■en film maken: 'n berg
vaar je tegenop moet
Recreatie
Uw probleem ook het onze
ert Haanstra: Het hangt altijd van kleinigheden af
Een vak met veel
financieel risico
Minister Vorrink 'Popvrouw van het jaar'
'Betrekken bij plan
industrie-eiland'
V/KWARTET MAANDAG 28 JULI 1975
BINNENLAND
P6/RH7
or Fred Lammers
IN 'Het is een verschrik-
}jk zwaar werk en een ontzet-
Ie opgave om een film tot
ügoed einde te brengen. Het
leen berg waar je tegenop
jet. Als je de machine een-
lal in beweging hebt gezet,
n je niet meer "stoppen. Dan
et je doorgaan'.
cineast Bert Haanstra (59)
Laren kan het weten. Hij zit
a tientallen jaren in het vak.
nlijk is het al begonnen toen
:iü een jongen van een jaar of
tien was. Toen was lk al gek
film en alles wat ermee te
en had. Mijn vader was hoofd-
j frwijzer in Goor, eigenlijk te-
I zijn zin. Hij had kunstschilder
en worden, maar dat mocht hij
van thuis. Later heeft hij die
ip d ;diwens toch nog gerealiseerd.
heeft veel geschilderd. Sand-
ieKSig heeït hem zelfs nog eens een
•lstik n expositie gegeven in het Ste-
jk Museum in Amsterdam. Dat
'e ei de kroon op zijn werk'.
Goor ben ik geboren en opge-
e:d samen met drie broers,
■^^ed hadden we het thuis niet,
it er maar een enkele keer geld
i om naar de film te gaan. Elk
keind was er in Goor een film
nflsien in de grote sociëteit. Als ik
■Hl naar toe mocht, keken- mijn
■fliers van te:/voren terdege wat er
fd gedraai» Ik mocht alleen
ir onschuldige films, zoals van
O/ rlie Chaplin. Ze vonden dan
*aM nèlijk dat ik optimaal waar
Sa|r mijn geld kreeg. Nu, ik genoot
teke ook van Als er foto's van films
jrl1i.de vitrine lagen, kon ik er niet
oeg vdh krijgen. Vaak heb ik
eer gedacht de avond tevoren
etJ€s naar binnen te sluipen en
Jn er een stoel te gaan zltten- 20
Win ik zonder geld toch de film zou
s frieh zien'.
1 se ter ging het allemaal gemakke-
ad lér. Ik mocht toen in de cabine
abrie de operateur - de fietsenmaker
jroo:, dorp - zitten. Dat vond ik
ame chtig en het kostte mij geen
ligin f, vertelt Bert Haanstra mij in
va% Larejse woning, een mooi
opge dhuis aan een lommerrijke,
heef dlopende laan. In de bomen zit
beeli vol vogels, die zich in dit bos-
i me tige stukje Laren, waar alleen
veed enen komen die er beslist moe-
t ee zijn. ondanks de zomerse tem-
ceer»ruur best op hun gemak voelen,
edei
De salarissen bij het onderwijs wa
ren in die crisisjaren maar karig.
Twee broers zijn naar de tekenaca
demie gegaan, ze geven nu les als
tekenleraar, een andere broer is
econoom geworden en ik ging naar
de kweekschool. Onderwijzer ben ik
echter nooit geweest. Ik wilde nu
eenmaal milmen'.
Persfotograaf
Rantaarnplaatjes
irt Haanstra was altijd in de
fc°jer. eerst met lantaarnplaatjes en
dan»edig met films. 'Ik bouwde zelf
i projector, de onderdelen haalde
aerl in Amsterdam op het Waterloo-
;tsW in. Al gauw ging ik filmvoorstel-
e.eigen geven voor familieleden en
'tolf endjes. Ik mocht de oude bioscoop-
1 z*' rnaals lenen, die in Goor
1 ren vertoond, en bij een drogist
V0<( Hengelo kocht ik regelmatig ou-
>nai Dining films voor een gulden of
"an e per titel. Hoe die man daar
spe i was gekomen weet ik ook niet,
gaa ar hij had een doos vol. Voor
j was dat in die tijd het einde.
