Georgi Vins: Drie generaties vervolging zm~ Een muurkrant op het station m Vandaan voorlopig GIRO 2914600 Onze adressen: VOORBIJGANG ZATERDAG 15 MEI 1976 KERK TROUW/K\t>AG door dr.J.terVrugt-Lentz Sinds Georgi Vins in 1974 werd gearresteerd, na ruim drie en een half jaar als onderduiker geleefd te hebben, kwamen hij zelf, zijn gezin en zijn moeder herhaaldelijk in het nieuws. In januari 1975 werd hij veroor deeld tot 5 jaar werkkamp plus 5 jaar verbanning wegens zijn werk als predikant van de door de staat niet erkende raad van kerken van evangeliechriste nen en baptisten, die zich in 1965 officiéél van de wél erken de unie van evangeliechriste nen en baptisten had afge scheiden. Door zijn leidende positie in de raad. door de absurd hoge stral en door de bijzonder slechte behandeling tij dens het voorarrest en later en het strafkamp in Jakutsk, waar hij nu verblijft, is hij verreweg de bekendste van de gevangen „Inistiativniki" of hervormde baptisten, zoals de leden van de raad van kerken van evange liechristenen en baptisten genoemd worden. Het boekje dat nu van en over hem verschenen is, bevat een uitvoerige inleiding van de samenstellers en uit gevers. Michael Bourdeaux, direc teur van het Engelse Centre for the Study of Religion and Communism, die voor velen in ons land geen onbe kende is. en Jane Ellis. De eigenlijke inhoud vormen Vins' familiekronie ken en zijn levensbeschrijvingen van gelovige baptisten, mannen en vrou wen. van wie de meesten voor hun geloof gevangen gezet zijn en een aantal ook in gevangenschap gestor ven is tijdens de terreur van Stalin. In het aanhangstel wordteen toelich ting gegeven op de gedichten van Vins. waarmee hij zijn verslag hier en daar afwisselt. Verder zijn er oproe pen in opgenomen van zijn kinderen, zijn moeder en van Sacharov en an deren aan verschillende instanties om de vrijlating van Vins te be werkstelligen. De titel van de Nederlandse uitgave, die bij Gideon is verschenen, wordt helaas ontsierd door een taalfout (drie generatie's vervolging i.p.v. Drie generaties vervolging) terwijl op pag. 237 het woord „Uniaten" is verminkt tot ..Unitariërs". Verder heeft men verzuimd in de inleiding van Bour deaux Nederlandse lezers die geïnte resseerd zijn in de geschiedenis van Nlauwe boeken van óm Land Mal aan voorwoord van Jaap Z>#stra. EEN* WEB KAN O LH ZE NOMA AL STERVEN A# All-. S.ftO Pro'aslan lagen de tvo-mduatoe 8>| alle loto s boekje icfveet Man» Bouma aar - Verkrijgbaar da boekhandel [Egg] KOK KAMPEN Ooopdier.st van een Baptistengemeente in de Sowjet-Unie de Russische baptisten en van de afscheiding van de „Initsiativniki" van de unie, opmerkzaam te maken op het uitstekende boek van dr. J. A. Hebly, Protestanten in Rusland, de honderdjarige weg van strijd en lij den (Kampen 1973). Verschil Maar van dergelijke bezwaren afge zien verdient dit boek de aandacht van iedereen, die geïnteresseerd is in de problematiek van het christelijk leven in Rusland. Twee kanten daar van komen hier naar voren: het leven in een tijd van vervolging, toen het ging om de gehoorzaamheid aan Je zus' woord: „weest niet bevreesd voor hen, die wel het lichaam doden, maar de ziel niet kunnen doden", het leven in een tijd van weliswaar van staatswege officieel toegestaan, maar sterk beperkt kerkelijk leven. Dit verschil moet men, geloof ik. niet uit het oog verliezen. In de tijd van de algemene vervolging onder Stalin, was er voor christenen