Hans Smulders laat zich
imponeren door kale bomen
Uw probleem ook het onze
J
Kinderfeest met actie
Zomaar een oude vrouw
Achter hun levenskracht zit een filosofie"
UW MOEDER WAS WEER ERG
IN DE WAR VANDAAG
Rob Geraerds halve eeuw
acteur en schrijver
MAANDAG 22 NOVEMBER 1976
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
door Fred Lammers
RHENEN „De ene boom ls
de andere niet. Eigenlijk is het
met bomen net zo als met men
sen, er ls er niet één hetzelfde."
Hans Smulders in Rhenen kan
het weten als hij dit zegt, want
hij mag zich langzamerhand
bomenexpert noemen. Sinds
1970 houdt hij zich intensief
bezig met het tekenen van bo
men. en dat hij daarin bijzon
der bedreven is kan iedereen
tot eind Januari zien in het
streekmuseum aan de Molen
straat in Rhenen, waar tiental
len van zijn werkstukken te
kijk hangen. Het zijn niet zo
maar bomen, die Hans Smul
ders (40) tekent, ze moeten wel
aan bepaalde eisen voldoen. De
belangrijkste voorwaarde is
dat ze een historie hebben.
„Duizendjarige eiken en linden
hebben zijn voorkeur, al geeft
Hans Smulders toe dat men in
de volksmond het woord „dui
zend" lichtvaardig hanteert.
Het begon In 1965 In Achterberg, een
buurtschap bij Rhenen. Hans zou
gaan trouwen en was op zoek naar
een huis, toen hij hoorde dat er op
het erf van de boerenfamilie Arlssen
een pas opgeknapte noodwoning te
huur stond. HIJ ging erop af en de
zaak was snel gefikst. Op het terrein
van boer Arlssen stond nog Iets an
ders: een oude boom, bekend als „de
duizendjarige linde van Achter
berg".
„Het was Juist In de tijd dat
boomchirurg Jöm Copljn er bij werd
gehaald om te onderzoeken of die
linde, die er niet al te florissant bij
stond nog te redden was. Ik raakte
met hem aan de praat en toen hij
hoorde dat tekenen mijn grote hob
by ls en hij wat werkstukken van me
had gezien vroeg Jöm, (nu een van
mijn beste vrienden) of Ik die oude
linde voor hem wilde tekenen. Over
het resultaat was hij erg tevreden.
Daarna gebeurde er een poosje niets,
totdat wij elkaar In 1970 weer ont-
moet ten en ik het verzoek kreeg de
eeuwenoude acacia op de bin
nenplaats van kasteel Doorwerth te
tekenen. Sindsdien ben ik aan de
lopende band bomen blijven teke
nen. soms in opdracht van Copljn
zijn hele kantoor ln Groenekan
hangt vol met mijn werk maar ook
zo maar, omdat ik er zelf aardigheid
ln heb".
Zolang Hans 8mulders tekent, heeft
hU zich ook met bomen bezig ge
houden.
Eerst waren het vooral knotwilgen
en berken, knotwilgen omdat ze zo
grillig van vorm zijn en berken van
wege de kleur. Ik herinner me nog
goed dat lk ln Haarlem op de mulo ln
1953 een grote tekening heb ge
maakt over de watersnoodramp in
Zeeland. Een krantefoto Inspireerde
me. Op die foto stond een boerderij,
waarvan alleen het dak boven de
watermassa uitstak, en ook een gp
knakte boom. Met name die boom
sprak tot mijn verbeelding."
HANS SMULDERS: Ajie stond model voor Sjimmie.
Tekenen ls altijd een hobby voor
Hans Smulders gebleven. In het da
gelijks leven werkt hij bij de huis
houdelijke dienst op een landbouw-
technlsch Instituut in Wagenlngen.
