Christina had het zwaar
len haar opvoeder ook
Snel weer
slank?
Dat kan!
Met
Slankosan
Slankosan
Componist-dirigent
R. Stolz overleden
Circus Krone houdt
traditie levend
Manifestaties in
het Koorfestival
Hollandse vissers
bron van ergernis
op de Noordzee
louw KWARTET ZATERDAG 28 JUNI 1975
"handicap oorzaak van veel mentale strijd
BINNENLAND/KUNST
oor Fred Lammers
'rinses Christina, de bruid van
andaag, wist al heel jong wat
ij wilde en wat zij niet wilde.
)aarover zijn degenen die haar
.ïeebed kennen het roerend eens:
l )e verhalen, die lange tijd de
deden, als zou prinses
g ;hristina of Marijke, zoals zij
vioen nog heette, een zielig hulp-
»et< lehoevend kind zijn geweest,
J* ijn bezijden de waarheid. Zeker
haar aangeboren slecht
te iencübteid heeft de jongste doch-
er van koningin Juliana en
rins Bernhard het niet gemak-
t elijk gehad als kind en op-
2 roeiend meisje,
bre
Jur jaar door haar sterke karakter
!Z0%eeft zij deze echt niet geringe
ge roblemen leren overwinnen. Zij
rilde beslist «liet als iemand wor-
behandeld die medelijden op-
rekte. Velen die prinses Christina,
unbverigens met de meest goede be
doelingen. van dienst wilden zijn
i lebben dat soms op een minder
manier gemerkt. Prin-
t^es Christina kon dan heel scherp
Dat verklaart dat haar
karakter wkl wordt vergeleken met
van haar grootmoeder Wilhel-
Jor^aia. die ook bepaald niet mis was
M$ls iets haar niet zinde.
Driftkop
d Ms Christina het ergens niet mee
5al sens was gaf zij daar omomwonden
ilijk van. De klasseonderwijzeres
Van de prinses in de eerste periode
'ol' ran de lagere school aan de Baarn-
,lklie Smutslaan, mejuffrouw du Burck
ef con daar over meepraten. Zij weet
S'le vertellen dat Christina 'af en toe
een echie driftkop kon zijn en er
lan alles uitflapte wat haar voor de
nond kwam'. Die indruk deed zij al
>p toen zij de prinses meemaakte
ïjdens een bezoek aan het kleuter-
te* dasje dat het kqninklijk paar des
tijds voor hun johgste dochter had
opgezet in paleis Soestdijk.
iet
01 Mevrouw du Burck bekent mij dat
hi ;ïj er tegenop zag de prinses les te
moeten geven. 'Zij was, dat moet ik
toch echt wel zeggen, een verwend
oi neisje toen zij haar intrede deed
aa:op de lagere school. Mensen die in
zij nauw contact stonden met het hof
nc hadden mij daar trouwens van te-
k< voren ook at voor gewaarschuwd'.
e< ildus mevrouw du Burck.
De eerste weken op de lagere
^chools vielen voor beide partijen
liet mee. Prinses Christina merkte
tl tijdens een van de eerste school-
iagen op dat zij haar klasseonder-
d^wijzeres 'een rotjuf' vond. Later
j:, veranderde haar houding: Hoewel
er botsingen bleven voorkomen, dat
bij Christina niet te voorko
ken, zei ze na een paar weken
tegen ^mevrouw du Burck: 'Wat ben
ik blij dat. ik deze klas en jou
gekozen heb". Een uitlating die
overigens op zich weer onderstreep-
te dat prinses Christina hoe jong
was een belarfgrijke stem in het.
kapittel ,had. wat de schoolkeuze en
vooral wat de keuze van de onder-
wijzeres betreft.
