Drie dagen grepen uit
nuzikale 'pierenpot'
erkenbare situaties
Engels blijspel
Gewestelijk Orkest
niet tegen de vlakte
Kostelijke opvoeri ng
van Straus' Capriccio
Rake voorstelling van
Napolitaans blijspel
Gaudeamus muziekweek
Noorder
Compagnie
begint goed
Weer twee doden
in Noord-Ierland
Goudzoeker
werd
Godzoeker
Scheepsbemanning
staakte met succes
Goede start
Residentie
Orkest
DUW/KWARTET MAANDAG 15 SEPTEMBER 1975
KUNST
r R. N. Degens
TTERDAM/HILVERSUM De jubilerende stichting Gaudeamus (30 jaar) heeft zijn jaarlijkse
trnationale Muziekweek ditmaal in nauwelijks drie dagen samengeperst. Vrijdagavond begon het
it in de Rotterdamse Doelen, zondagavond werd het in het Utrechtse 't Hoogt besloten; daar-
sen waren er concerten in Hilversum (Varastudio), Den Haag (Schakgebouw) en Utrecht (Geer-
srk).
totaal werden er 15 gloednieuwe
een jury die daartoe ongeveer
berdvijftig inzendingen uit 22
Jen had bekeken. Daarvan wilde
er zeventien tijdens dit feest
uitvoeren, maar bij twee
t dat, om verschillende rede
niet mogelijk.
de uitverkorenen van de jury
ormd dit jaar door Peter Schat,
rzej Dobrowolski, Michel Phi-
it en Aodré Laporte) behoor-
twee NederlandersJacques
(1943) en Wim de Ruiter
3). Het zal wel toevallig zijn
r Bank behoorde de twee voor-
ide jaren al tot de gelukkigen.
Tan De Ruiter werd vorig jaar
al een werk voor uitvoering
jzen. Daar de jury's elk jaar
ihillend maar competent zijn,
aangenomen worden dat de
en van deze componisten op
er iets hebben dat er bij uit
ing nooit uitkomt. Al viel Wim
uiter ditmaal met zijn 'Situaties
16 stemmen' een beetje buiten
rauwe malaise van het geheel.
naar de geest van de oude
n Wagenaar een soort vrolijk
Spelletje voor 16 dames en he-
gemaakt, waarmee hij, laten we
hopen, niets anders bedoelde
gewoon wat muzikale gekheid
naken waarmee je best kon
m.
tns in de entourage van al die
-serieuze stukken boordevol
nties. Zoals dat van de 25-
Zwitser Ulrich Gasser, die
'Bilderbuch voor twee piano's
dat moet dienen als 'een
itaar dat tot beter begrip
de tekening moet bijdragen-'
gaat om een tekening van vier
ikavruchten waarvan hij pro-
de 'zowel de structuur als de
imlng zo goed mogelijk uit te
ken in muziek, vanzelfsprekend
et bewustzijn dat daardoor iets
el nieuws ontstaat.' Nog even
uit de zeer uitvoerige toelach -
ran de componist: 'De eerste
beschrijft de vier af zonderlij-
"iten in opvolging van links
hts. Speciaalwordt daarbij
grootte, positie, zwaarte,
leling en schaduwwerking.'
allemaal voor een composl-
een zeer waterig aftreksel
van Debussy met een scheutje Mes-
sdaen blijkt te zijn.
Loodgieter
Rurr van Norstrand (1945) uit de
VS maakte het ook mooi met zijn
'Emergency plumbers manual
1974/75', waar hij in 'koude muziek
tegenover 'warme' muziek plaatst
die tenslotte moet uitmonden op
'een nerveus instorten van een
bulldozer.' Ik heb het verschil tus
sen warm en koud in deze loodgie-
ters-muziekstroom niet kunnen
waarnemen, maar modern sanitair
werkt niet altijd feilloos. In dit
geval zelfs niet in de toch wel
vakkundige uitvoering door het En
semble Pro-Kontra o.l.v. David Por-
celijn. Dat was vrijdagavond in De
Doelen, waar ook 'Wave' van Jac
ques Bank voor basblokfluit en
slagwerk ging: een stuk vol uitge-
kouwde maniertjes (o.a. het praten
eai zingen in het instrument, waar
mee jaren geleden Vinko Globokar
zijn toehoorders al bezighield) die
door vertolker B^ldrick Deerenburg
kunstig werden toegepast. In het
tweede uitgekozen werk van Bank,
'Monk's Blue' moeten we diens be
wondering voor de jazz-musicus
Telonius Monk horen. Bank voegde
aan een stuk dat hij (voor blazers
en koor) al eerder had geschreven,
een pianopartij toe 'die met een
beetje goede wil als geïnspireerd op
de muziek van Monk gekwalificeerd
kan worden.'
