb ik weerstaan daar het machtig interessante werk op het gebied van de gezondheidszorg dat mij steeds opnieuw wist te boeien," aldus prof. mr J. Th. M. de Vreeze (63). Vanaf het begin is Johannes Theodorus Maria de Vreeze nauw betrokken geweest bij de nationale ziekenhuisorgani satie en het was dan ook logisch, dat toen in 1966 de stichting Nationale Ziekenhuisraad tot stand kwam, hij voorzitter werd. Een functie die hij tot vandaar in 1972 werd de stichting overigens omgezet in een vereniging heeft vervuld. Zet' «dacht voor de individuele belan- van de manschappen. ven )at gaat nu wrikken en dat kan die eker op termijn demoraliserend werken op al die mensen waarop «e iet leger als bedrijf toch maar rust dat en die echt allemaal van goede wille leed zijn, maar het louter menselijk ge zien allemaal niet meer aankunnen. 0( de resultaten van de enquête Mird zijn op een goudschaaltje «gen te worden, kunnen wij op tomoment niet zo goed beoorde len. Viaar naar onze mening dient het onderzoek als signaal dat er iets jande is volstrekt serieus te wor- ien genomen. EIDEN De Leidse universiteit de Sowjet-Russische dissident ladimir Boekovsky ter gelegenheid an zijn 34-ste verjaardag op donder- ag 30 december een pakket zenden, i de vergadering van de Leidse uni- ersiteit is hiervoor een inzameling houden die meer dan tweehonderd alden heeft opgebracht Vladimir °ekovsky. die al verscheidene jaren 1 gevangenschap verblijft, is al in tcember 1972 door de Leidse uni- trsiteitsraad uitgenodigd zijn stu- In de biologie aan de Leidse uni- Wsiteit voort te zetten. Zijn ge- «dheidstoestand is op het iblik als gevolg van zijn gevan gschap zeer slecht. „Tien jaar ben ik nu voorzitter van de NZR geweest." zegt mr De Vreeze, „en ik heb me voor de algemene ledenvergadering niet meer beschik baar gesteld. Om gezondheidsrede nen stop ik ermee. Deze zomer ben ik getroffen, door een longembolle, waarvan ik inmiddels ben hersteld, maar mijn dokter gaf mij het advies mijn zwaarste Job en dat is het voorzitterschap van de NZR neer te leggen. Trouwens alle materiaal raakt op den duur vermoeid en het is goed. dat er een nieuw geluid komt." Uit wiens mond dat geluid moet ko men is nog niet bekend, want een dergelijke opvolging „vraagt veel in spraak". Secties De Nationale Ziekenhuisraad fun geert als het overkoepelende be leidsorgaan op het gebied van de gezondheidszorg en omvat de secties ziekenhuizen, psychiatrische institu ten (waaronder ook de zwakzinni genzorg valt) en verpleeghuizen, die elk hun vertegenwoordigers in het bestuur hebben. De NZR is voortge komen uit de twaalf verenigingen (neutraal, prot. chr. en r.k.), die er op dit gebied bestonden. Gedwongen door de problematiek in de ge zondheidszorg kwam men steeds meer tot het Inzicht, dat er moest worden samengewerkt zonder dat dit zou hoeven te leiden tot het volle dig opgeven van de eigen identiteit. Nu zo'n tien Jaar later kan worden geconcludeerd, dat men daar redelijk in geslaagd is. Praten met prof. De Vreeze is praten over regionalisatie, herstructurering, kostenbeheersing, beperking zieken huisbedden, versterking van de eerste lijn, het ziekenfonds en de rechten van de patiënt. Termen die stuk voor stuk met een zekere regel maat vallen tijdens het gesprek. Dat is ook niet zo verwonderlijk, want de voormalige NZR-voorzitter vervult tal van functies op het terrein van de gezondheidszorg. Als Jong Jurist van 22 Jaar en opgezadeld met de titel secretaris-generaal, zoals hij zelf zegt (want