kwam aan geld door karweitjes
,i?® te knappen. In het najaar ging
eikels zoeken. Als ik voldoende
bij elkaar had stapte ik op de
aez<ts naar Hengelo. Ik kon nauwe-
,eer'is mijn ongeduld bedwingen om
kijken wat er op zo'n film stond.
wachtte daarmee dan ook nooit
ik thuis was. Dat geheim van
n rol boeide mij zo. dat ik ge-
lon moest kijken. Ik kan nog de
|tk aanwijzen, tussen Delden en
ior, waar ik op een bankje zit-
ïd die films gedeeltelijk afrolde',
t geschenk dat Bert Haanstra op
Stienjarige leeftijd kreeg, een ge
likte, maar nog heel goede film-
mera, was dan ook wel aan hem
;ed. 'Dat cadeau kwam van een
erijsselse textielfabrikant, de
idoener van ons gezin. Hij heeft
ook voor gezorgd dat mijn broers
lk konden studeren. Dat was
ders, omdat we in leeftijd vlak
elkaar kwamen, voor mijn ou-
Ts niet te financieren geweest.
'In 1973 ben ik persfotograaf ge
worden bij de Verenigde Fotobu-
reaux in Amsterdam. Een paar jaar
lang heb ik van alles en nog wat
gefotografeerd. Ik kwam er ook met
allerlei mensen in aanraking bij
wie ik mijn licht kon opsteken over
het filmen'.
Kort voor de oorlog begon Bert
Haanstra op het Rokin een eigen
foto bureautje. In de oorlog maakte
hij zich verdienstelijk voor de ille
galiteit. Hij leverde micro-foto's
van te bombarderen objecten en
ook foto's voor vervalste documen
ten. In 1948 maakte Haanstra als
cameraman samen met een Duitse
vriend, die hij in de oorlog had
ontmoet, een film: 'Myrthe en de
demonen'. Het was een flop.
'De mislukking was zodanig dat ik
eerst dacht: dat is je eerste en
tevens je laatste film geweest', ver
telt Bert Haanstra. en hij kijkt nog
somber als hij daaraan terugdenkt.
Nadat hij over de schrik heen was.
probeerde hij het nog eens, nu met
een film die helemaal eigen werk
was. Het werd 'De Muiderkring her
leeft'. Deze keer ging het beter.
'Wij hebben er heel hard aan ge
werkt. Mijn vrouw naaide alle his
torische kostuums, die in die film
werden gedragen. We hebben veel
plezier er aan beleefd. Onlangs heb
ik die film teruggezien. In de regel
kijk ik nooit meer naar mijn oude
films of het moet eens een keer zo
uitkomen. Je lacht je dan wild na
zoveel jaren. Maar we hebben in
die film toch leuke dingen gedaan.
Ik schaam me er echt niet voor,
hoewel die film nu is verouderd'.
Eigenlijk schaamt Bert Haanstra
zich voor geen van zijn produkten,
al heeft hij ook zijn voorkeuren.
'De voorlichtingsfilm 'Glas' vind ik
persoonlijk geslaagd. 'Delta' is als
pure documentaire een goede film
en 'Alleman' is goed als tijdsbeeld.
'De zaak M.P.' is mijn film waar ik
het minst gelukkig mee ben'.
De film 'Alleman' werd heel be
faamd. Die leverde Bert Haanstra
financieel ook het meeste op. 'Ik
wil niet verzwijgen, dat ik dit huis
in Laren en mijn studio, hier in de
tuin, aan die film heb te danken',
bekent hij.
'Overigens is dat filmen een vak
met grote financiëlerisico's. Vooral
als je zoals ik op eigen initiatief
werkt. Je moet dan altijd maar
afwachten of het geld dat je er in
steekt er weer uitkomt. De maker
van de film is de man diehet
laatst zijn geld krijgt. En het is
geen klein bedrag dat met zo'n film
is gemoeid'.
