'Alex Luigjes bleef spelen
met stukjes gekleurd glas
f
=a
Uw probleem ook het onze
Wat dunkt u,
broeders?
Nieuwe (overdekte)
antiekmarkt in Amsterdam
'Ik kan over kleuren praten als een kok over zijn gerechten'
MAANDAG 10 NOVEMBER 1975
TROUW/KWAR"
iTBNC
door Fred Lammers
AMERSFOORT „Het is al
ruim veertig jaar mijn vak,
maar eigenlijk ben ik de kleine
jongen gebleven die het heer
lijk vond met stukjes gekleurd
glas te spelen. Vele van mijn
werkstukken zijn spelender
wijs ontstaan, ik heb er geen
ontwerpen voor gemaakt. De
meeste grote mensen zijn het
spelen verleerd.''
Het is de glazenier Alexander
Luigjes <61) aan te zien dat hij
een tevreden mens is. Hij kan
zo boeiend vertellen, dat je de
tijd vergeet.
De zon stond hoog aan de hemel
toen ik hem. op een mooie najaars
dag, opzocht in zijn atelier aan de
Amersfoortse Kortegracht, en de
avond was al over de stad gedaald
toen ik de deur van zijn „hok",
zoals hij het omschrijft, achter me
sloot.
Voor Alex Luigjes was de werkdag
nog lang niet ten einde. „Ik ben
hier vaak om elf pur nog te vinden.
Ik ben geen man die 's avonds bij
de televisie gaat zitten of achter
zijn krant. In de beslotenheid van
mijn atelier voel ik me het meest
op mijn gemak. Elke dag verlang
ik weer naar deze plek. Als kind
kan je nauwelijks wachten om uit
bed te komen als .ie jarig bent. Dat
gevoel heb ik nog elke dag! Om ne
gen uur ben ik altijd present en als
ik bezig ben met een grote op
dracht al om acht uur. Voor mijn
vrouw is dat niet zo gezellig, maar
ze is eraan gewend."
Alex Luigjes maakt nu prachtige
glas-in-lood ramen voor kerken en
andere gebouwen en restaureert ze
ook. Monumentenzorg doet vaak
een beroeo op hem. Daarnaast
werkt hij in opdracht van particu
lieren. In binnen- en buitenland
zijn werkstukken van hem te vin
den in allerlei soorten formaat,va
riërend van bijbelse voorstellingen
(het raam in de gereformeerde
Ontmoetingskerk in Goor is daar
een mooi voorbeeld van) tot ramen
waar het alleen aankomt op de
kleurschakering.
..Op kleuren raak ik nooit uitgeke
ken. Ik kan over kleuren praten als
een kok over zijn gerechten." zegt
Alex Luigjes. „Moet je die zon eens
zien. half achter een wolk. Schitte
rend. net goud. en dan die takken
van die boom op de voorgrond.'
SCHERVEN
Dat Alex Luigjes glazenier werd
lag, achteraf gezien, voor de hand.
Zelf vindt hij het niet zo vanzelf
sprekend. ..Ja. als kind verzamelde
ik al stukjes glas. Dat begon toen
ik een jaar of vijf was. Scherven
van flessen vond ik prachtig en een
stuk rood glas van een autoachter
licht was helemaal het einde. Je
had in die tijd nog niet zo veel au
to's. Met die scherven ging ik fi
guurtjes leggen. Ik zag er van alles
in. Voor mijn vader, die een schil
dersbedrijf had, was dat een reden
mij niet in dienst te nemen toén ik
van de lagere school kwam.
„Dat gebeurde wel met mijn boe
zemvriend Wouter. Ik was enorm
jaloers op hem. Over mij zei vader:
Fantasten kan ik niet gebruiken.
