tonniken niet beter en niet
lechter dan andere mensen
M
dichtbij
Tien dagen
achter de
kloostermuren
st paulus
abdij
,,de mens is net een fiets"
zonnebloemen
ijspret
het weer
Weinig kans op buien
AG 13 APRIL 1976
BINNENLAND
TROUW/KWARTET 5
t is niet altijd een kunst in een klooster te blijven, het ligt eraan hoe je blijft
:lse kluis/ooster-
r Monniken zijn niet
dvreemd. Evenmin zijn
lensen die hun toevlucht
;n gezocht achter kloos-
iren om de rest van hun
letterlijk en figuurlijk een
dak boven het hoofd te
en. Dat is mij tijdens mijn
ijf in het Trappistenkloos-
)e Achelse Kluis en St.
is Abdij van de Benedic-
in Oosterhout wel duide-
eworden. Het was een ver-
ïg in langdurige gesprek-
net jonge en oudere mon-
te constateren dat de
te kloosterlingen met bei-
inen op de grond staan en
op de hoogte zijn van het-
zich buiten hun dagelijkse
dje afspeelt.
ïlk-zijn is een roeping. Die niet
jen is zal het niet kunnen vol-
n." Deze uitspraak van de 72-
Vlaamse pater Amandus in de
;e Kluis wordt door elke raon-
e ik er naar vraag onderschre-
6 moet als kloosterling immers
jveel afstand doen en zo veel
n dat je wel van een heilig vuur
moet zijn wil je dat allemaal
n opbrengen.
mt met idealen een klooster
maar de werkelijkheid is al-
iders. De meeste kloosterlingen
erkennen dat zij bij hun
vaak een te romantisch beeld
en monastieke gemeenschap
n. Velen verwachten bijvoor-
niet dat er in een klooster ook
voorkomen.
wat zich in het gewone leven
iet gebeurt hier ook. Monniken
iet beter en niet slechter dan
mensen, niet meer christen en
olmaakter. Toch proberen wij
lativering een afschaduwing te
ui de eerste christengemeente.
rster is een gemeenschap van
iie echt om elkaar geven. Je
met bepaalde broeders zo sa-
at zij je leven mee gaan bepa-
indt broeder Pieter van Ginne-
5) in Oosterhout. Het is met
dat gemeenschapsleven ge-
dat hem als achttienjarige tij
en vesper in Oosterhout, waar
min of meer toevallig" veizeild
zo aantrok.
e wierslag
trof me als een donderslag bij
fre hemel dat een echte ge
nschap van mensen mogelijk is."
«f had er voordien nooit over
priester of kloosterling te
en." Ik had duidelijk heel ande-
nnen. Ik zat te dubben tussen
;aan naar de landbouwho-
>ol in Wageningen en een stu-
iderlands. Ik ben in 1961 naar
rhout gegaan, maar het heeft
- tot 1967 geduurd voordat ik
iijtief intrad. Ik heb ontzettend
Ihezelf gevochten voordat ik me
rjebonden. Met alles wat er voor
kijken heb ik het moeilijk ge-
i vooral met het celibaat. Met
i bezit hebben had ik minder
i men, al vind ik het nog steeds
i end niet over eigen middelen te
Kikken om eens iemand te
koos bewust voor het monnik-
inder franje, vandaar dat hij bij
ifomst al duidelijk stelde geen
tier te willen worden iets dat nu
voorkomt maar destijds hoogst
airuikelijk was in Oosterhout.
ildanks is Pieter ruim vier jaar
n naar Leuven gestuurd om
i opdracht van de communiteit
I ienstpsychologie te gaan stu-
ol" De opzet was dat het in de
hmst van belang kan zijn in een
nier over een psycholoog te be-
aken. Dat gaan naar Leuven,
>]|ik een volledig studentenleven
naakte, ging tegen mijn overtui-
Dat was, wat je kunt noemen,
gehoorzaamheid. Gezonde in-
c voor een monnik is een groot
Jiunt. maar als het erop aan-
_,moet je het kunnen opbrengen
len wil volledig los te laten en
:aam te zijn."
de ervaring van broeder Pieter,
teruggekeerd uit de wereld
eenvoudig werk doet (het ene
it helpt hij in overall in de
ibakkerij en een uurtje later
ADVERTENTIE
jSte/ dat aanstaande
dagmiddag je porte-
>nnaie uit de kleed-
x wordt gestolen en
dat je dat niet aan-
ift. Je denkt ach, die
gulden. Laat ze
gelukkig mee zijn.