Zo kost de film, waaraan Bert
Haanstra nu de laatste hand legt,
naar hij vertelt ruim een miljoen
gulden. Het is de verfilming van
het boek 'De nagel achter het be
hang' van Anton Koolhaas. De
filmversie gaat eind september in
première tijdens de Arnhemse film-
week en zal 'Dokter Pulder zaait
papavers' gaan heten.
'Anton Koolhaas heeft het boek
voor deze filmversie bijna geheel
herschreven. Degenen die het boek
kennen zullen er in de film niet
vel van terug vinden. Het wordt
geen film die steunt T>p de pijlers
waarmee je tegenwoordig van succes
bent verzekerd: sex en geweld.
Toch verwacht ik dat deze film
goed zal worden ontvangen.
Het gaat over een heel actueel ge
geven': een beroemd chirurg, die
aan morfine is verslaafd, probeert
daar aan te komen door oude stu
diegenoten. die als dorpsartsen een
apotheek aan huis hebben, te be
stelen. Ik heb mij er volledig in
gegeven. Dat doe lk trouwens al
tijd. Als je een film maakt moet je
je voor honderd procent inzetten,
want het hangt altijd van kleinig
heden al of een film slaagt. Dat
principe geldt trouwens voor elk
gebied van kunst. Ik kan niet met
twee dingen tegelijk bezig zijn. Je
hoort wel eens van cineasten, die
als ze hun ene film nog niet klaar
hebben toch al druk in de weer
zijn met een volgende. Dat vind ik
'een benijdenswaardige eigenschap'.
Spanning
Ofschoon Bert Haanstra gelooft in
zijn nieuwe film. zal hij toch met
spanning naar de première gaan.
'Pas dan zie je zo'n film voor het
eerst compleet en, wat heel belang
rijk is, op de plaats waarvoor hij is
gemaakt. Als er publiek bij is merk
je of overkomt wat je er voor
boodschap in hebt willen leggen.
Voor kritieken ben ik daarom erg
gevoelig. Erv zijn wel mensen die
zeggen dat het niet belangrijk is
wat critici beweren. Nu, het is wel
degelijk van belang. Maar soms
denk ik wel eens: zouden die criti
ci, die toch allen naar ik aanneem
voorstanders zijn van een goede
film, er het honderste deel voor
over hebben van hetgeen de man
die de film heeft gemaakt ervoor
heeft geriskeerd, om tot een goede
film te komen? Het is wel wat
anders om te pleiten voor een goe
de film, dan om die goede film zelf
te maken'.
Bert Haanstra ondervindt dat er
behalve inspiratie veel transpiratie
aan te pas komt om een goed
produkt af te leveren. Zo beseffen
buitenstaanders niet dat hetgeen
men te zien krijgt een fractie is
van wat er allemaal is opgenomen.
Voor Haanstra's nieuwe film die
een speelduur krijgt van zeven
kwartier werd bijvoorbeeld 30.000
meter opgenomen, waarvan 2900
meter is gebruikt.
'Vrije tijd heb lk bijna niet. In de
regel werk ik van 's morgens vroeg
tot 's avonds laat. Werkdagen van
twaalf uur zijn voor mij korte da
gen. Mijn grootste ontspanning is
naar een voetbalweestrijd tegaan.
Ajax is mijn club, ik mis als het
even kan geen thuiswedstrijd. Ver
der heb ik een motorboot in Hil
versum liggen, daarin trek ik er af
en toe op uit, maar zeker niet elk
weekeind. Aan boord wordt meestal
ook nog gewerkt. Daar is het lekker
rustig en word ik niet door de
telefoon gestoord'.
Familie
Wie mocht denken, dat Bert Haan
stra zijn familie regelmatig deskun
dig op film vastlegt heeft het mis.
'Daar komt eigenlijk nooit wat van.
De apparatuur die ik hanteer voor
mijn films is zo kostbaar dat ik er
geen familiefilms mee kan maken.
