Ondanks vogelhospitaal
altijd goed in de kleren
Warmtebron
Uw probleem ook het onze
Chinezen in Suriname
verkopen hun winkels
De laatste vakantievoorbereidingen
Aanvulling: Een abonnee waar
schuwt, naaf aanleiding van een
vraag over een vlek, ontstaan door
het omvallen van een flesje met
reinigingsmiddel voor kunstgebit
ten: Voorzichtig er mee zijn. Ook
als het opgeborgen wordt in een
medicijnkastje, is er kans dat de
zilverkleurige laag van de spiegel in
het deurtje aangetast wordt. Heel
goed afsluiten en zorgen dat de
kleinkindertjes eraf blijven!
Vraag: Ik ben erg geschrokken van
de man die scheermesjes in mols-
gangen stopte, maar in mijn tuin
wroeten ze erg lelijk. Wat moet ik
doen?
Antwoord: Mollen in het gazon te
hebben is wel vervelend, maar niet
erg: De hopen zijn gemakkelijk te
verspreiden en er is een zoete
troost: Hoe meer mollen, hoe min
der ongedierte. Desnoods zet men
hier en daar. waar men een mol-
lengang vermoedt, een stokje met
een kindermolentje in de grond of
een stukje plastic buis of pijp. Het
gesnor van het molentje en het
gefluit van wind in zo'n pijpje
wordt als geluidshinder ervaren en
de mollen gaan gewoon wat verder
op. In de groentetuin moeten ze
liever maar niet komen. Wolfsmelk
(een euforbia) om uw tuintje heen
geplant houdt ze wel op een af
stand. Maar u moet die wolfsmelk
wel weer binnen de perken houden.
Vraag: Een (sier)kopje is gevallen
met het bekende resultaat. Kan het
nog gerepareerd worden?
Antwoord: Bij zulke ongelukjes, ge
bruiken we een bekend middel zo
dat je er 'geen barst meer van ziét'.
Als die lijm opgedroogd is, bewer
ken we de zichtbare restjes voor
zichtlg met een fijn keukensponsje
(dat ook geen krassen maakt) en
camoufleren zo nodig de streepjes
met wat verf. Uit zo'n kopje kan
men natuurlijk nooit, zelfs op grote
feesten, iets warms drinken. Durft
u het zelf niet aan het kopje te
lijmen, dan raad ik u aan een
restaurateur van antiek porselein
te hulp te roepen.
Vraag: Kunt u me helpen aan docu
mentatiemateriaal over fokken en
houden van schapen? Aan deze
vraag verbinden wij een ermee sa
menhangende andere vraag: Mijn
kinderen willen graag een schaap
of een geitje hebben. Voor mij is
het enige lichtpunt daarbij, dat het
gras vanzelf wordt kortgehouden.
Ik zou graag nog andere prettige
dingen te weten willen komen.
Antwoord: Deze vraag is vlug te
beantwoorden: U kunt u volledig
informeren over alles wat met
schapen-geiten fokkerij en houden
te maken heeft op het Ministerie
van Landbouw en Visserij. Bezui-
denhoutseweg 773, Den Haag. afd.
Bibliotheek. De praktijk moeten de
aanstaande schapenhouders opdoen
bij de schapen zelf en bij de men
sen die dat jarenlang hebben ge
daan. Als er geen flink terrein is,
waar de dieren naar hartelust kun
nen doen wat ze willen, is het voor
alle partijen bittere ellende. Het
leuke lammetje wordt een zwaar
vormeloos beest en het lieve geitje
houdt als het de kans krijgt, niet
alleen het gras. maar de rest van
de beplanting ook kort en neemt
en passant ook wel eens een sok of
een hemdje mee van de waslijn.
Voor u hiermee begint, dient u
eerst het dier goed te kennen, ook
uw eigen capaciteiten en die van
uw huisgenoten.
Vraag: Wij vonden in een oud boek
een plaat, waarvan bijgaande copy.
Antwoord: We vermoeden dat u
graag wil weten hoe oud deze plaat
is en of de plaat waarde heeft. Dit
laatste kunnen we niet beoordelen.
