als een eiland in
Afrikaanse wereld
Kumi:
bonte,
•mmentaar
slag gijzelingen
Ï-Molukken
BOERDERIJ LEVERT MELK
VAN FRIESE KOEIEN
Safari voor
Afrika's
gezondheid (3)
Januari zeer zacht
Sneeuwberichten
het had niet zo
mogen gaan
een révérence voor mevrouw
concentratiekamp
monster
tijdbom
JDAG 17 JANUARI 1976
lag van de regering over de
ling van de gijzelingen in Bei-
Amsterdam is duidelijk voor
de regering tenminste duidelijk
;ijn. Er kan immers geen twijfel
[bestaan dat de regering met de
ling van deze gijzelingen een
(van ervaringen heeft opgedaan,
de toekomst bij een (onverhoop-
crhaling van deze gebeurtenissen
root nut kan zijn bij de bepaling
le strategie. En één van de
lessen van de strategie en tac-
m1k: zorg dat je tegenstanders zo
j j mogelijk weten van de wijze
ip je je doel wilt bereiken, zodat
en aangepaste tegenmaatregelen
d® m nemen.
■w
rs gezegd: als de regering nu
ijk had geschreven 'zus-en-zo
n n wij het gedaan, dat heeft een
he if effect gehad en dat niet', dan
toekomstige actievoerders in
al een blauwdruk van de rege-
lannen in handen gehad en
hun actie kunnen afstemmen.
veel openheid in deze zaken
jammer, maar wel realistisch
moeten zeggen is niet goed
n de zaak die wij allen voor-
(de veiligheid van ieder die zich
t Nederlandse grondgebied be-
schade doen.
ook dat er moeilijk bezwaren
i worden ingebracht tegen het
in de plannen van de regering
ling van het speciale recherche-
ter voorkoming van dergelijke
onder leiding zal staan van
icier van justitie, wiens identi-
rgen wordt gehouden. De
If en zijn familieleden zouden
andere geval weieens tot mik-
an een actie kunnen worden.
jkt het ons gewenst, dat er ook
team en zijn leiding enige vorm
iet-ambtelijke controle wordt uit-
nd. Het ligt voor de hand daar-
denken aan de wijze waarop
een aantal jaren het parlement
Idel van een kleine commissie
mdc uit de voorzitters van de
parlementsfracties) toezicht
op het werk van de BVD.
verband tenslotte nog wel één
vraag: waarin zal het werk van
uwe recherche-team zich wezen-
nderscheiden van het werk van
'D? Moeten wij uit de vorming
n dergelijk recherche-team aflei-
de BVD toch minder voor
m ak berekend is dan de regering
officieel heeft laten doorsche-
/erstandig niet al te hoge en
te directe verwachtingen te
a van het gesprek, dat van-
ctr begint tussen de Nederlandse
jtro en P°"^e^e vertegenwoor-
- van de Zuidmolukkers hier in
land.
s erste is het probleem dat ter
komt -ook door de geweldda-
kl ctic van de Zuidmolukkers - zo
s ikkeld dat het gesprek van van-
alleen maar een verkennend ka-
kan hebben. Er zullen nog heel
e' Rprekken moeten volgen, zij het
slichijnlijk op een lager niveau dan
a ag het geval is. Men kan im-
van bewindsheden moeilijk ver-
n b 1 dat zij gedurende een zo lange
n f Ie beschikbaar zijn voor een zo
ooi ikkeld technisch gesprek; een ge-
dat bovendien misschien nog
lieer tijd zal vergen dan het
Den Uyl zal zijn beschoren.
weede -en dat bepaalt mede de
ikkeldheid van het gesprek - is
iederlandse regering voor de
nolukkcrs een wat oneigenlijke
kspartner. Het 'grote gelijk',
de Zuidmolukkers zo naar ver-
zullen zij nooit van de Neder-
regering (van de Nederlandse
ng alleen) kunnen krijgen. Dat
ieg j mede uit Djakarta komen.
