gis quizleider wil ik net zo
ivetsbaar zijn als kandidaat
I
Lt de weekbladen
Reservaat het Liesveld
redt ooievaarsbestand
Deense theatergroep
terug in Mickery
&m Ruis wil televisie een stukje vermenselijken
iorbedachte
f
eke Goudsmit
Spanje
Metrobom
„Pionier"
Geboorten „aan de lopende band"
Machtsstrijd
Abortuskliniek
i 28 MEI 1976
BINNENLAND
itac-
i'oiWillem Schrama
iUM Na een reeks
[s hij ze zelf noemt
de&tigend lovendekritie-
de aat Willem Ruis (31) mor-
>r end voor de tweede maal
zijfcmaster de ether in. Met
"Anderhalf uur durend
^^jogramma, dat in wezen
fel afwijkt van de failliete
die Berend Boudewijn
»s, «liet. Andermaal een af-
'er L waarin vrieskisten en
'^televisies als broodjes
vai toonbank gaan. Maar
vajnteerd op een wijze, die
jksfe tv-critici heeft doen
idealen, dat deze man het
rt 8 gezicht van de KRO
r>den'
ilrpl
vJtuis: „Angstig hoor, nog-
hTJevaarüjk ook. maar ik vond
ijijTuriijk wel leuk om ze te le-
elrer omdat ik er niets van had
ft. Na twee jaar Van
Idw. waarin dat programma
te jaar naar een absurd ni-
was geschreven wat niet
was en het tweede jaar
heel ander niveau wat
juist was heb ik toch een
feerde kijk op tv-kritieken ge-
t ik eerlijk zijn, ik vind het
:o'n eerste programma goed
is. Want een quiz maken is
V-prdig een beetje verboden
Hilversum, zoals je weet. Je
antwoorden aan de roep om
bodems in het amusement
ik vroeger met m'n vader in
.jek naar Snip en Snap in
|onhg, vond ik dat gewoon erg
;wel daar toen ook geen Ko-
pas kwam."
;,t>on leuk
resfzelfde reden heb ik tegen de
;ktok ja gezegd, toen ze me vroe-
daa die show te gaan doen. Ge-
/anmdat ik het zelf ook ontzet-
ïseiuk vind. Amusement is iets
>oi?arts, en ik had het nog nooit
;n ij Het is erg moeilijk, vooral
je vaak niets moet doen. want
t je het weet breng je het
Tuna verder weg van de men-
an dichterbij. Amusement
>ok wel degelijk een functie
het pakket van een omroep,
e omroep maar voldoende ge-
èrd is. Nou. wij hebben
hint, wij hadden een Van
•show, en dan pastzo'n quizge-
l daar uitstekend in. Dat moet
onsP leuk zÖn.en verder niet over
ees Het moment is belangrijk, en
datb ik niet zo nodig de behoefte
e opzettelijk maatschappij-
>ersi te gaan opstellen. Ik ben wie
en vanuit die positie maak ik
e dbgramma. Vanuit een soort
Bchilperoort-effect: driemaal
hijiek vallen, en twee keer leuk
me man
(in een quiz een man tref die
pffie kan zetten, omdat zijn
tyaarvoor is, dan zeg ik zonder
Willem Ruis (31): „Ik zit voortdurend met de angst dat ik er weer
iets uitflap". -
(foto Dirk Ketting)
bijbedoeling dat ik zo iemand een
domme man vind. Daar blijf ik bij.
Maar om nou als lollige quizman met
kerncentrales in Zuid-Afrika of met
de werkloosheid op de proppen te
komen, daar voel ik niets voor, al zijn
er genoeg mensen in Hilversum die
dat van je wensen. Ik heb gelukkig
ook geen vrienden in die richting. Ik
heb vier jaar bij VARA's Dingen van
de Dag gezeten, en ben door die
omgeving ontzettend in moeilijkhe
den gebracht.