Waar wij gelukkig'
'•te zouden zijn
ét uw aangifte.
it wij weten dat
14 dagen geleden
liezelfde kleed-
er ook al raak was
'ere aangifte is
m van belang
het onderzoek
Ïn dus.
e politie.
door Fred Lammers
Jan Nuyben (85) is met zijn 69 kloosterjaren de Benedictijnermonnik met het grootste aantal
dienstjaren, links, Amandus en Godefridus. de twee Vlaamse broers die beiden voor het leven als
monnik in een Trappistenklooster kozen, rechts.
speelt hij voor portier) dat je het bij
teleurstellingen nooit moet laten 'af
weten. „Als je zo leeft val je als mon
nik van de ene verbazing in de ande
re, verbazing omdat in een mensenle
ven altijd weer wonderen mogelijk
blijken te zijn."
Niet nuttig
In de samenleving wordt alles afge
wogen naar de waarde, het nut. dat
iets heeft. Als je die vraag betrekt op
het monnik-zijn, moet je volgens
Pieter van Ginneken toegeven dat
het monastieke leven niet nuttig is.
..Monnik proberen te zijn heeft al
leen waarde als je het doet in betrok
kenheid op mensen die geen monnik
zijn. Door een stuk trouw geef je de
luxe en de weelde van het liefhebben
gestalte, met name door vier uur per
dag in de kerk te gaan zingen. Je
kunt je als buitenstaander afvragen:
hoe komen die kerels zo gek? Het
antwoord is: omdat ze het niet kun
nen laten aan hun onwankelbaar en
thousiasme lucht te geven. Dat zin
gen. dat loven van God, is voor mij
een behoefte. Ik zing als ik blij ben
maar ook als ik bedroefd ben. Je
kunt wel eens een inzinking hebben
maar dan ineens is het er weer. dat
gevoel van: vanmiddag zal ik er toch
eens tegenaan gaan".
Pater Nico Visser (58) in Oosterhout
heeft zijn jeugdideaal, tramconduc
teur in Amsterdam te worden, in
1935 laten schieten voor de St. Pau-
lus Abdij. Hij noemt monnik-zijn
„een van de manieren om God te
dienen". Als ik hem op de man af
vraag waarom hij in het klooster zit
zegt hij: „Omdat ik het gevoel heb
hier mijn bestemming te hebben ge
vonden. Op de dag dat ik voorgoed
toetrad had ik dat gevoel heel sterk.
Ik heb toen gedacht: zo moeten men
sen die trouwen zich voelen. Je moet
echter van tevoren wel goed afwegen
wat je doet. Een vraag die je je
vooral voor ogen moet houden is:
kan ik een liefdevol en gelukkig
mens worden door nooit te trouwen?
Die vraag moet Je je zeker tegen
woordig stellen, nu het celibaat zo
weinig door de mensen wordt gedra
gen. Iemand die in het celibaat zou
verzuren moet hier niet komen. Op
de dag van mijn professie kreeg ik
van de huidige abt een boekje
waarin hij enige wijsheden had ge
schreven. Een ervan is: „Het groot
ste genoegen van iemand die lief
heeft is te weten dat zijn geliefde
genoegen heeft". Ik weet dat ik ge
lukkig ben naarmate ik dat genoe
gen echt zoek, want het be
langrijkste in het leven is de liefde.
Die heeft in het monastieke leven
kans tot groter liefde uit te groeien.
Kloosters zie ik als haarden waar een
bepaald vuur van christelijke liefde
brandt". Nico Visser, de gastenpater
in Oosterhout, heeft ook momenten
gekend waarin hij dacht: hoe houd
ik het vol?
Serieuzer
„Het is niet altijd een kunst in een
klooster te blijven. Het ligt er aan
hoe je blijft. Mensen die er over
gen voor een aanhoudende keten
van gebeden voor de noden van de
wereld tot God. Dat het gebed grote
kracht heeft ervaar ik persoonlijk.
Het wordt altijd verhoord al is het
niet altijd op de manier zoals wij
vragen. Daarom moeten wij ook bid
den: niet mijn wil maar Uw wil ge
schiede".
Christelijk ideaal
Godefridus. de zestien jaar jongere
broer van Amandus. heeft ook zijn
gedachten over het kloosterling zijn.
