Groene Kakatoe',
volutie op toneel
«s?
1
9
erken uit 20e eeuw
beheerste visie
31
Groots pianospel
van Annie Fischer
Sopraan Anna Haenen in
Poulencs 'eenvrouwsopera'
Koffie kies je met zorg» Koffie is niet iets waarmee
je risico's neemt.Want koffie drink je immers
wanneer X gezellig is» En juist voor zulke momenten
kies je lekkere, geurige koffie»
Daarom hou je X op Roodmerk»
AErtrouwd.Van Douwe Egberts» I Ip^f döuwe
Jean Pommier
onstuimig
pianist
Voor miljoenen
brandschade
Douwe Egberts koffie... lekkere koffie.
110-1
DAG 20 NOVEMBER 1975
TROUW/KWARTET PS11 - RH13
Undré Rutten
{RDAM Het Onafhankelijk Toneel, dat onder de vleugels
'oneelraad Rotterdam opereert, geeft op het ogenblik (t.m.
>mber) het Shafy-theater een reeks voorstellingen van zijn
productie 'De groene Kakatoe' van de Oostenrijkse schrijver
Schnitzler. In december volgt er een serie in het Piccolo-
in Rotterdam.
j heeft dit stuk gekozen om
erkelijke opzet ervan. 'De
:aketoe' is namelijk een Pa-
waar iedere avond een groep
jezig is, niet in een normale
ing: zij doen zich voor als
in revolutionairen, en de be-
gen komen daarheen om fijn
n griezelen. En dat terwijl in
en van Parijs de revolutie
op het punt staat uit te bre
it is op zichzelf al boeiend
groep jonge spelers, die de
heden van het toneel willen
•en. Aan de ene kant moeten
zij mensen uit de betere kringen spe
len, aan de andere kant niet zo zeer
verdachte types, en dat zo moeten
doen, dat de klanten wel de stuipen
krijgen, maar toch het veilige gevoel
hebben dat het maar spel is. Totdat
het tenslotte overgaat in ehnst, waar
bij de oude wetten in hun tegendeel
verkeren en de slachtoffers in een
andere sociale laag vallen.
Ook is er de mogelijkheid enige ver
wijzingen in te bouwen naar de bui
ten-parlementaire acties van de jaren
'70 van onze eeuw. Hetgeen dus ook
gebeurt. Ook zijn er kleine poppen
kast intermezzi ingelast, waarin nog
ede Vries met het heuse draaiorgeltje in 'De groene kakatou'
t Onafhankelijk Toneel.
Weert
rE ini
ST elft
lotaris
t Hille
dag 2
met v
i bove
mber
uur b
$Adr. Hager
l
>V
7/,
AG Op papier leek het HOT-concert door het Residentie-
I dinsdag een opwindende avond te worden. Ditmaal niet het
JJ^an vandaag of gisteren, maar dan toch wel van eergisteren.
IJK tend werd het echter allerminst, zelfs de Brazilaan Villa-
J Jbleek niet in staat het hart sneller te doen kloppen. Of mis-
hij juist wel, maar was het de (Friese) visie van David
it l)n waardoor men met een nuchtere bril naar een opwindend
^^■vjaans feest keek.
rig concert met als het ware
tere kostuum met vest van
int als symbool. In deze om-
van het HOT-theater lijkt
musik no. 1 van Hindemith
geleden geschreven, tussen
1975 is dan ook wel het een
gebeurd. Zoals het schrijven
Konzert op. 24 door We-
wel haast tastbare toppunt
alftonencompositie. De negen
intalisten gaven tamelijk
:t notenbeeld in de gewenste
weer; een belevenis werd
ergave niet. Werkelijk over-
ls dirigent kon Porcelijn on-
ille zichtbare inspanningen
nog niet, het gaat wat moei-
1 beheerst hij duidelijk de
Het 'Concertino voor piano
nstrumenten' van Janacek is
ve eeuw oud, sterke muziek,
'ar gaf een wat bleke weer-
i dit spirituele geheel.
met een gelijkmatige polsslag de
Haagse buitenlucht weer opzoeken.
andere verwijzingen te vermoeden
zijn, maar dat wordt niet helemaal
duidelijk.
