_enny' is ontroerende,
rg goed gemaakte film
LMPREMIERES VAN DEZE WEEK
alitvoorst kan toch
"el iets beters
naken dan 'Flanagan'
Lezers
over
CDA
Kamerlid vraagt waarom
Van Huiten niet aftreedt
n
'Karavaan naar
Vacarès' lijkt
een spektakel
zonder logica
'Uitzendkracht
maar half jaar
bij één baas
'Shampoo'
eindigt te
moralistisch
CDA in
discussie
Begeleidingscommissie aanvaard
/KWARTET VRIJDAG 29 AUGUSTUS 1975
BINNENLAND
or W. Wielek-Berg
ny Bruce was een Amerikaanse conferencier, die in het eind van de jaren vijftig en de eerste
:t van de jaren zestig met een op het laatst bijna monomane bezetenheid ten strijde trok te-
de hypocrisie. Hij probeerde bepaalde woorden hun taboe te ontnemen en dat gold niet alleen
r woorden uit de seksuele sfeer.
oemd is bijvoorbeeld zijn confe-
ce die begint met: 'Ik zie drie
gers' in de zaal... nee, nog twee,
Waarna hij in het doodse
gen verder gaat met 'O daar zit
smous, en daar een spaghetti-
er... nog een smous., een vuile
en aldus eindigt: 'Als het
is dat Kennedy zegt 'Nu zal
de niggers in mijn kabinet
rstellen zal geen negerjongetje
hoeven te huilen omdat hij
nigger wordt uitgescholden,
kruistocht werd hem niet in
k afgenomen. Hij werd voortdu-
1 gearresteerd wegens 'obsceen
gebruik' Hij raakte er zo door
jsedeerd, dat hij rechten ging
leren om zich te verdedigen,
r verdriet, door uitputting en
r druggebruik stierf hij in 1966.
ny Bruce is een man die te
tg is gestorven. Had hij langer
iefd dan had hij beleefd hoe
waarvoor hij met gevangenis-
f werd bedreigd langzamerhand
gewoon werd. Alhoewel... exhi-
inisme en doordrijverij waren
niet vreemd, misschien zou hij
wel betreurd hebben dat hij
meer de enige was die in het
nbaar taboe-woorden in de
nd durfde te nemen.
'Lenny', de film die Bob Fosse
regisseur van Cabaret) over
maakte, worden (gespeelde)
xfervieuws met zijn vrouw, zijn
eder en zijn manager als over
igen gebruikt tot scènes, waarin
^xpelf optreedt (in de gedaante
de acteur Dustin Hoffmann),
is een uitstekende opzet: er is
oeg afstand om niet tot helden-
ering te geraken, om ook zijn
ikke kanten te laten zien, er zijn
oeg mogelijkheden tot inleving
waarlijk tragische lot.
- - film begint in 1951 als Lenny,
Dustin Hoffman in 'Lenny'.
dan nog een zeer middelmatige ko
miek die zijn draai niet heeft ge
vonden, kennis maakt met Hot Ho
ney Harlow, een striptease-danseres
die zijn vrouw en zijn ongeluk zal
|oor W. Wielek-Berg
iterdam is een stad om van te houden. Waarom krijg je bij het
pn van recente Nederlandse films die zich geheel of gedeeltelijk
Amsterdam afspelen (met uitzondering van 'Zwaarmoedige ver-
len voor bij de centrale verwarming') dan altijd het gevoel dat
makers nog nooit in lijn dertien hebben gezeten en nog nooit
odschappen hebben gedaan op de Albert Cuyp?
e dingen horen erbij, bij het houden van.
tIKA,
igen
em zo'n 'Flanagan' nou weer, een
n van Adriaan Ditvoorst. Waar-
itig niet de eerste de beste, een
lisseur die onder andere in 'Pa-
loia' getoond heeft dat hij wat
de en kon. Hij heeft zijn 'Flana-
gebaseerd op het boek van
Krabbé, volgens het van-ach-
en-naar-voren-procédé (telkens
rdt de sluier over het geheim
i eindje verder opgelicht), aardig
elkaar gezet, daar niet van. Hij
et ook oppervlakkige spanning te
ëren, al raakt halverwege de rek
een beetje uit. Maar wat doet hij
t Amsterdam? Hij laat ons een
lertje gracht zien en een grach-
ïhuis dat geen grachtenhuis is
ar een mal museum. Van enige
er i6 geen sprake. Je herkent de
ld alleen aan de gevels. Komen
trouwens buiten Amsterdam dan
ïide boot helemaal aan want daar
1 erst de kastelenkoorts: een wel-
1 Helde oude heer woont in zo'n
f ddeleeuws monster, alsof er geen
'soneelsproblemen bestonden.
