Een relatie kun je
niet vastleggen
iWfv
r
Brood-kijkers
Uw probleem ook het onze
Nieuw keramiek volgens oud
procédé
Het huwelijk als een schijn-zekerheid
^JINSDAG 20 APRIL 1976
BINNENLAND
TROUW/KWARTET 7
Een serie over verschillende vormen
van (samen)ieven door Cisca Dressei-
huys en Kees de Leeuw
^Over kinderen
krijgen wordt te
'>i lichtvaardig gedacht
,Het huwelijk is voor mij een
contract, waarin twee mensen
in een stelsel van rechten en
plichten iets vastleggen, wat
zich niet vast laat leggen.
Menselijke relaties kunnen al
leen maar in volstrekte vrij-
1 heid en vrijwilligheid tot hun
volle recht komen." Aldus
Mare de Koninck, en Joke
Roodenburg voegt daaraan
■"[toe: „Alleen aldoor die enge
wettelijke verplichtingen met
handtekeningen en zo, wat het
allemaal zo definitief doet
voorkomen, heb ik het trou
wens nooit zien zitten."
Joke (31) en Mare (29) zijn dan ook
liet getrouwd, maar wonen wel al
weer zo'n zes jaar samen. Beiden
hebben een eigen werkkring, zij als
herapeute in en psychiatrisch zie
kenhuis, hij als journalist in Den
laag, in welke stad ze een pand
ïebben gehuurd, dat met anderen
wordt gedeeld. Verder beschikken
ie naast gemeenschappelijke vrien-
ien ook ieder over een eigen kring
iran kennissen en vrienden, waar ze
veel waarde aan hechten, zoals ver-
lerop zal blijken
Koordat Joke en Mare besloten met
felkaar te gaan samenwonen, had-
len ze wel een paar relaties gehad,
naar bij Joke knapten die af op het
eit, dat er steeds werd aangedron-
;en op trouwen, terwijl bij Mare iets
iergelijks aan de hand was. Ook
daar kwam steeds hetzelfde pa-
roon van „verliefd, verloofd, ge
rouwd en natuurlijk daarna kinde
en" nadrukkelijk naar voren. Mare
vas voor Joke de eerste man, die
liet meteen over huwelijk en kinde
en krijgen begon te praten en ook
was hij toen nog niet in staat zijn
dachten over trouwen en samen-
Inen te formuleren, zoals hij dat
doet, toch bleek, dat ze over deze
igen des levens zo gelijkgestemd
ichten, dat ze een relatie aan-
lurfden.
are: „een relatie geeft je geen ze-
ierheid. Een huwelijk suggereert
lat wel, maar dat is een schijn-
kerheid, omdat je van geen enke
relatie zeker kunt zijn. Dus waar-
n zou je trouwen? Daar komt nog
lij, dat ik vind, dat je een relatie
'anneer die is stuk gelopen ook
i moet kunnen beëindigen. Dat
linkt misschien erg zakelijk, maar
it is wel belangrijk. Het uit elkaar
an van twee mensen is op zichzelf
een hele toestand en deze wordt
iog verergerd, als er allerlei huwe
lijkse rompslomp moet worden af
gehandeld. Vooral als er kinderen
>ij zijn betrokken". Voor beiden
leidt, dat ze afkomstig zijn uit een
jezin, waarvan de ouders wel ge
brouwd zijn, evenals hun broers en
1JSKisters, van wie er overigens al weer
Inkelen zijn gescheiden.
hiet vrij
Vanuit je eigen achtergrond heb je
ligenlijk geen keuze-vrij heid inzake
len relatievorm, omdat je niet op
indere vormen dan het logische hu
welijk wordt gewezen. Dat houdt
evens in, dat je maar weinig
elfstandig over die verschrikkelijk
lelangrijke dingen kunt nadenken.