het Groene Kruis had er ook een) van de nationale federatie van Het Wit-Gele Kruis kwam hij in 1935 voor het eerst in aanraking met de gezondheidszorg. Eenzaam Mr De Vreeze: „In die tijd voelde ik me maar een eenzaam mannetje, want het was een zaak van dokters en notabelen, maar zo langzaam aan ben ik erin gegroeid. En ik heb mij er gelukkig in gevoeld, want je bent met iets tastbaars bezig. Het is een boeiend stuk voorziening. Als jurist heb Je iets te brengen, wat de artsen niet hadden. Je benaderde de proble men vanuit een andere achtergrond en dat versterkte je positie toch wel". Zowel de hulp in natura. het organisatorische werk als de politie ke aspecten interesseerden mr De Vreeze en dat laatste leidde in 1956 tot een lidmaatschap van de Tweede Kamer, waar hij als specialist voor de volksgezondheid in de KVP- fractie Chr. Mol opvolgde en dat een aantal jaren tot tevredenheid van de fractie deed. In 1962 werd hij benoemd tot voor zitter van de vereniging van Katho lieke Ziekenhuizen (VKZ) en vanuit die functie heeft hij een werkzaam aandeel gehad in het tot stand ko men van de Nationale Ziekenhuis raad. Daarover merkt hij op: „Er moest gewoon een overkoepelend or gaan komen voor het ziekenhuisbe- leid in de brede zin van het woord. In het begin stonden velen er met enige argwaan tegenover. Er moesten zo- veel barrières worden overwonnen, maar achteraf bezien is het toch meegevallen en als je een vergelij king maakt met de ziekenfondsen, de Kruisen, de werkgevers en de vakbonden, dan heeft het oude zie kenhuiswezen het nog niet zo slecht gedaan." Goede ontwikkeling „Ik moet zeggen, dat de oude confes sionele verenigingen er van harte aan hebben meegewerkt. Ze hadden er voldoende vertrouwen in. omdat de pastorale zorg als een algemeen aanvaard goed werd erkend en om dat ze zelf ook wel aanvoelden, dat er niet meer gescheiden kon worden opgetrokken. Ik heb zelf in die tijd gezegd, dat als de confessionele ver enigingen de organisatorische be slommeringen aan de NZR overla ten. deze zelf meer tijd krijgen om zich te wijden aan hun eigenlijke taak. En dat is het zich samen bezin nen op de gezondheidszorg vanuit het evangelie als inspiratiebron, en hoewel de NZR niet levensbeschou welijk is gebonden, wordt dit streven gesteund. Het is een goede ontwik keling gebleken, die beperkte taak van noem het geestelijke belangen behartiging. waarbij bezinning en vorming een grote rol spelen." Mr. De Vreeze. die buitengewoon hoogleraar in het gezondheidsbeleid is in Nijmegen, noemt de ge- zondheiszorg een terrein, dat gewei dig snel is uitgegroeid en waar veel te spitten, te regelen en te verbete ren is. „maar wat waardevol is. moet met zorg worden behandeld. Ik ben Vandaag neemt na tien jaar prof. mr. J. Th. M. de Vreeze afscheid als voorzit ter van de Nationale Zie kenhuisraad. Na afloop van de algemene ledenver gadering van de NZR wordt hem in het Congres centrum te Utrecht een re ceptie aangeboden. Prof. De Vreeze, die op doktersadvies zijn „zwaarste job" neerlegt, blijft nog wel actief in tal van andere functies, zoals die van KVP-lid van de Eerste Kamer, vice- voorzitter van de centrale raad voor de volksgezond heid en voorzitter van het Preventiefonds. "VS' 'Z*A weieens bang, dat de tegenstelling overheid - particulier initiatief te veel op de spits wordt gedreven. Die tegenstelling is echter zinloos, vind ik. Het gaat om én de overheid én het particulier initiatief. Veel werk is perofessioneel geworden en dat is goed. Het