'Echt leven en carrière
maken gaan niet samen'
Uw probleem ook het onze
"3^
Lichaam en geest
Hans van Hemert werkt het liefst achter de schermen
I
iliBihslil
Nieuwe boeken
Boeken over
opvoeding
en onderwijs
MAANDAG 18 OKTOBER 1976
BINNENLAND
TROUW/KWART
door Fred Lammers
BLARICUM „Ik heb vaak
het gevoel dat ik pas ben gaan
leven toen ik negentien was.
Van de tijd daarvóór herinner
ik me weinig meer, wil ik me
geloof ik weinig meer herinne
ren. Ik duw die tijd bewust weg
uit mijn geheugen, omdat ik
een rotjeugd heb gehad. Ik wil
er liever niet veel over zeggen,
maar dat mijn ouders niet in
harmonie met elkaar leefden
heb ik me vreselijk aangetrok
ken. Zoiets is rampzalig voor
een kind. Zo heb ik het ten
minste altijd gevoeld. Het
heeft ook wel Iets goeds uitge
werkt: ik heb me heilig voorge
nomen dat zoiets mij nooit
mag overkomen, dat ik een
hecht gezinsleven wil hebben
en een thuis wil creëren dat een
honk is, waar je Je gelukkig
voelt"
Hans Chris tl aan Willem van Hemert
(31) ls producer en componlsUtekst-
schrijver van artiesten als Ramses
8haffy en Llesbeth List, om enkele
namen te noemen van mensen die,
„tot zijn stal" behoren. Hij staat voor
de hoge schouw in zijn Blaricumse
landhuis. Het ls een sombere okto-
berochtend. Het regent dat het giet.
en dat doet de sleer ln het rustieke
huls extra tot zijn recht komen. Een
zolder met balken, ramen met kleine
ruitjes, een open haard waarvoor
walnoten uit de tuin liggen te drogen
en op tafeltjes bloemen, vooral dahli
a's in tal van soorten.
„Ik ben gek op tulnieren," zegt Hans.
Later laat hij me trots zijn groente
tuin zien. „We halen alles uit eigen
tuin en de kippen zorgen voor eie
ren," zegt hij, en haalt de dagelijkse
produktie van „de dames" uit het
hok. „Zo'n grote tuin is prachtig,
maar Je moet er tijd vooruittrekken.
Dat doe tk dan ook consequent. Elke
zaterdag besteed ik eraan. Daarvan
kan niemand me afhouden. Zoiets
moet Je jezelf opleggen, als Je daar
mee gaat sloffen loopt het mis."
Even vergeten
Tulnieren ls ook een goed middel om
het componeren van liedjes en alles
wat daarmee heeft te maken, even te
vergeten. Op andere momenten kan
Hans daar helemaal ln opgaan.
„Want hoewel ik als free lance pro
ducer bij Phonogram in zeker op
zicht eigen baas ben, voel lk me sterk
verantwoordelijk voor de mensen
die ik moet begeleiden. Ik wil als lk
platen van hen uitbreng, dat het heel
goede platen zijn, het beste wat op
dat moment mogelijk ls".
Hans schrijft veel van de liedjes die
zijn artiesten zingen zelf. „Dat ls
eigenlijk uit nood geboren, omdat
andere componisten het niet naar
mijn zin deden. Dat componeren
komt me niet aanwaaien. Ik moet
een omlijnd doel voor ogen hebben.
Als iemand mij vraagt een liedje te
schrijven dat liever gisteren dan
vandaag klaar moet zijn ben ik op
mijn best Dan ga lk naar mijn
werkkamer, doe de gordijnen dicht,
steek kaarsen aan, zet een plaat op
met goede muziek en ga me con
centreren op degene voor wie lk
moet schrijven. Dan lukt het mees
tal wel. Ik maak er nooit nachtwerk
van, dat zou lk niet volhouden. Ge
lukkig maar. want op die manier
blijf ik in goede conditie".
Hans van Hemert: ..Hecht gezinsleven staat voorop.'
Hans voegt eraan toe: „Al compo
neer lk veel, het is beslist niet zo dat
ik persé alles wat ik uitbreng zelf
geschreven wil hebben. Velen den
ken dit, maar dat berust op een
misverstand. Vooral de laatste tijd
probeer lk steeds meer aan anderen
over te laten, omdat het niet gezond
is alles in eigen hand te willen hou
den. Dat komt de verscheidenheid
niet ten goede".
