Eva Janssen kreeg als Ina
Vlaanderen nationale roem
Mode van vaatdoekjes
Hoe geheim
is geheim?
Uw probleem ook het onze
Televisie is te realistisch
PTJ MAANDAG 29 NOVEMBER 1976
TROUW/KWARTET 7
door Fred Lammers
HILVERSUM - „Aan die
hoorspelen van Paul Vlaande
ren heb. ik altijd met reuze veel
plezier meegewerkt. Maar ik
zal nooit zeggen: wat was die
Ina Vlaanderen geweldig. Als
toevallig een andere actrice die
rol had gekregen zou die er
volgens mij ook succes mee
hebben gehad, want Ina Vlaan
deren was nu eenmaal een
leuk, pittig, ongecompliceerd
mens."
Eva Janssen, de vrouw die geduren
de twintig jaar de Ina-rol vertolkte
denkt daar tien jaar na de laatste
uitzending nog met genoegen aan
terug, al ziet zij haar spelen in deze
beroemde detective-serie, die tot
over de driehonderd uitzendingen
uitgroeide, niet als haar grootste ar
tistieke prestatie. „Ina was ongeveer
dezelfde functie toebedeeld als dok
ter Watson bij Sherlock Holmes. Dat
was voor een vrouw een idiote situa
tie. Altijd werd ik door Paul Vlaan
deren op sleeptouw genomen. Welke
detective doet zoiets? Ik weet wel
dat dit juist reden gaf tot de nodige
humor, en dat was een van de sterke
punten van die serie. Er konden gru
welijke dingen gebeuren, maar de
humor haalde er de scherpe kantjes
af. Het ging bij Paul Vlaanderen
vaak huiselijk toe. Daarin schuilde
geloof ik het geheim van de grote
belangstelling die ervoor bestond."
Hoewel een actrice alle rollen die op
haar weg komen moet kannen spe
len, hoefde Eva Janssen zichzelf met
die Ina-rol beslist geen geweld aan te
doen. Die was haar op het lijf ge
schreven. „Al waren er punten van
verschil, zo liep Ina altijd met koket
te hoedjes op, terwijl ik geen hoed
kan zien, er waren in onze karakters
ook de nodige overeenkomsten. Ina
had intuïtie; dat heb ik ook wel en ze
was evenmin als ik bang uitgevallen.
Toen we vroeger in Loosdrecht nogal
eenzaam woonden, deed het me
niets bij nacht en ontij er op uit te
trekken Toch heb ik altijd gedacht
dat het een grote teleurstelling
moest zijn als mensen, die Ina Vlaan
deren zo idealiseerden, mij in leven
den lijve zouden ontmoeten."
neerd joumaiistenechtpaar dat het
zo druk had met schrijven, dat er
geen tijd was voor hun drie kinde
ren, kwam Emile Kellenaers via
kostscholen en vier jaar varen om
aan geld te komen voor toneellessen
(„Mijn ouders wilden daar geen cent
voor uitgeven omdat zij toneel hoe-
rig vonden") bij het gezelschap van
Eduard Verkade terecht.
Daarover verteld hij;
„Toen ik kwam solliciteren vroeg hij
wat ik wilde gaan verdienen. Aarze
lend noemde ik een bedrag van
7,50. In de pauze van de eerste
voorstelling kwam Verkade naar me
toe met een glas limonade, uitroe
pend; „Ik zal je maar een tientje
geven". Hij was een schat van een
man, maar volkomen onmaatschap
pelijk". Het was financieel nog geen
vetpot.
Om meer zekerheid te krijgen ging
Emile daarom ook voordragen op
voorstellingen die werden georgani
seerd ter ontwikkeling van arbei
ders." Daar werden grote zalen voor
afgehuurd, in Amsterdam meestal
Carré. De mensen die kwamen be
taalden maar een kwartje, in kleine
re plaatsen vaak niet meer dan
twaalf-en-een-halve cent. Ze luister-
den dan naar een uiteenzetting van
dominee W. Banning, zagen Charlot
te Köhler optreden en na de pauze
kwam ik met een voordracht over
Multatuli. Ik verdiende er vijf
entwintig gulden mee, Lotje Köhler
kreeg honderd vijf en twintig"
Nadat ze in 1935 waren getrouwd
gingen Eva en Emile deel uitmaken
van de vaste hoorspelkern van de
VARA. Ze werden vooral bij kinder
hoorspelen ingezet. Na de oorlog
kwam Eva bij de hoorspelkern van
de radio en ging Emile omroepen.
