Honderd jaar
strijd tegen
drankmisbruik
Wat wilt U', vroegen de Japanners
Pop op
de plaat
Het beste
van Poco
J
Acties op breed
sociaal front
i/er bananen, sigaretten en een onverwachte bevrijdingspreek
Een ongelovige
Thomas in een
juichend kamp
btlW.'KWARTET ZATERDAG 16 AUGUSTUS 1975
BINNENLAND 11
door Kees de Leeuw
IN HAAG Onder de clubs, bonden en verenigingen, die de strijd hebben
ïgebonden tegen koning alcohol, nog steeds volksvijand nummer één (en
t, zoals wel wordt gedacht de drugs, wat men daar dan ook onder mag ver-
an)., neemt de Volksbond tegen drankmisbruik een bijzondere plaats in.
zonder in die zin, dat deze bond, in tegenstelling tot de bonden van geheel-
houders; de drank op zich. in het geheel niet afwijst, maar de naam zegt
al slechts het misbruik van dit geestrijke vocht. De bond respecteert op
1 best wel de mening van een geheelonthouder, maar is er zich van bewust,
geheelonthouding niet moet worden voorgeschreven. Dat is een utopie
het blijkt wel in de praktijk van vooral vandaag, dat men daarvoor geen
iresse heeft, aldus het jaarverslag 1 974 van deze bond.
Volksbond tegen drankmisbruik bestaat
Jaar honderd jaar en dit feest zal op 6
ember in het Congresgebouw in Den
g' met gepaste vrolijkheid worden ge
el.. Reden genoeg om eens even stil te
nbij de geschiedenis van deze bon^,
na een eeuw nog altijd springlevend is.
lat hij er in de loop der jaren steeds
euw in geslaagd' is niét zijn tijd mee
aart. Vaak was het zo, dat de Volks
een bepaalde nieuwe ontwikkeling al
aankomen en erop voorbereid was.
heer deze zich in de werkelijkheid
ïbaarde.
ietgedenkschrift '100 jaar Volksbond
n drankmisbruik, 1875 - 1975'. samen-
eld door H. Woudstra, is het een en
;r t.e lezen over de geschiedenis van
bond, die op 3' september 1875 Werd
irich't door de heer L. Phillppona, maar
r bekend onder de. naam 'Multapatior'
ijn jvoor: 'Ik lijd veel"). Zijn eerste
rden bij die Oprichting waren: 'Mis
te van alcohol is'een maatschappelijk
ad'. De algemene vereniging Volksbond
n drankmisbruik, zoals de officiële
m lufdt, trok van het begin af aan ten
de tegen het misbruik van bedwelmen-
ranken, voornamelijk gebaseerd op de
tschappelijke gevolgen, die in Neder-
uit dat misbruik voortkwamen. Ge-
ken werd over de verraderlijke rol van
tol. vooral jenever in onze staatshuis-
ing. In 1880 werd 'bijvoorbeeld per
i vanide bevolking 4,90 liter van dit
tilleerde goedje geconsumeerd, deze
eelheid was vorig jaar 2,75.
Volksbond' presenteerde zich als 'ópen'
nisatie. waarvan ledereen voor een
dubbeltjes lid kon worden en waarbij
verantwoordelijkheid jegens de naaste
in het vaandel stond geschreven. Het
es van de vereniging was het 'teweeg
brengen van een mentaliteits-veranderen-
de levenshouding'. Van betutteling van de
mensen wilde de bonds niets weten, maar
het feit, dat hij zich openlijk manifesteer
de als matigheidsorganisatie, werd hem in
bepaalde kringen niet in dank afgenomen.
Vooral de 'Vereniging tot afschaffing van
sterken drank' moest van het matigheids
principe niets" hebben, maar dit nam'niet
weg. dat ln tal van plaatsen in Nederland
afdelirigen werden opgericht, waarbij hei_
kenmerk van de Volksbond was: gedecen
traliseerd Ln uitvoering en gecentraliseerd
in beleid. Er werden contacten gelegd met
het bedrijfsleven, wat tot gevolg had. dai.
sommige bedrijven daadwerkelijk tot de
vereniging toetraden en onmisbare steun
verleenden bij het uitdragen van de doel
stelling.'die meer omvatte dan'alleen een
matigheidsgedachte.