Als lk naar aanleiding van zijn ver
haal even dat werken bij kaarslicht
vraag of Hans evenals zijn vader,
(Willy van Hemert), romantisch is,
zegt hij: „Het ligt er maar aan wat je
onder romantiek verstaat De een
vindt het romantisch op een bankje
bij een idyllisch meertje ln de ma
neschijn met z'n meisje te zitten
praten. Een ander noemt het roman
tisch als Je met Je gezin rondom de
kerstboom zit Als het erop aankomt
geloof lk dat negen van de Uen men
sen romantisch zijn."
Voor zijn vader heeft Hans grote
bewondering. „Wat hij doet is gran
dioos. hoewel hij ook fouten maakt.
Ik vind het onverstandig van hem
dat hij dat niet wil inzien. Hij heeft
het nu nog over de mislukking die
zijn. Dynastie der kleine luyden' is
geworden. Dat vind ik onjuist, vooral
als Je het zo laat merken. Ik begrijp
wel dat hij zo denkt, maar je moet
kunnen accepteren dat als je goed
bent in je vak je ook dingen verkeerd
kunt doen. Ik heb het ook wel dat ik
van een plaat een razend succes ver
wacht en dat die dan helemaal niet
verkoopt. Daar loop ik dan een week
over te tobben, maar dan zet ik het
van me af, ga er weer tegen aan en
probeer iets te maken dat wél in
slaat."
Plankenkoorts
Hans van Hemert stelt hoge eisen
aan zichzelf. „Ik wil in alles wat ik
onderneem schitteren. Vroeger wilde
ik dan als acteur. Ik dacht daarin
mijn toekomst lag. Het feit dat lk als
jongetje van zes al op de planken
stond in een televisiestuk zal daar
niet vreemd aan zijn geweest. Achte
raf ben ik blij geen toneelspeler te
zijn geworden, omdat ik van mezelf
weet dat ik niet de capaciteiten heb
het te brengen. Daarvoor heb ik te
veel plankenkoorts en ben ik te ner
veus. In een zaal temidden van pu
bliek te moeten optreden vind ik
verschrikkelijk. Daarom heb ik zo'n
grote bewondering voor artiesten die
dat wél kunnen en daarbij zichzelf
blijven.
„Ik werk het liefst achter de scher
men. Als ik geïnterviewd word, niet
alleen voor de televisie maar ook
voor de radio, heb ik het niet meer
van de zenuwen. Het was zelfs zo dat
toen een paar jaar geleden een door
mij geschreven liedje meedong in de
finale van het songfestival in Edin
burgh, ik op de punt van mijn stoel
zat en vurig hoopte dat het maar niet
op de eerste plaats zou eindigen,
omdat daaraan vastzat dat ik op het
toneel op zou moeten. Dat hoefde
gelukkig niet, het werd vierde. Wat
de oorzaak is weet ik niet, ik heb er
geen verklaring voor. Had ik die
maar, dan zou het misschien over
zijn. Zo heb ik meer van die dingen,
bijvoorbeeld mijn opzien tegen dis-
cjockeys, die zo vlot kunnen praten.
Dat zij op ander terrein mogelijk
niet zo goed zijn waar ik weer beter
in ben, kan wel waar zijn maar het
doet niets af aan mijn bewondering
voor die mensen."
Muzikale vorming had Hans nauwe
lijks voordat hij als achttienjarige
deel ging uitmaken van het bandje
„The Caps". „Mijn enige muzikale
kennis had ik van de pianolessen die
ik moest volgen van mijn ouders,
omdat dit, vonden zij, bij mijn op
voeding hoorde. Ik vond dat plano-
spelen vreselijk. De keren dat ik
woendend een ram tegen de piano
heb gegeven zijn niet te tellen. Pas
in dat bandje, waar ik zanger was.
kreeg ik echt belangstelling voor
muziek en zo ben ik eigenlijk in dit
vak terecht gekomen."
Grenzen verleggen
„Dat werk betekent nu heel veel
voor Hans van Hemert Niet alles.