Met zijn radioprogramma „in een
notedop", dat hij tot voor twee jaar
bij de AVRO inhoud gaf. kreeg hij
een band met velen.
Incognito
na ontmoette, die vertelde elke zon
dagavond naar Paul Vlaanderen te
luisteren „Die ontmoeting vond
plaats ten huize van ir Van Gogh in
Laren. Daar werd een verjaarspartij-
tje gegeven waar wij op het laatste
moment moesten invallen voor een
zangeres, die ziek was geworden. We
werden door de chauffeur van de
koningin gehaald en schminkten
ons in de slaapkamer van de Van
Goghs Toch zijn het vooral de
hoorspelen die de grote interesse
hadden en hebben van Eva Janssen.
Nog steeds zijn er mensen die haar
aan haar stem herkennen. „We had
den dat de afgelopen zomer nog,
toen we op vakantie waren in Zuid-
Limburg. Een paar keer kwamen er
vrouwen, die in ons hotel logeerden,
naar me toe. Als ze stamelden: Me
vrouw, mogen we u iets vragen, maar
bent u soms.wist ik al hoe laat
het was. Ik zei dan maar gauw dat ik
incognito was. Vroeger was dat hele
maal erg. Als ik dan in een winkel
iets bestelde en ik vroeg of ze mijn
adres moesten hebben, zeiden ze: o,
dat weten we wel. En natuurlijk
vond ik die belangstelling tot op
zekere hoogte ook wel leuk. Ik heb
echt geen spijt van mijn Paul Vlaan-
deren-periode. Ik weet dat ik eraan
heb meegewerktveel mensen prettig
bezig te houden, en dat is toch in de
eerste plaats de taak van een actrice.
Je bent er ten dienste van je pu
bliek!".
Eva Janssen heeft ook vaak eenak
ters gespeeld, dikwijls met haar
man, de vroegere acteur, voor
drachtskunstenaar, regisseur en
AVRO-omroeper Emile Kellenaers,
met wie Eva nu bijna 41 jaar ge
trouwd is. Het was tijdens die perio
de. dat Eva Janssen koningin Julia-
Verarming
Hoewel de gouden tijden voor het
hoorspel sinds de komst van de tele
visie tot het verleden zijn gaan be
horen, is er een kentering ontstaan.
Eva Janssen is daar niet verwon
derd over. „Televisie is te realis
tisch. Het is een verarming voor de
fantasie. Het hoorspel komt aan de
fantasie tegemoet. Iedereen kan bij
het luisteren naar een hoorspel zijn
eigen fantasie laten meespelen. Van
al de duizenden mensen die naar
Paul Vlaanderen hebben geluisterd,
zal iedereen zich weer een andere
voorstelling hebben gemaakt van de
gebeurtenissen. Bij televisie hoef je
niet meer zelf te denken. De beelden
worden je kant en klaar aangebo
den. Vooral voor kinderen is het
daarom niet goed ze te veel bij de
televisie te laten zitten. Hun fanta
sie moet aangewakkerd worden. Dat
geldt niet alleen op het gebied van
tv, maar ook voor speelgoed. Wat
kinderen tegenwoordig krijgen is
veel te perfect.
Evenalshaar man wilde Eva
Janssen lang geleden een bestaan
zoeken in het voordragen. „Ik kom
uit een groot gezin. Mijn ouders had
den het niet breed. Vader was een
harde werker, maar vaak werkloos.
Vader en moeder waren fervente di
lettant-toneelspelers. Als kind keek
ik 's avonds over de rand van de
bedstee door de glazen ruit van de
kamerdeur vol belangstelling toe als
zij aan het repeteren waren. Al kon
ik er niets van verstaan, het boeide
me reusachtig Die belangstelling
moedigden zij aan. Als meisje van
twaalf schreef ik al een kinderope
rette „Goudkopje", dat een echte
opvoering in Haarlem, de stad waar
ik mijn jeugd doorbracht, beleefde.
Later heb ik meer stukken geschre
ven, vooral voor de AJC, zoals Bre
mer stadmuzikanten. Vader, die erg
handig was. maakte alle kostuums:
de hond. de kat en noem maar op."