Goed en goedkoop
Om het misbruik van sterke drank tegen
te gaap. werd de gedachte geopperd om.
lokaliteiten open te stellen voor hét 'nuttt-
gen van goede spijzen en dranken tegen'
billijke prijzen'. In Amsterdaih werd
begonnen met het introduceren van melk-
verkoop per glas langs de weg. Dit in
samenwerking met de Amsterdamse Melk
inrichting. De resultaten waren positief,
evenals het instellen van zogeheten bonds-
huizen. De sociale betekenis van deze te
huizen kreeg verder gestalte, door hieraan
de mogelijkheid van spaarvormlng ('Stui-
versbank') te verbinden. Dat ook belang
werd gehecht aan educatieve vorming
blijkt wel uit de oprichting van leesinrich-
tingen en kantoren voor maatschappelijk
advies en informatie.
Centraal stond in de discussie de vraag of
sterke drank zij het met beperkingen
Een plaat die velen zich nog zullen herinneren: in veel verenigingsgebouwen
hing hij nog niet zó lang geleden nog aan de muur. De plaat is in 1883 gete
kend door oJhan Braakensiek.
geserveerd moest worden, daarbijmitgaan-
de van de Individuele vrijheid van de
bezoekers en gedachtig aan het principe,
dat gedragsverandering het beste kon wor
den bereikt door voorbeelden van matiging
of geheelonthouding en niet door een al
geheel verbod voor'iedereen. 'Een zienswij
ze, ,die ook nu nog actueel is', wordt snedig
opgemerkt in het gedenkschrift.
'In de eerste jaren ondernam de Volksbond
pogingen om te bewerkstelligen, dat de
methode van lqonuitbetaling een geregle-
menteerder karakter kreeg, waardoor meer
geld voor het gezin beschikbaar bleef. Dit
tot vreugde van de huismoeders met hun
veelal kroostrijke gezinnen. Vanzelfspre
kend waren ae kroegbazen minder enthou
siast, omdat ze bang waren voor hun
omzet.
Militairen
Bestrijding van de drankellende als onder
deel van het sociaal-maatschappelijk stre
ven van de vereniging leidde ertoe, dat
plannen werden ontwikkeld voor het In
stellen van gezondheids- en penitentie-
inrichtingen 'voor dronkaards. In die tijd
lag het accent van de alcoholbestrijding
nog op het toepassen v.an strafmaatrege
len. Binnen de kring van Volksbond waren
al stemmen opgegaan, dat bestrijding van
misbruik door toepassing van straf niet
het meest geëigende middel voor volksop-
voeding was. Niettemin wezen de justitiële
statistieken uit, dat er terdege oorzakelijk
verband lag tussen criminaliteit en drank
misbruik.
Ruime aandacht werd besteed aan het
gesignaleerde drankmisbruik onder spoor
wegbeambten en militairen. Samen met de
'Nederlandsche Vereniging van Spoorweg-
Artsen' werden initiatieven ontplooid om
het drankmisbruik onder spoorwegperso
neel tegen te gaan. En met positief resul
taat. Wat de militairen betrof, daarvoor
werd, mede op initiatief van een aantal
(oud-)officieren, leden van de Volksbond,
overleg gevoerd met de chefs van verschil
lende garnizoenen. In Haarlem werd een
"lees- en recreatiezaal geopend, waardoor
een begin werd gemaakt met -georganiseer
de kantineverzorging in de krijgsmacht.
De Volksbond, heeft ook een rol gespeeld
bij de drankwet, die op 1 november 1881
ih werking trad en die in sommige krin
gen van de drankbestrijding enige teleur
stelling veroorzaakte, maar nietbij de
Volksbond, die juist door de invoering van
de wettèlijke maatregelen een groot ar
beidsterrein zag. Eenarbeidsterrein, vooral
gericht op de ontwikkeling van gemeen
schapsgevoel en gemeenschapszin.
