Waarom Angola's toekomst staat of valt met MPLA
)p weg
ïaar nieuwe
jurgeroorlog
Als de conventie faalt kan
het schieten weer beginnen
J
BUITENLAND 17
(en kan zich afvragen waarom de dekolonisatie van Angola zo
loeizaam verloopt, terwijl in de andere Portugese koloniën in
jfrika zoals in Mozambique en Guinee-Bissau de machtsover-
racht zeer rustig is verlopen. De oorzaak van de huidige moei-
(kheden moet men zoeken in de tUd van de vrijheidsstrijd
(gen Portugal. Voor de bevrijdingsbewegingen was in deze tijd
steun van de onafhankelijke buurlanden van grote betekenis,
timers de bevoorrading liep grotendeels via deze landen. Dit
Btekende dat de regeringen van deze buurlanden grote invloed
fegen op het verloop van de bevrijdingsstrijd.
i meenden deze Afrikaanse sta-
ti dat het in hun belang was dat
i in de naburige Portugese kolo-
e na de onafhankelijkheid een
gering aan de macht zou ko-
ïn, die dezelfde politieke opvat-
Igen zou huldigen als dit buur-
^nd. Mozambique had in dit op-
"ÖL;|ht geluk: de beide onafhanke-
Afrikaanse buurlanden Zam-
en Tanzania staan politiek
Hi sproken redelijk dicht bij el-
L-ar en bij de bevrijdirigsbewe-
van Mozambique, het FRELI-
f.'D. Het FRELIMO kon daardoor
de steun van beide landen
jkenen, en er ontstond geen
jeede beweging; In de Portugese
jlonie Guinee-Bissau voelde het
irland Guinee Conakry zich
verwant met de bevrij dings-
re ging PAIGC, het andere
dand Senegal niet. We zien
dat gedurende de. vrijheids-
vV-ijd in Senegal een konkurre-
Vilde bevrijdingsbeweging wordt
ingericht, die wordt gesteund door
Senegalese regering. Dit
- -iING werd echter door voort-
interne ruzies geen succes,
de regering van Senegal be
et tenslotte maar de PAICG te
(unen. Doordat er slechts één
hijdingsbeweging overbleef
ftiep de dekolonisatie van Gui-
e-Bissau gemakkelijk.
Jncurrent
Angola verzette het buurland
re zich tegen de progressieve
;olese bevrijdingsbeweging
LA. In 1962, een jaar na het
in van de Angolese oorlog,
■d hier een tweede Angolese
rrijdingsbeweging het FNLA
ericht. met de duidelijke be
ling de MPLA te beconcurre-
i en zo mogelijk naar de ach-
Brond te schuiven,
b de MPLA werd de toegang tot
Ire ontzegd! De MPLA overleef-
deze campagne tegen haar
>rdat ze steun kreeg van de
te andere Afrikaanse landen
i aan Angola grenzen: Zambia
Kongo-Brazzaville,
dertien jaar na de oprichting
het FLNA, bestaat deze bewe-
g nog steeds, ls nog steeds
igewezen op de steun van de
ering van het buurland Zaire,
heeft nog steeds tot doel te
jetten dat de MPLA het bestuur
lAngola over neemt. Het FLNA
haar kracht niet alleen
Angola
[leende 1
aan de steun van Zaire, maar
ontving vanaf het begin Ameri
kaanse steun. Deze Amerikaanse
belangstelling voor Angola heeft
direkt te maken met de grote
Amerikaanse Investeringen ln dit
land en de grote hoeveelheden
minerale rijkdommen van Angola.
Dit FLNA heeft thans het noorden
van Angola, de gebieden langs de
grens met Zaire, vast in handen.
In dit gebied woont de Bakongo-
stam, die ook aan de andere kant
van de grens in Zaire woont. Het
is opvallend dat de steun aan het
FNLA ln Angola zich beperkt tot
de leden van deze éne stam, die
nog geen 10% van de bevolking
uitmaakt.
Zuidelijker ligt een brede strook
ga-ondgebied van de kust in het,
westen tot de grens met Zaire en
Zambia in het oosten, die geheel
in handen is van de MPLA. In dit
gebied ligt de hoofdstad Loeanda.