„Ik ben gaan beseffen dat er ook
andere waarden zijn in het leven,
dicht bij huis. Mijn kinderen bij
voorbeeld. (Tatjana van zes en Va
nessa van vier). Ik zou het iedereen
die kinderen heeft wel toe willen
schreeuwen: geniet ervan, neem tijd
voor ze, nu het nog kan. Je weet
immers niet welke problemen je mo
gelijk nog met hen krijgt als ze pu
bers zijn. Ik heb met mijn vrouw
afgesproken dat ze me daaraan
moet herinneren als ik me ln mijn
werk zou gaan verdrinken."
Hans vult opnieuw mijn mok met
koffie en vervolgt: „Het is dom om Je
een bepaald doel voor ogen te stel
len. zoals velen doen, en te zeggen:
als lk dat over een Jaar of tien heb
bereikt, neem ik wel gas terug en
krijg ik tijd voor andere dingen. Dat
dacht ik vroeger ook, maar je houdt
jezelf dan voor de gek. Over tien jaar
zijn er weer andere zaken die je zo
nodig wilt bereiken. Je verlegt
steeds je grenzen, totdat je op een
gegeven ogenblik tot de ontdekking
komt dat Je niet hebt geleefd. Echt
leven en carrière maken valt eigen
lijk niet te combineren. Ik weet wel
dat je zoiets gemakkelijk kunt zeg
gen, maar dat het moeilijk is het in
de praktijk te brengen. Mijn carrière
is me ook veel waard, maar toch
Je moet nu genieten van de dingen
die je hebt. Het is heerlijk als je,
zoals lk, een möoi huls en een grote
tuin hebt, maar geluk is daarvan
niet afhankelijk.
TM/
door Mink van Rijsdijk
De mondhygiëniste, die bezig was de wilde aanwas
van tandsteen van mijn gebit af te bikken, gaf me
ondertussen ferm van onderuit de zak. Ik poetste
mijn tanden niet alleen te weinig, ik poetste ook te
kort. Beterschap beloven hielp niet, want behalve
een totaal andere borstel methode dan tot nu toe
gebezigd, moest ik ook nog met een speciaal soort
garen aan de gang. Ik besprong ijlings mijn oude
stokpaard en deelde haar mee dat ik het belachelijk
vond dat er voor het tandentouw geen normaal
Hollands woord was. Mijn klacht negerend gaf ze de
opdracht vier maal daags met een gruwelijk sma
kend mengsle te spoelen. Ook dat nog, afgezien van
poets- en touwwerk.
Ik spreek geen woord kwaad van de aardige vrouw,
verricht zelfs de verplichte nummertjes mondspoe-
len, waar ik iedere keer schuimbekkend van over
mijn nek dreig te gaan. Ik neem haar dat niet
persoonlijk kwalijk, het is tenslotte haar vak de tand
des tijds niet al te zeer in mijn mond te keer te laten
gaan.
Dat de voorgeschreven handelingen tijdrovend zijn,
komt haar als een te verwaarlozen bijkomstigheid
Wat de goede vrouw echter ontging, is dat ik niet
uitsluitend uit tanden en kiezen besta. Zo ben ik
bijvoorbeeld ook in het bezit van een wervelkom en
verschillende onderdelen daarvan zijn niet meer wat
ze geweest zijn. De fysiotherapeut, die mij voor dit
euvel regelmatig „ophing", gaat er vanuit dat ik
dagelijks allerlei toeren doe. Van mijn huisarts moet
ik, zin of geen zin, weer of geen weer iedere dag een
flink eind stappen. Dan zwijg ik verder maar over
diverse andere mankementen, waar ook weer zo
broodnodig tijdrovende maatregelen tegen onderno
men moeten worden.
Als ik al die goedwillende deskundigen hun zin geef
ben ik een mooi stuk van de dag alleen bezig met de
instandhouding van mijn vege lijf. Dit alles maakte
me nukkig, temeer omdat er in het slijtende karkas
ook nog ergens een geest woont, die getraind,
gevoed en onderhouden dient te worden. Bovendien
heeft die geest geleerd dat eigen lichaam en ziel
weliswaar erg belangrijk zijn. maar geen alleenver
toningsrecht hebben. Wat blijft er van een etma
over, na aftrek van de nachtrust als je recht wi
doen aan tanden, voeten, wervels en de geest? I
rest je nauwelijks tijd om een bed op te makeni
hier en daar een kleine christelijke handreiking
doen.