Wanneer we de militaire kleding
zien, denken we aan eind achttien
de eeuw. Deze volks, cents of oor-
tjesprenten werden vlot verkocht.
Boeken waren voor de gewone man
veel te kostbaar en door de geringe
prijs werden deze prenten de
jeugd en volkslectuur bij uitne
mendheid. Neemt u over deze cents
prenten eens contact op met 'Atlas
van Stolk', Groenewetering 11, Rot
terdam.
yragen (één per brief) zenden
haar: Uw probleem ook het onze,
Postbus 507, Voorburg. Naam en
adres vermelden. Eén gulden aan
postzegels bijsluiten. Geheimhou
ding is verzekerd.
Vraag: Ik heb een zomerverblijf
afgesproken en voor de helft be
taald. Nu heeft men mij het geld
teruggezonden met de mededeling
dat het huis inmiddels verkocht is
en de huur ervan niet doorgaat.
Mag dat maar zo?
Antwoord: Beslist niet. De verhuur
ders waren voor die tijd aan u
gebonden. U heeft de schriftelijke
toezegging in uw bezit en u kan op
uw rechten staan. Echter daarmee
gaat uw vakantie en de zomer
voorbij. Veel nut zien we niet in
het verdere bederven van uw va
kantie. Neem in uw contract voort
aan (en dit geldt voor u. maar ook
voor alle huurders en verhuurders)
de mogelijkheid van niet doorgaan
wegens onvoorziene omstandighe
den op en neem een (reisverzeke
ring, die de kosten daarvan op
vangt.
Aanvulling bij deze vraag: Meestal
ontvangen we tijdens en na de
vakantie brieven waarvan de in
houd eender en anders is: Huurders
die soms. niet altijd afgesproken
hebben een zomerverblijf te huren,
laten om de een of andere reden
verstek gaan. De verhuurders kun
nen op hun rechten staan en dat is
heel wat gemakkelijker dan het bo
venstaande geval. Eén kant blijft
het zelfde: Een van beide partijen
is de dupe van de onzakelijkheid
van de andere, of het een bedorven
vakantie betreft of een financiële
strop voor degene die er van moet
leven. Afspraak blijft afspraak!
Rectificatie: Enige tijd geleden
werd op onnaspeurlijke wijze een
fout gemaakt, die we graag willen
herstellen (we wisten niet dat onze
rubriek door zoveel notarissen
wordt gelezen. We zijn dankbaar
voor hun vriendelijke brieven). De
vraag was: een ongehuwde man
wenst een testament te laten ma
ken. Hoe groot is de legitieme por
tie met betrekking tot zijn beide
ouders en getrouwde zuster? Het
antwoord moest zijn: Voor elk der
ouders 1/6, voor de zuster niets.
Sterft een der ouders eerder, dan
wordt de legitieme portie 1/4 (zus
ter krijgt niets). Is er geen testa
ment. dan erven de ouders en de
zuster op de gebruikelijke wijze.
Vraag: Wat is het Heilig jaar en
door wie werd het ingesteld?
Antwoord: In het Oude Testament
kunt u lezen over het Jubeljaar,
één keer in de vijftig jaar, waar
door volksgenoten niet voor altijd
onder de macht van hun beter ge
situeerde broeders zouden moeten
leven. Helaas kwam daar niet zo
veel van terecht. De enige keer dat
men er van leest, gaat het volk
Israël prompt een paar jaar later in
ballingschap. Bonifatius de achtste
heeft ongeveer 1300 n Chr. het
Heilig Jubeljaar in Nieuw Testa-
mentische zin weer ingang doen
vinden als aansporing tot liefde,
vrede en vergevensgezindheid, maar
ook als tijd van boete en berouw
over onrechtvaardige zaken. De tijd
tussen dze Jubeljaren was niet al
tijd even lang. Soms 50, soms 25
jaar. Dat in die heilige jaren de
aflaathandel aan z'n trekken kwam,
was helaas al te waar. Het Heilig
jaar heeft veel gemeen met het
Oud Testamentische, maar helaas
komt ook hier weinig uit.
Vraag: Kunt u me iets vertellen
over het ontstaan en de verdere
ontwikkeling van de nu nagenoeg
verdwenen pannen- en steenindus
trie langs de Oude Rijn en de
Hollandse IJssel?