Gewoon door de beïnvloeding van je
collega's, over wat je wel en niet
mocht doen. Maar nu heb ik er dan
toch echt lak aan."
„Ik geef ijskasten weg. en ik vind het
leuk om ijskasten weg te geven.
Maar ik weet wel, je moet in Neder
land belerend zijn. Je hebt dan men
sen die zeggen: die Internationale
van Koos Postema, dat vind ik de
beste quiz. Maar die laat een Turk
óók een mallotig liedje zingen of hij
moet raden of er veertig-, tachtig- of
honderdduizend gastarbeiders in
Amsterdam wonen. Ik bedoel: wat is
het wezenlijke verschil? Hij doet pre
cies hetzelfde. Ik kan echt boos wor
den om die mentaliteit, die de schijn
ophoudt dat men een geëngageerde
quiz maakt terwijl die in feite precies
hetzelfde is als alle andere. Als je
voorstander van een dergelijke men
taliteit hun gang laat gaan, zie je op
den duur alleen nog maar tv-
progTamma's voor minderheden. Ik
zie het al voor me: in Alles of Niets
een Surinamer tegen een jood. In
Twee voor Twaalf een Ghanees te
gen een Turk. En dan is iedereen
tevreden, maar wie eigenlijk? Laat
ik erover ophouden."
Familiegrapje
Willem Ruis is op nogal merkwaardi
ge wijze in omroepland terecht geko
men. Spelenderwijs eigenlijk. Als
kort-verband hofmeester bij de KLM
maakte hij zijn eerste reportage bij
wijze van familiegrapje. Hij had
thuis verteld over een Maria-
verschijning in Cairo, en zijn vader
had hem gevraagd om daar a la Theo
Koomen („Ik zie haar komen") een
ooggetuigeverslag van te maken.
Willem klaarde het karwei met een
pietluttig cassetterecordertje, en via
een boordwerktuigkundige be
landde het bandje bij het KRO-
radioprogramma Pizzicato, en werd
uitgezonden.
Vlak na de dood van Robert Ken
nedy dook hij in de Verenigde Staten
weer de straat op en interviewde
lukraak mensen met de simpele
vraag. „How do you feel?" Met het
zelfde krikkemikkige recordertje. De
antwoorden bleken interessant ge
noeg voor het VARA-
zaterdagochtendprogramma Z.O.
En toen de jongeman Ruis het ANP
nog eens mijlen vóór was met een
ooggetuigeverslag van een ontplofte
DC-8 in een hangar op Schiphol.
mocht hij de mensen bij de VARA
voortaan tutoyeren. Aan meer en
meer radioprogramma's begon hij
zijn medewerking te verlenen, en al
gauw bleek hij geknipt om het
sportprogramma Langs de Lijn op
zondagmiddag aan elkaar te praten.
Wel ging hij een maand op de reser
vebank. omdat hij cynisch had uit
geroepen dat Vitesse „verrassend'
van Limburgia had verloren.
„Maar dat is nu voorbij." aldus Wil
lem Ruis. „Na zes jaar kan dat relati
verende toontje. Zondag had ik een
tennisser. Evert heette hij, die voort
durend vertelde dat hij èèèrrrggg
tevrééééden was. Toen ik afkondig
de zei ik tegen interviewer Bep van
Hout: die Evert is èèèèrrrrggg te-
vréééden hè? Daar kan ik niks aan
doen. Het gaat echt vanuit een soort
puurheid hoor, het is niet geveinsd."
Belasting
Over zijn eerste show-ervaringen:
„Je bent er geestelijk erg mee bezig.
Het is een ontzettende belasting,
waar vooral mijn twee kindertjes
nogal onder gebukt gaan. Het is als
naar een wedstrijd toeleven, en het
tot rust komen na zo'n show duurt zo
lang. Het is alsof Je anderhalf uur
lang in een vergrootglas hebt ge
staan, en dat blijkt een enorme con-
centratlepiek teweeg te brengen. Als
de slottune draait, weet ik ook niet
meer wat ik allemaal gezegd heb.
