uderwets programma met verrassingen
Jonge romantiek
IW
Tsjaikowski: lichtvoetige allure Formidabel vioolspel
Webern bij Haags
publiek in trek
„v;
Nog problemen in Nieuwe Kerk
weer
Grafici willen
meer dan FNV
De hele zaal
swingde mee
kNDAG 22 NOVEMBER 1976
BINNENLAND/KUNST
TROUW/KWARTET 7
tdijk
:n ons
ioofd, i
;boom I
kte in 1
i zijn. I
niffel-1
mijn I
lereen 1
meer I
vrouw
moei-
ik laat I
ter is, I
mijn I
loezie I
s zo'ty I
n van I
heeft, I
oeder
'elijk.
-el. Ik
>at hij
i mijn
10e ze
>ment
:r een
it een
md in
zijn?
de en
troos-
n een
egen,
zoon
is ze
door R. N. Degens
AMSTERDAM Een „ouder
wets" concert met een programma
waarop alleen maar bekende com
ponisten voorkomen, kan toch nog
verrassingen opleveren. Dat bleek
zondagmiddag weer eens bij het
Concertgebouworkest dat in de
grote zaal werken van Sibelius.
Debussy en Rachmaninoff uit
voerde onder leiding van Kirill
Kondrasjin.
De verrassing zat. voor mij
althans, in de wijze waarop
Kondrasjin aan het slot van de
middag de Symfonische Dansen
van Rachmaninoff zo liet uitvoe
ren. dat je er de bepaald zwakke
plekken nauwelijks meer in op
merkte.
Rachmaninoff die men als piano
componist niet hoog genoeg kan
schatten, maar die zichzelf als
symfonieus nogal overschatte, is
ook in deze laatste orkestcomposi
tie niet boven zijn gemiddelde ni
veau als symfonisch componist
uitgekomen. De drie dansen waa
ruit dit stuk bestaat lijken voort
durend begeleidingen voor een pi
anoconcert, en met enige verbeel
dingskracht hoor je er de solo
pianopartij in meeklinken.
Maar op één punt zijn deze dansen
bijzonder boeiend en getuigend
van een oorspronkelijke vinding
rijkheid. Het thema van de der
tiende eeuw sequens Dies Irae,
door zoveel componisten, onder
wie ook Rachmaninoff zelf. met
succes programmatisch en mees
tal opzichtig symbolisch toege
past. wordt hier als fundamentele
bouwsteen gebruikt. Vooral in het
laatste deel weet Rachmaninoff
dit „dodenthema" in een grote
hoeveelheid verschillende ver
mommingen naar voren te schui
ven vóórdat het tegen het slot voor
iedereen duidelijk wordt waar hij
naar toe wilde. Een knap staaltje
variatiekufist van achteren naar
voren, zou je kunnen zeggen.
Voor het overige zit het stuk toch
te vol met bombastische stoplap
pen om als compositie het niveau
van de vele goede uitzijn oeuvre te
kunnen halen.
Meesterschap
En daar kwam nu Kondrasjins
meesterschap in te hulp. Hij wist
de al te uitbundige climaxen zo af
te dempen dat ze niet uit de toon
vielen, hij legde de nadruk op hier
en daar fraai aangebrachte te
genstemmen. hij wist door precies
afgewogen klankverhoudingen de
grootste sonoriteit te breiken
Kortom het lukte hem. uit een als
geheel toch matig stuk roman
tische muziek precies de mooiste
plekken zó lyrisch te beschrijven,
dat je de rest graag en zonder pijn
kon vergeten.
Debussy
In zeker opzicht liet hij dat het
orkest ook doen in de Vijfde Sym
fonie van Sibelius, hoewel dat
daarbij niet zo nodig was; Sibelius
was een échte symfonieus die bij
voorbeeld in dit uit 1915 daterende
werk ook weer van een opvallende
originaliteit blijk geeft. Wat ook
degenen die niet van zijn muziek
houden (de geesten zijn wat Sibeli
us betreft nog steeds scherp ge
scheiden) zullen moeten toegeven.
