Rama Polderman: Creativiteit
is de basis van de gezondheid
Zusterschap^
Mod'elle: seizoenlang nieuviQ
h
Uw probleem ook het onze
Veel mensen zijn hun eigen detective
MAANDAG 16 AUGUSTUS 1976
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
■flDA
door FRED LAMMERS
BAARN Een Engelse prent
in zachte pasteltinten waarop
een jong gezin is afgebeeld, om
geven door zonnestralen, is de
blikvanger in de spreekkamer
van de Baarnse yoga-arts Ra-
ma Polderman. ,,Die wandver
siering hangt er niet zo maar.
Er zit een levensfilosofie achter
en wel deze dat je altijd de blik
gericht moet houden op het
licht, ondanks de wolken die er
in het leven kunnen zijn," zegt
Rama Polderman als hij ziet
dat ik er belangstelling voor
heb.
Hij laat erop volgen: ..Wat dat licht
inhoudt moet ieder op zijn eigen
manier vertalen. Je kunt het met een
hoofdletter schrijven en het God
noemen, maar ook gewoon een posi
tieve instelling, die je bereid doet
zijn, zowel het goede als het kwade in
het leven te aanvaarden." Rama Pol
derman (52) heeft nog een devies in
zijn leven en dat is luisteren naar het
standpunt van de ander, de ander
niet veroordelen. „Als je iets of ie
mand veroordeelt, doe je dat om
daarmee je eigen ik op te vijzelen."
Daarmee wil Rama Polderman niet
zeggen dat je alles maar voetstoots
moet aannemen. „Je moet alles be
studeren en het goede behouden,
niet domweg achter alles aanlopen.
Dat gebeurt al te vaak op deze we
reld."
Geboren op Java. waar zijn vader
hoofdingenieur was bij de wa
terstaat. maakte Rama als kind al
uitgebreid kennis met de oosterse
denkwereld Tijdens reizen naar In
dia ging hij zich er later meer in
verdiepen. In 1947 vestigde hij zich
in Nederland. „Indonesië ben ik ech
ter als mijn vaderland blijven zien.
In september ga ik er weer naar toe.
In 1969 ben ik er ook geweest en wat
mij toen opviel was dat ik na drie
dagen weer even vloeiend Maleis
sprak als vroeger".
Toen Rama Polderman zich in de
jaren vijftig, na het beëindigen van
zijn medische studie, als yoga-arts
vestigde, beschouwden zijn collega's
hem als een vreemde eend in de bijt.
Hij werd bepaald niet vriendelijk
behandeld „Ik heb me daar niets
van aangetrokken, omdat ik voor
mezelf \fast dat het goed was wat ik
deed Negentig procent van de men
sen hier in het westen denken bij
alles wat ze doen wat anderen ervan
zullen zeggen In het oosten heb ik
geleerd dat niet te doen. Als ik tegen
de planten in mijn tuin praat, inte
resseert het me geen bliksem wat
mijn buren daarvan vinden. Nou heb
ik toevallig heel aardige buren, maar
als ik zou moeten leven als de meeste
mensen had ik het hier nooit gered.
Als je steeds moet denken wat ande
ren ervan zullen zeggen ben je toch
geen vrij mens Dan ben je je eigen
detective. Je loopt dan constant op
je tenen omdat je graag een aftreksel
wilt zijn van het plaatje dat je naar
buiten toe bij anderen kunt maken
Het tij is de laatste jaren voor Rama
Polderman gekeerd. Regelmatig ver
wijzen specialisten patiënten naar
hem of vragen ze zijn advies voor
moeilijke gevallen, omdat Rama
met zijn natuurgeneeswijzen, acu
punctuur en yoga opmerkelijke re
sultaten zou bereiken. „Er gebeuren
geweldige dingen omdat de tijd er
RAMA POLDERMAN
niet domweg achter alles aanlopen
njp voor is. Als je je inzet voor een
ander, moet je dat helemaal van
binnenuit doen. Je moet jezelf ook
niet overschatten. Maar alles wat je
onderneemt moet je zo goed moge
lijk doen. Dat is een stelregel van
mij. Ik ben dankbaar dat ik een
instrument mag zijn om mensen uil.
het dal waarin zij zitten op de berg te
helpen vanwaar zij weer uitzicht
hebben op de toekomst."
Yoga is een van de belangrijkste
middelen die Rama Polderman aan-
wertdt om mensen die zijn hulp in
roepen weer in balans te brengen.