Dan heb ik mensen nodig, die er met
me over gaan praten".
Morgen een nieuwe vuurproef. In het
kader van de Zonnebloemactie
„Harten Vijf" gaat de Willem Ruis
Show vanuit de Leidse Groene-
noordhal rechtstreeks de lucht in.
„We gokken op een half miljoen.
Daar kunnen zeshonderd langduuig
zieken een week van op vakantie.
Maar volgens mijn berekeningen
moet er twee miljoen binnenkomen.
Dan kunnen die overige negentien
honderd ook mee. Op het andere net
heb je De Man van Zes Miljoen, ook
invalide, heel paradoxaal."
Het zit erin dat Ruis na drie proefuit-
zendingen het volgend Jaar van de
KRO groen licht zal krijgen om door
te gaan. „Maar zeker is dat nooit. Ik
bedoel maar: ik speel morgen onder
meer met een zwaar invalide, een
heel intelligente man. Bij de kennis
making zeg ik tegen hem: maar u
hebt in elk geval uw eigen tanden
nog. Zegt die man lachend: als u dót
nou morgen tijdens de uitzending
zou zeggen Snap je. ik heb het
gevoel dat ik veel meer naast die
mensen sta dan de afstand tussen
die buis en de huiskamer kan doen
vermoeden. En dan blijf ik zitten
met de angst dat ik er weer zoiets
uitflap. En dat menigeen de volgen
de dag zal zeggen: die man moet heel
gauw weg. Maar ik vind het nu een
maal ongewenst om in clichévorm
een quiz te presenteren, dat kan ik
niet helpen. Ik wil een stukje eerlijk
heid naar voren halen, die voorge
programmeerde lol een beetje
doorbreken. Als ik de tv op die ma
nier een stukje kan vermenselijken,
als blijkt dat je als quizmaster netzo
kwetsbaar bent als de kandidaten,
dan heb ik iets bereikt. Dan maak je
volgens mij televisie. Maar je hebt
ook kans dat men dat op den duur
niet zal slikken. Wat zeg je? Ja, dan
heb ik mijn recordertje nog".
(derland:
;is met voorbedachter, ra
Smits geeft een uitgebrei-
;ieke analyse in Vrij Neder-
"•e overlevingsdrang van de
lieve bewindslieden is groot,
zitten klem tussen een grim-
ihterban en een nog grimmi-
"P. in welke partij talrijke
tot uitbarsting komen.
It er naar uit. dat het CDA ir.
wordt geboren. Vroeger dan
Itgerekend. Via een abortus
fttus", aldus Smits,
pterviewt Hans van den Doel.
luw-linkser. hoogleraar aan de
tiamse universiteit. Van den
^emt socialisme en individue-
leid absoluut onverenigbaar.
Hen laat Jan Lanser, voorzit-
het CNV aan het woord,
ziet tot zijn genoegen dat na
ireken van het overleg met
NKV bepaalde socialisten
ndpunt van het CNV aan-
ig en zondag treden de Rol-
>nes op in het Haagse Zuider
lick J agger, een van de Sto-
rtelt in Vrij Nederland wie hij
aarom hij niet buiten optre-
or publiek kan. Een van de
is dat hij het nodig heeft als
ishygiëne. Wederom heeft
ederlana een boekenbijlage
formatie over onder andere
Koolhaas, Michel Leiris, Céli-
land, Multatuli en Chandler.
t denkt dat hij de ziel van het
ndse volk moet redden. Dit
Anneke Goudsmit als voor-
'an het bestuur van de abor-
ek Bloemenhove in Elsevier,
bortus zegt ze: Als mensen
a zijn. dan doen ze het eenvou-
I- Je moet het toch zelf weten?
