'We hebben tijd, geld,
ruimte en mensen nodig'
IAV
dichtbij
lommentaar Vrouwenarchief bij veertigjarig bestaan:
aatscommissie 1
atscommissie 2
apenhandel
Subsidie geweigerd
door het comité
Jaar van de Vrouw
Pi
KRp^
Bf¥vi
JAAR
p3S!
j|J
pttf
BBpgn
pi/in a
jpBSll
Sï#."!
mm
Wat nachtvorst
v/eërraoporten
gasten aan de kerstmaaltijd
'drankzucht'
kerstgroet
wie
^ÉNSDAG 10 DECEMBER 1975
BINNENLAND
TROUW/KWARTET 5
geruime tijd woj-dt er gediscussi-
over de vraag of we met de
lige ondernemingsraad wel op de
Ie weg zijn. Op zichzelf is dat
lijk al merkwaardig, want de wet
Ie ondernemingsraden dateert eerst
1971.
heeft dus nog maar een betrek-
ijk korte ervaring met deze wet
laan. Ongeveer drie jaar geleden
it zelfs in bijna de helft van alle
'oor in aanmerking kome;nde be
ren nog een ondernemingsraad
len ingesteld. Maar volgens de
jste gegevens wordt er nu in vrij
tempo vordering gemaakt met de
ing van deze wet. Nu mag niet
len vergeten dat het vrij lang
geduurd vóór de huidige wet
1971) tot stand kwam. En tegelij-
ijd staat wel vast dat wijzigingen
Ie huidige wet ook niet van van-
op morgen kunnen worden gerea-
:rd.
hernieuwde discussie is dus op
:elf niet zo'n groot bezwaar. Ze
niet als daarmee wordt bereikt dat
ïtuele wijzigingen in deze wet te-
[jkertijd verbeteringen zijn. Maar
lijkt het nog niet op. Minister
ia had de Sociaal Economische
(SER) een advies over de onder-
lingsraden gevraagd. Het antwoord
de SER was verre van unaniem,
dat wekt geen verbazing wanneer
weet dat de huidige wet ook al
compromis was van nogal ver
lopende standpunten.
door Cisca Dresselhuys
die discussie in de SER heeft
:r anderen de heer Lanser erop
rezen dat de ondernemingsraad een
op zichzelf staand instituut bin-
een onderneming is. Elk bedrijf
een zekere omvang kent naast een
lemingsraad ook een raad van
lissarissen. Als men over de
de taken en de bevoegdheden
de ondernemingsraad praat kan
het andere orgaan, de raad van
imissarissen niet buiten beschou-
laten. En het was verheugend te
^tateren dat Lanser daarin onder
:ren bijval kreeg van de socialisti-
SER-leden De Galan en Van den
I. En in onze krant heeft met
een deskundige als prof. Van
tem zich indringend met het
:uk van de ondernemingsraad
[gehouden.
probleem spitst zich nu toe op de
fllg of bij een wijziging van de wet
-yfle ondernemingsraden de bedrijfs-
-jng uit deze raad moet worden
Jeerd of niet. Terecht heeft de heer
eer er gisteren in een rede te
en (nogmaals) duidelijk op gewe-
dat de onderneming een samen-
tingsverband is en dat een ver-
lling van de ondernemingsraad tot
personeelsraad, waarin voor de
ctie geen plaats meer zou zijn niet
in het proces van de verdere
ocratisering. In wezen worden bij
instellen van een personeelsraad
ctie en personeel tegenover elkaar
aatst Waar juist samenwerking is
oden.
ser heeft verder als zijn mening te
oen gegeven dat suggesties of
tstellen van de zijde van het kabi-
in die richting dan ook geen
weging verdienen,
r de voorzitter van het CNV
t het daar gelukkig niet bij gela-
Hij heeft er nog meer voor
eit om zoals in bovenstaande is
hetst de gehele beleidsbepalende
ctuur van de onderneming op-
v in studie te nemen,
blijkt ons een verstandig advies
het kabinet over een hoogstbelang-
zaak. Het voorstel van Lanser
ook goed aan bij een eerder
ane suggestie van prof. Van Zu
il die in onze krant voor de
elling van een staatscommissie
ft gepleit.