Vooral jenever
In de beginperiode van de vereniging
stond vooral jenever als volksdrank geno
teerd. Als vervangende drank bleken in die
tijd koffie en thee nog onvoldoende in-
gang te vinden, terwijl wijn te duur ln
aanschaf was. De matigingsvereniging
vond bier als zwak-alcoholische drank een
g-oede' vervanging voor sterke drank. Dat
de keuze van de Volksbond juist was. bleek
wel uit het feit. dat. meer en meer het
nuttigen van jenever plaatsmaakte voor
bier, dat aanzienlijk goedkoper in prijs
was. Liep het veranderen van drinkge
woonten enerzijds gemakkelijk, anderzijds
waren er veel problemen te overwinnen.
Niet zozeer bij de bonafide brouwerijen,
die bereid waren een verlaagd alcoholper
centage in te voeren, als wel bij de slijte
rijen, die tengevolge van de accijns en de
toenemende vraag naar bier een verkoop
prijs berekenden, die driemaal boven die
voor jenever lag. Deze blerstrljd resulteerde
uiteindelijk in een goed produkt met een
alcoholpercentage van drie procent tegen
een redelijke prijs.
In de loop der jaren heeft de Volksbond
óp tal van terreinen van het maatschappe
lijk leven zijn steentje bijgedragen. We
noemen slechts: het onderwijs, de gezond
heidszorg. het welzijnswerk onder militai
ren, het volks-ontwikkelingswerk, de volks
tuintjes, de V(olks)B(ond)-kantine-ver
zorging en de opvang van buitenlandse
werknemers. Uit dit alles blijkt wel, dat de
vereniging er steeds weer opnieuw in
slaagde op tijd de bakens te verzetten
zonder zijn oorspronkelijke, doelstelling
het tegengaan van, drankmisbruik* te'
verwaarlozen.
Driehonderd koffiehuizen
Enkele cijfers: er worden nu bijna drie
honderd kantines en koffiehuizen en en
kele woonoorden voor buitenlandse werk
nemers geëxploiteerd. In 1974 werden on
geveer 48 miljoen koppen koffie, zeven
miljoen frisdranken, vier miljoen koeken
en gebak en ongeveer 3.5 miljoen wanne
en koude maaltijden aan ruim 225.000
werknemers verstrekt alsmede de volledige
verzorging van ruipi 1500 buitenlandse
werknemers met een jaarlijkse servering
van 750.000 warme .maaltijden, aangepast
aan de nationale eetgewoonten van de
gasten. En dat alles zonder winstoogmerk,
want ook al moet de vereniging op een
waarderingssubsidie van vierduizend gul
den van de regering na zichzelf bedrui
pen. het maken van winst behoort niet tot
de doelstelling van deze vereniging
Een hoofdstuk apart is de voorlichting,
waaraan de bond ruime aandacht heeft
geschonken en nog steeds schenkt. Met
name kan hierbij worden gedacht aan de 1
november-wet. waarbij met andere Instel
lingen werd samengewerkt. Ook het ver
schijnsel drugs is de vereniging niet uit de
weg gegaan. In een oplage van miljoenen
exemplaren zijn folders met affiches de
deur van het centraal bureau in Den Haag
uitgegaan.
OVer hasjiesj en marihuana, pep, heroïne,
opium en morfine. Vermeldenswaard is
nog, dat de Volksbond zich in de lijn van
de regering-Den Uyl heeft ulgesproken
voor liberalisering van het cannabis(soft
drugs) beleid.
Directeur P. M. Tiesema en zijn ruim
duizend medewerkers kunnen met gepaste
trots aan de jubileumviering beginnen.
Een jubileumviering, die zeker zij het.
met name met enig alcoholgebruik ge
paard zal gaan. En waarom ook niet, want
dat is geheel in de lijn van deze nu
honderdjarige vereniging, die de drank op
zich niet schuwt, als maar niet zo wordt
overdreven, dat men niet meer van het
glas kan afblijven.
ig jaar 'geleden, eind augustus
kwam voor duizenden Neder-
ïrs die in Japanse kampen Ln
tuiden van Azië verbleven, de
'erwacliite bevrijding. In on-
aand verhaal beschrijft ds. C.
nu gereformeerd emeritus
kant te Hardegarijp, zijn her
ringen aan de bevrijding zoals
lie beleefde in een kamp in
ia. 'Ook veel Nederlanders wer-:
laar gedwongen te werken aan
"irmaspoorweg". een vierhon-
kilometer lange verbinding, de,
waarvan vele duizenden
inlevens eiste.
