peppil
Chansonnier Miel Cools is
het vakjeswerk
Uw probleem ook het onze
Christiaan introduceert Uni Perm
,Wij kunnen als mens veel meer voor elkaar betekenen
li
a
k
MAANDAG 8 NOVEMBER 1976
BINNENLAND/MODE
TROUW/KWART
In de huiskamer van de Coolsen,
waar ik de komst van Miel afwacht,
staat het gezellig vol. Bij het raam
een grote rechthoekige tafel met zes
stoelen voor elk gezinslid één er
bijna bovenop een kleiner tafeltje
met een bank en twee gemakkelijke
stoelen, die de sporen van intensief
gebruik dragen. Verder een grote vo
lière. een aquarium, enkele kastjes
en tegen een van de wanden een
clavecimbel. Eronder een rieten tas
met een half voltooid breiwerk, daar
kennelijk in de haast neergezet. Aan
de muur een pijpenrek, zoals je in
Nederland twintig jaar geleden nog
algemeen zag, en een doedelzak.
Een plastic gordijn scheidt de kamer
van de woonkeuken, waar een van de
dochters van Miel in de weer is met
een ■aaimachine. Na een kwartier
tje. ik neem juist mijn eerste slok
van de gloeiend hete koffie, stapt
Miel binnen: een briendelijke be
baarde man met een bonte Noorse
trui aan. Net 41 is hij nu en al zeven
tien jaar in het vak, althans officieel,
als chansonnier, troubadour of lied
jeszanger, net zoals je het wilt noe
men. ..Mij maakt dat niets uit. Het
beestje moet een naam hebben. Als
het erop aankomt is chansonnier
taalkundig de meest juiste bena
ming. want een troubadour schreef
zijn liedjes zelf en dat doe ik niet,
hoewel ik nauw bij de totstandko
mlng ben betrokken. Een paar goede
brienden schrijven ze. Tijdens uren
lange gesprekken die wij met elkaar
hebben en waarbij we van alles over
hoop halen ontstaan de ideeën. Ik
vind het een voorwaarde dat dege
nen die voor Je schrijven precies we
ten hoe je denkt en voelt."
Operazanger
Dat principe volgde Miel al toen hij
nog op het conservatorium in Has
selt zat, waar hij studeerde voor ope
razanger. „Dat ik zanger zou warden
stond voor mij al vroeg vast, eigen
lijk al toen ik hier in het plaatselijk
kerkkoor zong. Hoe mijn vader het
me ook ontried door me voor te
houden dat een kantoorbaan zoals
hij had een veel safer basis was voor
het bestaan, ik heb toch doorgezet.
Zes jaar heb ik op kantoor gezeten,
terwijl ik in de avonduren naar het
conservatorium ging. Mijn hele le
ven op een kantoor zou niets voor me
zijn geweest. Het is wel zo dat als je
MIEL COOLS - praten met onszelf
met het zingen van liedjes je brood
wilt verdienen, je dat in de eerste
plaats moet doen vanwege het ple
zier dat je er in hebt. Ik kan er nu
behoorlijk, zelfs goed. van leven,
maar als je denkt met zingen rijk te
worden, ben je op het verkeerde pad.
Het is een leven waarin je veel moet
kunnen incasseren. Vandaag gaat
het goed, morgen gaat het misschien
weer slecht. Toch moet je blijven
glimlachen," zegt Miel.
Tijdens zijn cbnservatoriumjaren
zong hij al regelmatig voor de aardig
heid. zichzelf evenals nu begeleidend
op een gitaar, volksliedjes. Daar ver
diende Miel een aardig zakcentje
mee. hetgeen heel welkom was, daar
vader cn moeder Cools voor die
zangstudie van hun zoon niets wil
den afschuiven. De tijd dat zij „ape
trots" waren op hun zoon was toen
nog ver verwijderd.