Wat mij betreft: ik wil best. maar
ik kan zo moeilijk. Misschien ook
wel door de altijd wat deprimeren
de koel-techndsche sfeer van de
(uitstekend ingerichte- Vara-studio,
waar zich dit stuk zaterdagmiddag
onder meer afspeelde. Onder de be
kwame leiding van Paul Hupperts.
met leden van Radio Kamerorkest
en Kamerkoor.
Raadselachtig
Daar ging ook ander de raadselach
tig titel "Labia reatum' en nog raad
selachtiger toelichting een stuk
voor orkest van Claudio Biluczglia
(1946) dat zich wat betreft het
herhaaldelijk gebruik van moderne
cliché's allerminst onbetuigd liet;
ir of van de drie paren (Eric van den Donk en Sjoukje Hooymaayer)
et Engelse blijspel 'Met vork en mes' bij Theater.
ve n
BU
et b
verke
g
ïtót» r André Rutten
HEM De toneelgroep Theater speelt nu het eerste deel van
blijspel-trilogie van de Engelse schrijver Alan Ayckbourn, het
5t bekend door 'Slippers', onlangs opnieuw voor de t.v. gespeeld
o.m. Mary Dresselhuys en Guus Hermus.
of 7
kne<
plant e
sterl
Ie trilogie gaat het om zes
en, drie vrouwen en drie man
die twee aan twee bij elkaar
en allemaal familie van el-
-7 zijn, of bijna. Min of meer
llig een weekend lang bij el-
In het eerste deel, dat 'Met
tn vork' heet, zie je wat ze in
tkamer doen en meemaken, in
reede deel komt straks te zien
daar tussendoor in de zitka-
en. In het derde lopen ze uit
"pejx en zitkamer af en aan in de
^*Pas daarna zijn de gebeurte-
scheuf11 helemaal rond.
emaal
ol
doek)
ptl t
ringen
gewone mensen van nu,
lovig, vol goede bedoelingen,
Kj ieder met zijn elgenaardighe-
£podat er allerlei wrijvingen en
i zijn. De ene vrouw
van der Donck) Is ter edderig
bedillerig, wat haar man
van Heesvelde), die op een
Hun llg-laconieke manier veel meer
i .in kant laat saan, hulpeloos
pa twee(de vrouw (Sjoukje
ouwen maayer) is een rustige, zake-
;ien. ^itellectuele vrouw, die haar
carrière wil voortzetten en daarom
o.a. geen kinderen wil, wat haar
man (Eric van den Donk), meer
het flierefluiterige type, eigenlijk
wanhopig maakt, al reageert hij dat
af in malle woordenrijke spelletjes.
De jongste vrouw (Margreet Blan
ken) is het 'moderne' melsje. non
chalante kleding en de instelling
van: je moet niets van een ander
proberen af te dwingen zoals de
anderen wel doen maar geduldig
wachten tot je gevraagd wordt wat
je graag wil geven. Toch ongedurig,
omdat ze intuïtief weet dat die
ander (Roland Wagter) haar nooit
zal vragen, omdat hij er te schuw,
te wereldvreemd voor is, en te be
scheiden oom ooit te kunnen aan
nemen dat het meisje hem wel wil.
