lowjet-economie maakt
ias op de plaats
ïen peloton kandidaten zonder aanvoerder
AMERIKA
IE
1ST
ZUN
Rl
ES
DENT
Beloften aan partijcongressen
bleken te hoog gegrepen
Partijcongres
in Moskou
JIRDAG 21
FEBRUAR11976
BUITENLAND
TROUW/KWARTET* 11
jr J. den Boef
bakkers in de Sowjet-Unie hebben onlangs opdracht ge
en, kleinere broodjes te bakken. Dat stond te lezen in de
isomolskaja Prawda, het orgaan van de jeugdorganisatie van
jmmunistische partij van de Sowjet-Unie. Met deze maatre-
ïoet een eind worden gemaakt aan de verspilling van brood,
name in kantines van fabrieken en scholen.
woners van dorpen in verschil-
delen van de Sowjet-Unie heb-
ich in brieven tot hun Sowjet-
Landleven" gewend, omdat er
winkels geen brood te koop
)e mensen konden niet werken,
zij naar de stad moesten om
el te kopen. Overigens bleek
roodtekort niet tot de dorpen
kt te zijn: ook in grote steden
jrki en Omsk deden zich voed-
iblemen voor.
ere broodjes, soms geen brood
up: het betekent niet dat er te
voedsel voor de Sowjetbur-
ook al bracht de graanoogst
jaar een derde minder op dan
id was: 140 in plaats van 215
in ton. Er hoeft geen honger
i te worden. De Verenigde
en andere westelijke landen
>n de tekorten aanvullen. De
ng in Moskou heeft daar een
g ter grootte van drie miljard
(bijna acht miljard gulden)
litgetrokken.
te oogsten doen zich in de Sow-
lie wel meer voor. In 1964 was
slukte oogst van 1963 mede aan-
g tot de val van premier Nikita
istsjew. Dit jaar wordt echter
nd in het Kremlin het misluk-
an de oogst van 1975 persoon-
ingerekend. De grote droogte
als voornaamste oorzaak ge
il. En de boeren worden gepre-
ndat zij onder bijzonder moei-
imstandigheden nog zoveel wis-
innen te halen. Een feit blijft
dat er ook zonder de langduri-
>ogte problemen geweest zou-
jn.
kou kan men horen vertellen
landbouw in de Sowjet-Unie
iroblemen kent: de lente, de
de herfst en de winter. Aange-
le boeren min of meer met deze
""^-problemen te maken hebben
problemen
is de bedoeling van deze „verklaring"
duidelijk: er is altijd wel een andere
dan de ware oorzaak te bedenken, als
de oogst tegenvalt. Er was vorig jaar
bij voorbeeld ook een tekort aan ma
chines, waarmee gemaaid en gedorst
moest worden. De produktie daarvan
was ver onder de maat gebleven
(1700 minder dan in 1970).
Tichon Sokolow, één van de topmen
sen die verantwoordelijk zijn voor de
produktie-planning in de Sowjet-
Unie, bestreed tegenover een weste
lijke correspondent, dat het in zijn
land bestaande systeem voor een be
langrijk deel de schuld draagt voor
de tekortkomingen. Hij verwacht
veel van de inzet van nóg sterkere
tractoren, landbouwmachines en
maaidorsers (combines). Meer kunst
mest, meer irrigatiewerken en meer
droogleggingen zouden ook uitkomst
bieden.
Tegenover de Opperste Sowjet (te
vergelijken met een parlement)
sprak Nikolai Baibakow, voorzitter
van de Staatsplan-commissie, andere
taal. Hij klaagde niet alleen over de
ongunstige weersomstandigheden,
jnaar ook over een slecht gebruik van
oevloeid land, het gebruiken van te
weinig kunstmest en een tekort aan
machines.
