Sil de Strandjutter is
zeker rijp voor export
mm
dichtbij
Commentaar Tetevisle 261 Co'B,ül|n de k,oon op
Markerwaard
Correctie?
Park in Israël
ter nagedachtenis
aan Lëx Aaronson
Ontwikkelaars van
wiskunde-onderwijs
bang voor ontslag
-LENiWG VflN VfKtO 6HNK-
VAN HET POND
vrijheid in plaats van sluiers
landverhuizers
flink aapje
vlucht
het weer
Winderig
Niet bekend waarom
Dassen in Israël
wordt vastgehouden
VRIJDAG 15 OKTOBER 1976
BINNENLAND
TROUW/KWARTETS
Het meerderheidsadvies van de
Raad van de Waterstaat om de
Markerwaard in te polderen draagt
een aantal kenmerken van een
compromis in zich, zoals behoud
van brede randmeren en het eiland-
karakter van Marken (om „uitdro
ging" van de grond op het eiland te
voorkomen).
Dat zijn positieve punten, maar
kennelijk hebben de argumenten
van de minderheid in de raad zoveel
indruk gemaakt, dat het eindadvies
in feite ook een beperkt technisch
karakter heeft gekregen. Het
„hoe" van de inpoldering wordt wel
besproken, maar in mindere mate
het „waarom" en helemaal niet het
„waartoe". Dat is vreemd, want dat
de inpoldering technisch te klaren
zou zijn, is eigenlijk geen moment
een punt van discussie geweest in de
afgelopen jaren.
Het ging vooral om de principiële
vraag: „inpolderen, ja of nee?",
waarbij voor ons vooral de prak
tische overwegingen over het ge
bruik van de grond de doorslag
hadden moeten geverfbij de keuze.
Maar nu blijft de bestemming van
die 40.000 ha nieuwe grond in het
ongewisse. Daarover wil de tot twij
fel gebrachte meerderheid eerst be
slissen als het werk klaar bf nage
noeg klaar is.
Op die manier echter omspeelt de
meerderheid de principiële vraag op
een nèt iets te handige wijze en dat
lijkt ons een reden om voorlopig
alle argumenten van de meerder
heid in de raad van de waterstaat
nog eens goed na te plussen.
In de jaren rondom de eerste werel
doorlog overstelpte de Harderwijk-
se fabrikant Eibert den Herder het
land met brochures en waarschu
wingen over het gruwelijke lot dat
ons land zou wachten als de toen
malige Zuiderzee zou zijn droogge
legd. Het is erg meegevallen met
die rarïipen. Wij weten het alle
maal.
Maar toch: er is sinds Eibert den
Herder waarschuwde wel wat ver
anderd. Met name is nu de vraag
actueel of wij straks voor allerlei
t voorzieningen in ons land niet eens
meer behoefte zouden kunnen heb-
t<n aan een flinke lap (zoet) water
daa aan een stuk land.
En juist omdat de meerderheid van
de raad van de waterstaat nauwe
lijks weg weet-met de bestemming
van dat nieuwe stuk land, blijft deze
vraag klemmen. Het is in dit ver
band een opmerkelijk feit, dat on
der de minderheid in de raad van de
waterstaat o.a. de vertegenwoordi
gers van de miniseries van volksge
zondheid, CRM en financiën te vin
den zijn.
door Ton Hydra
HILVERSUM Morgenavond
is het eindelijk zo ver. De fami
lie Droeviger en andere figuren
uit Sil de Strandjutter, die al
sinds 1940 voortleven in de fan
tasie van hónderdduizenden le
zers, beginnen aan hun televi-
siebestaan. Zij zullen daar
ben ik zeker van bij een mil
joenenpubliek uitstekend over
komen en hun succes zal echt
•niet ophouden bij de grenzen
van Nederland en België. Mees
ter Bruijn, de nu 93-jarige au
teur, zal het waarschijnlijk nog
beleven dat hij internationaal
erkenning vindt als schrijver
van verhalen die uitmuntend
te verfilmen zijn.