„Zelfs als Je een heel goede tekenaar
bent ls het moeilijk Je hoofd financi
eel boven water te houden. Dat ik
goed teken heb lk nooit van mezelf
gezegd. Er is veel waardering voor
mijn werk, maar eigenlijk twijfel ik
er zelf nog aan. Zoals lk het nu doe
hoef ik van dat tekenen niet te be
staan, al loopt het als een rode draad
door mijn leven. Het is een van de
belangrijkste manieren waarop lk
me kan afreageren. Je hoort tegen
woordig steeds meer over mensen
die met hun dagelijkse werk niet zo
gelukkig zijn, elke morgen met te
genzin de deur uit gaan. alleen maar
werken omdat ze geld moeten ver
dienen. Juist dan is het belangrijk
daar een tegenhanger voor te heb
ben. Niet ledereen kan gaan tekenen,
maar er zijn nog zoveel andere nutti
ge zaken. Als het maar iets anders ls
dan elke avond bij de beeldbuis
zitten."
Strips
Vroeger tekende Hans Smulders ook
strips. „Daarmee begon ik als Jongen
van een Jaar of tien. Ik heb thuis nog
een paar schriften vol met avonturen
van het negerjongetje AJle en zijn
vriendje Asje. Asje Mulles, geba
seerd op de manier waarop ik als
kleuter mijn naam uitsprak. Ajie
was de naam die mijn vader. die.
evenals ik officieel Henri heette, als'
kind aan zichzelf gaf. Ik heb met die
strip verder nooit Iets gedaan, al ls
Ajie later een eigen leven gaan lel
den. HIJ heeft model gestaan voor
SJlmmle, het negerjongetje, dat zo
bekend ls geworden door SJors van
de Rebellenclub. Dat weet lk zo ze
ker. omdat lk een van mijn schriften
met striptekeningen in 1953 meenam
toen ik ging solliciteren bij de Spaar-
nestad in Haarlem. Ik maakte die
dag ook kennis met Frans Piët, de
grote man achter de strips daar. Hij
was erg enthousiast over mijn
schrift. Ik hoor hem nog uitroepen:
„Dat ls voor het eerst dat lk iemand
tegenkom die strips tekent naar el-
gen ideeën.
„Enige tijd later lk was Inmiddels
bij de Spaarnestad vertrokken om
dat het werk er niet aan mijn ver
wachtingen beantwoordde kwam
ln het SJors-verhaal het negerjonge
tje SJlmmle ten tonele, waarin ik
duidelijk mijn Ajie herkende. Frans
Piët heeft onlangs ln een interview
gezegd dat hij ln 1953 Ineens op het
idee kwam SJlmmle in te voeren ln
zijn bekende strip. Toen wist lk ze
ker dat Sjimmie mijn bedenksel was.
Ik heb het Frans Piët niet kwalijk
genomen, want ik deed toch niets
met mijn stripfiguren. Nadien heb lk
nog wel eens strips getekend voor
eigen plezier, maar niet meer over
AJle het negerjongetje. Daar was de
lol voor mij al. In de plaats daarvan
kwam een Chineesje. Dat was weer
Iets geheel nieuws. Ik heb altijd nieu
we dingen willen doen. In veel men
sen leeft geloof lk de drang te doen
wat nog niet heeft plaatsgevonden,
hoe betrekkelijk dat ook is."
Dat is ook een van de redenen waar
om Hans Smulders nu bomen te
kent. Er zijn weinig collega's die zich
daarin hebben gespecialiseerd.
Vooral kale bomen komen op de
tekeningen van Hans voor.
Historie
Als lk hem vraag wat hem nu zo
aantrekt in die bomen zegt hij: „Het
historische aspect boeit me, de ge
schiedenis die zich rondom bomen
heeft afgespeeld, daarover kan lk
urenlang fantaseren. Dat bijvoor
beeld de linde die lk ln Nuenen
tekende vijftig meter van het ge
boortehuls van Vincent van Gogh
vandaan staat en bij de „Kroeze- of
heilige boom" in Tubbergen vroeger
alle begrafenisstoeten even stil hiel
den om de overledene symbolisch
voor het laatst te confronteren met
de schoonheid van het leven, zijn
zaken die diepe indruk op me ma
ken. Maar wat me vooral treft in
bomen ls hun levenskracht. Een lin
de speelt het klaar met zijn wortels
een afstand van 500 meter te over
bruggen om een mestvaalt te berei
ken waar levenssappen aanwezig
zijn, of een waterleidingbuis op te
zoeken en daarin over een lengte
van zestig meter door te dringen,
iets dat soms Jarenlang kan voort
duren. Bomen kunnen er op een
gegeven 'ogenblik vreselijk uitzien
maar er toch weer bovenop komen.