Charlotte Köhler
Op aanraden van mensen die ver
stand hadden van toneel, stapte Eva
als jong meisje op een dag samen
met haar moeder naar het huis van
Charlotte Köhler, toen al een be
roemdheid, om haar advies in te
winnen. „Zij vond mijn voordragen
niet onaardig, maar voelde er toch
niet voor me zelf les te geven. Ze
verwees me naar Frits van Dijk, die
van mening was dat ik naar de to
neelschool moest gaan. Het moeilij
ke punt, dat mijn ouders daar geen
geld voor hadden, wuifde hij weg.
Hij heeft voor een beurs gezorgd."
In 1929 studeerde Eva Janssen af, ze
trad in dienst van het Groot Neder-
landsch Toneel. Een paar jaar later
ontmoette zij in het gezelschap „De
Verenigde Schouwspelers" van Pier
re Mols haar man, die toen al een
bewogen leven achter de rug had.
Als zoon van een in Brussel gestatio-
Juweeltje
Eva bleef het hoorspel trouw. „Het
zijn nu vooral moeder- en grootmoe
derrollen die ik speel. Daar heb ik nu
de leeftijd voor. De rollen worden
kleiner, maar ik heb nooit neerge
zien op kleine rollen. Je kunt van
een kleine rol een juweeltje maken
Ik herinner me dat ik lang geleden
in een stuk van Dickens een meisje
van vier jaar aan het sterfbed van
haar moeder moest spelen. Het eni
ge dat ik had te zeggen was „Mama
Mama". In die twee woorden moest
al de dramatiek van dat moment
naar voren komen. Mensen verkij
ken zich vaak op rollen. Zij begrij
pen niet dat een kleine rol vaak
meer van Je vraagt dan een hoofdrol,
omdat je in een grote rol
ruimschoots gelegenheid krijgt een
persoon op te bouwen, terwijl je in
een kleine rol een karakter meteen
moet neerzetten."
Ondanks de drama's die soms moe
ten worden weergegeven gaat het
bij het opnemen van hoorspelen
vaak vrolijk toe." Vooral vroeger,
toen we zelf nog de geluiden moes
ten maken. Als de mensen dat eens
hadden kunnen zien hadden zij zich
tranen gelachen. Een ratelend rij
tuig werd door een van ons hoorbaar
gemaakt door kokosnoten tegen el
kaar te slaan. Een ander kwam dan
met een ouderwetse koffiemolen
aanlopen omdat het geluid dat je
daarmee kon maken overeenkomt
met een rijtuig dat tot stilstand
komt. Dat is er nu niet meer bij.
Vrijwel alle geluiden staan authen
tiek op de band. Dat is gemakkelijk,
maar soms verlang ik nog wel eens
naar die tijd van improviseren," zegt
Eva Janssen, en ze laat haar blik
vanuit haar hoge torenflat dwalend
gaan over de lichtjes van het
avondlijke Hilversum.
door Mink van Rijsdijk
„Kun jij een geheim bewaren?" vroeg mijn vriendin spelletjes. Maar ik kan het toch ook niet maken om
Mia. Een gekke vraag, te meer omdat er nogal botweg te zeggen dat de hele familie- en vrienden
dreigend bij werd gekeken. Een moeilijke vraag kring al op de hoogte is?
bovendien, want het kunnen bewaren van een geheim
wordt terecht tot de positieve eigenschappen van een
mens gerekend. Waarom zou je jezelf dan zo kastij
den door zo'n vraag ontkennend te beantwoorden?
Wie laat de kans lopen eigen imago te bevestigen of te
verbeteren"7
Mia zag duidelijk dat ik wel te porren was voor een
geheim, waardoor de dreiging in haar blik plaats
maakte voor iets samenzweerderigs. ,,Ik geloof wel
dat ik jou vertrouwen kan." meldde ze nog ten
overvloede, een opmerking die kenmerkend is voor
het sfeertje van ..meiden onder elkaar (Bij mannen
heet dat ..ouwe jongens krentebrood"). Mia kon zich
niet langer inhouden en brandde los: ..Nou moet je
horen. Gisteren sprak ik Bep en die vertelde me
onder geheimhouding dat Anneke in verwachting is
Ja - enig. maar stil nou even Bep had het gehoord van
Bca. maar ze wist niet of Bea het blijde nieuws
rechtstreeks van Anneke zelf of van Jeanne had
vernomen, ledereen is natuurlijk verrukt, maar ik
hoorde dat «Anneke het nieuws van de baby nog niet
aan de grote klok w il hangen. Logisch natuurlijk na al
het getob dat zij en Jan achter de rug hebben."
