schot in
:-Sarkis
Vloskou verdeeld over Carter
Amnesty legt vinger bij
situatie Midden-Oosten
Rhodesië-akkoord
uiterst onzeker
|raël wil
^eer praten
3et buren
Tien aanslagen in Rome
rpte wil top over Libanon
Khaddaffi wil
Sadat spreken
Weer vlieger uit
Sow jet-Unie weg
Spaanse poststaking leidt tot chaos
Vooral in Irak en Iran geen rechtsbesef
^JAG 27 SEPTEMBER 1976
BUITENLAND
TROUW/KWARTET 5
ftOET (Reuter, AFP, UPI) Er zit geen schot in de vredes-
^rekken van de nieuwe Libanese president Elias Sarkis en de
^pe leider Kamal Joemblatt. Zij hebben gisteren opnieuw
Srhandeld maar zijn nog steeds ver van overeenstemming.
uwee uur durende bijeenkomst
plaats in het museum van Bei-
I ztn neutraal gebied. Het was de
keer in vier maanden dat Sar-
waagde buiten het door
e Isen en Syriërs gecontroleerde
h»d van zijn land. Sarkis heeft
ïngesteld dat de linkse troepen
eqterugtrekken uit het heuvelge-
o ten oosten en zuid-oosten van
bet. als onderdeel van pogingen
deen staakt-het-vuren te be-
egBtelligen. De leider van de Liba-
enlosse linkse coalitie, eiste dat de
^trekking gepaard ging met een
gtocht van Syrische en rechtse
getuigen zeiden dat rechtse
itters uit machtsvertoon in de
■4t vuurden, toen Joemblatt het
,|ëum verliet om het westerse ge-
>ple van de stad, dat door de
wordt gecontroleerd, binnen
AVIV (UPI) De Israëlische
mier. Rabin heeft zaterdag ge-
dat Israël bereid is hetzij over
J „werkelijke vrede" te praten in
!k kader van een nieuw leven inge
ven Geneefse conferentie, hetzij
Plzijn Arabische vi janden beëindi-
(g-van-de-oorlogstoestand-
foorden te sluiten. Rabin zei dit in
I radiovraaggesprek ter gelegen-
van het joodse nieuwjaar.
in stelde echter dat nieuwe on-
/handelingen in het raam van de
-Sneefse conferentie slechts kunnen
op basis van haar oor-
ronkelijke opdrachten en deelne-
■%-s, dus zonder de Palestijnse be-
Sdingsorganisatie (PLO).
pH is bereid tot verreikende te-
ekkingen in de Sinai en minder
ngrijke concessies op de
gvlakte van Golan, welke in de
flog van 1967 werden veroverd op
pectievelijk Egypte en Syrië.
pr goedkeuring van een overeen-
ist met Jordanië over terugtrek
ken op de Westelijke Jordaanoe-
r, zou een Israëlische regering ver-
ngen moeten uitschrijven.
t premier zei dat Israël op een
(ortzetting van de Amerikaanse
un kan rekenen, ongeacht de
Islag van de Amerikaanse presi
dentsverkiezingen. Hij meende dat
betrekkingen met de VS het afge-
l>en jaar aanzienlijk waren verbe-
d „op fundamentele punten". Ra-
gaf toe „nooit alles wat we wilden
,f n de VS te hebben gekregen" op
t gebied van militaire uitrusting.
t kar „de Amerikaanse wapen-
voorrading sinds de oorlog van
k, 13 is indrukwekkend geweest en
eft het militaire evenwicht in het
idden-Oosten in Israëls voordeel
en slaan", aldus Rabin.
te gaan. President Sarkis en
Joemblatt zijn overeengekomen hun
besprekingen te hervatten, nadat de
linkse leider een bezoek heeft ge
bracht aan Egypte. Dit bezoek zal
binnenl'ort plaatsvinden. Palestijn
se kringt.1 melden dat een geplande
bijeenkomst tussen de nieuwe presi
dent en de leider van de PLO, Yasser
Arafat, is opgeschort in afwachting
van veiliger omstandigheden bij het
museum.