Onder regie van de Engelsman, Eu
an Smith en in de eetkamer, ont
worpen door Hep van Delft, en met
de vertaling van Dolf Verspoor
krijgen de gebeurtenissen een na
tuurlijk en pittig verloop. Je zit
naar een voorstelling te kijken die
een weerspiegeling is van echte
menselijke ervaringen. Zo zijn
mensen, of. 'Zo zijn onze manie
ren', zoals de trilogie in het Neder
lands heet.
en een "Music for Chambers' van
Marc-Antonio Consoli (1941), wat
een samenvoeging bleek te zijn van
drie verschillende composities (voor
drie kleine instrumentengroepen)
die voor de componist, ook afzon
derlijk of in ad ere combinaties uit
gevoerd mogen worden.
Ik was niet onder de indruk van
deze aanbouwwandmeuvelmuziek,
maar misschien had Hupperts niet
de goede volgorde gekozen.
Tenslotte was er één werk, van de
22-jarige Engelsman Robert Sax
ton, dat, althans op mij, een wat
blijvender indruk maakte. Een vo
caal-instrumentaal stuk 'What does
the song hope for? op gedichten
van W. H. Auden, voor sopraan en
orkest met toepassing van geluids
band. Zowel in het gebruik van de
stem (hier de sopraan Kitty Don
ker) als van instrumentale en elek
tronische middelen, blijkt Saxton
bijzonder overtuigend en met een
opmerkelijk vermogen tot sfeerte
keningen te werk te gaan. Als
jongste van de op deze twee con
certen uitgevoerde componisten
lijkt hij mij niettemin de meest
volwassene; niet, of niet alleen in
technische zin, maar vooral in de
moed of af te zien van spectaculai
re effecten en door te onderschei
den tussen wat essentieel kunnen
is en, wat bijzaken zijn. Tot nu toe
de gelukkigste greep van de jury
uit de muzikale pierenpot van deze
muziekweek. Over de concerten van
zondag hoop dk nog te berichten.
Het noordelijk toneelgezelschap De
Noorder Compagnie heeft het nieu
we seizoen niet ingezet met een
vrolijk stuk, maar met een nogal
zwaarmoedig spel over recht en on
recht
Het gaaJt in de schouwburg De La-
wei te Drachten. De Nederlandse
première van 'Hans Koolhaas', door
James Saunders geschreven naar
een novelle van Heinrioh von
Kleist (1777-1811). Het stuk van de
schrijver wiens werk in het Neder
lands vooral door de toneelgroep
Centrum is gespeeld werd in de
oorspronkelijke taal vijf jaar gele
den voor het eerst in Londen ge
speeld; het is door Genit Kouwe-
naar in het Nederlands vertaald. De
Noorder Compagnie deed met 'Hans
Kohlhaas' een moedige maar moei
lijke keus. Het op historische gege
vens gegronde verhaal speelt in de
jaren dertig van de zestiende eeuw
in het keurvorstendom Branden
burg. De paardenhandelaar Kohl
haas en aanhanger van Maarten
Luither die een sterk rechtsgevoel
heeft neemt de diefstal van twee
paarden zo hoog op dat hij niet
kan rusten eer hij zijn recht ge
vonden heeft. Vooral als hij in deze
strijd zijn vrouw verloren heeft, ls
hij ongenadig, wordt dan rover en
brandstichter, zodat vele onschuldi
ge mensen zijn slachtoffer worden.
Tenslotte vindt hij dat hem recht
is gedaan en voor het onrecht dat
hij zelf op zich neemt, aanvaardt
hij de dood op het schavot.
Saunders schijnt getracht te heb
ben de vragen van recht en on
recht door te trekken naar deze
tijd, maar het is voor de toeschou
wer wel eens moeilijk het prdvé-
onrecht van Kohlhaas te verbinden
met het onrecht in de hedendaagse
wereld. Niettemin boeit het stuk
zeer, afgezien van een wat taai
gedeelte halverwege het tweede be
drijf.
Kohlhaas rijst uit de veelheid van
figuren op als een sterke herkénba-
re persoonlijkheid, duidelijk aan
sprekend In zijn geestelijke struc
tuur. Met name in de scène met
Maarten Luither ls hij prachtig uit
gebeeld.