misschien zal het vandaag begon-
esprek er toe kunnen bijdragen,
ok elders (door wat de Neder-
regering via de gewone diplo-
nd_ ke kanalen laat doorsijpelen)
isen ,e?r'P voor de verlangens van de
ïolukkkers hier wordt gewekt.
ikeerd kan de Nederlandse rege-
lc Zuidmolukkers misschien enig
bijbrengen voor de geweldige
ationale dimensie die het Zuid-
tse probleem zeker zoals het
de Zuidmolukkers in Nederland
vordt gepresenteerd heeft
kwijls presenteren teveel Zuid-
S3 op het ogenblik hun poli
probleem op een niveau van
tntepolitiek of iets dergelijks; in
;eval op een niveau waar het
linst thuis hoort.
belang lijkt ook. dat bij het
ek in eerste instantie niet al te
tfordt nagekaart over het histori
ën juridische hoe-en-wat van het
Km. Dergelijke beschouwingen,
nuttig en interessant op zichzelf
leiden maar al te gemakkelijk
*at de kern van de zaak is: een
j d politiek probleem, waarvoor
w onder al te veel ballast uit het
ien, een oplossing moet worden
nden.
BINNENLAND
KUMI Het in het noordoosten van Oeganda gelegen lepracentrum
te Kumi is een eiland in een bonte Afrikaanse wereld. Een wereld,
die nog nauwelijks lijkt te zijn aangeraakt door de westerse manier
van leven. Wie zich buiten de omheining van het terrein begeeft,
moet onder een slagboom door, die wordt bediend door bewakers, de
'Askaris'. Daarbuiten zien we een savanne-achtig landschap met
groepjes hutten.
L GIRO 50500
LEPRASTTOmNGINSU
TROPENINSTTTUUT AMSTTRCUM
UW GIFT IS WELBESTEED
Fysiotherapeut Wim Brandsma onderzoekt een patiënt. Op de achter
grond een van de zie ken verblijven van het centrum.
Kumi ligt op een uur auto rijden afstand
van Soroti (rechts boven op het kaartje).
Het Teso-district, waartoe Kumi be
hoort, wordt bewoond door de Teso's,
een stam van kleine boeren met soms
grote kudden koeien en geiten. Ze
verbouwen mais, millet (een graan
soort), katoen, pinda's, bonen, zoete
aardappelen en papaja's, een soort
meloenen. De bevolking heeft niet te
kampen met een eenzijdige voeding,
maar wel met tekorten aan bij voor
beeld zeep, zout en textieL Sinds de
door president Idi Amin nagestreefde
Afrikanisering van de middenstand
en de 'economische oorlog', stagneert
de aanvoer van deze produkten en
zijn de prijzen bijzonder hoog.
'Gifmengsters'
De vrouw heeft op het platteland een
op z'n zachtst gezegd ondergeschik
te positie. Meer dan één vrouw en
veel kinderen verhogen de status van
de man, die de vrouw vanuit ons
standpunt gezien vaak als een ob
ject behandelt. Sonis neemt een
vrouw wraak op een haar aangedane
vernedering door de echtgenoot te
vergiftigen. Een inheems spreekwoord
zegt: 'Veel vrouwen, veel gifmeng
sters'. De angst voor vergiftiging en
voor de praktijken van toverdokters
leeft trouwens nog sterk. Ook is er
thans een toenemende dreiging (on
danks de kerstening van Oeganda
tweederde is christen) de geesten
door Huib Goudriaan
Deze reportage Is de derde in
een serie over het leprawerk
in Oeganda van de Nederland
se Stichting voor Leprabestrij
ding te Amsterdam. Het eer
ste artikel verscheen op 10
januari en het tweede op 13
januari.
Van oinze weericucmdiige medewerker
Ails Komimg Winter lim Scandinavië
dreigend op koanit zetten, is het
voor een weerman in Nederland
zaak Ihet hoofd koel te houden. Niet
altijd gaat ons land namelijk delen
in de ijspret. Irriterend zijn zulke
situaties, waarin de scheidingslijn
tussen vorst en dooi juist bij onze
noordoost-grens tot stilstand komt
of daar enige tijd heen en weer
blijft schommelen (vorstgrens vrij
dagmiddag van Oslo vla Frankfort
naar Bern).