Mak (nu 76 jfiar) stond
ikelijk in Brielle, maar ging
naar Medan op Sumatra,
oorlog was hij jarenlang als
.huispredikant in Leeuwarden
;aam.
Ir ds. C. Mak
in -dag in augustus 1945 kwa-
onverwachts enige ons onbe-
hoge Japanse officieren ons
in Birma binnen. Zij deden
voor als een soort controle-
lissie, want ze steldep ons al-
vragen. Gezeten rond de tafel
commandantsbarak* hoor-
•ij ze tot onze verbazing vra-
'what do you want first?"
I wilt u eerst)
dokters riepen als een man:
lijnen, vooral kinine'.
:ort bevel tot iemand uit het
en wij zagen een Japanner
draf weglopen. Even later
hij terug met dozen pillen,
voorraad lagen in het ma-
vlak bij het kamp. En dat
we nooit één tablet kinine
loskrijgen voor onze vele
patiënten. Dit wa^ trouwens
sequentie van de keiharde
van de spoorwegbouwers: wie
is en niet langer bruikbaar
het werk. moet maar dood-
hoe eerder hoe liever. Enfin.
:r wensen mochten geuit wor-
lam ik de'kans waar en vroeg
imming om een klein kamp te
ken, dat enige kilometers ver-
langs de weg lag. Die vraag
een bepaalde reden. Wanneer
it die nederzetting ons op de
met hun .vrachtauto passeer-
jebeurde het herhaaldelijk dat
is hele trossen bananen toe-
n, soms zelfs pakjes sigaretten,
•ngens zagen er ook patent uit
vermoedden wij, dat ze ln
uitzonderlijk welvaartsstaatje
In elk van deze brakken in het kamp Tamarkan waren tweehon
derd krijgsgevangenen ondergebracht.
leefden, waar ook voor ons vast wat
te halen zou zijn. Misschien wat
medicijnen, misschien wisten zij
ook veel meer dan wij over de
oorlogssituatie. Zij reden met hun
vrachtwagens naar stations en ha
vens, waar men allicht meer te
horen kreeg (er was in ons kamp
zeer geheim een radio, maar de
batterijen gaven al weken geen
stroom meer). Vele malen al had
den de pastoor en ik via de tolk
laten vragen of we onze kameraden
van dat kamp in de buurt mochten
bezoeken.
Vooral bananen...
'Die mensen waren toch van alle
geestelijke verzorging verstoken!'
We kregen telkens nul op het re
kest. En nu de hoge bezoekers? Die
zeiden direct ja. zodat een paar
minuten later op bevel van onze
eigen Japanse commandant een be
waker mij kwam ophalen Ineens
moest alles in een hurry. Toen ik
me snel gekleed had en met een
lege rugzak klaar stond, hingen ba
rakgenoten mij nog twee Australi
sche legertassen om de hals en
fluisterden: 'Denk er 'om. zoveel
mogelijk bananen en vruchten,
maar allereerst medicijnen en....
berichten'.
Tijdens de wandeling liep ik medi
tatief mijn toespraak voor te berei
den, want er moest toch een korte
dienst worden gehouden, ook al
waren de motieven voor het con
tact helemaal niet zo zielzorgelijk
als de Japanner was voorgehouden.
Toen we het kampje naderden,
schoot ons een auto voorbij met
een paar krijgsgevangenen, die mij
Iets toeschreeuwden, terwijl zij en
thousiast him hand met het V-
teken omhoog hielden. In het kamp
aangekomen werd ik door een stel
opgewonden kerels omringd, die
onmiddellijk dóór hadden dat ik
nog nergens van wist. 'Weten jullie
het niet? Japan heeft gecapitu
leerd, de oorlog is voorbij!' En toen
gebeurde er iets geks met mij. Ik
durfde het niet dadelijk te geloven.