Uitermate verfijnd was ook de uit
voering van de Eerste rapsodie
voor orkest met klarinetsolo van
Debussy (1913) waarin de magni
fiek door Oeorge Pieterson gebla
zen. zeer veeleisende, mild-
melodieuze klarinetpartij door
Kondrasjin en het orkest in de
watten werd gelegd met donzige
klanken. Waarvoor het publiek in
de volle zaal hem hoorbaar
dankbaar was. Evenals trouwens
voor de andere vertolkingen in dit
ouderwets-gedegen programma
dat vrijdagavond al in Nijmegen
was uitgevoerd en dat men aan
staande zaterdag nogeens m
Amsterdam kan horen
door Jac. Kort
George Pieterson
in de watten gelegd
C771
AMSTERDAM 8 Juist een eeuw
geleden componeerde Tsjaikowski
zijn vierde opera, het enige ko
mische toneelwerk van de mees
ter. een werk waar hij zo zeer aan
geheet was, dat hij het elf jaar
later nog een geheel omwerkte en
het de titel Tsjerjewitsjki (De
feestpantoffeltjes) meegaf.
Een komisch-fantastische opera
van een ondeugende schoonmoe
der-weduwe en een wispelturig
oor W. H. Wolvekamp
snsen-
boere-
iserei
ienop
Ipark
zoah
op f
te 8
'ekgi
rtocht
in hel
tien
g zoe-
een
'M Op
rstjei
it bos
(touw
men).
doeld
innen
bi) de
gelei-
peelt
zerste
et en
deren
jen
ROTTERDAM Onder leiding van
Davld Zinman werd vrijdag door het
Nederlandse Kamerorkest een aan
tal composities uitgevoerd, die men
slechts sporadisch in de concertzaal
tegen komt.
De eigenlijk alleen door zijn opera
LaDame Blanche bekende compo
nist Francois Boieldieu (1775 tot
1834) kwam op het programma voor
met een concert in C voor harp en
orkest, terwijl van de, althans in
historisch opzicht nog wel belangrij
ke. Louis Spohr het achtste van
dienst vijftien vioolconcerten (In
form einer Gesangsszene) ten gehore
werd gebracht. Solist was hierbij de
terste concertmeester van het
IK.O.. Thomas Magyar. Deze voor-
Wfelijke violist heeft heel wat
«rste uitvoeringen in Nederland op
fijn naam staan. Wij noemen slechts
ie vioolconcerten Khachaturian.
Quillaume Landré. het Concerto Fu-
Dèbre van Hartman en het Concerto
Da Camera van Bohuslav Martinu.
Ook met het concert van Louis
Spohr week hij af van het gangbare
repertoire.
Bovengenoemd harpconcert. werd
voor de pauze uitgevoerd door Ed
ward Witsenburg. die er een vol
strekt gave auditie van gaf. daarbij
op delicate wijze gesecondeerd door
het begeleidend orkest. Mede door
de nauwe contacten die Boieldieu
onderhield met de harp- en piano
bouwer Erard, uitvinder van de zoge
naamde duppelde pedaalharp. heeft
de componist een werk geschreven
dat geheel vanuit het instrument is
gedacht.
Het vroeg-romantische. naar vorm
klassieke concert, bestaat uit drie
delen, waarvan het laatste deel. een
rondo, eigenlijk het meest boeiend
is Het begeleidend orkest bestaat
uit strijkers, twee fluiten, twee ho
bo's en twee hoorns Voor harpisten,
gelet ook op de schaarse literatuur
voor harp en orkest, een aantrekke
lijke compositie.