Als oprichter van de Stichting Yoga
en vedanta is hij in Nederland de
grote promoter van yoga geworden.
De stichting heeft nu 36 afdelingen
verspreid over het hele land. In
Baarn is een opleidingscentrum van
de stichting dat reeds 120 yoga-
leraren en leraressen heeft afgele
verd. Rama Polderman is medisch
adviseur en hoofd van de opleidin
gen van dit centrum, waar mensen
van allerlei leeftijden gedurende drie
jaar een paar dagen per maand naar
toe komen. Er is grote belangstelling
voor deze opleiding. Het afgelopen
jaar kregen we 76 aanmeldingen.
Daarvan konden er maar 32 worden
geplaatst. Belangstellenden worden
zorgvuldig geselecteerd. Degenen
die worden toegelaten moeten be
zield zijn van yoga en niet omdat het
in is en wel goed betaalt. Yogalera-
ren moger er best een goede boter
ham mee verdienen maar geld mag
niet voorop staan", vindt Rama Pol
derman.
Kankerpatiënten
Zijn patiënten komen uit het hele
land en ook uit Engeland, Spanje.
Frankrijk. Denemarken en zelfs uit
Indonesië. „Ze komen met alle mo
gelijke zaken bij me. Ook kankerpa
tiënten, vaak mensen die door de
specialisten zijn opgegeven, komen
naar Baarn. We bereiken soms hoop
gevende resultaten. Ik zeg dat heel
voorzichtig, want je trapt gauw an
dere artsen op de tenen of geeft
mensen hoop die er niet is. We zijn
echter op de goede weg. Mijn aan
staande reis naar Indonesië houdt
ook verband met dat kankeronder
zoek." i
Hoewel yoga nu vrij algemeen wordt
aanvaard, zijn er nog tal van mensen
die er afwijzend tegenover staan, het
gevaarlijk en zelfs griezelig noemen.
..Wat is griezelig?" zegt Rama Pol
derman schouderophalend. „Mensen
die dat beweren, doen dat uit onwe
tendheid. Er is niets griezeligs aan, al
gebeurt er op dit gebied wel veel
onechts. Yoga en alles wat ermee
heeft te maken zoals het mediteren,
is een rage geworden. Wat velen
doen heeft met yoga en mediteren
niets te maken. Als je echt een medi
tatie ondergaat is dat een genade,
een gebeurtenis die je met geen
woorden kunt omschrijven. Mensen
die daar ervaringen mee hebben,
praten er niet onnodig over.
..Als je echt mediteert kom je er leeg
in en ga je er vol uit. Het verlicht en
bevrijdt je. Een hoop mensen bij
verschillende meditatieve groepen
propaganderen, dat door meditatie
je prestaties worden verhoogd. Medi
tatie heeft echter niet als doel pres
taties te verhogen maar je te bren
gen tot het herkennen van je diepste
wezen, je diepste zelf. Ieder mens die
harmonisch in het leven wil staan,
heeft meditatie nodig. Gelukkig vin
den steeds meer mensen op deze
manier een stukje harmonie Dat zal
volgens mij op den duur doorwerken
en leiden tot meer harmonie in de
wereld.
„Overal zijn op het ogenblik com
missies van mensen die praten over
vrede. Wat is vrede? Dat is harmo
nie. Hoe kan je praten over vrede als
je zelf niet harmonieus bent?."
Als ik Rama Polderman vraag of
yoga voor hem een soort godsdienst
is antwoordt hij, zijn woorden welo
verwogen kiezend: „Nee, geen
godsdienst, maar een levensinstel
ling. die je in elke godsdienst kunt
inpassen. Het gevolg daarvan is dat
je dan je eigen godsdienst veel meer
vanuit je hart gaat beleven. De fran
je gaat eraf en waar het op aankomt
blijft over".
Oerkracht
Pratend over religie zegt Rama Pol
derman: „Ik noem me een christen,
heel bewust. Voor mij is Christus de
grootste verlichter die we ooit heb
ben gehad. Zijn woorden: hebt uw
naaste lief als u zelf. daar zit alles in
als je het in zijn geheel bekijkt. Hij
wilde daarmee niet zeggen, dat je
jezelf lief moet hebben, wel dat je je
medemens net zo belangrijk moet
vinden als jezelf. Bij religie moet je
op de essentie letten. Die kun je
overal in herkennen als je leert kij
ken en luisteren. Er is een oerkracht
die alles doordrenkt. Dat gaat ons
menselijk begrip te boven."