Niet uitgekomen
Het ligt nu in de bedoeling in de
komende vijf jaren een bedrag ter
grootte van meer dan 600 miljard
gulden uit te geven om aan de tekort
komingen in de landbouw een eind
te maken.
Zonder wijziging van het systeem
der produktie-planning kunnen zich
echter soortgelijke moeilijkheden
blijven voordoen als nogal eens het
geval was, sinds Chroestsjew meer
da|n vijftien jaar geleden zijn groot
scheepse plannen bekendmaakte om
de Verenigde Staten in alle opzich
ten voorbij te streven, ook vooral
wat de landbouwproduktie betreft.
Vijftien jaar geleden publiceerde de
economische theoreticus Stroemilin
van de Sowjet-Academie der Weten
schappen een studie, genaamd „Ge
dachten over de toekomst". Hierin
beschreef hij een beeld van de Sow
jet-Unie in de jaren zeventig. Dit jaar
(1976) had zij het stadium van de
„communistische maatschappij"
moeten bereiken. De Verenigde Sta
ten hadden voorbijgestreefd moeten
zijn. De voorspelling kwam echter
niet uit. En het kan nog tientallen
jaren duren, voordat de Sowjet-Unie
het punt bereikt, waarop de Verenig
de Staten zich thans bevinden.
Het op het 22e partijcongres in 1961
aangenomen program beloofde met
veel overtuiging evepeens dat de
„huidige generatie van Spwjetmen-
sen in het communisrrie/zal leven".
In 1970 zou de Sowjet-Uhie: dé- Ver
enigde Staten al hebben ingehaald
wat de produktie pert-.hg.Qtfd van de
bevolking betreft. En'^iï'de periode
daarna tot 1980 zou de Sowjetbur-
gers een overvloed aan materiële en
culturele goederen ter,- beschikking
staan. De overgang naar het veelge
roemde principe van-de „verdeling
naar behoefte" zou dan voltooid zijn.
Nu het 25e partijcongres voor de
deur staat treft de bey diking echter
eén heel andere situtie aén.
Het industriële groeipercentage voor
1976 is veel geringer dan dat van
voorgaande jaren. Het" bedraagt
slechts 4,3 procent, terwijl in 1974
h«?t: nog 8 procent was.. Daarbij ligt
het'zwaartepunt op de vervaatHliging
van produktiemiddelen. De toch al
bescheiden produktie van consump
tiegoederen mag met slechts 2.7 pro
cent stijgen. Dat is volgens de Lon-
dense Times één van de laagste per
centages sinds de hongersnood van
1933. Het is echter hogëf dan- dat in
de westelijke industriestate
verzadigingspunt hebben bé
Toekomstmuziek
Op het 24ste partijcongres in 1971
werd beloofd dat de coqsumptiegoe-
deren-industrie meer aandacht zou
krijgen dan de zware industrie. Hét
lukte echter niet, dezejjelofte waar
te maken. En voor de groeiende be
volking van de Sowjet-Uhie blijft
een betere levensstandaard ook nu
nog toekomstmuziek. De zware in
dustrie trekt aan het langste eind en
het nieuwe vijfjarenplan wil de
meeste nadruk leggen op kwaliteit
en effectiviteit. In feite komt dit erop
neer, dat de Sowjet-Unie pas op de
plaats gaat maken.
Intussen is het westerse correspon
denten in de Sowjet-Unie niet ont
gaan, dat er veel ingezonden stukken
in de kranten hebben gestaan, waar
in openlijk op hervormingen werd
aangedrongen. Drie vragen stonden
centraal: 1. Hoe kan het huidige sy
steem, dat technologische vernieu
wingen belemmert, vervangen wor
den om. een snellere modernisering
mogelijk te maken? 2. Hoe kunnen
plannen gemaakt worden, die op de
behoeften zijn afgestemd? 3. Hoe
kan de vertragend werkende en zich
breedmakende economische bu
reaucratie worden teruggedrongen?