Te voren had Zinman voor een dra
matische bewogen uitvoering ge
zorgd van een ouverture, die Schu
bert op zijn veertiende jaar schreef,
waarmee deze componist, evenals
Mendelssohn. van een verba
zingwekkende vroegrijpheid in artis
tiek opzicht blijk gaf. De vroegrijp
heid van laatstgenoemde componist
kwam deze avond tot uitdrukking in
diens, eveneens op veertienjarige
leeftijd gecomponeerde negende
symphonie. de zogenaamde Zwitser
se. die buiten de serie van vijf grote
symphonieën valt. die op latere leef
tijd werd geschreven. Met deze
symphonie werd het weer zeer goed
bezochte concert van het N.K.O. be
sloten
Herhalingen, met geringe wijzigin
gen van het programma vinden
plaats zaterdag te Amsterdam en
maandag in Den Haag.
meisje, dat aan haar ja-woord de
voorwaarde verbindt, dat de arme
minnaar naar de feestpantoffels
van niemand minder dan de Tsari
na als bruidsgeschenk zal aanbie
den. Met behulp van de duivel,
waarmee 's minnaars moeder op
goede voet staat, gelukt het hem
het vereiste schoeisel te bemachti
gen. Maar voor het zover is. is er
natuurlijk nog wel het een en an
der gepasseerd, zoals dat ln een
rechtgeaarde opera behoort.
Tijdens de VARA-matinee werd
dit werk van Tsjaikowski in con-
certvorm uitgevoerd, zodat we de
gelegenheid hadden om te horen,
welke fantastische mooie en mees
tal lichtvoetige muziek (zowel vo
caal als instrumentaal) deze grote
Rus bij „Tsjerewitsjki" heeft ge
schreven. En dat is natuurlijk al
heel wat. Wat er zich precies ln dit
vrolijke werk afspeelde, daarvoor
moesten wij ons behelpen met de
al te beknopte synopsis, die in het
programma was opgenomen. Het
Russisch zal voor de meesten wel
abacadabra zijn geweest.
Maar goed, de muziek is mooi,
afwisselend en boeiend. Boeiend
genoeg om naar een echte voor
stelling te verlangen.
De medewerkers aan deze uitvoe
ring waren zonder uitzondering
van hoog gehalte. Of dat nu de
buitenlanders of de krachten van
eigen bodem betrof. Van de
eersten noem ik de Britse tenor
Anthony Rolfe-Johnson, De Hon
gaarse mezzo-sopraan Ibolya Sar-
vari, de Poolse bariton Andrea
Snarski en de Roemeense sopraan
Horiana Branlsteanv. Maar ook de
Nederlanders: Nico Boer, tenor,
John Bröcheler, bariton, en Martin
Bressèr. bas, gaven prachtige zang
te beluisteren. Voeg daarbij het
Groot Omroepkoor ingestudeerd
door Meindert Boekei en het Ra
dio Filharmonische Orkest dan
hebben we het voortreffelijke ap
paraat compleet. Dajt dirigent
Hans Vonk onder zijn niet alleen
zeer bekwame, maar ook inspire
rende leiding had. Ik vond het
(zeer grote) orkest soms ietwat te
luidruchtig, maar dit bezwaar zou
natuurlijk bijeen voor de or
kestbak noodzakelijke kleine be
zetting grotendeels zijn weggeval
len. Ik vraag me altijd alleen af,
waarom men zichzelf deze beper
king in de concertzaal niet oplegt.
Dit zou de verhoudingen ten goede
komen.
door Jac. Korb
AMSTERDAM In de serie „Het
Romantisch vioolconcert" was
vrijdagavond het Concert in ,.D"
aan de beurt, dat Johannes
Brahms in 1878 schreef Een van
de grootste violisten uit die dagen
Joachim twijfelde eraan, of
het werk uitvoerbaar was. dit niet
tegenstaande het feit, dat hijzelf
aan de totstandkoming ervan had
meegewerkt. Anderen noemden
het Concert smalend „een concert
tégen (in plaats van vóór) de
viool".