De Egyptische president Anwar Sa-
dat heeft inmiddels Sarkis voorge
steld een topconferentie van zes
Arabische landen bijeen te roepen
voor het regelen van de Libanese
crisis. De zes landen moeten zijn
Libanon, Egypte, Saoedie-Arabië,
Koeweit, Syrië en de PLO.
Het voorstel van Sadat was vervat
in een boodschap die hij op 22 sep
tember naar Libanon stuurde, aan
de vooravond van de beëdiging van
Sarkis. Dit melden verschillende ra
diostations in Beiroet. Sadat, zo
heet het, zou hebben verduidelijkt
dat koning Khaled van Saoedie-
Arabië, met wie hij in voortdurend
contact staat, heeft voorgesteld de
mini-top op zo kort mogelijke ter
mijn in Saoedie-Arabië te houden.
President Sarkis zou bereid zijn aan
een dergelijke topconferentie deel te
nemen. Volgens radio Cairo heeft hij
zaterdag in een telegram aan Sadat
laten weten dat hij „geen enkele
poging wil sparen om de Libanese
tragedie te beëindigen. Vandaar dat
ik elke Arabische bijeenkomst op
tbpniveau toejuich, of die nu plenair
is of beperkt tot de staten die direct
betrokken zijn bij de crisis".
ROME (UPI) De Libische leider,
kolonel Moeammar Khaddaffi,
heeft de Amerikaanse inlichtingen
dienst CIA beschuldigd van pogin
gen de kloof tussen zijn land en
Egypte nog te vergroten. Khaddaf-
fie wil graag een ontmoeting met de
Egyptische president Anwar Sadat,
in een neutraal land, om hun onder
linge meningsverschillen uit de weg
te ruimen. Dit blijkt uit een inter
view dat het Italiaanse weekblad
Tempo met de leider van Libië had.
Onlangs vertelde de diplomatieke
afgezant van Libië in Cairo aan ver
slaggevers dat een poging wordt on
dernomen de diepe kloof tussen de
Arabische buurstaten te over
bruggen.
TEHERAN (UPI) De Sowjet-Unie
heeft een formeel protest gezonden
naar Iran, en gevraagd om de terug
komst van de Russische piloot die
vorige week in een klein burgervlieg
tuig vluchtte. Een woordvoerder
van de Russische ambassade heeft
dit bekendgemaakt.
De Iranese regering heeft laten we
ten dat vlieger Iwanowitch politiek
asiel heeft gevraagd in de Verengide
Staten. Een woordvoerder van de
Amerikaanse ambassade heeft ech
ter gezegd dat nog geen officiële
aanvraag voor asiel is gedaan.
De vrijwillige postsortering in Spanje een poging om
de al vijf dagen durende staking bij de posterijen te
doorbreken is op een fiasco uitgelopen. De bewoners
van Madrid was meegedeeld dat zij zaterdagmiddag bij
de bijkantoren in de diverse wijken hun post konden
ophalen maar daar bleek niets van terecht te zijn
gekomen. Gistermiddag stonden honderden mensen in
de rij bij het hoofdpostkantoor en dan nog alleen om
aangetekende stukken op te halen. De actie was Sater
dag van start gegaan toen de directeur van de Spaanse
posterijen de jeugd had gevraagd te komen helpen. De
achterstand bedroeg toen drie miljoen poststukken. De
staking heeft zich inmiddels uitgebreid tot de meeste
grote steden. De stakende postbeambten willen meer
geld. Op de foto: stakende postboden trekken aan het
hoofdkantoor in Madrid voorbij.
STRAATSBURG (Reuter. UPI,
DPA, AP) Er bestaat in de landen
van het Midden-Oosten geen besef
voor individuele rechten van de
mens. Dit geldt vooral voor Iran en
Irak en in mindere mate voor landen
als Oman, Libië en Syrië. Dit zegt de
internationale organisatie voor men
senrechten Amnesty International
in haar jaarverslag. De organisatie
meldt dat in 112 landen het afgelo
pen jaar de rechten van de mens zijn
geschonden.
Amnesty International, een organi
satie, die zich ten doel stelt mensen
te bevrijden, die gevangen worden
gehouden of in hun vrijheid worden
beperkt om redenen van
godsdienstige of politieke aard,
waarbij als voorwaarde geldt dat zij
nooit geweld hebben gebruikt of
daartoe hebben aangezet, heeft het
afgelopen verslagjaar 1880 nieuwe
gevallen in behandeling genomen en
zag 1599 mensen in vrijheid gesteld.