Behalve aan de aanspreekbaarheid
van zijn eigen geesteskind zal Cor
Bruijn de bijval te danken hebben
aan de NCRV en aan een groot aan
tal medewerkers. Aan Wim Hazeu,
hoofd van de afdeling drama bij deze
omroep, die als een van de eersten
besefte dat Sil dicht bij de kijkers
kon worden gebracht. Aan regisseur
Bob Löwenstein en zijn spelers, die
vaak onder weinig aanlokkende
omstandigheden op het eiland
Terschelling in de weer zijn geweest.
Aan Willy van Hemert, Johnny Pear
son, Pieter Puts en John Fabian,
respectievelijk de leveranciers van
een handzaam scenario, voortreffe
lijk ondersteunende muziek, sfeervol
camerawerk en prachtig getruceerde
stormen en scheepsbreuken.
De Brit Johnny Pearson heeft een
dusdanige reputatie als componist
van filmmuziek, dat zijn op Sil
geïnspireerde melodieën nu al door
Emi-Bovema op een langspeelplaat
zijn uitgebracht. En dat John Fabi
an het internationale peil van dit
Terschellingse epos nog een flink
aantal graden opschroeft neemt u
ongezien aan als ik u vertel dat hij de
veroorzaker was van het spectaculai
re watergeweld in de Onedin Line.
Bekroning
Minister-president Den Uyl heeft in
de Tweede Kamer gezegd dat zeven
procent huurstijging per 1 april 1977
voldoende is mede met het oog
op de bestrijding van de inflatie.
„Zelfs tienden van procenten wor
den in de ministerraad gewogen als
het om inflatiebestrijding gaat", zo
zei de minister-president zelfs.
Wij nemen goede nota van deze
mededeling en wij hopen dat dc
minister-president zich zijn eigen
woorden zal herinneren als het in
het voorjaar weer problemen aan
de orde komen als tariefstijgingen
bij PTT of openbaar vervoer; stij
gingen waarvan de baten (anders
dan de huren) voor het grootste
deel bij de overheid terecht komen.
Wij herinneren ons bijvoorbeeld
een recente uitspraak van staatsse
cretaris Van Huiten, dat de PTT-
tarieven „met de regelmaat van de
klok omhoog zullen gaan". Wij ne
men aan dat de uitspraak van de
heer Den Uyl tegelijk als een cor
rectie op deze en vergelijkbare uit
spraken van andere bewindslieden
mag worden begrepen.
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM- In Israel wordt een
park gesticht ter nagedachtenis van
Lex Aaronson. Dit heeft het Joods
Nationaal Fonds in Amsterdam be
kendgemaakt. In maart van dit jaar
deelde de Iraakse ambassade in Den
"aag aan de familie van Aaronson
mee, dat hij in Bagdad als Israëlisch
spion terecht was gesteld. Ondanks
de pogingen van de Nederlandse re
gering om bij herhaling Irak te over
tuigen, dat Aaronson gewoonweg
een Nederlandse welzijnswerker
was.
Volgens het Joods Nationaal fonds
er inmiddels 25.000 gulden bijeen
gebracht voor het Lex Aaronson
Park in Nir Etzion. vlakbij Haifa.
Sympathiebetuigingen door het
Planten van bomen (elke boom kost
12,50) op giro 49998 van het Joods
Nationaal Fonds in Amsterdam on-
def vermelding „Lex Aaronson-
Park".
Met zo'n anderhalf miljoen gulden
behoort deze produktie van NCRV,
BRT en Cine-centrum tot de
duurste ondernemingen. Belangrij
ker dan de hoogte van de uitgave
vind ik het bereiken van een resul
taat dat boven het gemiddelde ligt
en het beantwoorden aan een doel.