Antwoord: De afd. Public relations
van de Ver. van Baksteenfabrikan
ten, postbus 51, Arnhem zal gaarne
alle gewenste inlichtingen geven.
We geven graag uw wens hier door:
Mogen de ogen geopend worden
voor de enorme recreatiemogelijk
heden die er braak liggen in de
onverwoestbare ongebruikte steen
ovens.
Van een verslaggever
PARAMARIBO Meer dan vijftig Chinese winkels zijn de laatste
zes maanden in de Surinaamse hoofdstad door de eigenaars ver
kocht of gesloten. De voorzitter van de Chinese handelsvereniging
in Suriname, die dit in Paramaribo bekendmaakte, zei dat er twee
redenen bestaan.
In de eerste plaats is er een aantal levensbehoeften die door het
centraal import bureau Suriname via eigen verkoopcentrales wor
den verhandeld zoals aardappelen, uien en zou vlees. De Chinese
winkeliers zijn voor de verkoop hiervoor zodoende uitgeschakeld.
In de tweede plaats vertrekken ook veel Chinezen uit Suriname
naar Nederland, omdat ze de Nederlandse nationaliteit niet willen
verliezen. Volgens de voorzitter hebben ze zich in verschillende
plaatsen gevestigd, en verdienen de meesten van hen thans hun
brood in het horecabedrijf.
TROUW/KWARTET MAANDAG 7 JULI 1975
Carla Holzenspies: in zeventien jaar tienduizend vogels
BINNENLAND
door Fred Lammers
HUIZEN Zeventien jaar
houdt Carla Holzenspies zich nu
al bezig met vogels die op de een
of andere manier in moeilijkhe
den zijn gekomen. Haar lapd-
huis aan de Naarderstraat in
Huizen is in de loop der jaren
veranderd in een vogelhospitaal
en zo wordt het ook aangeduid
op het bord, dat enigszins ver
scholen achter de bomen, in
haar tuin staat. Dat bord is
eigenlijk overbodig, ook zonder
die aanduiding weten velen de
weg naar huize Holzenspies wel
te vinden.
knopen, ik maak mij er toch niet
te veel sores over. Ik loop er niet
mee te koop, sommigen van mijn
beste vriendinnen zouden hun
schouders ophalen als ik het hen
vertelde, maar ik vraag God elke
dag of hij me wil helpen deze taak
die ik op me heb genomen zo goed
mogelijk uit te voeren. Vogels zijn
ook schepselen van God. Ik ver
trouw er op dat HIJ mij niet in de
steek zal laten, als ik van mijn
kant alles probeer te doen wat mo
gelijk is om een klein steentje bij
te dragen het leed dat dieren vaak
door toedoen van ons mensen
wordt aangedaan te verzachten. Ik
kan uit ervaring zeggen dat God
mij nog nooit heeft teleurgesteld.
Vroeger zou ik het onbestaanbaar
hebben gevonden dat ik nog eens
zo zou gaan leven in vertrouwen op
God. Ik ben anti-religieus opge
voed. Terwijl bij velen het tegeno
vergestelde het geval was ben ik
tijdens mijn jaren in een Jappen
kamp van atheïst gelovige gewor
den. Hoe vreselijk de ervaringen
ook waren die ik in dat kamp als
bijna volwassen meisje moest op
doen ik ben er achteraf dankbaar
voor omdat ik er tot het geloof ben
gekomen.
Niet kerkelijk
Ik ben niet kerkelijk. Ik geloof dat
ik het in geen kerk zou uithouden.
Ik ben nu eenmaal een buiten
beentje. Ik wil niet aan kerkelijke
reglementen zijn gebonden, maar
leven als een praktisch christen.
Jezus heeft eens gezegd dat we als
wij hem willen volgen moeten wor
den als de kinderen. Daar houd ik
me aan. Het geloof is niet iets dat
je kan beredeneren met je herse
nen'.