dit verband is het ook goed te
nneren aan de rede die prof. Albe-
n de Eerste Kamer over deze zaak
ft gehouden. Ook daarin klonk
Iers grote ongerustheid door over
verhaaste stappen op dit zo gevoe-
terrein.
kabinet kan zichzelf door deze
[esties over te nemen (onnodige)
tieke problemen besparen.
ïcht heeft Kruisinga, de voorzitter
de CH-Tweede Kamerfractie, het
bleem aan de orde gesteld van het
enbezit in Nederland en terecht
heeft hij de bescherming van de
gheid van de burger daarbij als
aÉangspunt genomen,
n belangwekkend als het probleem
e vraag: wat doe je er aan? Het
•hit ons voor dat ook dit geval het
bleem in de eerste plaats bij zijn
't prong moet worden bestreden en
in zijn gevolgen. Het moet niet
iinair gaan om het wapenbezit bij
viduen net zomin als het bij de
^bestrijding, om een ander politiek
'fT bleem te noemen, moet gaan om
bezit van drugs. De grootste aan-
■n ht moet zich richten op degenen,
het mogelijk maken dat individuen
:7I lens (of drugs) in hun bezit heb-
er mensen, die zonder vergunning
wapens (en de bereidheid die te
j ruiken) rondlopen, is verontrus-
P- Veel verontrustender nog is het
dat het kennelijk voor mensen, die
obscure redenen op het bezit van
AMSTERDAM 'Wat we nodig
hebben om van ons vrouwen-
ledig archief te maken zijn tijd,
archief een echt, goed en vol-
geld, ruimte en mensen. Heel
wat dus', zeggen Claire Rappan-
ge en Sacha Vries, beiden werk
zaam bij het Internationaal Ar
chief voor de Vrouwenbeweging
in Amsterdam, dat deze maand
veertig jaar bestaat.
Vrijdag wordt dit feit, gezien de
financiële middelen, heel be
scheiden gevierd met een 'open
dag' en een kleine tentoonstel
ling van wat het archief te bie
den heeft aan boeken, tijdschrif
ten, foto's, tekeningen en andere
zaken op het gebied van de vrou
wenbeweging.
Het Vrouwenarchief, in deze vorm
uniek in de wereld, wordt in ons land
eigenlijk niet genoeg gewaardeerd
door allerlei instanties, vinden de
werkneemsters. Men beseft niet hoe
apart het is, dat er ergens een in
stelling is, waar alles te vinden is op
het gebied van de vrouwenbeweging,
zowel nationaal als internationaal.
Die te kleine waardering blijkt vol
gens hen uit het feit, dat het archief
veel te weinig geld ter beschikking
krijgt om boeken te kopen en abon
nementen op tijdschriften en kranten
te nemen. Onlangs nóg werd een ex
tra subsidie, die men aan het Natio
naal Comité voor het Jaar van de
Vrouw had aangevraagd (vijfduizend
gulden) geweigerd met de lakonieke
mededeling, dat het doel, waarvoor
dit geld gevraagd was (het ordenen
van de archieven) 'geen belangrijke
manifestatie was in het kader van
het Jaar van de Vrouw'. Ook van de
overheid, het ministerie van CRM en
de gemeente Amsterdam komen
niet zulke bedragen los, dat men de
ruimte heeft om het archief echt
goed op te zetten.