Waarom Miel niet bij de opera te
recht kwam? „Vlak voordat ik ein
dexamen zou doen heb ik het roer
helemaal omgegooid. Ik wil contact
met de mensen hebben. Je hebt
prachtige opera's zoals Don Giovan
ni. maar over het algemeen staat er
veel onzin in. Vooral die libretto's
vind ik onzinnig. Als operazanger sta
je een beetje over de mensen heen te
zingen. Het is als het erop aankomt
een wereldvreemd gedoe. Zo zie ik
het tenminste. Als ik nu zing ont
moet ik echt mensen. Na een optre
den zit ik soms urenlang na te pra
ten, met mensen die naar me zijn
komen luisteren.
Een goed gesprek voeren is erg be
langrijk. Dat begint dicht bij huis in
Je eigen gezin. Een van mijn
nieuwste liedjes gaat daarover. Ik
zing daarin over een moeder die
haar dochter als die naar de middel
bare school gaat de pil in handen
stopt en dan haar plicht denkt te
hebben gedaan. Ze vergeet dat Je.
juist over zo'n onderwerp, met el
kaar moet praten. Als je niet heel
vroeg begint met je kinderen te pra
ten. worden het vreemden voor je. Ik
heb drie dochters van 17.16 en 15 en
een zoon van elf. Ik weet dus waaro
ver ik het heb en ik kan wat ons
gezin betreft zeggen dat wij geen
geheimen voor elkaar hebben, om
dat we eerlijk met elkaar omgaan.
Met alle fouten die we ongetwijfeld
hebben gemaakt bij de opvoeding
van onze kinderen zijn mijn vrouw
en ik er altijd van uitgegaan dat je je
kinderen moet vertrouwen. Je moet
hen leren zien als andere mensen.
Elk kind is in naam je kind. maar
het is tevens een heel nieuw mens,
een uniek schepsel met eigen ver
antwoordelijkheden. Dat verklaart
dat je kind er best andere opvattin
gen op na kan houden dan jezelf
hebt. Dat moet je accepteren."
Miel Cools zingt over alledaagse on
derwerpen." Het zijn zaken die me
zelf bezig houden, mij beroeren en
waarvan ik vind dat anderen, als zij
zich er nog niet druk over zouden
maken, best eens over mogen gaan
nadenken. Ik wil problemen op tafel
gooien zonder belerend te worden."
Miel laat erop velgen: „Ik wil in mijn
liedjes eerlijk zijn. De mensen die
naar mij luisteren mogen weten in
welke hoek ik zit."
Niet hoogdravend
Als Je dat gaat invullen komt boven
aan te staan dat Miel in mensen is
geïnteresseerd. „Het klinkt
hoogdravend en dat wil ik juist niet,
maar ik vind het belangrijk dat de
mensen zich bewust worden van
hun eigen mogelijkheden, hun eigen
geestelijke waarde. Daarbij wil ik
niet in de eerste plaats aan religie
denken, hoewel dat er alles mee
heeft te maken. Elk mens vecht da
gelijks tegen zijn eigen beperktheid,
zijn eigen remmingen. Wij zijn ons
in het algemeen veel te weinig be
wust van onze eigen kracht de
kracht van een vriendelijk woord
bijvoorbeeld gebruiken die ook te
weinig. We kunnen als mens veel
meer voor elkaar betekenen. We
moeten beginnen de ander te aan
vaarden zoals die is. leren respect te
hebben voor de persoonlijkheid van
de ander. Het komt er dan niet op
aan of die ander hindoe is of chris
ten. socialist of rooms-katholiek.
Het vakjeswerk ben ik beu. Laten
wij als mensen onder elkaar probe
ren het leven mooi voor elkaar te
maken. Soms denk ik dat we vooruit
gaan. Wij praten tegenwoordig veel
meer dan vroeger over persoonlijke
vrijheid. Maar of we zoveel vrijer
zijn geworden? Al die debatten die
je regelmatig op de t.v. ziet, wat
worden daarin veel goede dingen
gezegd. Als je mooi praat moet je
het ook in praktijk brengen. De in
houd van het Evangelie bijvoor
beeld. Als je daarachter staat kun je
niet doen alsof Je neus bloedt. Weet
je: ik geloof dat we het tegenwoor
dig te veel over anderen hebben en
daardoor vergeten met onszelf te
praten."