Die gedachte kun je doortrekken op
de mens. Iedereen krijgt slagen in
het leven. Probeer daar overheen te
komen ls de filosofie die je uit die
oude bomen kunt halen".
Molens
Een heel andere bezigheid van Hans
Smulders ls zijn functie als vrijwillig
molenaar ln Rhenen en Veenendaal.
Als zodanig houdt hij zich in zijn
vrije tijd bezig met het opleiden van
mensen die zich willen verdiepen in
deze markante bouwwerken. „Bij
die molens is het ook weer de band
met het verleden die me aantrekt..
Tegenwoordig zijn er wel mensen
die zeggen: ruim al die molens die
zoveel geld kosten maar op en
plaats er een paar van ln het open
luchtmuseum ln Arnhem. Daarmee
ben ik het volledig oneens. Als je de
molens zou laten verdwijnen, zou
dat een verarming van het
landschap zijn. Een molen ls meer
dan een werktuig. Je kunt een mo
len niet vergelijken met een machi
ne die Je op de schroothoop gooit als
die zijn taak heeft volbracht". Wel
vindt Hans Smulders het belangrijk
dat een molen als het enigszins mo
gelijk ls ook kan functioneren. Kin
derziektes waar Je mee krijgt te ma
ken (zoals dit jaar een Veenendaalse
bakker pijnlijk ondervond toen in
het speciale molenaars-tarwebrood
dat hij zijn, cliënten aanbood gruis
afkomstig van de molensteen zat)
moet Je dan maar op de koop toe
nemen, vindt Hans. Op mijn vraag
of hij gezien zijn moleninteresse ook
molens tekent reageert Hans Smul
ders: „Nee. ook al weer omdat zove-
len dat doen. Ik heb een uitzonde
ring gemaakt voor de Doesburger
molen in Ede, waar ik mijn oplei
ding heb gehad".
IAAN
Er werd ergens een schilderijententoonstelling geo
pend. Bij zo'n gelegenheid zijn natuurlijk alle ogen
gericht op de schilder en zijn werk. Ik had hem slechts
een paar keer ontmoet, maar omdat hij eigenlijk meer
schrijver dan schilder is, kende ik hem uit zijn boeken
vrij goed. Eigenlijk houd ik niet van zo'n openingsce
remonie in aanwezigheid van hoogwaardigheidsbekle
ders en mensen die graag door journalisten worden
gezien. Het is me allemaal wat te opgeklopt.
Dat ik toch ging, kwam voort uit sympathie voor de
schilder/acteur; het leek met prettig hem weer eens te
ontmoeten.
Toen ik nog maar nauwelijks ter plekke was, zag ik
héér. Het kon niet missen, zij was de moeder van de
man om wie alles draaide. Ze had dezelfde eigenwijze
neus, die een beetje waarschuwend in het gezicht
stond, zo van: pas op, ik heb meer in huis dan alleen
de warme uitstraling van mijn ogen.
Ze liep niet zo best en werd al gauw in een gemake-
lijke stoel gezet, met een bankje extra voor onder
haar benen, waarvan er een in zwachtels zat. Aan
belangstelling had ze geen gebrek. Men droeg een
sapje voor haar aan en verschillende gasten maakten
een praatje met haar. De oude vrouw intrigeerde me,
meer eigenlijk dan iemand of iets op de tentoonstel
ling. Op een geheimzinnige manier werd ik naar haar
toegedreven. „Hoe voelt het," vroeg ik, „moeder te
zijn van een man met zoveel talenten?"