'Vorig jaar hadden we, schrik niet,
een budget van vijftienhonderd gul
den om boeken te kopen, kranten
abonnementen te nemen. Dat slaat
natuurlijk nergens op. Een boek is
tegenwoordig al gauw 25 gulden en
neem eens een paar abonnementen
op kranten en tijdschriften: dan ben
je al door je hele vijftienhonderd
gulden heen. Dat betekent, dat wij
voor een groot deel nog altijd zijn
aangewezen op meelevende mensen,
die ons kranteknipsel3, boeken of fo
to's sturen. We hebben hier op het
archief geen enkel abonnement op
een dagblad. Dat is natuurlijk te gek
om los te lopen, maar ja, als we
daar ons geld aan besteden, kunnen
we, zoals gezegd, geen boek meer
kopen. Wij gebruiken ons privé-abon-
nement dus om te knippen voor het
archief, maar zodoende mis je na
tuurlijk veel kranten, want wij le
zen elk ook maar één krant. Geluk
kig zijn er veel goedwillende men
sen, die ons inderdaad interessante
knipsels opsturen, maar je bent op
deze manier toch eigenlijk weinig
professioneel bezig,' vertelt biblio
thecaris Claire Rappange.
Hoger
Dit jaar was het budget, om voor de
drie medewerksters onverklaarbare
redenen, opeens een stuk hoger. Men
had nu ongeveer achtduizend gulden
te besteden. 'We weten niet of dit
een eenmalige toekenning was, mis
schien vanwege het Jaar van
de Vrouw, of dat we in de toekomst
helemaal wat beter zullen zitten.
Overigens: het is ons stichtingsbe
stuur, dat alle financiële zaken met
Het propvolle archief met links bibliothecaris Claire Rappange en rechts Sacha Vries.
de officiële instanties afhandelt,
daar weten wij niet erg veel van',
aldus Claire Rappange.
'Dank zij het feit, dat wij alledrie
werkelijk enorm fanatiek zijn en
naar alle mogelijke manifestaties
sjouwen (zoals bijvoorbeeld de
Emancipade) waar we wat we maar
gratis krijgen kunnen, meepikken,
krijgen we wel het een en ander bin
nen. Laatst zijn we naar een paar
Belgische vrouwendagen geweest.
We lopen daar dan echt met grote
boodschappentassen rond om maar
mee te kunnen nemen, wat we kun
nen krijgen. Verder zijn we vaak
dagen bezig met links en rechts brie
ven te schrijven naar uitgeverijen,
kranten en dergelijke met het vrien
delijke verzoek, om gratis -ecensie-
exemplaren van boeken (we bespre
ken ze natuurlijk nooit) of gratis
kranteknipsels. Allemaal best leuk
en aardig, maar het slokt een enor
me hoop van onze tijd op. Want we
krijgen hier dagelijks ook nog zo'n
tien of twintig bezoekers, die we
moeten helpen met allemaal nazoe
kingen. En één van ons is maar vol
ledig in dienst, de twee anderen heb
ben geen volle baan', aldus Sacha
Vries. 'Ik denk trouwens niet da': an
dere bibliothecarissen met bood
schappentassen lopen rond te schui
men op manifestaties om spullen bij
elkaar te krijgen.
Ruimte
Dat geld, mensen en tijd dus nodig
zijn, is wel duidelijk. Als vierde
broodnodige punt noemden Claire en
Sacha 'ruimte' en wanneer je in het
archief, dat uit één flinke kamer be
staat, rondkijkt, is het overduidelijk,
dat er inderdaad meer ruimte moet
komen. Op alle stoelen, in de gangen
vrouwenbeweging'
A r\
WMijm
1 BAANBREKEND
WERK VOOR DE
VROUW
BIBLIOTHEEK
STUDIECENTRUM
ARCHIEF
1935-1975
herengr.262 amsterdam I
Het nieuwe affiche van het
V reu wenar chief
en op de vloer liggen stapels tijd
schriften, die nodig opgeborgen zou
den moeten worden, maar waarvoor
de plaats ontbreekt.
'Komend jaar krijgen we er weer
een paar hele archieven bij, bijvoor
beeld dat van het Nationaal Comité
van het Jaar voor de Vrouw. Leuk
hoor, maar het beslaat in het totaal
zo'n zestien meter en die hebben we
gewoon niet. We hopen er volgend
jaar een stukje ruimte'bij te krij
gen, hier in ditzelfde gebouw. Dat
zou zeer welkom zijn', vertelt Claire
Rappange.