Opzet was Sil en zijn mede-
eilandbewoners niet als een brok
folklore, maar levensecht in de huis
kamers te brengen. Als herkenbare
mensen. Dat zou een bekroning in
houden voor de schrijver die van
pogingen en beloften van anderen
om zijn werk te verfilmen niets te
recht zag komen. Nu is het dan wel
gelukt en met succes. Het zal aan
het kijkgedrag en aan de waarde
ring van een groot publiek zeker zijn
af te lezen.
Mijn mening dat de zevendelige se
rie het goed zal doen, baseer ik op de
afleveringen één en vier die ik voor
af heb kunnen zien. Natuurlijk kan
je als kritische broodkijker schoon
heidsvlekjes ontdekken. Je hoort
niemand zeggen dat het bar slecht
weer is. maar wanneer prompt er op
Sil met paard en wagen de scène
binnenrijdt, staat er eet dot licht op
de scène alsof de zon opkomt En de
kinderen die Jelle en Wietse als
kleuters voorstellen, zijn
waarschijnlljk nagesynchroniseerd
want zij spreken met heel wat ouder
klinkende stemmen.
Buitenlands niveau
Ik vermoed echter dat de meeste
kijkers deze en nog een paar onvol
komenheden niet eens in de gaten
krijgen. Zij gaan helemaal op in het
verhaal; in wat er gebeurt. Wie ze
wel ontdekt, wordt er nauwelijks
door gestoord, omdat er talloze posi
tieve dingen zijn. die aandacht trek
ken. Een ontdekking vind ik bij
voorbeeld de kleine Sacha Veenstra.
Als de kleine Lobke, door Sil na een
schipbreuk gered, etaleert zij de
hartveroverende natuurlijkheid die
zoveel buitenlandse films aantrek
kelijk maken, maar die op Neder
landse bodem zelden wordt bereikt.
Het buitenlands niveau wordt even
eens geëvenaard in de buitenopna
men. Ze zijn prchtig van kleur en
levendig „gestoffeerd", lopen qua
beeldritmiek synchroon met de ele
menten die op het Waddeneiland
vrij spel hebben met de elementen
die op het Waddeneiland vrij spel
hebben en het getruceerde natuur
geweld levert zelfs fantastische scè-
Van onze onderwijsredactie
UTRECHT De 42 medewerkers
van het instituut voor de ontwikke
ling van het wiskunde-onderwijs in
Utrecht zijn bang voor opheffing
van hun instituut. Dit zou het ge
volg zijn van inpassing van een deel
van het werk in de Stichting
leerplan ontwikkeling in Enschede.
Van het Utrechtse wiskunde-
instituut zou dan slechts een klein
deel overblijven als inter
universitaire instelling.
nes op. Toen ik destijds hoorde dat
de Belgische acteur Jan Decleir de
rol van Sil zou vertolken, had ik
bedenkingen. Niet omdat volgens
mij een Vlaming geen strandjutter
van Terschelling zou kunnen neer
zetten, maar vanwege enigszins af
standelijke, soms mat aandoende
speelstijl. Ook tijdens de voorverto
ning zat ik nog een poos met het
beeld dat ik uit het boek had ge
vormd. Voor mij was Sil ruiger, meer
de gelaten oermens. Gaandeweg
echter groeide mijn waardering voor
de ietwat relativerendce creatie,
waarmee Decleir melodramatische
effecten van het lijf wilde houden.
Vertrouwd terrein
Zeer goed op haar plaats is Elsje
Scherjon. Dat zij het protestantse
de
leven uit eigen ervaring kent, is
merkbaar in de wijze waarop zij als
Sil's vrouw Jaakje door de scènes
gaat. Geheel overtuigend, ook om
dat zij zich niet naar de voorgrond
speelt. Mede daardoor verhevigt zij
het contrast en is de spanning te
snijden wanneer Jaakje (voor die
tijd ongehoord) haar met de domi
nee overhoop liggende man trot
seert en als vrouw-alleen tijdens de
dienst de kerk durft binnenkomen.