Het FLNA heeft met een grote
troepenmacht uit het noorden ge
probeerd Loeanda te veroveren,
maar deze legermacht probeert al
vier weken lang een klein rivier
tje, de Dande, op 60 km van Loe
anda over te komen. Het schijnt
dat dit FLNA-leger grote moei
lijkheden heeft, met de bevoorra
ding uit Zaire, gedeeltelijk door
de enorme afstanden en slechte
wegen, gedeeltelijk doordat het
laatste deel van de aanvoerweg
door gebied loopt waa rde bev ol-
king de MPLA steunt en waar
konvooien voortdurend door guer
rilla-strijders v an de MPLA wor
den a angevallen. Om de aanvoer
te verbeteren is nu een luchtbrug
ingesteld vanuit Zaire naar vlieg
velden in het FLNA-gebied in het
noorden van Angola. Opmerkelijk
is dat reeds verschillende bronnen
hebben gemeld dat ook Ameri
kaanse vliegtuigen oorlogsmateri
aal naar deze vliegvelden bren
gen.
Derde beweging
Van de grootscheepse aanval van
het FLNA op Loeanda is dus wei
nig terecht gekomen. Van een
omsingeling van Loeanda is geen
sprake. Wel ls er voedselgebrek in
Loeanda, maar dat komt enerzijds
doordat er geen benzin e is voo r
de vrachtwagens, anderzijds om
dat een d eel van het voedsel uit
het centrum van Angola komt,
een gebied dat niet in handen
invloed van de vriendschap die
president Moboetoe in Peking
sloot. Sinds enkele maanden zou
volgens .Chinese verklaringen aan
deze steun een einde zijn geko
men. Zaire steunt zoals gezegd het
FLNA.
Een groot deel van de steun van
de MPLA komt uit Afrikaanse
landen zoals Tanzania. Algerije en
Mozambique. Daarnaast komt er
uitgebreide steun uit het westen,
met name van particuliere instel
lingen. Er zijn aanwijzingen dat
de regering van Zuid-Afrika zowel
UNITA als FLNA steunt. Door de
ze buitenlandse steun aan de ver
schillende bewegingen stromen
van alle kanten wapens Angola
binnen. De moeilijkheden, die in
dertijd zijn ontstaan door buiten
landse bemoeienissen met de be
vrijdingsstrijd in Angola, eindigen
thans in een massaal bloed verg le-,
ten door dé grootscheepse buiten-'
landse steun aan de strijdende
partijen.
Dat de verschillende bewegingen
in Angola niet kunnen samenwer
ken hoeft ons niet te verbazen.
Het doel van het FLNA was vanaf
het begin de vernietiging van de
MPLA. Het FLNA krijgt nog
steeds steun uit het buitenland
met het doel de MPLA naaT de
achtergrond te dringen. UNITA
werd in de tijd dat in Portugal
Spinola aan de macht was door
behoudende Portugeze tot een
krachtige organisatie uitgebouwd
om een tegenwicht tegen MPLA
en FLNA te vormen, en veel van
de buitenlandse steun aan UNITA
zal ophouden als deze zich ver
zoent met de MPLA.
Eigen verlangen
Door de massale buitenlandse in
menging ln de strijd in Angola
dreigt op de achtergrond te raken
wat de meer bewust geworden
Angolezen zélf willen. Als het aan
deze bevolking lag, maakt het
FLNA geen enkele kans. Na veer
tien jaar koloniale oorlog ls een
belangrijk deel van de Angolese
bevolking vooral in de stedelijke
gebieden, zich voldoende bewust
geworden van de nationale poli
tiek om zich met hand en tand te
verzetten tegen pogingen om van
uit. Zaire een neo-koloniaal be
wind in Angola naar het model
van Zaire aan de macht te bren
gen. Hoewel de MPLA militair
zwakker is dan het FLNA wist de
MPLA het FLNA uit grote delen
van het land te verdrijven, onder
meer uit de hoofdstad Loeanda.
Waarnemers zijn eensluidend in
hun conclusie dat dit alleen mo
gelijk was dankzij de grote steun
van de bevolking voor de MPLA.
Officiéél berust de macht in An
gola nog bij Portugal. Tot het
land op 11 november onafhanke
lijk wordt zou volgens de afspra
ken een overgangsregering be
staande uit Portugezen en leden
van de drie bevrijdingsbewegin
gen het land besturen. Sinds en
kele weken hebben zowel FLNA
als UNITA zich uit deze regering
teruggetrokken. Daarna heeft Por
tugal op een zeer halfslachtige
wijze de macht in Angola weer
aan zich getrokken. De over
gangsregering werd niet afgezet
maar de ministers en staatssecre
tarissen die nog aanzijn werden
verzocht hun activiteiten tot een
minimum terug te brengen. Deze
impasse mag niet te lang duren,
anders zal de MPLA gedwongen
zijn zélf een bestuur voor de
hoofdstad en de overige gebieden
die zij beheerst in te stellen.