Ik was blij voor Anneke, maar begreep het verhaal
dat opgehangen werd als geheim niet zo goed. Ten
minste Bep. Bca. Jeanne. Mia en ik waren inmiddels
op de hoogte van het heuglijke nieuws, zodat het
begrip geheim me lichtelijk misplaatst voorkwam.
Dat zei ik dan ook. Mia benaderde de kwestie een
beetje anders.
..Ik zit met een veel delicater probleem. Vanmiddag
zie ik Anneke en stel nou eens dat ze het mij wil
vertellen
..Onder geheimhouding." viel ik haar spottend in de
rede.
..Doe niet zo melig. Mijn vraag is: hoe moet ik
reageren? Vlieg ik haar blij verrast om de hals alsof ik
van niets weet? Ik ben niet zo goed in dat soort
Dat lijkt me zo cru. Ik zit er wel mee hoor
..Eerlijk duurt het langst," opperde ik braafjes,
waarna Mia snibbig informeerde of ik nog meer
clichés in huis had. Dat was wel het geval, het leek me
echter tactloos die nu te spuien
„Ik geloof dat je zulke precaire problemen niet
ethisch, maar psychologisch moet benaderen."
peinsde Mia, „en zeg nu niet dat, het een het ander
niet uitsluit, je bent al onuitstaanbaar genoeg."
Ze had gelijk, ik deed onuitstaanbaar Mijn hele
houding straalde morele herbewapening uit tegen de
waanzin van vertrouwelijke mededelingen, die vrolijk
van mond tot mond gaan en rap publieke geheimen
worden. Mijn opstelling was huichelachtig, want hoe
vaak had ik zelf niet meegedraaid in zo'u proces"
Kunnen wij een geheim bewaren? Soms. altijd of
nooit? De vraag boeide me zo. dat ik er een kleine
privé-enquête over gehouden heb. De uitslag is niet
zo interessant lk had namelijk geen leugendetector
bij de hand. waardoor de gegevens wat de betrouw
baarheid betreft nogal op losse schroeven staan. Met
enkele van de ondervraagden raakte ik over het
onderwerp wat aan de praat. Uit deze gesprekken
geef ik graag een paar opmerkingen door. Iemand zei
„We kunnen wel een geheim bewaren, maar we
willen het meestal niet."
Een ander merkte op: „Geheimen zijn vaak zo
pikant, zo sensationeel, dat je ze wel door móét
vertellen. Je krijgt er zo lekker de aandacht mee
Nummer drie meende: „Wie meet er niet met twee
maten? Als je in deze tijd over het slordig omspringen
met geheimen praat, denkt iedereen aan de zaak
Menten. Maar er zijn ook kleine geheimen en het
prijsgeven daarvan maakt het leven ei ook niet
veiliger op Zet dat maar eens in de krant
Dat heb ik hierbij dan graag gedaan en als u Anneke
ziet, doet u maar alsof u van niets weet."
door Annemarie Lücker
De man van de praktische en spor
tieve mode in Parijs is de zes en
twintig jarige Jean Charles Castel-
bajac. Vorig jaar kwam hij ineens
sterk opzetten tussen de gevestigde
groten van de Pret a Porter, met een
serie sportieve anoraks, jassen, par
ka's en overalls die vrij weinig met
de geldende modelijn te maken heb
ben. Z'n meeste kleren zijn gemaakt
van natuurlijke materialen en in na
tuurlijke kleuren. Hij verwerkt ka
toenen netjes, vaatdoekjes, dweilen,
theedoeken, canvas, ongebleekt ka
toen, dekens, stofdoeken, molton en
beddetijk. Kortom al het denkbare
huishoudelijk textiel is mogelijk.
Jean Charles de Castelbajac maakt
kleren waarin vrouwen kunnen be
wegen en werken, ze hebben vaak
weinig met mode te maken en doen
eerder a-modisch aan. Zo ontwierp
hij een parka met een net op de rug.
om babies in te dragen en
boodschappen in op te bergen De
mode van Castelbajac was afgelo
pen zomer in enkele exclusieve boe
tieks in Nederland te koop, maar de
prijzen waren vrij hoog.