Nog meer vertrouwd met de omge
ving is Paul Saraber, die in de tv-
film de herder en leraar van het
eiland gestalte geeft. Hij is in werke
lijkheid predikant op Terschelling.
Heel gevoelig en misschien voor me
nigeen zelfs ontroerend voltrekt zich
het tafereel waarin de uit Zweden
afkomstige Lobke eindelijk mag
worden gedoopt.
En dan Monique van de Ven. Ik zie
haar niet ambachtelijk boetseren
aan haar rol, maar zij leent wel op
overtuigende wijze vlees en bloed
aan de naar volwassenheid groeien
de Lobke. Een soort instinctief ta
lent dat bij vlagen een „ziel" krijgt.
Dan ontstaan er scènes met een
tinteling en diepgang, die regisseur
Bob Löwestein tot de mooiste in zijn
carrière mag rekenen.
Löwenstein heeft trouwens over de
hele linie revanche genomen na de
niet zo best geslaagde serie De Ko
peren Tuin en Boerin in Frankrijk.
Ook ik heb hem toen danig op de
huid gezeten en daarom stel ik nu
met voldoening vast dat hij weer
helemaal terug is. Door uit de put
meteen naar een plek te klauteren
heeft hij zijn kwaliteiten als maker
van dramaprodukties bewezen.
VAN EEN LEZEP-
Tekeningen, bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan: Trouw,
jury politieke prent, Postbus 859, Amsterdam. Naam en adres aan
de achterzijde vermelden. Voor geplaatste prenten is er een
boekenbon.
LAATSTE RFOMiDDFL
"TER ONDERSTEUNING
onder redactie van loes smif
Zo'n twintig jaar geleden kon je
in Marokko lang zoeken naar een
dameskapper. Er waren er over
het hele land verspreid bijna
450.000 vierkante kilometer
misschien tweehonderd, die nog
niet eens hun handen vol hadden
aan de klanten. En waarmee zou
den ze het ook druk moeten heb
ben? Haast geen vrouw ging naar
de kapper; haar haar zat toch
altijd onder een sluier verstopt.
Toen Marokko in 1956 zelfstan
dig werd, liepen praktisch alle
vrouwen gesluierd rond. Ze droe
gen „jellaba's", lange gewaden
die letterlijk alles bedekten op
handen en ogen na. Zelfs bin
nenshuis was het een zeldzaam
heid als ze met onbedekt hoofd
liepen, en dat ze zich nooit op
maakten, zeker niet als ze de deur
uitgingen, spreekt voor zichzelf.
Maar ook in Marokko hebben de
vrouwen een stukje vrijheid ver
overd. Wie nu in Tetoean, Tanger
of Rabat rondloopt, moet goed
uitkijken om nog gesluierde
vrouwen te ontdekken. Zelfs in de
kasjba's zie je ze nauwelijks
meer. Sluiers zijn ouderwets ge
worden, en als een vrouw zich er
nu nog mee uitdost, zijn er maar
twee mogelijkheden: óf ze is ge
trouwd en foeilelijk, óf juist erg
mooi en getrouwd met een on
voorstelbaar jaloerse man. die
haar niet door vreemde ogen wil
laten bezichtigen.
Of de vier zusters van koning
Hassan er uit zichzelf mee begon
nen zijn of dat ze door de omstan
digheden gedwongen werden, een
feit is dat die vier hun vrouwelij
ke landgenoten het voorbeeld
hebben gegeven. Zij verschenen
als eersten blootshoofd en wes
ters gekleed in het openbaar en
toen durfde iedereen plotseling.
Van hoog tot laag'wierpen de
vrouwen hun sluiers af en dat
had vooral gevolgen voor de kap
pers en de cosmetische industrie.