De yoga die Rama Polderman
brengt is naar hij stelt „aangepaste
yoga", die is bedoeld om mensen te
leren een bewust gebruik van hun
body te maken. „Als je fietst of auto
rijdt is het onderhoud van deze ge
bruiksvoorwerpen belangrijk. Velen
hebben meer zorg voor hun auto en
fiets dan voor hun eigen lichaam".
Rama Polderman maakte echt ken
nis met yoga in Indonesië in een
Jappenkamp. „Ik was er na allerlei
kwellingen te hebben ondergaan zo
slecht aan toe dat de dokters die me
behandelden tegen me zeiden dat ik
er rekening mee moest houden inva
lide te zullen blijven. Dat was voor
mij, die altijd haantje de voorste was
geweest, moeilijk te verwerken. Ik
werd boos op onze lieve Heer. Ik had
allerlei ondergronds werk gedaan,
medicijnen gestolen om anderen te
helpen en dacht: is dat nou. je belo
ning? Het was in die periode dat ik
met iemand in het kamp in gesprek
raakte. Hij stelde mij verschillende
vragen en schudde me daarmee wak
ker. Ik ging me afvragen of ik dat
ondergrondse werk wel in de eerste
plaats had gedaan om andere men
sen te helpen. Ik moest eerlijk be
kennen dat dit niet het geval was
geweest. Ik had het stoer gevonden!
Dat is een belangrijk punt in je le
ven, als je gaat herkennen. Dat moet
je niet willen forceren. Er zijn vaak
mensen die tegen me zeggen: ik wil
graag naar India, geef mij het adres
van een goeroe. Ik zeg dan: wacht
maar rustig af. dan ontmoet je wel
degene die je nodig hebt. Je hoeft
daarvoor niet helemaal naar India".
Niet fair
Als je jezelf leert doorgronden ga je
ook anders tegen je medemens aan
kijken..,Als wij de persoonlijkheid
van iemand omschrijven doen wij
dat vaak door allerlei eigenschappen
van die persoon bij elkaar te vegen
en in een zakje te stoppen. We verge
ten meestal dat zoiets slechts het
beeld is van de persoon zoals wij die
door ons brilletje bekijken. Een an
der zal het weer heel anders doen.
Wij mensen zeggen ook zo vaak: hij
of zij heeft mij teleurgesteld. Dat is
niet fair. In wezen is het dan zo dat
wij van iemand een beeld hebben
opgebouwd waaraan zo iemand niet
blijkt te voldoen. Zo'n persoon is dan
bij ons uit de gratie. Het is een
onwaarige benadering van mede
mensen."
Rama Polderman signaleert ook dat
er tegenwoordig zo weinig vreugde is
om iets zo maar te doen. „Bij velen is
het een visje uitgooien om een kabel
jauw te vangen. Het berekenen
wordt er al heel vroeg bij ons inge
pompt. Nooit iets doen als je er niets
voor terugkrijgt.
es n
ge
laat
door Mink van Rijsdijk
Grote felle ogen heeft ze, diep blauw gekleurd. Als
ze de hoofdfiguur van een Courths Mahler roman
netje zou zijn geweest, had de auteur stellig veel
woorden gebruikt die ogen te beschrijven. Ze
zouden tenslotte zijn aangeduid als stralend violet
te sterren, waarin door mannen graag en lang werd
geblikt. Maar ze is geen wazige schim uit een zoetig
onwerkelijk boek, ze is een geëmancipeerde
vrouw. Het laat haar steenkoud als de een of
andere man complimentjes over haar mooie kij
kers maakt. Want ogen, zo meent ze nuchter, heb
je om mee te zien en te lezen en zeker niet om
mannen mee te behagen. Ze kan het lonken best
laten, ze lonkt naar geen enkele man, want
mannen „breek mij de bek niet open", bitst ze
deugen niet. Haar „violetkleurige sterren"
worden bikkelhard zodra iemand iets vriendelijks
beweert over Jan, Piet of Klaas. Ze overdrijft
schromelijk en is zodoende niet meer zo erg
geloofwaardig, maar wel amusant. Gemakshalve
noem ik haar Violet.