Hij had wel een beetje gelijk. Ik
herinner me nog dat ik met verf
ALEX LUIGJES kiezen tussen tube verf en stuk kaas
'Elke dag heb ik het gevoel dat ik jarig ben'
Buurtkinderen
Wat die ruitjes betreft: Alex Luig
jes is niet vergeten dat hij eens 'dat
glazenmannetje' was. Als iemand
een gewone glas-in-lood ruit nodig
heeft, kan men rustig op de Korte
gracht aanbellen. Alex Luigjes is
blijven tekenen en ging na geruime
tijd les te hebben genomen tevens
schilderen. 'Heel lang was dat uit
sluitend een hobby van me. In de
oorlog heb ik bijvoorbeeld alle kin
deren uit de buurt uitgetekend,
voor de aardigheid. Ik ben pas in
mezelf gaan geloven als schilder
toen ik tien jaar geleden opdrach
ten kreeg portretten te maken.'
Landschappen en bloemen tekent
Luigjes eveneens. 'Mijn aquarel-
lenboek heb ik altijd bij me. zelfs
als ik hier in de buurt ga wandelen,
wat ik graag doe. Ik neem het mee,
zoals anderen een doos met tabak
bij zich steken. Maar als ik een
naambordje op mijn huisdeur zou
moeten laten aanbrengen zou
daarop komen te staan: Alex Luig
jes: glazenier en kunstschilder.
Glazenier komt op de eerste plaats.
Bloemist had ik ook wel willen
worden. In dat vak kan je ook met
kleuren en vormen werken. Ach
teraf ben ik blij dat het niet is ge
beurd. Bloemen gaan altijd dood.
en ramen blijven.' Hoewel Alex
Luigjes tegenwoordig bijna alles
zelf ontwerpt Cleder zijn vak, ik ga
ook niet aan een operatietafel
staan') houdt hij terdege rekening
met de verlangens van zijn op
drachtgevers. 'Ik ben niet zo eigen
wijs om tegen de mensen die bij
me komen te zeggen: dat maak ik
wel uit. Ieder mens heeft zijn eigen
ideeën over kleuren. Belangrijk
voor mij is dat mijn kjanten in mij
geloven. Ik laat ze stapels kleuren
foto's zien en als het kan, sleep ik
ze overal mee naar toe om ze ter
plekke werkstukken te tonen. Ik
begrijp heel goed dat zo'n op
dracht voor velen moeilijk is. Je
praat per slot van rekening over
iets dat nog niet bestaat.'
Aanpakken
van mijn vader mijn eerste schilde
rij maakte op onze schuurdeur.
Ellebogen
Thuis tekende ik ook graag, maar
omdat we een groot gezin hadden,
was het met je ellebogen werken
om aan tafel een goed plaatsje te
krijgen. Vader had in zijn werk
ook met glazenmakers contact en
op die manier kwam ik bij een
Amersfoorts bedrijf in dienst, dat
zich bezighield met vensterruiten
en glazen schuifdeuren. Er was
weinig artistieks bij. maar ik vond
het mooi. Figuurlijk verdronk ik in
al dat gekleurde glas. Het leverde
me dikwijls een schop onder mijn
achterwerk op. omdat mijn baas er
geen knecht op na hield om glas te
gen het licht te houden en er ande
re experimenten mee uit te voe
ren."
Alex kwam als jongen van ze
ventien bij een bedrijf in Hilver-.
sum terecht, waar iemand werk
zaam was, die zelf ontwerpen
maakte. „Ik keek tegen hem op, en
ging er maar al te graag op in toen
hij me aanbood tegen een vergoe
ding van een gulden per week les
te geven. Het kostte me twee kwart
jes van mijn zakgeld. Omdat va
der al mijn avondschool betaalde,
kwamen we voor die Hilversumse
lessen een fifty-fifty basis overeen.
Ik heb er veel geleerd, waar ik,
toen ik in 1934 voor mezelf begon,
veel profijt van had."
Crisistijd
In het begin was het eenvoudig
werk dat Alex Luigjes aannam. 'Je
kon geen hoge eisen stellen. Het
was midden in de crisistijd en de
mensen hadden niet veel .geld voor
glas-in-lood ramen. Eigenlijk is dat
na de oorlog pas goed op gang ge
komen.' In die oorlogsjaren was
Alex Luigjes vooral doende met
het vernieuwen van kapotgescho
ten ruiten.