Heldendom
Om mensen te raken schrikt Miel
Cools er niet voor terug onder
werpen die gevoelig liggen bij de
kop te nemen. Het heldendom bij
voorbeeld." Ik begrijp niet goed dat
tijdens de geschiedenislessen die
onze kinderen krijgen zo sterk de
nadruk valt op grote figuren uit het
verleden, die meestal hun naam
hebben te danken aan het geweld
dat ze hebben gebruikt, op welke
manier en voor welk doel dan ook.
Er wordt trouwens veel te veel na
druk gelegd op het sensationele. Als
een man zichzelf vergeet en de hand
slaat aan zijn vrouw wordt dat in de
regel breed uitgesponnen in de kran
ten. Als er een man is overleden die
ruim vijftig jaar echt van zijn vrouw
heeft gehouden wordt daarover met
geen woord gerept. De nadruk valt
op het geweld. Je kunt tegenwoor
dig geen film bekijken of er moet
bloed in stromen en liefst nog close
up. Daarover maak ik me zorgen. Ik
vergelijk de tijd waarin wij leven wel
eens met die van het oude Rome.
Toen ging men kijken hoe mensen
door wilde dieren werden ver
scheurd, nu wordt aan die behoefte
aan geweld op andere manieren vol
daan. Moreel verval was er toen ook.
evenals al die structuren. Onze
maatschappij is overgestructureerd.
Overal is een regeling of verzekering
voor. Dat wordt veel te ver doorge
voerd. Op die manier kom je niet
meer toe aan het avontuur van het
leven. Een mens heeft ook eigen
verantwoordelijkheid. Ik heb vaak
het gevoel dat wij deze wel
vaartsmaatschappij niet aankun
nen. Ik vrees zelfs dat wij er aan ten
onder zullen gaan."
door Mink van Rijsdijk
Ter gelegenheid van haar vijftigste verjaar
dag zouden alle kinderen met hun aanhang
thuiskomen. Wat had ze zich erop verheugd.
Ondanks een migraine-aanval was ze erin
geslaagd alles goed voor te bereiden. Dat
moest ook welzeven personen meer over de
vloer vereiste een stevige organisatie. Maar
ondanks het vlotte voorwerk, begon het
weekend stroef en moeizaam. Daar was aller
eerst de nasleep van de migraine, het druk
kende gevoel achter haar ogen wilde niet echt
verdwijnen. Het huis, dat ze met zoveel zorg
gezellig had gemaakt leek zaterdagmorgen al
een puinhoop. Overal slingerde wel iets, boe
ken, kranten, breiwerk, pakjes shag. Onder de
tafel ontdekte ze de laarzen van haar dochter
- een mooie plaats en waarom poetste dat
kind die dingen niet op tijd?
Ze wilde er een kribbige opmerking over ma
ken, toen ze merkte hoe slecht haar dochter er
uitzag. Onnatuurlijk groot leken de ogen door
de donkere kringen eronder en haar gezicht
was vaal-wit.
Bezorgd vroeg ze: „Ga jij wel op tijd naar
bed?"
Geïrriteerd kwam het antwoord: „De troepen
worden geïnspecteerd. Slapen jullie voldoen
de? Eet je wel iedere dag warm? Vervuil je
niet?" Ze ruimde de kapstok op. Was er dan
niemand met een ordentelijk lusje aan de jas?
Moest zij nou echt overal achteraan om de
spullen een beetje bij te houden? Wat was er
eigenlijk blijven hangen van de opvoeding die
de kinderen hadden gekregen? Hadden zij en
haar man dan zo gefaald? Dat moest wel,
sinds de kinderen zelfstandig werden rom
melden ze er maar wat op los.
Ze probeerde zich te ontspannen, maar ze
hoorde hoe geforceerd opgewekt haar stem
klonk, bovendien glimlachte ze te vaak, wist
ze. Veel te vaak, want veel reden tot glimla
chen was er helemaal niet
Ze voelde zich bespied door de vriendin van
haar oudste zoon. Koele ogen had dat meisje
en wat verbeeldde ze zich eigenlijk? Tweede
jaars studente psychologie, poe het mocht
wat. Ze moest haar studie-objecten maar el
ders zoeken. Eens even de handen uit de
mouwen steken, was er niet bij, ze had het
kennelijk te druk met observeren, zeg maar
rustig spioneren.