In één van de ingezonden stukken
vertelde de direkteur van een onder
neming die betonplaten maakt voor
de aanleg van straten, met welke
problemen hij worstelde. Hij had
uitgerekend dat zijn firma jaarlijks
70.000 roebel en 1400 kubieke meter
beton kon besparen, als zij minder
staal en beton zou gebruiken, zonder
de kwaliteit van de betonplaten te
verminderen. Het algemeen belang
zou er mee gediend zjn maar aldus
de directeur het bedrijf en de
werknemers zouden er door gedu
peerd worden: de voorgeschreven
omzet (in roebels) zou niet worden
gehaald en premies zouden uitblij
ven, met name het 'dertiende
maandloon'.
Machtsposities
Een ander voorbeeld is dat het voor
een firma in Leningrad aantrekkelij
ker is om haar materiaal van een
bedrijf in de Oeral te betrekken, dan
van een onderneming in de eigen
stad. De lange transportweg maakt
het materiaal duurder en jaagt de
omzetcijfers omhoog, zonder dat ie
mand in Leningrad er extra moeite
voor hoeft te doen. Dit euvel heeft in
de Sowjet-Unie altijd bestaan. Om er
een eind aan te kunnen maken, moe
ten echter politieke beslissingen
worden genomen.
Het ziet er niet naar uit dat op het
partijcongres van volgende week op
dit punt knopen doorgehakt worden.
Daar zijn ingrijpende maatregelen
voor nodig, die de machtsposities
van verschillende ministeries zou
den aantasten. Een vakman van het
ministerie voor de lichte industrie
(dat telkens aan het kortste eind
trekt) schreef in een ingezonden
stuk: „In feite staan we voor de opga
ve. de in de loop der jaren gegroeide
plannings-methode volledig af te
schaffen".
De man wist waarover hij sprak. De
bedrijven van de lichte industrie
mochten hun produktie afstemmen
op de vraag, die op de groothandels
beurzen bestaat. Alles liep echter in
het honderd, omdat de toeleverings
bedrijven niet het nieuwe materiaal
wilden leveren. Zij bleven gewoon
volgens de oude produktieplannen
werken, die op een hogere produktie
(en de beloning daarvoor) waren af
gestemd. De bedrijven van de lichte
industrie moesten verouderd materi
aal gebruiken en werden drastisch
in hun afzetmogelijkheden beperkt.
Niet eenstemmig
Het nieuwe vijfjarenplan stelt als eis
dat de in 1973 begonnen hervorming
van de industrie in 1980 voltooid
moet zijn. Over de manier waarop
dat moet gebeuren, bestaat geen een
stemmigheid, omdat er gevestigde
belangen op het spel staan. Hoge
partijfunctionarissen, die oog heb
ben voor de onverschilligheid onder
de arbeiders, die door de huidige
gang van zaken in de hand wordt
Dinsdag begint in Moskou her
25e congres van de communis-
tische partij van de Sowjet--
Unie, van welke partij onge
veer acht procent van de be
volking lid is. De congresgan
gers houden zich bezig met het
nieuwe vijfjarenplan, betrek
king hebbend op de periode
1976-1980. Partijleider Leonid
Brezjnew zal de belangrijkste
redevoering houden. Bij vori-
ge gelegenheden duurde zo'n
toespraak ongeveer zes uur. In
verband met zijn zwakke ge-
zondheid zal Brezjnew mis- j
schien korter spreken. Zijn po
sitie als partijleider staat vol
gende week niet op het spel.
Volgens een ongeschreven wet
worden op partijcongressen
geen besluiten over personen
genomen.