De verteller heeft in dit stuk een
grote rol en dat betekent dat het
nogal fragmentarisch ls. Er wordt
gebruik gemaakt van dia's en ge
projecteerde teksten om de hande
ling te verduidelijken, maar dank
zij de voortreffelijke regie van Zde-
nek Kraus werd een sluitend geheel
bereikt. Er kan dan ook niets an
ders worden gezegd dan dat de
opvoering gaaf en indrukwekkend
was.
Roel Nljboer heeft de figuur van
Kohlhaas door zijn beheerste spel
volkomen waargemaakt. Zeven
mannen en één vrouw moesten de
overige 34 rollen voor hun rekening
nemen, maar de wisseling was niet
storend. Joop Witterman was heel
goed als de keurvorst van Saksen,
Robert Sobels als verteller en
Maarten Luther, Jaap Maarleveld
als Sternbald en Diny de Neef als
Elizabeth, de vrouw van Kohlhaas.
Een extra woord van waardering
verdienen de geheel ln zwart en
genuanceerde grijze tinten gehou
den eostuumontwerpen van Nonl
Lichtveld, die samen met de regie
de opvoering een zeer aparte stijl
gaven.
Pieter Terpstra
De jonge gravin Madeleine (Patri
cia Wells) heeft twee aanbidders:
Flamant, de componist (Leo Goe-
ke) en Olivier, de dichter (Timothy
Nolen). De laatste draagt een son
net voor, dat hij voor haar heeft
geschreven. Ze is hier zeer van
onder de indruk en geneigd, hem
haar hart te schenken. Maar voor
het zover is, komt de componist en
draagt hetzelfde gedicht voor, maar
thans op muziek gezet. Nu is haar
verwarring compleet, ze zit tussen
twee vuren en stelt haar beslissing
voor de een of de ander steeds
meer uit.
Er komen discussies. Een ln het
vak vergrijsde operadirecteur La
Roche geeft zijn mening: 'De beste
Italiaanse zangers en zangeressen,
prachtige costuums en décors en
aan het eind een schitterend ballet
en het succes ls verzekerd.' En hij
BELFAST (UPI) In Noord-Ier
land zijn zaterdagavond laat en
gisterochtend vroeg bij nieuwe ge
welddaden twee mensen gedood en
vijf gewond, van wie twee politie
mannen. Van twee sluipschutters
die in Belfast een Britse patrouille
beschoten, werd er een gedood. De
ander ontsnapte.
In de wijk Crumlin Road vonden
militairen die op het geluid van
schoten waren afgegaan, het lijk
van een man die in het hoofd was
geschoten. In de plaats Strabane
werd een politiepatrouille bescho
ten die op een alarmmelding af
ging. Een van de politiemannen
werd gewond.
In Portglenone werd eveneens een
politieman gewond. Hij maakte
deel uit van een patrouille van vier
man die door sluipschutters onder
vuur werd genomen.
DELFT Dat zelfs de donkerste wolk zilveren randen kan hebben
bleek bij de première van het educatief theaterstuk 'Toon je eigen
toon', vrijdagavond in Delft gepresenteerd door het Gewestelijk
Orkest.
Zakelijk leider Bert van Mourik
kon op deze avond namelijk mel
ding doen van de handreiking door
minister Van Doorn aan dit door
opheffing bedreigde ensemble. We
liswaar 350.000 gulden minder dan
de noodzakelijke steun om verbete
ring te berengen ln de arbeidsvoor
waarden van de orkestleden, maar
toch, aldus Bert van Mourik: 'E en
noodverband dat wel lekker zit'.
Een halfslachtig besluit, koehandel,
touwtrekken om centen, zo noemde
de zakelijk leider de noodoplossing.
'Doch vergelijkt men deze strijd om
het bestaan met een bokswedstrijd,
dan kan men concluderen, dat het
Gewestelijk Orkest op punten heeft
gewonnen, het orkest gaat ndet te
gen de vlakte'.
De presentatie van Toon Je eigen
toon', een theater project voor het
basisonderwijs, was bestemd voor
de subsidiënten van het ensemble.