linnen we bij zoveel idiotie in de
tourage nog begrip opbrengen
ar de psychische problemen van
anagan'? Neen, neen, driewerf
De man mag dan acht jaar
tongenisstraf hebben uitgezeten,
hept zijn met haat-liefde voor
halfbroer die hem erin heeft
luisd, terugkomen om zich te
eken en zelf te gronde gaan....
'i io t laat ons Siberisch. Kunnen wij
Rei51 geval zelfs maar spelenderwijs
722iè?istig nemen als de film vol zit
;t Enge Vrouwen, die achter elke
_ur staan te wachten om een ke-
in hun bed te slepen? Of hun
id net gekidnapt is. wat let het..
denken alle dagen van de week
ichts aan één ding ('O mijnheer,
ilk een eer. kom toch alstublieft
weer. ik zal u danken elke
er'.)
serieus. De Nederlandse
mproduktie is aardig op gang ge-
men. er staan ons in het kom en -
jaar meer dan tien nieuwe va-
ecn(irlandse films te wachten. De tijd
toch langzamerhand voorbij, dat
bij elke redelijk vakkundig ge-
aakte film in de handen moeten
appen op de wijs van 'O zie hoe
ed hij zijn etudes speelt, er zit
jna geen foutje in'. We hoeven
niet allemaal meesterwerken te
verwachten (al zou het wel fijn
zijn als er eens eentje tussendoor
liep) maar we mogen toch wel ho
pen op een eigen geluid. Want als
het almaar na-aperij is van buiten
landse genres, wat heeft de Neder
landse film dan voor functie? Ja,
hij geeft mensen werk en dat is
niet iets om licht overheen te lo
pen, maar er zit toch ook een
andere kant aan de zaak? Een ar
tistieke, om dat woord nu maar
eens boud bij de horens te vatten?
Rustig afwachten maar en hopen
op beter, dat is het enige wat er op
zit.
Alkmaar-Cinema; Amersjoort-Cine-
ma I; Amsterdam-City I en Saskia;
Arnhem-Rembrandt; Delft-Delfia;
Eindhoven Chicago; Enschede-Al-
hambra; Den Haag-Odeon; Gro-
ning en-Camera; Haarlem-Lido;
Leiden-Trianon; Nijmegen-Carolus;
Rotterdam-Lumière I; Utrech-Ca-
mera.
worden. Hij eindigt eigenlijk met
zijn laatste optreden. Ziek en wan
hopig, aheen gekleed in een oude
regenjas, weet hij zijn publiek niet
meer mee te krijgen. Dat is zijn
dood als conferencier, zijn echte
dood is bijna niet meer dan een
na-woord.
Dat Fosse choreograaf van professie
is, blijkt in verschillende scènes
van deze zwart-wit film heel duide
lijk, maar het leidt nooit tot vorm-
verliefdheid, tot artistiekerigheid.
'Lenny' bevredigt zowel het ver
stand als het hart, hij is ontroe
rend en helemaal goed.De regisseur
kon zich bij zijn conceptie gelukkig
geheel en al op zijn acteurs verla
ten. Dustin Hoffmann speelt met
'Lenny' misschien de beste rol van
zijn carrière. Valerie Perrine (die
in Slaughterhouse Five al opviel
door haar volstrekte natuurlijk
heid) heeft voor har rol als Lenny's
vrouw niet voor niets een prijs in
Cannes gekregen en Jan Miner
doet als Lenny's moeder niet voor
haar onder. Zo'n film zie je niet
alle dagen.
Amsterdam-Alhambra 2, Tuschinski
2.