Deze herfst- zijn er ook in de collec
ties van de confectiefabrikanten
kleren te vinden van makkelijk
huishoudkatoen. Gelukkig liggen de
prijzen aanzienlijk lager Katoen in
de winter is tegenwoordig zo vreemd
niet meer. Door katoenen stoffen te
ruwen, winddicht te weven, water
afstotend te maken en door twee
lagen katoen samen te verwerken,
worden materialen verkregen die al
le eigenschappen bezitten om de
winterkou te trotseren. Een mooi
voorbeeld zijn de blauwe gewatteer
de jasjes, het „nationale" werkmans
tenu van de „peoples republic of
China", die zomer en winter doorge
dragen worden
Tekst bij foto: Twee modellen van
dweilkatoen uit de collectie van Mo-
hanjcet. De jas met capuchon kost
197.50; de anorak met de hooibals is
99.75.
VRAAG: .fat is het adres van de
schrijfster Jo van Dorp-Ypma?
ANTWOORD: Waarschijnlijk hangt
deze vraag, die in veelvoud tot ons
kwam, samen met een vraag van
Klaas Koopman in de gids van de
NCRV van 9 oktober. Het adres is
Oosterweg 13 Feerwerd (met twee
ees) Gr. tel 05941-427. Voor u nu een
zwaar boek via de post gaat verzen
den. is het nuttig even te vragen of
het nog wel nodig is.
VRAAG: Is waterkers hetzelfde als
tuinkers?
ANTWOORD Niet hetzelfde, wel
verwant. Wij kennen (kenden?) tuin
kers als kleine zeer verdeelde blaad
jes die gezaaid werden op een flanel
len lapje of een bord met water, of
op de gestreepte rug vah eenvoudige
varkentjes van ongeglazuurde klei.
Ook de logeerpartijen bij grootmoe
ders werden opgeluisterd door een
zaaifeest op een kroesharige kop. Na
een paar dagen mocht je dan zelf
met een schaar de blaadjes eraf
knippen (namens de kleinkinderen
en de grootmoeders: maak nu ook
eens van dergelijke Kitschdingen.
want ze zijn zo leuk). Tuinkers eet
men met citroen en suiker op be
schuit Waterkers heeft kleine ronde
blaadjes In het buitenland groeit ze
wel in het wild (Fr. Cresson. Eng.
cress) Heerlijk in slaatjes en bij
kaas in Frankrijk. Bij Cress denkt
men direct aan verrukkelijke en
keurig verpakte Engelse sandwi
ches
VRAAG: Het is nu de tijd om de
nestkastjes na te kijken en te ver
nieuwen Nu daar zijn mijn
nestkastjes dan wel aan toe. maar
het adres, waar ik ze vroeger bestel
de. is onvindbaar Weet u er een0
ANTWOORD: Ik raad u aan contact
op te nemen met „Vogelbescher
ming" Driebergseweg 16B te Zeist,
tel. 03404-25406. In de winkel aldaar
zijn verschillende kastjes kant en
klaar te koop. maar ook als bouw
pakket af te halen. Zoekt u een
model voor een nestkast voor een
torenvalk, dan kunnen wij u ook
helpen met een werktekening, be
staande uit twee fotocopieën plus
beschrijving, die wij enige jaren ge
leden daartoe ontvingen van een
van onze abonnees in de IJsselmeer-
polder. Onze onkosten vergoedt u
door 1,50 aan postzegels in uw
enveloppe bij te sluiten.
VRAAG: Hoeveel schepen van Ne
derlandse reders varen onder vreem
de (Liberiaanse. Panamese) vlag?
ANTWOORD: Bij verschillende in
stanties deelde men ons mede, dat
alle berekening een slag in de lucht
is. omdat juiste gegevens ontbre
ken Er zijn geen goede criteria,
want wat zijn eigenlijk Nederlandse
rederijen onder buitenlandse vlag?
Dat is niet na te gaan. U heeft
waarschijnlijk een paar weken gele
den in ons blad gelezen, dat bijna de
helft van onze schepen onder een
goedkope vlag vaart, maar ieder kan
die cijfers berekenen zoals hij wil
Het vergelijken en beoordelen van
de arbeidsvoorwaarden en veilig
heidsvoorschriften, eisen die aan be
manning gestold worden, en de lo
nen ligt niet op het terrein van deze
rubriek
VRAAG: Op 22 oktober zagen we
het grasland bij ons in de buurt vol
paardebloemen. Het leek lente
Hangt dit samen met de droge hete
zomer? Is de natuur van slag af?
