Sylvain Poons:
'Of 't allemaal
even mooi was
weet ik niet'
flisiEislri
De tribune in
Stavoren
ilisihslil
Uw probleem het onze
Bambi op weg om
klassiek te worden
Nieuwe boeken
MAANDAG 4 AUGUSTUS 1975
BINNENLAND P6/HH7
'Ik heb nooit een rol op de hand gewogen'
door Fred Lammers
AMSTERDAM Tk^heb in mijn leven van alles gedaan: toneel,
operette, film, musical, cabaret, carieté, zat ik bij de radio in de
hoorspelkern. Of het allemaal even mooi was, weet ik niet. Een
mens kan niet alles even mooi doen. Maar ik vond het interessant
iets nieuws aan te pakken en te kijken of het lukte. Ik ben altijd
een doordouwer geweest. Bna tachtig is hij nu en Sylvain Poons
ziet, naar hij mij vertelt, tevreden terug op de jaren die achter hem
liggen.
Ik kan eerlijk zeggen, dat ik niet
ïeb geprofiteerd van de reputatie
an mijn ouders, die beiden ook in
iet vak zaten, moeder als actrice
en ze was heel bekend in haar
iagen), vader bij de Nederlandse
ipera en later als directeur van de
'lantage Schouwburg in Amster-
lam. Ik heb mijn eigen weg ge-
ocht. Artistieke tegenslagen zijn
itet uitgebleven, waarschijnlijk
loor eigen tekortkomingen, maar ik
ïeb ook mijn successen gehad'.
Iylvain Albert (op zijn Frans uit
sproken, hij heet trouwens naar
ijn Franse peetvader) Poons heeft
laar hij stelt zichzelf 'alles' ge-
;erd. 'in het begin van mijn car-
ière wilde mijn zuster, die een
ekend zangeres was bij de Vlaam-
e opera, me zangles geven. Het is
lij één les gebleven. Ik moest mijn
ong platleggen en mijn huig op-
ichten. Nu. dat yras niets voor mij.
üjn zwager zou me viool leren
pelen. Hij liet mij drie kwartier
net mijn ellebogen naar binnen
taan. Na afloop zei ik: ik kom wel
ens terug. Nooit ben ik er meer
leweest. althans niet om viool te
pelen'.
)e artistieke loopbaan van Sylvain
'oons begon In de schouwburg van
ijn vader, waar hij als figurant
aocht optreden en later Meine rol-
itjes kreeg. 'Ik trad niet onder de
iaam Poons op. Vader was bang
at zoiets zijn schouwburg geen
oed zou doen. Als ik aangekondigd
ïoest worden was dat als monsieur
Iylvain'.
Eén wens
De HBS had hij inmiddels vaarwel
;ezegd. 'Ik was daar een uitsteken-
Ie leerling, die altijd prachtige
apporten had. Toen vader eenmaal
ijn schouwburg had kwam daar de
;lad in. Ik had toen nog maar één
fens, bij het toneel gaan. Op
chool ging ik er zo met de pet
aar gooien, dat ik allemaal enen
reeg. De directeur riep me bij zich
q vroeg hoe dat lfwam. Waar ik
iet vandaan haalde weet ik nog
Met maar ik heb toen geantwoord:
at zijn de heipalen voor het fun-
lament van een nieuw leven'.
aankomend acteur benutte
iylvain elke kans die hem werd
eboden. Uit die tijd herinnert hij
;ch dat hij een rol kreeg als ko
liek. Moeder zat ook in de zaal,
rat ik prachtig vond. Als je long
lent ga je echter wel eens te'ver.
la afloop vroeg ik moeder: En hoe
rond je het? Het enige, wat ze zei
«as: 'Dacht je dat je- leuk was?'