Dit totaal theater, waarin muzeik,
toneel en beweging gelijkwaardige
componenten zijn, is van de hand
van Henk Bernlef, de muziek is
geschreven door Ruus Bos en Jurrl-
aan Andreissen, voor regie en dekor
ontwerp tekent Adriaan Adriaan-
sen. In het kader van de zoge
naamde loop-in concerten gaat
'Toon je eigen toon' ln Vlaardingen
19 september, Gouda 20 september.
Patricia Wells, Tom McDonnel en Cora Canne Meyer in Capriccio.
AMSTERDAM De eeuwenoude strijdvraag, wie van de twee de
meeste is: de tekst op de melodie, het woord of de toon, heeft twee
oude 'theaterrotten', de componist Richard Strauss en de dirigent
Clemens Krauss ertoe gebracht, in 1942 de opera 'Capriccio te
schrijven, die vrijdagavond in de Stadsschouwburg door de Neder
landse Operastichting in première werd uitgebracht.
voegt de daad bij het woord: Mary
Willems en Willy Caron zingen een
onverstaanbaar duet met veel pa
thetische gebaren en Ilse van Ber-
kel en Hennie Teunisse vertonen
enige dansproeven en de zaal barst
in applaus uit.
Maar op het toneel blijft de twist
voortduren en ook blijft de vraag
open, wie straks de gunst van de
gravin zal weten te verwerven. De
verschijning van een beroemd ac
trice (Cora Canne Meijer) en haar
bewonderaar, broer van de gravin
(Tom McDonnell) brengt wel
mooie zang, maar geen opheldering
van de problemen. Een virtuoos ge
schreven en uitgevoerd lach- en
later ruzie-ensemble zorgt voor een
van de hoogtepunten van de gehele
voorstelling, maar brengt evenmin
oplossing omtrent de suprematie
van woord of toon.
Madeleine komt er niet uit, m.a.w.
zij kiest noch voor de dichter Oli
vier noch voor de componist Fla
mant. Er komt geen happy ending
en de opera eindigt met de aan
kondiging: 'Het souper is opge
diend'. Het strijdpunt, hoezeer van
alle kanten met geest en vuur be
sproken en belicht, blijft tot het
laatste toe bestaan.
Wat het publiek eraan overhield
was een kostelijke voorstelling,
voortreffelijk van zang en spel (ook
orkestspel van het Radio Filharmo
nisch Orkest o.l.v. Kenneth Mont
gomery) naar een tot ln details
perfecte regie van Lotfi Mansourl
en in prachtige kostuums van Toni
Businger, die ook het fraaie décor
verzorgde.
Afzonderlijk dient genoemd Man
fred Jungwirth als La Roche, die
zowel als acteur als qua zanger de
ster van de avond was.
Volgende voorstellingen14, 17 en
19 september in A'dam. 23 septem
ber ih Rotterdam, 25 september te
Utrecht en 27 september ln Sche-
ventngen.
VALETTA (UPI) Een En
gelsman die terechtstond we
gens poging tot beroving van
een kerk verklaarde dat hij
gedreven werd door de
nieuwsgierigheid of er een God
zou blijken te zijn om hem
tegen te houden. En daar was
hij volgens zijn woorden in
derdaad op gestuit. De 37-
jarige Roderick MacDonald
uit Aldershot werd beschul
digd van pogingen om gouden
en zilveren ornamenten uit
een afgesloten nis te ont
vreemden. McDonald was in
de kerk doorgedrongen door
langs een regenpijp omhoog
te klimmen en vervolgens via
een trap naar beneden. Ver
volgens was hij de twee sta
len scharnieren van de glazen
deur naar de nis gaan kapot-
zagen. De eerste ging gemak
kelijk, maar bij de tweede
kon hij halverwege ineens
zijn zaag niet meer tussen de
glazen deur en het houten ko
zijn krijgen. Tedere poging
om het blad van de zaag er
tussen te krijgen en weer te
gaan zagen mislukte.een
kracht die van binnen de nis
scheen te komen duwde als-
het ware het blad van de zaag
terug...' Hij had ook nog ge
probeerd het slot met een
zware schroevendraaier te
forceren maar die brak in
tweeën. Intussen wed ik
steeds kouder het leek wel
erf er in de kerk een ijskoude
wind waS opgestoken ik
tweeën. 'Intussen werd ik
concludeerde dat alles wat
men mij over de godsdienst
onderricht had juist was en
besloot weg te gaan zonder
iets mee te nemen'. De recht
bank heeft zijn zaak ver
daagd.
