Amsterdamse komt op voor
Amerikaanse gevangenen
dichtbij
Commentaar Corrie Courtens zendt ware papierlawine naar staatsgevangenis van Oklahoma
Nog niet voorbij
Artikel 208
Rectificatie
Uitzonderlijk dagje
ONWEER
't onvolmaakte op deez' aard
bewaarkaart
recordhouders
blaasproef
muizenissen
ZATERDAG 1 NOVEMBER 1975
BINNENLAND
TROUW/KWARTET 5
Het beraad van het dagelijks bestuur
van het CDA in Berg en Dal is
kennelijk vooral voor één punt goed
geweest,- namelijk dat de deelnemers
wat beter eikaars motieven en achter
gronden zijn gaan begrijpen in de
discussie over de relatie tussen het
uitgangspunt van het CDA en het
optreden van CDA-vertegenwoordi-
gers.
Wie bedenkt dat de drie betrokken
partijen al een jaar of acht tot elkaar
proberen te komen, zal het opvallen
dat het wederzijds begrip - en dan nog
slechts tussen de hoogste partijtoppen
- rijkelijk laat daagt. Maar dat het er
kennelijk is, is al winst.
Voor de rest is het verschil in benade
ring, dat de laatste maanden zo druk
is besproken, blijven bestaan. Nieuw is
dat het eventuele vorming van één
gemeenschappelijke lijst bij de Kamer
verkiezingen niet in de weg zal staan;
nieuw omdat het niet klopt met de
aloude leus dat 'eensgezindheid over
uitgangspunt, programma en beleid
vooraf moet gaan aan en voorwaarde
is voor organisatorische eenheid'.
Wat dit betreft heeft de AR-delegatie
gisteren - hervormingsdag - duidelijk
een offer gebracht dat velen in eigen
kring waarschijnlijk nog voor zware
problemen zal plaatsen.
Het voordeel van de nieuwe positie is
in elk geval dat het volle gewicht nu
komt te rusten op wat in het CDA-
jargon 'de politieke hypotheek' is gaan
heten. Bij de beoordeling van het
I beleid van het kabinet -Den Uyl zijn
drie weken geleden bij de algemene
I beschouwingen in de Tweede Kamer
ernstige verschillen van inzicht geble-
ken. Bij het overbruggen daarvan zul
len opnieuw belangrijke, dit keer zelfs
materiële, offers moeten worden ge
bracht. Het is nog niet goed in te zien
hoe dat nu weer in het vat moet
worden gegoten.
De bestuurders van het CDA hebben
voor hete vuren gestaan, maar hun
beproeving is nog niet voorbij.
De strijd om de herziening van het
grondwetsartikel dat de vrijheid van
onderwijs vast legt, is in alle hevig
heid ontbrand. Van alle kanten wor
den wijzigingen voorgesteld. Al die
pogingen om actuele kwesties van dit
moment in de grondwet te regelen,
kunnen het toch al lange artikel 208
alleen maar langer maken. Of de
I omschrijving van de vrijheid van on-
derwijs daardoor aan duidelijkheid zal
winnen, is zeer de vraag. Vandaar dat
wij zouden willen pleiten voor een
i drastische versobering in het formule-
I ren van dit belangrijke grondrecht.
Er zijn veel redenenen te bedenken
waarvan men het grondwetsartikel
over de vrijheid van onderwijs zou
herzien. De formulering dateert uit
1917, het jaar dat het einde van de
schoolstrijd markeert. De tekst ademt
de geest van die tijd. Dat komt onder
meer tot uitdrukking in de grote aan
dacht voor het lager onderwijs, waar
de gelijkstelling van openbaar en bij
zonder onderwijs het eerst een feit
was. De afgelopen vijftig jaar is het
onderwijs zo snel gegroeid, dat het
huidige artikel wat antiek aandoet.
Allerlei actuele vragen lijken moeilijk
te beantwoorden met artikel 208 in de
hand. Er zijn nieuwe situaties ontstaan
waaraan men in 1917 nog niet had
kunnen denken.