feitelijk geen andere keus mogelijk dan hun geloof afzweren of martelaar worden. Sindsdien gaat het om de vraag, wel ke beperkingen, inmenging en wetso vertredingen van de kant van de overheid men meent te kunnen aan vaarden zonder God ongehoorzaam te worden. De erkende kerken, de Russische orthodoxe kerk en de unie van evan geliechristenen en baptisten, hebben gekozen voor het aanvaarden van het regeringsoptreden en trachten onder de gegeven omstandigheden hun ker kelijk leven zo goed mogelijk in stand te houden. In vele gevallen lukt dat en leiden de officiéél als zodanig door de plaatselijke autoriteiten ge registreerde orthodoxe parochies of protestantse gemeenten een onge stoord, ja vaak bloeiend bestaan. Maar dit bestaan is altijd onzeker. Plotseling kan zo'n gemeente of paro chie van haar kerk of bedehuis be roofd worden, of de priester of predi kant wordt op geheim bevel van een ambtenaar van de commissie van godsdienstzaken door de kerkleiding ontslagen of overgeplaatst. Degenen die dit alles niet willen accepteren en zich daarom van de officiële kerken hebben afgescheiden, beschouwen de leiders van de officiële kerken als ontrouw aan God. Georgi Vins Onmogelijk Het is inderdaad waar, dat tussen 1959 en 1964 zowel de orthodoxe kerk als de unie van evangeliechristenen en baptisten niet alleen honderden kerken moesten prijsgeven, maar ook hun kerkorden zodanig moesten veranderen, dat in feite de commissie voor godsdienstzaken van de rege ring de kerken bestuurde en dat met name in de unie echte geloofsverkon diging en vooral evangelisatie onmo gelijk waren geworden. En het moet gezegd worden, dat het verzet van de „Initsiativniki" tegen de meegaand heid van de unie heeft geleid tot een herroeping van de gewraakte veran deringen in de kerkorde. Dat kon natuurlijk alleen met toestemming van de staat. Door enerzijds aan kri tiek van de „Initsiativniki" tegemoet te komen en anderzijds hun voor mannen heftig te laten vervolgen, hoopte de regering de afscheiding ongedaan te maken. De contröle op het kerkelijk leven was Immers voor de overheid makkelijker als het zich binnen één organisatie afspeelde. Een groot deel van de „hervormden" volhardde echter bij de afscheiding en de vervolging werd voortgezet. Er is echter sinds kort een zekere versoepeling merkbaar van de hou ding van de autoriteiten. Verschillen de „hervormde" gemeenten, waaron der die van Vins. zijn inmiddels bij de plaatselijke overheid geregistreerd en daarmee officieel erkend. Op verzoek van de unie, die ondanks de vaak vijandige houding van de „hervormden" bij de staat voor de vervolgden opkomt, zijn al eens een aantal gevangen „Initsiativniki" vrij gelaten en naar verluidt heeft de staat onlangs beloofd, weer een groep vrij te zullen laten. Afwisseling Ook de officiële kerken worden, zo horen wij, wat minder tegengewerkt en het aantal christenen en nog niet geregistreerde gemeenten en paro chies groeit de laatste tijd sterk. Het ziet er dus naar uit dat er een periode van ontspanning op komst is. Perio den van ontspanning en vervolging hebben elkaar in de geschiedenis van de Sowjet Unie afgewisseld. In de eerste jaren na de revolutie was de orthodoxe kerk, staatskerk onder de tsaren door Lenin en de zijnen bloedig vervolgd. De protestante kerken, die onder de tsaar ternau wernood geduld waren, beleefden in de beginjaren van het communis tische bewind een voor hen ongeken de vrijheid en bloei. Maar