Naar een roman van Alistair Ma-
cLean.... een garantie voor span
ning.... actie...sensatie! Zo luidt een
reclameslogan voor 'Karavaan naar
Vacarès'. En laat het nu nog waar
zijn ook. want de naam van de
schrijver is onverbrekelijk verbon
den met altijd dezelfde vette hap
pen avontuur, verscholen onder di
verse couleur-locale sausjes, want
MacLean is een bereisd man. Nu
eens stuurt hij in zijn fantasie
naar de Noordpool, dan weer naar
Amsterdam en vervolgens naar de
Franse Camarque. zoals in 'Kara
vaan naar Vacarès' Hoofdpersoon
Neil Bowman (David Blrney) is
daarheen ontboden om een geleer
de het land uit te smokkelen, die
met een Zigeunerkaravaan uit
Hongarije komt. Allerlei louche fi
guren proberen hem dat om mees
tentijds nogal ondoorzichtige rede
nen te beletten en van de appetij
telijke fotgrafe Lila (Charlotte
Rampling) die hij onderweg oppik
te heeft hij door de bank meer last
dan lust. Een sluitende intrige
moet je van MacLean nooit ver
wachten: aan logica heeft hij geen
boodschap die vervangt hij door
handgemeen. In de film kun je er
dan ook alras geen touw meer aan
vastknopen hoe de handelende per
sonen op een bepaalde plaats be
landen: op een gegeven ogenblik
zijn ze gewoon waar ze wezen moe
ten om weer een sportief robbertje
te vechten. Waarschijnlijk worden
ze vervoerd door het paard Pegasus
en aanverwante fabeldieren. Maar
er valt machtig veel te zien tussen
het worstelen en schieten door: een
stelletje Zigeuners (al dan niet
nep): een processie met mooie kle
derdrachten; een jacht van een he
likopter op een auto; wilde paarden
en wat met al. Tenslotte wordt de
held gedropt in een arena waar hij
moet vechten tegen een dolle
stier... goedendag! Maar laat het
allemaal nu goed aflopen. Wie had
dat gedacht? Regisseur Geoffrey
Reeves, die het spektakel in scène
zette, wist het al van te voren.
Prijs voor de beste rol gaat naar
Michel Lonsdale die een dubbelzin
nige graaf neerzet alsof hij Orson
Welles zelf is.
W.W.-B.
Amsterdam-Tuschinski; Den Haag-
Rex, 18 jr.
Maatregel op komst:
RHOON Op het ministerie van
sociale zaken wordt een maatregel
voorbereid waardoor uitzendbu
reau's wordt verboden een uitzend
kracht langer dan een half jaar bij
dezelfde baas te laten weken. De
algemene bond uitzendbureau's ver
zet zich tegen een dergelijke be
knotting. Volgens deze bond is er
nauwelijks sprake van een pro
bleem, omdat slechts vier procent
van de uitzendkrachten langer dan
een half jaar hetzelfde werk heeft.
Een onderzoek door de Stichting
Maatschappij en Onderneming ech
ter komt op twaalf procent.
Dit kwam naar voren op een jubi
leumbijeenkomst van het uitzend
bureau Euro-typ bv in Rhoon. Het
onderzoek van de Stichting Maat
schappij en Onderneming leverde
niet een uitgesproken profiel op
van de uitzendkracht. Van de rond
35 duizend uitzendkrachten is zestig
procent vrouw van wie de helft
gehuwd. Van de mannelijke uit
zendkrachten is meer dan vlerfvijf-
de ongehuwd. Het grootste deel
ruim tweederde van de uitzend
krachten werkt korter dan één jaa
als uitzendkracht. Eén derde van
hen werkt als uitzendkracht omdat
zij geen vaste baan kunnen vinden,
vaak doordat zij medisch werden
afgekeurd voor het pensioenfonds.
De Rotterdamse hoogleraar dr. Al-
beda verwacht een toeneming van
het verschijnsel tijdelijke arbeid, al
dan niet via uitzendbureau's. Naar
mate de emancipatie van de vrouw
toeneemt en vaker rolwisseling
plaatsvindt, zullen er ook meer ge
huwde mannen tijdelijke arbeid
zoeken in plaats van een vaste
baan. Daarnaast ziet prof. Albeda
ook een toeneming als gevolg van
veranderde arbeidsethiek. 'We wil
len niet langer in het werk het
basispatroon van ons leven zien, en
niet langer werktijden bepalend la
ten zijn voor ons leven', zo zag
Albeda de toekomst.