)at komt pas, als je wat groter bent
iegroeid en om je heen begint te
lijken. Bij mij was dat in de provo-
tijd, toen de jeugd zich enigszins
begon te bevrijden van starre
denkpatronen. Die beweging heeft
mij erg geholpen bij het invullen
van mijn eigen leven en toen was de
keuze niet moeilijk meer, omdat ik
voor mezelf geen enkele rechtvaar
diging zag om te trouwen. Een
trouwbelofte lijkt natuurlijk iets
heel moois", aldus Mare, „maar dat
is het niet, omdat je jezelf vastlegt
voor een toekomst, die je niet
kent."
Joke: „Zes jaar samenwonen zegt
veel meer voor een verhpuding dan
zes jaar huwelijk, omdat het ge
schiedt op basis van vrijwilligheid.
Niet te verwarren met vrijblijvend
heid; dat wil ik wel benadrukken. Ik
moet ook zeggen, dat ik geen enkele
behoefte heb aan de status van ge
trouwde vrouw in de vorm van
maatschappelijk aanzien. Dat vind
ik flauwekul. Evenals het feit, dat je
als getrouwde vrouw de naam van
je man krijgt. Ik zou dat ervaren als
een inbreuk op mijn eigen identi
teit."
Toch onderkennen Mare en Joke
wel degelijk, dat een relatie in de
vorm van samenwonen in haar ont
wikkeling vrij weinig verschilt van
een huwelijk, maar het is wel de
vorm, die je zelf kiest en invult en
geen rol, die je wordt opgedrongen
overeenkomstig de opvattingen
over het huwelijk.
Geen spiegel
„Essentieel voor een verhouding
vind ik, dat ieder zichzelf blijft en
ook al woon ik samen, ik wil daar
mee echt niet uitdrukken, dat je zo
naar elkaar moet toegroeien, dat
die ander van wie je houdt als het
ware een spiegel van jezelf wordt.
Zo'n situatie vind ik beslist niet
ideaal. En dan spreek ik nog niet
eens van het openleggen van je ei
gen verlangens aan die ander, want
dat doet alleen maar afbreuk aan
het interessante van een verhou
ding."
Joke: „Zekerheid kun je alleen in
jezelf vinden en niet in een huwelijk
of zo. Het gaat om je eigen identi
teit. Daardoor kun je meer voor de
ander betekenen, omdat je dan je
eigen gezicht kunt laten zien. Die
zelfstandigheid geef je in een huwe
lijk als vrouw vaak snel prijs, vooral
als er kinderen zijn, waarbij nog
komt dat ik zelf geen enkele preten
tie koester, dat ik in staat ben een
kind op te voeden. Ik ben nogal
gauw bezorgd en dat kan een kind
in zijn ontwikkeling alleen maar
belemmeren. Het zou voor allebei
maar een paniekerig bestaan
worden."
Niet alles samen
Mare: „Een van de risico's is, dat je
toch te veel op elkaar gericht gaat
raken en constant rekening houdt
met die ander. Oök is belangrijk,
dat je niet alles samen gaat doen.
waardoor er geen ruimte overblijft
om ook ieder voor zich dingen te
doen. Dat gevaar doet zich bij ons
niet voor. omdat we allebei maat
schappelijk zelfstandig functione
ren met onregelmatige werktijden,
waardoor we ook financieel gezien
een zelfstandig leven leiden, zodat
de een niet ontredderd achterblijft,
als de ander weggaat."'
De wederzijdse ouders hebben over
igens in het begin nog wel wat moei
te gehad met deze vorm van (sa-
men-)leven. Joke: „Ik kom uit een
gereformeerd gezin en dat gaf best
problemen, want ik ging niet alleen
samenwonen, maar Marc was ook
nog rooms-katholiek van huis uit.