juist hun toenemende invloed en hun grote sociale activiteit (ze stichtten o.a. christelijke collectieve boerderijen, waar een soort christelijk commu nisme in praktijk werd gebracht) deed de regering van Stalin in 1929 besluiten, om ook tegen hun hard te gaan optreden. Er kwam een speciale wet betreffen de de godsdienstige gemeenschap pen, waarin alles verboden werd, wat in de protestantse geloofsge meenschappen gebruikelijk was: het vormen van ondersteunings- en hulpfondsen en van coöperaties; het verschaffen van enigerlei vorm van materiële hulp aan hun medeleden; het organiseren van samenkomsten speciaal voor kinderen, jonge man nen en jonge vrouwen en van krin gen en werkgroepen, bijbelkringen en naaikransen e.d.; het geven van godsdienstonderricht, tenzij thuis aan eigen kinderen; alle sociale werk; het werken buiten zijn eigen gemeente door de predikant. Ruim een maand na het aannemen van deze wet werd het grondwetsartikel over de gewetensvrijheid waarin zo wel het maken van religieuze als van antireligieuze propaganda als recht van iedere burger werd erkend, zo gewijzigd, dat „het aanhangen van hun geloof" zowel als het „maken van antireligieuze propaganda als rechten aan de burgers werden toe gekend. Un 1936 werd „het aanhan gen van geloof" versmald tot „het houden van kerkdiensten"). Tegelij kertijd werd door goed georganiseer de atheïstische propaganda de godsdienst bestreden en de kerken aangevallen, die van alle mogelijk heden tot verdediging of tot weerleg ging van het atheïsme beroofd wa ren. Want godsdienstige propaganda was immers niet meer toegestaan. Bijbelse en christelijke lektuur mochten niet meer gedrukt en ver spreid worden en tijdschriften kon den niet meer verschijnen. Bij dat alles kwam In de dertiger Jaren een bloedige vervolging zowel van chris tenen als van in Stalin's ogen onbe trouwbare communisten. De christen- en kerkvervolging luw de tegen het eind van de oorlog, toen Stalin de daadwerkelijke hulp van de orthodoxe kerk in de strijd tegen de Duitse invallers had ondervon den. Maar het atheïstisch materialis me. dat de plaats van het orthodox- Russische christendom had ingeno men als staatsgodsdienst", was en bleef de verplichte levensovertui ging voor alle Sowjetburgers. En onder Chroesjtsjof begon een nieuwe kerkvervolging, zij het dit maal met administratieve middelen. De door Stalin ingestelde commissie voor godsdienstzaken, die het con tact tussen staat en kerk onderhield, kreeg in 1960 een nieuwe leider, die voor de algenoemde kerksluitingen en veranderingen van de kerkorden verantwoordelijk was. Bovendien is bij iedere wetswijziging de anti godsdienstige tendens scherper ge worden: Zo kaï) sinds vorig jaar een christen niet langer aan de wet het recht ontlenen om zijn kinderen een godsdienstige opvoeding te geven. Artikelen uit het wetboek van straf recht worden gebruikt om actieve geloofsverkondigers als Vins tot on matige straffen te veroordelen we gens misdaden tegen de staat en de burgers. Ideaal Het ideaal van het marxisme immers is een godloze maatschappij en vol gens Lenin moet de overheid actief meewerken aan het verdwijnen van het geloof. Wanneer deze activiteit van de staat tegen het geloof af neemt, kan men zich dan ook afvra gen, wat de reden kan zijn. Er kun nen in dat geval verschillende rede nen worden aangevoerd: De zaak Vins is zo sterk in de publiciteit gekomen en de wereldraad van ker ken heeft zich er in