Spectrum dierenatlas:
goede rangschikking
bestaande diersoorten
Raad voor journalistiek
heeft nuttige functie
bij ontwikkelen normen
Met de boot naar Engeland:
grote prijsverschillen
1
12 tot 26 juli: drukst
Toerisme
Brug over Haringvliet
aan de staat verkocht
Het juiste dier op de juiste plaats
Zeegat-uitje
van Thorline
Wildkansel weer open
Kaart voor
sportvissers
TROUW/KWARTET DINSDAG 1 JULI 1975
BINNENLAND RH9
door Henk van Halm
Een van de allereerste dingen die
een prille 'bestudeerder' van de
levende natuur te weten komt, is
dat hij bepaalde dieren en plan
ten niet overal tegenkomt, maar
op speciale plaatsen. Hij leert dat
je hagedissen moet zoeken op
zandgrond, salamanders dicht bij
of in het water in de lage veen-
streken. Hij zal al gauw merken
dat rupsen van de hermelijnvlin
der te vinden zijn op populieren,
die van de pauwoogpijlstaart op
wilgen, van de lindepijlstaart op
linden. Kijkend naar de blauwe
monnikskap in de tuin ziet hij
dikke hommels af en aan vliegen,
maar dan ook inderdaad alleen
maar hommels en geen andere
insekten.
Zo wordt het voor hem vanzelf
een begrip dat bepaalde dieren bij
bepaalde planten horen, of bij be
paalde plaatsen. En zo kun je
verder gaan: een diersoort bevolkt
een bepaald gebied van de aarde,
duidelijk omgrensd, groot of soms
maar heel klein. Er zijn maar
weinig dieren die over de hele
aarde voorkomen, zoals de bruine
rat en als levend wezen ook de
mens. En datzelfde geldt voor
planten.
Wat de grenzen van een versprei
dingsgebied van een dier bepaalt,
kan heel verschillend zijn. Het
kan het voedsel zijn, of het kli
maat. Maar ook een natuurlijke
hindernis, waar hij niet overheen
kan komen, zoals een bergrug,
een woestijn, een zee of brede
rivier.
Ruim een eeuw geleden begon de
Engelse vogelkenner P. L. Sclater
zich daarmee bezig te houden. Hij
verdeelde de aarde In zes regio
nen, die elk hun eigen vogelwe
reld bezaten. De dierkundige Wal
lace ontdekte dat die indeling
niet alleen voor vogels opging en
zo ontstond een speciale tak van
de biologie: de zoögeografie voor
dieren en de fytogeografie voor
planten. Er werden kaarten ge
maakt van de verschillende delen
van de wereld en daarop werd
aangegeven hoe de verspreiding
van de diersoorten was. En daar
bij kwamen al gauw feiten aan
het Ucht die te maken hebben
met heel andere wetenschappen.
Zo kwamen in de aardgeschiede-
nis als allereerste zoogdieren de
buideldieren tot ontwikkeling. Op
een bepaald moment waren zij
over de hele wereld verspreid. La
ter kwamen beter toegeruste ho
gere zoogdieren, die de buideldie-,
ren overval verdrongen, op de
zeer vruchtbare en agressieve op-
possum in Zuid-Amerika na. Al
leen in Nieuw-Guinea en Austra
lië bleven buideldieren over, als
enige zoogdieren zelfs, tot de
mens er de hond bracht. Daaruit
kon men de conclusie trekken dat
Australië zich van het grote vas
teland van Azië moet hebben los
gemaakt nadat de buideldieren er
waren aangeland, maar voordat
de hogere zoogdieren dit deel van
de wereld konden veroveren. De
zee ertussen moet toen al een
onneembare barrière zijn geweest.