„Dat voelt rijk. Maar hij is zo bescheiden. Te
bescheiden. Ik ben trots op hem hoor, maar verder
ook gewoon blij, want hij is altijd een geweldige zoon
voor me geweest. Laatst wilde ik daar eens wat over
zeggen, maar ik kreeg geen kans. Hij wimpelde alles
weg. Weet je wat ik toen deed? Ik heb hem een brief
geschreven, een heel lange brief. Nou ja, dat is
misschien vreemd als je elkaar regelmatig ziet hè? Ik
deed het toch. Een moeder moet zich eens kunnen
uiten over en tegen een zoon." Toen ik naar haar
gewonde been informeerde, ontstond er een lichte
door Mink van Rijsdijk
terughoudendheid. Het spontane contact tussen ons I
was ineens verbroken. Ze knikte met het hoofd,
waardoor het leek of haar neus als een slagboom
fungeerde. Tot hier toe en niet verder. Ik raakte in
verlegenheid, ik had niet onbescheiden willen zijn.
Plotseling ging de slagboom weer omhoog, ze gniffel
de: „Nou ja eh ik ben gevallen. Met mijn
brommertje. Dat is erg vervelend, want iedereen
schreeuwt nu moord en brand dat ik niet jneer
brommen mag. Onzinnig, want wat moet een vrouw
van 79 jaar zonder vervoer? Fietsen is veel vermoei
ender en te voet kom je nergens. Ach weet je, ik laat
ze maar praten. Als straks mijn been weer betèr is,
snap je 't? Zo is het, dan stap ik weer vrolijk Op mijn
brommertje." Een loodzwaar gevoel van jaloezie
besprong me. Ik was jaloers omdat mijn kennisizo'n
moeder had. De tentoonstelling gunde ik hem van
harte en de faam, die hij terecht als schrijver heeft,
niet minder. Natuurlijk misgunde ik hem zijn moeder
niet wezenlijk, maar ik miste de mijne zo gruwelijk.
„Wie ben jij eigenlijk?" vroeg ze.
„Wie ik ben is niet zo interessant, wat ik ben wel. Ik
ben jaloers. Ja echt jaloers op uw zoon. Om u. Dat hij
zo'n moeder heeft." Toen vertelde ik haar van mijn
moeder. Hoe ze eens was, vitaal, vol kracht en hoe ze
nu io, uitgeput, invalide en verdrietig. Op dat moment
waren er alleen ogen, warme lieve ogen, was er een
hand op mijn arm en een stem die zei: „Kind, wat een
kruis, ook voor jou." Hoe is toch het misverstand in
de wereld gekomen dat mensen slechte troosters zijn?
Hier zat ik naast een oude vrouw, die ik niet kende en
hoe eenvoudig, maar wezenlijk bewees ze dat troos
ten wel mogelijk is. Zelfs in het geroezemoes van een
tentoonstelling kom je soms zomaar een mens tegen,
die er even voor je is.
Na die middag tussen de schilderijen van haar zoon
heb ik haar nooit meer gèzien. In mijn gedachten is ze
er vaak geweest.
Ik hoop dat ze weer op haar brommertje rijdt.
loo
door Annemarie Lücker
De laatste jaren is de traditio
nele klnder-verj aars-partij
uitgegroeid van met twee
vriendjes naar de film en blij
ven eten tot een manifestatie
waaraan ongeveerde hele klas
meedoet en waar die hele klas
ook nog eens geamuseerd
wordt door de arme ouders van
de jarige. Het is geen gemakke
lijke opgave om ieder jaar iets
nieuws te bedenken en origi
neel te zijn zonder dat het in de
papleren loopt. Naar de film
gaan, taart voor twintig kinde
ren, wat drinken, het is geen
kwestie van kwartjes maar
van tientallen guldens. Voor
klein behuisden is het vrijwel
onmogelijk een dergelijke gro
te groep in huis te halen.
Toch zijn er met een beetje
fantasie en geduld leuke on
derwerpen te bedenken waar
aan de kinderen zelf moeten
meewerken. Probeer het plan,
als het even kan, gehiem te
houden, dat maakt het alleen
maar spannender.
BINNENSHUIS:
k Zijn er bijvoorbeeld twaalf
VRAAG: Weet iemand misschien
waar men ergens het aardige boekje
van mevr. Hupkes-Beukema: Vrey-
heyt-Bleyheit kan kopen? Het is dus
niet de bedoeling dit boekje toe te
zenden aan de vragenstelster. maar
wel het adres van de uitgever.