Wil een weersverwachting bij zo
een situatie nog enigszins trefzeker
zijn, dan is ervaring beslist wel een
vereiste. Ik wil graag toegeven, in
mijn jongere jaren meer dan eens
door de vorst bij de neus te zijn
genomen. Te veel was de verwach
ting van winterkou dan gebaseerd
op barometerstijgingen boven
Scandinavië, eraan voorbijgaand dat
voor een flink doorkomende oost
tot noordoostelijke transportwind
ook luchtdrukdalingen in Frankrijk
en de Golf van Biskaje noodzake
lijk zijn. Nu op meer gerijpte leef
tijd, gaat er bij zo een ontwikke
ling als die van de laatste dagen al
gauw een rood lampje branden, dat
maant tot voorzichtigheid. Dan
kom je er minder gemakkelijk toe.
er bijvoorbeeld van uit te gaan, dat
het Kanaal-hogedrukgebied op kor
te termijn de geest zal geven. Hier
zit te veel een element van specu
latie in en dit leidt tot verwachtin
gen die bij het publiek de Indruk
wekken 'jetzt geht's los". Het doet
er dan niet toe, of die prognoses
worden gerelativeerd met de nodige
van de voorvaderen weer te aanbid
den. Soms klinkt 's nachts opnieuw
het ritme van de drums en worden de
resten van voorouders opgegraven,
die 'kenbaar hebben gemaakt' dat ze
een beter graf wensen.
Wie het terrein betreedt van 'Kumi
Leprosy Centre' (zoals het heet in dit
land, dat Engels als officiële taal
heeft), ziet wit geschilderde barak
ken, maar daartussen groepjes pa
tiënten, die onder bomen in het gras
zitten. Deze patiënten behoren tot de
steeds wisselende groep van twee
honderd tot tweehonderd vijftig le
pralijders, die er worden behandeld
en dan naar huis terugkeren.
Sinds 1968, toen de Nederlandse
bedruipen. Heel veel lepra-veldwer-
Stichting voor Leprabestrijding het
beheer van Kumi overnam van de
anglicaanse kerk van Oeganda (die
het in deze vorm had geërfd van de
Engelse zending) is het geen lepro
zen-kolonie meer. Volgens een plan
van dokter D. L. Leiker, de Neder
landse lepradeskundige, werd dokter
Bert Landheer belast met het veran
deren van de leprozen-kolonie in een
'behandelcentrum'. Er is nu een cen
trum tot stand gekomen, met onge
veer 12.000 thuis wonende patiënten
in behandeling, waarbij niet meer
slagen om de arm: daar leest het
publiek todh overheen.
Het heeft mij eigenlijk verbaasd,
dat de allereerste, door het KNMI
uitgegeven en via het ANP aan de
dagbladen verstrekte weekend-ver
wachting donderdagavond gewaag
de van een temperatuurdaling tij
dens het weekeinde met de sugges
tie. dat het tot vorst zou komen.
Dit temeer, omdat de gebruikelijke
driedaagse computerverwachting
voor zaterdag en zondag geen
vriestemperaturen in uitzicht stel
de. Desgevraagd verklaarde men bij
het KNMI dat zoiets bij onzekere
situaties kan voorkomen, maar ik
blijf het een wonderlijke zaak vin
den. dat naarbuiten met twee mon
den wordt gesproken.
Tenslotte dan mijn visie op het
weekend-weer: geen invallende
winter, maar wisselvallig, overwe
gend Atlantisch weer met middag-
temperaturen tussen 7 en 9 graden
celsius. Schepen ten noordwesten
van Spanje rapporteerden gister
middag luchtdrukstijgingen tot drie
millibar in drie uur. terwijl in
Scandinavië sterke luchtdrukdalin
gen voorkwamen, gisteravond voor-
zoals in India nog voorkomt dui
zend mensen geïsoleerd in een kolo
nie gelaten hun lot dragen.