Nu kan men proberen artikel 208 aan
te passen aan de situatie van vandaag.
Dat zal niet makkelijk zijn, en wan
neer de tekst van het uitgelekte wets
ontwerp juist is, is wel duidelijk
hoeveel moeilijkheden men zich op
deze manier op de hals haalt. De
problemen vermenigvuldigen zich,
wanneer ook politieke partijen hun
eisen gaan stellen, zoals nu reeds het
geval is.
De regering zou er daarom goed aan
doen zich af te vragen of de vrijheid
van onderwijs evenals andere grond
rechten (vrijheid van meningsuiting,
vrijheid van godsdienst, enzovoorts)
niet beter kort en daarmee heel prin
cipieel kan worden vastgelegd. Wat
dat betreft biedt de 'Proeve van een
grondwet' die in 1966 door de antire
volutionaire minister Smallenbroek ter
discussie werd aangeboden een tekst
die nog altijd de moeite van het
overwegen waard is. Deze tekst luidt:
'Het geven van onderwijs is vrij, be
houdens het toezicht van het bevoegd
gezag en, voor wat bij de wet aange
wezen vormen van ander dan weten
schappelijk onderwijs betreft, het on
derzoek naar de bekwaamheid en de
zedelijkheid van hen die onderwijs
geven, een en ander bij de wet te
regelen'.
Deze tekst is vele malen korter
dan het huidige artikel en dan de
tekst die vermoedelijk nu bij de raad
van state ligt. Niemand kan ontken
nen dat de vrijheid van onderwijs
duidelijk omschreven is. De uitwer
king van de vrijheid van onderwijs zal
altijd een zaak van de actuele politiek
blijven. Maar dat geldt van alle grond
rechten.
In het commentaar Zakelijk (1) in de
krant van gisteren is een storende fout
geslopen. De eerste alinea had als
volgt moeten luiden:
De reis van de Westduitse kanselier
Helmut Schmidt naar China heeft
geen politieke betekenis. Tenzij men
door Willem Schrama
AMSTERDAM Op het eerste gezicht lijkt het een zinloze strijd
die Corrie Courtens is aangegaan. Maar ze moet dat niet horen,
want dan haalt ze een voorraad logica tevoorschijn en begint die in
melodisch Amsterdams te spuien totdat ze voor zichzelf heeft vast
gesteld dat je overtugd bent.
Een gemotiveerde juffrouw, dat wel.
Vanaf haar etage in de Spaarndam-
merstraat vecht ze met bewonderens
waardig fanatisme voor een mens
waardige behandeling van gedetineer
den in Amerikaanse gevangenissen. En
in het bijzonder tegen de wantoestan
den in de McAlester Penitentiary, de
staatsgevangenis van Oklahoma,
waarvan zij de directeur Richard A.
Crisp persoonlijk de handschoen heeft
toegeworpen met de woorden: 'Tot de
situatie zich wijzigt blijf ik uw tegen
stander'.
Wat de heer Crisp hier ook van mag
denken, hy is er zeker van dat een
taaie 39-jarige Amsterdamse hem en
zijn superieuren zal blijven overladen
met een papierlawine, die op dit ge
bied haar weerga vermoedelijk niet
kent. Ze beschikt over voldoende
klachtenmateriaal om dit werk nog
jaren voort te zetten. Sinds ze drie
maanden geleden in haar eentje con
tacten begon te leggen met de gedeti
neerden in McAlester, komt ze om
zoals ze het zelf smakelijk uitdrukt
in de reacties. Mappen vol met corres
pondentie veroorzaken binnenkort een
situatie, waarin ze haar' dagtaak als
dierenverzorgster in een dierenspe
ciaalzaak zal moeten gaan halveren.
'Anders kom ik er niet meer uit', stelt
ze sombertjes vast.
Amnesty
Corries bezigheden vonden hun oor
sprong in haar betrokkenheid met Am
nesty International, waarin ze als ac
tief lid de kanalen leerde kennen
waarlangs de bureaucratische wirwar
van autoriteiten kan worden ontrafeld.