ANTWOORD: WIJ hebben overal ge
vraagd. maar het enige resultaat
was: Als u het weet. zeg het ons dan
ook. Het gaat hier om een aantal
krulssteekpatronen van Oudhol
landse spreekwoorden met de daar
bij passende figuren, als silhouetten
uitgevoerd. Wij kennen deze „plaat
jes" als alleraardigste cadeautjes
voor Nederlandse kennissen in Ca
nada of Amerika.
VRAAG: Wat doe lk met de mispels
aan de bomen in mijn tuin? Moet ik
ze plukken of laten vallen? Zijn er
recepten? Wat betekent: rot als een
mispel?
ANTWOORD: Hopelijk komt dit
antwoord in de krant voor u nog niet
te laat: Oogsten, als de vruchten er
gerimpeld uit gaan zien en vaal. Ze
zijn dan goed rijp. De volksmond
noemt dat rot. maar een mispel ls
pas goed rijp als de Inhoud geheel in
dit stadium is. De mispel is een
ouderwetse vrucht, die men zelden
ziet en die men zou kunnen vergelij-
ken met de overigens veel zoetere
vijg. met de Kaki en met de Indone
sische Sawoe. Deze vergelijking
slaat echter slechts op het feit dat
de vrucht pas lekker ls als de inhoud
naar buiten begint te komen. De
bereiding van Jam is volgens men-
.sen die er veel van weten maar er
niet dol op zijn. het algemeen Jamre
cept uit het kookboek, maar er moet
wel een heleboel citroen rasp of sap)
bij te pas komen, voor het iets lek-
- kers is. Probeer eens een KG jam te
maken en als dat geen succes wordt
(Suiker is ook een kostbare zaak
het gas!) laat dan de vruchten maar
hangen voor de vogeltjes.
Herhaling van de vraag:
Wat kunnen we doen voor de dappe
re Ierse vrouwen?
antwoord: a) directe sympathiebe
tuigingen in de vorm van briefkaar
ten. Op adreszijde briefkaart naam.
adres plus adhesie met actie vrou
wen voor vrede schrijven. Zenden
aan: Hulp Noord-Ierland, Nieuwe
Gracht 27 te Utrecht. Deze brief
kaarten worden aan elkaar geniet en
als slingers in de protestoptochten
van de vrouwen meegedragen.
b) hulp op korte termijn door het
storten van een financiële bijdrage
op giro 4551 t av. Stichting Hulp
Noord-Ierland te Utrecht met om
schrijving Vrouwen voor vrede.
c) op langere termijn deelnemen aan
ontmoetingsprogramma's in Neder
land. Hierbij gaat het om het ont
vangen van kinderen hier, ook het
ontvangen van de vrouwen hier als
dat georganiseerd kan worden en
dat de Nederlandse vrouwen daar
dan ook een werkzaam aandeel ln
hebben.
Wie graag ingelicht wil worden en
informatie over deze mededeling wil
ontvangen kan dat in Utrecht aan
vragen, maar bedenke wel dat voor
porto alleen al 80 cent gerekend
wordt. Het kan alleen maar aange
vraagd worden via een brief, waarin
minstens 1,50 aan postzegels is in
gesloten.
Vraag: Ik zou graag dat grappige
vers willen hebben over de namen
van de bljbelboeken(met enige voor
beelden)
Antwoord: Aan vele lezers hebben
we in de loop der Jaren een afschrift
gezonden van het vers. waarin alle
namen voorkomen. Dit vers werd
vroeger op de Christelijke scholen
en op de catechisaties opgezegd als
een hulpmiddel bij het memoreren
van de namen van de bijbelboeken.
(Dat moet dus wel heel oud zijn.)
Het ls helemaal niet grappig be
doeld. al komen er zinswendingen ln
voor. die niet van deze tijd zijn. Wij
zullen niet verder naar het door u
bedoelde gedicht zoeken.
Contact met een eenzame: Enige we
ken geleden vroegen we uw aan
dacht voor een eenzame bij u in de
buurt. Hierop kwamen verschillen
de reacties, o.a. van een gehandicap
te dame. die hoewel zelf constant
alleen de hele dag en vaak 's avonds,
telefoneert of zelf gebeld wordt door
mensen, die voelen begeleiding no
dig te hebben. Graag willen wij aan
onze abonnees ln of om Den Haag
het telloonnummer doorgeven.