gemengd; de kerkvervolging in Oost-Europa en met name in Rusland is voor het eerst openlijk in de wereldraad be sproken; het aantal christenen groeit sterk, ook onder de jeugd: men begint zich misschien af te vra gen, of de voortdurende atheïstische propaganda niet juist het omgekeer de bewerkt van wat ze moet bereiken en men vreest wellicht, alle contröle te verliezen als het steeds toene mend aantal gelovigen zich in onge registreerde groepen verenigt. Als dit laatste vermoeden juist is. zal het registratiebeleid in de komende tijd ruimer worden. Er kunnen waarschijnlijk nog meer redenen aangevoerd worden, maar alleen het opgeven van het atheïsme als dogma zal de problemen van staat èn ker ken definitief oplossen. Zover zullen partij en regering van de Sowjetunie echter nog wel niet gaan. Mevrouw dr. J. ter Vrugt-Lentz is verbonden aan het interuniversitair instituut voor missiologie en oecume- nica te Utrecht. tnv STICHTING COMITÉ HULPVERLENING ZUID-OOST-AZIÊ Postbus 1527, Groningen Steun aan vluchtelingen uit Vietnam, Laos en Cambodja. AMSTERDAM: Postbus 859, Wibautstraat 131 Tel. 020-913456 Telex 13006 ROTTERDAM/DORDRECHT: Postbus 948. Westbiaak 9. Rotterdam Tel 010-115588 DEN HAAG/LEIDEN: Postbus 101, Parkstraat 22. Den Haag Tel. 070-469445 ZWOLLE'GRONINGEN Postbus 3. Melkmarkt 56. Zwolle Tel. 05200-17030 Davld du Plessis Dr. David du Plessis (71), in! naai voorman van de pinkst ging, is als eerste protestant loog onderscheiden met Christi-prijs van de door pi nedictijnen geleide roomska universiteit Collegeville in1 enigde Staten. John A. Lucal De Amerikaanse pater jezu' A. Lucal is benoemd tot al secretaris van Sodepax, meenschappelijke commissi wereldraad van kerken en 1 caan voor samenleving, oi ling en vrede. Lucal (49) sinds 1974 deel uit van de pe te vertegenwoordiging van l caan bij de Verenigde Natie! York. door A. J. Klei Een collega van me zag op het station Utrecht-Overvecht net de trein voor zijn neus wegrijden. Omdat deze halte geen riante wachtkamers bevat, ging hij wat op het perron drentelen. Tijdens deze ontspannen bezigheid ontwaarde hij een muur krant. Deze collega nu houdt veelvuldig lezingen waarin hij te velde trekt tegen de hand over hand toenemende wetteloosheid in ons vaderland. Omdat hij voorbeelden hiervan graag uit het volle leven plukt, stoof hij op de muurkrant af. Hij verwachtte een staal van gezagsondermijnende lectuur aan te treffen, dat zou kunnen dienen ter verlevendiging van zijn eerstvolgende toespraak. Tot zijn niet geringe verbazing prijkte op de muurkrant niet het portret van een of andere duistere revolutionair, maar van een kerk. Een gereformeerde kerk nog wel. namelijk de Oosterkerk aan de Maliebaan te Utrecht. Het proza dat de foto omringde getuigde weliswaar niet van overdreven eerbied voor autoriteiten, maar schopte toch te weinig tegen de bestaande orde dan dat het mooi meegenomen kon worden als pakkende illustratie in een waarschuwend woord Deze muurkrant was er zelfs op uit. anderen te weerhouden van ergens tegenaan te schoppen en behelsde een pleidooi voor het behoud van de genoemde Oosterkerk. Mijn niet geringe genegenheid jegens negentiende-eeuwse kerkgebouwen kennende, heeft mijn collega de tekst van de muurkrant toen maar voor mijn gerief overgeschreven. In het begin van het stuk, dat de opmerkelijke titel „Heilige Geest gratis" draagt, wordt ons verzekerd dat de Oosterkerk de gereformeerden te duur