Gisteren gaf ik de brui aan alles en zocht
verstrooiing in de aankoop van een nieuwe rok,wi
overigens mislukte. Geen enkele rok paste goed.
De verkoopster deed erg haar best. Tactvol vleid
ze: „Maar u hebt ook zo'n slanke taille."
Ze bedoelde eigenlijk dat mijn heupen te breed zij
en dat bracht ik haar nuchter aan het verstand.
„Ach," stelde ze psychologisch vast, „tobt u daaro
ver? Maar dat is helemaal niet nodig." Uitgebrei
deed ze het droeve verhaal over haar eigen propoi
ties, die ook helemaal niet klopten met de voorgj
schreven standaardmaten, maar dat die ellende t<
het verleden behoorde. „Kijk eens," pleitte ze.
keek.
Als een professionele, doch decent geklede buikdai
seres kronkelde en wervelde ze met haar small
body. Het was een perfekte show, die in duplo wen
opgevoerd, daar zorgde de grote passpiegel voot
Als ze nou maar niet gaat zeggen dat ik tweemaa
per dag...., dacht ik. Maar jawel hoor: „Een go«
figuur, daar heeft een vrouw toch wel iets voor ovc
hè. Wat bekkenoefeningen en wat meer aandacl
voor de buikspieren, dat betekent niet zoveel, wati
tenslotte twee kwartiertjes per dag?"
„Een half uur," antwoordde ik, want optellen ko;
ik nog niet. Verslagen en zonder rok verliet ik hc
pand. Thuisgekomen spoelde ik kokhalzend volgea
voorschrift mijn mond. Toen ging ik plat op <k
grond liggen om mijn wervels te ontspannen, man
omdat de geest in mij hongerdel las ik ondertusset
voor de derde keer „Tussen heilige en helleveeg'
van Auke Jelsma en raakte weer verzoend met ld
en gebrek van een falend lijf. Tegelijkertijd ai-
lichaam en geest timmeren kan erg bevredigend zip
al geef ik grif toe dat lezen in een lekkere stoel velt
voordelen heeft.
Klein huisje
Tot voor een jaar woonden we in het
Hendrikalaantje in Laren, in een
klein huisje, twee onder een kap.
Daar was ik net zo gelukkig als hier,
omdat bet erop aankomt hoe je met
elkaar omgaat, of er een band is in je
gezin. Je kunt dan van kleine dingen
genieten. Vorige week werd Tatjana
zes. Wij hebben die dag wel dertig
kilometer gefietst, fijn met ons allen
erop uit en tijd nemen om om je heen
te kijken. Dat probeer ik mijn kinde
ren vooral bij te brengen. Tatjana
kent nu al een heleboel bloemenna
men. Niet dat zoiets op zich belang
rijk is, maar wel dat op die manier de
natuur vertrouwd voor haar wordt, en
die natuur is eindeloos mooi. Als je er
oog voor krijgt hoe perfect alles in
elkaar past. Dat moet ergens bedacht
zijn. Dat kun je niet verklaren met de
evolutieleer. Er moet een hogere
macht zijn die alles leidt. Voor mij
staat vast dat er een God is. Je kunt
religie op tal van manieren invullen.
Wat het is kan ik niet omschrijven.
Het is iets wat je diep in je hebt.
Misschien is het wel het leven zelf."
De auteurs C. S. Lewis en Lloyd
Alexander, uit het Engelse taalge
bied, hebben een soort specialisme
ontwikkeld voor wat betreft mystie
ke verhalen uit een ver, onbestemd
verleden, rondom koningen, prinses
sen, krijgslieden, liedjeszangers, to
venaars en geesten. Eerstgenoemde
schreef „Het land van Narnia, de
wonderreis van het drakeschip: „De
zilveren stoel", met kinderen, Ed-
mond, Lucie en Eustace in de hoofd
rollen. Een genre, dat liefhebbers
van magische krachten en bonte on
waarschijnlijkheden zal aanspreken,
maar soms ook een zekere langdra
digheid ademt Eerder verschenen in
deze serie: De betoverde kleerkast"
en Prins Caspian". Pieter Nierop
zorgde voor de Nederlandse bewer
king van dit boek 17,90) bestemd
voor fantasierijken.