Maar in die tijd had ze de nodige
moeite met de taakafbakening van
Amnesty, die zich om voor haar
overigens volstrekt begrijpelijke rede
nen alleen met politieke gevange
nen bezighoudt. Maar zij had persoon
lijk de neiging om die lijn te over
schrijden, om een pad te effenen naai
de moeilijkheden waarin ook crimine
le gevangenen zich bevinden,
Een geslaagde poging om een Engelse
gedetineerde vrij te krijgen betekende
voor Corrie de doorbraak. Samen met
de op vrije voeten gestelde Engelsman
en een vriendin, die daaraan haar bij
drage had geleverd, richtte ze de hulp
organisatie HAPOTOC op, die zich
ging bezighouden met het lot van niet-
politieke gevangenen. Maar piramide
vorming en een al te strakke ideolo
gische omlijning werden haar enkele
maanden geleden teveel, zodat ze be
sloot uit te stappen en alleen verder
te gaan ('je hoeft toch niet te verga
deren om elkaar te gaan overtuigen
'van je overtuiging?'). Op dat moment
had ze juist contacten gelegd met
dertien gedetineerden in de McAlester
gevangenis, uit wier brieven onver
bloemd een serie wantoestanden naar
voren kwam waaraan ze iets wilde
gaan doen.
Haar schrijfmachine heeft sindsdien
nauwelijks stilgestaan. Wie ze ook
maar kon benaderen, wie ook maar
iets met deze zaak van doen had, de
gouverneur van de staat Oklahoma, de
officier van justitie, allen werden ge
attendeerd op wat zy noemt 'de meer
dan erbarmelijke handelwijze van een
gevangenisdirecteur, die kost wat kost
de orde wil handhaven en daartoe
middelen aangrijpt, die nergens op
slaan'.
Eigen rechtertje
Corrie: 'Ik zie het zo: de maatschap
pij straft iemand door middel van re
gels, die ervoor moeten zorgen dat het
zo eerlijk mogelijk gebeurt. Iemand
krijgt bijvoorbeeld de kans zich te ver
dedigen, en het resultaat is dan een
aantal jaren vrijheidsberoving, zoals
het officieel heet. Oké, maar dan is
het ontoelaatbaar als je daarnaast als
gevangenisdirecteur nog eens eigen
rechtertje gaat spelen. Ook hij moet
zich aan de regels houden. Als er zo
nodig regels moeten zijn, dan zijn ze
er ook voor hem'.
Een kleine inventaris van de klach
tenregen, die haar per luchtpost be
reiken: een jarenlang niet gebruikte
cellenrotonde onder het gevangenis
complex is door de heer Crisp weer in
gebruik gesteld om lastige gevange
nen tot rust te laten komen. Corrie:
'Hij legt te kust en te keur een rook
verbod op, haalt boeken weg, verhin
dert dat iemand in het bezit komt van
tandpasta of kantine-artikelen, wei
gert af en toe gevangenen te laten
luchten, staat als hij dat wil geen dok
tersbezoek toe, weigert gevangenis
advocaten en stelt zich racistisch op'.
Even later zegt ze: 'Nou, dat lot trek
ik me aan. Dan zijn er mensen die
zeggen dat je gek bent, die wel hun
mond vol hebben over maatschappij
hervorming en dergelijke, maar dan
zeg ik: zo simpel ligt dat. Ik ben me
bewust van een bepaalde verantwoor
delijkheid als mens, en daarom doe ik
dit. Het had net zo goed iets anders
kunnen zijn, maar ik kies nu toevallig
voor dit. En het gekke is, dat iedereen
weet dat er misstanden zijn, maar men
haalt de schouders op. En dat is juist
de denkfout. Als een maatschappij zo
nodig straffen moet. dan moet je er
ook op toezien dat zoiets correct ge
beurt'.
Corrie Courtens: als we allemaal maar iéts doen.