Behalve voor vogels heeft Carla
Holzenspies nog een andere be
langstelling: de mode'. Ik vind het
heel belangrijk hoe iemand er uit
ziet. Als kind interesseerde ik me
daar al voor. De meeste mensen
zullen het niet van mij verwachten,
als ze me niet kennen, dat ik be
halve vogelboeken, die bij elkaar
nu zes planken van mijn boeken
kast beslaan, ook altijd de nieuwste
nummers van Vogue in huls heb. Ik
houd er van me smaakvol te kle
den. Dat leidt soms tot grappige
situaties. Mensen die zieke vogels
brengen staan wel eens te kijken
als ik de deur open doe. Ze ver
wachten kennelijk dat een vrouw
die een vogelhospitaal runt Iemand
is die in ouwe lorren is gekleed,
stinkt en hoogstens één keer per
jaar in bad gaat. Nu dat is nergens
voor nodig. Al is het in mijn huis
niet altijd brandschoon, ik zorg er
wel voor dat ik geen slons word.
Als Je het zover laat komen gaat er
een anti-reclame van je uit'.
Zoons
De twee zoons van Caria Holzen
spies, 27 en 24, die beiden in Am
sterdam studeren, kunnen zodoende
met hun moeder voor de dag ko
men al waarderen ze dat gedoe met
die vogels maar matig.
'Aan de andere kant zijn ze trots
op me als ik door mijn werk in de
publiciteit kom, zoals vorig jaar
toen ik van de Nederlandse Vereni
ging tot Bescherming van Vogels de
'Gouden Lepelaar' kreeg. Het was
voor het eerst dat een vrouw daar
mee werd onderscheiden. Je kan
wel zeggen: och decoraties. Mij
deed het wel wat. Ik zag er een
waardering in voor mijn werk en
was er heel opgetogen over. Ik heb
toen hard door de zaal geroepen:
'Ik ben de eerste vrouw die het
heeft! Er waren mensen die dat
vreemd vonden. Daar heb ik me
niets van aangetrokken.Je moet
de lef hebben jezelf te zijn. Ik ben
mijn eigen meester en knecht. Het
is in het leven als in die beroemde
fabel van La Fontaine over de va
der, zijn zoon en de ezel. Hoe je
het ook aanpakt, het is nooit goed.
Er zijn altijd wel mensen die er
iets op hebben aan te merken. Daar
moet je boven staan. Je moet de
mensen rustig laten kletsen'.
Het cadeau dat ik kreeg was verpakt in een krant. Dat
deed me goed. De welvaartsverpakking van de laatste
jaren, kompleet met plastieken roos en gouden plakker
kan me gestolen worden. Temeer omdat de meestal sma
keloze aankleding onnodige verspilling is en lang niet
altijd een waarborg van hartelijkheid betekent.
Hoe vaak is het modieuze omhulsel een onpersoonlijke
vlag, die een nog onpersoonlijker lading helemaal niet
kan dekken?
Maar met moderne fratsen had tante Nelle zich nooit
opgehouden, zeker niet als ze ervoor in de beurs moest
tasten. Daarom wikkelde ze het voor mij bestemde ca
deau ook gewoon in een krant. Eigenlijk kwam ze op een
bijzonder ongelegen moment. We waren erg laat met
eten en er moest met spoed toegewerkt worden naar een
examenfeest, waar twee gezinsleden heen zouden. En:
'De brommer is kapot, kun je me dan even brengen. Zijn
die aardappels nu nog niet gaar, laten we alsjeblieft op
schieten, want ik wil mijn haar nog wassen'. Zo was de
huiselijke situatie. Maar wat weet een oude vrouw van
dergelijke chaotische toestanden?
Nee ze wilde niet binnenkomen, ze kwam alleen even
iets brengen. Het krante-pakje verhuisde van haar naar
mij. Ik voelde de spanning van tante Nelle, ze was er
blijkbaar helemaal niet zeker van of ik wel blij zou zijn
met haar gift. En dat was toch haar enige doel: mij blij
maken-
De krant dwarrelde op de grond en daar stond ik met
een oude beddekruik in mijn handen. Hij was van tin,
voelde satijnzacht aan en glansde diep en geheimzinnig.
Ik was sprakeloos.
'Je houdt toch zo van oude dingen" Mijn vader en moe
der hebben hem nog gebruikt.'