Enige keus
Het zou voor Angola de gelukkig
ste ontwikkeling zijn, als de Por
tugeze met de MPLA de regering
voort zouden zetten. Pogingen om
opnieuw een regering samen met
de drie bewegingen te vormen
zijn zinloos en lelden slechts tot
een nodeloos verlengen van de
oorlog. Als een dergelijke regering
al te vormen zou zijn, dan zou zij
door interne strijd volkomen ver
lamd worden en na korte tijd
toch weer uiteenvallen. In Angola
is de MPLA nog de enige samen
bindende factor omdat deze bewe
ging als enige niet op een bepaal
de stam is gebaseerd. De MPLA
heeft de hoofdstad van het land
in handen en de belangrijke olie
velden van Cabinda, die ln het
verleden 60% van de inkomsten
van de staat verzorgden.
Door deze samenwerking tussen
Portugal en de MPLA zou de een
heid van Angola bewaard kunnen
blijven. Aan de oorlog zou niet
automatisch een einde komen,
maar er bestaat geen enkele op
lossing die een onmiddellijke vre
de zou brengen. Mogelijk kan
vanuit deze situatie na een zekere
periode van strijd een akkoord
met de UNITA gesloten worden,
en kunnen de FLNA-troepen naar
Zaire terug gedrongen worden.
Samenwerking tussen Portugal en
de MPLA en een geleidelijke
overdracht van de macht aan de
MPLA biedt de beste kansen op
een regering die
1. een brede steun van de Angolse
bevolking in bijna het gehele
land ontvangt.
2. een opdeling van Angola kan
voorkomen, welke kan beletten
dat de Angolese bevolking ln de
toekomst door een kleine zwarte
elite wordt uitgebuit, en
3. de oorlog zo snel mogelijk kan
beëindigen.
Sietse Bosgra geeft van de oprich
ting bi 1961 af leiding aan het
Angola Comité, dat behoort tot de
best geïnformeerde buitenlandse
organisaties over dit deel van Af
rika.
or Bert van Panhuis
ELFAST, vrijdagavond 15 augustus Gemeente-
ïrker Samuel Llewellyn rijdt met een vraehtwa
in vol hardboard en planken de katholieke wijk
iwer Falls binnen. Enkele uren geleden heeft een
lm een geparkeerde auto opengescheurd en een
prme ravage aan winkels en woonhuizen aan
richt. Llewellyn gaat op verzoek van een katho-
ke hulporganisatie de schade wat herstellen. Hij
mt niet ver. Een woedende menigte sleurt hem
(iter het stuur vandaan. Hij wordt geslagen en
schopt en tenslotte jaagt men hem vijf kogels
het lichaam. Als de man dood op straat ligt krijgt
nog een salvo van elf kogels. Het motief voor de
(lachting: de gemeentewerker is vermoedelijk
1 protestant.
binnen de Constitutionele Conventie.
Het bestand tussen de Provisional
IRA en het Britse leger duurt sinds
10 februari. De voorgeschiedenis er
van begint omstreeks de kerstdagen
van vorig jaar. De provisionelen.
die in tegenstelling tot de officiële
IRA de macht van het geweer van
meer belang vinden dan de kracht
van het politieke argument, hadden
zich gehaat gemaakt door twee bom
aanslagen in Engeland. De slach
tingen in de overvolle café's in
Birmingham kostten 21 mensenle
vens en 162 personen raakten, deels
ernstig, gewond. De zes IRA-leden,
die na de aanslagen werden aange
houden, zijn vorige week wegens
meervoudige moord tot levenslang
veroordeeld.
Gedetineerden
Kort na de aanslagen werd dus het
kerstbestand van kracht. De tweede
jellyn is de elfde dode in één
die als de gewelddadigste en
ligste sinds twee jaar is geken-
Ist. Een week, waarin Noord-
ind het één en ander heeft
echt: de z: -de verjaardag van
14 levens kostende Bloedige
|ag en de vierde verjaardag
de interneringswetgeving. Er
i nauwelijks iets verbeterd on-
|s een wankel bestand tussen
en het Britse leger en uitvoe-
fverleg op partijpolitiek niveau,
p onverbeterlijke optimisten
(er nog niet van overtuigd dat
fcn enkele maanden de burger-
g weer in alle hevigheid zal
frsten.