„De grote koning", van laatstge
noemde auteur, heeft iets meer ni
veau. Centrale figuur is de hulpvar
kenshoeder Taran, die op zijn
omzwervingen door het land van
Prydain heel wat mysterieuze te
genstanders overwint. Teneur: strijd
tussen goede en kwade machten. De
tekeningen in deze door Ton Stam
vertaalde uitgave, van de hand van
Onno Janssen, zijn opmerkelijk.
Prijs: 16,90.
Al deze boeken zijn verschenen bij
„Westfriesland" Hoorn.
VADERS Van André le Gall is het
boek „Vaders van nu" (visies op de
crisis van het vaderschap), dat in
vertaling verscheen bij Nelissen,
Bloemendaal. Prijs 22,50.
BRABBELEN Corn. Verhoeven,
leraar en publicist, noteerde de
eerste woorden en zinnetjes van zijn
anderhalfjaar oude dochtertje Nena
in „Een vogeltje in mijn buik". Am
bo, Baarn, 19,50.
OUDERS Dr. A. A. A. Terruwe
paste haar theorie van „bevesti
ging" op de verhouding tussen ou
ders en kinderen. Haar boek „Ou
ders en kinderen op weg naar de
toekomst", kost acht gulden en ver
scheen bij De Tijdstroom, Lochem.
JEUGDGROEPEN „Werken met
jeugdgroepen", theorie en praktijk
in het kort, van Lea Barinbaum.
verscheen in vertaling bij Nelissen,
Bloemendaal.
LEESPROBLEMEN Nog altijd
een van de grootste problemen in de
eerste klas van de lagere school: het
boek van C. den Duik en R. van
Goor „Inleiding in de orthodidac-
tiek en in de remedial teaching
het dyslectische kind" vers
een derde druk. Callenbach,#
kerk. 24,90.
ONDERWIJSKUNDE Een
bezigheden van onderwijskui
is het vergelijken van ondei
sofieën in verschillende landi
J. F. Vos publiceerde bij
Willink, Groningen, een boeki
ideeën over onderwijs in Ruilt
„Onderwijswetenschap en
me", prijs 45.
CAHIERS De stroom cahiers*
de Unie School en Evangelie bfl
aan. Het laatste half jaar verse
nen bij Kok. Kampen, twee cab
over het godsdienstonderwijs ff
Westerman: Denken
godsdienstonderwijs; en A. J.
stenk: Het eerste vak), een over|
tiek op school (Rechts en averetl
en een over de contoureMr
(Centrum en omtrek). Al dea
hiers werden eerder in Trouw
sproken. Adres secretariaat vc
Unie: Van Breestraat
Amsterdam.
SCHOLENGEBOUW
gids voor moderne scholenl
Zwijsen, Tilburg.
MAATSCHAPPIJLEER
Dekker, vier jaar leraar mai
pijleer en nu verbonden aan
suniversiteit te Groningen,
een schets voor een leerplan
schappijleer. Stafleu, Leiden,
17,50.
Vragen (écn per brief) zenden naar
uw probleem ook het onze, Postbus
507. Voorburg. Naam en adres ver
melden. Eén gulden aan postzegels
bijsluiten. Geheimhouding is verze
kerd.
Vraag: Ik ben op zoek naar een boek.
waarin op duidelijke manier be
schreven wordt, hoe men alleen in
de natuur kan overleven, welke
planten men kan eten. welke ge
neesmiddelen men kan vinden, enz.
Antwoord: Een heel merkwaardig en
leesbaar boek blijft het ln 1974 door
Elsevier (AmsterdanvBrussel) uitge
geven boek van Jacques Massacner:
Opnieuw beginnen. Ik hoop dat het
nog niet uitverkocht is. Uit dit boek
zou de conclusie kunnen trekken,
dat degene, die al zijn zintuigen ge
bruikt. vindingrijk en niet voor een
kleintje vervaard is. de beste kansen
maakt Kennis en ervaring van de
zaken, die vaak voor het grijpen
liggen in de natuur, zijn daarbij
noodzakelijk. Ga ook eens kijken,
vragen en praten ln de macrobio
tische centra.
Vraag: Gezien de onrustbarende pu
blicaties over asbest, lijkt het ge
bruik van asbestsudderplaatjes niet
aan te bevelen Wat denkt u er van?