Twee podia
De eigenlijke voorstelling speelt zich
af op twee kleine podia aan weers
zijden van de zaal, verbonden door
een loopbrug. De spelers komen tel
kens van achter drie dubbele klap
deuren te voorschijn en de twaalf
vervullen uiteenlopende rollen, het
geen op zichzelf al de dubbele bodem
in het stuk benadrukt, maar tegelij
kertijd ook mimische en gestische
krachttoeren vergt, die meestal goed
lukken. De voorstelling is opzettelijk
in tamelijk korte scènes opgesplitst,
die door tussenaankondigingen, al
dan niet gezongen, van elkaar zijn
gescheiden. Het worden dus een aan
tal 'acts' voor een of meer acteurs,
die niet alle even sterk zijn, ook niet
altijd even goed aan elkaar verbon
den, zodat het publiek dat aan
klaptafels zit op klapstoeltjes in een
ruimte, die met een bar een café
suggereert niet steeds 'meegeno
men' wordt. Het is, ook na een reeks
voorstellingen al in de Lantaren in
Rotterdam, nog altijd een opvoering,
die nog verder moet groeien, waar
de spelers zelf nog meer greep op
moeten krijgen.
door W. H. Wolvekamp
ROTTERDAM De uitstekende
indrukken die Roberto Benzi verle
den week donderdag met het door
hem geleide Rotterdamsch Philhar-
monisch Orkest achterliet met
een Debussy-Mendelssohn-program-
ma, vonden goeddeels een bevesti
ging in hetgeen hij dinsdag met het
Orkest ten gehore bracht. De zui
ver orkestrale gedeelten van dit
programma werden gevormd door
Mozarts symfonie no. 38 in D gr.
(de zg. Praagse) en Respighi's vier
symfonische impressies Pini di Ro
ma.
Het muzikale hoogtepunt voor deze
avond vormde echter het optreden
van de 30-jarige Franse pianist Jean
Bernard Pommier in Fauré's Balla
de in Fis gr. en in de na de pauze
gespeelde Variations symphoniques
van César Franck. Fauré's helaas
zelden te horen Ballade (oorspron
kelijk een compositie voor piano-so
lo, maar later door Fauré van een
instrumentale begeleiding voorzien)
bracht subliem en uiterst klankvol
klavierspel. In Francks symfonische
variaties was het pianospel van
Pommier in het slotdeel geheel naar
de aard van de muziek, onsttuimig
en temperamentvol, met behoud van
de klankschoonheid. De orkestrale
begeleidingen klonken onder Rober
to Benzi zowel in Fauré als in
Franck zeer accuraat en fraai afge
stemd op het spel van de solist.
Bewegingsvrijheid
voor schrijvers
WENEN De internationale orga
nisatie van auteurs, P.E.N., heeft
aangedrongen op actie ter waarbor
ging van vrijheid van beweging voor
alle schrijvers, en bescherming voor
diegenen die vervolgd worden we
gens verdediging van de mensenrech
ten. Een resolutie van die strekking
werd dinsdag aanvaard in het Execu
tive Committee van de P.E.N. in
Wenen.
Terwijl het debat over deze resolu
tie gaande was, werd gemeld dat de
verbannen Russische schrijver Vla
dimir Maximov Oostenrijk niet bin
nen kon komen wegens moeilijkhe
den met zijn reisdocumenten. Ver
moedelijk stond dit in verband met
de intrekking van zijn Russische
paspoort die vorige week in Moskou
bekend was gemaakt.
door Piet Visser
ties
schreef Otto Ketting zijn Or
aties. Hij stelt de toehoorder
ilegenheid rustig het verloop
geheel tot zich door te laten
het werk heeft een gestadig
inde tred. Als vakman is Ket-
r i hier een van de meest ge-
rde Nederlandse componisten.
van Villa-Lobos had de uit-
k moeten worden, doch mede
ide weinig klankrijke produk-
het kamerkoor van het Rot-
Conservatorium kon men
AMSTERDAM Ruim twee uur
pianospel van allerhoogste klasse,
onderbroken door twintig minuten
pauze. En nog had het niet eens
zo heel talrijke publiek niet ge
noeg van deze muziek: Beethoven,
Schubert, Liszt. Men dwong de pia
niste, van gevorderde leeftijd, in zijn
enthousiasme om nog meer en méér
muziek van dit niveau voor te dra
gen. Het mag dan als een bewijs van
waardering gelden, het mag voor
jonge artiesten een aanmoediging
betekenen; tegenover een zo groot
se prestatie als we dinsdag in de Gro
te Zaal hoorden, mag toch ook wel
respect en beleefdheid staan!
Annie Fischer begon haar recital in
de serie 'Vijf Meesters aan het Kla
vier' met een frisse aanpak van
Beethoven's Vierde Sonate (op. 7)
in een vlot en weloverwogen alle
gro-tempo dat een innig muzikale
gestalte gaf aan de opzet van de
compositie. Ook in de snelste en
zeer virtuoos voorgedragen passages
bleef dit spel op hoog peil zonder
daarbij aan poëzie in te boeten. Zij
jongleerde met de dynamiek ook in
de langzame delen en de muziek
bleef nobel.