Hoogendijk vindt de karak-
van het kabinet Den Uyl:
Tg van crisis naar crisis. Vol-
km komt een crisis de PvdA
^Mcht uit. „De socialisten kun-
V de verkiezingen ingaan zon-
ihun aanhang van de bezuini
gingsoperatie heeft kennisgenomen.
De liberaal Wiegel heeft zich bereid
verklaard om het puin te gaan rui
men. Een moedig aanbod", aldus
Hoogendijk.
Elsevier heeft een interview met de
Italiaanse communistenleider Ber-
linguer. Eén ding staat volgens hem
vast: er komt geen regering in Italië
meer zonder communisten en ver
der: we durven de regeringsver
antwoordelijkheid ook wel alleen
aan".
Dr. A. J. Dunning geeft de overheid
niet de schuld van de wachtlijst voor
een hartoperatie. „Wij zijn het zelf
die onze levenskans vergokken. De
gemiddelde Nederlander consu
meert 134 gram vet per dag. 1600
sigaretten per jaar en een derde
heeft een verhoogd cholesterolgehal
te. Zijn sterfte aan kransvatlijden is
in 25 jaar bijna verdrievoudigd",
schrijft dr. Dunning.
Nog meer abortus, animatiefilms,
burgerlijke ongehoorzaamheid en
het filmfestival in Cannes maken
Elsevier deze week weer tot een ui
terst dik weekblad.
Haagse Post:
Veel aandacht voor Spanje in de
Haagse Post. Een vraaggesprek met
prins Carlos Hugo en prinses Irene:
Streven zij echt naar een socialis
tische monarchie? Prinses Irene:
„De Nederlander kent Spanje alleen
als vakantieland en als je in de zon
ligt lijkt er niet veel mis te zijn".
Prins Carlos Hugo: „Ik heb gezien
wat het kapitalisme aanricht en ge
voeld wat het betekent dat de maat
schappij in klassen verdeeld is. Mijn
ambitie is een van de architecten te
zijn van een nieuwe maatschappij in
Spanje."
Verder bezochten twee Haagse Post
medewerkers Andalusië „In ons
hart zijn we allemaal anarchist". En
geeft Han Verhallen een overzicht
van de politieke stand van zaken in
het Spanje van nu
„Andnessen is de nieuwe
Schmelzer' Kees Tamboer legt uit
waarom. „Andriessen is precies als
tien jaar geleden bezig het politieke
klimaat in Nederland voor jaren
grondig te verpesten terwille van
vermeend partijbelang, dat is de
schokkende werkelijkheid in mei
1976". Hofland vindt een crisis op
het ogenblik „gekkenwerk". „Het
staat als een paal boven water dat
door een crisis de oorzaken daarvan
niet zullen verdwijnen".
Martijn de Rijk trok een week op
met de fractieleider van D'66, Jan
Terlouw. Terlouw voelt geen
geestverwantschap met de PvdA.
„Ik hou van de afzonderlijke mensen
met hun afzonderlijke talenten. So
cialisten hebben een hekel aan bui
tenbeentjes. De PPR, daar voel ik
programmatisch meer verwan
tschap mee", aldus Terlouw.
Nieuwe Linie:
De Nieuwe Linie vindt dat justitie de
chemie-doctorandus Erik Mugge een
te milde straf heeft gegeven vanwege
zijn rol in de bomaanslag op de
Amsterdamse metro. Rudie Kagie
stapelt wat feiten op. waaruit blijkt
dat Mugge „zeker niet a-politiek is",
een ziekelijke belangstelling heeft
voor explosieven en ook een
constante voorraad munitie in zijn
bezit heeft. Verder wordt er door
Kagie gespeculeerd („Dat we dar
mee de juiste toedracht schetsen is
vrijwel zeker dat dc BVD, waar
mee Mugge connecties zou hebben
gehad, hem gebruikt heeft en zelfs
de metrobom leverde.