Dit jaar vraagt de binnenland
se situatie meer aandacht dan
de internationale ontwikkelin
gen, die behalve successen ook
veel tegenslagen hebben ge-
bracht. Ter discussie staat
al wordt dat niet met zoveel
woorden gezegd het tot dus-
ver gevolgde systeem van pro-
duktieplanning. Voor een deel
is dat verantwoordelijk voor
de slechte graanoogst van vo
rig jaar. En dat terwijl de land
bouw in de Sowjet-Unie nog
altijd de „Achillespees" van de
economie is.
gewerkt, zien het belang van hervor
mingen wel in. Zij worden echter
tegengewerkt door de betrokken mi
nisteries en industrieën.
De meningsverschillen in de leiding
hebben ook betrekking op de vraag
of de economische en technologische
samenwerking met de westelijke
landen moet worden voortgezet, als
blijkt dat de Sowjet-Unie daarmee
haar onafhankelijke positie in ge
vaar brengt. De uitkomst van deze
onderlinge strijd kan van beslissen
de betekenis zijn voor de houding
die de Sowjet-Unie tegen-over de
Verenigde Staten zal aannemen,
vooral wat het streven naar beper
king van de strategische wapens
aangaat.
De Sowjet-Unie is nogal eens j&r
neigd geweest, haar buitenlandse be*
leid te verscherpen als er binneni
landse problemen waren. Het ziet er
echter niet naar uit dat Brezjnews'
politiek van toenadering zal worderj
beëindigd. De Sowjet-Unie kan
bij het zoeken van oplossingen vooij
haar problemen niet langer zonder
samenwerking met de westelijke in-,
dustrielanden stellen, wil zij zich nietj
in nog grotere moeilijkhederi
werken.
inry Jackson:
^inig bezieling
itor Henry Jackson (63
uit de staat Washington in
verre westen wil al jaren-
president worden en
ct daar al een hele tijd naar
In 1972 deed hij ook mee
de voorrondes voor de pre-
ïtsverkiezingen, maar hij
n toen laat en slecht voor-
id. Die fouten heeft hij de-
eer niet gemaakt. Hij be
lt nu over een uitgebreid
oed georganiseerd verkie-
iapparaat, dat bovendien
eg geld om handen heeft,
son heeft daar jaren aan
:rkt en verwacht daarvan
de vruchten te kunnen
ken.
anks al deze voorbereidin-
it Jackson toch nog met
"^grote handicap: hij is een
Zijn redevoerin-
:ijn degelijk en deskundig
r nooit bezielend. Hij mist
ermogen om een grote me-
in vuur en vlam te zetten.
politieke ervaring ont-
kt het Jackson allerminst,
s 1952 zit hij in de Senaat
de loop der jaren heeft hij
een naam verworven als
degelijk en ijverig politi-
Op binnenlands gebied is
iet uitgesproken conserva-
t; Hij is niet afkerig van soci-
verzekeringen, pleit wel
voor meer sociale wo-
bouw eh zou de overheid
r controle willen geven op
jrote ondernemingen. Op
Dfenlands terrein is hij een
andere Jackson. Hij be-
t tot één van de felste anti-
i munisten in de Senaat,
een zachtere houding tege-
r de Sowjet-Unie moet hij
i hebben. Hij is een voor
der van een krachtige de-
waarvoor volgens hem
mg niet genoeg wordt uit
en. Verder is hij door dik
een supporter van Is-
waarmee hij zich verze-
weet van de steun van
joodse Amerikanen.
Morris Udall:
onbekende liberaal
Morris Udall (53 jaar) komt uit
Arizona en is veertien jaar lid
van het Huis van Afgevaar
digden. Slechts weinigen zagen
wat in hem toen hij zich ruim
een jaar geleden al kandidaat
stelde. Daarin is op dit moment
nog niet veel verandering geko
men. De pers heeft Udall in
middels ontdekt als een aardi
ge en integere man met genoeg
geroel voor humor om zich niet
bespottelijk te maken met zijn
hoge ambities.