lat is een les voor mij geweest, die
niet heb vergeten. Later kreeg ik
Ie reputatie in mijn rollen altijd
ober te blijven. Die uitspraak van
nijn moeder was daartoe de grote
an-leiding. Ik heb nog eens een
rote les gehad. Dat was in de tijd,
;aarin ik met Louis Davids samen-
ferkte. Ik had een grote verering
'oor hem. Onbewust ging ik hem
elfs imiteren. Na afloop van een
oqrstelling dronken we meestal
ren kopje koffie bij Schiller. Qp
en avond zei Fritz Schiller: 'Ik
ïeb me zo geamuseerd. Het grappi
ge was dat ik op het laatst niet
meer wist wie er op het toneel
stond, Louis of Sylvain'. Daar
schrok ik wel een beetje van. Ik
besefte toen dat ik moest oppassen
en mezelf zijn'.
'De Jantjes'
SYLVAIN POONS: het bleef bij één viool-les
Sylvain werd geboren in Amster
dam 'ergens in het begin van dé
Albert Cuypstraot'. Als ik'' hem
vraag of hij als rasechte Amster
dammer met weemoed terugdenkt
aan het Amsterdam van vroeger,
zegt Sylvain: 'Ik zal je een ver
haaltje vertellen. Onlangs maakte
ik keninis met een Hollandse pro
fessor, die al 53 jaar in Amerika
woont en daar nu een belangrijke
figuur is bij de NASA. Het was een
erg aardige man. We hebben" samen
gegeten en hij wist voor elkaar te
krijgen dat wij de volgende dag in
de bioscoopzaal van het Stedelijk
Museum twee oude films mochten
zien, waarin ik meespeelde. Hij uad
die films geleend van het Filmmu
seum. Een van die films was 'De
Jantjes'. Die film heeft mij na Zo
veel Jaren ontroerd. Ik zag daarin
het Amstemam van vroeger r*mg.
Terwijl ik naar die film zat te kij
ken heb ik wel even een traantje
weggepinkt'.
Aan de andere kant vindt Sylvain
Poons dat een mens met zijn tijd
moet meegaan. 'Die metrobouw bij -
worbeeld, daaraan valt niet te ont
komen. Ik heb er waardering voor
dat. vele mooie plekjes zijn gespaard
Over het Frederiksplein is ook
veel onaard gs gezegd Toch is het
daar ook wel aardig geworden, al
had ik graag gezien dat er op dat
plein een M'cgaaiiscentrum was ge
komen. Dat het Paleis voor Volks
vlijt verdween is een groot verlies,
hoewel dat gebouw van de Neder-
londsche Bank ook niet lelijk is en
ik moet toch een plekje hebben
voor al mijn geld', grapt Sylvain
Poons.
Bedelpartij...
Twee jaar geleden zette Sylvain
Poons definitief een punt achter
zijn loopbaan op het toneel. 'Eigen
lijk had ik met 'De kleine waar
heid' willen stoppen. Dat was een
mooi besluit geweest. Siegfried van
Praag heeft mij kort er na ge
vraagd of ik mee wilde spe en in
liet tweedelige tv-stuk 'De man met
de witte bloem'. Omdat hij mijn
oude buurjongen is heb ik dat niet
geweigerd; maar sindsdien wijs ik
alle verzoeken af. Als je door blijft
gaan wordt dat een bedelpartij Ze
zeggen nu nog dikwijls: we hebben
een leuk rolletje voor je. Dat zijn
dan altijd rolletjes als politieagent
of portier. Dat wil ik niet De
mensen kletsen graag. Ze gaan dan
al gauw zeggen: o, hij is nu te oud
om grote rollen te spelen, daarom
neemt hij maar kleine. Daarmee
wil ik niets afdoen aan kleine rol
len. Er zijn kleine rollen die heel
mooi zijn. Ik heb in mijn leven
nooit een rol op de hand gewogen,
nooit gekeken naar het aantal
bladzijden, wel naar de inhoud'.