„Als alle mensen monnik werden
stierf de wereld uit. maar daarom is
het wel goed dat er monniken zijn.
Terwijl anderen opgeslokt worden
door stoffelijke zaken proberen wij
ons christelijk ideaal zo ideaal moge
lijk te beleven". Zelf merkt Godefri
dus dat je geloof zich verdiept als je
monnik bent. „God wordt meer ver
trouwd met je. Het is als bij een goed
huwelijk, in de loop der jaren leer je
elkaar beter kennen, raak je meer op
elkaar ingesteld".
Zijn gang naar het klooster heeft
Godefridus nooit betreurd. „Ik ben
altijd een middelmatige monnik ge
weest, maar spijt heb ik geen mo
ment gehad van dat besluit", zegt
hij. Hij verlangt wel eens naar vroe
ger. „We deden toen veel meer alles
gemeenschappelijk. Nu kruipen de
kloosterlingen na een dienst in de
kerk als muizen in hun holletjes om
er pas bij het volgende klokluiden
uit tevoorschijn te komen".
Vreemde wereld
De eigen persoonlijkheid krijgt de
laatste tijd in kloosters meer kans
uit te groeien. Vele monniken dich
ten en wisselen onderling hun ge
dachten daarover uit. Pater Aman
dus dicht al vijftig jaar. Als hij merkt
dat ik zijn gedichten waardeer, komt
hij op een ochtend van mijn vertrek
naar mijn kamer om me voor te lezen
uit zijn in een map verzamelde
werkstukken.
Zij 79-jarige medebroeder pater Gu-
lielmus (sinds 1917 monnik) betreurt
het niet te kunnen dichten. „Anders
deed ik het omdat ik me zo bevoor
recht voel door de lieve Heer". Hij is
al jaren niet meer buiten het kloos
ter geweest. „Dat is een vreemde
wereld voor mij geworden. Mijn fa
milie laat me wel eens foto's zien uit
mijn geboorteplaats Vlaardingen.
Daar is het zo ontzaglijk veranderd.
Dat is niets meer voor mij".
Gulielmus staat soms met zijn ogen
te knipperen als hij ziet wat er alle
maal in de wereld en ook in de kloos
ters verandert. .Je leefde hier vroe
ger zo eenvoudig. Je accepteerde ai-
les. Jonge monniken komen nu bin
nen met principes, die ze uit de we
reld hebben. Ik zeg niet dat dit ver
keerd is, maar al te kritisch is toch
gevaarlijk. Je loopt dan de kans dat
je jezelf vastpraat. Alles verwatert.
Al die veranderingen werken de on
zekerheid in de hand. De jongeren
weten niet meer waar ze aan toe zijn
en hebben het daardoor geloof ik
moeilijker dan wij het hadden toen
we kozen voor het kloosterleven".
Hij ziet het als taak van een klooster
ling „bijzonder goed te doen. wat
elke christen als zodanig moet
doen". De mensen zijn volgens Gu
lielmus te weinig met God bezig.
„Als je leest over Paulus, die preekte
soms hele nachten door. De christe
nen vormden in Paulus tijd ook een
hechte gemeenschap. Zij kenden el
kaar bij naam. Dat moet ons grote
voorbeeld zijn. In het klooster trach
ten wij volgens dat principe te leven.
We leven niet als ijsblokken langs
elkaar heen".
De oude Gulielmus wil best weten
dat hij als monnik ook zijn proble
men had en nog heeft. „Ik kom uit
een grote familie. Als ik hoorde dat
broers en zusters kinderen en klein
kinderen kregen, had ik wel eens last
van een beetje jaloezie. Ik hou van
kinderen. Steeds weer als ik een kind
ontmoet en in de ogen kijk sta ik
verbaasd. Zo'n kind is weer een nieu
we wereld, zoals ieder mens een we
reld op zich is. Tegenwoordig heb ik
het er vooral moeilijk mee te zien dat
er zoveel mensen zijn die zich niet
om God bekommeren. Ik vraag me
steeds meer af of dat komt doordat
wij niet krachtig genoeg bidden".
Volgende keer:
Corrie ten Boom wordt
ook in kloosters gelezen.
DE.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan: Trouw,
jury politieke prent. Postbus 859, Amsterdam. Naam en adres aan
de achterzijde vermelden. Voor geplaatste prenten is er een
boekenbon.