(politieke leven in Noord-Ier-
wordt nu nog beheerst door
ide IRA 'het bestand" en de
Isen 'het staakt-het-vuren'
len en door het overleg tussen
Inionisten en de Sociaal-Demo-
n, de belangrijste partijen
Falls Road nadat een auto met bom uit elkaar is gescheurd. Een woedende menigte zal enkele uren
later een gemeentewerker uit vergelding beestachtig om het leven brengen.
dag van het nieuwe jaar verlengde
de provisionele IRA het bestand
met veertien dagen, maar eiste
daarbij tevens dat Engeland mili
tair en bestuurlijk uit Noord-Ier-
land zou verdwijnen. Een toezeg
ging, die Merlyn Rees. de Britse
minister voor Noord-Ierland zeker
niet onvoorwaardelijk wenste te
doen.
Hij was naar de mening van de
Loyalisten, de- groep protestanten,
die fel tegen losmaking uit het
Verenigd Koninkrijk is, al veel te
ver gegaan door yóór de verlenging
van het bestand een aantal dingen
te beloven. Zo zei Rees dat bij een
voortdurende staking van de ge
weldplegingen de -Britse troepen
sterkte in Noord-Ierland geleidelijk
aan verminderd kon worden en bo
vendien liet hij de mogelijkheid
open dat de ruim zeshonderd gede
tineerden zouden worden vrijgela
ten. Als gebaar liet Rees meteen
twintig gedetineerden vrij.
Rees danste op eieren. Hij moest
de provisionelen zover krijgen dat
ze het bestand voor onbepaalde tijd
verlengden vmaar kon daarbij niet
teveel toegeven omdat de loyalisten
hem er dan van zouden beschuldi
gen dat hij hun Ulster, zoals zij de
Noordierse provincie plegen te noe
men aan de Ierse Vrijstaat ver
kwanselde. Bovendien was de IRA
sinds Birmingham een verboden
organisatie en direct contact tussen
Londen en het IRA-hoofdkwartiqr
in Dublin was dus onmogelijk. Van
grote waarde bleek in deze de be
middeling van zowel de rooms-ka
tholieke als de gematigde protes
tantse kerkleiding in Noord-Ierland.
In de veertien dagen verlenging
liep het mis met deze indirecte
contacten en 17 januari zegde de
IRA formeel het bestand op.
Dat kwam hard aan. Aangenomen
was namelijk dat de IRA niet graag
de verantwoording zou dragen voor
een hervatting van de gewelddadig
heden. Toch bleef er die laatste
weken van januari en de eerste van
februari een voortdurend overleg
tussen Londense ambtenaren en de
(niet verboden) politieke organisa
tie van de i provisionelen, de zoge
naamde ProVisionele Sinn Fein.
De Sinn Fein fungeerde in. werke
lijkheid als tussenpersoon tussen de
Britse regering en de leiding van
de provisionele IRA in Dublin. Deze
uit zeven man bestaande legerraad
kondigde weer vrij onverwachts, de
avond van de 9de februari een een
zijdig bestand voor onbepaalde tijd
af. Het leek erop dat de gematigden
in de legerraad de militanten had
den weten te overtuigen van de
wenselijkheid voorlopig het IRA-
doel zonder geweld na te streven.
Daarbij ging men ervan uit dat
minister Rees de IRA geen verdere
toezeggingen had gedaan, ofschoon
vooral de militante loyalisten vol
hielden dat dit wél is gebeurd. Net
als begin januari was ook in dit
geval de bemiddeling van de kerk
leiding en dan met name die van
dominee William Arlow van de Ier
se Anglicaanse kerk van groot ge
wicht geweest.
Bestuursvorm
De tweede belangrijke factor in de
Noordierse politiek ls de gang van
zaken binnen de Constitutionele
Conventie, de uit 78 leden bestaan
de vergadering, die een advies moet
opstellen voor een nieuwe bestuurs
vorm in Noord-Ierland. De conven
tie is de opvolger van de eind 1973
gekozen wetgevende vergadering,
die een half jaar na het in werking
treden is geschorst.
Een protestantse algemene staking
heeft het maatschappelijk leven
toen zó verlamd, dat premier Brian
Faulkner en zijn uitvoerende raad,
samengesteld uit leden .van de
rooms-katholieke Sociaal-Democra
tische Partij (SDLP), de ongebon
den Alliantiepartij en de Unionis
ten van Faulkner - aftraden. Deze
uitvoerende raad werkte volgens
het principe van machtsdeling tus
sen de protestantse meerderheid en
de katholieke minderheid in Noord-
Ierland. Sinds de bestuurscrisis van
mei vorig jaar wordt Noord-Ierland
weer volledig vanuit Londen be
stuurd.