Misschien ook omdat al zoveel ke
ren de meest fraaie berichten loze
geruchten waren gebleken.
Ik kon niet zo maar met hun uitge
laten vreugde meedoen cn bleer
maar vragen: 'Weten jullie dat. ze
ker. waar heb, je dat gehoord?' En
toen het tot mij doordrong, dat het
heus waar moest zijn. kon ik het van
blijdschap weer niet geloven. Dat
staat er toch ook geschreven van
de discipelen als de uit de dood
opgestane Heer zich aan. hen ver
toont? Je kunt het niet verwerken,
het is te mooi om waar te zijn.
We komen allemaal
Ik ben temidden van die juichende
en dansende mannen zeker een
vervelende bezoeker geweest, een
ongelovige Thomas, een vent, met
een gezicht, waar geen lachje af
kon!
ZIJ namen mé mee naar binnen en
pakten me als volgt aan: 'Kijk eens
dominee, als u ons niet wilt gelo
ven, dan gebeurt er dit. We zijn
gastvrij, we hebben eten genoeg en
weten dat fh uw kamp honger Is. U
krijgt van ons lekkere nasi-goreng.
Dan kunt u wel teruggaan, want als
u een dienst wilt houden, zal nie
mand onder uw gehoor komen.
Maar als u ons eindelijk wilt gelo
ven. dan begrijpt u. willen wij een
feestrede, een bevrijdingspreek en
dan komen we allemaal, niemand
uitgezonderd, alle 51 man! Maar
dan zetten wij u ook feesteten
voor, nasi met kip. en satétjes en
kroepoek en alles wat bij een fat
soenlijke rijsttafel hoort'.
Ik moet eerlijk bekennen, dat door
deze toespraak en de verlokkende
aanbieding van het feestetentje de
ban van mijn twijfel gebroken
werd en mijn hart opsprong van
vreugde.
Maar nu mij eerste na-oorlogse
dienst. Mijn onderweg voorbereide
preek kon lk wel afschrijven. Waar
haalde ik zo gauw een geschikte
tekst vandaan, die werkelijk op de
vreugde over de bevrijding sloeg?
In zulke situaties vraag Je in je
hart om Gods leiding en die krijg
je dan ook. Ik werd 'bepaald' (om
een oud gezegde te gebruiken) bij
de woorden van Psalm 124:7 en 8.
'G z'el is ontkomen als een vo
gel uit de strik van de vogelvan
gers; de strik is gebroken en wij
zijn ontkomen! Onze hulp is in de
naam van de Here, die hemel en
aarde gemaakt heeft'.
Voor de vuist weg
Alle 51 manschappen, monteurs en
chauffeurs waren op het binnen-
pleintje tussen barakken en repara
tiewerkplaats present. Het viel me
niet moeilijk voor de vuist weg te
spreken, geïnspireerd door het
vreugdevolle nieuws, het aandach
tig gehoor en niet het minst door
de tekst, woorden van lof en dank
over ongedachte bevrijding.
Zesentwintig jaar later liep ik op
een vergadering van pastores van
diakonessenhuizen een Jongere col
lega tegen het lijf, Jonkman gehe
ten. die zich ontpopte als één van
de toehoorders van de bevrijdings
toespraak op die gedenkwaardige
avond in Birma. Hij moet een ge
heugen hebben als een computer,
'want hij vertelde in grote lijnen,
wat ik toen gezegd had. Hij had
bijvoorbeeld nooit vergeten, dat het
slqtvers (Onze hulp is, enz), voor
de dichter na al de doorstane el
lende oneindig dieper en rijker
moet geklonken hebben dan dezelf
de woorden voor dc man, die zijn
lied ermee begint (n.l. ps. 121).
Fijn om na vele jaren te bemerken,
hoe woorden in iemands ziel kun
nen blijven haken.
Beladen
Belast en beladen keerde ik die
avond ln eigen kamp terug. Ze
hadden mij van alles meegegeven:
vruchten, groenten, gekookte eie
ren, kinine en ander medicijn, ta
bak, sigaretten en zelfs lucifers die
we ln tijden niet gezien hadden.