Andere kant
Een geheel andere kant van de mu
zikale dichterlijkheid openbaarde zij
in de vier Impromtu's (op. 142) van
Franz Schubert: een zelfde en voor
zichtig toegepaste virtuositeit
bracht een gelijk gestemde poëti
sche visie; alleen dichterbij, wat de
indruk wekte van 'het Schubert-lied
vertaald op de piano'.
Het half uur "Liszt' de Sonate in
b kwam over als een orkestraal
pianospel, met een duizelingwek
kende wisseling in klankverhoudin
gen en een telkens herkenbare me-
lodieënvloed van het thema.
door R. N. Degens
AMSTERDAM Al enkele malen heeft de sopraan van de Nederlandse Operastichting Anne Haenen, op
koffieconcerten in diverse plaatsen van het land de veeleisende '(éénvrouwsopera' van Poulenc 'La voix
humaine' gespeeld.
Met beroemde voorgangsters in deze
creatie zoals de Franse Denise Duval
en de Nederlandse Elisabeth Lugt, is
dat een riskante onderneming. Niet
alleen omdat het publiek vergelij
kingsmogelijkheid heeft met voor
treffelijke creaties van het stuk,
maar ook omdat deze frustrerend
voor een andere vertolkster kunnen
zijn. Voor Anne Haenen, die de
laatste tijd vaker in belangrijke ope
ra-rollen en concert-uitvoeringen de
aandacht trekt, was dit geen beletsel
de prachtige Franse tekst van Coc-
teau (een telefonische monoloog van
een vrouw die door haar geliefde
verlaten is) op muziek van Poulenc,
in te studeren. Dinsdagavond was zij
er voor het eerst mee in Bellevue-
Centrum in Amsterdam, waar het,
samen met' Circles van Luciano Be-
rio (ook met Anne Haenen als solis
te) op 2 december weer gaat.
Als de harpiste die in het stuk van
Berio ook nodig is, niet ziek was ge
worden, zou het deze dinsdag ook al
een hele Anne Haenen-avond gewor
den zijn. Nu werd het programma
gevuld met muziek van o.a. Satle,
Cage en Bussotti, uitgevoerd door
Jannelotte Herzberger, viool, Maar
ten Bon, piano en Michael de Roo,
slagwerk.
Na de pauze dus Anne Haenen aan
de telefoon, met, inplaats van de
oorspronkelijke orkestpartij, piano
begeleiding door Han Wilmink. Ge
geven* het feit dat het publiek in deze
kleine ruimte bijna op de lip van de
lijdende vrouw zat, plus de weinig
inspirerende pianopartij (op een wat
ontstemd instrument), plus de te dro
ge akoestiek, moet men bewondering
hebben voor wat Anne Haen er nog
van maakte.
Het komt in dit werk minder op de
wat oppervlakkig-illustrerende mu
ziek dan op de sterk dramatische
tekst aan. Die werkt alleen optimaal
bij een indringende voordracht in
perfect Frans. Daar was Anne Hae
nen maar in enkele momenten aan
toe.
Te zeldzaam nog om de wisselende
heftige gemoedsbewegingen van de
vrouw voortdurend suggestief te ver
beelden. Maar waar het lukte, bewees
zij dat zij een van de weinigen is die
deze zware opgave wel aan zou kun
nen. Maar misschien toch beter met
een Nederlandse vertaling.
DELFZIJL Een brand heeft gis
ternacht in de aluminiumfabriek
Delfzijl (Aldel) voor enkele tiental
len miljoenen guldens schade aan
gericht. De schade is niet alleen
van materiële aard, maar ook het
gevolg van stagnatie in de proces
voering. Tegen beide soorten scha
de is de Aldel verzekerd.
De brand verwoestte twee van de
vier 'gelijkrichters'. De oorzaak is
niet bekend; het kan kortsluiting
zijn geweest.
Enkele uren na de brand kon het
werk in de elektrolysehal al worden
hervat. Het personeel kan gewoon
door blijven werken, ondanks een
wijziging in de procesvoering. Het
bedrijf is inmiddels begonnen met
het instellen van het onderzoek.
Ook de verzekeringsmaatschappijen
zullen een onderzoek instellen.
Volgens de directie van de fabriek
is er geen direct gevaar geweest
voor het personeel. De gelijkrich
ters staan in een apart gebouwtje
tussen de twee enorme elektrolyse-
hallen .Een van de verbrande appa
raten is inmiddels vervangen door
een reserve-apparaat. De situatie
leverde geen gevaar voor de men
sen op, omdat de steeds aanwezige
bedrijfsbrandweer onmiddellijk in
actie kon komen.
(je weet dat 'tgoed is)
Roodmerk 2.65