Want nu moest er ineens aan
dacht aan haren en gezicht wor
den besteed en zo verdienen vele
duizenden kappers tegenwoordig
een dik belegde boterham.
'Schoonheidssalons schieten als
paddestoelen uit de grond, en de
t.v.-reclame wordt voor een groot
deel gevuld met shampoo en an
dere middeltjes. De beschei-
denste plattelandsmarktjes zijn
nu niet compleet meer zonder een
stalletje waar je de nieuwste
lipsticks, parfums en creams
kunt kopen.
Het is niet bij de sluier gebleven.
De Marokkaanse vrouwen nemen
In het begin van deze eeuw moet
op het Utrechtse NS-station een
enorme muurschildering gehan
gen hebben, waarop een groep
landverhuizers afgebeeld was.
„Het stelde een groep heel arme
reizigers voor, bepakt cn gezakt,
en ze zagen er vreselijk bedroefd-
uit," weet mevrouw Ter Braak uit
Naarden zich te herinneren. Om
dat het een herinnering van zo
lang geleden is, heeft ze nooit
iemand kunnen vinden die deze
afbeelding ook wel eens gezien
heeft. Ongeveer een jaar geleden
zetten we haar herinnering in de
ze rubriek en ja: er belde een
meneer uit Deventer op. die wist
te vertellen dat het geen
muurschilderingen, maar grote
emaille platen geweest zijn die de
Holland-Amerika-Lijn liet ophan
gen. Sindsdien heeft mevrouw
Ter Braake geprobeerd er meer
over te weten te komen. Ze
schreef naar de HAL, maar die
ontkende ooit iets met zulke pla
ten van doen te hebben gehad.
Misschien de Spoorwegen? Me
vrouw Ter Braake schreef dus ook
naar de NS, en daarna nog naar
het spoorwegmuseum, maar nie
mand heeft haar op weg kunnen
helpen. Haar vraag is nu: wie was
toch die abonnee uit Deventer, de
enige blijkbaar die ook van de
wandplaten afwist? Misschien
zijn er trouwens nog wel anderen
die haar kunnen helpen.
ook niet meer dat ze bij trouw
feesten in een aparte zaal worden
gezet, inclusief de bruid. Tegen-,
woordig zitten ze in hetzelfde verr
trek. nog wel als vrouwen bij el
kaar, maar toch vlak onder de
ogen van de mannen, die dat niet
onverdeeld kunnen waarderen:
„Onze vrijgevochten vrouwen
ruineren ons", schreef een veront
waardigde echtgenoot naar een
krant. „Trouwerijen lijken wel
schoonheidswedstrijden. Elk
meisje moet er zo nodig nog mooi
er uitzien dan de ander en dat
kost kapitalen." Plastische chi
rurgen hebben het ook al druk
gekregen. Alleen al in Casablan
ca staan vier gespecialiseerde
klinieken, waar onder meer oude
re vrouwen een 'face lift" laten
doen om jonger te lijken en het
tegen de tweede, derde en vierde
vrouw van hun echtgenoot te kun
nen opnemen. Een moslem-man
mag nog altijd vier vrouwen heb
ben, maar dat komt steeds min
der voor: óf hij kan zich financi
eel niet zoveel vrouwvolk veroor
loven, óf zijn eerste vrouw gaat er
eenvoudig niet mee akkoord.
Want al is ze dan nog niet zo ver
als haar westerse zusters, zoveel
medezeggenschap heeft de Ma
rokkaanse vrouw in nauwelijks
twintig jaar toch wel veroverd.
Het gaat goed met Salome, het
kleine gorilla-aapje uit de dieren
tuin van Londen. Toen ze meteen
na de geboorte door haar moeder
verstoten werd, woog ze vier pond.
Een oppasser nam de kleine onder
zijn hoede en verzorgde haar zo
goed dat Salome, nu goed twee
maanden oud, bij een routine
controle in het dierenziekenhuis
van de tuin al tot een flink aapje
van negen pond blijkt te zijn opge
groeid.