Het bleek mij, dat heel het kamp in
een soort oproer van vreugde ver
keerde. Het Jarenlang gehoopte
nieuws was nog onverwacht bekend
geworden en had ieder ln een roes
van blijdschap gebracht.
Alleen in de ziekenbarak had het
merendeel op de heuglijke tijding
apatisch of ongelovig gereageerd.
Daarom vroeg de commandant mij
of ik de patiënten mijn ervaringen
van die middag wilde gaan vertel
len. Ik wist een deel van hen nieu
we moed in te spreken - morgen
zou er al betere verzorging zijn -
maar er ging een scheut van pijn
door je hart. toen sommigen som
ber1 mompelden: 'Voor mij is het
toch te laat'. Ik herinner mij ook.
dat ergens in de flauw verlichte
barak met klaaglijke stem gevraagd
werd: 'En krijgen we morgen nu
Een van dc vele bruggen in de
Birmaspoonveg.
weer een volle veldfles?' (gekookt
drinkwater was gerantsoeneerd).
Zielig. Maar zo kan de horizont van
een ziek mens zich vernauwen.
De open poort
De volgende morgen stond
de poort van onze gevange
nis wagenwijd open en kon
den wij vrij ln en uitgaan. Wat een
vreemde en verrukkelijke ervaring
na drie en een halfjaar onvrijheid!
Er lag een kleine kotta ln de buurt
met wat huizen en kedehtjes (win
keltjes). We wandelden er heen en
vierden op allerlei dwaze manieren
onze onverwachte bevrijding. 'Kijk',
zei bijvoorbeeld iemand uit ons
groepje, 'nou lopen we recht op dat
kedehtje aan, maar het lollige is.
dat lk net zo goed dat zijstraatje
kain pikken of een ander winkeltje
binnengaan'. Het was ook een on
gewone en feestelijke ervaring, dat
je kon staan en gaan waarheen
jezelf wilde. Soms werd dat vreug-
degevoel zo heerlijk, dat je bang
werd, dat deze werkelijkheid toch
geen echte werkelijkheid was. Het
ls mij en anderen overkomen dat
je bleef stilstaan en aan je kame
raad vroeg: 'Zeg, rammel me alsje
blieft eens door elkaar: ik wil we
ten. of ik werkelijk hier ben of
wakker moet worden uit mijn
slaap'.
Je werd dan ook hardhandig door
elkaar geschud en gestompt. Totdat
je 'au, au' schreeuwde met tegelijk
de plezierige zekerheid, dat je niet
droomde, maar werkelijk met je
vrienden en zonder een Japanse
bewaker op een weggetje buiten
het kamp liep.
Eigenlijk beleefden we hetzelfde als
de teruggekeerde ballingen destijds
in Israël. 'Toen de Heer de gevan
genen van Sion deed wederkeren
waren wij als degenen, die dromen'
(Psalm 126:1).
door Kees de Leeuw
Het feit, dat deze rubriek moet
worden begonnen met een
verzamelelpee. zegt eigenlijk al
genoeg over de kwaliteit van de
aanvoer van nieuw
platenmateriaal, maar daarom
niet getreurd en met frisse moed
aan de slag. Daar gaat-ie dan.
Het kon niet uitblijven .dat er
ook eens een plaat zou
verschijnen met daarop de
hoogtepunten uit het oeuvre van
Poco, een groep, die haar sporen
wel verdient op het gebied van
de country-rock. Het feit, dat
Poco overstapte naar ABC-
records. was voor CBS een mooie
gelegenheid om met 'The very
best of Poco' op de proppen te
komen.
Poco werd destijds geformeerd
door Richard Furay. nadat de
legendarische Buffalo
Springfield uit elkaar klapte,
omdat Neil Young en Stephen
Stills het voor gezien hielden.
Tot groot verdriet van met name
Richard Furay heeft Poco nooit
die faam gekregen, die het toch
wel verdiende en dat terwijl
Stills en Young roem oogstten
met de formatie Crosby, Stills.