De organisatie houdt zich nu bezig
met 3859 gevangenen.
Over het Midden-Oosten zegt Am
nesty dat „de onderdrukkende sys
temen de bevolking hebben geïnti
mideerd tot stilte." Het grootste
obstakel bij het werken in het Mid
den-Oosten de organisatie zendt
dikwijls missies naar bepaalde ge
bieden is het gebrek aan informa
tie, uit de landen waar de geweldda
den gebeuren. Amnesty stelt als an
der struikelblok dat er in het
Midden-Ocsten geen traditie is om
bij ontrechting de hulp in te roepen
van onafhankelijke organisaties.
Martelen
Het rapport van Amnesty meldt dat
in Iran de onderdrukking van de
oppositie toeneemt. Bovendien
breidt de Iraanse veiligheidspolitie
SAVAK haar werk uit tot buiten
Iran zelf om te voorkomen, dat in het
buitenland kritiek ontstaat op het
bewind van de sjah. Amnesty heeft
geen cijfers over het aantal politieke
gevangenen in Iran maar de rappor
ten gaan van 25.000 tot 100.000. Het
verslag zegt dat in Iran het martelen
van gevangenen tijdens het verhoor
gemeengoed is geworden.
Grote ongerustheid is er ook over de
situatie in Azië, waar meer politieke
gevangen zijn dan in de rest van de
wereld. In India zitten er meer dan
40.000 gevangen terwijl het aantal in
Indonesië meer dan 100.000 zou kun
nen zijn. In China, Cambodja en
Vietnam maakt het gebrek aan infor
matie het onderzoekwerk bijzonder
moeilijk. Over Azië zegt Amnesty
verder: „van nauwelijks één Azia
tisch land kan worden gezegd dat de
justitie daar werkt met integriteit en
geloof in de gewone beginselen van
gerechtigheid."
In Afrika constateert de organisatie
een steeds veelvuldiger gebruik van
de doodstraf voor politieke gevange
nen, met name in Rhodesië, Nigeria
en Soedan. Amnesty zegt met name
diegenen te willen helpen, die we
gens hun verzet tegen het Rhode-
sische minderheidsbewind en de
apartheid in Zuid-Afrika en Namibië
gevangen zitten. „Detentie zonder
proces, grote politieke processen,
waarbij de verdachten sterk in het
nadeel waren, martelingen en dood
straf blijven nog steeds aspecten van
de meeste Afrikaanse regimes".
In Latijns-Amcrika houden vier lan
den Chili, Argentinië, Uruguay en
Brazilië 30.000 mensen, dat is 90
procent van het totale aantal politie
ke gevangenen van het continent
vast. De Cubaanse politieke gevan
genen zijn hierbij buiten beschou
wing gelaten. Op het continent heeft
zich een lichte maar onmiskenbare
verslechtering voorgedaan, aldus
Amnesty.
Europa en VS
Over Europa en Noord-Amerika
tenslotte wordt gezegd dat in de VS
acht gevallen worden onderzocht.
„Het aantal politieke gevangenen in
de VS is onmogelijk te schatten om
dat daar mensen officieel niet om
hun politieke inzichten gevangen
worden gezet. In sommige gevallen
is moeilijk te ontkomen aan het ver
moeden dat een veroordeling te ma
ken kan hebben met politieke activi
teiten. KrMiek is er met name op de
Britten martelingen in Noord-
Ierland en Turkije. Ook in Zwe
den worden twee gevallen van ge
vangenhouding onderzocht.
Van één onzer redacteuren
In het Rhodesië-akkoord voor een zwarte meerderheidsregering
binnen twee Jaar zit een groot aantal onzekerheden. In hoeverre
ls het aanvaardbaar voor de frontlljnstaten rond Rhodesië? En:
wat zal de houding zijn van de zwarte nationalisten. Zullen zij
hun geschillen weten te overbruggen en wie zullen als ze hun
woordvoerders aanvaarden?