Acht jaar lang heeft de Oostduit-
se arts Martin Kasten zich goed
voorbereid op zijn vlucht naar het
Westen. Elke dag trimde hij kilo
meters om op het grote moment
in vorm te zijn en een paar dagen
geleden vond hij de tijd rijp: hij
smeerde zich van onder tot boven
met een dikke laag vaseline in.
trok er een rubber pak over aan
en liet zich tegen middernacht
aan de kust van Mecklenburg in
zee glijden. Achttien uur later
pikte een Zweeds schip hem op.
Het zette hem in Lubeck aan land
en daarmee was zijn vlucht tot
een goed einde gebracht. Welis
waar waren zijn enkels zo opge
zwollen. dat hij de eerste paar uur
alleen met krukken kon lopen,
maar dat vond hij niet erg. De
29-jarige arts, die in West-
Duitsland verder wil studeren
voor chirurg, zat maar één ding
dwars: hij had niemand, zijn ou
ders niet. zijn beste vriend niet,
iets over zijn planhen verteld. Zo-
nodigjeunnen ze nu naar eer en
geweten verklaren nergens iets
van geweten te hebben, maar na
tuurlijk zat er voor Kasten wel
aan vast dat hij van niemand af
scheid heeft kunnen nemen. Oor
spronkelijk had hij in zijn land
gesolliciteerd als scheepsarts in
de hoop al varende makkelijker
weg te kunnen komen. Hij werd
niet aangenomen. „Ik denk dat ze
me toen al niet vertrouwden", zei
Kasten, die na zijn mislukte solli
citatie uit de communistische
Jeugdorganisatie gezet werd.
door hans de jong
I Van onze weerkundige medewerker
OKTOBER heeft het op z'n
heupen. Nu is het ook een
maand van grote tempera-
tuurtegenstellingen en ver
rassende wendingen, van
mistastende meteorologen
en regionaal morrende men
sen ontsteld over zoveel „on
kunde". Nu is een overgang
altijd een tijd van plotselinge
opvliegingen, niet alleen bij
de mens maar ook in de na
tuur. Lucht in het Poolgebied
flink afgekoeld in de steeds
langer wordende nachten
gaat op avontur en zoekt het
in zuidelijke richting. Wacht
even, zegt de warme lucht,
dat gaat zomaar niet en die
stelt zich teweer. Gevolg:
zeer grote temperatuurte-
genstellingen over zeer korte
afstand, niet in de laatste
plaats in de hogere niveau's.
Daar ontwikkelt zich dan een
straalstroming, u weet wel,
zo'n betrekkelijk smalle
doorgang of „buis" waar de
wind zich met grote snelheid
van west naar oost doorheen-
perst. Woensdagmorgen
vroeg werd in zo'n stroming
een windsnelheid van 330 ki
lometer per uur vastgesteld
op 10.5 km. hoogte baven het
zeegebeid ten westzuidwes
ten van Engeland. Deze „Jet"
pikte een lagedrukgebied op
dat zich bijzonder snel ont
wikkelde en donderdagmor
gen al bij de Scilly-eilanden
was gearriveerd met in de
kern een stand van 962 milli-
baar oftewel 721 millimeter
op uw huisbarometer. Er was
in feite een diep gat in de
luchtatmosfeer van kleine
omvang, voorafgegaan en ge
volgd door luchtdrukdalin
gen- en stijgingen van 14 to
15 mb in drie uur tijd duide
lijk cycloonachtig. Erom-
heenb deden zich zware
windstoten van 10 tot 12 Bea-
cufort voor vooral langs de
Engelse zuidkust. De verbin
ding met eilanden langs de
Kanaalkust werd erdoor ver
broken. In zuid- en midden
Engeland deden zich over
stromingen voor, echt kwaad
weer dus. Belfast kreeg giste
ren overdag alleen al 32 mm
regen, het Eiland Man 20 mm
en Cardiff in totaal 27 mm.