Loopbaan begon
in schouwburg
van zijn vader
De oude dag van Sylvain Poons is
niet onbezorgd. Zijn vrouw wordt
al anderhalf jaar in een inrichting
verpleegd. 'Zij wordt niet meer be
ter, dat weet ik. Dagelijks ga ik bij
haar op bezoek. Het is thuis zo stil
geworden, dat ik 's morgens vroeg
mijn huis al ontvlucht. Ik ga dan
naar vrienden of naar mijn stam
café. Ik eet in de stad. Binnenkort
ga ik een paar dagen naar Schot
land. Vrienden hebben me uitgeno
digd mee te gaan. Ze vonden dat ik
er eens uit moest. Ik zat er wel een
beetje mee. Maar de doctoren van
mijn vrouw hebben me ook aange
raden het te doen. Ik verheug me
er eigenlijk wel op. Schotland moet
heel mooi zijn en er wonen erg
aardige mensen hebben ze mij ver
teld'.
Een teer punt is de dochter, die
Sylvain heeft uit zijn eerste huwe
lijk, dat veertig jaar geleden ein
digde. 'Ik heb alle contact met haar
verloren. Ik weet dat zij getrouwd
ié maar mijn schoonzoon ken ik
niet en evenmin mijn kleinkinde
ren. Daar heb ik het wel eens
moeilijk mee. Dat zijn zo de ups en
downs van het leven. In 'De kleine
waarheid' kwam ik op een gegeven
moment met een zonnewijzer aan
zetten, waarop als spreuk stond: 'Ik
tel alleen de heldere uren'. Dat zou
mijn lijfspreuk kunnen zijn'.
Herinneringen...
Zo heeft Sylvain Poons vele herin
neringen aan mensen en gebeurte
nissen uit zijn lange leven. 'Ze
hebben me wel eens gevraagd die
herinneringen op te schrijven.
Maar daar heb ik nooit aan durven
beginnen. Ik ben bang dat de men
sen daar geen belangstelling voor
hebben. Dat heb ik al zo vaak
gezien bij collega's, >die zelf hun
herinneringen schrijven of dat door
een ander laten- doen. Die boeken
komen bij De Slegte terecht. Het
ligt me trouwens niet om te zeg
gen: in die rol was ik zo goed en
dat deed ik zo prachtig'. De mensen
zijn Sylvain Poons een beetje ver
geten.
'Dat neem ik niemand kwalijk. Er
zijn ook mensen die ik ben verge
ten. Als ik op straat loop zeggen
velen me goeiendag, lachen tegen
me of zeggen tegen elkaar: daar
heb je hem Dat vind ik reuze leuk.
Dan merk ik dat veel mensen toch
nog wel van me houden'.
Schaak '75, samengesteld door Wim
Andriessen. Uitg. schaak en dam-
fonds Andriessen en Keesing te
Amsterdam. 160 blz. Prijs ƒ13.-
In dit boek wordt een overzicht
geboden van de schaakactiviteiten
van de Nederlandse topspelers in
binnen- en buitenland over de pe
riode '74 - '75. Toernooien, landen-
wedstrijden, kampioenschappen e.d.
zijn in chronologische volgorde op
genomen, voorzien van. korte ver
slagen, toernooitabellen en karak
teristieke partijen. Van de in totaal
meer dan honderd partijen is een
aanzienlijk deel geanalyseerd,
waaronder een aantal uitvoerig
door grootmeester Jan Timman en
kandidaat-grootmeester Genna So-
sonko.
Achmed, de dienaar van de maha-
radja, heeft het niet eenvoudig als
hij het land moet doortrekken om
een nieuwe zevende vrouw voor z'n
baas te zoeken. Rovers willen hem
eerst als gijzelaar nemen, dat lukt
door Mink van Rijsdijk
Van alle soorten vermaak, die er bestaan, menen de
Duitsers dat leedvermaak het allermooiste is. We
kunnen daar een braaf gezicht bij trekken en de schijn
wekken dat malheur van onze naaste ons droef stemt,
maar we houden dat nooit vol. Zodra iemand uitglijdt
in hondepoep, kunnen we het gniffelen niet laten. Als
er iets ernstigs gebeurt zijn we natuurlijk acuut erg
medemenselijk in de weer, maar het kleine ongerief
van een ander, het kromme ongeluk, maakt in ons iets
los, dat we leedvermaak noemen. Gek eigenlijk, pret
om verdriet. Dat kan griezelige vormen aannemen,
uitgroeien tot mensontluisterende kronkels als sadisme.