De presidenten van de frontlljnsta
ten hebben uiteindelijk de Brits-
Amerikaanse voorstellen voor een
regeling in Rhodesië van de hand
gewezen en nu een beroep gedaan op
Groot-Brittannlë een grondwetge
vende conferentie bijeen te roepen
over de toekomst van het land. Lon
den is nog steeds 'verantwoordelijk'
voor Rhodesië, sinds de blanke min
derheid daar in 1965 eenzijdig de
onafhankelijkheid uitriep.
De presidenten van de "harde lijn'
(Neto van Angola en Machel van
Mozambique) hebben het in het
overleg in Loesaka gewonnen van
meer gematigde staatshoofden als
Khama van Botswana en Kaoenda
van Zambia. President Nyerere
schijnt de mannen van de 'harde lijn'
te hebben gevolgd, waarmee de
uitslag van de bijeenkomst beslist
was.
Angola en Mozambique hebben bei
de hun eigen onafhankelijkheids
strijd (tegen de Portugezen) vlak
achter de rug wat veel van hun hou
ding verklaart. De Angolese regering
heeft gisteren in een verklaring laten
weten dat slechts 'gewapende strijd'
de overwinning van de onderdrukte
volkeren van Zimbabwe (de Afri
kaanse naam voor Rhodesië) kan
waarborgen.
De guerrilla's in Rhodesië opereren
grotendeels vanuit Mozambique en
president Machel is daarbij nauw
betrokken. Het zou kunnen blijken
dat één van de fouten van Kissinger
in zijn bemiddelingsrol het onder
schatten van de positie van Neto
maar vooral van Machel is geweest.
Met hen heeft hij geen overleg ge
voerd, evenmin als met de leiders
van de radicale vleugels van het ver
zet in Rhodesië, die aan Kissingers
safari overigens helemaal geen be
hoefte hadden.
Scrabble
Alle afkortingen van nationalis
tische bewegingen in en buiten Rho
desië doen eerder denken aan
scrabble dan aan verenigd verzet.
ZANU, ZAPU, ANC. ZIPA die elkaar
deels overlappen, deels aanvullen en
deels op zeer gespannen voet met
elkaar staan.
ZAPU (de volksunie van Zimbabwe,
de Afrikaanse naam voor Rhodesië)
en meest gematigde. Haar voorman,
Joshua Nkomo, onderhandelde vo
rig jaar met premier Smith over een
uitweg maar het overleg sprong als
snel af op de onverzettelijkheid van
Smith. Nkomo wordt gedoodverfd
als de eerste zwarte premier van
Zimbabwe: een suggestie die hij gis
teren zelf weinig geloofwaardig van
de hand wees door te zeggen dat hij
er zelfs nooit aan gedacht had. Nko
mo (59) wilde zich gisteren niet uitla
ten over de nieuwe voorstellen voor
een meerderheidsregering binnen
twee jaar. Hij is wel de enige natio
nalistische leider waarmee Kissin
ger heeft gepraat, wat hem in ogen
van de aanvoerders van de meer
radicale vleugels binnen het verzet
verdacht maakt.
Eén daarvan is dominee Ndaba-
ninghi Sithole de leider van de ZA-
PRETORIA (AFP) De Zuldafrl-
kaanse politie heeft verscheidene le
den van de uiterst conservatieve
apartheidspartij Hers tigs te Naslona-
le Party gearresteerd tijdens een de
monstratie voor de residentie van
premier John Vorster in Pretoria. De
demonstratie was bedoeld als een
openbaar protest tegen „het ver
raad" aan de Rhodesische zaak. On
der de gearresteerden bevindt zich
de vice-voorzltter van de partij van
Albert Herzog.
NU (de Afrikaanse nationale unie
van Zimbabwe, een afsplitsing van
de ZAPO). Hij wees gisteren de
Brits-Amerikaans voorstellen van
de hand omdat zij „bedoeld zijn om
de revolutionaire strijd te splijten
en een neo-koloniallstisch bewind in
Zimbabwe te scheppen". Ooit heb
ben ZAPU en ZANU geprobeerd op
nieuw samen te gaan, en wel in 1974
toen Nkbmo en Sithole na tien jaar
gevangenschap onder het régime-
Smith op vrije voeten kwamen.