De badkamervloer was drijfnat, water droop i
van de spiegel. Het douchegordijn hing er toch
niet voor de show? Waarom sloot men dai
niet? De chaos in de bijkeuken sloeg helemaal
alles. Iedereen had kennelijk de vuile wai
opgespaard voor dit weekend. Hoe presteel
men het in vredesnaam normaal textiel zo!
goor te krijgen? Ze was redderend bezig,j
droeg koffie en thee aan, zorgde voor de
maaltijden, vulde keer op keer de wasmachi»}
ne. En dat is dan mijn verjaardag, mokte ze.
Haar dochter merkte op: „Het zit je niet zo
mee vandaag hè? Tob er maar niet over, 't is
gewoon je leeftijd.'
„Toen jij zeventien was praatte je drie dagen
niet tegen me als ik zo'n opmerking lanceer
de." Tot haar verbazing hoorde ze de dochter
antwoorden: „Tja, wat ben ik een krengetje
geweest en toch ben ik nog aardig terecht ge
komen."
's Avonds vertelde een dokter op de televisie
dat hij een actie tegen doping bij voetballers
wilde beginnen. Ze luisterde niet verder naar
de motieven van de arts, deinde verder op de
stroom van haar eigen gedachten. Een peppil,
dat ze daar nooit aan gedacht had. Vrouwen
zoals zij zouden hun energie best een beetje
kunnen stimuleren tijdens zo'n overbelast
weekend. Even later vouwde ze in de keuken
de schone was op. Nou ja, schoon? Zuchtend
sorteerde ze de spullen. De peppil liet haar
niet meer los.
Voordat ze ging slapen begon ze er met haar
man over, hopende op begrip. Het pakte an
ders uit. Haar man had weliswaar geen psy
chologie gestudeerd maar wist niettemin
precies waar de schoen wrong. Hij bracht
haar fijntjes aan het verstand dat ze energie,
genoeg bezat om gastvrouw te zijn voor een
grotere meute, mits de asbakken maar leeg
bleven en de stoelen op hun plaats. Verder
moest de gootsteen glimmend, de badkamer
onberispelijk en de kapstok opgeruimd blij
ven. Een peppil, hoe verzon ze het, alsof die
iets uitrichtte om haar heilige koe - een
schoon huis - in stand te houden. Dat was een
bittere pil, die hard aankwam en ze verzette
zich er daarom ook fel tegen. Maar omdat hij
tot de doorzetters behoorde gaf hij het niet op.
Wat ze verder bespraken is hun geheim.
Wonderlijk was wel dat de volgende dag zelfs
haar migraine echt verdwenen bleek te zijn.
do
RC
Eu
coi
ble
(Mi
en
zo
tot.
dee
een
alle
zeel
zat-;
of h
rati
in
deri
alle
geit
tior
Ral
jare
mu:
gaa
Got
van
plai
Bel
en
Var
wee
Eer
velt
z'n
sen
iect
kof
Om
uit2
akc
dc
AN
sie
me
vri,
door Annemarie Lücker
Sommige kappers geven vrouwen
het gevoel dat ze niets in te brengen
hebben, dat ze zich maar gewillig
moeten overgeven aan de grote
handen van de meester. Het gevolg
is soms dat deze vrouwen
doodongelukkig de salon verlaten,
met een pony of een ultrakort
kapsel, terwijl ze gedroomd hadden
van lang krullend haar. Natuurlijk
bedoelt de kapper het goed. maar de
momentopname van een bezoek
geeft hem weinig informatie over de
persoonlijkheid en de wensen van
een klant.
Christiaan, de Hollandse kapper
die in Amerika beroemd werd. was
vorige maand een week in
Amsterdam in zijn salon aan het
Singel om voor Helen Curtis een
nieuw permanent systeem te
introduceren. Een permanent is
meestal een risico, denk maar aan de
sterkte van permanent vloeistoffen
voor ieder haar anders), aan tocht,
aan lichaamstemperatuur, aan een
te slappe of een te sterke krul.