Een gewone filmcamera 'heb ik
niet. Daar ik-niets van gekomen, en
ik hecht er ook niet zo aan, hoewel
ik het. nu mijn twee zoons volwas
sen zijn, wel jammer vind dat ik zo
weinig van hun jeugd heb vastge
legd. In mijn vakanties maak ik
wel eens dia's, maar dan wil lk dat
ook weer zo perfect doen,, om niet
met stomme plaatjes voor de dag te
komen, dat ik er aldoor mee iir de
weer ben. Daarom laat ik mijn
camera meestal thuis'.
Wat die zoons van Bert Haanstra
betreft, zij treden engiszins in de
voetsporen van hun vader. Rimko
(26) ook als cineast en Jurre (23)
als componist onder meer van
filmmuziek.
Sport
door Mink van Rijsdijk
Sinds enkele jaren houden wij vakantie op een tjalk,
eens een kloek beurtschip. Als het een beetje meezit
koersen we richting Waddenzee. Dat klinkt goed en
simpel, wat het voor mij ook zeker is.
Maar onze schipper een vrouw, jawel raad
pleegt eerst allerlei ingewikkelde tabellen, prevelt we
tenswaardigheden over stroom mee of juist tegen, over
eb en vloed. Er worden kaarten bestudeerd, en
eerbiedig luisteren we naar radio Scheveningen.
Dan kan het gebeuren, dat ze zegt: 'okee, morgenoch
tend halfvijf varen we'. Nou is dat niet zo'n uitbundig
feest, want om vier uur is het voor mij nog het holst
van de nacht en toeft het nog prima in de slaapzak.
Als je kleumerig je koffie drinkt, vraag je je wel af
wat je toch bezielt dit alles te ondernemen, uit eigen
vrije wil nog wel.
Maar als de eerste zonnestralen een beetje gaan stoeien
met de grauwe lucht en die omtovert tot "bnwaarschijn-
lijke tinten oranje, verbaas je je over de dwaasheid van
langslapers.
Na een paar uur varen en dat is ieder jaar wéér
een wonder gaat de enorme plas water een ommetje
maken. Langzaam maar zeker komen de zandbanken,
die droog vallen, boven. De smalle vaargeul tussen de
tonnen wordt steeds ondieper. De zeilen worden
gestreken, het schip glijdt door het laatste restje water
en ligt dan tenslotte machteloos.
Als je de scheppingsdagen een beeje door elkaar
husselt, waan je je in het oerbegin der tijden. Land en
water gescheiden.
Vergeet maar, vergeet vooral wat er sindsdien uitgevre
ten is op die drooggevallen aardkorst. Verbeeld je
maar dat het allemaal net begonnen is. Het klopt
natuurlijk niet, er zijn immers acht mensen op het
schip en ze zitten nog Detjes in de kleren ook.
Bovendien waar komen al die honderden vogels
vandaan? nu het water nog maar even verdwenen is?
Mensen en vogels in een splinternieuwe scheppiing van
golvend zand onder een wolkenloze, blauwe lucht. Het
is zo onwaarschijnlijk en indrukwekkend dat niemand
zegt dat het mooi is.
Toen wij daar zo genoten van het spel van water en
land, waren ver van ons vandaan ruimtevaarders op
weg naar elkaar. Zij zouden in de onmetelijke ruimte
van het heelal elkaar vriendschappelijk begroeten.
Hallo jongens. Een show van vrede en verbroedering,
waar de hele wereld getuige van kon zijn.
Frontpaginanieuws. Wat is vergeleken met die techni
sche stunt van menselijk vernuft het droogvallen van
een oude tjalk op de Waddenzee? In het wereldgebeur-
tcn betekent dat niets.
Maar acht mensen beleefden in een paar uur
vakantie opnieuw het ondoorgrondelijke en grandioze
van de schepping.
Dat is geen frontpaginanieuws. Maar recreatie in de
diepste betekenis van het woord.
Wat lijkt het leven fijn en gemakkelijk en houden van
elkaar ongecompliceerd op zulke monfenten.
Plichten verweg -ach kom, hadden we het daar
moeilijk mee? Mal hoor. Waren er zorgen, die ons uit
de slaap hielden? Hoe vreemd.