Het vrouwenarchief is in 1935 opge
richt, onder meer door Rosa Manus,
de vriendin van Aletta Jacobs, die
na diens dood haar bibliotheek be
heerd heeft. Het vrouwenarchief is
dan ook begonnen met een groot
aantal boeken, die van Aletta Jacobs
waren geweest. Ook kreeg men de
correspondentie van deze strijdster
voor vrouwenrechten.
Gesloten
In de oorlog werd het archief al heel
snel door de Duitsers gesloten, niet
in het minst omdat Rosa Manus een
jodin was en bovendien vanwege de
anti-fascistische houding van alle
mensen, die piet het érchief te ma
ken hadden. Een groot deel van de
boeken en tijdschriften zijn toen
weggesleept naar het Duitse Rijk.
Gelukkig lag de hele corresponden
tie van Aletta Jacobs in een bank
kluis, waar hij ongedeerd is geble
ven.
Na de oorlog moest men alles weer
van de grond af aan opbouwen om
dat van het vroegere bezit maar on
geveer tien procent is teruggeko
men. Af en toe kwam er eens een
boek terug uit Polen, Tsjecho-Slo-
wakije of Duitsland, maar dat ble
ven uitzonderingen. Hetitierendeel
is nooit meer teruggekomen.
Hoewel het Vrouwenarchief op het
ogenblik nog met allerlei moeilijk
heden te kampen heeft, maakt het
nu toch wel een van de beste tijden
in zijn geschiedenis door. 'Met de
nieuwe emancipatiegolf uit de jaren
zestig, zijn wij ook weer meer in
de belangstelling komen te liggen.
We werken, ondanks alles, toch echt
prettig nu. We laten ons ook niet
tegenhouden door enig gebrek aan
ruimte om dingen aan te nemen of
te kopen. Als het hier is, zien we
wel weer verder. We streven er naar
dat dit archief een instelling wordt
waarin alles te vinden is, wat in Ne
derland gepubliceerd wordt over de
positie van de vrouw'.
wapens gesteld zijn, zo gemakkelijk is
aan die wens te voldoen.
Uit het Arnhemse proces over het
plan de Koningin te gijzelen, is geble
ken dat. toen de wens naar wapenen
en het geld daarvoor aanwezig was,
bintien de kortste keren aan deze
wens kon worden voldaan. Voor wie
het geld (en de duidelijke wil) heeft,
schijnen moderne wapenen zoiets te
zijn als een pak suiker of zout voor
normale stervelingen.
Natuurlijk móet de overheid zich te
weer stellen tegen het boze verlangen
naar het bezit van wapenen. Beter
echter is het kwaad nog één fase
eerder aan te pakken, door de verdor
ven mentaliteit te bestrijden van men
sen, die bereid zijn aan dat verlangen
tegemoet te komen door het produce
ren en verhandelen van wapens (met
geen ander doel dan daar goed geld
aan te verdienen). Een dergelijke be
strijding is niet alleen op principiële
gronden beter te rechtvaardigen; zij is
waarschijnlijk op het praktische vlak
nog effektiever ook.
Van onze weerkundige medewerker
Een echte donkere dag voor kerst
mis. Zo was het gistermiddag nadat
wolkenvelden van de Noordzee over
ons heen waren geschoven. Ze hin
gen samen met een zwak front uit
Schotland, dat weinig of geen re
gen of motregen meer produceerde.
Tegen dde bewolking tekenden zich
van tijd tot tijd in V-formatie vlie
gende ganzen af. Het waren kleine
verspreide groepjes zo in de trant
van de eerste Engelse vliegtuigen.
diie zomer 1941 's avonds over ons
land naar Duitsland trokken. (Iets
nieuws toen). Grotere aantallen
ganzen zijn in andere streken in
dit naseizoen al wel gesignaleerd.