Ook Udall behoort tot de libe
ralen. Hij maakte zich sterk
voor de sociale verbeteringen,
die president Johnson door
voerde en was tegen de oorlog
in Vietnam. In het Congres zelf
vocht hij tegen het systeem
waarbij de oudste afgevaardig
den automatisch de sleutelposi
tie in handen hebben. Hij is nu
zelf een man met invloed in het
Huis, maar pogingen om frac
tieleider van dc Democraten te
worden mislukten. De Ameri
kaanse milieubeschermers
hebben in hem een krachtig
pleitbezorger.
Voor het grote publiek is deze
lange politicus uit Arizona
(zoon van een opperrechter)
échter een grote onbekende.
En met zijn ietwat afstandelij
ke benadering en droge humor
lijkt hij ook niet de man die op
korte termijn de grote massa in
beweging kan krijgen. Udall
lijkt trouwens ook te liberaal
voor zo'n rol.
Hij heeft overigens wel doorzet
tingsvermogen. Als zesjarige ver
loor hij een oog, maar deson
danks blonk hij later uit uit in de
sport. Hij was zelfs een tijdje
beroepsbasketball-speler.
Fred Harris:
eerlijk delen
Fred Harris. (45 jaar) uit Okla
homa is een wat vreemde vogel
onder de Amerikaanse politici.
Hij pleit consequent voor sprei
ding van rrigcht en welvaart.
„Te wéinig flensen in dit land
hebben de macht en het geld in
handen," is één van zijn gelief
koosde slogans. Daarmee
(plaatst hij zich in de verre lin
kervleugel van de partij. Voor
velen is dat reden om hem al
bij voorbaat als kansloos te be
stempelen. Zelf hoopt hij de
stemmen van de zwarten, de
arme blanken en gewone fa
brieksarbeiders, die het
zwaarst hebben geleden onder
de economische moelijkheden
van de afgelopen twee jaar.
Van deze groèpen zegt Harris:
„Ik weet het, zij mogen elkaar
niet, maar zij hebben één ding
gemeen: ze worden allemaal
uitgebuit;"
Fred Harris groeide in Oklaho
ma op in een milieu van landar
beiders en boeren. Hij kreeg de
kans te gaan studeren (rechten)
ging daarna in de regionale,
politiek. Op zijn 34ste verover
de hij een zetel in de nationale
Senaat in Washington. Diepe
indruk maakten op hem de ras-
senrellen die in 1967 in ver
schillende grote steden woed
den. Sindsdien werd hij een
stuk radicaler en sprak hij zich
openlijk uit tegen blank racis
me en de sociale wantoesten in
zwarte stadswijken. Dat maak
te de kans op herverkiezing in
de Senaat in 1972 erg klein en
daarom stelde Harris zich (bij
wijze van stunt) kandidaat
voor het presidentschap. Zon
der enig succes: hij ging
bankroet. Nu reist hij in een
kampeerwagen door-het land
om campagne te voeden. Zijn-
verkiezingskas is steeds prak
tisch leeg. Harris moet het
vooral hebben van Vrijwilli
gers, en die melden zich de
laatste tijd steeds meer.
Het begin van een nieuwe bewe
ging met grote, gevolgen voor de
Democratische partij?
door Rimmer Mulder
De voorrondes voor de
Amerikaanse presidentsver
kiezingen beginnen volgen
de week dinsdag in de staat
New Hampshire. Bij de Re
publikeinen is het strijdveld
nog erg rustig: president
Gerald Ford tegen uitdager
Ronald Reagan. Bij de De
mocraten is het veel inge
wikkelder. Er is een hele
reeks officiële kandidaten
zonder duidelijke koploper,
terwijl anderen (Hubert
Humphrey en Frank Church
bij voorbeeld) achter de
schermen gereed staan. Van
de oorspronkelijke kandida
ten hebben zich inmiddels
twee in feite teruggetrokken:
Terry Stanford en Lloyd
Bentsen. Twee anderen (Mil
ton Shapp en Robert Byrd)
voeren nauwelijks campag
ne. De andere zeven worden
hierbij voorgesteld.