Een verrukkelijke overmoed verdoezelt oude onmacht,
doet je plannen maken. Je raakt een beetje dronken
van dat herboren gevoel.
Je gluurt naar de anderen en ziet dat zij zich even
sterk weten als jij- En dan wie weet waar vandaan
komt het water weer. Zandbank na zandbank geeft
zich over, laat zich verstoppen door water, meer water.
De vaargeul loopt langzaamaan vol. Ons schip wordt
weer vaartuig, het roer herkrijgt zijn functie. De
donkerbruine zeilen worden weer gehesen. De verwor
ven zekerheid van nieuw opgedane kracht verlaat je
niet. Acht mensen varen naar een nieuw begin.
Totdat er met het opkomende water ineens een lege
spuitbus langszij dobbert. Ach het is mooi dromen
van een nieuwe schepping. Een lege spuitbus brengt je
met een' schok bij de werkelijkheid terug. Zo'n dobbe
rend ding is een signaal uit een allang door mensen in
beslag genomen wereld, waar het allemaal niet zo erg
pluis is. Dromen over het begin der mensheid doe
het maar, zei het water. Maar de opdracht de aarde
bewoonbaar te maken, staat nog helemaal overeind. En
dat zei de spuitbus.
Bert Haanstra maakt nooit film
plannen voor een iets verdere toe
komst. Als men hem er naar vraagt
geeft hij toe al een tijd rond te lo
pen met de gedachte een speelfilm te
maken over de mens achter de
sport, hoe sportfiguren hun gevecht
om kampioen te worden beleven.'
'Aan het maken van zo'n film zit
één groot technisch probleem. Ik
wil dan de sportfiguren, die ik film,
een zendertje omhangen, zodat zo'n
film een menselijke blik achter de
schermen geeft. De dingen die zij
in zichzelf of tegen elkaar zeggen
en die je anders als toeschouwer
niet hoort, zijn dan van belang. Ik
heb er wel eens met sportmensen
over gepraat. Hun reactie was dat
zij altijd het recht van veto willen
houden op die opnamen. Dat is het
nu Juist. Je kunt er natuurlijk niet
in knippen, omdat dan een vals
beeld wordt gegeven'.
Aan dat laatste heeft Bert Haanstra
gruwelijk het land. Alles moet
kloppen. 'Ik ben nu eenmaal erg
precies en daarom niet gemakkelijk
voor mijn medewerkers'.
Minister Irene Vorrink kreeg zaterdagmiddag tijdens het popfestival op de Nijverdalse Berg de
oorkonde Topvrouw van het jaar' uit handen van organisator Leo ten Brinke. Zij ontving deze onder
scheiding, omdat zij erin geslaagd is het kabinet met zijn ernstige en voorname heren een menselijk
gezicht te geven. Vooral door haar inzet voor een humane aanpak van hangijzers als abortus en soft
drugs.
ROTTERDAM Het provinciaal
bestuur van Zuid-Holland wil ten
nauwste betrokken worden bij
eventuele verdere ontwikkelingen
rond de aanleg van een industrie
eiland voor de kust van Hoek van
Holland.
In een brief aan minister Wester
terp van verkeer en waterstaat zeg
gen gedeputeerde staten van Zuid-
Holland. dat een dergelijk eiland
ingrijpende veranderingen teweeg
zal brengen ln de ruimtelijke orde-
Staten Zuid-Holland:
ning en de sociaal-economische
ontwikkeling van de provincie.
Gedeputeerde staten wijzen in het
bijzonder op de benodigde infra
structuur op het vasteland, de mi
lieu-aspecten en de gevolgen voor
de arbeidsmarkt.
De reactie van GS staat lijnrecht
tegenover de mening die binnen de
PvdA-Rotterdam heeft postgevat.
Deze partij zou niets liever zien
dan dat Rotterdam niet recht
streeks betrokken zou worden bij
de plannenmakerij. Volgens een
aantal PvdA-raadsleden zou inmen
ging hoe gering ook uitgelegd
kunnen worden als goedkeuring
van het plan.