Guido de Moor en Petra Laseur in 'Flanagan'.
De film 'Shampoo' gaat over
George, een dameskapper die
voortdurend achter de vrouwen
aanzit. Of liever: de vrouwen
zitten achter hem aan.
Ze komen naar de salon waar hij
werkt, bellen hem uit bed, wachten
hem op en maken he hem wel
haast onmogelijk nog een hand aan
een kapsel te leggen. Zwetend
stormt hij op zijn motorfiets van
hot naar haar. Zijn droom van een
eigen zaak wordt nooit verwezen
lijkt want hij heeft geen tijd om
ervoor te werken, wordt kinderach
tig kwaad als een bank hem niet
direct krediet geeft en maakt een
mogelijke geldschieter kopschuw
door het met zijn liefje aan te
leggen.
Aangezien hij ook nog voor de ene
vrouw verborgen wil houden dat hij
met de andere wat heeft en door
sommige mannen vanwege zijn vak
automatisch als homoseksueel
wordt gezien raakt zijn leven danig
in het ongerede. Na vele betrappin
gen is de bicht het enige redmid
del: 'Misschien hou ik dan wel niet
van jullie', zegt hij tegen zijn vaste
vriendin, 'maar ik mag jullie alle
maal bijzonder graag'.
Is 'Shampoo' een sexfilm. een ei
gentijdse, Amerikaanse vrije verta
ling van Franse blijspelen uit het
begin van deze eeuw, waarin ook
hijgerig van de ene compromitte
rende situatie naar de andere werd
gerend? Het lijkt er vaak wel op,
maar het is niet zo bedoelt. Film
acteur Warren Beatty (hij schreef
voor 'Shampoo' het verhaal, werkte
het samen met Robert Towne uit
tot een script, verzorgde de produk-
tie en speelde de hoofdrol) heeft
niet onder stoelen of banken gesto
ken naar wie zijn politieke voor
keur uitging: hij maakte zich an
derhalf jaar vrij om mee te werken
aan de campagne van presidents
kandidaat Geoge McGovern. Het
feit dat de film (geregisseerd door
Hal Ashby) culmineert in een feest
ter ere van Nixon's verkiezing tot
president in 1968 wijst er duidelijk
op, dat 'Shampoo' wel degelijk de
pretentie heeft om een 'comedie
des moeurs' te zijn, een zedenco-
medie van de late jaren zestig. Het
portret van 'Tricky Dicky' grijnst
ons overduidelijk aan en de men
sen die eronder zitten zijn ook niet
gelukkig met hun gehuppel van 't
ene bed in 't andere.
Nu is 'Shampoo' een zeer onderhou
dende film, formidabel gespeeld
door Warren Beatty, door Jack
Warden als een rijke zakenman op
drift en vooral door een trio vrou
wen (Goldie Hawn, Julie Christie
en Lee Grant) maar het gestelde
doel is niet bereikt. Meer satire en
minder sympathie zou daarvoor no
dig zijn geweest: met name de
vrouwen zijn met zoveel liefde ge
tekend, dat men haast vergeet dat
ze allemaal leven van het uitbuiten
van mannen (hetgeen zeer wel te
combineren valt met het laten op
tutten van hun haar).
Ook is George's statement over zijn
mander van leven zo overtuigend,
dat het moralistische einde (hij
krijgt het enige meisje van wie hij
houdt niet, en is dan zeer be
droefd) ons geenszins kan overtui
gen. George als échte minnaar,
kom nou.
Wat wel overkomt is de grondtoon
van half droefgeestige, half koddige
verwarring die al die levens eigen
is. En het feit. dat de koortsachtige
wijze waarop ze de liefde bedrijven
alleen een vergeefse poging is om
en vacuum te vullen. Dat is toch
al heel wat. voor een comedie.
W.W.-B.
Amsterdam-Calypso 18 jr.
Beroep op Biesheuvel
De speech van mr. Aantjes op het
CDA-congres was van grote allure.
Ik had het echter interessanter ge
vonden als hij daar vier jaar gele
den over gesproken had. Dit kan
men niet excuseren met 'Ik heb dat
al die jaren op de agenda trachten
te krijgen.' Roolvink, De Koning.