Een van haar gesprekspartners, Geeske, kon abso
luut niet tegen het anti-mannen vuurwerk op. Ze
zei: „Ik ben heus ook geëmancipeerd, maar anders
dan jij, Violet. Mijn vriend.Uitpraten was haar
niet gegeven. Het lag voor de hand dat die vriend
ook een profiteur was en van rettettet, mannen dit
en mannen dat. Geeske moest maar een goede
raad aannemen en vooral niet trouwen met die
vriend. Dat werd dag met je handje naar vrijheid
en Geeske zou alleen nog goed zijn voor het bed,
schone sokken en runderlapjes.
Ik kreeg het een beetje benauwd door dat over
trokken gepraat en in een poging om Geeske te
helpen vertelde ik bijna dertig huwelijksjaren pri
ma te hebben overleefd. Violet stak niet onder
stoelen of banken dat ze mij niet meer voor vol aan
kon zien. Na dertig jaar van ondrdrukking en
knevelende banden is iemand niet meer te redden
en jezelf dan toch voor geëmancipeerd uitgeven is
ridicuul. De sfeer was toen niet meer zo dol, wat
0n d
Hel
ijn
ijn
in
et d
vort
s st
ndsl
erg vervelend was, want we waren tenslotte als
groepje bezig te praten over solidariteit van vrou
wen onder elkaar. Gelukkig was er een wijze
vrouw aanwezig, die het ontspoorde karretje weer
in de rails kreeg. Geeske bleef wat pruilen. Violet
hield zich vrij rustig, al kostte het haar regelmatig^6
veel moeite een ander te laten uitpraten.
Kunnen vrouwen eigenlijk solidair zijn? Natuur- 'uw
lijk, maar het is wel moeilijk. We worden dagelijks
gevoed met de gedachte dat andere vrouwen onze
rivalen en concurrenten zijn. Ik wil best solidair
zijn met u, lieve mevrouw, maar houd er goed
rekening mee dat mijn was witter is dan die van u.
Bent u wel zo'slank als uw dochter? Dat moet wel.
Wat zegt u? Is uw dochter mooier dan die van de
buren? Nou, maar de mijne is in ieder geval veel
intelligenter en rrïijn zoon ook. Mijn bankstel is
duurder dan dat van mijn nicht, maar haar tuin is
weer groter dan die van haar zuster. Bla bla bla
Tja, als we nou eens van die rimram af waren, dan
zou zusterschap vast een redelijke kans hebben.
Zo praatten we nog wat in en uit met elkaar over
de waanzin van het tegen elkaar opbieden. Plotse
ling werd Geeske apart geroepen door haar chef.
Een man. Hij had allerlei gewichtige documenten
bij zich, wees met driftige gebaren op onregelma
tigheden, waar zij verantwoordelijk voor was. Hij
was heel boos en gaf Geeske van onderuit de zak.
Ze werd wat vlekkerig in haar gezicht en toen ze
weer bij ons aan tafel zat had ze moeite haar tranen
in te houden. „Slikken," zei ik. „Flink slikken,
dan is het zo over." „Wat slikken?" fulmineerde
Violet. „Niks slikken. Die kerel is stapelgek. Een
autoritaire oen, dat is ie en je bent als vrouw geen
knip voor je neus waard als je zoiets slikt." Ik was
ineens erg moe. Moest ik nu uitleggen dat ik
bedoelde dat ze slikken moest om niet te gaan
janken? Solidariteit met vrouwen dichtbij en veraf
is geen luxe, maar broodnodig. lV^aar zolang mijn
was nog witter is dan de jouwe en mijn mening
beter dan van wie ook zitten we onszelf wel bar
tegen.
ech
i n e
he
I et
gen
ucei
t vï
•r u
e f\
reeg
Ion
door Annemarie Lücker
Dat men voor de nieuwste mode
heus niet uitsluitend het centrum
van Amsterdam in hoeft, bewijst
Rob Löwinger met de boetiek Mod
'elle, waar een collectie vrolijke fan
tasierijke en kleurige kleren te vin
den is.
Anderhalf jaar geleden verhuisde
Mod'elle (toen nog met Frank Go-
vers) van de Kalverstraat naar het
drukke Olympiaplein onder de arca
de in Amsterdam-zuid. „Het is net
wat de buurt nodig had" zeggen de
jonge vrouwen uit de omgeving. De
mond-tot-mond-reclame lokt menig
een naar het Olympiaplein, waar de
etalage, gedecoreerd door het
schoonzusje van Rob Löwinger,
meestal een feest voor het oog is.