Zo moeten er bij Sneek zo'n dui
zend zijn aangekomen of voorbijge
vlogen. Die ganzen zijn wintergas-
ten uit het noordoosten, waar
schijnlijk uit Lapland. In noord-
Zweden, noord-Finland en noord
west-Rusland vriest het dan ook
matig tot streng en er is de afgelo
pen dagen veel sneeuw gevallen. In
de hogere niveau's staat een zeer
krachtige koude noordelijke stro
ming. In Zuid-Scandinavië is het
zaohter. Denemarken voorziet ook
voor de komende dagen aanhou
dend milde westenwinden.
De komst van trekganzen uit het
noordoosten wil dan ook niet zeg
gen dat Nederland nu binnenkort
wordt ondergedompeld in winterse
transportkou. Het is louter een ver
huizing van de vogels van die kou
de noordelijke gebieden naar meer
zuidelijke en zuidwestelijk gelegen
streken waar de temperatuur hoger
is. Hoe zouden die ganzen ook het
toekomstige circulatiepatroon voor
West-Europa in hun kop kunnen
hebben?
Op dit moment blijven de vooruit
zichten op wind uit richtingen tus
sen noordwest en zuidwest, maar
die wind is wel veel zwakker ge
worden nu de van IJsland naar
Scandinavië bewegende depressies
minder actief geworden zijn. Bij de
zuidpunt van Groenland lag gister
avond ook nog weer een storing
van 1005 millibar dde in oostelijke
richting bewoog. Belangrijk is voor
ons dat. het Ierse hogedrukgebied
(1030 millibar) zich naar midden
Europa uitbreidde wat stabiliserend
werkte. Het gaf een sterke nachte
lijke afkoeling door uitstraling.
Soesterberg meldde dinsdagmorgen
ai -2 en in Engeland (Sussex) werd
toen al -3 tot - 5 graden gemeten
op normale waarnemingshoogte
van 1% meter. Ook in de komende
nachten moet Nederland blijven re
kenen op plaatselijk lichte vorst,
voornamelijk dunkt ons in het
zuieben en midden van het land, het
daehtst gelegen bij de as van hoge-
dnik.
Weerrapporten van gisteravond 19 uur,
maximum temperaturen en neerslag.
Amsterdam geheel bew. 7 0
De Bilt zwaar bew. 7 0
Deelen mist 6 0
Eelde zwaar bew. 6 0
Eindhoven mist 4 O
Den Helder zwaar bew. 7 O
Luchth. Rtd. zwaar bew. 7 O
Twente zwaar bew. 4 0
Vilssingen half bew. 7 O
Zd. Limburg mist 5 O
Aberdeen zwaar bew, 1 0
HOOG WATER
voor donderdag 11 december
Viissingen 7.38-20.20. Haringvlietsluizen
3.00-21.40. Rotterdam 10.04-22.57. Scheve-
ningen 8.41-21.12. ÏJmuiden 9.30-22.01. Den
Helder 0.13-12.09. Harlingen 2.41-14.55. Delf
zijl 4.54-17.45.
onder redactie van loessmil
Gasten aan de kerstmaaltijd
'Ik zou wel eens een kerstdiner
wilïen hebben met de Ierse domi
nee Paisley, de Zuidafrikaanse
premier Vorster en paus Paulus
als disgenoten. Dan zou ik
van ds. Paisley wel eens willen
weten wat het kerstfeest voor
hem betekent. Ik zou van hem
willen horen hoe hij zijn ophitse-
rijen en aanmoedingen van dat
brute geweld tussen protestanten
en rooms-katholieken kan rijmen
met die boodschap van de timmer
manszoon uit Nazareth.