'Ik heb mijn klanten altijd kunnen
helpen. Toen er geen glas meer
was te krijgen, kocht ik bij een fo
tograaf een partij glasplaten, die
vroeger eenzelfde functie hadden
als nu negatieven, en zette die in de
week, totdat er niets meer te zien
was van het fotobeeld dat er op
stond. Niet in alle gevallen is dat
goed gelukt. Jaren na de oorlog
ontstonden er wel eens problemen
als nieuwe bewoners, die niets van
de voorgeschiedenis afwisten, tot
de ontdekking kwamen dat er vage
afbeeldingen op hun ruitjes zicht
baar waren.'
De tijd dat het een financieel moei
lijke beslissing was of er een stuk
kaas of een tube verf zou worden
gekocht (.De keus viel dan meestal
op de verf, nadat mijn vrouw had
gesteld dat die kaas er ook wel zou
komen en dat we het anders maar
zonder moesten doen') behoort al
lang tot het verleden. Het is echter
aanpakken gebleven, tegenwoor
dig samen met zoon Sand,er van 28,
die ook het glazeniersvak heeft ge
kozen, en de 22-jarige dochter So
phie. die voor de boekhouding
zorgt, het vak eveneens in haar
vingers heeft en tussen de bedrij
ven door ook nog voortreffelijk
piano speelt op het instrument, dat
in het atelier staat opgesteld. Er
zijn wel eens mensen die me vra
gen hoe je glazenier wordt. Dan
zeg ik altijd: als je een half men
senleven geduld hebt en er niet te
genop ziet veertien uur per dag te
werken.' Aan het slot: 'Ik weet dat
er veel dingen zijn waai- ik nooit
aan toe zal komen. Ik heb nu meer
de vrije hand dan vroeger. Toch zit
ik naar mijn gevoel nog te veel vast
aan het 'verdient heden uw dage
lijks brood.' Ik heb wel eens mo
menten dat ik de hele boel zou wil
len laten staan en enkel nog doen
waar ik zin in heb. Zo hoop ik nog
altijd dat er eens een opdrachtge
ver bij me komt. die zegt: er is een
nieuwe kerk die versierd moet
worden. Hoe dat moet je zelf maar
uitzoeken. Ga je gang maar.'
door Mink van Rijsdijk
Mei de vijfde Assemblee van de Wereldraad van Kerken
vlak voor de deur, kun je je plotseling afvragen: gebeurt
cr in Nederland eigenlijk iets op het oecumenisch erf?
Wis en drie is dat het geval. Neem nOu dat vriendelijke
dorp X. Daar is men ferm aan het broeden geslagen op het
gouden ei van interkerkelijke samenwerking tussen her
vormde en gereformeerde kerken. En dan niet van dat
kinderachtige van een gezamenlijke bevrijdings- of her-
vormingsdienst, nee het werd echt menens in X. Ze kun
nen natuurlijk niet stoffen op een primeur, want na een
kleine dertig jaar oecumene werd het natuurlijk wel tijd,
maar a 11 abeter laat dan nooit.
De Xsteriaanse kerkraden praatten lang en ernstig op
gemeenschappelijke vergaderingen en tenslotte achte men
de tijd rijp de mening van het kerkvolk te peilen Ze ont-
wierpén daartoe een mooi formulier, gebaseerd op het
meerkeuzesysteeni. Voordeel van deze methode is dal dc
antwoorden snel geïnventariseerd kunnen worden. Dat er
ook nadelen aan deze methode zitten, drong niet zo door
De beide scriba's gingen actief enveloppen schrijven en
toen wervelde de enquête de gemeenten in Het laat zich
denken dat de kerkelijke bestuurders met groeiende be
langstelling op de reacties wachtten.
De eerste kwam drommels vlug. Niet via een.ingevuld
formulier, maar per telefoon. Van een zustei der gemeen
te. totahene. Het zou overdreven zijn haai als een Dolle
Mina te typeren, maar het enquêtepapier had het haar wel
bijna gemaakt. Want wat was het geval? De forumulieten
ware uitsluitend verstuurd aan de zogeheten gezinshoof
den. En waarom, zo vroeg de Xterse vrouw, was alleende
mening van de broeders belangrijk? Konden de zusters,
hokjes in kleurende, zich niet voor of tegen samenwer
king uitspieken Was het nog niet tot de broeders doorge
drongen dat vrouwen ovr de kerkmuren heen zo'n dikke
vijfa'g jaar geleden elkaar al gevonden hadden in een'Ne
derlands Christen Vrouwen Bond? Over samenwerking
gesproken, broeders, daar weten we inmiddels wel ons
weetje van hoor.