Haar ogen bleven me vasthouden, als wachtten ze om
mijn dankbare kreten van blijdschap waar te nemen.
Maar de veronderstelde dankbare kreten van aèah en
óóöh bleven uit. Ik begon prompt te janken, wat niet
veroorzaakt werd door de lucht van aanbrandende aard
appels, die uit de keuken tot me doordrong.
Zo'n cadeau, zomaar op een gek uur en dan niet eens
jarig te zijn het overrompelde me finaal.
Ik gaf tante Nelle een zoen op haar oude toet, die een
beetje prikte door weerbarstige stoppeltjes op haar kin.
Toen waren we allebei nogal van de kaart.
Een oude, tinnen beddekruik is niet alleen erg mooi. hij
staat ook bol van de verhalen. Van hoeveel menselijke
intimiteiten is hij jaar na jaar een stille getuige geweest?
Ach een kruik is maar een dood ding, maar hoeveel
liefde, wanhoop, zorg, geloof en angst speelden zich in
zijn onmiddellijke nabijheid af? In hoeveel nachten lag
hij stilletjes koud te worden in een bed waar men de
slaap maar niet kon vatten?
Die tinnen kruik is er altijd een geweest van veel horen,
weinig zien en altijd zwijgen. Zijn enige bestemming was
warmte geven. Hij is al jaren uitgediend, zou men den
ken. Pronkstuk geworden.
Een grandioze vergissing. Want nu is de allang gepen
sioneerde nog helemaal funktioneel. Hij verspreidt, vlak
bij mijn schrijftafel, nog warmte al voelt hij koel aan.
O jawel hij is erg mooi en antiekjagers zouden zijn
waarde stellig omzetten in harde guldens. Dat heeft tante
Nelle ook wel geweten. Ze mag dan oud zijn, ze is nog
best bij de tijd en een rijksdaalder betekent nog steeds
vijfentwintig dubbeltjes voor haar.
Toen pakte ze de oude kruik van haar ouders in een
krant en bracht hem aan mij. Zomaar. Zomaar, want
laten we wel wezen, het weinige dat ik ooit voor haar
deed was altijd maar magertjes. Haar verdriet heb ik
nooit kunnen delen, noch haar eenzaamheid. Het is tus
sen mij en haar niet een kwestie van voor wat, hoort wat.
Tante Nelle maakte zomaar een gebaar van hartelijkheid
en kom daar tegenwoordig-eens om. Mijn laatste hemd
heeft ook geen zakken. Mda^jlc'hoop van harte dat mijn
dochter zich later nog zal warihen'aan de kruik van
tante Nelle. t
door Annemarie Lücker
Veel mensen vinden het de laatste
dagen voor de vakantie hoogst
noodzakelijk om op het nippertje
nog allerlei aankopen te doen. Die
ene jurk die een paar maanden
geleden overbodig leek moet opeens
mee in de koffer en daarbij hoort
een sjaaltje in een moeilijke kleur.
Men rent stad en land af om die
moeilijke kleur te vinden. Het ge
volg is dat meningeen amechtig en
uitgeput vertrekt. Je wilt tenslotte
je huis nog een beetje aardig ach
ter laten, ledereen maakt dan ook
de beste voornemens om het de
volgende keer beter te regelen.
Wat dat sjaaltje betreft of die
bloes: voor één vijf en zeventig
zijn bij de drogist tinnetjes kook-
verf te koop, waarmee met een
beetje aandacht en geduld uitste
kende resultaten te bereiken zijn.
Benodigdheden: een houten kook-
lepel, een wasteil, een wekker en
wat zout. Volg de gebruiksaanwij
zingen zorgvuldig op. Vaalgeworden
t-shirts en ondergoed van de kin
deren kunnen opgefleurd, weer
een tijdje mee. Geef de kinderen
inspraak in de kleur, dan is het
helemaal mooi.
Zomer schoentjes met een boven-
kantje van stof zijn ook heel goed
te verven. Daarvoor zijn verschil
lende soorten speciale verf. Voor
leer zijn er spuitbussen in de han
del. De ondergrond moet altijd
goed schoongemaakt worden met
leerreiniger, anders bestaat er kans
op lelijke onregelmatige verkleu
ringen.