En Vorster zou ik vragen
of hij via zijn geweten met die
apartheidspolitiek van hem wel
eens bij Jezus van Nazareth te
biecht is gegaan. Hij zou er
toch ook nog eens aan herinnerd
moeten worden, dat bij de drie
wijzen uit het oosten zich ook
een zwarte koning bcVQnd. En de
paus, die zich opstelt als Christus'
vertegenwoordiger op deze aarde,
zou ik zeggen niet te twijfelen
aan zijn goede bedoelingen en aan
zijn oprechtheid. Maar ik zou er
aan toevoegen het afschuwelijk te
vinden hoe hij in en op bepaalde
situaties reageert'.
Aan het woord is Herman Em-
mink in het kerstnummer van de
Strijdkreet, waarin namens het
Leger des Heils aan een aantal
bekende Nederlanders gevraagd
wordt welke drie gasten ze het
liefst voor hun kerstdiner zouden
uitnodigen. Harriet Freezer kiest
Annie M. G. Schmit, Oliver Hardy
en Sint Nicolaas; Jan Brusse vindt
Jezus, Marx en Freud een 'mo
dieuze keus', zou liever zijn over
leden ouders en grootvader kie
zen, maar ziet op tegen een twee
de afscheid en kiest daarom voor
Picasso, Rabelais en Diane de Poi
tiers. Car el Heinsius zou jazz-
trömpettist Chet Baker, Israels
premier Rabin en het zendelin
genechtpaar Amcorenburg uitno
digen en ook Frits Behrendt no
digt Rabin uit, maar don samen
met Sadat en Kissinger, „omdat ik
geloof dat slechts door direct en
persoonlijk contact die menselijke
relatie kan ontstaan, waaruit dan
weer beter begrip en wederzijdse
waardering kan groeien als voor
waarde voor een duurzame vrede
in het nog steeds zo explosieve
nabije oosten".
Dr. A. H. van den Heuvel wil
Martin Luther King, Mahatma
Ghandi en Camillo Torez vragen,
„alle drie gestorven in hun dienst
De Engelsen zijn nogal geschrok
ken van een verklaring van hun
minister voor energiezaken. Tony
Benn voluit Anthony Wedge-
wood Benn die voor de BBC-
microfoon vertelde elke dag ze
ker een liter of acht thee naar
binnen te werken. Artsen hebben
zich al bezorgd over deze mede
deling uitgelaten, niet zozeer om
dat Benn zoveel vocht binnen
krijgt, maar wel omdat de kans
er in zit dat hij aan caffeïne-ver-
slaving lijdt of zal gaan lijden.
Volgens The Guardian had ook de
Jockey Club commentaar: 'Als
Benn een paard was', zou het be
stuur gezegd hebben, 'zouden we
hem beslist niet laten draven'. En
hun doping-deskundige heeft er
aan toegevoegd dat caffeine nooit
als dopemiddel in de draverij ge
bruikt mag worden, omdat men
geen enkele zekerheid heeft over
de uitwerking. 'Zeker is dat paar
den er niet harder door gaan lo
pen. Soms blijven ze gewoon
stokstijf staan met het schuim op
de lippen'. Dat zal minister Benn
vermoedelijk niet zo gauw over
komen, maar The Guardian heeft
wel gauw uitgerekend dat de mi
nister de laatste veertig jaar bij
elkaar al een dikke 125.000 liter
thee achter de kiezen moet heb
ben.
Hoewel de Engelsen gemiddeld
niet meer dan een kopje of vier
per dag drinken, is het nationale
thee-instituut niet onder de in
druk van Benn's 'drankzucht'.
Daar weten ze zich nog levendig
te herinneren, dat Brigitte Bar
dot, voor filmopnamen in Enge
land, per se zo'n tachtig kopjes
thee per dag wilde, maar die liet
ze dan wel zo koud worden dat
ze meer dan de helft weggooide
en vervolgens een nieuw kopje
liet aanrukken. Dat is dus niet
zo'n goed voorbeeld van iemand
die de heer Benn nog overtreft,
maar het thee-instituut heeft nog
wel een sterker staaltje bij de
hand: in het noorden van Enge
land woont volgens de heren van
het instituut een man, die dage
lijks ruim twintig liter drinkt.