Herman Krebbers, die deze avond
de solopartij speelde, stond dus
zeker niet voor een gemakkelijke
opgave om dit prachtige, maar o
zo moeilijke werk te vertolken. Ik
kon merken, dat hijzelf zich, voor
hij zijn eerste noten speelde, van
de zwaarte van deze opgave be
wust was. De losheid en de zwier,
waarmede hij in andere werken de
solopartij pleegt in te zetten, had
plaatsgemaakt voor overmatige
gespannenheid. Maar al spoedig
merkte zijn publiek en ook hijzelf,
dat daarvoor geen enkele reden
was. Krebbers kan dit werk aan. Ik
zou haast zeggen: met gemak
Deze meesterviolist beschikt over
alle technische en artistieke kwali
teiten om dit Brahmsconcert te
vertolken. Zijn spel was glaszui-
ver, fraai van klank, boeiend van
nuancering en logisch van op
bouw. En zelfs toen hij in de finale
een malheur(tje) met zijn viool
kreeg, zag hij kans om (nadat hij
zijn instrument voor dat van de
concertmeester had geruild) zon
der blikken of blozen of verlies van
concentratie deze finale tot een
goed einde te brengen. Een formi
dabele prestatie!
Het Brabants Orkest onder leiding
van Hein Jordans zorgde voor een
ritmisch en metrisch goed sluiten
de begeleiding, maar het kon aan
de lenigheid en genuanceerdheid
van Krebbers' spel niet tippen. Al
les klonk vrij star en onbewogen.
Ditzelfde euvel heb ik trouwens
ook voor de pauze in Joh. Car.
Bach's Sinfonia in Bes en in de
Vijfde sympfonie van Schubert ge
signaleerd. Er is Jordans (terecht)
alles aan gelegen, dat zijn orkest
scherp reageert op zijn slag Iedere
ritme, maar ook elke vertraging of
versnelling komt er prompt uit.
Maar de nuancering, de welving
van een thema op een motief, is
iets waarvoor deze dirigent naar
verhouding minder aandacht
heeft Gevolg: alles klinkt gedrild,
„militairement" en dus weinig
boeiend. niettegenstaande de
technische vaardigheid van diri
gent en orkest
door Adr. Hager
De Sint is weer in het land. Zaterdag
kwam hij niet alleen, zoals de televi
siekijkers zagen, in Scheveningen
aan maar ook in Amsterdam. Daar
reikte hij bij die gelegenheid medail
les uit aan zwemsters die zich de
afgelopen zomer op de Olympische
spelen hebben onderscheiden.
Rechts op de foto Enith Brigitta, die
in Montreal zilver en brons behaalde
en in het midden Marijke Ruiter, die
tijdens de Olympische spelen voor
gehandicapten zeven gouden medail
les won. Inzet: Zwarte Piet en burge
meester Samkalden van Amsterdam
stellen hier de Sint voor aan een
jeugdige bewonderaarster.
DEN HAAG Binnen het kader van
een recensie komt een „voorstel van
orde" niet dagelijks voor. doch een
goede zaak lijkt ermee gebouwd. De
pauze bij de concerten in de Nieuwe
Kerk veroorzaakt gedrang, omdat
men via de smalle trappen tegelijk
naar beneden wil. Zou het niet zinvol
zijn aan de leden van het Residentie
Orkest en vooral aan instrumenten
voorrang te verlenen?
Een ongemak voor het publiek is de
niet aanwezige mogelijkheid van
plaatsbespreken. Zaterdagavond
stond men reeds een uur voor de
aanvang van het concert op het
Spui. strak in winterse temperaturen
een onprettige zaak Vanaf mijn
„nieuwe" plaats leek de tocht goed
deels verholpen, doch het is mogelijk
dat meer naar achter de wind nog
vrije toegang had.
Het zou prettig zijn om in een recen
sie over een concert in Den Haag nu
eens niet te schrijven over akous-
tische problemen. Maar ook zaterda
gavond werd men daarmee tijdens
het derde programma (vanuit We
bern) nadrukkelijk geconfronteerd.
Ferdinand Leitner spreekt tijdens
een Haydn-concert op 12 januari in
de Nieuwe Kerk over ..het probleem
akoustiek" en dat belooft een inte
ressante avond te worden. Het heeft
misschien toch wel zin voor die tijd
te overwegen of een orkestopstelling
in het midden van de kerk een betere
oplossing kan bieden dan onder het
„nog te plaatsen" orgel
kers van één enkel serieConcert vijf
gulden neer te leggen, doch boven
dien is het tijdens het concert een
moeilijk hanteerbare leidraad. Uit
gevoerd werden composities uit
1908 en 1909, resp. Passacaglia Opus
I en Sechs Stücke für Orchester
Opus 6 In het hoofdstuk gewijd aan
de periode 1883-1914 worden deze
werken nauwelijks genoemd. Aan
de Kindertotenlleder van Mahler
zijn twaalf hele regels gewijd. Op
pagina 54 kan men dan nog lezen
dat dit vocale werk van Mahler door
Webern in 1932 werd gecombineerd
met een Mozart symfonie en dat was
ook zaterdag het geval, namelijk de
J upiter-symfonie.