Maar deze Afrikaanse nationale
raad (ANC) onder leiding van de
„neutrale" bisschop Abel Moezore-
wa kwam nooit echt van de grond en
in feite bleven de radicale vleugel
(ZANU) en de meer gematigde frac-
tie (ZAPU) voortbestaan. Sterker
nog: de ZANU zélf begon te scheu
ren, deels langs stammenlljnen, wat
uiteindelijk leidde tot de moord var
op één van de ZANU-voormannen.
Herbert Chitepo in Loesaka. Eerst
werd Smith' geheime dienst van de
actie verdacht maar uiteindelijk
bleek dat Chitepo in Loesaka. door
eigen mensen om het leven was ge
bracht.
De ANC-top viel al snel uiteen, met
aan de ene kant Moezorewa en Si
thole die in het buitenland actief
waren en aan de andere kant Nkomo
die in Rhodesië bleef en door de
andere leiders niet langer werd er
kend. Daardoor kon ook hij vorig
jaar de besprekingen met Smith
voeren die uiteindelijk op niets uit
liepen.
Nkomo heeft geprobeerd zijn aan
hang te vergroten door in te spelen
op een initiatief van de presidenten
van Mozambique. Tanzania en Zam
bia voor een nieuwe bundeling in de
plaats van de Afrikaanse nationale
raad, de ZIPA (het volksleger van
Zimbabwe) die delen van de voor
malige ZANU en ZAPU omvatte. In
plaats van meer aanhang door deze
manoeuvre voelde Nkomo grond on
der zijn voeten wegzakken door de
grote invloed van de radicale ZANU
binnen de ZIPA en de rol van Mo
zambique daarbij.
Nkomo hekelt de ZIPA fel en be
strijdt nu dat er een scheuring heeft
plaatsgevonden binnen de Afri
kaanse nationale raad. Hij «erkent
twee vleugels, die van oud-ANC-
leider Moezorewa, buiten Rhodesië,
en zijn eigen beweging in het land
zelf. Nkomo zou voor de Rhode
sische blanken het meest aan
vaardbaar (of beter: het minst on
aanvaardbaar) zijn als onderhande
laar. Nkomo zegt over een lijst te
beschikken met namen van hen met
wie blank Rhodesië eventueel zou
willen praten. Op die lijst staan niet
de namen van Sithole. Moezorewa.
laat staan de radicaal Robert Moe-
gabe, wiens ster binnen ZANU
stijgt.
Overigens is de suggestie van Sitho
le dat de knieval van Smith bedoeld
is om het Afrikaanse verzet nog ver
der te splijten eerder gehoord. Het
zou een nieuwe machiavellistische
meesterzet zijn van Smith om het
nog langer uit te zingen. Waarschijn
lijk is het dat niet: Smith ziet het
wegvallen van de Zuidafrikaanse
laat staan Amerikaanse steun voor
zijn bewind, de economische proble
men door de boycot, de trek van
Rhodesiërs naar het buitenland en
de militair onhoudbare situatie met
de guerrilla-activiteit aan de
grenzen.
Dat heeft hem ten dele overstag
doen gaan en als daaraan verder
gaande meningsverschillen binnen
het Afrikaanse verzet te wijten zijn,
kan dót althans moeilijk aan Smith
worden toegeschreven.
"oor Victor Zorza
bver Jimmy Carter zijn in de Sowjet-pers twee verschillende meningen te destilleren. Hieruit
hogen we concluderen dat er binnen het Kremlin twee verschillende en mogelijk zelfs tegenstrij
dige visies over deze Amerikaanse presidentskandidaat bestaan.
Prawda heeft Carters spreken
ver de mogelijkheid van het aan-
enden van economische druk tegen
e Sowjet-Unie gekwalificeerd als
fn poging zich te bemoeien met de
innenlandse aangelegenheden in
e Sowjet-Unie. Carter waarschuwde
oskou dat hij op verdere avontu-
:n als in Angola zou antwoorden
iet een volledige stopzetting van de
andel. Voor de Prawda betekent dit
at Carter economische druk op de
owjet-Unie wil uitoefenen om de
oeleinden van het Amerikaanse
uitenlandse beleid te bevorderen.
owjet-kranten hebben de opmer
kingen die Carter gemaakt heeft her-
aaldelijk omschreven als innerlijk
egenstrijdig. Hij zegt dat hij voor
rede is, aldus het in Moskou ver
fijnende blad „Nieuwe Tijden",
naar hij wil dit bereiken door „ver-
oon van kracht" en niet met goede
i? ril. Hij spreekt zich uit voor het
'ergroten van de ontspanning, maar
rtl tegelijkertijd een harde houding
egenover de Sowjet-Unie aannemen
n de militaire macht van de Ver
enigde Staten vergroten. De indruk
lie uit deze commentaren naar vo-
*n komt is dat het Kremlin de voor
beur geeft aan Ford boven Carter,
ioals het de voorkeur gaf aan Nixon
boven McGovern.