De nieuwe conventie heeft als ach
tergrond dat de Noord-Ieren zelf
moeten gaan uitdokteren hoe de
nieuwe bestuursvorm eruit zal zien.
Het resultaat van de beraadslagin
gen zal dit najaar aan het parle
ment in Westminster moeten wor
den gerapporteerd. De conventie,
die op 1 mei is gekozen telt een
meerderheid van 47 radicale Unio
nisten. Van hen behoren 46 tot de
Verenigde Unionistische Coalitie -
met als deelnemers de Officiële
Unionisten van Harry West, de De
mocratische Unionisten van domi
nee Ian Paisley en van William
Craig. Bij de verkiezingen heeft
vooral de militante Vanguard zich
enorm versterkt.
De roomskatholieke SDLP behaalde
17 zetels, twee minder dan in de
oude vergadering. Hierbij dient te
worden aangetekend dat de IRA
had opgeroepen de verkiezingen te
boycotten. De nietgebondenden
handhaafden zich op acht zetels.
De grote klap in mei was voor de
Unionisten van Brian Faulkner, die
de moed hadden gehad op basis
van gelijkheid samen te werken
met de roomskatholieken. Zij vie
len terug van 16 naar 5 zetels. De
grote winst van de Verenigde Coa
litie ten koste van Faulkner duidde
er dus op dat een groot deel van de
protestanten de deling van de
macht met de katholieken afwees.
Machtsdeling
De conventie heeft vóór zij op zo
merreces ging een aantal zaken
van minder groot belang behan
deld. De grote problemen moeten
nog komen. Begin deze week zijn
nieuwe informele besprekingen be
gonnen tussen de Unionistische co
alitie en de Sociaal-Democraten
over het vraagstuk van de machts-
deling of zoals het nu wordt ge
noemd de gedeelde verantwoorde
lijkheid.
De besprekingen tussen de twee
grootste groepen zijn van zo"n
groot belang dat de voorzitter van
de conventie de eerste vergadering
na het reces van afgelopen dinsdag
uitstelde tot begm september. Uni
onisten en SDLP hebben al een
aantal malen informeel gesproken
en deze nlet-openbare gesprekken
leken wat de ondergeschikte zaken
betreft in een goede sfeer te verlo
pen.
Algemeen wordt verwacht dat men
niet uit het vraagstuk van de
machtsdeldng zal komen. De Unio
nistische coalitie, die toch al gekri
tiseerd wordt alleen al omdat ze
willen luisteren naar de Sociaal-
Democraten, ls niet bereid de ka
tholieke minderheid plaatsen te
gunnen in een nieuwe regering.
Het voorzitterschap van een aantal
commissies, met bevoegdheden op
het terrein van de initiatiefwetge
ving, is het. maximale van wat men
bereid is toe te^ geven.
De Sociaal-Democraten zijn zeker
niet bereid hier genoegen mee te
nemen. In de impasse, die zal vol
gen zal de Unionistische coalitie
Londen vragen het bestuur in pro
testantse handen te geven. Dit be
tekent de Ineenstorting van de
conventie en dit zal de IRA hoogst
waarschijnlijk de gelegenheid ge
ven zich weer ln de strijd te men
gen.
Tot nu toe is het bestand tussen de
provisionelen en het Britse leger in
ieder geval formeel overeind geble
ven. Sinds januari van dit jaar zijn
er weliswaar 135 mensen gedood,
maar het overgrote deel is omge
bracht door zeer extreme groepen,
waarvan er nu zo'n twintig in
Noord-Ierland opereren. Veelal le
ven zowel de protestantse groepjes
als de republikeinse onderling op
zeer gespannen voet. Ze hebben
echter één ding gemeen: ze staan
te popelen om nieuwe slachtpartij
en te beginnen.
Zwaar bewapend
De gewelddadigheden van vorige
week wijzen er echter op dat ook
de grote organisaties als de provisi
onele IRA en het protestantse Vrij
willigersleger voor Ulster zich weer
sterk maken. Aan beide zijden is
men volgens goedingelichte bron
nen reeds tot de tanden bewapend.