ROTTERDAM De eigenaar van
de "Mukulm', die ligt afgemeerd in
de Merwedehaven te Rotterdam,
heeft er zaterdag in toegestemd de
bemanning van het schip voortaan
te betalen naar de nonnen van de
internationale federatie van tran
sportarbeiders (ITF). De 27 opva
renden beëindigden daarop de sta
king, die zij enige dagen geleden
begonnen waren. Tot deze dag be
taalde de rederij Prompt Shipping
Inc. in Hongkong, een matroos
285 per maand en een bootsman
340. Deze gages zijn nu opgetrok
ken tot resp. 1200 en 1300.
Schiedam 25 september en Delft 28
september.
Dank zij de medewerkeing met de
Nederlandse Operastudio werden de
zangrollen vertolkt door Thea van
Ju taan centraal in het verhaal,
der Putten en Peter Blndels, de
spreekrollen door Koos Elferink en
Loek Beumer. De oudewetse school
meester en de antieke pianojuf
staan centraal in het verhaal, een
lichtpunt in het leven van de twee
kinderen is Toon, de pianos
temmer. Het publiek wordt op
speelse wijze bij het spel betrok
ken, het is immers geschreven voor
voorstellingen met 200 d. 300 leein-
gen van het basisonderwijs. Bij de
première leverden twee klassen van
de Delftse van Mierevelt school
hun onmisbaar aandeel.
Uitgaande van het tehma stilte
ontstaat relatie met het geluidspa
troon uit het dagelijks leven. En
via projectie gaan vis iele en audi
tieve elementen hadn ln hand.
Niet alleen een leerzaam geheel
dat ls tenlsotte het uitgangspunt
maar ook een kostelijk, veelal hu
morvolle dolle boel dat bij de kin
deren uitsteknd aansloeg. De pre
sentatie was zeer geslaagd en dat is
ln de eerste plaats een compliment
voor coördinator-dirigent Frits
Kox.
Het Gewestelijk Orkest doet meer
dan schooiconcertenop deze avond
fu negeerde het ook als begelei
dingsapparaat bij de opvoering van
het operaatje 'Bastlen et Bastdenne'
van de twaalfjarige Mozart. Frits
Kox wist een heel verfijnde orkest
bewerking tot stand te brengen,
een sfeervolle achtergrond voor de
vocalisten Hans Hageman, Ans Be
verden en Ldew Visser. Het was
vooral laatsgenoemde die deze
voorstelling maakte, een knappe
prestatie met Ans Beverdam als
charmante en pittige Bastienne.
door Adr. Hager
DEN HAAG —Bij de komende
Amerikaanse toernee van het Resi
dentie Orkest, de vierde in succes
sie leidt, de 27-jarige Italiaanse di
rigent Guido Ajmone-Marsan een
aantal concerten. Ongetwijfeld zal
zijn directie daar grote indruk ma
ken.
Reeds in vorige seizoenen was het
duidelijk dat hij een uitzonderlijk
talent is. Zaterdagavond verrichte
hij de opmaat van het wintersei
zoen in de Prins Willem Alexander
zaal, daarmee een bevestiging ge
vend van zijn kwaliteiten.
Bij de naam Carl Anton Fodors
denkt men nu niet aan Venlo, doch
dat neemt niet weg dat daar in
1768 zijn wieg stond. Hij schreef
ondermeer vijf symfonieën, uitge
voerd werd de vierde symfonie uit
1801. Een werk dat vlak naast
Haydn heeft geleden met hier en
daar een vleugje Mozart. Het Resi
dentie Orkest speelde spontaan,
fris. levendig, speels en uitermate
correct. Een voortreffelijke start.