Vraag: Een nichtje was ln Frankrijk
geweest en vol lof over de Franse
kazen: Zoiets hebben we in Holland
niet. zei ze. Dat is allemaal het
zelfde. Helaas kon lk alleen maar
zeggen, dat ze ongelijk heeft, maar'
daar bleef het ook bij, want lk weet
te weinig van Hollandsche kazen af.
Antwoord: Inderdaad zijn er een he
leboel mensen die niet veel meer
weten dan Oud of Jong. Maar dat
heeft niets te maken met de soort.
Het Nederlands Zuivelbureau te
Rijswijk ls al Jarenlang bezig de
Nederlandse kazen meer bekend
heid te geven. In het buitenland
(Frau Antje met haar blonde vlech
ten is ln Duitsland overal bekend)
maar ook ln Nederland, o.a. door de
menu's van de week, die men overal
ln de pers tegenkomt en waar altijd
iets van zuivel in wordt verwerkt,
maar ook door de Zuivelkeukens,
die na het geweldige succes te
Leidschendam, ook elders in het
land heel veel cursisten trekken, be
halve huisvrouwen, alleen of ln ver
enigingsverband, alleenstaande
mannen, studenten ook kinderen
(als opluistering van een verjaardag:
samen Iets echt koken en feestelijk
opeten). Het prachtige nieuwe
Kookboek: Kok rond de klok een
fijn St Nicolaasboek overigens
Het is al zuivel en kaas wat u er ln
zal tegenkomen. Wat nu die kaas
zelf betreft: Naast de toch wel alom
bekende harde soorten: Goudse,
Edammer, Leidse en Friese kaas. in
alle stadia tussen jong en belegen,
zijn er diverse zachte soorten Blue
fort. pikant en blauwgeaderd -
Kemhem, roomkaas met een bizon-
dere smaak, Mon Chou. een zachtzu-
rlge roomkaas, gemakkelijk om te
spuiten en de jongste van al deze
soorten: Subenhara, een zachte des
sertkaas met tuinkruiden en een
vleugje knoflook (het zwartje kors
tje zit er alleen voor het mooi op).
Dan verkoopt men hier en daar gel
ten- en schapenkaas en natuurlijk
kwark. Er zullen nog meer soorten te
noemen zijn, maar met deze Neder
landse kazen op tafel hoeft niemand
naar een buitenlands produkt te
verlangen.
VRAAG: Er is een museum over
jacht en wild. Weet u waar dat is?
Als het alleen maar gaat over bees
ten doodschieten, hoeft het niet.
Antwoord: U heeft groot gelijk:
kinderen, vorm dan drie
groepjes van vier kinderen.
Laat ieder groepje om de beurt
kiezen uit een aantal activitei
ten (vijf minutenspel in varia
ties, een kleihoekje, kwartet
ten, geheugenspelletjes en be
hendigheidsspelletjes), die van
tevoren zijn klaargezet in ver
schillende hoekjes op de ka
mervloer. Geef ieder kind een
potlood en een piepklein
scheurboekjet waar de naam
op staat.
k Laat ieder kind binnen een
bepaalde tijd zijn eigen
feesthoed maken en loof een
prijs uit voor de drie mooiste
hoeden. Leen scharen en merk
ze, zorg voor plakband, karton,
gekleurd papier en waarde
loos materiaal.
k Vraag de kinderen een ba
byfoto mee te nemen, nummer
ze en laat de kinderen raden
en naam en nummer op
schrijven.
k Maak er een theatermiddag
van door zoveel mogelijk oude
kleren, gekke hoeden en lap
pen klaar te leggen. Vorm twee
groepen en laat deze zelf over
leggen, kleren uitzoeken en om
de beurt een toneelstuk opvoe
ren terwijl de andere groep
kijkt. Verkleed op de partij ko
men is ook een grote attractie.
k Laat de kinderen aan een
grote tafel met plastic kleed
brooddeeg kleien en versieren
met lekkere dingetjes.
k Maak er een grote-mensen-
feest van door een grote boere-
koolmaaltijd te organiseren
(kussens op de vloer, borden op
schoot).