Nach Young. Dit leidde
binnen Poco tot nogal wat
frustraties, hetgeen tot-gevolg
had dat figuren als Jim
Messina (na drie elpees) en
Furay zelf (na zes elpees) de
pijp aan Maarten gaven. De
resterende groepsleden Rusty
Young. George Grantham.
Timothy Schmlt en Paul Cotton
gaven de moed echter niet op en
gingen vrolijk verder. The very
best of Poco bevat (twintig
nummers uit de acht óp GBS-
label verschénen elpees: van
'Plckin* Up the Pieces' tot
'Cantamos'. Het is country-rock
van over het algemeen pulk
gehalte.
Een 'very best' elpee (een
dpbbelaay) is ln zoverre nogal
willekeurig, dat er natuurlijk
altijd gezeugd kan worden,
waarom een bepaald nummer
wel of niet is gekozen, maar
laten we dat deze keer maar
achterwege laten. Voor wie
kennis wil maken met de
verfrissende muziek van Poco is
dit een uitstekende gelegenheid
deze.plaat in huls te halen.
Inmiddels heeft mij het bericht
bereikt, dat de huidige Poco-
leden. die met 'Cantamos'
bewezen ook zonder Richard
Furav best vooruit te kunnen,
een nieuwe plaat 'Head over
Heels', hebben gemaakt, maar
daarover zal ongetwijfeld mijn
veachte collega Willem Jan
Martin uitgerust terug van
vakantie een deskundig
oordeel vellen.
Red Octopus
Onder de naam 'Jefferson
Starshln' heeft de voormalige
groep 'Jefferson Airplane' de
plaat 'Red Octopus' het licht
doen zien. daarmee duidelijk
makend, dat er nog steeds
muziek zit in deze groep uit San
Francisco, die een belangrijke
bijdraee heeft geleverd aan wat
in de jaren zestig (wat gaat het
toch allemaal snel) wel als
Westcopst-rock werd aangeduid.
Bekende figuren uit die tijd als
de niet te versmaden zangeres
O rare Sllck (wat een stem).
Pp'il Kantber.' Martin Balin en
Dav'd Freiberg proberen de
vereane glorie van weleer
oon'euw tot leven te brengen,
maar met wisselend resultaat.
'Met name de nummers 'Fast
"Roek Freddie'. 'There is Love' en
'Piav on Love'. waarin dame
Slick zich duchtig weert, zijn te
nnn'men. maar de rest valt
enigszins tegen. Ook hier geldt.
r>ot "joffprtion StaT-sbin' niet
mppr is n-Pt de 'Airplane' eens
eeweest Is.
Guess who
Over naar the Guess Who. een
viertal jongens uit Canada, die
'al heel wat laartjes met de
muziek meelopen, maar het
nooit echt helemaal gemaakt
hebben. Hun nieuwe elpee
'Power in the Music' behelst
aardige, vlotte muziek, maar
zonder hoogvliegers. Het Is
jammer- maar meer zit er
althans wat mij betreft niet
in. Vermeldenswaaard Ls wel het
titelnummer van de plaat, dat
bedoeld ls als een soort ode aan
die groten uit de muziekwereld,
die daarin ieder op zijn
terrein een belangrijke rol
•hebben gespeeld, te weten: Louis
'Satchmo' Amrmstrong. Duke
Ellington, Frank 'The Voice"
Sinatra en natuurlijk (wat de
popmuziek betreft) Chuck Berry.
Little Richard en de Vier uit
Liverpool, beter bekend als the
Beatles.
Rest tot slot de elpee 'Psl-fl' van
de Engelse groep 'Seventh
Wave'. Hun debuut vorig Jaar
werd door muziekliefhebbers van
dit genre 'veelbelovend tot
opzienbarend' genoemd en deze
tweede elpee zou het dan
helemaal moeten hebben, maar
mij hebben deze muzikanten
met hun 'symphonlsche'
rockklanken niet vermogen te
boeien. Met Sjef van Oekel kan
ik mij alleen maar afvragen:
wordt er ook gemusiceerd ln het
dierenrijk? Nee. dat heb geen
nut.