is. „omdat veel vroegere kerkgangers heiden zijn geworden". Voorts komt de onthulling „dat het kerkbestuur en haar beheers-commissie proberen nu hun kerkezakje te laten vullen door B W. Onlangs bezochten zij Vonhoff op het stadhuis. Met het vriendelijk verzoek kerk en grond te kopen". Onlangs sprak ik een dominee, wiens uit de vorige eeuw daterende wijkkerk moest worden gesloopt. Er kwamen weinig mensen meer. de hoognodige restauratie was niet te betalen, er is nu dienst in de saaie aula van een school en op de plek. waar eerst het kerkgebouw metz'n plezierige tierlantijnen pronkte, staat nu een lomp hotel met gepeperde prijzen. „Weet je wie het hardste schreeuwden dat het een schande was om de kerk af te breken?", vroeg de dominee. „Dat waren allemaal lui die er nooit een voet zetten. Als zij trouwe kerkgangers waren geweest, stond de kerk er misschien nog." Deze enigszins verdrietige opmerking indachtig, herlees ik de aanhef van de te Utrecht waargenomen muurkrant. De woordkeus roept de vraag wakker of de steller ervan een randkerkelijke, een ex-gereformeerde, een rooms persoon of een buitenkerkelijke is. De onbekommerde toon waarop wordt vastgesteld dat veel vroegere kerkgangers helden zijn geworden, doet denken dat hier een figuur aan het woord is die er zelf maar zo'n beetje bijbungelt. Maar dan komen we de term „kerkbestuur" tegen en dat wekt het vermoeden van een roomse pen. De vervolgens gebruikte aanduiding „beheerscommissie" wijst echter weer in de richting van een voormalig gereformeerde, die weliswaar had moeten schrijven: „commissie van beheer", maar die toch goed onthouden heeft dat gereformeerden het begrip „kerkvoogdij" niet kennen. Maar 't kan natuurlijk ook zijn dat iemand die niks is. hier en daar zijn licht heeft opgestoken alvorens zich tot schrijven te zetten. Hij bekreunde zich niet al te zeer om de juiste benaming van kerkelijke colleges en had als eigen vondst dat kerkezakje meegebracht, want wat de verwereldlijking ons ook afpakt, niet de wetenschap dat ze in de kerk met de zak rondgaan. Hoe dit alles zij, we kunnen het erover eens zijn dat deze muurkrant niet door een geheide gereformeerde is geredigeerd. „WIJSHEID" ROEPT HAj_„p „Wijsheid" roept hard op{j~f J op pleinen zet ze haar steiAA op hoeken van drukkthte spreekt ze. ie va ze voert het woord bij de mi stad. ■ecnei (Spreuken 1. 20, 21) Jjg De wijsheid is hier als ee? te voorgesteld. Duidelijk is <fissin( die deze woorden schreef?nt ders wilde laten weten dekens heid niet een geheime z#*aar slechts ddor enkelingen rden en ontdekt kan worden., aspekt is verbonden aan Wo levenswijsheid, maar men hiermee niet excusereniang61 men meent deze wijsheid iponst spoor gekomen te zijn. D#den vooreerst niet aan de wijslfsborc haast onontkoombaar. Gafe eei maar op, het leven maar wor( de stad en je komt haar>ldoei kunt niet om deze wijshei(n, die kunt die wijsheid negeren?en w meent geen tijd te hebber haar te luisteren. Je kunterke? deel zijn dat die wijsheid j^r nil datgene biedt wat je denk hebben. Je kunt er te lui vqj i kunt er van alles voor verJSLl die stem niet te horen, horen of te moeten horen stoot er wel op. De wijsll hard en precies daar waaf zijn. Niet op stille bergei woestijnen van eenzaam" in het drukke leven van r hun handel en wandel, waar wij zijn, daar is di Onontwijkbaar. Je krijgt maken. In meer of mind" Misschien in het opvar_ slechts een enkel woord, wijsheid is er. Het