Je kunt je zodoende afvragen of het meest onschuldige
brokje leedvermaak al niet het begin is van iets
wreeds.
Tot deze overpeinzing kwam ik in de sluis van
Stavoren. Als je op het IJsselmeer vaart en je wilt bij
Stavoren naar binnen, is de sluis de enige toegang.
Maar met een beetje bries tegen en ettelijke vaartuigen
voor, achter en naast je eigen schip kan er weieens wat
paniek ontstaan.
Om te beginnen schrikt een onervaren schipper gewel
dig als er een stem uit het heelal klinkt, die hem
persoonlijk toespreekt met de opdracht dat hij aan de
stuurboorzijde van de sluis moet gaan liggen. Men is
tenslotte niet gewend aan bovennatuurlijke stemmen,
maar deze is zo echt en duidelijk dat er uit schrikreac
tie verkeerd wordt gemanoeuvreerd. Zodra men ont
dekt dat de stem niet van een vreemd opperwezen,
maar gewoon van de hoog boven het gepeupel tronen
de sluiswachter komt, is het al te laat. Zodoende
ontstaan bij de sluisingang verwarrende situaties, waar
bij niet het meest edele van de varensgezellen boven
komt. Als twee of drie boten ferm op elkaar knallèn,
zij fraaie nummertjes schelden waar te nemen. Maar er
is meer. Er vallen stootkussens in het water, die net
niet meer opgevist kunnen worden. Hier of daar raakt
altijd wel iemand verward in meterslange lijnen.
(Touw, zegt een niet-zeiler).
Als men het hart wil ophalen aan leedvermaak is er in
menige sluis royaal gelegenheid voor. In Stavoren leek
dit soort amusement deze zomer wel georganiseerd.
Ik verdenk de plaatselijke V.V.V. ervan landrecreanten
gelokt te hebben naar het schouwspel van kromme
ongelukken. Mensen mensen, huur een klapstoel op
de sluismuren en kom een dagje lachen, gieren en
brullen. Het nuttigen van meegebrachte etenswaren is
toegestaan. De leedvermaak-actie gaf tenminste bij de
Staverse slujs een jolijt van jewelste. Bij tientallen
zaten de mensen te genieten, karabiezen vol leeftocht
aan de voeten.
Jongens, moet je daar zien, dat scherpe jachtje slaat
subiet tegen die grote tjoeker. En jawel hoor, ha ha ha.
Oóóh en daar, het is niet te geloven, maar daar raakt
een persoon te water. Dolle pret Spontaan applaus.
- Zo funktioneert een sluismuur als tribune voor een
enthousiast publiek.
Trekt Stavoren u niet aan voor een mooie dagtocht?
Het is een lief stadje en het standbeeld van het
Vrouwtje is best aardig. En bent u het cultureel
vermaak zat dan pakt u nog een paar uurtjes
leedvermaak tot slot Hoe u daar van genoot hoeft u
overigens aan niemand op te biechten. Er zijn voor de
thuisblijvers heus wel een paar goede verhalen te
vertellen over de straatjes en de haven. U kunt mooi
pochen over de enorme tarbot, die u voor niet te veel
geld hebt verorberd in een leuk eethuis. Aan het slot
van uw verslag zegt u met eeh tendentileus toontje in uw
stem dat u wel geschrokken bent van het kapitaal aan
schepen dat u in de sluis hebt zien liggen tijdens het
schutten.