De zoögeografie heeft ook geleerd
dat in prehistorische tijden in het
woestijngebied van Utah. Nevada
en Californië grote meren hebben
gelegen. Great Salt Lake is er nog
een overblijfsel van, evenals een
aantal meertjes ten westen daar
van. In de woestijnpoeltjes dicht
bij de laagste, droogste en heetste
plaats van de VS, de Death Val
ley, leven tandkarpertjes, drie ver
schillende soorten, die heel veel
op elkaar lijken. Oorspronkelijk
moeten ze allemaal tot één soort
behoord hebben, die in het meer
leefde, waar deze poeltjes de res
ten van uitmaken. In elk poeltje
komt maar een van de drie soor
ten voor: de Owenstandkarper en
het tandkarpertje van Devil's Ho
le hebben ieder maar een poeltje
tot hun beschikking, de Nevada-
tandkarper komt in de andere
tien plasjes voor. Deze versprei
ding maakt iets duidelijk over de
uitdroging van het vroegere meer,
want ide eerste twee soorten moe
ten het eerst zijn geïsoleerd,
waarschijnlijk al dertig' tot vijf
tigduizend jaar geleden. Daardoor
zijn ze een eigen evolutie gaan
volgen, die hen een ander uiter
lijk gaf dan de Nevadatandkarper
die waarschijnlijk de oorspronke
lijke soort is, omdat zij in ver
scheidene poeltjes voorkomt, die
dus het langst samen een groter
meer hebben gevormd.
Details
Elk dierenboek houdt zich in feite
met zoögrafie bezig: Immers,
steeds weer wordt daarin het mi
lieu en de verspreiding van een
diersoort genoemd. Maar een goed
overzicht ervan geeft eigenlijk al
leen een boek in atlasvorm. Nu
heeft het woord atlas verschillen
de betekenissen. Bijna iedereen
zal meteen aan een boek met
landkaarten denken, maar er
wordt ook vaak een plaatwerk
mee aangeduid. De dierenatlas die
Het Spectrum onlangs heeft uit
gegeven, verenigt de beide eigen
schappen: niet alleen bevat het
honderden kleurenfoto's, tekenin
gen en diagrammen, maar ook
tamelijk gedetailleerde landkaar
ten. Werelddeel voor werelddeel
wordt de dierenwereld geschetst
en daarom wordt bij elk van deze
hoofdstukken een kaart van het
continent getoond, waarin het re
liëf, de bergen, de heuvels, de
dalen, de hoge en lage vlakten
uiterst duidelijk zijn aangegeven.
Kleinere kaartjes laten regenval,
druksverdeling en heersende wind
richting in zomer- en winter
halfjaar zien en andere de na
tuurlijke vegetatiezones, de gebie
den zie een gelijksoortige plan
tengroei bezitten. De volgende
bladzijden laten in foto's ten
tekst de details zien, de verschil
lende milieus van het wereld-
deeld: naaldwouden en loofbos
sen, oerwouden, steppen, woestij
nen, bergen, hoogvlakten, stil
staande wateren en rivieren, me
ren en moerassen, kliffen en
kustzones.
Er is ontzeteld veel in te zien,
maar juist het feit dat zoveel vi
sueel is gemaakt, heeft wel af
breuk gedaan aan de tekst, die
nauwelijks een doorlopend ver
haal is. Er is te weinig ruimte
voor uitgetrokken, waardoor veel
vaktermen onverklaard zijn geble
ven en al meteen met de deur in
huis wordt gevallen met woorden
als sediment, erosie, chordaten, en
als bekend wordt verondersteld
dat de planten verantwoordelijk
zijn voor de zuurstofrijke atmos
feer van onze aarde. Onzinnen als
'De graad van complexheid hangt
af van de mate van extreemheid
van het milieu en de ouderdom
van de formatie' moeten toch om
te zetten zijn in normaal Neder
lands, al kost dat misschien wat
meer ruimte. Toch heeft deze at
las zoveel verdiensten dat dete
feilen wel overkomelijk zijn,
evenals het buitensporige formaat
(28 x37,5 cm), waardoor het niet
in een standaardboekenkast past.
Als' totaal geeft het een goed in
zicht in de rijkdom van de die
renwereld en wie van puzzelen
houdt, kan tal van ecologische
verbanden vinden, die juist de
zoögeografie zo boeiend maken.
Een goede dieren-encyclopedie er
naast gebruiken kan zijn nut heb
ben.
Spectrum dierenatlas. Uitg. Het
Spectrum, Utrecht. 208 blz., 85,-.
door prof. mr. P. J. Boukema
Er bestaat behoefte aan een specifiek orgaan voor de beoordeling van journalistieke gedragingen.