Nu speelt dat geen rol meer. Onze
relatie blijkt zich beter te hebben
ontwikkeld dan die van de andere
kinderen van wie er twee geschei
den zijn, en nu worden we haast als
voorbeeld gesteld. Daarmee accep
teren ze eigenlijk, dat het ook zo
kan." Mare zegt, dat ze in katholie
ke kring nooit zo fanatiek in de leer
zijn geweest, althans bij hem thuis
niet. Wel heeft zijn vader hem op de
man af gevraagd, waarom hij niet
trouwde en ook al begreep hij dit
standpunt niet, het was een open,
reële discussie zonder verwijten.
Te lichtvaardig
Ook Mare voelt niets voor kinderen.
„Het'is niet niks om nieuwe kinde
ren op deze wereld te zetten, want
wat kun je zo'n kind in feite bieden.
Je weet niet of je bij elkaar blijft en
wat heeft een kind aan schijnzeker-,
heid." Hij is ook van mening, dat de
meeste mensen er veel te lichtvaar
dig over denken. „Ze spreken vaak
langer over de aanschaf van een
wasmachine of auto dan over de
„aanschaf" van een kind." Hij bas-
seert dat op ervaringen in zijn eigen
omgeving, waar men uit een soort
automatisme trouwt, kinderen
krijgt en zich vaak pas later reali
seert, dat er niet bewust is gekozen,
maar dat het huwelijk onder druk
van de ouders tot stand is gekomen.
Joke: „Begrijp me goed. ik heb er
niets op tegen als iemand trouwt,
maar hij moet zich wel realiseren,
wat hij doet en erachter staan. Dan
pas kan hij zich ook prettig voelen."
Mare: „Een relatie ontaardt zo
gauw in elkaar beperkingen opleg
gen. Dat hebben wij ook ervaren en
dan moet er gepraat worden om die
relatie weer zuiver te krijgen. Door
veel praten hebben we nu een ver
houding opgebouwd, zoals we die
altijd hebben gewild. De theorie
van een paar jaar geleden is nu in
de praktijk gerealiseerd en dan pas
merk je of je wel of niet vrienden
bent. Dan pas blijkt of je verhou
ding de moeite waard is en ervaar je
de ruimte waar je samenwoont als
een soort thuishaven."
Joke: „Eigenlijk kun je nooit zeg
gen. dat je er nu bent, omdat elke
dag weer nieuw is. Alles is gegeven
en je moet niets uitsluiten."
Het eerste artikel van deze serie
stond in de krant van zaterdag 17
april.
door Mink van Rijsdijk
De malaise, die op kousevoetjes de televisieprogramma's
besloop is niet meer te negeren. Voegt men daar dan nog de
zendtijd- en zuilcnnijd bij. dan komt het moment dat de
vraag zich opdringt of er niet wat al te ruig met ons goede
kijkgeld wordt omgesprongen. Wat doet een zendgemachtig
de aan klantenbinding en wat is nou precies amusement?
Over dit boeiende probleem belegde het tijdschrift „Hol
lands Diep" een praatavond, waar iedereen die van teevee-
wanten weet aanwezig was. Het werd een avondje van dik
hout zaagt men planken en het heeft niet veel gescheeld of
de diverse zuilen sloegen elkaar met die planken de hersens
in. In de krantenverslagen kwam het gekrakeel van die
deskundigen -'??- erg verwarrend op me over. Een bijwer
king van die verwarring was dat ik plotseling besefte, dat er
iedere avond behalve de gerenommeerde huisslaven bosjes
lieden urenlang televisie moeten kijken voor hun dagelijkse
boterham. Dat had ik natuurlijk kunnen weten, maar de
kommer en ellende van deze broodkijkers was eigenlijk
langs me heen gegaan.
Iemand die avond in avond uit het voorgekookte amusement
van series en kwissen wenst te consumeren zal van mij geen
verwijt horen. Men doet maar. Die bijeenkomst van televi
sie-deskundigen bracht mij op de gedachte eens het kinder
spel te spelen van: dan was ik.... en dan was jij. en dan
deed ik.... Zo was ik dan Ton Hydra en moest ik teevee
kijken en er een stukje over schrijven. Dat werd een klus van
heb ik jou daar. Na een half uur huiswerk spoten de tranen al
horizontaal uit mijn ogen en brandden de zenuwvlekken in
mijn hals. Wat een vak. wat een gruwelijk droefgeestig vak is
dat brood-kijken.