Uni Perm van Helen Curtis kent
geen risico en is te gebruiken voor
normaal, slap. geverfd en gebleekt
haar. Eerst draait men speciale
wikkels in en brengt de zachte Uni
Perm vloeistof op. Dan plaatst men
een verwarmde klem op elke wikkel
en schakelt de ingebouwde tijdklok
in. De vloeistof werkt pas als de
klemmen warmte afgeven en houdt
na zes minuten automatisch op. Het
haar kan makkelijk gewatergolfd en
ook geföhnd worden.
zeli
cnnstiaan geiooit aat we terug a 1
naar langer en natuurlijker haarf
werkt zo min mogelijk met rollen £1
krul tangen. Het liefst borstelt en j,
föhnt hij het haar droog en geeft l fco]
eenvoudige haarspeldjes binnene h
kwartier een natuurlijke valling at
het haar. Hij houdt rekening met
wat het haar doet en hoe het valt!
houdt rekening met de 1
persoonlijkheid van de vrouw, pr»
en praat over haar wensen en stelt
zeer gerichte vragen. Hij vindt dat
het bezoek aan een kapper een gei
prettig gebeuren moetzijn, waaraf wa
iedereen tevreden de deur uit gaal) eer
kes
Vraag: Graag een boekje over Hin-
delooper schilderkunst-techniek en
kleuren.
Antwoord: We hebben verleden jaar
een dergelijke vraag uitvoerig be
handeld. We volstaan dus met een
korte herhaling: een heel handig
boekje over Volksschilderkunst
(Hindelooper en Staphorster stip-
werk) te koop bij elke hobbywinke-
Uer.
Vraag: Leuk dat er over kolibrivlin-
ders werd geschreven. Ik heb her
baalde keren die vlinder met z'n
lange tong in de tuin gehad en nog
andere heel mooie vlinders, een
pijlstaart en een wit vlindertje met
zwarte rondjes. Wat heeft dat vlin
dertje bewogen, om juist mijn tuin
tje in te gaan? Zag zij soms blijde
mensenogen en dacht ja. dat staat
mij wel aan?
Antwoord: Da', witte vlindertje was
kennelijk een koolwitje, al zijn er
ook nog wel andere, die wit zijn en
zwarte puntjes of vlekjes tonen. Wat
het versje betreft: als u. en terecht.
heel verrukt naar uw aardige
stadstuintje, vol prachtige bloemen
kijkt, dan zijn er meer die genieten
van uw mooie planten. Indirect
haalt u de vlinders töch in uw tuin
tje. Wat zal u genieten van het
prachtige album van Jac. P. Thysse:
De bloemen eh haar vrienden!
Vraag: Ik zend u hierbij de potlood-
afdrukjes van een paar munten. Ze
zien er „oud en goud" uit en ik ben
wel nieuwsgierig.
Antwoord: Wel oud, echter beslist
niét goud. maar wel interessant:
Drie van de munten zijn fiches, die
bij het kaartspel werden gebruikt.
Ze werden meestal in Neurenberg
gemaakt, in dit geval bij Johann
Weidinger en bij Albrecht Hoger.
Dat ze wel eens oud kunnen zijn.
blijkt uit het derde fiche, dat even
eens te Neurenberg werd gemaakt
door Lazarus Gottlieb Lauffer in
1689. Deze penninkjes werden mooi
gemaakt met afbeeldingen van bui
tenlandse vorsten, in de eerste ge
vallen van William Mary en van
de Lodewijk XVI. Het vierde muntje
is een 19e- of 20e-eeuwse imitatie
van een zgn. spade guinea. Deze
imitaties komen meestal uit Bir
mingham. Deze penningen werden
gebruikt als geld in toneelstukken,
in imitatie van goudstukken. De
jaartallen 1768 en 1788 betekenen
niet dat de munten uit die tijd
stammen.
Vraag: In onze vakantie zagen wij in
de zgn. Duivelskloof bij Anderraatt.
kanton Uri (Zwitserland), een
merkwaardig gedenkteken met een
Russisch opschrift. Weet u wat dat
betekent?