Directeur H. E. M. de Bok van de
Nederlandse Stichting voor Lepra
bestrijding te Amsterdam licht dit
toe: 'In 1968 begon het project onder
leiding van Bert Landheer. De opzet
was er met Nederlandse kennis en
financiële steun een centrum van te
maken, dat zichzelf financieel kan
kers worden nu al betaald door de
Oegandese regering en de boerderij
van het centrum draagt een steentje
bij tot de financiering. Ook zijn we
een eind op weg naar de verwezen
lijking van een andere doelstelling,
die van de Afrikanisering. Dit is het
streven het centrum tot in de top
door Oegandese mensen te laten be
zetten. Kortom, Kumi is in zeven jaar
tijd eigenlijk wel een voorbeeld ge
worden van een stuk ontwikkelings
werk', aldus directeur De Bok.
De patiënt wordt dus, dankzij een
uitgebreid net van lepra-veldwerkers
(waarover in een volgend artikel
meer), die woden begeleid door het
centrum, thuis behandeld. Zij kunnen
daardoor leven zoals ieder ander.
Slechts de ernstige gevallen komen
naar het ziekenhuis: en meestal maar
tijdelijk. De gruwelijk verminkte le
al in zuid-Zweden (plaatselijk 7%
mb. in drie uur), tijdens de passage
van een hard lopende sneeuwsto-
ring nabij Stockholm.
Om 7 uur gisteravond gaf het Zuid-
finse Jokioine een temperatuur van
-28 gr. C., terwijl Jutland een snel
le dood beleefde tot 4 a 6 gr. boven
nul. En dat terwijl Nederland de
eerste januari-helft is doorgekomen
met een gemiddeld over het etmaal
vijf graad Celsius te hoge tempera
tuur. Uit Middelburg vernam ik dat
de tjiftjaf op dezelfde vroege datum
als vorig jaar is verschenen, en dat
er veel kluten zijn. Ongewoon
vroeg is de kraanvogel. De flora is
iets minder voorlijk dan in januari
1975, vermoedelijk omdat december
gemiddeld bijna vier graden min
der warm is geweest dan een jaar
terug.
In de Alpen sneeuwt het en dat
gaat nog wel een tijdje door. De
sneeuwtoestand voor de skieërs is
vrijwel overal verbeterd. Pas zon
dag nemen de neerslagkansen af.
De bergen zijn in wolken gehuld.
In de Harz zij nnu skiliften in
gebruik gekomen. Op het Zugspitz-
platt ligt nu tweeënhalve meter
poedersneeuw bij -15 gr. C.
HOOG WATER zondag 18 januari 1976
Vlisslngen 2.32 - 14.54: Harlngvlietsluizen
2.48 - 15.03: Rotterdam 4.32 - 17.06: Sche-
veningen 3.50 - 16.01; LJmuiden 4.23 -
16.34; Den Helder 8.46 - 20.58: Harlingen
11 06 - 23.06: Dellzijl 0.22 - 12.50.
HOOG WATER maandag 19 januari 1976
Vlissingcn 3.13 - 15.36: Harlngvlietsluizen
3.30 - 15.44; Rotterdam 5.12 - 17 47: Sche-
venlngcn 4 26 - 16.39: IJmuiden 5.00 -
17.13: Den Helder 9.33 - 21.41: Harlingen
11.52 - 23 47; Delfzijl 1.01 - 13.32.
pralijders, zoals we die in Europa
van foto's kennen, zijn in Kumi nau
welijks te vinden. Wel zijn er enkele
patiënten oudere mensen, die zich
te laat lieten behandelen met medi
cijnen die ernstige verminkingen
hebben.