Ik koos een avondje Avro en werd geconfronteerd met de
ongein van de Wiekentkwis. Nu laat ik al het onbenul van de
vragen maar rusten, wind me niet op over de zelfgenoeg
zaamheid van de heer Fred Oster. noch over zijn glamour-
lachje, dat hij produceert als hij zichzelf erg grappig vindt.
Aan de mensen die meededen en die. zelfs als ze zwaar in de
prijzen vielen, voor paal stonden verspil ik geen woord. Zij
wilden dat blijkbaar graag, anders zouden ze niet meegedaan
hebben. Maar aan dat marmotje, dat „helemaal uit Barne-
veld kwam" (en dat is me een eind weg zeg), vroeg niemand
eerst of hij wel mee wilde doen. Hij werd gewoon ingezet
Dat is pas amusement. Een levende marmot. Hij werd uit de
colbertzak van zijn baas gefrommeld. Schattig hè? Ja. reuze
schattig. De aanstaande bruid, die het diertje in de handen
gedrukt kreeg vond het doodeng. Marmotje zelf trouwens
ook. de haren rezen hem te berge. Lekker zacht hè? Ja.
lekker zacht. Lachen, gieren, brullen werd hot pas toen het
beest in een soort doolhof werd gezet. De achterwand van
dat labyrint had, net als een knikkerplank, gaten waarboven
getallen stonden. Daar zat hij dan. Ik hield mijn adem in
Hoelang zou marmotje moeten rennen voordat hij een veilig
onderkomen vond, weg van die afschuwelijke mensen, die
dolle pret hadden? Hocvaak zou hij zijn weg geblokkeerd
voelen door een muurtje in de doolhof?
Hij had geluk en vond de kortste route naar veiligheid in het
gat dat de spelers duizend gulden opleverde. Applaus. Wat
zeg ik, déverend applaus. De spclmensen gingen met een
halve inventaris huiswaarts. Een avondje AVRO dat hun
heugen zal. Of het marmotje ooit weer in Barneveld is
gekomen? Misschien. Misschien niet. Hij kan ook dood
gegaan zijn aan alle emoties, die volwassen mensen amuse
ment noemen. Maar wat is een marmot tenslotte afs de
kijkdichtheid hoog is? Ik ben geen vegetariër, zelfs geen lid
van de dierenbescherming en zodoende in vele ogen niet
zo'n fijn besnaard wezen, maar toch nog net met voldoende
bewogenheid uitgerust om me het lot van een weerloos wit
beestje aan te trekken. Bovenal pink ik echter een traan weg
opi de brood-kijkers, die iedere avond klokke zeven zeggen
„kom. ik moet aan het werk." Hoe kan een mens wakker
blijven bij zoveel slaapverwekkende narigheid?
door Annemarie Lücker
Bij Metz en Co, Amsterdam, staan
op het ogenblik aardewerk servie
zen waarvan de vormen zijn geba
seerd op antieke Hollandse tinnen
serviezen uit de zeventiende en
achttiende eeuw. Ze zijn ontworpen
en uitgevoerd door Eric van Bree-
men. Eric van Breemen woont en
werkt in Naarden, waar hij zich
toelegt op het vervaardigen van
Naardens keramiek, dat net zoals
het oude Weesper en Loosdrechts
aardewerk een beroemde naam
heeft.
Opvallend aan deze serviezen zijn
de spits toelopende knopvormige
deksels van verschillende potten en
de sierlijk gedraaide handvaten en
oren aan theepotten en koppen. De
serviezen zijn er in twee kleuren, wit
en zandkleur. Alle onderdelen zijn
los te koop. Ontbijtborden kosten
9.95 per stuk, grote borden 13.50.