Aan e andere kant van de lijn ontstond verwarring.
iel dan ook niet te ontkennen dat er bij het enquctei ings-
pk.n helemaal geen ekening was gehouden met vrouwen,
die een mening zouden kunnen hebben Zij waren zoge
zegd even aan de aandacht ontsnapt. Geen fijne ontdek
king natuurlijk. Maar, vergoeilijkte de broeder, waar ge
hakt wordt, vallenspaanders en fouten kunnen hersteld
worden. Gerustgesteld legde de vrouw de jelefoon op de
haak. Dat had ze mooi geregeld. Ze had de goede zaak der
oecumene en die der jonge lidmatengediend. maar vooral
het gerammel van vrouwenketenen weer eens laten horen.
Derhalve ging ze des zondags vrolijk met de stammen op.
Dat de grote afknapper al voor haar gereserveerd lag, kon
ze natuurlijk niet bevroeden.
fEI
am
:.£P'
Van de kansel werd meegedeeld dat het de kerkeraadg
bleken was, dat sommige gezinnen aan één formulier ni
genoeghadden. Niemand behoefde daarover te tobbe
Na de dienst werden er, zo nodig, meedere exemplai
uitgedeeld.
En dat was dat. Geen oord va excuus, laat staan een otjjg
roep aan jonge leden of vrouwen toch vooral mee te we
ken.
Vrouwen in Nederland, zo pleegt men te zeggen
niet zeuren, die worden niet gediscrimineerd. In de ke ar).
voor spek en bonen meedoen? Onzin. De ambten
toch ook voor vrouwen open gesteld? Nou dan
Wat een vergissing te veronderstellen dat met het nemt
ean een paar maatregelen veel oud zeer is genezen. I fbe
spoorbomen zijn dan tenslotte wel voor vrouwen openg nis
gaan, maar het rode knipperlicht brandt nog steeds.
Voordat jet het in de gaten hebt. davert er weer een ma
nent ein aan je voorbij. Zeg maar dag met je handje.
teil
Aan de andere kant van de lijn ontstond verwarring. H
viel dan ook niet te ontkennen dat er bij het enquétenng jee:
plan helemaal geen ekening was gehouden met vrouwi
die een mening zouden kunnen hebben. Zij waren zogtrien
zegd even aan de aandacht ontsnapt. Geen fijne ontde
king natuurlijk. Maar. vergoeilijkte de broeder, waar g iee:
hakt wordt, vallenspaanders en fouten kunnen herste ,u"
worden. Gerustgesteld legde de vrouw de telefoon op
haak. Dat had ze mooi geregeld. Ze had de goede zaak d
oecumene en die der jonge lidmatengediend. maar voot jg;
het gerammel van vrouwenketenen weer eens laten hore li
Derhalve ging ze des zondags vrolijk met de stammen o
Dat de grote afknapper al voor haar gereserveerd lag, k( en
ze natuurlijk nietbevroeden.
Van de kansel werd meegedeeld dat het de kerkeraad gT111
bleken was, dat sommige gezinnen aan één formulier ni >n(
genoeg hadden. Niemand behoefde daarover te tobbe 'jS
Na de dienst werden er, zo nodig, meedere exemplar c
uitgedeeld.
En dat was dat. Geen oord va excuus, Iaat staan een o ing
ïoep aan jonge leden of vrouwen toch vooral mee te wt nuz
ken.
Vrouwen in Nederland, zo pleegt men te zeggen, moet
niet zeuren, die worden nieL gediscrimineerd. In de ke
voor spek en bonen'meedoen? Onzin. De ambten zi
toch ook voor vrouwen open gesteld? Nou dan.
Wat een vergissing te veronderstellen dat met het ncm
van een paar maatregelen veel oud zeer is genezen,
spoorbomen zijn dan tenslotte wel voor vrouwen open^
gaan. maar het rode knipperlicht brandt nog steeds.