ontb^nze mensen niet aan de sten™* wijsheid. Dat laat een vraa ieder mens. liau gei aamhi an mé fl iel. eHI ind.l f vai\£ v Beroepingswerk (hveT eldd NED. HERV. KERK etna Beroepen te Alblaisserdam: vooi Bie te Rijssen; te Kinderdl zou melsdijk en Zwartebroek: Dn va Molenaarsgraad; te Bennek, veil bij Heusden, Middelharnis tekei muiden: J. E. de Groot te Btnjr broek. »eft Bedankt voor Heemse: J. Qigin enbrink te Vorden; voor M( Vroegindeweij te Katwijk GEREF. KERKEN Beroepen te Oldekerk: drs f op Bochove te Delfzijl. Aangenomen naar Heerenve Plaatzer te Niezijl die bedar Aal ten. GEREF. KERKEN (VRIJG Beroepen te Steenwljk: G Dronten. CHR. GEREF. KERKEN Beroepen te IJmuiden: J. va te Enschede West. GEREF. GEMEENTEN Beroepen te Corsica (1 Mondria te Waardenburg; t penisse: A. Hofman te Sc gen, die bedankte voor Go: Bedankt voor Zwolle: A. Ho te Krabbendijke. Philip Potter Dr. Philip Potter, de s( generaal van de wereldraad ken, heeft tijdens een toes Philadelphia (VS) felle krit verd op de financüe en hulp, die de Verenigde Stat nen. Hij wees met name op dat de schending van de rechten in Zuid-Korea vol beurt door financiële en hulp uit Amerika. Ook in Amerika werken de Vereni ten volgens Potter door hur mee aan de schending van ten van de mens. Alphonse Quenun De r.k. priester Alphonse die in maart van het vorig Dahomy ter dood is vei heeft levenslange gevangi gekregen. De 37-jarige pries de een school. Hij werd gear samen met enige andere gees vanwege „staatsgevaarlijks teiten". De andere priesters na korte tijd weer op vrij» gesteld. De Oosterkerk aan de maliebaan in Utrecht De rest van de muurkrant laten we nu maar schieten, die biedt nog allerlei Utrechtse verfijningen welke buiten de stad hun opwindende werking verliezen. Ik ga nu niet de redactie van de muurkrant als een lichtend voorbeeld plaatsen tegenover gereformeerden, die wel vast in dé leer. maar los met de slopershamer zijn. Inderdaad, de buitenwacht heeft makkelijk praten. Ik vraag me alleen af of de binnenwacht soms niet te vlot een kerkgebouw van de hand doet. Neem nu die Oosterkerk. zo'n eerlijke en rechtlijnige doleantiekerk. ooit in een doorwrocht verhaal (niet van mijn hand) op deze pagina een voorloper van het functionalisme (doelmatigheid) in de bouwkunst genoemd. Wie hiervan niet onder de indruk komt. moge ik er op wijzen dat verscheidene beroemde vaderlanders, later al dan niet heiden geworden, als kind in de Oosterkerk gekerkt hebben, zoals architect Rietveld en dominee Buskes. Waarbij dan aangetekend kan worden dat Rietveld aan de wieg van het functionalisme heeft gestaan. Kortom, de Oosterkerk in Utrecht kan niet zomaar verdwijnen. Thema mei-nummer: MARXISTEN Dr. (en Scbegget: Het kapitalisme als zoda nig heeft geen humaan doel. Prof. Kuitert: Wij zijn wat economische ontwikkelingen betreft voorbij Marx Dra. Karl Derksen: Niet mee eens. Een actueel nummer. Compacte weergave van standpunten (wat behoort bij de redactieformule van VOORLOPIG). Maar er staat nog veel meer in het mei nummer: b.v. over Basisgroepen en kritische gemeenten (Fred. Keesen); Dialoog de oplossing? (prof. Runtal VOORLOPIG moet u toch feitelijk ook lezen' Gireer f 14.19 op postrekening 1696800 van Adm. VOORLOPIG. Delft U ontvangt dan direct gratis het belangrijke mei-nummer en verder alle nummers van dit jaar. (Studenten f 9.78). Uitgave: Kok/Meinema.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1976 | | pagina 2