Tactiek
De andere mening in de Sowjet-Unie
irt*8 dat de echte Carter niet zo oor
logszuchtig is als sommige van zijn
publieke uitspraken zouden suggere
ren. Het was de top van de democra
tische partij die innerlijk tegenstrij
dig is. aldus een radiocommentator
in Moskou, maar Carter zelf heeft
herhaaldelijk blijk gegeven van een
eerlijke bedoeling om de relaties met
de Sowjet-Unie te verbeteren. Wan
neer men het geheel overziet, aldus
deze commentator, dan heeft Carter
een zeer positief programma voor
zijn buitenlandse politiek op tafel
gelegd. Deze verklaring lijkt lijn
recht in tegenspraak met de inzich
ten van de Prawda.
Carters eigen tegenstrijdigheden, al
dus de „Nieuwe Tijden" moeten wor
den toegeschreven aan electorale
overwegingen, die hem dwingen een
veel harder standpunt in te nemen.
Maar dit zijn alleen oppervlakkighe
den, ingegeven door politieke oppor
tuniteit, terwijl Carter zelf in feite
geneigd is tot het nemen van een
realistisch standpunt op het terrein
van de buitenlandse politiek.
Welke van deze beide standpunten
vertegenwoordigt nu het echte
standpunt van Moskou? Een van de
regels van de Kremlinologie is dat
het Kremlin zelf verdeeld is. als er in
de Sowjet-pers tegenstrijdige inzich
ten worden geventileerd. Deze in
druk wordt versterkt door sommige
vragen die de Washingtonologen in
het Kremlin onlangs gesteld hebben.
Brzezinski
Zo hebben zij hun vragen overeen
boek van professor Zbigniew Brze
zinski. de belangrijkste adviseur
voor buitenlandse zaken van Carter.
Bepaalde opmerkingen die Brze
zinski een jaar geleden nog deed.
komen niet voor in een boek van
hem dat net is verschenen. Die weg
lating kan de Russische Amerika-
kenners doen overhellen naar de
mening, dat Brzezinski niet langer
wenst door te gaan voor Amerika's
grootste anti-communistische ideo
logie. zoals hij tot dusver in de Sow
jet-pers werd omschreven. Als dat
het geval zou2ijn, dan zou het beleid
van een regering-Carter wel eens
minder tegen de Sowjet-Unie ge
richt kunnen zijn dan vroegere uit
spraken van Brzezinski in Moskou
hadden doen verwachten.
Het harde standpunt van Brzezinski
tegenover de ontspanning en over
de wijze waarop de Verenigde Sta
ten hun invloed zouden moeten aan
wenden om het Kremlin te dwingen
tot een liberalisering van haar be
leid, werd uitvoerig uiteenzet in een
vorig jaar door Radio Free Europe
uitgezonden vraaggesprek. Dit in
terview werd onlangs gepubliceerd
in een boek dat is samengesteld
door George Urban, getiteld „Ont
spanning". Hierin zijn de inzichten
van een aantal vooraanstaande wes
telijke deskundigen op het terrein
van buitenlands beleid bijeen ge
bracht.
Weglating
ding vergeleken met het boek. In het
boek ontbreekt de stéun die Brze
zinski gaf aan het amendement van
Jackson (om de economische sa
menwerking met de Sowjet-Unie
aan zwaardere politieke voorwaar
den te verbinden red.) en zijn spijtr
betuiging dat de regering niet heeft
aangedrongen op die concessies, die
senator Jackson van de Russen had
geëst. „Het is voor mij buiten kijf",
aldus Brzezinski in de oorspronkelij
ke versie," dat de Russen vatbaar
zijn voor politieke druk ook op vele
andere en belangrijker punten.