Voordat jet het in de gaten hebt, davert er weer een mal
nentrein aan je voorbij, Zeg maar dag met je handje.
bei
,rl0'
na)
door Annemane Lücker
Amsterdam is een antiekmarkt rij
ker. Vorige week donderdag ver
richtte Johnny Jordaan (hoe kan
het Amsterdamser?) de officiële
opening in de voormalige machine
fabriek aan de Looiersgracht 32.
Initiatiefnemer en eigenaar Hans
Becker heeft grote plannen met de
uitbreiding van het pand, waar nu
nog slechts een deel van de bene
denruimte als markt is ingericht.
De opzet doet denken aan de gezel
lige Londense overdekte antiek
markten, waar hoedjes en gedeel
telijke afscheidingen nissen vor
men van de verschillende stands.
Tot nu toe zijn er een twintigtal
„winkeltjes" die qua handel een
behoorlijke gevarieerde inhoud
hebben. Zo is er een hoek met
schitterende oude poppen, waar
van de kleinste op tweehonderd
gulden beginnen. Oude poppen
Vraag: Tot voor kort heeft midden
op de Moerdijkspoorbrug een ge
denkteken gestaan, met daaronder
een tekst. Op verschillende manie
ren hebben we geprobeerd daar
iets meer over te weten te komen,
maar dat is niet gelukt Weet u het
misschien?
Antwoord: Ook onze pogingen bij
de Voorlichtingsdienst van de NS
hadden geen resultaat. Weet een
onzer lezers er iets over?
Reactie op vraag over de „Vrouwe
van Doorwerth": Verschillende
brieven ontvingen we over dit on
derwerp: In 1916/17 werd bij H. ten
Brink te Arnhem uitgegeven een
boekje geschreven door L. J. de
Boer. Eveneens van De Boer werd
een boek uitgegeven door Hollan-
diadr. Baarn, 1932.
Antwoord: In 't Gelderse Rijnland
legenden en geschiedenissen spec.
blz. 76 en 77. Er was een vijand
schap tussen de heren Van Doren-
weerd en die van Hoeckelom. In de
tuinen van 't kasteel Rosendaal
vonden Guido v. H. en Kunegonde
van D. elkaar (het verhaal ver
meldt niets over de bedriegertjes!).
Vader Dorenweerd kon dat niet
goedvinden en sloot de ongehoor
zame dochter op. Met behulp van
de trouwe page Rudimer wordt K.
geschaakt. Ze leefde lang en geluk
kig, maar vader D. vloekte op
schandalige manier. Gelukkig
kreeg hij berouw, maar als men als
gevangene in de kelders van Door
werth moet smachten (tegenwoor
dig gebeurt dat niet meer. maar
het zou de moeite waard zijn) komt
's nachts een „bleeke ridder" hem
gezelschap houden. Van de trouwe
Rudimer is niets bekend.
Vraag: Waar kan ik Thijm-essence
kopen?
Antwoord: Wij zijn noch b*ij ver
schillende Reformwinkels, noch
bij de groothandel van kruiden ge
slaagd bij het zoeken naar essence
van de wilde thijm (Thymus Vul
garis). Men vroeg ons of u wellicht
bedoelt: Thijmolie, waarvan men
vroeger en wellicht tegenwoordig
nog thijmstroop bereidt. Volgens
mijn kruidenboeken is het berei
den van olie laboratoriumwerk.
Bij de recepten van alcoholische
extracten (geest of spiritus) wordt
in deze boeken de wilde thijm niet
genoemd.
Vraag: Ik woon op een soort hofje.
Op het gras in het midden staat
een zonnewijzer met er voor een
liggende plaat (Travertin) met op
schrift. Wij zorgen met elkaar dat
atites er netjes uitziet, maar met die
gedenkplaat zien we het niet zitten.
Kunneh wij dat ook zelf?
Vragen (één per brief) zenden
naar Uw probleem ook het onze.
Postbus 507, Voorburg, Naam en
adres vermelden Eén gulden aan
postzegels bijsluiten. Geheimhou
ding is verzekerd.