Soepkoppen met twee oren en een
schotel zijn 18.50, theekoppen
9.95. Een grote theepot kost 39.95,
een roomstel op een keramiek
blaadje 39.50. Hoge potten met
deksels zijn er vanaf 14.50 tot
39.50.
Eric van Breemen maakt ook witte
aardewerken beesten; olifanten,
paarden, koeien en neushoorns. Hij
bereidt zelf de klei en giet deze in
handgemaakte mallen. Na enkele
uren drogen wordt de overtollige
klei weggegoten, zodat de kleislib in
de vorm achterblijft. Nog later wor
den de mallen opengemaakt en
moeten de onderdelen aan elkaar Eric van Breemen met een van zijn
worden geboetseerd. Na vier dagen beesten bij het servies dat geïnspi-
worden de vormen de eerste keer reerd is op achttiende-eeuwse tinnen
gebakken, daarna geglazuurd om voorwerpen,
vervolgens weer in de oven te gaan.
een klein duifje, het teken van echt
Alle werkstukken zijn gemerkt met Naardense keramiek.
Vragen (één per brief) zenden haar:
Uw probleem ook het onze. Postbus
507, Voorburg. Naam en adres vermel
den. Eén gulden aan postzegels bijs
luiten. Geheimhouding is verzekerd.
Vraag: In mijn woonkamer blijkt
Jlotseling een menigte beestjes on-
ier de Perzische tapijten te zitten.
Ze hebben heel wat kleine gaatjes
;ebeten. Wat kan ik hiertegen be-
innen en waar komen ze vandaan?
kntwoord: De beestjes, die u me
oezond (ze waren gelukkig niet
neer levend in dat geval zouden
e onbekeken verwijderd zijn!), zijn
arven van tapijtkevers. Hoe ze in
luis gekomen zijn? Een mogelijk-
ïeid is dat ze via oude vogelnesten
ussen de dakpannen door geko-
nen zijn. Het is wel goed nu en dan
ens opruiming te laten houden on-
ier de dakpannen. Een andere mo-
elijkheid: Veel huisvrouwen ma-
en graag gebruik van een helder
erfstzonnetje om alles nog eens
ink te laten luchten voor de winter
egint. Allerlei insecten maken ge-
mik van de mogelijkheid op een
listige manier met de frisse dekens
n andere spullen mee naar binnen
i de warmte te komen, zo ook de
ipijtkevers. Dus wel flink uitklop-
en en schudden in het najaar,
iar dan is het ook afgelopen met
schoonmaak. Hoe nodig die uit-
rij in het voorjaar wel is, mer-
we dagelijks aan de brieven
»er motten en ander levend, maar
- jewenst gedierte in huis. Met de
ten beginnen en alle koffers, do-
i, blikken enz. uitkloppen, luch-
en schoonmaken. Maar nu die
fpijtkevers: De Perzische tapijten
":ngt u. zo mogelijk in een plastic
naar de gemeentelijke ontsmet-
"lienst (is die in uw gemeente
Ojen i
"••Haar
61£
niet aanwezig, dan naar een grote
plaats in de buurt). Nu de vloerbe
dekking daaronder: Langs de plin
ten gaat u duchtig te werk met
Detmol, of Roxasect of iets derge
lijks. (Zelf gebruikte ik gewone pe
troleum in een Flitspuit). De lucht
trekt wel weg. Verder bestuift u de
vloer met het insecticide en na 17»
uur zuigt u met de stofzuiger de
hele vloer en wat daarvoor in aan
merking komt. stevig uit. De stof
zuiger buiten leegmaken en met het
gebruikte middel ontsmetten. Ver
volgens de spuiterij binnen herha
len. Alle deuren in huis open. Ra
men dicht, een paar Vaponastrips
geopend op de vloer en u zelf gaat
een of twee dagen ergens anders
heen. Het spreekt vanzelf dat aqua
ria en huisdieren (vogels) van te
voren verwijderd zijn. Als u terug
komt: ramen open, strips sluiten en
nog eens goed stofzuigen, zoals dat
al gebeurde. Zo nodig behandeling
nu en dan herhalen. Vergeet niet
beklede stoelen te inspecteren. Wij
wensen u sterkte en geduld, maar u
krijgt de besstjes weg. Ditzelfde
verhaal krijgt u te horen als u de
reinigingsdienst van uw gemeente
opbelt.