Het concert werd geleid door Gerd
Albrecht die ook het vierde en
laatste concert van deze serie aan
staande zaterdag zal dirigeren. Hij
had het geheel goed in de hand. veel
meer valt er in deze akoestiek eigen
lijk niet te zeggen. In de Passacaglia
bijvoorbeeld hoorde ik de blazers
exact, op datzelfde moment speel
den de violen Pizzicata en hoewel zij
weinige meters van mij af zaten vie
len zij nauwelijks te beluisteren. Het
solo-trekje van Willem Noske leek
van ver te komen, een hobo-partij in
de loop van het concert kwam er
glashelder uit.
Ruud van der Meer zong de Kinder-
totenlieder en hij bevestigde het
vermoeden, dat ook vocalisten het
moeilijk hebben in deze ruimte. Het
nadrukkelijke applaus kwam hem
echter ten volle toe.
Boekje
Het is de vraag of het uitgeven van
een boekje over Webern dat tevens
moet dienen als programmablad
een gelukkige gedachte was. Niet
alleen verplicht men ook de bezoe-
Joor hans de Jong
Koudegolfje nadert
weerrapporten
;urop
ït
n Deo
on hl
i 192'
t 1943
Ie
n hei
erdtt
Jeder
;rp tt
ïegli'
jan
veen.
t hui-
Het is tot nu toe erg meege
vallen met het gure weer
waarvan in de voorlaatste af
levering van deze rubriek
werd gesproken. Vrijdaga
vond leek het erop dat dit
weertype weldra over ons zou
komen. Maar uit gegevens
van zaterdagnacht om vier
uur werd duidelijk dat het
zo'n vaart niet zou lopen.
Het hogedrukgebied boven
de Britse eilanden had eer.
sterkere greep op het weerge-
beuren in het Noordzeege
bied dan aanvankelijk was
aangenomen. In de hogere ni
veaus trok een uitloper lang
zaam van het noorden uit
over Nederland- De actiefste
bestanddelen van een
stormdepressie bij de Noord
kaap (978 millibar) waren
daardoor gedwongen over
.8candinavië naar het noord
oosten uit te wijken In ons
land bleef de lucht stagneren,
waardoor er geen sprake kon
zijn van een zware wind.
Het weer gedroeg zich hier
zeer rustig waarbij het in
koude uit Scandinavië af
komstige lucht in het zuid
oosten van Nederland flink
gevroren heeft, plaatselijk
zelfs matig in de nacht van
zaterdag op zondag. De vlieg
basis Volkel rapporteerde
zondagmorgen min vijf gra
den in een belangrijk
mlstveld. Sinds zaterdagmor
gen is het aan de Noorse
westkust weer onrustig ge
worden Om tien uur meldde
het lichtschip Swinöy als
eerste station een wes
terstorm van kracht negen.
Zondagmiddag was het aan
de Noorse westkust nog roeri
ger geworden met in Orland
niet ver van Trondheim win-
duitschieters van tien tot elf
Beaufort. Verscheidene stati
ons in Noorwegen en Zweden
rapporteerden hagel- en
sneeuwbuien.
Vandaag komen er vanuit
het noorden weer opklarin
gen over Nederland. Een
eerste koufront passeert onze
contreien, maar dit gebeuren
zal weinig atmosferische
opschudding teweegbrengen.