De Westduitse voorvechtster van
vrouwenemancipatie Alice Schwar-
zer legt uit wat zij allemaal aan posi
tieve en vooral negatieve ervaringen
heeft opgedaan tijdens en na het
publiceren van haar boeken: „De
heksenjacht van de pers op een femi
niste".
Marjo van Soest heeft geen goed
woord over voor minister Van Agt,
die onverzettelijk lijkt in zijn streven
de Bloemenhovekliniek in Haarlem
te sluiten: „Het is te hopen dat de
minister de situatie op de enig Juiste
manier schat. Dat betekent dat hij
zijn zoveelste nederlaag voorziet (de
abortussen gaan door) en de enige
juiste beslissing neemt zelf af
treden".
Hervormd Nederland:
In haar woning in Aerdenhout be
zocht Jan Goossensen van Hervormd
Nederland de oud-hoogleraar in het
door Barend Mensen
GROOT AMMERS De
woensdag vertoonde televisie
film „De ooievaar veroordeeld
tot uitsterven" gaf een weingi
florissant beeld van de overle
vingskansen van deze vogel
soort. In volkomen tegen
spraak daarmee lijkt het ge
lukkige feit dat er in Groot
Ammers op het ogenblik „aan
de lopende band" ooievaartjes
worden geboren.
Dat gebeurt dan in het ooievaarsre-
servaat het „Liesveld", waar zestig
zeventig vogels verblijven, vijf ln
volle vrijheid en de rest in semi-
gevangenschap. De film ging vooral
over het experiment, dat Max
Bloesch in 1948 begon om in Altren
bij Solothum in Zwitserland een
ooievaarskolonie gevestigd te krij
gen. De resultaten van dit experi
ment waren van dien aard dat de
Nederlandse Vereniging tot be
scherming van vogels, die aan het
eind van de jaren zestig tot de
conclusie kwam dat ook hier het
ooievaarsbestand weldra tot nul
zou zijn gereduceerd, op haar beurt
besloot een poging te wagen de
ooievaar voor Nederland te redden.
Zij kocht in 1969 in de Alblasser-
waardse gemeente Groot Ammers
vijf hectare weiland en richtte dit in
met hoge en laag geplaatste nestel
mogelijkheden, watergangen, be
schuttende koofjes en meer voor
ooievaars aantrekkelijke voorzie
ningen. In dat op deze wijze ontsta
ne reservaat bracht men een aantal
in het buitenland verworven jonge
ooievaars onder.
Handhaving
De heer C. de Bruin, directeur van
de in Zeist zetelende Nederlandse
Vereniging tot bescherming van vo
gels, zegt er over: „Met dit experi
ment beogen wij de ooievaar, die
altijd zo sterk tot de verbeelding
van het volk heeft gesproken, de
kans te geven zich ook in Nederland
te handhaven. Begrijp me goed, ik
ben helemaal niet optimistisch over
de toekomst van de spontaan in
Nederland broedende wilde ooie
vaar. Allerlei oorzaken, maar vooral
de industrüle, stedelijke en daar
mee gepaard gaande verkeers-
ontwikkeling in Nederland, hebben
de leef- en broedmogelijkheden van
de ooievaar ernstig aangetast. Om
de teruggang met een paar cijfers te
illustreren: in 1939 waren er in ons
land 310 broedende ooievaarsparen,
die 823 jongen tot uitvliegen brach
ten. In 1973 brachten nog maar zes
paren zeven jongen voort. Nu was
dat wel een rampjaar. Het aantal
vogels verminderde behalve door
de gestadig voortgaande natuurlij
ke teruggang toen aanzienlijk ten
gevolge van hevige stormen, die
hen teisterden juist toen ze uit hun
overwinteringsgebied naar Neder
land terugkwamen. In 1975 werden
acht bewoonde nesten geteld en
werden er veertien jongen ge
boren.