Inventarisatie
Om een indruk te geven van wat er
zo allemaal in het centrum omgaat,
hieronder een inventarisatie met eni
ge cijfers. Het centrum wordt geleid
door projectleider dokter Michiel van
Diggelen (31). Het ziekenhuis van
het centrum beschikt over een goed
uitgeruste operatiekamer, ziekenza
len in aparte barakken, een labora
torium en apotheek. De staf hiervan
bestaat uit dokter Henk Beukenhorst
(31), die de operaties uitvoert en uit
28 Oegandese medewerkers, zoals
verplegers, lepra-veldwerkers en de
chef verpleging S. Okubal. De fysio-
therapeutische afdeling bstaat uit fy
siotherapeut Wim Brandsma (28) en
zijn assistent C. A. Acellum. De lei
ding van de revalidatieafdeling en
orthopedische werkplaats heeft de
Engelse miss Margaret Phillips, die
beschikt over een Oegandese staf van
17 medewerkers.
Het centrum heeft een school voor
lepra-veldwerkers met als instructrice
mevrouw E. A. Huskinson (Engelse)
die wordt bijgestaan door een assis
tent-instructeur en zes man huishou
delijk personeel (de school heeft 51
leerlingen). Er is een lagere school,
aanvankelijk opgezet voor lepra
patiëntjes, maar nu 'algemeen' voor
de omgeving, met driehonderd leer
lingen. Deze school beschikt over 22
stafleden, waaronder onderwijzers,
administrateurs en koks.
De administratie van het centrum,
onder leiding van de Oegandees N.
Kasenge, telt zes medewerkers. Er
zijn verder zes chauffeurs, een auto
monteur, vijf bewakers (Askaris),
een keuken met zes koks, wasserij
en kleermakerij met zes medewer
kers, magazijn met dertien, onder-
houd- en bouwafdeling met ongeveer
vijftig en 'plantsoenendienst' met ne
gen medewerkers. Tot het centrum
behoren dominee W. Otaala van de
Kerk van Oeganda (anglicaans) en
pastoor Fr. Stuppner van de rooms-
katholieke kerk. Binnenkort komt er
ook een kleuterschool, een initiatief
van doktersvrouw Greet van Digge
len, die als ex-kleuterleidster Oegan
dese meisjes tot leidster wil opleiden.
Boerderij
Het paradepaardje van Kumi is de
boerderij, die bijdraagt in de exploi
tatiekosten van het centrum, vlees en
melk levert en werkgelegenheid. Vo
rig jaar is de Friese boer Jan de Wolf
opgevolgd door de Oegandese land
bouwdeskundige T. A. K. Kalukusu
als leider van de boerderij. Farm
manager Kalukusu is trots op de
honderd Friese koeien: 'Die geven
veertien a vijftien liter melk per dag
in de natte tijd en twaalf tot tien in
de droge tijd. Ze doen het hier uit
stekend, hoewel deskundigen jaren
geleden, toen ze in Oost-Afrika wer
den ingevoerd, voorspelden dat ze
ons klimaat niet zouden kunnen ver
dragen.' De boerderij, een model-farm
en een van de grootste van Oeganda,
heeft totaal 1635 koeien rondlopen
op ongeveer tienduizend hectare
grasland. Er wordt tweeduizend liter
melk per maand geleverd aan het
centrum en aan een melkfabriek. De
koeien worden met de hand gemol
ken; arbeiders zijn goedkoper dan
machines, waarvan reparatie en re
serve-onderdelen in een ontwikke
lingsland bijzonder duur zijn of soms
niet te verkrijgen.
Hoe de koeien aan water komen is
een voor de hand liggende vraag in
de droge tijd, die nu in Oeganda
heerst. De farm manager: 'Elk om
heind stuk land heeft een eigen wa
terbak, waarvan het water wordt op
gepompt uit het meer.' (Ook het cen
trum heeft een eigen waterleiding,
die wordt gevoed door het naburige
meer). Tot nu toe draagt de boerderij
150.000 Oegandese shilling (ruim
50.000 gulden) bij aan de exploitatie
kosten van het centrum. Elke week
worden ook twee (Afrikaanse, geen
Friese, die moeten de melk leve
ren koeien geslacht voor de
vleesvoorziening van stafleden zowel
als patiënten.