Ook ons land kwam gister
middag in de regensfeer bij
verder aanwakkerende zuid-
zuidoostelijke wind maar
veel neeslag werd er gistera
vond niet gemeten,
hoogstens 2 k 3 mm. Boven
dien klaarde het plotseling
op. De laagste luchtdruk
werd om één uur 's middags
met 965 mb niet ver van Zuid-
Wales gepeild en daarna is
het minimum zich langzaam
verder in de richting van de
Noordzee gaan bewegen. Of
het daar inmiddels is aange
komen? Dat is moeilijk te
zeggen bij zo'n grillig sys
teem. Wel mogen wij rekenen
op aanhouden van het wissel
vallige vooral aanvankelijk
nog winderige weer, waarbij
aan de kust een harde of stor
machtige wind niet uitgeslo
ten is. Verwacht wordt dat de
koele sfeer ook tijdens het
week-end zal aanhouden
waarbij we vooral ons in At
lantische atmosfeer zullen
bevinden waarin buien moge
lijk zijn. Gisteravond om ze
ven uur werd onweer gepeild
bij de Engelse oostkust en
niet ver ten westen van Den
Helder.
In Finland nam de luchtdruk
nog verder toe: Sodankylö re
gistreerde gisteravond bijna
1044 mb, bij een temperatuur
van minus 13 graden, 's
nachts vriest het er 20 gra
den. Tussen dit maximum en
de Engelse depressie staat
over Denemarken een krach
tige tot stormachtige wind
waarmee koude lucht uit
midden-Rusland wordt aan
gevoerd. Hierin regende het
ook gisteren overdag op
nieuw zeer uitvoerig en
Hanstholm kon gisteravond
alweer 23 mm water over de
voorafgaande 12 uur aftap
pen. We geloven niet dat dit
winterfront ons land op korte
termijn zal kunnen be
dreigen.
Het winter-koufront deelt op
het ogenblik de Oekraïne in
twee sferen: 2 graden mid-
degtemperatuur in het
noorden, 19 graden in het
zuiden. Tropisch werd het
gisteren nog in het uiterste
zuiden van Rusland: Koetal,
gelegen in een laagvlakte in
Georgië ten oosten van de
Zwarte Zee: 30 graden, Yere
van in Armenië ten zuiden
van de Kaukasus 25 graden.
Hoof water voor zaterdag 18 oktober: Vlluln-
gen 8 48 19 15. Hartngvlieuluizen 8 42-19 08,
Rotterdam 8 21-21.08. Schweninger» 7 37 20 03.
IJmulden 8 26-20 52. Den Helder 12.04-00 00.
HarUngen 1 52-14 39. Deltzljl 3 59-16.34.
TEL AVIV (AP) - Het tt nog steeds
niet bekend waarom de Nederlander
Ger Dassen van een door Israël
geënterd schip is gehaald en gevan
gen wordt gehouden.
Een Nederlandse diplomaat heeft
gisteren een bezoek gebracht aan de
28-Jarige Dassen. De Nederlandse
ambassade in Tel Avlv heeft laten
weten dat zij vooreen advocaat voor
Dassen heeft kunnen zorgen.
Israëlische kranten zinspelen erop
dat Dassen in contact stond met de
Palestijnse bevrijdingsbeweging.
Dassen bracht in opdracht van het
Nederlandse Palestinacomité een
bezoek aan het Midden-Oosten.
De Nederlandse ambassade heeft in
tussen eveneens meegedeeld dat.
men bezig is gerechtelijke bijstand
te verzorgen voor de 23-jarlge Neder
landse vrouw L. J.. die drie weken
geleden werd gearresteerd op de
luchthaven Ben Ooerion. Zoals be
kend wordt zij er van verdacht de
kaping van een Frans verkeersvlieg
tuig \e hebben voorbereid-