Antwoord: Op ons verzoek ont
vingen wij ven de federale commis
sie van de historische monumenten
uit Bem een heel mooie foto, waarop
de Russische woorden heel goed te
lezen zijn. Men schreef ons dat er
plannen waren om in de buurt van
dat gedenkteken een bordje met de
vertaling in het Frans, Duits en Ita
liaans te plaatsen: Gewijd aan de
nagedachtenis van de heldhaftige
medestrijders van veldmaarschalk,
generaal Soeworow Rimnikski.
vorst van Italië, die bij het doortrek
ken van de Alpen in het jaar 1799
zijn gesneuveld.
In het museum te Luzern kan men
behalve nog zeer veel interessante
en mooie zaken een maquette zien
van dat deel van Zwitserland, waar
deze verschrikkelijke slachting
heeft plaatsgehad. Wie ter plaatse
de steile rotsen en diepe afgronden
ziet. kan het zich niet inderken dat
daar mensen, gewapend .og wel,
overheengekomen zijn.
Vraag: Naar aanleiding van Brass
rubbing: kan dat in Nederland ook?
Antwoord: Wij hebben contact ge
zocht met de koster van de St.
Janskerk te Goude, de heer N. Met
selaar. Achter de Kerk 15. De Engel
se hobby van het maken van facsi
miles van koperen gedenkplaten
vind t in ons land tot zij n en ook onze
grote verbazing nog niet zoveel na
volging. Er is een groepje Ameri
kaanse dames, dat constant met lo
gés een middag komt werken aan
een unieke plaat, om als souvenir
mee naar huis te nemen. Als onze
vragensteller eens op een zaterdag
naar Gouda gaat (wel even telefo
nisch een afspraak maken), heeft hij
nu nog wel de ruimte. De heer Met
selaar heeft nog grote plannen om
zijn verzameling koperen platen uit
te breiden. Een goed idee voor een
sinterklaascadeau. (Tel. 01820-
12684.)
Aanvulling: Naar aanleiding van een
vraag en antwoord in de krant van
27 september: toen in 1648 de Bre
dase Begijnhofkerk definitief aan de
protestanten werd overgedragen,
hielden de rectores van het Begijn
hof het recht als katholieke geeste
lijken begraven te worden in de
Waalsche Kerk. Tot heden was er
slechts één rector, voor wie van dit
recht gebruik werd gemaakt Zijn
graf is in de kerk te vinden. Meer
bijzonderheden zal men ongetwij
feld bij de Waalse gemeente in Bre
da te weten kunnen komen (ik ver--
moed. dat er nog wel meer katholie
ke geestelijken in protestantse ker
ken zijn begravenj).
Vraag Verleden jaar heeft in de
krant een stuk gestaan over een
dokter, die migraine genas, door de
ingewanden te behandelen.
Antwoord: Dat was dr. van der Up-
wich (Bussum). op 23 augustus '75,
geschreven door Huib Goudriaan en
de titel was: De dokter, de schone
darm en migraine. Dr. Van der Up-
wich heeft zich niet beperkt tot het
genezen van migraine. Ook astma,
en allergische ziekten (zoals hooi
koorts en huidziektenTeczeem) be
handelt hij met behulp van een di
eet. Het artikel gaat niet nader in op
dit dieet, want de dokter maakt dat
uit en de patiënt moet liever niet
experimenteren. Velen van onze le
zers hebben dit artikel nog eens op
gevraagd. Wij hebben niet meer de
beschikking over de krant, waarin
het voorkwam, maar moeten onze
fotokopie samenstellen uit vier on
derdelen. Wij willen graag u een
afdruk toezenden, (adres zie boven
de rubriek, maar moeten hiervoor
1.50 vragen.
Reactie over bespreking van een
plaat van C. F. Balkema. Van de
directeur van de Stichting culturele
Raad voor de provincie Groningen
ontvingen we een fotokopie van een
plaat, zoals die voorkomt in het
maandblad Groningen no 4. juni
1921 4de jaargang. Deze plaat
staat ook in „Historie van Gronin
gen. bladzij 562. red. dr. W. J.
Formsma.