Antwoord: Zolang het plaatje in goe
de staat op het vuur ligt. lijkt het
gebruik mij niet zo heel gevaarlijk.
Er hoeft echter maar weinig te ge
beuren of het wordt beschadigd en
er komen snippers en lorretjes vrij.
Wij geven de antieke raad: In dubiis.
abstlne! oftewel, als u ln twijfel ver
keert. gebruik dan liever maar iets
anders. Er zijn ook andere sudder-
plaatjes
Vraag: In de vakantie moet een stuk
over dr Rama Polderman in de
krant gestaanhebben, weet u
misschien wanneer en waar zou het
te vinden zijn?
Antwoord: Maandag 16 augustus,
pagina 6: artikel van Fred Lammers:
Creativiteit is de basis van de ge
zondheid. Misschien heeft men bij
de afdeling abonnementen nog wel
een exemplaar van deze krant voor
Vraag: Weet u iets over de schilder
A. F van Beek. Wanneer leefde hij
en is zijn werk bekend?
Antwoord: U kan de schilder
Anthony Franciscus van Beek ge
lukkig nog steeds bezig zien te Delft.
Lange Beestenmarkt 12. waar hij
niet alleen schildert en aquarelleert,
maar ook schilderijen van oude
meesters restaureert. Het zou wel
aardig zijn eens contact met hem op
te nemen over uw schilderijtje.
Van de schilder A. Zuiderwijk, ge
zicht op Leidschendam en evenmin
van de schilder S. J. Kruyt. stilleven
met bloemen, hebben wij verder
geen aantekeningen ol gegevens ge
vonden.
Vraag: Wij hebben een oud deksel
loos emaiile busje van ongeveer 15
centimeter, met het opschrift Bitter-
peen. Wat is dat?
Antwoord: In mijn oude kruidtboeck
staat dat als een andere naam voor
de Suykerei- of Chigoreiwortel. Een
voorganger van ons blikje
Buisman?
Vraag: Is het gebruikelijk dat een
gescheiden vrouw de naam van haar
gescheiden man blijft voeren?
Antwoord: Volgens het Nieuw Bur
gerlijk Wetboek, titel 2. art. 1 26a I.
is de vrouw bevoegd, als zij dat
wenst, de naam van haar gescheiden
echtgenoot te blijven voeren. Vol
gens ditzelfde artikel (2) kan de
man. als er geen afstammelingen in
leven zijn. de rechtbank van de
woonplaats van de vrouw, als daar
gegronde redenen voor aan te voe
ren zijn, verzoeken, haar die be
voegdheid te ontnemen.
Aanvullende rectificatie: De Stich
ting Organisatie Gescheiden Men
sen (Lübeckstraat 73. Den Haag)
verzocht ons mede te delen, dat met
Mensen heus niet alleen mannen
bedoeld worden, maar dat deze
Stichting ook de belangen van ge
scheiden vrouwen voorstaat.
VEEL VRAGEN over de Kolibrie-
vlinder.
ANTWOORD: In deze rubriek schre
ven we reeds over deze kleine vlin
der. In tegenstelling tot andere ja
ren zijn er verheugend veel medede
lingen geweest over het aantreffen
van deze vlinder, die als gevolg van
de mooie zomer er in geslaagd Is ons
land van het Middellandse zeege
bied uit te bereiken (met dank voor
deze gegevens aan de Plantenziek-
tenkundige dienst te Wageningen).
Vraag: In welke krant stond het arti
kel over de zaak waar bijpassende
deksels en schoteltjes voor allerlei
serviesgoed te koop zou zijn?
Antwoord: Dat is het artikel van
Annemarie Lücker (6 september)
over de Haagse Dennenweg.
Vraag: Graag een afdoend middel
om de kragen van pakken en man
tels. die vet zijn geworden, schoon te
krijgen.