De sfeer binnen doet denken aan een
gezellige, mooi ingerichte kamer
waar toevallig nogal wat kleren lig
gen en hangen. Men krijgt goed en
persoonlijk gericht advies van Rob
en zijn vrouw Sophie. Zij maken de
klanten attent op combinaties die
met de meeste kleren mogelijk zijn.
Uitbundige combinaties voor ie
mand die durft, maar wie het wat
rustiger wil houden gaat net zo te
vreden de deur uit. Ook de accesoi-
res zijn afgepast op de kleuren van
de collectie, zodat iedereen een goe
de indruk van de mogelijkheden
krijgt.
De folklore speelt bij Mod'elle een
grote rol dit seizoen. Veel pakken en
jurken met franje, kwastjes en
koord, in warme aardekleuren, zijn
geïnspireerd op de poncho.
Er is een poncho van dekenstof met
warme Peruviaanse motieven 89 gul
den, waaronder een ruiten flanellen
blouse in dezelfde kleurstelling een
verrassend effect geeft, met een
handgebreide écru trui eronder ziet
het geheel er weer anders uit.
Een antiek kabinet is gevuld met
schitterend breisel waaruit het moei
lijk te kiezen valt, want er is een
overvloed aan streeptruien, truien
vesten en jasjes met Noorse en Peru
viaanse motieven. „Geklede" acryl
truitjes met een werkje zijn er van
negenenveertig gulden. De puurw
len slobbertruien kosten van tac-ht
tot honderd gulden en de vesten
jasjes met ingebreide motieven I
ginnen op honderd gulden. Van vei
delde paai'dedekens (met aan
rand een paar vage strepen) zijn ji
jes en poncho's te vinden, plaid n
ten en zeer los geweven mohair, wi
rin veel rood voorkomt. De prijz
lopen van 89 tot 198 gulden. R
Löwinger stelt zijn collectie voor h
grootste deel samen in Parijs wa
hij regelmatig „even', naar toega
om bij voorkeur de nieuwste
winsten meteen mee terug te neme
Een uitstekende manier om het h<
seizoen actueel te blijven.
Vragen (ócn per brief) n
naar L'w probleem nuk hel
Poblbua 307. Voorburg Naam
adres vprmclden Kén gulden
postzegels bijsluiten liehetnih
ding is verzekerd
Hulp van lezers en andere vriendelij
ke mensen: In deze rubriek vroegen
we namens een onzer lezeressen de
naam van een zeer bekend boek,
waarin een man alle hem onwelge
vallige mensen naar believen door
middel van een visitekaartje aan
galgjes hangt of in doosjes opsluit.
De schrijver was Jacob Wasser-
mann, een Duits-Joods schrijver, die
in de dertiger Jaren zeer in het
centrum van belangstelling stond.
Hij week uit naar Zwitserland en
stierf daar In zijn boek Das Ganse-
m&nnchen (dat overigens al in 1915
werd uitgegeven bij Fischer Verlag-
Berlln) vinden we in hoofdstuk 3/7.
Der Nero unserer Zeit. de heer Caro-
vius bezig met zijn blzarTe wraakoe
feningen Er kwamen vrij veel reac
ties op dit verzoek om hulp en van
verschillende kanten bood men mij
het boek te leen. „ter opfrissing van
het geneugen Dat hoeide gelukkig
niet want zonder veel moeite vond
ik in een van de filialen van de grote
zaak. waar wij zelf ook graag onze
lezers heenzenden als ze een tweede
handsboek zoeken, niet alleen Das
G&nsemünnchen, maar ook Der Fall
Maurizius en een stel andere boeken
van deze schrijver, als vrienden uit
de kinderjaren terug. In Neurenberg
heeft men op zeer hoog niveau en
helemaal gratis gezorgd dat er een
plaatje gemaakt werd van de figuur,
die de naam gaf aan het boek een
bronbeeldje, een grappig kereltje,
die onder elke arm een vette gans
heeft. De hoofdfiguur uit het boek
wordt beschouwd als een man, die
onder elke arm een vette buit heeft;
Wij zouden zeggen die van twee wal
letjes tegelijk eet.