Vooruitgang
In het „Liesveld" leek het eerst niet
zo goed van de grond te zullen ko
men. Men had tijd nodig voor men
het juiste huisvestings- en voe
dingspatroon had gevonden. Daar
kwam bij dat ooievaars eerst in hun
vierde levensjaar geslachtsrijp wor
den. Broedresultaten konden de
eerste jaren dan ook niet worden
verwacht. Vorig jaar voor het eerst
kon er beschuit-met-muisjes wor
den gegeten. Toen werden veertien
ooievaartjes geboren, evenveel in
het reservaat dus als verder in heel
Nederland. Dat was een bemoedi
gend resultaat, maar de vereniging
heeft dit voorjaar nog méér vertrou
wen in haar kweekexperiment ge
kregen. er zijn nu al zeventien jonge
ooievaars en nog minstens negen
paren zitten op een of meer eieren
te broeden. Er zit dus goede voor
uitgang in.
De heer De Bruin: „De bedoeling
van ons reservaat is een bepaalde
standbezetting van ooievaars te
vormen. Dat wil zeggen: een aantal
vogels hulsvesting te bieden, die
niet meer de drift tot trekken voe
len doordat ze hier al zo lang heb
ben overwinterd. Daarbij trachten
we dón zóveel Jongen in Nederland
groot te brengen dat we ze los kun
nen laten.
Die gaan dan wel op trek en komen
hopelijk ook weer naar hun gebóor-
tegebied terug. Nu het milieu in
Nederland wat schoner begint te
worden is er kans dat we op die
manier naast de standvogels ook
een klein bestand aan wilde ooie
vaars behouden. Maar niet te ver
wachten is dat we ooit nog eens een
bestand zoals voor de oorlog zullen
hebben. Er zullen mijns inziens
zelfs geen honderd paren meer zijn.
Maar we doen er aan wat we kun
nen. Het experiment gaat jaren
door en zal zelfs worden uitgebreid.
In verschillende andere delen van
het land zotls ln Friesland en in
Zeeuws-Vlaanderen willen we op
den duur dependances van het
„Liesveld" gaan inrichten. We zijn
in de Alblasserwaard begonnen om
dat dit gebied met zijn nog altijd
vrij ongerept weidelandschap bij de
ooievaars altijd het meest geliefd is
geweest. Maar ook elders zijn plaat
sen waar van oudsher de ooievaar
heeft gebroed en die dus bepaalde
aantrekkelijkheden bieden".
Niet schuw
In het „Liesveld" stappen de ooie
vaars vrij rond. Doordat een van
hun vleugels is opgebonden met
een riempje kunnen ze echter niet
wegvliegen. Na verwijdering van dit
riempje kunnen ze vrijwel onmid
dellijk de lucht ln. De vogels wor
den eenmaal per dag gevoederd en
ook de vijf, die wel de volle vrijheid
genieten, komen trouw om vijf uur
's morgens naar het reservaat om
zich te melden voor het diner. Het
„Liesveld" is de gehele week door
(behalve 's maandags) van één tot
vijf uur te bezoeken.
Ooievaars hebben altijd in de buurt
van de mensen gewoond en zijn dan
ook niet schuw. Bovendien is het
reservaat qua indeling en loop van
de wandelpaden zo opgezet dat de
langpotige bewoners weinig last
van bezoekers hebben. Er wordteen
geringe toegangsprijs geheven als
bijdrage voor de instandhouding
van het ooievaarspark. die jaarlijks
vele tienduizenden guldens vergt.