Ook de lucht in de noordwes
telijke stroming achter het
front is niet erg koud. en er
zijn maxima van acht tot ne
gen graden in mogelijk
Maar er volgt nog een
tweede koufront. Daarachter
doen zich hagel- en sneeuw
buien voor en is de tempera
tuur wezenlijk lager, vooral
ook in de hogere niveaus. Het
warme Noordzeewater tem
pert uiteraard de luchtstro
ming die over Nederland zal
stromen maar gedurende de
heldere nachten moet toch in
het binnenland op verschei
dene plaatsen lichte vorst
worden verwacht.
Nu het hogedrukgebied ten
westen van Ierland stand
houdt en de luchtdruk in
Scandinavië en Duitsland
steeds verder daalt, heeft de
wind boven de Noordzee de
neiging flink aan te wakke
ren Tijdens buien zijn wind-
uitschieters tot zeven a acht
Beaufort mogelijk (hard tot
stormachtig* en op het ooste
lijk deel zijn volle stormsto-
ten later zelfs niet on
denkbaar
Overal op IJsland vroor het
gisteren midden op de dag
een tot twee graden Celsius
bij barometerstanden van
1035 millibar Op de Far Oer
was het twee graden Celsius
bij noordwesten wind De po
laire koudegolf wordt gesti
muleerd door een 1040 milli
bar sterk hogedrukgebied bo
ven Rusland Het eilandje
Jan Mayen. halverweg tussen
Groenland en Noord-
Noorwegen. zat op de eerste
rang bij die kou-inval Vrij
dagmiddag was het daar nog
plus zeven graden geweest,
zaterdagmiddag om dezelfde
tijd min vijf. zondagmiddag
min negen graden en dat bij
een gierende noordenwind
met stoten van negen Beau
fort en stuifsneeuw De Lon-
dense computers verwachten
tot half december minder
stormachtige winden dan
normaal over het noordwes
telijk deel van de Britse ei
landen. elders zal het wat dat
betreft normaal zijn. Het
weer zal over het algemee on
standvastig blijven, echter
wel met de mogelijkheid van
eèn of twee kouperioden,
hoofdzakelijk tn de eerste de-
cemberhelft. Vergelijkingsja-
ren wat algemene circulatie
betreft zijn 1882. 1910 en
1960. In de afgelopen vier we
ken was het zeewater te koud
van Straat Davis tot het Ibe
risch Schiereiland met koude
pool op vijf graden noord. 35
graden west. dat is ten zuiden
van het weerschip Charley.
De warmtepool van de oce
aan lag op veertig graden
noord. 55 west. dat is op
achthonderd kilometer ten
zuidoosten van Halifax
Hoogwater dinsdag 23 november Vlissingen
2 31 14 53. Haringvlietsluizen 249 1508. Rol
trrdam 4 45-16 55. Scheveningen 3 49-16 05 IJ
muiden 4 22-16 38. Den Helder 8 51-21 14. Har
lingrn 10 55 23 18. Delfzijl 0 35-12 56
Weerrapporten van gisteravond 19 uur. maxi
mum-temperaturen van
gisteren en neerslag
7-19 uur
Amsterdam
geh bew
6
0
De Bilt
mtregea
6
0.1
Deelen
geh bew
5
0.1
Eelde
mtregea
7
0,1
Eindhoven
geh bew
6
0
Den Helder
regen
9
0.1
Luchth Rtd
geh bew
8
0
Twente
mt regen
6
0.1
VUsttngen
mtregea
7
0.1
Zd. Limburg
1 bew
0
Aberdeen
10
0.1
Athene
1 bew
20
0
Barcelona
onbew
II
0
Berlijn
zw bew
4
0
Bordeaux
onbew
S
0
Brussel
mist
3
0
Frankfort
onbew
4
e
Oentve
geh bew.
4
0
Helsinki
zw. bew.
4
0.2
Innsbruck
geh bew.
4
0
Lissabon
onbew
12
0
Locamo
1 bew
10
0
Londen
geh bew
8
0
Luxemburg
onbew
3
0
Madrid
onbew
0
Malaga
onbew
10
0
Mallorca
1 bew
13
0
Munchea
sneeuw
1
0.1
Nice
geh bew
13
a
Oslo
onbew
8
0
Parijs
h bew
0
Rome
onweer
13
10
Split
regen
14
2
Stockholm
half bew
6
0.3
Wenen
geh bew.