Zijlstra e.a. ontkennen zijn mening
dat het CDA geen christelijke partij
meer zou zijn. Aantjes heeft niet
alleen het CDA op het spel gezet,
ook de ARP heeft hij een zeer
slechte dienst bewezen. Alleen
Biesheuvel kan de partij voor splij
ten behoeden. Maar dan zal het
partijbestuur vanavond op hem
unaniem een beroep moeten doen.
Zonder scrupules Maar loyaal.
Haarlem
J. Broek Roelofs
Een paar vragen
Hoewel ik diep onder de indruk
was (en ben) van Aantjes' betoog
een politieke geloofsbelijdenis
van zeer hoog niveau heb ik
toch mijn twijfels over de anti
revolutionaire bijdrage aan het
congres. Het ging ons niet louter
om formules, maar is dat bij onze
partners ook zó overgekomen? Is
iets duidelijk geworden van de be
vrijdende kracht van het Evangelie,
waarover Aantjes sprak? Of zijn
onze intenties toch als pretenties
gevoeld en als een gebrek aan ver
trouwen? Ik vrees het ergste.
In elk geval zou het een ramp zijn,
als de ARP nu uitspraken zou doen,
die het meningsverschil verder zou
den verharden. Bezinning lijkt no
dig over een paar vragen.
1 Is het reëel te menen, dat ie
mand, die niets gelooft, zich wél
zou willen Inzetten voor onze chris
telijke organisatie en program en
beleid, gebaseerd op het evangelie
zou willen uitdragen? Wanneer
program en beleid zó algemeen
worden, dat ongelovigen slechts via
een beginselverklaring verhinderd
kunnen worden ze mee uit te dra
gen, dan hoeft het voor mij niet
meer en kunnen richtsnoer en uit
gangspunt rustig verdwijnen!
2 Zijn waterdichte en zuivere be
ginselverklaringen garanties voor
echt christelijk handelen? Heeft al
le kerkstrijd ons niet sceptisch ge
stemd tegenover alle formules? Ik
geloof niet meer in de mogelijkheid
om via formuleringen de toekomst
vast te leggen. Ik zou het meer
zoeken in de wervende kracht van
het Evangelie, waarvan Aantjes
zo'n indringende vertolking gaf.
3 Het was mij liever geweest als we
dit debat hadden gehad voordat we
de statuten aanvaardden. Maar
kunnen we, nu het eenmaal zo
gelopen is, nü afhaken? Hoe maken
we dat plaatselijk duidelijk, waar
eeuwenoude tegenstellingen en
misverstanden, vaak persoonlijk ge
kleurd met eindeloos geduld zijn
overwonnen?
Daarom zou naar mijn overtuiging
de ARP het offer van de formele
zekerheden moeten brengen en op
basis van het amendement-Vergeer
de uitdaging aanvaarden. Laten we
nu we zover zijn gegaan, samen de
uitdaging aanvaarden en werken
aan die christelijke politiek, waar
naar de wereld hunkert. Want, dat
ze dat doet. staat vast.
Zutphen
H.Smit
grijpend liggen als tussen politici
die zeggen 'christelijk geïnspireerd'
bezig te zijn. Je komt er mensen
tegen die b.v. niet vies zijn van
apartheid, koude oorlog en kapitalis
tische trucs, maar ook mensen die
daar pal tegenover staan.
Aantjes krijgt het eenzaam temid
den van zijn broeders als hij de
evangelische punten op de politieke
in zet. Hoe het zij, ik kon het niet
meer verdragen en heb het politiek
gezien nu minder eenzaam dan toen.
Ik kijk met weemoed naar Aantjes'
Stolwijk
Solwijk
A. Hoeksema
Vijf vragen
Aantjes heeft mij bijna bewogen
ARP-er te worden. Na lezing van
vijf verslagen van het CDA-kon gres
blijven bij mij o.m. de volgende
vragen:
1. Het gaat Aantjes duidelijk om
'het Evangelie' (wat is dat, méér
dan Math. 25 alleen?) vorm te ge
ven in de politiek van nu en in de
toekomst. Prachtig. Hij heeft mijns-
inziens ook dóór, dat dit in de
Nederlandse verhoudingen eigenlijk
alleen tezamen met de 'progressie-
Restauratie
In het commentaar van NCR-Han-
delsblad 'Monumentenzorg' over het
CDA-congres van zaterdag wordt
o.a. gesproken over 'persoonlijke
geloofsovertuiging die buiten be
schouwing moet blijven', 'een be
langrijke stap op weg naar de ge-
deconf essionaliseerde middenpartij
die het CDA moet worden om enige
reden van bestaan te hebben' en 'In
het midden van het politieke spec
trum is plaats voor het CDA, zeker
nu de VVD een stuk naar rechts is
afgemarcheerd'.