De in Nederland als zodanig functionerende Raad voor de Journalistiek biedt de burgers die zich
gekrenkt of verkeerd behandeld voelen, in bepaalde gevallen meer bescherming dan de rechter kan
realiseren. Deze Raad dient dan ook, zij het enigszins gewijzigd, te blijven bestaan. Een wettelijk
tuchtrecht stuit op ernstige bezwaren, terwijl ook een wettelijke basis voor de Raad ongewenst is.
Ziehier enkele conclusies uit het
proefschrift van J. M. de Meij, ge
titeld: De vrijheid en de verant-
woorlijkheid van de pers, waarop I
hij onlangs in Utrecht promoveer
de.
De Meij kiest in zijn boek stelling
in de opnieuw actuele discussie
over de vraag of en zo ja op welke
wijze journalistieke gedraginger.
dienen te worden getoetst .Moet de
wet de regels vaststellen waaraan
de journalisten zich bij het uitoefe
nen van hun taak hebben te hon
den of moeten de journalisten dat
(vooral) zelf doen. Moet het aan de
rechter worden overgelaten om de
burgers tegen de pers te bescher
men of dient er daarnaast een in
stantie te zijn die bij de toetsing
van journalistiek gedrag verder kan
gaan?
Informatievrijheid
Terecht legt De Meij in zijn be
schouwingen verband tussen het ei
genlijke onderwerp van zijn boek:
de Raad voor de Journalistiek, en
de vrijheid van informatie (d.i.
meningen èn feiten). Immers: de
Raad voor de Journalistiek beoor
deelt gedragingen *an mensen die
van hun grondwe;teIijke vrijheid
anderen te informeren gebruik ma
ken. Bovendien dient een betrouw
bare, rijksgeschaHeerde pers de
vrijheid van degeren die zich wil
len informeren. Tenslotte wordt
een raad voor de journalistiek soms
afgeschilderd als een bedreiging
van de informatievrijheid.
Voldoende redenm om veel aan
dacht aan de inDrmatievrijheid te
besteden. En dat doet De Meij dan
ook. In krap 70 tiadzijden geeft hij
een boeiende beschrijving van de
vrijheid van drucpers in Nederland
en daarbuiten. R zal me beperken
tot De Melj's tehandeling van de
raad zelf.
Na uitvoerige beschouwingen over
raden voor de journalistiek in het
buitenland en bij ons, komt De
Meij tot de conclusie dat de Neder
landse Raad moet blijven bestaan.
Deze Raad bestaat momenteel uit
twee leden journalisten, twee leden
niet-journalisten en een voorzitter
(Jurist), en is ingesteld door de
Indertijd bestaande journalistenor
ganisaties (nu: Nederlandse Vere
niging van Journalisten, NVJ).
Taak van de Raad is klachten over
journalistieke gedragingen (ook
van niet bij de vereniging aange
slotenen) te behandelen en daaro
ver een opiniërende uitspraak te
doen. De Raad gaat daarbij na of
een gedraging schadelijk is voor de
waardigheid van de journalisten
stand. waarbij de ongeschreven en
geschreven journalistieke erecode
in acht wordt genomen (art. 1 Reg
lement). Straffen kunnen niet wor
den opgelegd.
Onvoldoende
Belangrijkste argument van De
Meij ten gunste van handhaving is
dat de gewone rechter de burger
onvoldoende bescherming kan bie
den. De rechter is uitsluitend ge
roepen na te gaan of in strijd met
het recht (meestal: de wet) is ge
handeld. De Raad daarentegen mag
verder gaan en ook journalistieke
gedragingen die niet onrechtmatig,
maar wel anderszins onbetamelijk
zijn veroordelen. Bovendien biedt
de procedure voor de rechter nade
den (kosten: formeel), die behande
ling door de Raad niet kent.
Ik steun het pleidooi van De Meij
voor handhaving van de Raad. Voor
sommigen is een morele veroorde
ling van Journalistiek gedrag be
langrijker dan een door een rechter
op te leggen sanctie. Ook kan de
Raad bijdragen tm het verder ont
wikkelen van de Journalistieke
ethiek, daarbij rekening houdend
met de eisen van het journalistieke
beroep en lettend op gerechtvaar
digde belangen en behoeften van
het publiek. Een aantasting van de
persvrijheid kan ik er niet in zien:
er zijn immers geen sancties, zoals
schorsing of uitsluiting uit het be
roep, mogelijk.