ANTWOORD: Afdoend is natuurlijk
wel wat veel gevraagd, want de
kraag van een mantel of jas zal heel
vlug weer groezelig zijn, al u geen
sjaaltje of das draagt. De kragen
van herenpakken en van zomerman
tels knappen altijd flink op van een
ouderwetse beurt met lauw water en
wat ammonia. Laten drogen en op»;
persen. Suedekragen afwrijven met
oud en hard witbrood. Men zegt dat
heel fijne staalwol of een dito
schuurplaatje daarvoor ook kan ge
bruikt worden, maar lk durfde daar
niet mee te experimenteren. In elk
geval géén wasbenzine. Licht ge
kleurde bontkragen bestrijken met
een mengsel van meel, magnesium
en een vetoplossend middel (tetra).
Hier mee door het bont strijken tot
de tetra geheel verdampt is. Daarna
het bont uitkloppen en met een gro
ve kam voorzichtig opkammen. Doe
dit het liefst maar buiten. Hang alle
jassen en mantels steeds op kleren
hangers, vooral na regen.
VRAAG: Hierbij zend ik u een staal
tje heerlijke Italiaanse wol. Helaas
is deze wol nergens meer te koop.
Weet u er iets op te vinden?
ANTWOORD: Gelukkig was bij het
staaltje een papiertje met de firma
naam en een opgewekte briefwisse
ling bracht ons er van op de hoogte,
dat uw wol helemaal geen wol is,
maar 100 procent acryl (tóch mooi.
volgens een van onze medewerkers).
Voorts dat deze soort acrylgarens op
't ogenblik niet gemaakt worden,
misschien volgend jaar als er veel
belangstelling voor bestaat. Deze
garens werden geïmporteerd door
de Firma Veton in Tilburg. De cor
respondentie over en weer bracht bij
de medewerkers van onze rubriek
(en 't ging maar over een simpel
draadje) de blijde stemming te weeg
die hoort bij Chianti en Lasagna.
VRAAG: Ik heb een nieuwe vloerbe
kleding gekocht, een heerlijk bezit,
echter schuiven nu een paar Per
zische kleedjes aan een stuk het
huis door en dat is erg vervelend. We
hebben er stripjes onder genaaid en
ze bespoten met een antislipmiddel,
enfin niets hielp. Wat nu?
ANTWOORD: Uw probleem hebben
wij zelf lange tijd met verbetenheid
bestreden. Onze dierbare kleedjes
liepen de kans als „akelige booby
traps" op de vliering terecht te ko
men, tot we bij de meubelman lange
koperen pennen kochten, afgewerkt
met een net rond dopje en die heb
ben we op strategische plekken
dwars door alles heengejaagd. Waar
parket was, lieten we die pinnen
zakken in keurige koperen ko
kertjes, maar bij een houten onder-
vloer onder het kleed ging het zon
der die kokertjes ook best. Die pin
nen kunnen er te allen tijde uitge
haald worden. De gaatjes vallen niet
op. Als het tapijt echter vastgeplakt
zit op een onderlaag en u weet niet
hoe dik die onderlaag is, moet u uw
tapijtman hierover nog maar eens
aanschieten. Met een iets kortere
pin lukt het w.s. ook wel.
VRAAG: Ik vind tegen de ramen
tegenwoordig steeds Lieve
Heersbeestjes. Het zijn zulke grap
pige diertjes, maar zijn ze schade
lijk?
ANTWOORD: Wees maar eent*
zuinig op die beestjes: Ik heb en
poosje geleden een neergezet op
Chinese roos die vol luis zat
Lieve Heersbeestje vermaakt
daar best en is onverdroten beal
wat luis is op te eten.
VRAAG: Vroeger gingen we omi
tijd van het jaar met ons heleP
Kamparnoeljes zoeken. Zijn d*
niet meer of waar zijn ze te vim!
ANTWOORD: Dit zijn de klei»
te weidechampignons. In Dui«
en bijVinze Zuiderburen (ook F*
rijk en Luxemburg) ziet meniu
tijd veel mensen door de
scharrelen met mandjes. Ze
in Nederland ook beslist no{
ergens te vinden zijn. maar
ongewenst dat men op z'n
houtje in ons toch al zo set*
weidebestand daarnaar gaa'>
ken. Als één het doet, gaandir*
andere 1000 of meer mensen dal
doen. met de bekende gevolge*1
ander gevaar is, dat niet ieder'
wat wél en wat niet eetbaar is.'
zijn giftige knolzwammen, dif
op de Weide champignons lu»
bare Kampernoeljes) lijken.
liever een doosje champignon
de groenteboer, dat is wel zo n