VAN EEN LEZER-
onder redactie van loes smit
Er wordt veel gepraat en geschre
ven over oudere mensen en tehui
zen waar ze verzorgd of verpleegd
kunnen worden, maar hoe denken
bejaarden zelf over tehuizen, oud
worden en hun omgeving? Het
tijdschrift Op Leeftijd heeft enke
le van hen daarover aan het
woord gelaten.
Een 79-jarige mevrouxv heft het
onder meer over het bejaarden
tehuis waar ze woont: „Ik zit hier
keurig en de kamer is gezellig,
maar ik heb met niemand contact.
Met niemand. Dus ik zit hier maar
tussen al die dametjes, die zich
allemaal deftig voelen en deftig
doen. Gisteren heb ik er twee op
de thee gevraagd. Maar dan moet
je zo keurig dekken en doen en
alles. Ze vonden het al erg dat er
een heer belde. Het was gelukkig
een nette heer. En die gesprekken
zijn zo gewoon. Dan praten ze een
uur over hun parkiet".
Een 81-jarige mevrouw heeft „wel
een beetje moeite met sommige
moderne toestanden. Veel vrijhe
den tegenwoordig wat ik niet
goedkeur, maar laat ik er in één
adem aan toevoegen, de taboes in
onze tijd waren ook niet alles. Ik
heb mijn eigen leven en opvoe
ding gehad, dus volledig er in
komen kan ik niet. Interessant
vind ik het wel". En verder: „Dat
er minder armoe is vandaag vind
ik een heel goeie zaak. Maar dat
er zoveel weg is aan beschaving
en goede manieren is erg jammer,
al zijn er heel veel vriendelijke en
hartelijke jongelui. Ze hebben het
gewoon niet meer geleerd'L Ze
woont nog op zichzelf, deze 81-
jarige, „in een aardige flat. pretti
ge mensen, dat wel. maar je bent
alleen. Een bejaardensociëteit?
Nee. daar voel ik niet zo veel voor.
Van kaarten hou ik sowieso niet.
Wel ga ik vaak naar een concert
ondanks dat ik helaas tamelijk
doof ben. Ik vraag dan altijd een
bepaalde plaats, dan gaat het
wel".
„Geld verzoent het geluk niet",
vindt een 69-jarige tuinman. „Ik
wil maar zeggen, de natuur in hè.
dat is het. Je hebt mensen dié de
hele dag op een kamertje blijven
zitten en naar het kijkkastje kij
ken. In Delden hebben de bejaar
den een pleisterplaats in het bos.
waar ze bij elkaar komen, op een
omgevallen boom. Daar willen ze
naar *oe. Nergens anders. En dan
gaat de gemeente er een mooi
huisje bij bouwen, maar dan gaan
ze tcch weer op die boom zitten.
Het leven is zo feitelijk; iemand
die gepensioneerd wordt, die
komt in en grote overgang en de
topmensen die hebben 't zwaarder
als wij. die gaan niet in het Zui
derpark op zo'n bankje zitten, dat
willen ze niet, die status geven ze
nooit prijs".
De mens. filosofeert de tuinman.
is net een flets. „Als Je een goeie
fiets hebt. de mijne is al veertig
jaar oud, ik heb ook een nieuwe
maar daar rijd ik nooit op; als je
de fiets neerzet en nooit gebruikt,
dan voel je wel, die fiets gaat
roesten. De ketting blijft op het
kamwiel vastzitten. En als ie weer
moet draaien gaat het stroef".
Een kruising tussen een vliegtuig en een helikopter is het eenpersoons
toestelletje dat dc Deense werktuigkundige Vincent Seremet heeft ge
bouwd. Zijn „gyrocopter" is het twaalfde exemplaar dat hij in zijn vrije
tijd heeft gefabriceerd. Toen pas was hij helemaal tevreden, maar hij zit
nog met écn probleem: hij kan het toestel niet in de lucht testen. De
Deense autoriteiten willen daar geen vergunning voor geven en dus heeft
Seremet zijn gyrocopter voorde laatste tests naar Zweden moeten sturen.
Een kant en klare gyrocopter zal zo'n elfduizend gulden gaan kosten en is
zolang niet iedereen er in de spits mee gaat vliegen erg handig voor
woon-werk-verkeer, want zowel voor start als landing heeft het ding
genoeg aan één vierkante meter grond.