Een wettelijk geregeld tuchtrecht
zou daarentegen wel een aantasting
van de Journalistieke vrijheid mee
kunnen brengen. Mede om te voor
komen dat door misbruik van de
persvrijheid de wetgever zich ge
noopt zou zien een dergelijke rege
ling vast te stellen, is een goed
functioneren van de Raad noodza
kelijk. Terecht wijst De Meij op
enkele gebreken. Aanvaardbare
voorstellen tot verbetering zijn:
verbreding van de basis van de
Raad (naast de journalisten moe
ten ook de uitgevers in de Raad
vertegenwoordigd zijn); enige uit
breiding van het werkterrein (om
roep; conflicten betreffende redac
tiestatuten); publikatie van de uit
spraken op ruimer schaal bevorde
ren e.d. De Meij sluit hierin aan bij
het in 1972 verschenen rapport van
een door de NVJ ingestelde com
missie o.l.v. prof. dr. M. RooiJ.
Criteria
Tenslotte nog enkele opmerkingen
over twee door De Meij Ingenomen
standpunten. Allereerst over de
door de Raad te hanteren toet
singsnorm. De Commlssie-Rooij
heeft voorgesteld te laten toetsen
'of de grenzen zijn overschreden
van hetgeen, gelet op de eisen van
de journalistieke verantwoordelijk
heid, maatschappelijk aanvaardbaar
is.' De Meij acht deze norm te
onduidelijk het element van de
maatschappelijke aanvaardbaarheid
kan z.i. gemist worden, omdat de
Deze maand en in augustus biedt
de Tor Line elke zaterdag de mo
gelijkheid voor een kort 'zeegat
uitje' met de Tor Hollandia. De
mini-mini-cruise, die 55 gulden
kost (inclusief de reis van elk
station in Nederland naar Am
sterdam) begint 's middags om 12
uur in de hoofdstedelijke Suezha-
ven ën duurt ongeveer zes uur.
De reis bestaat uit een tocht door
het Noordzeekanaal (schutten in
sluizen van IJmuiden) en een
paar uur spelevaren op zee.
Behalve zonnen aan dek. kan men
aan boord de sauna gebruiken,
een dansje maken, een gokje wa
gen in het casino, voor 16 gulden
een Zweedse smörgasbord-maal-
tijd laten serveren en belasting
vrij 'rookwaren inslaan (de reisbu
reaus geven meer Inlichtingen).
Magneet brengt
bejaarden reizen
Het reisbureau De Magneet in
Alkmaar gaat komend najaar spe
ciale reizen voor mensen boven
de zestig organiseren. De vakan
ties (acht of vijftien dagen) on
derscheiden zich van andere door
de extra zorg, die aan de deelne
mers wordt besteed. Zo staan er
behalve een reisleider ook steeds
een arts en een Nederlandse ver
pleegster ter beschikking.
En wat de reis zélf betreft: pro
blemen met bagage hebben de
bejaarden niet. Ze geven hun kof
fers op Schiphol af en vinden die
pas op hun hotelkamer terug
Bestemmingen zijn het Garda-
meer en Mallorca.
Festival rond
oude ambachten
In het Noordlimburgse dorp Meij-
el (tussen Eindhoven en Venlo)
wordt op 12 en 13 juli weer het
festival rond oude ambachten ge
houden. Op het feest, dat vorig
jaar 25.000 bezoekers trok, ziet
men (tussen één uur 's middags
en acht uur 's avonds) zo'n zeven
tig beoefenaars van oude ambach
ten op podia in actie, onder wie
een fluitenmaker, een kaarsen-
tonker, een Delftsblauwschilder.
een mutsenmaakster en een doe
delzakbouwer.
Inlichtingen geeft de VVV MeiJel
(tel. 04766-1868). Een dagje MeiJ
el kan gecombineerd worden met
een bezoek aan het vlak daarbij
gelegen Peel-natuurreservaat van
Staatsbosbeheer. Behalve wande
len door een nog volledig ruig
gebied kan men in het bezoekers
centrum de Peel-expositie bekij
ken.