Een paar kleurendia's en een ansichtkaart van het
Vrouwtje geven uw relaas nog een extra realistisch
cachet. Niemand zal dat typische leedvermaak-glim-
mertje in uw ogen kunnen thuisbrengen als u over de
sluis vertelt en op de'dia demonstreert hoe vol de bak
was. Alleen - zorg dat er geen lieden onder uw gehoor
zitten, die ooit zelf eens hebben liggen krukken tussen
de sluisdeuren, anders valt u subiet door-de mand. Dan
breekt het leedvermaak u wel gruwelijk zuur op, want
u zult daarna op uw beurt door allerlei verhalen heen
moeten over vreemde mensen op de sluismuur, die zich
kostelijk amuseerden ten kosten van anderen. 'Jawel -
er waren zelfs figuren, die met appelklokhuizen gooi
den en een onsportieve sfeer dat er op de tribune
hing
Weet u wie er op dat moment leedvermaak zal
hebben? ik.
Er zijn honderden auteurs, die duizende dieren laten spreken. Dat
is vaak een gebruikelijke conceptie voor een kinderboek. Slechts
weinigen zijn erin geslaagd in het voetspoor van de werkelijke
groten te gaan, zoals in dit geval, Felix Salten, wiens BAMBI
verschenen in 1923 op weg is een klassiek boek te worden.
niet helemaal en wat helemaal niet
lukt is Mar jam te bewegen de ze
vende vrouw te worden. Ibrahim,
haar verloofde, neemt een .retourtje
'vliegend tapijt' en haalt z n gelief
de op tijd terug. Een speels verhaal
van Piet Meinema, uitgave West-
Friesland - Hoorn, prijs 7.90.
Je zult een vreemde, niet zo piep
jonge tantè hebben, die in een
verscholen huisje in een bos woont,
die veel weet van toverkruiden en
bovendien bijzonder ondernemend
is. Als je daar met z'n drieën, de
kinderen Vonk (Mark, Dorien, Josje)
gaat logeren, dan zou tante Martha
tante Martha niet zijn of het trio
valt van de ene sensatie in de
andere, afgezien nog de ontdekking
van een vliegende bezemsteel. Jetty
Krever schreef dit jeugdboek voor
rondom de 10 jaar, verschenen bij
West-Friesland - Hoorn, prijs 8.90.
'Vechten voor een veldje' (leeftijd
9-13 jaar) gaat over een protestac
tie- van schoolkinderen, die vechten
voor het behoud van hun trapveldje
in de buurt, waar volwassenen een
parkeerveld willen aanleggen.
Corrie Hafkamp heeft er een kleur
rijk verhaal van gemaakt, dat z'n
climax beleeft in de gemeenteraad.
Een echte, eigentijdse geschiedenis,
luchtig, humoristisch, maar toch
wel met een moraal. Een uitgave
van Unieboek - Bussum (Van Hol-
kema en Warendorf), prijs 11.90.
Felix heette Siegmund Salzmann,
was Oostenrijker en 54 jaar, toen
hij het ree tot leven wekte, dat
Walt Disney zou inspireren tot
hoofdfiguur van tekenfilms. Wat is
de onaangetaste verdienste van
Salten, die 76 jaar is geworden, in
Hollywood heeft gewoond en in het
jaar van Europa's bevrijding In
Zürich is overleden? In Bambi wor
den de dieren waar gemaakt in hun
gedrag, komt hun leefwereld naar
de mens toe. Het dier van het
woud, de vlakte, komt in de
winter en zomer dichter bij de
mens. Daarom is BAMBI een vero
verend boek, zonder sentimenten,
zonder sensationele avonturen
maar wel avonturen zoals ze beho
ren tot de dag en de nacht, bij wat
leeft en jaagt.
Uitgeverij J. H. Gottmer - Haarlem
biedt dit verrukkelijke boek niet
alleen bestemd voor jonge ogen
aan voor 16.90. In een zorgvuldi
ge vertaling van Henk Cornelisseh
en met illustraties van Co Loerak
ker en Hans Bertle. Het voorwoord
dat John- Galsworthy lang geleden
aan Bambi meegaf, Is terecht
meegedrukt.