Ook allemaal thee.
aan de mensheid; ze zijn alle drie
harde, maar prachtige kerstverha
len". Dr. F. Boerwinkel zou Wil
lem van Oranje willen spreken
('een mens die ondanks alles
trouw bleef aan de roepstem die
hij eens gehoord had"), verder dr.
Mar ga Klompé om haar trouw
aan haar kerk en 'haar grote
openheid voor het echt nieuwe' en
de historicus Arnold Toynbee.
Conny Vink wil aan tafel met
'mensen waar ik respect voor heb'
(Churcill, John Kennedy, ds.
King, de koningin en prins Bem-
liardHelen Shepherd kiest voor
haar vader, Eva den Hartog en
Jezus, maar dr. J. Verkuyl durft
zover niet te gaan: 'Ik vind de
vraagstelling zo beschamend en
verootmoedigend datik liever op
zo'n vraag zou zwijgen en naden
ken in mijn persoonlijke leven.
Ik denk, dat ik het ant-
word moet geven in de praktijk
zoals het Leger des Heils dat
doet'.
Er staat natuurlijk meer in dit
kleurige kerstnummer; over het
hoe, waar en waarom van het Le
ger, over Kerststallen, met veel
afbeeldingen van kerstgroepen
van overal, natuurlijk ook kerst
verhalen en nog veel meer. Het
nummer is voor 1,10 bij alle af
delingen van het Leger des Heils
te krijgen. Voor 2,40 (storten op
postgiro 420.000 t.n.v. de Strijd
kreet, Amsterdam, met vermel
ding 'kerstnummer') wordt het
per post thuisgestuurd.
Al voor de tiende achtereenvol
gende keer brengt de KLM zo
omstreeks kerst de groeten van
Nederland over aan New York.
Groefcjés eigenlijk, want het stuk
je Nederland dat achter de enor
me ramen van het KLM-kantoor
op Fifth Avenue voor de nieuws
gierige blikken van duizenden
kleine en grote New Yorkers is
uitgestald, is maar klein. Sterker
nog: het is een stukje Maduro-
dam, waarin de Bossche kathe
draal Sint Jan, pas sinds dit jaar
in het miniatuurstadje, het mid
delpunt vormt. De New Yorkers
kunnen de kathedraal en zijn his
torische Madurodamse omgeving
tot en met nieuwjaarsdag zien.
'Wie van de drie?' is een van de
deelnemers noodlottig geworden.
Het t.v.-spelletje wordt onder de
titel 'zeg de waarheid' ook in
Amerika regelmatig gespeeld en
daarbij is een van de deelnemers
die er als niet-echte oplichter bij
zat, door een kijker ontmaskerd
als óók een echte oplichter. De
drie mannen gingen allen door
voor een tot Amerikaan genatu
raliseerde Russische taxichauf
feur, die een boek heeft geschre
ven over zijn vroegere activitei
ten als zwarthandelaar en flesse-
trekker in Moskou. De echte ex-
oplicliter was ene Juri Brosjin,
eén van de beide anderen de 50-
jarige Igor Mestsjerski, die be
weert een Russische grootvorst
te zijn. De 'grootvorst' bleek aan
het eind van het spelletje een van
de twee 'valse oplichters' te zijn,
maar agent Harold Bedell, die
naar het programma zat te kij
ken, liet zich niet foppen. Hij her
kende Mestsjerski als de man die
onlangs na een auto-ongeluk in
zijn district zijn wagen liet re
pareren en de garagehouder be
taalde met een ongedekte cheque
van zo'n achttienduizend gulden.
Bedell waarschuwde zijn New-
yorkse collega's dat er nóg een
echte oplichter in de t.v.-studio
zat en zo kon de 'grootvorst' nog
diezelfde avond worden gearres
teerd.
'Misschien kunen we een slangenbezweerder inschakelen.'