Vragenlijst
Mijn opmerking dat ze natuurlijk al
door op haar hoede moet zijn voor een
eenzijdig informatiebeeld, pareert ze
onmiddellijk: 'Natuurlijk, zo is het le
ven niet hoor, dat alles één kant heeft.
Daarom is mijn werkwijze als volgt.
Na het sturen van enkele ansichtkaar
ten ontstaat er een zeker contact,
waarna ik brieven ga schrijven. Daar
doe ik een vragenlijst bij, over natio
naliteit, leeftijd, aard van misdrijf en
beschuldiging enzovoort. En als ik dan
op een gegeven moment twaalf de
zelfde klachten krijg van jongens,
waarvan ik door middel van mijn vra
genlijsten weet, dat ze solitair zitten,
heb ik de meeste zekerheid die ik van
af deze plaats kan verkrijgen. En ik
krijg wat leed hier binnen, dat kan ik
je verzekeren. Jongens die tientallen
namen van autoriteiten aandragen,
met het smekende verzoek dat ik ze
benader. Als je de zaak overdrijft of
beduvelt, doe je zoiets niet. En al zou
ik dan geen concreet resultaat boeken
wat ik trouwens zeker geloof dan
doe ik toch iets heel zinnigs voor een
groep mensen, die alleen maar smeken
dat iemand ze hoort en antwoord
geeft. Oké, je kunt zeggen: het zijn
misdadigers. Er zijn er inderdaad bij,
die vijftig tot vijfenzeventig jaar heb
ben, maar aan de andere kant kun je
natuurlijk ook oeverloos gaan praten
over het systeem dat niet deugt'.
Corrie is nu op het punt beland, dat de
zaak haar boven het hoofd gaat groei
en. 'Ik kan het niet meer aan. van
wege het onvermogen om meer voor
hen te doen dan enkel en alleen cor
responderen'.
Ze heeft nu haar hoop gevestigd op
het onlangs opgerichte Medisch-Juri-
disch Comité Politieke Gevangenen,
waarin kopstukken als mr. Bakker
Schut, de psychiater Jef Teuns en de
criminologen prof. Kempe en prof. Na
gel figureren. Al richten de activiteiten
van het Medisch-Juridisch Comité zich
voornamelijk op recente ontwikkelin
gen rond de politieke gevangenen in
West-Duitsland, Corrie heeft uit een
telefoongesprek met mr. Bakker Schut
voldoende hoop geput dat zij indien
nodig deze organisatie in haar acti
viteiten kan betrekken. Corrie: 'Wat
wil je, hoe kom ik aan een advocaat,
als dat nodig is? Die mogelijkheden
liggen wel binnen het Comité, dat zijn
mensen met relaties alom'.
ICAT
Voorlopig laat ze zich echter door niets
of niemand ontmoedigen. Ze heeft
briefpapier laten drukken met een in
drukwekkend briefhoofd, dat haar
eenmanszaakje tot iets indrukwek
kends verheft. ICAT staat er op, met
daaronder de betekenis: International
Collective Against Torture. Coördina-
Voldoende klachten
om met werk nog
jaren door te gaan
tor Corrie Courtens. 'Het is bluf', zegt
ze. 'Een blanco blaadje stelt niets
voor. Weten zij daar wat de Spaarn-
dammerstraat is Kan net zo goed het
Shell-gebouw zijn. Het zijn toch im
mers bureaucraatjes! Kleine mannen
niet een hoog salaris. Die worden toch
op den duur moe van je, als ik ze
steeds maar weer met de rechten van
de mens om de oren sla?'
Haar laatste opmerking: 'Mijn chique
broer zou het een altruïsme noemen,
maar ik formuleer het zo: je kunt niet
alles dóen, maar je moet toch ergens
beginnen. Zolang je je ergert aan on
eerlijke, zelfs walgelijke dingen in de
maatschappij, dan zal je voldoende je
stem laten horen als je maar iets doet.
Door één zo'n aspect aan te vechten,
breng je volgens mij een heleboel kan
ten naar voren. De bal is zo gerold
voor mij, omdat ik vind dat mensen
een beroep op elkaar kunnen doen.