In de serie dierenverhalen ver
scheen bij deze uitgever een vogel-
verhaal.
Het Eskimo-meisje Mooshnuk, aan
de Noordpool en de jongen Davey.
in Californië komen, ieder aan het
uiteinde van 2000 mijl, de afstand
die de wilde ganzen overbruggen
van koud naar warm, in aanraking
met Tsjen, de wilde gans. Adrienne
Jones, die bijna haar hele leven in
Californië bij het Tulemeer heeft
gewoond, schreef over haar tijdelij
ke buren de Canadese ganzen
een gevoelig verhaal, in een verta
ling van Corinne van Moorselaar.
Prijs 16.90.
Een derde uitgave gaat over een
jongen en een paard.
De Amerikaan. Walt Morey, die met
zijn vrouw op een boerderij in de
staat Oregon woont, heeft een
jeugdervaring te boek gesteld in
'Losgebroken hengst'. Hij noemt
zich Jeff Hunter die met z'n ouders
naar een afgelegen nederzetting is
getrokken, waar ze een winkeltje
drijven. De Hunters kunnen moei
lijk inburgeren. Er ontstaan verras
sende gebeurtenissen als de jongen
een losgebroken en zwervende rode
hengst weet te vangen. Samen heb
ben ze invloed op een vijandige
gemeenschap. Een dierenverhaal
waarin de sfeer van Amerikaans
leven m een achteraf gelegen dal
goed wordt gekarakteriseerd. Verta
ling: J. F. Brouwer. Prijs 16.90.
Met 'Jacht op Flim, de reuzenspin'
heeft Cobie Goosen een amusant
verhaal geschreven. In de nieuw
bouw huist al voordat de 'Panne
koeken' er komen wonen een spin,
zo groot als een drietje (voetbal).
En een praatspin, die voor dolle
verwikkelingen zorgt. Kortom, een
spin met een spraakgebrek, die een
stad op stelten zet. Ook een uitgave
van West-Friesland 8.90) even
als een nieuwe Lloyd Alexander.
Het kasteel van Ilyr, waarin dezelf
de wonderlijke hoofdfiguren voor
komen als in 'Het Boek van Drie'
en 'De Zwarte Ketel'. Die ontmoet
men ditmaal op het eiland Mona.
waar prinses Eilonwy het verre van
eenvoudig heeft, temidden van to
verkracht en merkwaardige (rid
derlijke) verschijningen. Prijs
12 90.
Don Blik en de bloedrode vogel van
Max Kruse is een uit het Duits
vertaald jongensboek, dat voor
6.90 bij VPestfrlesland in Hoorn
verscheen. Don Blik beleeft bloed
stollende avonturen in zijn strijd
tegen het boze monster, dat de
kindertjes van het arme volk der
Gurken rooft. De ontknoping is
verrassend.
Gerrit van Riemsdijk kan geweldig
schrijven, getuige zijn De terugkeer
van Egidius (uitgave Van Hblkema
en Warendorf te Bussum: 9.90).
maar het gegeven een soort
pseudo-Christus. die neerstrijkt in
een Veluws dorpje was toch
minder geschikt voor een kinder
boek.
Vraag: Hoe krijg ik een regenwater
ton die In de zon staat, vrij van
algen Het water is groen en het
Wnkt.
als het regenwater zijn, en dat
geldt zéker na een droge periode,
niet te vertrouwen.
Vraag: Uit hoeveel mensen de we
reldbevolking bestaat, -weten we uit
beschikbare gegevens, maar ik zou
graag weten, hoeveel mensen er op
de hele wereld geleefd hebben sinds
de christelijke jaartelling tot nu
toe en indien mogelijk ook voor
onze jaartelling.