Antwoord: In de eerste plaats een
pluim voor alle bewoners, met hun
fuchsia's en hun fleurige gera-
niumbakken. De Travertinplaat
kan schoongeschuurd worden met
een gewone keukenborstel en het
bekende schuurmiddel, dat niet
krast en wél schuimt (met een an
der merk zal het ook wel lukken,
denk ik). Als alles heel goed
schoon en droog is, komt het moei
lijke werk: de letters worden met
zwarte lak bijgewerkt. Hierbij mag
beslist niets op de steen ernaast ko
men. Niet kliederen en wel met een
vaste hand werken.
Hartelijk dank aan de velenP, die
meestal met een paar vriendSryke
woorden ons de tekst zonden van
het gedicht van Jacqueline E. v. d.
Waals: Onder het opschrift: Wea
ried of sinning, wearied of repen
tance, waarbij de naam van Chris
tine Rosetti voorkomt, volgt het ge
dicht: Ik ben mijn zonde moe en
mijn berouw Het gedicht staat
in verschillende bundels. Wij noe
men slechts: Gebroken kleuren.
Bloemlezing uit gedichten van J. E;
v. d. W. (Callenbach) en Christo-
foor. Religieuze poëzie verzameld
door Roel Houwink. De in onze ru
briek opgenomen regel was ver
keerd geciteerd.
Vraag: Mijn 3 jaar geleden geplan
te bruine Hazelaar (Corylus Max.
Purp.) wordt goed behandeld en
groeit flink. Tijdens en vlak na het
uitlopen is het blad prachtig pur
per. maar na een paar weken is het
afgelopen en is het blad vaal
groen. Wat kan men doen tegen die
kleurverandering?
Antwoord: Niets, want dit is de ei
gen kleur van.uw struik. Wij ge
bruiken liever de naam die in de
Flora van Heymans Thijsse voor
komt: Lambertjes. of Lambertus-
noot. U moet uw boom en struik
beschouwen als individu en niet
als massakweekartikel, dat kleurt
en bloeit volgens het bekende
boekje. Natuurlijk kan de bodem
gesteldheid wel enige invloed ui
toefenen. Resten van metaal en
sporen bv. Maar u kan het beste de
struik met de kleur van uw hart
gaan uitzoeken bij de kweker op
de tijd. dat is kleur normaal is voor
de bladeren. In uw geval dus in de
zomer. De boom of struik laat u na
de koop bij de kweker, tot de tijd
voor verplanten geschikt is. Gaar
ne willen wij onze lezers aanraden
de artikelen van collega Van Halm
(van wie ook dit advies afkomstig
is) uit te knippen en te bewaren. Ze
blijven waardevol.
Vraag: Onze kostbare luchtbedden
worden veel te gauw poreus. Is dit
op de een of andere manier te
voorkomen?
Antwoord: Van de verkoopleider
van een groot warenhuis hoorden
we, dat het poreus worden een heel
nare eigenschap is van luchtbed
den. Allerlei oorzaken kunnen er
zijn: Strand en zonnehitte zijn fu
nest. Grote warmte dito. Kleine on-
effenheidjes kunnen minuscule be
schadigingen ten gevolge hebben.
Ook bij onoordeelkundig opvou
wen en rollen kan er een moet ont
staan. die men aan de buitenkant
niet ziet. Een beetje gewone talk--
poeder, dat u bij de drogist voor
een paar dubbeltjes los kan kopen,
zou u met het pompje naar binnen
kunnen blazen. Een goede slaap
zak zal de bezwaren van lichaams
warmte en transpiratie kunnen
voorkomen.
Vraag: In mijn gasfornuis droog ik
boerenkool. Op de laagste stand
zijn op het 'ogenblik schaars en
kostbaar, maar een echte verzame
laar zal daar niet van schrikken.
Oude juwelen, oorbellen, ringen en
broches liggen net zoals op de vei
ling in glazen vitrines. Er zijn ver
schillende stands met Jugendstil
en Art Déco curiosa, lampen en ge
bruiksvoorwerpen. Sommige din
gen daarvan zijn zo lelijk dat ze
uiteindelijk weer mooi worden.