Nadrukkelijke aandacht voor het
blaasinstrument als solo-instru
ment en voor de blazers uit eigen
gelederen. Vrijdag aanstaande
speelt hoornist Vicente Zarzo het
vierde concert van Mozart, van de
zelfde componist vertolkte Koos
Verheul zaterdagavond het fluit
concert KV 313. Verheul heeft zich
de laatste jaren internationaal on
derscheiden als interpreet van he
dendaagse muziek. Dat ook Mozart
bij hem in voortreffelijke handen is
heeft hij op overrompelende wijze
aangetoond- Een juweel van een
vertolking, muzikaal en technisch
van het zuiverste water. Terecht
dat deze Mozart uitbundig met ap
plaus werd beloond.
Een spanningsvolle verklanking gaf
Ajmone-Marsan van het concert
voor orkest van Bartok. Het orkest
reageerde optimaal op zijn niet mis
te verstane directie en dank zij een
harmonische wisselwerking groeide
een perfect afgewerkte, geladen en
boeiende Bartok Interpretatie.
TILBURG Het zuidelijk toneel Globe is in zijn ingekrompen
samenstelling en onder een andere leiding het nieuwe seizoen be
gonnen met een rake voorstelling van een Italiaans hedendaags
stuk, dat 'Zaterdag, zondag, maandag' heet.
Bij het nog wat aarzelende begin
van de première dook wel de ge
dachte op: 'moet je redelijk kalme
Nederlandse acteurs nu zo nodig
opvJiegerige Italianen laten spe
len?,' maar gaandeweg werd je
vooral geraakt door de gewone
menselijke dingen, die er gebeuren.
Die zijn om beurten amusant en
ontroerend, maar ook onthullend
aangaande wat Je zelf doet en on
dergaat en om je heen ziet gebeu
ren. Het staat eigenlijk heel dicht
bij het gewone eigen leven. Alleen
schijnen d.le Italianen er gemakke
lijker over te praten, en met meer
vuur. Vandaar dus dat Nederlandse
acteurs toch Italianen moeten spe
len.
Dat maakt het levendiger, pittiger,
en meer geladen. Het is ook een
echt gezellig stuk, al zit er een
huwelijks conflict in (dat eigenlijk
een levensgroot misverstand is) dat
op een schitterende manier aange
kondigd, geuit en opgelost wordt.
Middelpunt zijn dus man (Ton van
Duinhoven) en vrouw (Elisabeth
Andersen). Hun drie kinderen,
waarvan één getrouwd, de vader
van de vrouw (Lo van Hensber-
gen). een zuster van de man (Kitty
Courbois) met zoon, wonen alle
maal bij hen. Een bevriend echt
paar (Henk Molenberg en Truus
Dekker) is er kind aan huis. Er is
dus veel beweeg in de drie bedrij
ven, waarvan het eerste (zaterdag)
in de keuken speelt, waar een echte
ragout wordt, klaar gemaakt, die op
zondag in het tweede bedrijf in de
zitkamer wordt gegeten aan een
enorme ronde tafel, waarna ln het
derde bedrijf op de vroege maan
dagmorgen de een na de ander
elkaar aan het ontbijt ontmoet en
alle gerezen moeilijkheden op een
schitterende manier worden opge
lost.
Adrian Brine heeft het geweldig
geregisseerd binnen zeer goed func
tionerende decors van Hans Chris-
De hele familie aan (of bij) tafel in het Napolitaanse spel Zater
dag, zondag, maandag bij Globe.
fciaan. Zo, dat het op een schijnbaar
chaotische, maar ln wezen georden
de en vooral heel natuurlijk lijken
de manier verloopt. Zo wordt het
•ook geacteerd; Je ziet de accenten
die de spelers gebruiken om hun
type aan te scherpen, maar het
worden heel herkenbare mensen,
die zo sterk gaan boeien dat je er
niet meer aan denkt dat zij geac
teerd worden.
Nu ga ik al tientallen Jaren be
roepsmatig naar toneel, en toch
kreeg ik bij deze voorstelling een
paar malen een echte brok ln de
keel. vooral dank zij Ton van Duin
hoven en Elisabeth Andersen, maar
toch niet door hen alleen.