Behalve uit de „recettes" komt het
benodigde geld uit vaste bijdragen
van een door de vereniging ln het
leven geroepen „Club van vrienden
en vriendinnen van de ooievaar",
die bijna 2500 leden telt. De heer De
Bruin ziet het reservaat uiteraard
niet als een toeristische trekpleis
ter. Daadwerkelijke belangstelling
voor de doelstelling er van stelt hij
echter bijzonder op prijs.
volkenrecht mevrouw Gesina van
der Molen, die onder meer ook aan
de wieg van Trouw stond. Mevrouw
Van der Molen, die zichzelf een „pio
nier" in AR-kring noemt op het ge
bied van de vrouwenemancipatie,
praat over haar bewogen leven, haar
ontmoeting met Dom Helder Cama-
ra en uiteraard over het feminisme
(„Mannen moesten ons de voet niet
dwars zetten"). Van haar verscheen
onlangs het boek Recht op de naaste
af.
Italië gaat binnenkort naar de stem
bus. HN bekijkt de vermoedelijke
winnaar, communistenleider Enrico
Be'rlinguer, die tussen drie machten
zit ingeklemd. Rusland, dat het Itali
aans communisme verwaterd vindt;
Amerika, dat zijn bufferzone wil be
houden en het Vaticaan, dat met de
regeringsdeelname van de commu
nisten „de ondergang van het chris
tendom" verwacht. HN noemt de
strijd van de katholieke kerk in Ita
lië machteloos en Berlinguer zelf legt
uit waarom: „Wat er in ons land
gebeurt, maakt duidelijk dat een po
litieke stellingname een niet-
kerkelijke beslissing is".
Jan Hanse vergelijkt de Unctad-
conferentie in Nairobi met een cir
cus, waarin voor de armen slechts
een figurantenrol is weggelegd.
„Mooie woorden en stapels dikke
rapporten. Voor de rest is de Unctad
een voorbeeld van een pseudo-
religieus gebeuren. Religie in de zin
van ideologie, het leven of geleefd
worden in vals bewustzijn".
De Groene Amsterdammer:
Het optreden van Van Agt, Lubbers
en Aantjes in de politieke crisistoe
stand moet volgens De Groene ge
zien worden in het licht van een
kleine machtsstrijd binnen het CDA-
in-oprichting. Het is niet helemaal
duidelijk of de confessionelen aan
sturen op een kabinetscrisis, aldus
De Groene, dat de KVP terloops
Krediet Verzekerings Partij noemt
Een van de populairste politieke
zangers van Spanje is Raimon. Toch
is hij in veertien jaar niet meer dan
acht minuten voor de televisie ge
weest. Aafke Steenhuls sprak met
hem. „Van elk stukje vrijheid dat je
in dit land kunt vinden, daarvan
moet je beseffen hoeveel jaren ge
vangenschap dat gekost heeft', zo
zegt de zanger.
In de nacht van 18 op 19 oktober
werd in Rhodesië een compleet dorp
door het Rhodesische leger uitge
moord. Een van de soldaten die er
aan deelnam deserteerde en dook
onder in Londen. Zijn Weerzinwek
kende verhaal staat in het midden-
katern.
Het welzijnswerk voor Surinamers
raakt zonder subsidie. Harold Bun
der van SOSA, een sociëteit van Su
rinamers in Amsterdam, voorziet dat
Amsterdam een lange hete zomer
tegemoet gaat als er niet tijdig maat
regelen genomen worden. Als SOSA
gesloten is door gebrek aan geld zal
er voor de Surinaamse drugverslaaf
den nergens meer een plaats in
Amsterdam zijn waar ze terecht kun
nen. aldus Harold Bunder.
De Tijd:
Nadat een Duitse vrouw een klacht
had ingediend over „onzorgvuldige
behandeling" besloot minister Van
Agt de Bloemenhovekliniek in Haar
lem te sluiten. De behandelende arts
had bij de abortusingreep slechts
één vrucht weggehaald, terwijl de
vrouw een tweeling zou krijgen. De
Tijd verzamelde wat meningen en
verwacht een mild standpunt van de
onderzoekscommissie. Prof. dr G.