4
0.4
Zurich
geh bew
2
0
Casa Blanca
zw bew
20
0
Istanboel
geh bew
16
2
Las Palmas
zw bew
23
0
New York
1 bew
Tel-Aviv
1 bew
0
Tunia
h bew
IS
0
UTRECHT De kaderleden van de
bij het NVV aangesloten Algemene
Nederlandse Grafische Bond
hebben zich zaterdag in Utrecht
achter de hoofdlijnen van de FNV-
arbeidsvoorwaardennota voor 1977
gesteld. Ze droegen de bondsleiding
echter wel op in de vergadering van
de FNV-federatieraad (vandaag)
over te brengen dat zij niets voelen
voor een prijscompensatie op basis
van een zogenaamd gezuiverd in
dexcijfer
In afwijking van het FNV-plan wil
len de grafici wel degelijk BTW en
belastingverhogingen gecompen
seerd krijgen. Deze opvatting werd
vastgelegd in een motie waarin ook
wordt aangedrongen op volledige
prijscompensatie over 1976 en her
stel van de onderhandelingsvrijheid
per 1 januari aanstaande.
door Willem-Jan Martin
AMSTERDAM Een concert,
waarbij de gehele zaal van meet af
aan boven op de stoel staat mee te
swingen. Kom daar tegenwoordig
eens om. Zaterdagavond ln de Eden-
hal was zulks echter moeiteloos voor
elkaar, de aanleiding: een optreden
van het ook in deze streken ruim
schoots bekende fenomeen Rod
Stewart.
Een gaaf concert, dat de aanvanke
lijke scepsis als sneeuw voor de zon
deed verdwijnen. Scepsis, vanwege
het feit dat Rod Stewart op de plaat
zijn oorspronkelijke, kwajongen
sachtige brutaliteit reeds lang had
ingeruild voor een vrij risicoloos
soort moolzingerij. Aarzeling ook.
omdat mèt deze koerswijziging de
weliswaar knap houterige, maar
niettemin steeds verkwikkend ope
rerende begeleidingsgroep The Fa-
ces aan de dijk was gezet ten gunste
van een stel meest Amerikaanse
jongelui dat. zoals Stewart verklaar
de. zijn ideeën wat soepeler zou kun
nen uitvoeren, zodat al met al ge
vreesd mocht worden dat we regel
recht afstevenden op een avondje
glad „entertainment".
Echter, niets van dit alles. Integen
deel. wat afgelopen zaterdag ln de
Edenhal plaatsgreep, had alles te
maken met de ouderwetse betonnen
herrie, de energiek voortpompende
rock-and-roll, zoals alleen Stewart
die kan produceren. De nieuwe be
geleiders haalden daarbij ook flink
uit, aarzelend nog in de vorm van
een voorzichtige bassolo van Phi!
Chen (This Ol' Heart Of Mine), maar
allengs „verwoestender" door met
name het hogeschool-houthakken
van slagwerker Carmine Appice en
de snijdende, vaak twee,,stemmig"
verzorgde gitaarlijnen. Anderzijds
had men niet de geringste moeite
met de (spaarzame) rustpunten,
kwamen ook de langzame ballade
achtige stukken (Tonight's The
Night, 1 Don't Want To Talk About
It. Sailing) er meer dan voortreffe
lijk uit. Al met ai bleek Rod Stewart
dus nog wel degelijk te kunnen
vlammen en men mag slechts hopen
dat dit in het vervolg niet slechts tot
het concertpodium beperkt zal
blijven.
In het voorprogramma tenslotte, fi
gureerde de betrekkelijk nieuwe for
matie Liverpool Express met een
mengeling van eigen werk (hitpara
de-hard rock. nu en dan melodieus
gemaakt vla mellotron-achtige za
ken) en perfecte vertolkingen van
muziek van derden (David Bowie's
Space Oddity. Back In The U8SR
van The Beatles plus de Chicago-hit
You Are My Love). Een gezellige
club, het betere single-werk naar
mijn smaak.
Simpkins
..Hoe spel je
drijfzand?"