nederige dienstbetoon van vroeger hoeft niet meer, maar een stukje relatie moet mijns in ziens mogelijk blijven. Ik weet ook wel. dat het autonome particulier initiatief er allang niet meer is. Het is immers met allerlei draden inge sponnen. Als de overheid decentrali satie roept, is dat voor een groot deel een nog loze kreet, maar echte decentralisatie met de voorzienin gen dicht bij de mensen is prima. En, zo voeg ik daar dan aan toe. schakel daarbij op passende wijze die particuliere krachten in, die nog iets willen doen." Vrijwilligers De aftredende NZR-voorzitter laat blijken belang te hechten aan het vrijwilligerswerk. „Naast be roepskrachten moet ook de vrijwilli ger in de organisatie zijn rol blijven spelen. Daarvoor moet een regeling worden getroffen zonder dat Je te veel gaat institutionaliseren. Benut die kracht van de vrijwilliger en probeer daar vormen voor te vinden. Ik weet ook yel, als ik terugdenk aan mijn kruis-tijd, dat dat roman tische van vroeger niet meer terug komt. Door de verzakelijking is het plezier en de spanning er wel wat vanaf gegaan, maar die professione lere aanpak was ook nodig." Er wordt de laatste tijd veel gespro ken over democratisering van de gezondheidszorg, inspraak en zeg genschap van alle betrokkenen. Mr. De Vreeze zet er zo z'n vraagtekens bij. „Neem nu de structuurnota van staatssecretaris Hendriks, die in 1974 is verschenen. Ook daarin wordt via regionalisatie gesteld, dat de voorzieningen op dit gebied dich ter bij de bevolking moeten komen, maar het is wel gebleken dat het niet zo gemakkelijk is êr vorm aan te geven. Je moet de instituten die er zijn zo open mogelijk maken. Dat is het enige wat Je kunt doen. dacht ik. En het openzetten van de deuren is ook een stukje democratisering. Ik ben best een warm voorstander van zeggenschap van bevolking, maar hoe vind Je vertegenwoordi gers. De positie van de oudervereni gingen is duidelijk en misschien bie den ook de patiëntenverenigingen wel mogelijkheden." Ernstig nemen Persoonlijk gelooft mr. De Vreeze. dat er al heel wat gewonnen zou zijn, als de patiënt ernstig wordt geno men. Dat een arts hem met respect behandelt en tijd voor hem of haar neemt. De patiënt is een mondig wezen en dat wordt weieens verge ten. Uiteindelijk gaat het om men sen die in nood zitten. Geconfron teerd met de kritiek, die is geuit op het NZR-congres „Goed beter wor den", dat begin november in Rotter dam werd gehouden, zegt hij: „Ja. dat ik heb gehoord. De patiënt was de grote afwezige, maar hoe had hij er moeten zijn? Het is niet zo een voudig om dè patiënt ergens van daan te halen. Ik zou niet weten althans hoe dat zou moeten. Zijn wij niet allemaal patiënt?" En over het mondiger worden van de patiënt merkt hij op: „Dat moet Je in alle redelijkheid bekijken. De patiënt is geen gelijke partner van de artsen en de verzorgers. Een er kenning van mondigheid is dat ie mand als patiënt wel het nodige moet weten, maar alles en onder alle omstandigheden? Daar heb ik zo mijn twijfels over. Een mens is als patiënt een kwetsbaar wezen. Wel vind ik dat door een overbelasting van de artsen de menselijke kant van dit werk in de knel is gekomen. Een vraag voor de toekomst zal dan ook moeten zijn niet alleen: in welk bed hoort een patiënt thuis, als hij inderdaad moet worden opgeno men. maar ook: wie verleent welke dienst? Ik vraag me af of Je niet veel zaken aan minder zwaar opgeleide mensen kunt overlaten. Het gaat dan om een hechte verdeling van taken, zodat ook de