Het wachten is op het signaal: de
ineenstorting van de conventie. Het
gezaghebbende Britse weekblad The
Economist schreef het afgelopen
weekeinde dan ook: 'Momenteel is
het enige licht aan het eind van de
tunnel die Ulster heet dat van de
IRA-exprestrein, die deze kant op
komt'.
(ADVERTENTIE)
aan de macht komen van een
kleine, korrupte kliek in het land.
Het FLNA heeft verklaard, dat
haar oorlog tegen de MPLA de
vernietiging van deze wijkraden
tot doel heeft.
Hoewel het in Angola in wezen
een strijd is tussen verschillende
opvattingen over de toekomst van
het land, spelen er allerlei aspec
ten mee. Het feit dat twee van de
drie bewegingen, namelijk FLNA
en UNITA, elk hun steun prak
tisch geheel bij één stam vinden
maakt de tegenstelling nog inge
wikkelder. Een ander belangrijk
aspect is de steun die het buiten
land aan de verschillende bewe
gingen geeft.
Hulpstromen
Zoals gezegd schijnen de Ameri
kanen het FLNA grootscheeps te
steunen, en gaat de steun van de
Sowjet-Uilie haar de MPLA. Tot
voor kort was de verhouding tus
sen de MPLA en Moskou zeer
bekoeld. De MPLA kreeg sinds ja
nuari 1974 geen steun meer en
MPLA-leiders spraken publiekelijk
zeer bitter over de houding van
de Sowjet-Unie. In deze negatieve
houding is de laatste maanden
verandering gekoimen, China, dat
in het verleden achtereenvolgens
MPLA en UNITA steunde, geeft
sinds enkele jaren al zijn steun
aan het FLNA, Deze laatste koers
wijziging kwam tot stand onder
Afrikaanse wvjk van Angola's hoofdstad Loeanda,
door Sietse Bosgra
ook allerlei reden voor tegenstel
lingen tussen FLNA en UNITA. De
leiding van de MPLA doet alle
moeite om tot een toenadering tot
UNITA te komen teneinde geza
menlijk de uit Zaire afkomstige
eenheden van het FLNA het land
uit te drijven.
Raden
De tegenstelling tussen MPLA en
FLNA berust op de zeer verschil
lende visie op de toekomst van
Angola. De MPLA wijst een maat
schappelijk systeem zoals dat ln
Zaire bestaat van de hand. Ze
verwijt de kleine zwarte élite in
dat land die de macht in handen
heeft, zich te vérrijken ten koste
van degrote meerderheid van de
bevolking. President Moboetoe
heeft zich in de tien jaar dat hij
in Zaire aan de macht is enorm
verrijkt. De grote massa van de
bevolking heeft niet van de onaf
hankelijkheid geprofiteerd. De
MPLA wil een grotere spreiding
van de macht en'de welvaart over
de bevolking. In de door haar
beheerste gebieden van Angola is
de macht in handen van wijkra
den, die gevormd zijn uit de be
volking. en die zich met hand en
tand zullen verzetten tegen hetv
van de MPLA is. maar van de
derde beweging: UNITA
UNITA is in 1966 ontstaan als een
afsplitsing van het FLNA. In deze
beginjaren zwaaide UNITA met
het rode boekje van Mao en zocht
de beweging steun bij China. Uit
deze tijd dateert de voorliefde van
kleine maoistische groepjes in het
westen voor UNITA. Daarna zocht
UNITA vooral steun bij behou
dende Portugezen. UNITA wordt
algemeen beschouwd als de zwak
ste van de drie bewegingen. Haar
steun beperkt zich praktisch tot
de Ovimboendoe-stam in het cen
trum van Angola.
De MPLA. werd de afgelopen we
ken door troepen van UNITA en
eenheden van het FLNA un het
centrum van Angola verdreven.
Hierna werd een ware jacht geo
pend op alle sympathisanten van
de MPLA De MPLA schijnt de
belangrijkste steden op de kust
van Angola allemaal in handen te-
hebben, hoewel ÜNITA en FLNA
zich hierbij niet neerleggen en
voortdurend aanvallen' uitvoeren.
Het gevaar bestaat, dat het. cen
trum en zuiden van Angola zich
onder leiding van UNITA van dp
rest van het land afscheiden.. De
MPLA wil ditvoorkomen door de
kuststeden waar dit achterland
van afhankelijk Ls. ln handen te
krijgen. Het bondgenootschap, dat
er op het ogenblik bestaat tussen
UNITA en FLNA. hoeft niet blij
vend te zijn. In feite bestaat er