Maar dan moeten we eerst de be
reidheid hebben om ook druk uit te
oefenen."
Ook deze passage ontbreekt in het
boek en het hoeft geen verbazing te
wekken dat de Sowjet-Unie zich af
vraagt welke gevolgen deze weglatin
gen voor het beleid hebben. Ze zijn
evenzeer geneigd tussen de regels van
de westelijke verklaringen door te le
zen als Kremlinologen dat doen tussen
de regels van de Prawda.
Speculeren
Moskou blijkt dit boek heel nauw
keurig bestudeerd te hebben en ze
hebben de tekst van de radiouitzen
De enige die deze vragen kan be
antwoorden is Brzezinski zelf, maar
wanneer je hem ernaar vraagt, dan
antwoordt hij met een lach, dat hij
niet bijzonder gebrand is om op dit
moment „het werk van hun inlich
tingendienst te doen" en de punten
op te helderen die hen duister zijn.
„Laat ze maar speculeren als ze dat
willen."
Hij vertelt wel dat de betrokken
passages door de samensteller van
het boek zijn weggelaten, die dat
desgevraagd bevestigde. Het is ook
waar dat de gepubliceerde tekst
heel wat bevat dat uiterst verwerpe
lijk moet zijn voor het Kremlin.
Daarbij valt vooral te denken aan
het pleidooi om druk op Moskou uit
te oefenen om interne veranderin
gen in het Sowjet-systeem af te
dwingen. Er is een aantal mensen in
Moskou dat gelooft dat Carters ei
gen oproepen voor de aanwending
van pressie in de verhouding tot de
Sowjet-Unie betekenen dat een re
gering-Carter zal proberen een der
gelijke interne verandering af te
dwingen.
Wanneer men Brzezinski nu hier
naar vraagt dan is hij veel minder
stellig dan vroeger over de noodzaak
om directe invloed op het Kremlin
uit te oefenen om grote en verrei
kende veranderingen in het Sowjet-
systeem aan te brengen. Hij spreekt
van een uitzonderlijk langzaam en
moeilijk proces.
In zijn eigen ontmoetingen met Rus
sen. zo zegt hij, betoogt hij steeds
dat de nauwere betrekkingen tussen
Oost en West die hij wil onvermijde
lijk zullen leiden tot veranderingen
in de Verenigde Staten en de Sow
jet-Unie. Het is een thema waarvan
Carter het wel eens nodig zou kun
nen vinden het zelf op te nemen.
Een Amerikaans beleid dat erop ge
richt is veranderingen aan te bren
gen in het Sowjet-systeem kan zijn
doel al of niet bereiken. Maar het
Kremlin is nu ai voortdurend be
zorgd over de duurzaamheid van het
systeem en heel gevoelig op het
punt van de gebreken, dat het hevig
verontrust wordt door iedere poging
om zich te bemoeien met de interne
Sowjebaangelegenheden.
Als het Kremlin gelooft dat Carter
als president dit zal doen. dan zou
het bereid zijn bijna alles te doen
om dit te voorkomen. Het Kremlin
zou dan proberen Ford aan een ver
kiezingsoverwinning te helpen door
hem die concessies te doen, waar
door het buitenlands beleid van het
duo Ford-Kissinger een spectaculair
succes zou lijken.
Een zeldzame ontmoeting van de leiders van de Afrikaanse natio
nale raad in Dar-es-salaam, februari vorig jaar: Sithole, Nkomo en
Moezorewa
ROME (UPI) In Rome zijn dil weekeinde meer dan lien aanslagen mei
springladingen en brandbommen gepleegd. De aanslagen, waarbij geen slacht
offers vielen, waren meest gericht op Amerikaanse, Joodse en Libanees-
christelijke doelen.
Het merendeel van de aanslagen gebeurde zaterdagavond laat na een bijeen
komst van bijna 50.000 linkse, pro-Palestijnse jongeren die betoogden tegen de
Syrische interventie in Libanon en voor de Palestijnen en de linksen in
Libanon.
De „Gassan Kanafani anti-zionistische commando's", een weinig bekende
groep, legde in een telefooncel een briefje neer, waarin men zei verantwoorde
lijk te zijn voor een paar van de aanslagen.