menselijke as pecten weer die aandacht krijgen, die ze behoren te krijgen." DE VAN EEN LEZER Tekeningen, bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan: Trouw, jury politieke prent. Postbus 859, Amsterdam. Naam en adres aan de achterzijde vermelden. Voor geplaatste prenten is er sen boekenbon. onder redactie van loes smit het hele land koos hij de meest gevraagde, die nu met z'n vieren tachtigen „gered" en gebundeld zijn. Notenbalken komen in het hele boekje niet voor. De samensteller is van uitgegaan, dat de opgege ven liedjes nog zo bekend zijn dat de melodie er niet apart bij hoeft En zo is het ook. Wc noemen er maar een paar uit de christelij ke afdeling": In de hemel is het schoon Hoort gij die stemme Boven de starren Ver boven 't prachtig sterrendak Ziet <n blinde razernij. En zo Is het ook met de vaderlandse en gezellige liedjes. Daar staan bij voorbeeld deze tussen: O dierbaar plekje grond Holland ze zeggen Wat zullen onze patriotjes eten Een karretje op de zandweg reed Klein vogelijn op groene tak Zie de lelièn op hel veld. De teksten in het eenvoudig uitge voerde boekje zijn duidelijk ge drukt en het geheel kost vier gul den. Moet het worden opgestuurd. Zo goed als vers van de pers ligt het bundeltje met vierentachtig oude, maar bekende Nederlandse liedjes voor ons. verzameld door het Ulrummer schoolhoofd E. J. v. d. Molen. Niet verdwenen, wel zoekgeraakt, opnieuw versche nen" is de eigenlijke titel van het bundeltje, dat in drieën is ver deeld: christelijke, vaderlandse en gezellige liedjes. De christelij ke liedjes vullen het grootste deel van het boekje. Het zijn er zesen veertig, tegen twintig vader landse en achttien die onder het hoofd „gezellige liedjes" gerang schikt zijn. Waarom de heer Van der Molen dit liederenboekje zo graag wilde samenstellen, hebben we al eer der uit de doeken gedaan: het ging hem, als inmiddels gepen sioneerd hoofd van de christe lijke lagere school In het Gro ningse Ulrum. aan het hart dat zoveel liedjes van vroeger bijna nooit of helemaal niet meer ge zongen worden. Niet in de gezin nen en ook niet meer op de scho len, zoals hij zelf altijd nog wel met „zijn" kinderen volgehouden heeft. Uit het oog, uit het hart, vreesde de heer Van der Molen en dus wilde hij iets doen voordat die liedjes totaal in het vergeet boek geraakt zouden zijn. In plaats van dat vergeetboek be sloot hij tot een boekje, waarin al die oude liedjes een plaatsje zou den krijgen. Uit de opgaven uit dan komt er twee gulden porto bi), maar hoe meer exemplaren tegelijk worden besteld, hoe lager de verzendprijs wordt. Wie interesse heeft in deze beken de Nederlandse liedjes, moet niet naar de boekhandel stappen, maar even een briefkaartje met duidelijke vermelding van naam en adres sturen naar: de heer E. J. v. d. Molen. Asingastraat 30 in Ulrum. Deze verontwaardigde boxer snapt er niets van. Nog nooit is hij op de bon geslingerd, maar nu hij voor de zoveelste keer rustig een plekje in een stadspark van München opscharrelt, komt daar ineens een agent die zijn naam en penningnummer noteert. De hond zal er verder weinig van merken, maar zijn baas des te meer: omdat er steeds meer honden in de parken van München loslopen heeft de politie een mobiele hondenwacht ingesteld, die de nummers van de penningen noteert, uitzoekt op wiens naam de losloper staat en de eigenaar bekeurt. De boete kan een tientje zijn, maar bij herhaling van de overtreding kan die oplopen tot wel duizend gulden. Het is dus echt niet voor