Maar het had net zo goed gezinshulp
kunnen worden. Als we allemaal maar
iets doen, voor mijn part voorlezen in
een ziekenhuis. Het lijkt niet veel,
maar voor mij is het heel wat'.
Van onze weerkundige medewerker
Gisteren beleefden wij een van de
mooiste dagen van de late herfst.
Schitterend kwam de zon in de
ochtend boven de mistvelden te
voorschijn. Dat gebeurde na ople
ven van de zuidoostelijke wind,
aangezogen door flinke luchtdruk
dalingen in Engeland. Op de bospa
den belandde eindelijk een flinke
vracht bladeren, die dit jaar wel
opvallend laat zijn neergedwarreld.
Droog was deze oktobermaand, in
Limburg viel plaatselijk maar 7 tot
10 mm regen, in Ede 15. Hoogeveen
bijna 20 mm. Daar waren slechts 4
dagen met 1 mm of meer neerslag.
Landelijk bezien maakten wij met 15
tot 20 mm de droogste wijnmaand
mee sinds 1953, toen Weesp op 2
mm bleef staan.
De thermometers lieten gisteren
middag weer meesterlijke hoog
standjes zien: om 2 uur werd uit
Limburg zelfs 20 graden gemeld,
een evenhoge temperatuur als in
Bordeaux en hoger dan de 19 gra
den van Ukkel, de 18 van Münster.
Dusseldorf en Parijs, de 17 van
Stuttgart en de 16 van Keulen en
Saarbrticken. Aan Spanje konden
we niet tippen, waar Valencia en
Sevillia op 26 graden kwamen en
Gibraltar evenals Pau (Zuid-Frank
rijk) 25 graden. Tegelijkertijd
stond de thermometer in het
haar ziet tegen de achtergrond van het
feit dat Peking blijkbaar liever met de
Bondsrepubliek Duitsland dan met de
Duitse Democratische Republiek
(DDR) samenwerkt. Dit is echter een
oud gegeven dat nauwelijks aandacht
trekt. Voor China is de DDR nu
eenmaal een te trouwe bondgenoot
van de Sowjet-Unie.
-V~>- ZONNIG
OPKLARINGEN
IE WOL KINO
IAX. TE MP
HOOG WATER, zondag 2 november Vlls-
singen: 0.28—12 47; Haringvlietsluizen1.52
14 19: Rotterdam: 3.0515.15; Sehevenin-
gen: 1.2513.48; IJmuiden: 2.0214.23; Den
Helder: 6.3019.18; Harlingen: 8.3021.28;
Delfzijl: 10.23—23 06.
HOOG WATER, maandag 3 november
Vlissingen: 1.11—13.30: Haringvlietsluizen:
2 42—15.06; Rotterdam: 3.55—16.04: Scheve-
ningen2.17—14.38; IJmuiden: 2.5015.11;
Den Helder: 7.2920.06; Harlingen: 9.25
22 11; Delfzijl: 11.15—23 52.
noord-Finse Sodankyla op minus 13
graden en in Kiev zelfs minus 16
graden.
Sommige mensen dachten dat de
warmte van vrijdag record was
maar dat was niet in overeenstem
ming met de feiten. Op 31 oktober
1968 was het namelijk in vrijwel
het hele land'warmer dan nu. na
melijk 17.5 graden in Marken. 18.7
in Eelde. 19.4 in Enschede. 19,5 in
Wageningen. 19.8 in Oudehbosch.