Ik vind het opvallend dat er 'buiten
onze kringen' zo over de plaats van
het CDA gedacht (en dat niet al
leen) wordt. Kiemen voor een der
gelijk denken waren er op het af
gelopen CDA-congres wel degelijk
aanwezig. Het degraderen (en nu
zeg ik het wat sterk) van het uit
gangspunt tot toegangsbewijs, was
er een symptoom van. Dat bewijs
kan nu wel direct na de eerste
controle verscheurd worden. De
schijn is gewekt dat het toch meer
om kwantiteit dan om kwaliteit
gaat. De afwijzing van het redelijke
verzoek van uitstel van de beslis
sing over de grondslag was er een
bewijs van.
Laten we hopen dat de AR-partij-
raad achter mr. Aantjes gaat staan.
Misschien is daarna alsnog restau
ratie mogelijk, niet van een monu
ment maar van een niet goed on
derheid. pas gebouwd huis.
Amstelveen
mr. Tj. A. Maris.
Buitenkant
Wij zijn het volkomen eens met
Aantjes. Als men op een christelij
ke school leerkrachten aantrekt die
van het beginsel niets willen we
ten, houdt die school op christelijk
te zijn, al staat het op de buiten
kant. Zo is het ook met het CDA.
Den Haag
Fam. De Geus
Sterkte
Jaren geleden verliet ik de AR. Er
stonden voortdurend zaken in het
vaandel (bezitsvorming b.v.) die ik
onmogelijk als 'christelijk' kon er
varen. Het probleemloze optrekken
met de platte eigenbaat van de
VVD werd me te veel.
Als ik Aantjes nu zo welsprekend
hoor formuleren wat de crux van
christelijk politiek handelen be
hoort te zijn. dan bedient hij zich
daarvoor van dezelfde Schriftplaat
sen (Math. 25), die ik destijds ge
bruikte om aan te geven wat ik
miste in het confessionele beleid
Iemand die niet onderkent hoezeer
Aantjes hier de kern aanraakt voor
radicaal evangelische politiek, kan
van mij wel inpakken met zijn
'christelijke inspiratie'.
Als Roolvink zegt, dat Aantjes 'te
ver ging' op dat CDA-congres en
als Biesheuvel de AR-fractieleider
een 'loopgravenoorlog tegen de
KVP' in de schoenen schuift en de
hele zaak een 'academische kwestie'
noemt, dan blijken deze heren het
principiële AR-spoor al bijster te
zijn.
Het tragische is dan ook, dat ner
gens de interne verschillen zo ln-
ven' kam, omdat het CDA en de
WD hem hiervoor terecht te
weinig waarborgen bieden. Waar
gaat het nu eigenlijk om: het evan
gelie, de politiek of beide? In het
laatste geval beginnen de moeilijk
heden concreet te worden in pro
gram en regeerbeleid, waarbij het
Evangelie geen compromis kent in
het opkomen voor de zwakken, zie
ken, etc.
2. Het is naar mijn mening ook
duidelijk, dat de KVP een opportu
nistische politiek voert en nog zo
veel roomse trekken vertoont
waarbij het meer om macht dan
om 't Evangelie gaat dat sa
mengaan met orthodox hervormde
CH-mensen en gereformeerde ARP-
ers lange tijd in een vast politiek
verband niet tot reële mogelijkhe
den behoort, die het enige tijd uit
houdt. Of zie ik het verkeerd?