Ook oude kleren zijn volop te vin
den, van malle hoeden en cocktail
jurken tot transparante ouderwet
se gewaden en schitterende kimo
no's. Een paar serviezen lijken uit
de inventaris van een hotel of res
taurant te komen, zo puntgaaf en
compleet staan ze in de vitrines. Er
is een hoekig wit servies met zwar
te randjes en een grijzig vis-ser-
vies, waarvan iedere kom of scho
tel een vissevorm heeft.
Wonderlijke affiches uit het verle
den, van schouwburgvoorstellin
gen en/andere evenementen, han
gen naast grote schoolplaten met
bijbelse voorstellingen. Behalve
dit kleingoed zijn er ook vergulde
balzaalspiegels (te groot voor ge
wone huizen) en ouderwetse cra-
peauds en ladenkasten te vinden.
Op den duur hoopt Hans Becker
de bovenliggende ruimten bij de
markt te trekken, maar verbou-
-öd
wingen en vernieuwingen zi op
veel tijd en geld vergen. Hij d!UW
- - -• iug|
(pl
hierbij aan galeries, ateliers
beeldende kunstenaars en
schien aan een klein restaura!
ieder geval heeft Amsterda
weer een aantrekkelijk punt 11
kregen. De antiekmarkt is geo pol
op donderdag en vrijdag var rt
uur 's morgens tut tien ui
avonds en op zaterdag van ti^'
zes uur.
J1.IZ1.
itte
h(
izel
ak
Vanaf het Spui. beginnend l
'Atheneum'-boekhandel
men het zonder in de gaten te n.
ben rustig uren kan duorbren we
lopend door de Heisteeg langs
Hoppe ligt een kostelijke wi
ling regelrecht naar de- Li
gracht.
In de Huidenstraat 16 is
Mante, waar felgekleurde 1 v
caanse papieren bloemen, be fjgv
derde vogels, glas en aardewt t k
krijgen is. Verschillende roi
winkeltjes, café's en boeWfn
waaronder Jan Jansen met la^'il
en klompen in de Runstraal
niet te vergeten de beroemde
kerij van de pas overleden
Année in de Runstraat 25, 1
langs deze route in een van -ote
zelligste winkelstraatjes van
sterdam.
duurt het 1 etmaal voor een hoe
veelheid voor 7 personen. Het
neemt dan veel minder plaats in
dan in de diepvries. Hoe zit het met
de vitamine C bij deze methode.
hei
d<
vul]
jAntwoord: Ik vrees dat er van die
'vitamine C niet zo veel meer te
recht komt na die 24 uren van uit
drogen. Bij de diepvries gaat de
tijd ook wel een woordje meespre
ken, maar ik zou hieraan de voor
keur geven. Ik vestig de aandacht
op de brochure no. 149 van het
Voorlichtingsbureau v. d. Voeding,
Giro: 363081; Storten ƒ1,
0.60 voor verzendkosten) en dui
delijk nummer van het boekje aan
geven. Gebruikt u uw gedroogde
boerenkool, vergeet dan niet
naasappels als dessert!
Vraag: Vroeger kregen we al: iar
bijt busgort. die geweld we
een speciaal gesloten bus.
koopt men zo'n bus?
Antwoord: Op dezelfde m leb
maakten we in de Japanse g(n. t
genkampen 'roggebrood' en
bijtkoek'. Daarvoor namen \v ;nd'
goed sluitend rond beschuitbl
dat werd voor gevuld. Hel ,ste
wel een heel gedoe om alles er rm(
uit te krijgen. Voor het makel lhej
kookpuddingen (want zo kan
zo'n recept toch wel noemen) r uin
ik tegenwoordig gelukkig -
bruik van een Au bain Marii
die ik in een warenhuis kochl
metalen tulbandvormpje met
sel, dat met bajonetsluiting
gaat. In vele zaken is tegenwo sn
wel een afdeling waar 'eer ïn
keukendingen worden verk icei
Waarschuwing: Mén kan ei k
meen z'n vingers aan braip
'Eerlijk'!
Vraag: Wat is het adres va
Ned. Ver. v. Vrijwillige EutAls
sie?
taei
Antwoord: Espoortstraat 11 rde
schede.
Pii
Ida
)gra
Oh
h c
om;
ho
Mi
ke<
piai