Schietmot en Suikergast zijn drie
van de vele namen. Een iets groter.
aag: Uit welke gedichten stam
an de volgende zinnen en wat wil
dichter er mee zeggen: 'Toen
lam Eva nam. waar was toen de
elman?' en 'Eeuwig gaat vóór
enblik?'
itwoord: Het vers: Als vader
lam spitte en moeder Eva span,
is een straatdichtje uit de 16de
Het had heel veel coupletten,
en weet, zoals bij veel volksvers-
niet wie de dichter is. Ieder
tzlnt er wel eens wat bij: 'alles
van de boer afhankelijk, van
begin van de schepping af en
afkomst van alle mensen is de
lfde.'
et tweede citaat is het slot van
gedicht, dat Joost van den
>ndel gemaakt heeft bij de dood
>n zijn zoontje Constantijn. De
doeling van dit vers is. dat de
uwige heerlijkheid belangrijker is
in het aardse leven,
raag: Kan -men de zeer oude,
irdgeworden huid van een kaai-
ian of krokodil nog verwerken bv.
t portemonnaies of een handtas?
ntwoord: Een 'Jonge' huid kan
len nog wel eens soepel krijgen
oor de huid aan de achterkant te
Tij ven met talkpoeder en heen en
T
weer te trekken over de ronde kant
van een stoelleuning of van een
aanrecht. Een vele jaren geleden
geprepareerde huis is m.i. al zodanig
van structuur veranderd, dat deze
vrij ruwe behandeling tot vernieti
ging zou leiden.
Vraag: Hoeveel mag een vrouw van
een 100% Invalide man bijverdie
nen, zonder dat zijn toelage wordt
verminderd?
Antwoord: De wet Arbeidsonge
schiktheid geeft aan de man een
uitkering, waarvoor premie is be
taald. Het maakt geen verschil of
de vrouw door werken geld verdient
of niet. Zij hoeft dus niet bang te
zijn dat de uitkering van de man
door haar arbeidsinkomen vermin
deren zaL
Hulp van lezers: Enige tijd geleden
was er een vraag over gesprongen
en ontstoken lippen. Een lezeres
die heel lang geleden heeft aan dit
ongemak, heeft veel baat gevonden
bij het gebruik van levertraanzelf.
Wij geven dit gaarne door.
Vraag: Wie is de auteur van de z.g.
Bijenbijbel?
Antwoord: Bijenbijbel is de niet
officiële, maar algemeen gangbare
naam voor een dik boek over bij
enteelt van Wedmore, dat in 1946
in het Nederlands werd vertaald,
maar sedert ongeveer 1950 niet
meer te krijgen is. Er wordt scherp
geadverteerd om exemplaren te
krijgen of te verkopen. Verder wij
zen wij op de gebruikelijke manie
ren om tweedehands-boeken te
vinden.
Vraag: Wat kan ik doen aan de
aantasting van de plant, waarvan
ik u een blad zend?
Antwoord: De beschrijving wijst op
meeldauw of luis. Het blad was
tengevolge van de warmte en de
verzeridlng niet meer te onderzoe
ken. Wij vestigen de aandacht van
onz e plantenhoudende lezers erop
dat ziekten van hun planten be
sproken kunnen worden met de
Vragen (één per brief) zenden
naar: Uw probleem ook het onze,
Postbus 507, Voorburg. Naam en
adres vermelden. Eén gulden aan
postzegels bijsluiten. Geheimhou
ding is verzekerd.
Plantenziektekundige dienst te Wa
gen in gen. De bespuiting met zeep-
spiritus (zie recept in een vorige
rubriek) is om te beginnen heel
doelmatig voor de bestrijding van
luis.
Vraag: Beestjes van dit soort zien
we tegenwoordig in grote getalen
in ons huis. Ik hoop dat dit diertje,
dat de vorm van een visje heeft,
nog enigszins herkenbaar is. We
hebben het natuurlijk niet levend u
toegezonden.