3. Wat blijft er anders over, dan
dat 'progressieven' uit de drie par
tijen maar via PPR? over
stappen naar de PvdA, waar een
inbreng als van Aantjes c.s. zou
tend en lichtend kan werken, nu er
dóór vrijwel steeds om geloof en
Evangelie wordt heengelopen, ook
al bestaat de PvdA haast voor de
helft uit gelovigen. En een pro
grampartij berust toch ook op be
ginselen. terwijl een beginselpartij
als het CDA waarschijnlijk erg
moeilijk tot een (hooguit vaag. al
gemeen) program komt. Ook dit zal
Aantjes wel niet willen. Naar mijn
mening begrijpt de meerderheid
van zijn eigen partij hem niet,
omdat hij uiteindelijk terecht komt
bij een theokratie a la Van Ruler.
Daaraan zou ik mee willen doen. Of
maakte ik een lees- en taxatiefout?
4. Bij alles is het verdrietig tussen
de regels door te lezen, dat er
blijkbaar persoonlijke ambities in
het spel zijn (Biesheuvel. Schmel-
zer?) die gewone krantelezers niet
ontgaan, maar de zaak waar het om
gaat verhullen en vertroebelen in
de loopgraven om de beste banen.
Wat doe je daar Evangelisch, chris
telijk tegen?
5. Wellicht is het 't beste om nu
maar eens te bezien hoe het pro
gram van de CDA er zó duidelijk
en concreet mogelijk uit gaat zien.
Dat wordt mijns inziens toch niet
evangelisch op een wijze als b.v.
Aantjes met zijn treffend voorbeeld
van de l en de 99 procent voor
ogen staat.
Heerenveen
Oene Bult
Risico
Aantjes heeft een indrukwekkend
getuigenis gegeven op het CDA-
congres. Het is te betreuren, dat hij
op één punt van zijn betoog beoor
deeld is en zal worden. Men kan
hem moeilijk verwijten, dat hij be
ducht is voor de sterke stromingen
in de KVP, die een open partij
wensen. De dam, die hij daartegen
wilde opwerpen, was, hoewel een
zwakke afspiegeling van de hechte
organisatievorm en struktuur van
de christelijke organisaties gestoeld
op Kuypers visie, daar toch tezeer
mee verwant om verteerbaar te zijn
voor het congres.
We hebben overigens enige erva
ring met deze hechte organisaties.
Ze zijn nagenoeg alle bezweken. En
het zou wel eens kunnen zijn door
een te groot vertrouwen juist in die
hechte struktuur. Het CDA is wat
dat betreft een riskante aangele
genheid. maar een alternatief, dat
het risico waard is, omdat het
Evangelie als richtsnoer onverkort
is gebleven
Aantjes vindt het risico te groot.
En hij kan zijn vrees bevestigd
vinden in de stemmen van hen. die
geen risico (willen) zien. Het is te
hopen, dat de ARP zal inzien, hoe
groot dat risico wordt, wanneer zij
buiten het CDA blijft. Met name
Aantjes zou daar dankbaar voor
kunnen zijn.
Apeldoorn
B. M. Middel
Aantjes moet blijven
Hoewel het ons zeer zou teleurstel
len wanneer door de recente ont
wikkelingen de totstandkoming van
het CDA zou worden bemoeilijkt,
zijn wij ervan overtuigd, dat de
heer Aantjes terecht vasthoudt aan
het feit dat het Evangelie beslag
legt op ons hele leven en dat de
vertegenwoordigers van het CDA in
hun opteden naar buiten zich daar
aan zullen houden.
Daarom dringen wij er bij het
ARP-bestuur op aan alles te doen
wat in zijn vermogen ligt om de
totstandkoming van het CDA te
bevorderen met behoud en niet ten
koste van dit uitgangspunt en
daarmee tevens van de fractievoor
zitter van de ARP in de Tweede
Kamer, die dit uitgangspunt op on
navolgbare wijze heeft vertolkt.
Driebergen
Ds. G. van Andel
J. A. van Bennekom
Drs. J. van der Linden
A. Mosselman
Drs. C. P. van Strlen
Duidelijk
Met interesse las ik de rede van
mr. Aantjes in Trouw van 25-8:
'Niet om de heersen, maar om te
dienen'. Ik ben erg blij met de
positieve uitspraak die mr. Aantjes
heeft gedaan. Nu is het voor mij
duidelijk. Met mannen die zo'n po
sitief geluid laten horen, weet men
waar men aan toe is en durf ik het
wel aan in deze moeilijke tijd een
keuze te doen. Laten onze gebeden
deze mensen begeleiden, die zo en
verantwoordlijk werk op zich ne
men.