niks, dat de Belgische autoriteiten hopen dat niet iedereen meer geschrok ken een straatje om zal rijden als er een Belg op de weg zit. Met ingang van 1977 moet elke Beg die wil gaan autorijden, voor het eerst in de Belgische ver- keersgeschiedenis een praktisch rij-examen afleggen, zoals we kort geleden meldden. Dat is een van de maatregelen waarmee de ver- keersautoriteiten daar een beetje meer veiligheid op de wegen wil len bereiken. Maar waarom moest er toen aan worden toegevoegd, dat de Belgen misschien nog eens zo netjes gaan rijden, datze in het buitenland niet meer ontweken worden? Omdat het nou eenmaal zo is. Pas nog overkwam dat een Nederlandse autobestuurster, die in Brussel werkt en tot voor kort in haar auto met Nederlands ken teken heen en weer reed. Nu heeft ze een onderkomen in België ge kocht en tegelijk ook een nieuwe auto aangeschaft, in België, dus met een Belgische nummerplaat. Nog nooit was ze zo verbaasd als toen ze de eerste keer met haar nieuwe auto naar Nederland reed: nauwelijks was ze de grens gepas seerd, of iedereen maakte ruim baan voor haar. „Het leek wel of ze voor me op de vlucht gingen", zei ze later De tachtig conductrices van het gemeentelijk vervoerbedrijf van de Indiase hoofdstad New Delhi die daar gastvrouwen worden genoemd mogen mannelijke passagiers „schieten". Met een fo to-apparaat wel te verstaan, en alleen als het om heren gaat die meer willen dan alleen een bus kaartje. De gemeente overweegt zelfs sommige gastvrouwen een beroepsfotograaf mee te geven, want hier en daar worden de con ductrices zo lastig gevallen, dat het zaak is de hinderlijke passa giers echt goed en duidelijk te portretteren. Enkele honderden Jaren vóór on ze Jaartelling kreeg Artemis, de Griekse godin van de Jacht, onder andere ringen als offerande. Die ringen en andere offergaven heb ben Griekse en Westdultse ar cheologen tenminste in een laag as gevonden bij de blootgelegde resten van een altaar voor Arte- mis, bij Atlanta in Midden- Griekenland. Het altaar ls onder deel van een complete tempel voor de Jachtgodin, die daar zo'n 2400 Jaar geleden gebouwd moet zijn. Het was gistermiddag een voorrecht in het noordoosten te wonen. De natuur was er op z'n mooist, in dit geval volkomen winters. Zover het oog over de velden reikte, zag je een sneeuwkleed van één totdrie centimeter dikte. Daarboven scheen een willig zonnetje en later op de mid dag vormden zich lage mistbanken boven sloten en in valleien. In het bos woel den de verraste reeën driftig bladeren boven de sneeuw, voor het overige heerste daar rust maar wel was er een ab normale hoorbaarheid. Dit laatste was een gevolg van warmere lucht op een grotere hoogte. Op de grens tussen koude en warme lucht vormden zich gaandeweg meer dikke wolkenpartijen, die tegen half vijf de blauwe lucht nagenoeg geheel had den doen verdwijnen. Op dat moment was het weerbeeld sterk versomberd, zoals het daarvoor sterk had ge contrasteerd met dat van maandag. Toen was het na melijk een echte donkere dooidag voor Kerstmis met een druilerige motregen. Het zijn maar zeer kleine sys teempjes. die het weer beïnvloed hebben, maar wat kunnen deze. vooral met tem peraturen rond het vries punt, een grote uitwerking hebben. In dit geval was het een trogje van lage druk dat de hierboven beschreven winterse ommekeer tot stand bracht. Maandagavond zette natte sneeuwval in. in het ui terste noordoosten van Gro ningen al vanaf acht uur. De ze ministoringen, je moet ze op de millibar