Birch Bayh:
vitale indruk
Senator Birch Bayh (48 jaar)
uit Indiana ziet er goed genoeg
uit om populair te kunnen zijn.
Hij heeft iets jongensachtigs en
vitaals over zich en misschien
dat daarom velen voorspellen
dat hij een grote rol gaat spelen
bij de voorverkiezingen van de
Democratische partij. Op dit
moment is zijn campagne nog
nauwelijks van de grond geko
men. Voor de meeste Amerika
nen is hij nog een onbekende,
zoals uit de talrijke opiniepei
lingen blijkt.
Bayh stamt uit een boerenmi-
lieu en studeerde eerst
landbouw en later rechten. Hij
is bezig aan zijn vierde termijn
(van zes jaar) in de Senaat.
Bayh wordt, net als Edward
Kennedy, gerekend tot de libe
ralen binnen zijn partij. Hij
leidde in het Congres de actie
voor verlaging van de kiesge
rechtigde leeftijd tot achttien
jaar; hij roerde zich fel (en met
succes) toen president Nixon
tot tweemaal toe een zeer con
servatieve rechter in het Hoog
gerechtshof wilde benoemen,
en hij is nu auteur van het
amendement op de grondwet
dat vrouwen dezelfde rechten
als mannen moet garanderen.
Bayh verzet zich ook tegen ho
gere defensieinspanningen.
Zijn taktiek is duidelijk. Hij
hoopt dat hij in de voorverkie
zingen net iets meer aantrek
kingskracht zal hebben dan de
andere liberale kandidaten.
Dat moet hem dan genoeg be
kendheid en steun bezorgen
om in juli de meerderheid van
de partij achter zich te kunnen
krijgen. „Ja, hij kan het," is de
leuze waarmee hij zijn campag
ne is begonnen.
Zijn aanhangers hebben al een
aardige bijnaam voor hem ge
vonden: de Kennedy uit het Mid
den-Westen.
Jimmy Carter:
nieuwe zuiderling
James Earl Carter (51 jaar),
oud-gouverneur van de zuide
lijke staat Georgia, wordt mo
menteel het meest getipt als de
kandidaat voor het vice-
presidentschap bij de verkie
zingen in november. Voor de
Democraten is hij vooral aan
trekkelijk omdat hij uit het
zuiden komt. Het zuiden stem
de tientallen jaren vrijwel auto
matisch op de Democratische
kandidaat, maar de laatste ke
ren liep dat mis. In 1968 gingen
de zuidelijke staten voor de De
mocraat Humphrey verloren
door het optreden van George
Wallace uit Alabama. In 1972
verkoos ook het zuiden Ri
chard Nixon boven de ver
lichte McGovern. De Democra
ten moeten dit gebied dus terug
winnen en daarbij kan Jimmy
Carter als tamelijk populaire
zuiderling waarschijnlijk goe
de diensten bewijzen.
Eerst moet hij in de voorverkie
zingen echter laten zien wat hij
in het open veld waard is tegen
zijn streekgenoot George Wal
lace. Als Carter er in slaagt de
invloed van Wallace terug te
dringen, zullen de Democraten
hem zeer erkentelijk zijn.
Politiek gezien lijkt Carter ver
der niet zoveel te kunnen bie
den. Hij is vier jaar gouverneur
geweest van Georgia en heeft
in die tijd geen wonderen ver
richt. Carter werd geboren in
een heel klein dorpje, waar zijn
vader pinda's verbouwde. Aan
vankelijk begon Carter na de
middelbare school aan een
loopbaan bij de marine, maar
toen hij een jaar of dertig was
ging hij terug naar het mooie
Georgia om er pinda's te gaan
verbouwen en te verhandelen.
Als zakenman deed hij het niet
slecht. Hij is nu een man in
goede doen met genoeg vrije
tijd om een dergelijke organi
satie voor zijn campagne op
poten te zetten.