Voor wie het nog niet wist: er zijn niet minder dan
39 verbindingen over water tussen het continent en
Groot-Brittannië en Ierland. In de nieuwe brochure
'Veerdiensten' van het Brits Toeristen Bureau en het
Iers Nationaal Bureau voor Toerisme staan ze alle
maal vermeld, mét de tarieven.
Wie de oversteek wil wagen, doet er goed aan alle
mogelijkheden eerst naast elkaar te leggen voordat
wordt geboekt. Er zijn namelijk nogal wat verschil
len. Erg voordelig spring de Olau-Iine (Vlissingen
Sheerness) er uit: 25 gulden per persoon en 70
gulden voor de auto enkele reis.
In verhouding goedkoop Is ook de hovercraft-dienst
tussen Calais en Ramsgate (Hoverlloyd), als men
althans mot meer dan twee personen gaat. Deze
maatschappij rekent namelijk alleen de auto (189
gulden enkele reis)de inzittenden gaan gratis over.
Advies aan hen, die op eigen gelegenheid met de
auto naar Ierland willen: omdat de directe boot
diensten tussen Le Havre en Rosslare en Rotterdam
en Dublin nogal prijzig zijn kan men veel geld
uitsparen door eerst naar Engeland te varen en dan
verder te rijden naar Swansea of Fishguard. Vandaar
maakt men dan binnen vier uur de oversteek naar
Ierland (een enkele reis Fishguard Rosslare kost 32
gulden (auto 117 gulden).
De brochure is gratis verkrijgbaar bij het Brits
Toeristen Bureau in Amsterdam (Leidseplein 5) en
bij het Iers bureau voor toerisme, eveneens in
Amsterdam (Heiligeweg 14).
Als u nou toch op de Veluwe met vakantie bent, dan is een bezoek
aan de wildkansel in de bossen rond Ughelen en Hoenderloo,
midden in het staats wildreservaat, wellicht een zinvolle tip.
kans daarop wel groot. Omdat de
kansel vlak bij de voederplaats
ligt, verschijnen in de schemering
meestal hele roedels herten en
rotten wilde zwijnen.
Bij voldoende deelname wordt
verder op elke donderdagavond
een rondwandeling onder leiding
door het reservaat georganiseerd.
De route is zes kilometer lang
(twee uurtjes lopen). De kosten
hiervan: twee kwartjes. Kaarten
zijn verkrijgbaar bij de WV's in
Apeldoorn, Beekbergen en Hoen
derloo.
Tot 18 oktober worden er evenals
vorige Jaren vanuit Apeldoorn
weer busexcursies onder leiding
van een jachtopziener naar toe
gehouden.
Nieuw is dit Jaar. dat men dit ook
Individueel kan doen. Dat wil zeg
gen: men rijdt zelf naar de verza
melplaats In de buurt van de
wildkansel en voegt zich daar bij
de groep. In alle gevallen geldt
echter, dat men eerst bij de WV
moet reserveren.
Zij, die een busexcursie willen
boeken, kunnen dat doen bij de
VW-Apeldoorn. Individuelen
kunnen daarnaast ook terecht bij
de VW-kantoren in Beekbergen
en Hoenderloo. Georganiseerd
kost de excursie 6,50 (korting
voor kinderen), individueel 2,50
(kinderen ƒ2).
Hoewel geen garantie kan worden
gegeven, dat men vanachter de
glazen wand van de wildtoren in
derdaad wild te zien krijgt, is de
■iretfi ^fobdorf
4
^N^^^^Paffendorf
ïfldingen/
oWrembt WEsch
Berrei*^
t>t«in»tr«ss
:h t
tzweller
door Dick Ringlever
De Stichting Recreatie waarschuwt ervoor, dat de twee weken tussen
12 en 16 juli de drukste zullen worden van de hele vakantie. Niet alleen
omdat dan de bouw- en nevenbedrijven vrijaf hebben, maar ook omdat
(in de laatste week van die periode) veel vakantiegangers uit de Duit-se
deelstaat Noord-Rijnland Westfalen in ons land zijn (de schoolvakanties
beginnen daar dan).
Behalve drukte binnen de grenzen zal dit ook betekenen, dat de wegen
in met name Duitsland overvol zullen zijn. De ANWB adviseert daarom
in de auto regelmatig de autoradio aan te zetten. Alle Duitse zenders
geven vrijwel om het uur verkeersinformatie door.