Antwoord: Voor het laatste ver
dient u een pluimpje: Men moet
zelfs onsympathieke ongenode gas
ten niet nodeloos pijnigen en tege
lijkertijd hetzelfde gedierte niet de
kans geven zich in postzakken en
redactiekantoren onuitroeibaar te
vermenigvuldigen. Nu was dit dier
tje niet zo gevaarlijk, maar toch in
huis minder gewenst. Zilvervisje,
bruiner gekleurd soort heet Oven-
visje. De zilvervisjes hebben voor
keur voor ietwat klamme omgeving.
Niet nauwkeurig afgedroogd ser
viesgoed is een plaats waar ze
graag zijn. Het voedsel bestaat uit
meel, suiker, stijfsel (IJ.v. achter
het behang, onder zeil en dergelijke
vloerbekleding, boekenruggen, soms
gesteven kleding). Men kan ze ver
zamelen met lokaas in doosjes of
potjes, bv bananenschil, rauwe aard
appel of gekookt stijfel. Zijn er
veel. dan zal men wel toevlucht
moeten nemen tot een spuitbus
met insectisdde of insectenpoeder.
Vraag: Een weduwnaar met kinde
ren is hertrouwd in gemeenschap
van goederen. Er zijn geen kinde
ren uit dit tweede huwelijk. Hoe
kunnen we het geld. dat er is voor
de langstlevende behouden. Moeten
we dan ook bij de notaris opgeven
hoeveel geld er nu is? Wilt u eens
in de krant zetten, hoe dat in zijn
werk gaat?
Antwoord: Een tweede huwelijk in
gemeenschap van goederen sluiten
brengt in de regel mee dat er
moeilijkheden komen, na het over
lijden van een van de ouders. Het
is het verstandigste dat u 6amen
eens naar de notaris gaat en daar
met algehele openhartigheid uw
geldzaken bespreekt. Hij zal u gaar
ne van advies dienen. Zonder ver
dere gegevens is dat voor ons niet
mogelijk.
Vraag: Kan een afgeknipte haar
vlecht nog gebruikt worden? Kan
men die zelf verven in de tegen
woordige kleur van het haar van de
eigenares?
Antwoord: Uw probleem hebben we
besproken met een van de beste
vaklieden op het gebied van coiffu
res en wat deze zaken aangaat:
Haar dat afgeknipt werd en zonder
verdere behandeling opgeborgen
wordt in doos of (nog erger) plas
tic zak wordt glansloos en dood.
Een vlecht kan slechts dan ge
bruikt-wórden als er inderdaad een
vlecht of streng van gemaakt is. die
gereinigd geborrsteld of gekamd
kan worden. Zoiets kan slechts een
goede haarwerker of pruikemaker
doen. Wat zelf verven betreft, van
eigen haaren van een dergelijke
vlecht: Ook dat vereist een grote
vaardigheid en kennis van materi
aal. Onze expert ziet voor een leek
geen groot succes op zo'n experi
ment.
Vraag: In een oude vestinggracht
zag ik een donkerbruin-grijze wa
tervogel zwemmen met twee Jongen
op de rug. Wat kan dit voor een
vogel geweest zijn en welk boek
raad u mij aan over watervogels?
Antwoord: Hoogstwaarschijnlijk
zag u een Fuut met Jongen, de
jongen zijn vrij hulpeloos en op
deze manier zijn ze gemakkelijker
naar een andere plaats te brengen.
Zo worden de jongen ook weer
opgevangen als ae leren zwemmen.
Voor ons zijn het Vogeljaar van
Thysse. en het prachtige Verkadeal-
bum Het Naardermeer wel de beste
boeken, maar als u in uw biblio
theek en boekhandel eens gaaf kij
ken. zijn daar zoveel boeken over
(water)vogels te zien dat u daaruit
'zelf een keuze moet maken. Wilt u
direct een vogel herkennen, dan
zijn daar gidsen voor. zoals die van
Kist bv. Handige meeneem boekjes
met uitnodigende titels als: 'Zien is
kennen' of 'Wat vliegt daar' be
staan al jaren en zijn nog steeds
goed. Steeds komen er nieuwe uit
gaven bij: Heerlijk om in te neu
zen en niet minder heerlijk om
steeds weer een nieuwe erbij te
kopen'.