uitplussen om een goed overzicht van de regionale weersituatie te krij gen. zijn voor de weerdeskun- digen nogal eens vervelende objecten. De luchtdruk stijgt verder in onze omgeving en ook vooral boven de Noordzee. Daar door krijgt de stralingsvorst een grotere kans. in de eerste plaats in gebieden waar sneeuw ligt. Door de hoge druk-invloeden zullen de wol ken de neiging vertonen meer en meer te verdwijnen en in een maand als december met meer uit- dan instraling komt dit neer op een geleidelijk verdere daling van tempera tuur. Vandaar ook de in de termijnverwachting van het KNMI genoemde „lichte tot matige vorst". Het zal duide lijk zijn dat bij deze situatie transportkou uit noordoost of oost niet in het spel gaat meedoen. Dat is ook wel te verklaren nu in noordoost Frankrijk de barometers vooruitlopen (1029 millibar). Ze vórmen een tegenwicht tegen het maximum van 1035 millibar boven noord-Zweden en een nog sterker hoge drukgebied van 1045 millibar boven noordoost-Rusland. De laagste temperatuur in noord Skandinavië was -26 graden gistermiddag in het noord- zweedse Malmberget. In het Noorse Nesbyen was het 's middags volmaakt helder en stil bij minus achttien gra den. In Ierland viel plaatse lijk twaalf millimeter regen in achttien uur door een de pressie-uitloper die onmoge lijk verder naar het oosten wist op te rukken. De luchtdrukverdeling boven de Noordzee is nog wel een apart woordje waard. Op het mid den van deze waterplas be vond zich gistermiddag een mini-hoge drukgebied in op bouw van bijna 1030 millibar. Vlakbij het centrum bevond zich de Nederlandse tanker Zafra. die een uitstekend zicht van 20 tot 50 kilometer doorgaf. Dit maximum ver plaatste zich in zuidelijke richting. De situatie voor de win tersport in midden-Europa ls bijna ideaal te noemen. De afgelopen drie dagen ls er op veel plaatsen in de Alpen vijf tien tot 35 centimeter sneeuw gevallen. In de Harz ligt twin tig centimeter, het Zwarte Woud heeft nabij Feldberg sneeuwhoogten van 75 tot 80 centimeter. Ook Sauerland doet mee met vijftien centi meter en zelfs in de Ardennen ligt wat sneeuw Ook inzuid- Noorwegen is het weer van hoge kwaliteit voor skleën. Het weertype met af en toe opklaringen en een sneeuw bui houdt in de mldden- Europest- wintersportcentra aan Nabij Innsbruck lag gis termiddag een afzonderlijk hoge drukgebiedje van 1030 millibar De temperatuur was daar minus acht graden en 's nachts vriest het er streng, minus dertien lot minus vijf tien graden. Van een verslaggever HILVERSUM - De werkgroep amusment van de NOS heeft negen solisten en een groep uitgekozen om op woensdag 2 februari 1977 deel te nemen aan het nationale songfesti val. Dit evenement, dat voorafgaat aan het Eurovisiesongfestival op za terdag 2 april, wordt gehouden in het Nederlands Congresgebouw in Den Haag. De deelnemers zijn Arjan Brass, Peter Cook, Oscar Harris. Ri ta Hovlnk. Loeki Knol. Heddy Les ter, Maggie McNeal, Dick Rlenstra. Bonnie st. Clair en de groep Fungus. E.G. STIJKEL - Op de 40ste plenaire zitting van de Conférence Permanente <CPi. In Brussel gehou den. is de heer E G Stljkel. voorzit ter van de Amsterdamse Kamer van Koophandel, benoemd tot internati onaal president. HOOOWATER. donderdag 10 december - Vlls- slngen 8 58 21 35. IIarmgvlieUlulzen 8 57 2140. Rotterdam 10 40 2141. Sctieventngen 10 04 22 45. IJmuiden 10 48-2129. Den Helder 1 23 14 23. liaxlingen 3 40-1152. DeiUlJI 6.11 19 09

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1976 | | pagina 5