George Wallace:
oude denkbeelden
Gouverneur George Wallace
(56 jaar) van Alabama is voor
lopig verreweg de bekendste
van de Democratische kandi
daten. Het is de vierde keer dat
hij naar het presidentschap
dingt. Hij leidt zijn campagne
nu vanuit een rolstoel, een pijn
lijke herinnering aan de voor
verkiezingen van 1972. Wallace
werd toen tijdens zijn toernee
in Maryland neergeschoten.
Hij overleefde de aanslag,
maar hield er twee verlamde
benen aan over.
Wallace heeft geen kans om
door de Democraten als kandi
daat te worden aangewezen.
Wel rekent hij op voldoende
aanhang om in juli op de partij-
conventie een hoofdrol te kun
nen spelen. Wallace predikt al
jarenlang eenvoudige conser
vatieve denkbeelden en dat zal
deze keer niet anders zijn. Hij
gaat tekeer tegen de
geldverslindende bureaucratie
in Washington en de hoge be
lastingen die de hardwerkende
Amerikanen bijna wurgen. Hij
waarschuwt voor de commu
nisten en pleit voor een goede
defensie.
Hij heeft zijn aanhang vooral te
danken aan zijn kernachtige
manier van uitdrukken en zijn
onfeilbaar gevoel voor wat de
mensen graag willen horen. Hij
werpt zich op als de verdediger
van de „gewone man" en
schijnt diens gevoelens goed te
kunnen vertolken. Wat hij in
dertien jaar als gouverneur in
Alabama voor die gewone man
heeft gedaan houdt niet over.
Alabama was en is een arme en
achtergebleven staat.
Voor de liberale Democraten is
Wallace met zijn conservatisme
onverteerbaar. In die kringen
herinneren ze zich nog erg goed
dat hij in de jaren zestig fel op
trad tegen zwarten die voor gelij
ke berechtiging streden.
Sargent Shriver:
beroemde zwagers
Sargent Shriver (60 jaar) wordt
altijd aangeduid als de „zwager
van de Kennedy's". Hij is ge
trouwd met Eunice, de zuster
van John, Robert en Edward.
Shriver begon zijn loopbaan in
het zakenleven in dienst van
vader Joseph Kennedy, voor
wie hij jarenlang een han
delscentrum leidde in Chicago.
Met zo'n schoonfamilie moet je
wel politieke belangstelling
hebben, maar Shriver heeft
zich tot 1972 nooit verkiesbaar
gesteld voor een hoge publieke
functie. In dat jaar koos McGo
vern hem als kandidaat voor
het vice-presidentschap. zodat
Shriver nu toch op enige ver
kiezingservaring kan bogen.
Daarvoor (van 1968 tot '72) had
hij president Johnson gediend
als ambassadeur in Parijs.
Ook in zijn huidige campagne
heeft Shriver zich niet ontpopt
als een politicus. Hij heeft zich
fel gekeerd tegen abortus,
maar houdt zich verder opval
lend op de vlakte. In zijn rede
voeringen haalt hij graag één
van zijn beroemde zwagers
aan. maar over zijn eigen
denkbeelden laat hij zijn ge
hoor veelal in het ongewisse.
Op grond van zijn relaties en
belangstelling wordt hij meest
al in het liberale kamp ge
plaatst. Hij is een verwoed le
zer en een verzamelaar van mo
derne kunst en heeft nogal wat
kennissen in intellectuele krin
gen. Maar dat lijkt een te smal
le basis voor een presi
dentschap.
Zelf lijkt hij ook niet zo zwaar
te tillen aan zijn kandidatuur.
Tegen zijn medewerkers heeft
hij gezegd dat zij er wel voor
moeten zorgen wat plezier te
beleven aan de campagne. Vol
gens sommigen is Shriver voor
al kandidaat omdat hij moet
van zijn vrouw.