Op zoek naar vakantieschoenen
vond ik op het laatste nippertje
een paar Spaanse espadrilles in de
Amsterdamse Jordaan. Ze hebben
een niet te hoge sleehak van touw
en er zitten lange veelkleurige
bandjes aan die om het been ge
knoopt en gestrikt worden. Het can
vas voorstukje is doorregen met
dezelfde kleurige banden.
Het hielstukje bestaat uit stevig
naturelkleurig singelband dat mid
den achter los zit. (Ideaal bij het
lopen) Een leren binnenzooltja
zorgt voor een normale ventilatie.
Ze lopen als de allermakkelijkste
sloffen! Frijs: 47.50.
Dezelfde schoenen zijn ook in effen
marine, zwart, donkerbruin, beigeI
en wit te koop, voor dezelfde prijs, i
'Shoe Baloo' verkoopt naast deze
espadrilles veel andere zomer-
schoentjes en ook zomerlaarzen
van kanvas met leer. De laarzen
kosten 79,50. Ze hebben een hoge
hak en een wijde schacht. De com
binaties zijn beide met cognac en
khaki met legergroen. Shoe Baloo
zit in de Westerstraat 193 in Am-
St&dam. Op maandag morgen tot
twaalf uur is er lapjesmarkt op de
Noordermarkt en in de Wester
straat. die zeer de moeite waard is.
Jammergenoeg is Shoe Baloo op
maandagmorgen gesloten tot een
uur.
'Het is moeilijk te zeggen hoeveel
vogels ik in de loop der jaren heb
verzorgd, maar het zullen er toch
minstens een dikke tienduizend
zijn geweest', vertelt Carla Holzen
spies mij. terwijl een van haar lo
pende patiënten, een kraai die met
een gebroken pootje en gekortwiek
te vleugels bij haar is gebracht,
nieuwsgierig op het terras rond-
drlbbelt. 'Ik denk dat hij een blij
vertje zal zijn. Als hij heeft geruid
zal hij over een paar maanden wel
weer kunnen vliegen, maar inmid
dels is hij zo tam geworden, dat hij.
naar ik dacht, hier in de buurt zal
blijven. Dat is met tal van vogels,
die weer zijn genezen, het geval. In
de regel kan de behandeling varië
ren van een uur tot enkele maan
den en soms een jaar. De meeste
vogels vliegen dan uit maar er zit
ten hier in de tuin vogels, die ik
negen Jaar geleden heb verzorgd en
die het kennelijk zo bevalt, dat ze
telkens weer terug komen. Soms
kruipen ze 's nachts zelfs in een
van de volières'.
Niet alledaags
Het is geen alledaagse hobby, die
Carla Holzenspies heeft. Deze lief
hebberij is geleidelijk ontstaan.
'Vroeger in Soerabaja, waar ik mijn
Jeugd doorbracht als enig kind van
een directeur van een electrtclteits-
bedrijf kwam ik wel eens met een
ziek vogeltje aan, dat ik had ge
vonden, maar vogels thuis verzor
gen was er niet bij. We hadden vier
katten, beesten waar moeder erg op
was gesteld. Nu dat was niet te
combineren met vogels houden. Pas
na de oorlog toen ik in Hulzen ging
wonen in dit huis dat mijn ouders
hadden laten bouwen kon ik me
wat dit betreft uitleven. Op een dag
vond ik in de tuin een merel die
van het dak was gevallen. Ik wist
niet anders dan dat Je vogels die
uit een nest zijn gevallen daarin
nooit mag terugzetten, omdat de
vogelouders dat ruiken en zo'n
diertje verstoten. Later is mij dui
delijk geworden dat dit een baker
praatje is. Vogels ruiken heel
slecht. Je kan rustig een jonge
vogel terug zetten in het nest. Ik
heb dat met die merel toen niet
gedaan. De volgende dag was het
diertje dood. Dat trok ik me nogal
aan. Het bleef me bezig houden.
Kort er op vond ik weer een ge
wonde vogel in de tuin. Ik besloot
toen het beest niet aan zijn lot
over te laten. Bij een plaatselijke
dierenarts ben ik te rade gegaan.