De tijd is rijp om zonnebloemen
voor het raam te zaaien. Aan de
buitenkant, wel te verstaan en
speciaal voor de mensen die geen
voortuin hebben, vindt de ge
meente Den Haag. Sinds vorig
jaar mogen alle Hagenaren die in
kale straten zonder tuintjes wo
nen, een „tegeltuintje" vlak voor
hun raam maken door één of twee
tegels weg te halen en daar iets
vrolijks in te planten. Om de aan
leg van die tegeltuintjes te stimu
leren, reikt de Haagse plantsoe
nendienst morgen tussen negen
en twaalf uur gratis pakjes met
zonnebloempitten uit, die de kale-
straat-bewoners meteen in hun
kersverse tegeltuintjes kunnen
planten. Hoe dat precies moet,
doet wethouder Vink (Jeugd,
sport, recreatie en kunst) 's mid
dags om half drie voor zijn secre
tarie op het Nassauplein voor, ook
in een tegeltuintje natuurlijk.
Zonnebloempitten plus een folder
met alles over tegeltuintjes wor
den onder meer uitgereikt op de
speelterreinen aan de Sumatra-
straat, de Seinpoststraat, de Bey-
ersstraat en de Gaslaan. Op de
zelfde uren, tussen negen en
twaalf dus. kan iedereen desge
wenst pitten en nog meer informa
tie over de tuintjes krijgen in de
houtzagerij, in de plantenhal.
Het einde van de vorst betekende
voor de bewoners van de IJssel-
meerpolders meer ijspret, op de
lange duur tenminste. Waar eens
zoveel water was, is nu blijkbaar
niet overal genoeg meer over om
bij vorst alle schaatsliefhebbers
op het ijs aan hun trekken te laten
komen. „Cultuurrijp", het blad
van de rijksdienst voor de IJssel-
meerpolders. meldt althans dat de
hoofden van de dienst eenstem
mig besloten hebben voortaan in
de plannen voor watergangen in
de nieuwbouw meer rekening te
houden met schaatsenrijders.
Van onze weerkundige mede
werker
Ook de maandag is een zon
dag geworden. Enkele
wolkjes mochten de pret niet
drukken en de temperatuur
denken weg te gaan zouden wel eens gedroeg zich haast net als
srieuzer kunnen zijn dan ik. Geluk- zondag. Zelfs werd er hier en
kig wordt er tegenwoordig over dit daar een iets hogere tempera
soort dingen meer gepraat. Je voelt tuurwaarde gemeten, onder
meer aan wat er bij de ander leeft en meer in Gorredijk: 17 graden
dat is heel waardevol. Door preken tegen 16,6 daags tevoren. De
die ze in de kerk houden en persoon- IJsselmeertemperatuur bij
lijke gebeden laten tal van monni- Marken is nu ook goed op
ken Je in hun hart kijken. Je leert dreef. Gistermiddag werd 11
elkaar daardoor beter kennen. Vroe- graden gemeten, een graad
ger praatte Je over de dingen die je hoger dan zondag. In Oosten-
intens bezig hielden alleen met je rijk was het opnieuw warmer,
abt en je geestelijke leidsman". nu 13 tot 15 graden tegen zon-
Pater Visser komt er voor uit het dag 10 tot 11, maar in midden
soms moeilijk te hebben met de ge- Zweden sneeuwde het nog:
hoorzaamheid. „Ik ben geneigd me ostersund gisteravond 6 mm
een gastenpater voor te stellen als bij 0 graden celsius.
iets heel deftigs. Het is maar goed De vooruitzichten blijven wij
dat er van alles bijkomt zoals zen in de richting van mooi
bedden opmaken en andere karweit- weer. Wel zullen er af en toe
jes in de kamers van de gasten. Dat enkele wolkenvelden komen
valt soms niet mee. Maar ik heb en woensdag en donderdag
leren inzien dat Je juist in eenvoudig wordt de temperatuur wat la-
werk God kunt dienen". ger, vooral overdag met maxi-
Pater Amandus. die mij met zijn ma van 12 tot 10 graden cel-
lange witte baard doet denken aan sius. De kans op een bui blijft
een Zuidafrikaanse boer uit het be- nog steeds vrij klein. Het on-
gin van deze eeuw, zegt: „Ik zie het weerde gisteravond ten zuid-
zo dat ieder mens in het leven zijn westen van Portugal en in
taak heeft. Gij om te schrijven, dok- zuidwest-Ierland werd 9 tot 10
ters om te genezen, voetballers om te mm regen afgetapt. Dichter
verstrooien en monniken om te bid- bij huis gebeurde er vrijwel
den. Wij zijn gebedsmensen. Wij zor- niets.
daar ook al ééns 24 graden
geweest.