WC-rol drogen
Wie in een inventarisatie van het
centrum niet mag ontbreken is de co>-
ordinator van het lepra-veldwerk, de
Engelsman R. A. C. Huskinson, in de
wandeling 'Husky' genoemd. Over
Husky, een oude rot, die sinds 1947
in Afrika werkt, doen heel wat ver
halen de ronde. Bij voorbeeld hoe hij
zijn Afrikaanse huisjongen ('boy')
omstandig uitlegde, hoe een nat ge
worden wc-rol in de zon moest wor
den gedroogd en daarna behoedzaam
opgerold. Tijdens mijn verblijf wierp
hij. bij het optuigen van zijn kerst
boompje. vers geplukte katoen van
een afstand in de boom, als surrogaat
voor engelenhaar. Mevrouw Huskin
son applaudisseerde geestdriftig en
riep uit: 'Well done. Husky, well
done!' ('Uitstekend, Husky!') De pio
niersgeest leeft nog in Kumi.
TROUW/KWARTET 5
onder redactie van loessmil
Het is nu alweer bijna 2 maan
den geleden, dat Francisco Fran
co y Bahamonde, die beter be
kend was als generaal Franco van
Spanje, is overleden. In de we
ken dat er verwoed aan hem ge
dokterd werd, hebben velen zich
afgevraagd of dat nou wel ver
antwoord was bij zo'n oude man.
Prof. dr. G. den Otter geeft daar
nu in het januarinummer van
het Nederlands Tijdschrift voor
Geneeskunde een onomwonden
antwoord op: nee. Aan de hand
van de 'kroniek van Franco's
sterfbed' uit Trouw-Kwartet van
20 november komt hij tot de con
clusie, dat de medici rondom
Franco al sinds 7 november groot
gevaar liepen door hun handelen
'niet het leven, doch het sterven'
te verlengen. Desondanks wordt
de 83-jarige dan nog naar het
ziekenhuis overgebracht en aan
medische apparatuur gekojypeld,
hij krijgt nog bloedtransfusies en
'na een grote dosis kalmerende
middelen geraakt de patiënt in
blijvende bewusteloosheid. Men
zou zo zeggen: laat hem nu maar
met rust. Maar nee. op 14 no
vember wordt opnieuw geope
reerd
'De ziektegeschiedenis na 7 no
vember', aldus prof. Den Otter,
'is de helaas welbekende opeen
volging van niet meer oplosbare
complicaties en een wat chaoti
sche medisch-chirurgische 'doene-
rijals reactie daarop'. En: 'Op en
na 7 november bestond er voor de
patiënt geen enkele reële kans op
herstel. Doordat men het ogenblik
waarop men had behoren terug te
treden, niet onderkende, heeft
men de patiënt (en zijn familie)
een zinloze hoeveelheid leed be
rokkend en een menswaardig ster
ven onmogelijk gemaakt. Zulks
behoort een medicus niet te doen.
Toch doen medici dat nog dage
lijks, ook buiten Spanje'.
Prof. Den Otter, die zijn Spaanse
collega's 'betweterij' verwijt,
hoopt dat de medische wereld zal
weten te voorkomen, dat de ge
neeskunde degenereert tot pro
motor van een verlengd sterven
in plaats van dienstbaar te zijn aan
het leven.
Baby-olifant Conny van de San Diego dierentuin in Californië heeft
geleerd om op te zitten en pootjes te geven. Toen de presidentsvrouw
Betty Ford dan ook op bezoek kwam. wilde Conny haar kunsten wat
graag vertonen. Ze maakte een sierlijke buiging voor mevrouw Ford
en het lijkt er zelfs op of Conny er vriendelijk bij glimlacht, maar dat
zal wel iets te maken hebben met de versnapering die als beloning
voor haar vertoning klaar ligt.
trouillewagens een reusachtige
vogel door de straten van de stad
San Benito zagen zweven, zon
der één keer met zijn vleugels
te klapwieken. Het dier was wit,
zijn vleugels hadden een span
wijdte van een meter of veertien,
en volgens de agenten had het
wel iets weg van een ooievaar of
een pelikaan. Maar wat het nu
precies is, is nog altijd niet dui
delijk.