Op welke golflengte men daarvoor moet afstemmen staat aangegeven ojJ
borden langs de weg. Wanneer zich opstoppingen voordoen worden tijdig
alternatieve routes doorgegeven.
Israël-reizen
voor zwervers
Behalve een breed scala van geor
ganiseerde reizen biedt Israël nu
ook de mogelijkheid voor een
sportieve en goedkopere vakantie,
speciaal voor hen, die niet aan
een groep gebonden willen zijn en
er geen bezwaar tegen hebben te
overnachten op campings en in
jeugdherbergen. Een tent en kam-
peerspullen hoeft men daarvoor
niet mee te nemen, want alles,
inclusief bedden, staat klaar.
De prijzen van de (tweeweekse)
arrangementen variëren van 900
tot 1100 gulden. Dat is dan inclu
sief de vliegreis, overnachting en
ontbijt (bij Jeugdherbergen ook
diner) en een algemeen busabon
nement. De laagste prijs geldt
voor jongeren tot en met 25 jaar
en studenten tot en met 30 jaar.
De rest van de arrangementen
kent die beperking niet: Israëli
sche Jeugdherbergen zijn voor alle
leeftijden toegankelijk.
De Nederlandse Vereniging van
Sportvissersfederaties (NWS: met
400.000 leden) heeft een bijzonder
informatieve kaart uitgegeven,
waarop vrijwel alle bevisbare wa
teren in ons land (ca 1750) zijn
aangeduid. Daarnaast bevat de
hengelkaart onder meer een aan
duiding en korte omschrijving
van 61 goede visstekken langs de
kust, visplaatsen voor gehandicap
ten. adressen voor het huren van
bootjes. boekingsadressen voor
het vissen op zee met grote sport-
vissersboten en 15 kleurenafbeel
dingen van de belangrijkste vis
soorten.
Geen rechtgeaarde visser kan dus
eigenlijk zonder deze kaart (voor
leden bij NWS in Amsterdam
leden bij NWS in Amsterdam
voor vier gulden te koop; rüet-
leden betalen ƒ4,90).
journalistieke verantwoordelijkheid
toch in de eerste plaats een verant
woordelijkheid ten opzichte van de
maatschappij is. Twee kanttekenin
gen. Elk niet Verder, b.v. in een co
de, gespecificeerd toetsingscriteri
um kan niet anders dan vaag zijn-
Inhoud krijgt de norm vooral
dankzij de concrete toepassing ('ju
risprudentie). Ook De Meij's formu
lering ('of de grenzen van de jour
nalistieke verantwoordelijkheid zijn
overschreden') is vaag. Nu kan vol
gens De Meij een gedraging die
niet in strijd is met de journalistie
ke verantwoordelijkheid ook niet
maatschappelijk onaanvaardbaar
zijn. Als ieder het hiermee eens zou
zijn, kon De Meij's formulering
wellicht, worden aanvaard. Maar
denkbaar is, dat sommigen een pu
blikatie weliswaar niet in strijd
achten met de journalistieke ver
antwoordelijkheid, maar deze des
ondanks maatschappelijk onaan
vaardbaar vinden. Wil men ook
dergelijke uitingen kunnen veroor
delen (en ik meen dat dat mogelijk
moet zijn) dan moet. juist ter
voorkoming van misverstand, de
norm zelf ondubbelzinnig daartoe
machtigen.
Wettelijke grondslag?
Een volgend punt betreft het door
prof. Enschedé (voorzitter van de
Raad) gevoerde pleidooi voor een,
zeer beknopte, wettelijke grondslag
voor de Raad. De Meij heeft daar
tegen bezwaren, vooral omdat daar
mee de naleving van de persethiek
een onderwerp van overheidszorg is
geworden. Ik kan de bezwaren van
De Meij gedeeltelijk wel onder
schrijven. Echter: indien de pers
zelf onvoldoende bijdraagt tot het
goed functioneren van de Raad.
kan het ogenblik aanbreken waarop
een keuze gemaakt moet worden
tussen uitbreiding van de repressie
ve beperkingen van de persvrijheid
en invoering van een wettelijk
tuchtrecht enerzijds en anderzijds
een regeling die zich beperkt tot de
erkenning van de Raad en ver
plicht tot medewerking aan de
werkzaamheden ervan, In dat geval
is alleen het laatste aanvaardbaar.