Aanvulling van vraag en antwoord
over Charterreizen. De Christelijke
emigratiecentrale zond ons, mèt
een hoffelijke brief de adressen van
„ouderverenigingen". Het bleek dat
deze gegevens niet meer klopten
met de huisvesting van sommige
van deze verenigingen, waarvoor
onze excuses: 1. Binding. Secr.
Postbus 179 Zutphen. tel. 05759-
2937, Hoefslag 7 Gorssel; 2. We
reldcontact. secr. Postbus 277. Zeist
tel. 03404-21178. Huydekoperweg
23a; 3. OVE, Postbus 1058, Rotter
dam tel 010-775765. 's-
Gravendijkwal 25; 4. Wij Komen
(Spaar en reisfonds) Adm. Comeni-
uslaan 16, Naarden, tel. 02159-41834.
Secr. Burg. van Hasseltlaan 10
Naarden 02159-44756.
Vraag: Vanmorgen zagen wij in een
berkje in onze stadstuin een heel
klein zeer levendig vogeltje dat niet
schuw was en zich aan alle kanten
liet bekijken: kleiner dan een mees
en met een felgele streep over het
kopje, de zijkant was groenachtig
en op de vleugeltjes een witte en
een zwarte streep. Wat kan het ge
weest zijn?
Antwoord: Waar u woont in het
westen is dit vogeltje niet zo vaak te
zien. Het was een mannetjes-
Goudhaantje, dat in naaldbossen
broedt en het nest ophangt onder
de afhangende takken van conife
ren. Een handige kleine vogelgids
moet u op uw verlanglijstje zetten
bij uw verjaardag. Het is een bron
van heel veel genoeggn, ook in uw
stadstuin.
Vraag: Graag zou ik iets meer weten
over Hindelooper schilderwerk.
Antwoord: In het blad Na Vijven
(Eska. Lijnmarkt 43 Utrecht) stond
enige jaren geleden een reeks arti
kelen over deze schilderkunst. Een
aardige handleiding, zowel voor
Hindelooper schilderwerk als voor
de Staphorster stiptechniek, werd
samengesteld door Piet Eskes en
Dirk v. d. Lindt. Uitgave van de
Kon. Talens BV te Apeldoorn. Dit
boekje zal men waarschijnlijk wel
in een hobbywinkel kunnen kopen.
Hulp van lezers: Van verschillende
kanten ontvingen wij de Franse
tekst van Lied 88 uit het Liedboek
o.a. ook van de dichter/bewerker
Jan Wit. Hartelijk dank. Wij laten
het eerste couplet hier volgen: Mon
Dieu, quelle guerre cruelle, Je trou-
ve deuz hommes en moi". L'un veut
que, plein d'amour pour toi, Mon
coeur te soit toujours fidéle; L'au-
tre, tes volonté rebelle, Se révolte
contre ta lol. (nr. 245 Louanges et
prières, ed. Delachaux Niestlé. 32
Rue de Grenelle Paris Vile). Ook in
de Waalse Kerk in Nederland wordt
gebruik gemaakt van dit ge
zangboek.
Vraag: Graag zou ik iets lezen over
een broeikas, die particulieren in
hun tuin kunnen zetten.