In West-Duitsland mag je onge
straft een legbatterij voor 'con
centratiekamp' uitschelden. Een
Westduitse rechtbank heeft daar
mee een kippenhouder in Düssel-
dorf ongelijk gegeven, die zich be
klaagd had over uitspraken van
de bekende prof. Bernhard Grzi-
mek. Die heeft de legbatterijen
publiekelijk betiteld als 'concen
tratiekampen' en de daar gelegde
eieren als 'concentratiekamp
eieren'. In de Bondsrepubliek,
voegde prof. Grzimek daaraan
toe, zijn wel zestig miljoen 'con-
centratiekampkippen'. De pluim
veehouder, Willi Schmitz, had er
bij de rechter bezwaar tegen ge
maakt op die manier voor 'kamp
bewaker' te worden uitgemaakt,
maar de rechter stond vierkant
achter Grzinjek. En als er één
land is waar ze tot oordelen op
dit terrein bevoegd zijn, is dat
Duitsland wel.
De bewoners van het zuiden van
Texas hebben sinds een maand of
twee een geheimzinnig monster
in huis: een gevleugeld dier, wel
zo groot als een flinke auto, waar
over bij gebrek aan een beter
idee gesproken wórdt als 'de gro
te vogel'.
Eerst waren het alleen geruch
ten, ontstaan op een speelplaats
in het stadje Robstown. Daar zou
een soort vogel gezien zijn met
enorme vleugels. Volgens De
Limburger, die het monster-ver
haal heeft opgediept, kwamen
daarop al gauw verontrust^ brie
ven en telefoontjes los van aller
lei mensen die het beest ook ge
zien zouden hebben. En toen volg
den de 'bewijzen': zo liet een te
levisiestation ongeveer een week
geleden de afdrukken van buiten
model vogelpoten zien, gesigna
leerd op een pas omgeploegde ak
ker in de buurt, waar 'de grote
vogel' rondgezworven zou heb
ben. Te oordelen naar die af
drukken moet het, éls het be
staat, inderdaad een grote vogel
zijn: drie tenen waren zichtbaar,
22 centimeter breed en 30 lang.
Maar het sprekendste bewijs
komt toch wel van politiemannen,
die onafhankelijk van elkaar, op
Zeven jaar gelden stopte een mo
toragent in de Japanse stad
Foetsjoe met veel misbaar een
geldauto. 'Ren voor je leven' riep
hij tot de chauffeur en de vier
begeleidende bankemployées. 'Er
tikt een tijdbom in de wagen,
die elk moment kan ontploffen!'
De vijf mannen bedachten zich
geen ogenblik, maakten zich hals
over kop uit de voeten en lieten
hun kostbare lading aan de poli
tieman over. Toen er na een hele
tijd nog steeds niets ontploft was.
werd de situatie him al gauw dui
delijk: de 'politieman' bleek een
gehaaide, als motoragent verklede
dief, die zich in hun afwezigheid
met 300 miljoen yen zo'n 2'.4
miljoen gulden uit de voeten
gemaakt had.
Sindsdien is er met man en macht
naar de dief en het geld gespeurd,
maar zonder een schijntje succes.
Honderden rechercheurs en vrij
willigers hebben het land uitge
kamd, een karwei dat uiteinde
lijk het drievoudige van de buit
gekost heeft. Sergeant Isjikawa,
belast met de leiding van de
zoekactie, heeft zich in die zeven
jaar geen rust gegund; al die tijd
nam hij zelfs geen enkele vakan
tiedag op. Hij alleen al heeft zo'n
tienduizend kilometer gelopen
om een spoor te vinden, waarbij
hij twintig paar zolen versleet.
Bij meer dan 20.000 huizen heeft
hij aangebeld, ongeveer 116.000
mensen heeft hij ondervraagd.
Alle moeite is vergeefs geweest.
De dief kan nu rustig ergens van
zijn rijkdom gaan genieten, want
na zeven jaar zijn in Japan bank
overvallen en gelddiefstallen ver
jaard. Hij kan zelfs ongestraft
een politiebureau binnenstappen
en zeggen dat hij het was. En op
dat moment wacht heel Japan
'Kun je het ook in een ander tempo, Simpkins?'