Vraag: Naar aanleiding van de Reina
Prinsen Geerligsprijsvraag:
ANTWOORD: Het adres van het Al
gemeen Nederlands Verbond te
Kaapstad, dat we u enige maanden
geleden niet konden melden, is:
Postbus 4543, Kaapstad Va de heer
Cerfie. De leeftijdsgrenzen zijn 20-30
jaar De prijs wordt toegekend naar
aanleiding van een vrij onderwerp in
de Zuidafrikaanse taal.
VRAAG:Mensen bij ons in de buurt
zijn bezig hun tuin te veranderen. Ze
hebben alles omgespit en bezaaid
met een gewas dat er aanvankelijk
uitzag als worteltjesloof. Nu is het
één groot perk vol blauwe
bloempjes, waarvan ik er een heb
afgeplukt om u toe te zenden Het
grappige is dat net hele veldje kri
oelt van de bijen, hommels en ande
re insekten. We kunnen het begrij
pen Op windstille avonden ruik je
de honing al een straat verder. Maar
wat is dit nu voor gewas?
ANTWOORD:Fijn dat u ook zo kan
genieten van een gewas, dat daar nu
zo heerlijk staat te bloeien en te
geuren en dat eigenlijk slechts be
doeld is voor iets heel prozaïsch: als
groenbemester voor de tuin in wor
ding. Ook als bijenvoeder is de plant
zeer geliefd. Na de bloei wordt het
gewas ondergeploegd of gespit om
zodoende armelijke zandgrond met
humus te verrijken. De naam is Pha-
celia Tanacetifolia, De hoogte is 50-
75 cm. De afkomst: Californië en de
familie: bosliefjes, bladeren samen
gesteld/gevind met diep ingesneden
blaadjes. De bloemen zijn
lichtblauw of paars met lange
meeldraden, waarvan de helmknop
jes bruin zijn, met blauw stuifmeel.
Een broertje van dit gewas, vonden
we terug in het oude
Cruydtboeckjen, waarin o.a. stond:
Het saet van dit cruydt wordt van
het gemeyn volck tegen de wormen
des buyeks gebruyekt. Het sap van
dit cruydt met olie van roosen langs
den ruggraet gestreken/belet de huy-
veringh en de koude bevinge, die
vóór de koortsen pleegh te komen.
Wat ons betreft: laat die wormen des
buyeks maar aan de dokter over.
maar dat strijken langs de ruggraet
is wel een grappig idee ter preventie
van huyveringhen-koorts of geen
koorts!
VRAAG:
Je ziet steeds meer kruiden in flesjes
en zakjes in de winkels. Kan dat nu
geen kwaad, al dat stoffige spul en al
dat gedokter ermee?
ANTWOORD:
Je ziet de kruiden ook in bakjes en
bloempotjes, vers bij de groenten-
man en in de supermarkten. En in de
boekwinkel staan rijen vol boekjes
over tuinkruiden en recepten met de
toepassingen ervan.
Of het kwaad kan? De kloostertui
nen waren vroeger beroemd om de
kruiden die er gekweekt werden en
de artsenijen en de zalven die er
werden gemaakt, maar die zalven en
medicijnen werden wel bereid door
mensen, die wisten wat ze er mee
moesten doen! Er waren ook wel
kruiden en gewassen, die ze beslist
niet zouden gebruiken, omdat ze
vergiftigd zijn. Daarom zou ik toch
wel de raad willen geven: Ga nu niet
in het wilde weg van allerlei blaad
jes thee maken of iets dergelijks, Er
is voorlichtingsmateriaal genoeg.
Ook het voorlichtingsbureau voor
de Voeding heeft brochure tuinkrui
den (postbus 1772 Den Haag. kosten
1,55) waarin gelezen kan worden,
hoe men kruiden kweekt, bewaart
en gebruikt. Wie een streng dieet
heeft, zonder zout. vet of noem maar
op wèt, maar wél tuinkruiden mag
gebruiken, kikkert daar geweldig
van op en ook het koken met krui
den. zonder dat dieet als een stok
achter de deur, ervaart men als een
avontuur, dat ongedachte variaties
biedt. Nu wordt natuurlijk ook wel
een beetje te sterk de nadruk gelegd
op alle vitaminen en mineralen die
we via die kruidenpotjes binnen
zouden krijgen. Dat is wel wat over
dreven., want de hoeveelheden die
gebruikt worden zijn daarvoor be
slist te klein.