19.9 in Gilze-Rijen. 20.5 in Kapel-
lenbrug. 21.3 in Beek. 21.4 in Venlo
en 22.5 graden in Buchten (Lim
burg). De Bilt registreerde toen
wind uit zuidelijke of zuidwestelijke
richtingen maar begin volgende
week zullen de middagtemperaturen
wel wat gedrukt worden. Heel lang
zaam krijgen oceaanfronten name
lijk wat meer voet op het continent
wat ons te staan kan komen op
plaatselijk wat regen of een bui
maar vermoedelijk blijft het over
het geheel genomen meestentijds
droog dit weekeinde. Het koufront
in de Golf van Biskaje bracht re
gen van betekenis in Vigo (noord
west Spanje) te weten 19 mm sinds
vrijdagmorgen 7 uur na onweer en
15 mm in Nantes. 10 mm plaatse
lijk in zuidwest Wales, 6 mm in
Belfast. Er kwam nogal wat onweer
voor gisteren in het zuidelijk deel
van de Golf van Biskaje. De baro
meters op de Azoren zijn de laatste
dagen hoger geworden: Horta gis
termiddag bijna 1030 mb, maar gis
terenavond daalden het weer daar
weer iets.
onder redactie van loessmit
Vandaag bij wijze van hoge
uitzondering een gedicht. Na
lezing zult u wel begrijpen waar
om.
'Geen lamp heeft thans meer
licht genoeg.
Geen brandkast is meer dicht
genoeg.
Geen woning is meer mooi ge
noeg.
Geen kelner krijgt meer fooi ge
noeg.
Geen spoortrein gaat meer gauw
genoeg.
Geen taille is meer nauw ge
noeg.
Geen geldbeurs is meer vol ge
noeg.
Geen uitgaansdag meer dol ge
noeg.
Geen mode is meer dwaas ge-
genoeg.
Geen onderwijs neutraal genoeg.
Geen kind is meer brutaal ge
noeg.
Geen werkman krijgt meer geld
genoeg.
Geen reclame maakt vertoon ge
noeg.
Geen bruid heeft meer fortuin
genoeg.
Geen kluchtspel is meer schuin
genoeg.
Geen dienst is thans meer chiek
genoeg.
Geen clown is meer komiek ge
noeg.
Geen orgel maakt lawaai genoeg.
Geen sportman is meer wild ge
noeg.
Geen aalmoes is meer mild ge
noeg.
Geen meisje is geleerd genoeg.
Geen vrouw geëmancipeerd ge
noeg.
Geen dagblad heeft meer stof
genoeg.
Geen straattaal is meer grof ge
noeg
Misschien dat veel mensen de
kaarten die ze op hun verjaar
dag en bij andere wens-gelegen-
heden krijgen, een poosje op de
schoorsteen zetten of in een la
bewaren. Maar na verloop van
tijd gooien de meesten ze weg.
want wat moet je er verder
mee? Er zijn nu kaarten in de
handel gekomen die beslist niet
om weg te gooien zijn. Ze wor
den 'bewaarkaarten' genoemd en
er staat dan ook zoveel informa
tie op dat het gewoon zonde zou
zijn om ze weg te mikken. Er
zijn er vier van: 'katten', 'wilde
bloemen', 'dieren in de vrije na
tuur' en 'beek en plas'. Je vouwt
ze uit en dan ligt er een klein
stukje encyclopedie voor je: de
afbeelding is ineens viermaal zo
groot en uit de tekst valt heel
wat te leren. Maar dan lien je er
er nog niet, want ook de achter
kant staat vol dieren of planten
dat hangt van het onderwerp
af natuurlijk duidelijk gete
kend en duidelijk benoemd, in 't
Nederlands en het Latijn. Het
plaatje hierbij is de 'voorkant'
van 'beek en plas', maar uitge
vouwen staat er een hele sloot
op. Te mooi eigenlijk om er een
wensje op te schrijven, maar
voor de 2,95 die ze per stuk
kosten zit er ook een envelop
bij. dus er kan best een extra
velletje in. Wie de bewaarkaar
ten in eigen omgeving niet kan
krijgen, kan bij de distributeur
(Meulenlioff-Bruna, afd. Statio
nery. Singel 516 in Amsterdam,
tel. 020-240885) informeren waar
dan wèl.