Buitenshuis:
k Houd een picnic in het park
Behendigheidsspelletjes zoali
zaklopen, aardappelen op If
pel, hardlopen, estafette t»
touwtrekken zijn bij uitstek gl
schikt om buiten te doen.
k Organiseer een speurtocht
in de buurt, in het bos of in het
museum; ideaal vanaf tien
jaar.
k Tijdens een wandeling zoe
ken naar sprokkelhout, een
groot kampvuur bouwen op
een veilige plek en worstjes
roosteren.
k Een hut bouwen in het bos
met gevonden materiaal (touw
en een oude deken meenemen).
Deze suggesties zijn bedoeld
als „aangevertjes". Ze kunnen
een succes worden, waarbij de
inzet van de ouders of begelei
ders een belangrijke rol speelt
Maar het succes is op de eerste
plaats afhankelijk van het en
thousiasme van de kinderen
zelf.
zoiets hoeft ook niet en dat het ook
anders kan zou u eens kunnen gaan
bekijken in het kasteel Doorwerth
(van Arnhem uit gemakkelijk te be
reiken). Al rondwandelende zal u tot
uw blijdschap kunnen constateren,
dat het niet gaat om het doodmaken
en uitroeien van allerlei prachtige
dieren en vogels maar juist om het
in stand houden en beschermen te
gen ongeoorloofd vangen, moorden
en uitroeien. In het kasteel is ook
het Airborne museum gevestigd en
op een mooie dag kan men er een
fiets huren.
VRAAG: Waar kan lk mij vervoegen
voor het aanvragen van een studie
beurs voor gehuwden, met kind?
ANTWOORD: Informatie en aanvra
gen bij de hoofdafdeling rijksstudie
toelagen te Groningen tel 050-
239111 Nader adres niet nodig.
Het nieuwste boek van
MINK VAN RIJSDIJK
vandaag in
PLEIN PUBLIEK (NCRV-radlo)
In dit boek vertelt de schrijfster van haar ervaringen
bij het ziekbed van haar moeder.
Vanaf zaterdag 27 november a.s.
verkrijgbaar in de boekhandel 9,90
m UITGEVERSMIJ J. H. KOK KAMPEN.
Vragen (één per brief) zenden naar uw probleem ook het onze,
Postbus 507, Voorburg. Naam en adres vermelden. Eén gulden
aan postzegels bijsluiten. Geheimhouding is verzekerd.
AMSTELVEEN Rob Geraerds
(Jacobus Gerardus de Haas) is een
halve eeuw werkzaam als acteur,
schrijver, toneeldirecteur, regisseur
en kunstcriticus. Vanwege dat feit
zal de nu 73-jarige kunstenaar op elf
december in het Cultureel Centrum
ln Amstelveen worden gehuldigd.
Hij werkt daar zelf actief aan mee
met het solo-toneelprogramma
„Scrooge en Marley" van Dickens in
een bewerking van Eduard Veter
man waarmee hij jarenlang succesen
heeft geoogst.
Jacobus Gerardus de Haas was als
scholier al een verwoed amateur
toneelspeler. Hij werd Journalist en
criticus en debuteerde als acteur op
zijn 21e jaar ln 1924 bij het ge
zelschap van Johan Fabrlcius ln Den
Haag. Zijn toneelloopbaan begon hi)
als Rob Geraerds definitief ln 192'
bij Rika Hopper. Van 1935 tot 1943
redigeerde hij „De toneelrevue", een
maandblad, nam na de tweede we
reldoorlog de directie over van het
Nederlands Jeugdtoneel, en werd to
1938 regisseur van de Kon. Neder
landse Schouwburg in Antwerpen
Voordat hij zich In 1972 In BegW
vestigde was hij nog vijf Jaf
raadslid voor de VVD in Amstelveen
dat hem nu in december gaat hul
digen.
RO'
Dav
Ned
■tal
slee:
tege
De
LaE
nist
1834
met
ork»
hist
ke.
dier
fora
wen
ters
LK
Ml
en-s
rijn
de
Oui
nèb:
Da
Ook
Spo
rept
Bov
voo
war
stre
op i
het
de
ond
bou
naa
de
dat
ged
Het
kla;
del<