Antwoord: Een heel handig boekje,
dat we al aan diverse vrienden en
familieleden cadeau gaven is: Kas
in eigen tuin. vademecum voor de
amateurkweker, door E. de Bruin,
uitgave Thieme Zutphen. Liefde
voor planten en bloemen is nog
belangrijker dan de beschikbare
tijd. Slechts diegenen, die weten
wat ze wel en niet in en met een
kasje kunnen doen, volgens de
Bruin, moeten ermee beginnen. An
ders wordt het een bron van erger
nis. Maar voor amateurkwekers
met een Tang an Dingin, zoals dat
Indische mevrouwtje, dat wij ge
kend hebben met haar prachtige
orchideeën of zoals die arts in ruste,
die alle planten van zijn buren weer
in fleur en groei bracht, is het bezig
zijn in het kasje een heerlijke bezig
heid.
Vraag: Een van onze lezers bezit een
prachtig romantische potlood
houtskooltekening gesigneerd F W
Cooke Okt. 1837. In onze handboe
ken kunnen we niets over deze
kunstenaar vinden. Kan iemand
ons helpen?
recept een keer probeert, zult u ze
ker volmondig beamen, dat het spul
onweerstaanbaar lekker smaakt
Ja, dan moeten daar meer mensen
van genieten: Klop een el en 200 gr.
witte basterd suiker glad (met een
mixer gaat dat heel goed), gr.
cacao en 250 gr. zachte roomboter
of plantenmargarine van een goed
merk en een beetje oploskoffie er
bij, blijven mixen en dan tenslotte
200 gr. gebroken kaakjes erbij. Dit
gaat in een met folie bekleed
bakblik en vervolgens in de koel
kast. Maar houd het gewicht van
die echtgenoot in de gaten!
Arretje Cake: Diverse lezeressen
stuurden me het recept van deze
heerlijkheid in iets gewijzigde
vorm. In plaats van het toch wel
zware kokosvet, gebruikt men plan
tenmargarine (er gaat dan nog wat
poederkoffie bij) of roomboter.
Goed laten opstijven in de koelkast
en dan niet In ruiten, maar in plak
jes snijden: „Mijn man is niet bij de
koelkast weg te slaan en als u mijn
Hulp over Piatnik: In Wenen bestaat
sedert 1824 de firma Ferdinand Pi
atnik, een fabriek die luze speel
kaarten maakt. Een tweede fabriek
werd in Buda Pest opgericht en na
de eerste wereldoorlog ook te Praag
en Krakau, alle drie na de tweede
wereldoorlog staatsbedrijven. In
Duitse gebieden speelt men nog
steeds met dit soort kaarten. De
symbolen betekenen volgens onze
briefschrijver: harten: lente, bellen,
zomer; bladeren herfst en eikels
winter. Hij verijst naar een boekje
Speelkaarten (uitg. Dishoeck). Een
andere lezer bezit een spel van 36
kaarten, een Zwitsers spel. een
soort een en twntig. Men speelde er
ook canasta mee en een soort pa
tience. Ook dit is een spel met bel
len, eikels, bloemen en wapenschil
den. Op dit gebied zijn de medewer
kers van deze rubriek volkomen
leek, zozeer dat we, toen we een
keer verleid werden een wonderlijk
gedoetje met kaarten mee te spe
len, daarbij in alle onwetendheid de
hele pot wonnen, tot ergernis van
alle kansberekenaars. We zullen
echter, zodra we een duidelijk boek
je gevonden hebben met de spelre
gels van deze en andere ongebruike
lijke kaartspelen, dit aan de be
langstellenden mededelen.
Telefoontje van Memisa, Rotter
dam, waar men beslist geen ge
bruikte injectienaalden wil hebben
en ook geen gebruikte brillen (wel
verbandartlkelen) maar waar men
wel graag de aandacht wil vestigen
op de permanente boetiek van aller
lei mooie en goedkope (ook wel
duurdere) voorwerpen en sieraden
uit de missie-gebieden.
Eendrachtwet 49, Rotterdam, tel.
010-144888