VRAGEN ten behoeve van scripties
beginnen weer binnen te komen. Wij
herhalen ons verzoek, dat we verle
den jaar ook hebben geplaatst: Be:
gin zoiets vooral in beperkte om
vang en bespreek zo'n scriptie liever
van te voren in het kort met de
leraar van het vak. Wij krijgen vaak
verzoeken om documentatie over
een onderwerp, waar vakmensen
hun hele leven niet mee klaarkomen
en zoiets is .niet alleen verdrietig
maar ook miscladig. Jammer van de
tijd en het kweekt de beunhazerij
alleen maar aan.
VRAAG: Hierbij noem ik u een paar
namen, waar ik geen weg mee weet:
wat zijn oude, wat nieuwe bena
mingen?
ANTWOORD: Ceylon-Sri Langka,
Oost Pakistan-Bangla Desh, Cam
bodja ongewijzigd, Congo-Zaïre. Da
homey ongewijzigd, ZW Afrika-
Namibië, nog niet officieel. Zwazi-
land ongewijzigd, Suriname onge
wijzigd.
VRAAG: Voor het vaststellen van
een stamboom is het van belang te
weten of een bepaalde persoon de
Spaanse Griep heeft gehad vóór of
na 15 mei 1918.
ANTWOORD: Op een vraag als deze
is natuurlijk geen concreet
antwoord te geven, maar dat is uw
bedoeling ook niet. Het hoogtepunt
van de griepepidemie was in de zo
mer van 1918; tegen het najaar ver
minderde de hevigheid en toen het
winter was, was de griep vrijwel
voorbij. Waarschijnlijk heeft de per
soon in kwestie de griep in de zomer
maanden gehad, maar wanneer het
eerste geval geconstateerd is, is ons
niet bekend.
VRAAG: Mijn notaris heeft een en
ander voor mij uitgezocht en gere
geld. Ik heb nu de rekening ontvan
gen en acht dat honorarium onbil
lijk hoog. Wat vindt u daar nu van?
ANTWOORD: Wij raden u aan in de
eerste plaats met uw notaris zelf
hierover te spreken. U schrijft: Ik
zou het vervelend vinden hem te
beledigen. Het laatste kunnen wij
ons indenken, maar als een rekening
anders is dan wat u ervan gedacht
had. is het helemaal niet beledigend
als u daar even rustig over gaat
praten en zonodig om een specifica
tie vraagt. U schrijft zelf over uitzoe
ken en regelen. Nu bij deze woorden
zie je de wijzers van de klok al
rondrennen, want als er zaken zijn
die tijd, dus geld kosten, lopen „uit
zoeken" en „regelen" daarbij aan de
kop.
VRAAG: Kunnen mieren ook vlie
gen? Zijn ze gevaarlijk en schadelijk
voor het meubilair?
ANTWOORD: Er zijn miersoorten
die op een gegeven ogenblik uitvlie
gen om een partner te zoeken. De
vleugeltjes zitten echter heel los en
ze raken ze gauw kwijt. Heeft men
dan op een warme avond binnen het
licht aan. dan komen ze bij wolken
tegelijk naar binnen vliegen. Van
schade door deze vliegende mieren
en andere in noordelijke strek
voorkomende heb ik echter no<
gehoord. Wel kunnen de mieren ze
hinderlijk zijn en als de groots
lastposten kan men de Faraomieri
dan wel beschouwen. Alle etensw
ren goed bewaren, afgesloten in bi
sen met precies passende deksels
stopflessen. Werkelijke schade aj
kleding en meubilair wordt aan|
richt door de geelwitte mieren, ti
mieten of rajabs genoemd. Deze d
ren komen in tropische en subt
pische landen voor, maar daar het
de hedendaagse huizen nooit he
maal koud is, daar boilers en CV
vorst buiten houden, lijkt me de ns
mogelijkheid van termieteninvas
niet uitgesloten. Het is dan wel za
ernstig te bekijken, wat het grooti
kwaad is: de leiding bevriest of
insekten gaan dood. Lees het aardi
boekje van J. C. Nesthoven: Scha<
lijke dieren in en om het huis. Moi
sault NV. Amsterdam 1970. Wat
vliegende mieren betreft: als er in i
tuintje een pad aanwezig is, viert i
brave dier een geweldig feest op
avonden dat de mieren uitzwermi
Hij krijgt slechts de kans een kli
gedeelte naar binnen te slaan n
zijn lange tong maar hij doet gew
dig zijn best.
t
-