Kloosterman, hoogleraar in de ver
loskunde te Amsterdam: „Als zo'n
fout de norm zou zijn, zouden alle
verloskundige klinieken, inclusief
die van de universiteiten gesloten
moeten worden".
SJef Theunis, directeur van de NO
VIB. zegt dat zijn organisatie voor
ontwikkelingssamenwerking niet
meer de „projectenwinkel van vroe
ger' is. Theunis keerde onlangs terug
van een oriënterend bezoek aan La-
üjns-Amerika en vindt dat de NO
VIB meer een brugfunctie moet heb
ben: „We moeten nauwer gaan sa
menwerken met scholen, vormings
centra en vakorganisaties".
Aldo van Eyck is een van de vijf
hoogleraren die de afdeling Bouw
kunde van de Delftse TH
hoogstwaarschijnlijk gaan verlaten.
Zij raakten verstrikt in een voortdu
rend debat over personen en ideeën
en gaven hun strijd tegen de bureau
cratie en de manipulaties op „de
meest gedemocratiseerde universi
teitsafdeling" op. Van Eyck. de man
die zich onder meer verzette tegen de
plannen met de Nieuwmarktbuurt:
Als de TH nu niet de tafel voor ons
dekt. ga ik denkelijk weer les geven
in Amerika Daar zijn de studenten
nog leergierig"
KVP-voorzitter Vergeer tenslotte wil
dolgraag een CDA. maar vindt dat
de ARP niet van de KVP mag ver
langen de CHU onder druk te zetten.
Een dans met vaandel van de Deense groep Odin.
door André Rutten
AMSTERDAM. Het Odin Teatret, in het begin van de zestiger
jaren door de Italiaan Eugenio Barba in het Deense Holstebro
begonnen, heeft in de jaren daarna als Deens theaterlaborato
rium in-de lijn van de Pool Jerey Grotowski, internationale faam
verworven. Het is tamelijk lang niet meer in Nederland geweest,
maar nu is het terug in Mickery, met twee programma's.
Het eerstè. dat nu enkele malen ver
toond is en opnieuw van 4 t.m. 6 Juni
te zien is. bestaat uit een demonstra
tie. die The Book of Dances wordt
genoemd, en eep filmreportage van
het maandenlange verblijf van de
groep in een Italiaans dorpje, waar ze
uit consequente vrije oefeningen de
ze dansen ontwikkeld hebben, ook
ten pleziere van de bevolking daar,
die niets van theater afwist, maar op
den duur wel haar eigen oude dansen
tegenover die van de groep stelde,
wat een bijzonder animerende erva
ring is geweest
De groep zelf ontwikkelde die dansen
als een soort clowneriën, bestaande
uit reeksen fantastische lichaamsbe
wegingen. die zeer expressief zijn.
maar niet zonder meer vertaalbaar
Zij gebruiken er hun eigen stemmen
bij stokken, wimpels, vaandels, tam
boerijnen, trommels en nog wat an
dere muziekinstrumenten. In dat Ita
liaanse dorpje wervelde dat door el
kaar heen, in de voorstelling nu zijn
het een reeks solo's geworden, waar
bij de andere leden van de groep voor
de ritmische begeleiding zorgen.
Blijkbaar zijn die dansen ook nog
verder ontwikkeld. Een van de actri
ces voert bijvoorbeeld een groteske
dans uit op stelten, die uiteraard ver
borgen blijven, zodat je een heel lan
ge figuur aan de gang ziet, waar Je
verbluft en vermaakt naar blijft
kijken.
Verbluft en vermaakt. Dat is. geloof
ik in al zijn beknoptheid een tamc
lijk goede weergave van de indruk
ken. die je op doet. En dat wordt dan
niet alleen veroorzaakt door hét soms
ongelooflijke, wat ze allemaal met
hun lichaam, hun stem en de bijko
mende attributen kunnen, maar ook
door de intense vitaliteit, waarmee ze
het doen.