Gisteren noemden we het
droge jaar van 1921 en speci
aal de droge zomer terloops.
Het zonnevlekkenmintmum
viel toen iets later, namelijk
in 1923, het Jaar met een van
de verschroeiendste hittegol
ven van de eeuw.
In latere publikaties is de in
tensiteit daarvan wel eens
over het hoofd gezien waarop
ook een van onze abonnees in
Kampen wees. Maastricht
36.1 graad celsius op 13 juli 1923 zowaar op de eerste
1923 was destijds de hoogste plaats. Het criterium voor de-
temperatuur. 's Lands ze hittegolven is: tien dagen
weerrapporten
eeuw te De Bilt (Zenith.
maximumtemperatuur j*™1
ger.
Het warmste tijdvak van tien
neerslag was in die brandhete
julimaand slechts 51 tegen 71
mm normaal. Tientallen men
sen kwamen door de hitte of
bij het zwemmen om het le
ven. Het dagblad „Vader
land" gaf acht wenken over
wat men tijdens de hitte ïijkse maximumtemperatuur Madrid"
van 31.52 graden celsius, een
gemiddelde temperatuur van
24,5 en een hoogste etmaal-
moest doen.
Door de uitzonderlijke
warmte was er een over-
ningen .werd zelfs de bloem
kool langs de huizen uitge-
celsius te De Bilt. De augus-
tushittegolf van 1975 staat op
vent voor 1 cent per stuk. Het de tweede plaats met respec-
waren vooral hooiers en gras- tievelijk 30,84. 23,8 en 26,6
door een zonnesteek maar
ook een conciërge en een
werknemer aan een papierfa
briek.
Weemporten vi
n gisteravond It uur: weer
maxi-
mum temperaturen en neerslag
an 7-lt
uur
Amsterdam
onbew
15
0
De Bilt
onbew
16
0
Deelen
licht bew
IS
0
Eelde
onbew
16
0
Eindhoven
onbew
16
0
Den Helder
onbew
14
0
Luchth. Rld.
licht bew
IS
0
Twente
onbew
14
0
Vlisslngen
licht bew
IS
0
Zd Limburg
licht bcw
IS
0
Aberdeen
onbew
8
0.2
Barcelona
licht bew
16
0
Berlijn
licht bew
13
0
Bordeaux
licht bcw
10
0
Brussel Frankfort licht bcw
16
0
Oenève
onbew
15
0
Helsinki
onbew
14
0
Innsbruck
licht bew
10
0
Kopenhagen
zw bew
14
0
Locarno
half bew
U
0
Londen
licht bcw
17
0
Luxemburg
zw bew
14
0
Madrid
half bew
14
0 1
Malaga
geh. bew
IS
0
Mallorca
gch bew
15
3
Munchen
half bew
20
I
Nice
zwaar bew
11
0
Oslo
onbew
IS
0
Spilt
licht bew
10
0
Parijs
half bew
18
0
Stockholm
half bew
18
0
Wenen
half bcw
13
0
Zurich
onbew
IS
0
Las Palmaa
licht bew
12
0
New York
zw bew
21
0
destijds temperaturen van
ook zomerwarmte zien ko
men: het is toch wel te hopen
dat in geval van een droge,
zonnige en warme zomer
zoiets ons besnaard blilft HOO° water woensdag u apru viisaingen
die dagen was ruim 2fl graden van "mtn* dagen, waar- Veel mensen weten dan niet
-1-- T- meer waar ze het zoeken iJmuiden 3 is-is 37. Den hcMm 753-20 12.
S.tra'ende aprilweer wek- mecr dan 20 graden waarge
te bij sommigen hennnerin- nomen dank zij hoge-
gen op aan het fraaie weer luchtdruk. De topstand van De Bilt registreerde een serie
tijdens de bevrijding in 1945. die dagen was ruim 28 graden van 11 zomerse dagen, waar-
Tussen 12 en 17 april werden 0p 17 april te Maastricht, van 7 tropische. In een over-
op 24 maart
het zicht van hittegolven van de- moeten
Harüngen 10.11-22.16. De 1(201 11.»