't Is 't onvolmaakte op deez'
aard
Dat zoveel stof tot moppen
baart'
Een vers van een wat ouder
iemand, zou je zeggen, die geen
vrede heeft met de hedendaagse
levensstijl. Mis. Het gedicht
staat weliswaar in het nieuwste
nummer van 'Allen op weg'
(AOW), het contactorgaan van de
öovenvijfenzestigers m gerefor
meerd Diemen, Watergraafsmeer
en Bijlmermeer, maar de redac
tie van AOW heeft het gevonden
in weer een ander blad: De Ba
nier, gedateerd. 8 februari
1899. Ook zesenzeventig jaar ge
leden waren er dus al mensen
in dit geval vrijwel zeker een
manspersoon die zich gruwe
lijk ergerden aan de verworven
heden van de moderne tijd: nie
mand was blijkbaar meer tevre
den met zijn huis en zijn inko
men. ondergeschikten wilden
medezeggenschap, sport kon niet
sensationeel genoeg zijn, kinde
ren waren veel te brutaal, de
mode leek maar niks, om van de
kranten maar helemaal te zwij
gen. En dan de taal die werd
uitgeslagen! Alleen het lawaaieri
ge orgel zou nu stereo-installa
tie of t.v. genoemd zijn en wat
die verregaande emancipatie van
de vrouw voorstelde, is ons een
raadsel.
Maar één ding is duidelijk: wat
ze eind vorige eeuw hoogst on
betamelijk vonden, komt ons nu
als uiterst fatsoenlijk voor. Er
gernis en opwinding, of beter:
de zaken waarover men zich
pleegt op te winden, zijn dus
maar zeer betrekkelijk. Over
honderd jaar snappen ze vast
niet meer waar de wereld zich
anno 1975 zo druk over heeft
gemaakt.
Onder de nog steeds binnen
druppelende gegevens uit de
nieuwste editie van Guinness'
recordboek woensdag al uit
voerig in deze hoek behandeld
zitten een paar leuke en min
der grappige die we u niet mo
gen onthouden.
De man die in één keer de
meeste kerstkaarten verstuurde
(of liever: heeft laten versturen)
is ex-president Richard Nixon.
Ter gelegenheid van 1969 kregen
veertigduizend mensen en in
stellingen een kaartje van hem.
's Werelds meest geslikte drug is
valium: in 1973 zijn daar alleen
al in de Verenigde Staten 47
miljoen recepten voor uitge
schreven. Een parkwachter in de
Amerikaanse staat Virginia is
degene die het vaakst brand
wonden heeft opgelopen: bij de
vijfmaal dat hij gewond werd. is
hij zijn wenkbrauwen totaal
kwijtgeraakt en heeft z'n haar
twee keer in brand gestaan. Ene
Brenda Robinson heeft het re
cord draad-in-naald-steken op
haar naam gebracht: zij pres
teerde het in twee uur bijna
3800 draadjes door het oog van
een naald te wurmen. De 92-
jarige Paul Morgan uit Miami
ten slotte schijnt de verwoedste
filmliefhebber ter wereld te zijn.
Vanaf 1949 tot vandaag aan toe
heeft hij nog geen dag in de
bioscoop ontbroken steeds
hetzelfde theater overigens.
Hetzelfde blad 'Allen op weg'
heeft ook een stukje uit een
Amerikaanse krant, The Seattle
Times, overgenomen. Daar stond
dit in:
'Houd dit papier voor uw gezicht
en blaas er op. Als het groen
wordt, roep dan uw dokter.
Wordt het bruin, ga dan naar
uw tandarts. Wordt het purper,
ga naar uw verzekeringsagent.
Wordt hel rood, ga dan naar uw
bankier. Wordt het zwart, roep
dan uw advocaat en maak uw
testament. Houdt het dezelfde
kleur, dan bent u goed gezond
en is er geen reden ter wereld
waarom u aanstaande zondag
ochtend niet in de kerk zou
zijn'.
Vooral vrouwtjesmuizen krijgen
het volgens het tijdschrift De
Bejaarden lichamelijk moei
lijk op hogere muizenleeftijd.
Mannetjesmuizen hebben er ook
wel last van. maar vooral de
vrouwtjes krrijgen naarmate ze
ouder worden, steeds meer be
hoefte aan water.