Een aantasting van de persvrijheid
behoeft een dergelijk regeling niet
te zijn, al hoop ik dat we zo lang
mogelijk voor een dergelijke rege
ling gespaard mogen blijven.
MIDDELHARNIS Vandaag draagt directeur J. Hof van de N.V.
Brugverbinding Haringvliet de Haringvlietbrug over aan minister
Westerterp en dat betekent een eind aan een heel merkwaardige
historie in de Nederlandse bruggenbouw.
Bijdrage
De Meij heeft met dit proefschrift
de literatuur over de perevrijheid
verrijkt met een uitvoerig gedocu
menteerd en helder geschreven
werk, over een onderwerp dat niet
tot iederds verbeelding zal spreken.
In de omstreeks 1972 afgebroken en
onlangs naar aanleiding van strub
belingen tussen pers en overheid
(gijzeling) hervatte discussie over
dit onderwerp, zal het zonder twij
fel een belangrijke rol spelen. En
terecht. Het is een goed boek ge
worden.
Mr. P. J. Boukema, hoogleraar aan
de Vrije Universiteit te Amsterdam
bespreekt J. M. de Meij: De verant
woordelijkheid van de pers. Een
onderzoek naar de betekenis voor
de journalistiek in het kader van
de informatievrijheid; dissertatie
rijksuniversiteit Utrecht 1975. Prof. - Zelf flOen
Boukema is lid van de Raad voor
de Journalistiek. Hij schreef deze
bijdrage echter geheel voor eigen
verantwoordelijkheid.
'De brug heeft indertijd eenenvijf
tig en een half miljoen gekost',
zegt de heer Hof, 'en nu heeft zij
een boekwaarde van eenenveertig
miljoen. Voor die prijs heeft het
rijk de brug dan ook gekocht. Het
rijk heeft er 'n goedkope brug aan,
als Je naar de' prijzen van vandaag
kijkt.'
Dat koopje was mogelijk, omdat de
automobilisten, die voor oktober
1973 van de brug gebruik maakten,
door de betaalde tol hun bijdrage
hebben geleverd. De heer Hof is,
terecht, meer dan voldaan: 'Onze
ideeën zijn heel aardig uitgekomen.
Wij sluiten met een klein batig
saldo.' Ruim vijftien jaar geleden
was al duidelijk, hoe dringend
noodzakelijk een verkeersbrug tus
sen de Hoeksewaard en Goeree-
Overflakkee over het Haringvliet
was. Maar het rijk had geen geld
en in de bekende situatie van be
grotingen en prioriteiten zou die
brug er voorlopig niet komen.
In 1960 zei een aantal gemeenten
op Goeree-Overflakkee: we doen
'tzelf maar. Opgericht werd de 'NV
Goeree-Overflakkee en Hoekse
waard'. die later, toen gemeenten op
Schouwen ook mee wilden doen, de
naam 'NV Brugverbinding Haring
vliet' kreeg. Het kapitaal werd ver
deeld over zeshondtrd aandelen, elk
van duizend gulden, alle in handen
van vier gemeenten op Goeree-
Overfakkee en zes op Schouwen.
'Dat is niets', zei de heer Hof. 'als
je daarmee een brug van meer dan
vijftig miljoen moet gaan bou
wen. Maar de NV heeft geld
kunnen aantrekken, de brug kwam
er en om al die miljoenen terug te
verdienen werd van de passerende
autorijders op de brug tol geheven.
De zaak liep zo goed. dat die tol al
op 1 oktober 1973 kon worden op
geheven. Door het grote aantal tol-
betalende autorijders kon de NV
Brugverbinding Haringvliet toen al
aan al haar verplichtingen voldoen.
'De overdracht van vandaag bete
kent natuurljk nog niet het einde
van onze NV', vertelt de heer Hof.
'Allerlei zaken moeten natuurlijk
nog worden afgewikkeld. Ongeveer
tegen de komende jaarwlsseing
zijn we daarmee klaar en dan kun
nen we onze NV met een gerust
hart llkwideren.'