Antwoord: Dit is zelfs bij benade
ring niet te zeggen. Zelfs nu zijn er
nog gebieden, waarvan men niet
veel meer weet. dan dat er mensen
wonen. Helke volken zijn in de
loop der eeuwen, tengevolge van
rampen en epidemieën verdwenen.
Antwoord:: De plaatsing van de
ton in de zon is funest. De stinken
de ton moet leeggemaakt en met
'eel heet water, zonder was of
Nepmiddelen schoongemaakt wor
den met staalwol (bv. pannenbor-
stels). De ton niet schilderen van
binnen en liever ook niet van bul
ten. Om de ton een kastje met een
deksel, zodat de ton in het donker
staat. Onder aan de toevoerpijp een
oude nijlonkous als zeef bevestigen.
Het regenwater mag niet bestemd
borden voor inwendig gebruik (bv
theezetten). Zowel daken en goten
Wetenschap en fantasie komen niet
veel verder dan vage bewoordingen.
Als ln de bijbel een getal (144.000)
voorkomt, dan wordt daar volgens
gangbare opvatting mee bedoeld
een door geen mens te omvatten
menigte. Elders, een schare, die
niemand tellen kan. Abraham
mocht de zandkorreltjes aan het
strand gaan tellen, en de sterren:
De onmogelijkheid daarvan had
met Gods beloften te maken, die
niet op een dergelijke manier ge
controleerd hoeven te worden.
Vraag: We hebben een groot schil
derij (Bosgezicht) van C. Terlouw.
Is hij een bekend schilder?
Antwoord: C. Cornells of Kees Ter
louw (1890-1948) schilderde, aan
vankelijk in Nederland later in
Frankrijk, lahdschappen en bosge
zichten. Hoewel hij niet vaak expo
seerde en op de lijsten van musea
zijn werken niet voorkomen, is hij
tóch een bekend schilder.
Vraag: Heeft een Nederlander, se
dert 1949 in Frankrijk woonachtig,
recht op een Nederlandse AOW-
ultkering?
Antwoord: Ten behoeve van perso
nen, zoals door u genoemd, geldt
een 'Generaal Pardon' tot 1 januari
1976. Enige haast is dus geboden:
de aanvraag moet vóór die tijd
Vragen (één per brief) zenden
naar: Uw probleem ook het onze,
Postbus 507, Voorburg. Naam en
adres vermejden. Eén gulden aan
postzegels bijsluiten. Geheimhou
ding is verzekerd.
ingediend zijn bij de Sociale Verze
keringsbank, afdeling beperkte re
gistratie. Apollolaan 51, Amsterdam.
Bij moeilijkheden, vóór die tijd ad
vies vragen bij de Raad van Arbeid,
afdeling AOW. Aangenomen, dat
hij nooit premie betaalde, zal hij de
achterstallige premies (maximaal
ƒ22.000) moeten inhalen, maar een
en ander kén verminderd worden
als hij aan kan tonen, niet ln 6taat
te zijn geweest tot het betalen van
de volle premie. Laat het bedrag
hem niet afschrikken: In hoogstens
drie jaar heeft hij dat bedrag er
weer uit.
Vraag: Mijn buurman heeft een
Japanse sierkers in de tuin, die
Hisa-kura heet. Wat betekend deze
naam?
Antwoord: De Japanse kers (Pru
nus Serrulata of Miqueliana) is een
in Nederland veel voorkomende
struik/boom. De Japanse naam
voor kers ls Zakoera. De voorvoeg
sels Kikoe. kikoeshldare (tretfrkers)
Oekon, Yede (ensis) en Hi (uit
gesproken met een Limburgse 'g')
duiden op variëten. De Chi-Zakoera
heeft helderroze of rode bloemen
en is het meest bekend, ook wel
onder de naam Kwanzan. In het
Japans kent men voor één uit
spraak soms verschillende schrijf
methoden (karaktertekens). Zo
kan Chi of Hi betekenen Lucht-
Leven - Geest - Vliegend - Springend
maar ook en dat zou hier wel het
geval kunnen zijn: Gewoon, zoals
vele planten en bomen deze toe
voeging hebben, Vulgaris (Lat.) de
gewone. Onze expert in de Japanse
taal vond het wel een beetje jam
mer voor deze mooie boom. Hij zou
Chi willen beschouwen als afkor
ting van Chigan, een woord dat
met equinoctialis wordt vertaald,
zin op uit om de zonnewende-
de: Lente en Herfst. In die tijd
trekt elke Japanner er met z'n ge
zin op uit om de zonnegevende
feesten in Boeddhistische zin te
vieren en ook om de kersenbomen
te zien bloeien. Ons dagjesmensen-
verkeer ln de bloembollentlj^ is
nog maar kinderspel vergeleken
met die uittochten. Wil u een en
ander aan uw buurman vertellen.