Ook deze prent heeft volgens het
bijbehorende artikel vele muren ge
sierd en is net als de vroeger bespro
kene samengesteld uit spreuken en
wijsheden in krullen en slingers.
Echter komen op deze plaat ook
gotische letters voor, die gevormd
worden door portretten althans ge
deelten van soms herkenbare ge
zichten van geleerden en brave lie
den. Bovenaan staat een fraai ge
krulde spreuk: Blijf voor deze spie
gel staan en denk hoe 't met u af zal
gaan. Dit moet men echter niet op
vatten als een vrome vermaning,
want de rest van alle aansporingen
hebben betrekking op ledigheid,
traagheid en verkwisting, terwijl
toch Nijverheid en Vlijt, gepaard
met Wijze Spaarzaamheid. Wel
vaart, Rust en Geluk schenken. Het
centrum is het portret van Benja
min Franklin, als uitvinder van de
bliksemafleider, omgeven door veel
krullerig onleesbaar geschrijf en
daaronder in een ovaaltje tegen een
achtergrond van dikke boeken twee
schoolopzieners, met belangstellen
de gelaatsuitdrukking en een dik
hoofd, toebehorend aan maar
waarschijnlijk niet gelijkend op ds.
J. Nieuwenhuize, doopsgezind predi
kant en stichter van het „Nut". Ik
vermoed dat in de buurt van O.
Pekela nog wel meer van dergelijke
afbeeldingen te vinden zijn. We kun
nen natuurlijk niet van al deze pren
ten een volle beschrijving geven in
deze rubriek, maar het zou natuur
lijk wel aardig zijn, als een van onze
lezers .hier eens achter aan ging" en
ons iets meer zou kunnen vertellen
over het merkwaardige oeuvre van
een man. die kennelijk anderhalve
eeuw geleden een zeer grote bekend
heid genoot.
Vraag: Ons hemdje (teef) heeft tot
voor een paar weken steeds in de
schuur geslapen. De laatste tijd wij
ze niet meer en moet naar binnen
gebracht worden. Ze probeert ook al
gravende via de vloer er uit te ko
men. Het hondje is acht jaar oud.
Waarom wil de hond niet meer de
schuur in?
Antwoord: Waarschijnlijk vindt the
hondje de schuur kil en ongezef gn
Eén keer binnenslapen was al de
doende om in een bepaalde rou dei
verandering te brengen. Uw hoi orf
is niet zo erg Jong meer en verli
warmte en rust boven de opwiro
van het slapen tussen andere dieJ mmm
waar altijd wel de mogelijkheid
muizen of ratten aanwezig is. Als
nu niet al te bezwaarlijk is. zo
het maar zo laten, maar dan n
het dier ook wel slapen op een ei
plekje In huis.
Vraag: Van de zolder kwam een t
kant houten biljart (ongeveer I
met rode en groene schijfjes,
een keu moeten deze schijfjes li
hoekgaten worden geschoven
behulp van een grotere schijf,
niet in die gaten komt. Is dit
Russisch biljart en wat zijn dei
regels?
..Je
Antwoord: De spelregels van ken
„Ringbiljart" zijn bij elke goede gin
jartzaak of fabriek (zie Gov nas
Gids) te koop. vol
door FRED LAMMERS
HASSELT „Vraag maar
naar het meisjesinternaat.
Daar woon ik vlak bij," had de
Belgische chansonnier Miel
Cools mij door de telefoon ge
zegd, tóen ik een afspraak met
hem maakte. In de praktijk le
verde dat de nodige problemen
op. want in Hasselt blijken er
diverse van die internaten te
zijn. De Vlamingen die ik aan
klamp weten er dan ook niet
goed raad mee en wijzen mij
van hot naar her, zodat ik
tenslotte een half uur later dan
de bedoeling is in de Stokerij-
straat voor de deur van de fa
milie Cools sta.
Het is een rommelig uitziende straat,
zoals er in België veel zijn te vinden.
„Miel is even een boodschap doen",
zegt zijn vrouw Jenny, wuift mijn
verontschuldigingen over dat late
komen weg en komt meteen in actie
om koffie te zetten.