Van vogels wist ik in die tijd ei
genlijk heel weinig af. Toen ik me
er eenmaal In ging verdiepen ver
anderde dat snel, vooral nadat ik er
boeken over ging lezen'.
Drukke winter
Van het een kwam het ander. Ken
nissen hoorden van de interesse
van Carla Holzenspies en kwamen
als ze vogels aantroffen die ergens
tegen aan waren gevlogen of door
welke reden dan ook niet meer
konden vliegen naar de Naarder-
door Mink van Rijsdijk
straat. In de winter van 1962, kreeg
Carla Holzenspies het helemaal
druk, omdat de vogels het toen
zwaar te verduren hadden wegens
zware sneeuwval en aanhoudende
vorst. 'Nadat ik in het programma
van Bert Qarthof 'Weer of geen
weer' een beroep had gedaan op de
mensen de vogels te helpen en iets
over mijn werk had verteld kwa
men ze van alle kanten met vogels
aanzetten. Ik was daar totaal niet
op voorbereid. Ik heb toen een
noodhuisvesting gemaakt voor de
tientallen vogels die ik in huis
kreeg. 'Nee' zeggen kon ik niet,
omdat die vogels toch ergens moes
ten worden verzorgd, maar moeilijk
was het wel', aldus Carla Holzen-
spied.
Per bode
Om aan geld te komen voor de
bouw van een volière deed zij in
1966 met succes mee aan de quiz
Tel uit je winst' van Theo Eerd-
mans. Dat leverde haar duizend
gulden op maar ook weer vele
nieuwe patiënten. 'Op alle momen
ten van de dag werden er vogels
bezorgd. Op een dag kwam van
Gend en Loos zelfs een vogel bren
gen die uit Tilburg was verstuurd.
De mensen denken kennelijk dat ik
heel rijk ben. De werkelijkheid is
anders. Dat vogelhospitaal vraagt
zoveel geld. dat ik er dik op moet
toeleggen. Soms weet ik niet waar
ik het geld vandaan moet halen.
Steeds komt er echter een oplos
sing als ik het niet meer zie zitten.
Een paar jaar geleden zat ik mét
een schuld van 2000 gulden. Vrien
den hebben toen een actie op touw
gezet om dat bedrag bijeen te
gezet om dat bedrag bijeen te
brengen en onlangs heb ik, of juis
ter de stichting op aanraden
van mijn oudste zoon heb ik het
vogelhospitaal in een stichting on
dergebracht een flink legaat ge
kregen. Een andere bron van in
komsten vormen de baten van het
boekje 'Al weer een vogel aan de
deur' dat ik vorig jaar schreef over
mijn ervaringen met vogels en de
wijze waarop particulieren niet
ernstig gewonde vogels kunnen be
handelen. Ik schreef dat boek ook
omdat ik niet altijd met dit werk
kan doorgaan.
Ik ben nu 51 jaar en begin wel te
merken dat ik kalmer aan moet
gaan doen. Een paar jaar geleden
stond ik als het druk was met het
licht op. Dat betekende dat ik in de
broedtijd om kwart over drie uit de
veren moest en om acht uur 's
avonds bij het journaal zat te knik
kebollen. Vakantie heb ik al twaalf
jaar niet meer gehad. Daar heb ik
geen geld voor en bovendien wie
moet er dan voor de vogels zorgen.
Ik wil nu het werk langzamerhand
een beetje gaan beperken. Door de
adviezen, in mijn boekje hoop ik
vele mensen schriftelijk een ant
woord op hun vragen te geven. De
praktijk wijst uit dat het helpt.
Normaal is de oplage voor een vo
gelboek 2000 exemplaren. Van mijn
boek zijn er 6000 gedrukt en die
zijn bijna allemaal verkocht Er
wordt al over een herdruk gedacht'.
Opdracht
Carla Holzenspies ziet haar werk
voor de vogels niet alleen als een
liefhebberij, maar ook als een op
dracht. 'Ik vind het fijn de vogels,
die het in deze tijd toch al zo
moeilijk hebben, te kunnen helpen.
Hoe zorgelijk het soms ook Is de
eindjes financieel aan elkaar te
Carla Holzenspies laat de mensen rustig kletsen.
I