Ook dat het woord op een andore
manier gesplitst moet worden?
Vraag: Hoe heet het middel dat
reumatische pijnen wegneemt? Het
Is een armband.
Antwoord: Veel 'Indische' mensen
zweren bij de armbanden en ande
re voorwerpen van 'Agar Bahar',
een wonderlijke koraalsoort, dié
hiervoor gebruikt wrdt. Het is een
heel oud wondermiddel en ook hier
weten we niet wat daarbij eeuwen
oude ervaring is dan wel een
diepgeworteld bijgeloof, waardoor
men meent dat de verwrongen,
knobbelige vorm van het sieraad
een soort opvangen en bescherming
tegen de gevolgen van rheuma zou
kunnen betekenen. (Wij kennen
ook Oudhollandse huismiddeltjes,
gemaakt van bladeren en nlanten
die een dergelijke functie hadden.)
Men kan deze armbanden kopen ln
Indische en Chinese winkels. Onze
mening is, dat een reumatoloog
door het toepassen van de modern
ste technieken meer goed kan
doen, dan welke beschermende
middelen of amuletten dan ook.
Vraag: Donderdag 19 juni hoorde ik.
helaas ten dele, een uitzending in de
franse taal. Na afloop werd wel de
titel van het hoorspel genoemd (Le
petit Pauvre) maar niet de auteur.
Het eindigde om 22 uur. Kan u mij
zeggen welk zendstation dit stuk
uitzond en het adres en de naam
van de auteur?
Antwoord: De puzzle werd nog gro
ter. door het feit, dat deze vraag
eerst op een andere afdeling te
recht kwam (ons adres, zie de kop
van de rubriek) en daardoor pas
een halve maand na de uitzending
door ons beantwoord kan worden.
Het heeft geen zin allerlei Fransta
lige radiostations in het wilde weg
te gaan opballen en oude radiobo
des te gaan aanvragen. Dat zou wel
wat kostbaar zijn ook. Over II Po-
verello (St Franclscus) is zeer veel
gepubliceerd. Men zou het woord
kunnen vertalen met: De arme
kleine stakker, een naam die even
als ons woord Geus. geworden is tot
een naam van diepgaande beteke
nis. In bibliotheken en leeszalen zal
men zéker literatuur ter beschik
king hebben. Helaas falen wij waar
het de radio betreft.
Vragen: over de teksten van caba
retliedjes en liedjes uit Musicals en
Films.
Antwoord: In de meeste gevallen is
het niet toestaan de tekst van deze
versjes zonder begeleidende muziek
te verkopen, laat staan dan door te
geven of hoe dan ook te publiceren.
Men kan uit eigen platenverzame
ling de teksten proberen uit de
horen. Het ls te doen maar het kost
veel tijd. Men moet de plaat dan
langzamer laten draaien dan het
aangegeven tempo, zodat men de
woorden beter kan verstaan.
Advies van lezeres Inzake onaange
naam ruikende koelkast: ZIJ heeft
hetzelfde me3gemaakt en de oplos
sing was toen: een paar keer vers
gemalen koffie op een schoteltje ln
de lege koelkast zetten (die natuur
lijk wel aangesloten moet staan!).