ANTWOORD: Na het vroege zachte
voorjaar en de droge zeer warme
zomer, hebben we een lang zacht
najaar meegemaakt, met net zoveel
vocht, dat de weiden er uitzagen of
het voorjaar werd. Gelukkig voor de
mensen, wier zorgen voor de winter-
voeding van koeien en ander vee al
zwaar genoeg is. De hoeveelheden
paardebloemen en madeliefjes wa
ren opvallend en prettig om naar te
kijken Toen het gras weer begon te
groeien, was het gedaan met het
duizendblad, dat als een witte waas
bermen en grasvlakten overdekt
had Men zou kunnen zeggen De
natuur is nooit van slag. maar werkt
zelf corrigerend. Een tweede bloei
komt meer voor, maar na een eerste
uitbundige grasbloei, komén de
bloemen niet meer zo en bloc terug.
In de wei ziet men vele bloemen wel
individueel bloeien ook de paarde
bloem, maar zo massaal als dit na
jaar hebben ook wij het zelden
gezien
Vraag: Graag zou ik contact opne
men met de Nederlandse Quakers.
Zou u me enige adressen willen
opgeven?
Antwoord: In het blaadje: De vrien
denkring komen elke maand twee
bladzijden voor vol adressen van de
contacten en van de plaatsen waar
de wijdingssamenkomsten worden
gehouden. Stadhouderslaan 8, Den
Haag. Op uw verzoek zal men u daar
gaarne al wat u wilt weten vertellen.
Vraag: Zou u mij iets kunnen vertel
len over een zuster van Koning Wil
lem II, die Marianne zou geheten
hebben?
Antwoord. Deze Marianne was tij
dens haar leven een zeer besproken
en bekritiseerde figuur, maar in
haar eigen kring was zij zeer geliefd
en gewaardeerd. Er bestaat een
boekje over haar. Pr. M. der Neder
landen (1810-1883) door C H Voor
hoeve. In Voorburg zijn verschillen
de herinneringen aan deze prinses
o.a. in de Oude Kerk, waar een Prin
sessebank en een plateau onder het
orgel getuigt van haar krachtig mee
leven in deze gemeente. Voor Konin
gin Wilhelmina was zij het voor
beeld van een moedige, sterke
vrouw, die de moed opbracht
zichzelf te blijven
omstandigheden
onder alle
Vraag: Graag zouden wij in de
kerstvakantie niet bij de kinderen
gaan logeren, al worden wij heel
welgemeend en hartelijk door allen
uitgenodigd Wij vinden dat elk jong
gezin eigen traditie moet opbouwen
op de eigen manier en als alle drukte
van vakantie en feestdagen voorbij
zijn, is het heerlijk alle verhalen te
horen van weerskanten. Dit hebben
we nu een paar keer zo georgani
seerd en we kunnen het ieder aanra
den, zolang het mogelijk is het zo te
doen. Nu komt de vraag eigenlijk:
Liever niet meer naar het buiten
land. vooral in de winter niet, maar
waar vinden we een pension, of hotel
in. laten we zeggen de sfeer van
bejaarde lezers van Trouw en dan
weet u wel wat bedoeld wordt, maar
niet in een conferentieoord, of waar
we ver moeten lopen, naar het stati
on en naar de kerk.
ANTWOORD: In een persoonlijk
schrijven heb ik deze abonnees in
lichtingen verstrekt (deze rubriek
leent zich niet voor directe reclame!
maar daar wel bijgeschreven, dat
het rijkelijk laat is in de tijd. want er
is kans dat de meeste resèrveringen
al gemaakt zijn. Enfin, proberen
maar. Bij het maken van plannen
als deze zou lk willen adviseren de
advertenties in Trouw ook heel
grondig te bekijken. Uiteindelijk ge
ven we onze eigen ervaringen met
dergelijke adressen door
Vragen (één per brief) zenden naar uw probleem ook hel onze.
Postbus 507, Voorburg. Naam en adres vermelden. Eén gulden
aan postzegels bijsluiten. Geheimhouding is verzekerd.