Hoogeveen
H. Mulderij
Onthullen
Wie, zoals de heer Biesheuvel doet.
een bewogen en goud eerlijk betoog
van de heer Aantjes kwalificeert
als onderdeel van een 'loopgraven
oorlog', onthult daarmee meer over
zichzelf dan over de zuivere bedoe
lingen van de heer Aantjes.
Eenschede
B. Mulder
Van onze parlementsredactie
DEN HAAG Het Tweede-Kamerlid mevrouw Smit-Kroes (VVD)
zal volgende week donderdag, tijdens het vragenuurtje, aan staats
secretaris Van Huiten vragen wanneer hij denkt af te treden. Het
WD-Kamerlid vraagt dit naar aanleiding van het gitseren door
minister Westerterp gedane voorstel om een begeleidingscommissie
in te stellen onder leiding van een onafhankelijke voorzitter, die
de problemen van de binnenvaart moet gaan aanpakken en sug
gesties voor een oplossing aandragen.
Woensdag heeft staatssecretaris
Van Huiten zich namelijk in de
Tweede Kamer fel verzet tegen een
commissie onder leiding van een
onafhankelijke voorzitter. Het
KVP-kamerlid Van Zeil (een partij
genoot van Westerterp) had een
voorstel daartoe gedaan. De heer
Van Huiten vond een dergelijk
voorstel een regelrechte aanslag op
het vertrouwen in hem en wees dit
dan ook van de hand.
Het Kamerlid Schakel (ARP) noem
de deze aanval van de WD giste
ren 'politieke bellen blazerij'. Hij
hecht er dan ook niet veel waarde
aan. De heer Schakel gelooft ook
niet dat er in deze affaire sprake is
van een conflict tussen minister
Westerterp en zijn staatssecretaris.
'Het komt zo vaak voor dat in een
dergelijke situatie een commissie
wordt benoemd, waarin bewindslie
den geen zitting hebben.'
Overtrokken
De heer Van Zeil vond ook dat deze
zaak wat wordt overtrokken. 'De
commissie die nu zal worden inge
steld is een begeleidingscommissie
en niet een onderhandelingscom
missie. Bovendien zal de staatsse
cretaris nooit het hoge vergader
tempo kunnen bijhouden dat deze
commissie zal moe*en aanhouden.'
Het KVP-Kamerlid is overigens wel
benieuwd naar de motivering van
de regering om een dergelijke com
missie in te stellen en de reactie
van de staatssecretaris daarop. Hij
begrijpt overigens de reactie van de
heer Van Huiten op zijn voorstel in
de Kamer niet. 'Ik vind dat je
kritiek moet kunnen hebben op een
onderdeel van het beleid van een
bewindsman, zonder dat hij daaruit
meteen de uiterste consequenties
trekt.'
De staatssecretaris zelf is overigens
helemaal niet van plan om af te
treden. Een woordvoerder van het
ministerie zei gisteren, dat het ver
zet van de staatssecretaris was ge
rezen tegen het feit dat er een
onderhandelingscommissie gevormd
zou moeten worden met een onaf
hankelijke voorzitter. Hij vond dat
als er in een commissie afspraken
gemaakt zouden moeten worden,
hij toch wel zelf de leiding van die
commissie zou mogen hebben. Nu
er echter een begeleidingscommis
sie wordt gevormd, die adviezen
gaat uitbrengen aan zowel de rege
ring als het bedrijfsleven, mag daar
van hem best een onafhankelijke
figuur aan het hoofd staan. De
begeleidingscommissie moet boven
dien een club worden die heel snel
kan werken en de staatssecretaris
heeft te veel ander werk om dat
allemaal bij te kunnen houden, al
dus de woordvoerder van het mi
nisterie.
Om de snelheid van werken zo
hoog mogelijk te maken zullen de
leden van de te benoemen commis
sie mensen moeten zijn die het
vertrouwen hebben van het betrok
ken bedrijfsleven en de vakbonden.
De leden mogen echter niet gebon
den zijn aan de vakbonden, zodat
zij niet telkens overleg met hen
hoeven te plegen alvorens besluiten
te kunnen nemen.