beperkt zien. Niet alleen voor het
koninklijk paar, natuurlijk in de
eerste plaats voor Christina zelf is
deze aangeboren handicap lange
tijd bepalend geweest - voor haar
wijze van leven. Op school kreeg zij
een plaats op de eerste rij. Zij
moest ook dan nog regelmatig naar
het bord Jopen om van heel dicht
bij te kijken wat er nu- eigenlijk
stond. Naarmate zij in hogere klas
sen kwam te zitten namen de pro
blemen njet- het zien toe. In de
derde klas waren zelfs heel ingrij
pende maatregelen nodig. Er kwam
een bulletinmachine van Soestdijk
naar dè Nieuwe Baarnse School en
een typiste zorgde er voor dat al
het lesmateriaal ten gerieve van
Christina werd overgetikt in heel
grote letters.
daar anders over', vertelt de heer
Oost mij. -
Eigen plekje
Fietsen
Ontziend
Haar klasseonderwijzeres moest het
nodige accepteren. Zij werd uitge
maakt voor 'strenge' en zelfs voor
'duvel'. Mevrouw du Burck deelt die
minder plezierige ervaringen met
anderen, die met de prinses hadden
te maken. Zelfs goede vriendinnen
van de Koningin moesten heel wat
slikken van de prinses als zij een
van haar buien had. Op Soestdijk
werd Cnristina lange tijd ontzien.
Dat begon al toen zij nog een baby
was, kort nadat was ontdekt, dat zij
een ernstige oogafwijking had. De
operaties die de beroemde professor
Weve in Utrecht in het eerste le
vensjaar van de prinses verrichtte,
hadden maar gedeeltelijk tot resul
taat geleid Haar linkeroog bleef
blind en met het rechteroog kan zij
Bijlessen werden noodzakelijk.
Daarvoor werd de heer P. S. N.
Oost. directeur van de Prins
Alexander Stichting voor slecht
ziende hinderen in Huis ter Heide,
aangezocht. Hij heeft jarenlang
met de prinses opgetrokken, niet
alleen tijdens haar lagere schoolja
ren maar ook nog een poos op de
middelbare school. Zijn invloed op
de prinses was heel groot. Zonder
te overdrijven kan rustig worden
gesteld dat prinses Christina het
aan de heer Öost te danken' heeft,
dat zij niet langer als een kas
plantje werd behandeld.
De heer Oost leerde haar bijvoor
beeld fietsen' De prinses had toen
ik met haar in contact kwam wel
een fiets, maar dje leek meer op
een inlandse prauw. Er is toen een
gewone fiets gekomen en daarop
begonnen de lessen, eerst in de
Willem III laan achter het paleis,
later op de openbare weg. De prin
ses ging na 'verloop van tijd op 'de
fiets naar school. 'Ik reed dan mee
op de fiets van prins Bernhard, een
heel ouderwets geval. Dat fietsen
leren is met vallen en opstaan ge
gaan. Maar welk kind valt niet
eens een keer als het leert fietsen.
Ik ben daar nooit zo benauwd voor
geweest. Een prinses mag ook wel
eens vallen was mijn standpunt.
Sommigen op Soestdijk dachten
Tot degenen die dat fietsen maar
niets vonden behoorden de recher
cheurs van Soestdijk. Zij stonden
doodsangsten uit als de prinses
met de heer Oost naar school in
Baarn reed over het destijds heel
slechte fietspad, waarvan de kanten
waren afgekalfd. De heer Oost
moest wel eens hard optreden, om
dat Christina als slechtziende' in de
watten werd gelegd'. Hij moest
daartoe het nodige regelen. Zo
zorgde hij er voor dat Christina een
eigen kamer kr'eeg. Tot 1957 had zij
die niet Haar huiswerk maakte zij
in de bibliotheek, liggend op de
grond. Dat was een verre van idea
le situatie, daar de bibliotheek van
Soestdijk tevens huiskamer is.
De heer Oost besefte dat de prinses
een plekje moest hebben waar zij
zichzelf kon zijn. Spoedig is dat er
gekomen en werd er een vrolijke
meisjeskamer ingericht. Koningin
en prins stonden open voor ae kri
tiek die de heer Oost leverde op de
wijze waarop Christina werd aange
pakt. Vooral prins Bernhard gaf
spoedig toe dat zijn jongste dochter
verwend was. Als zij aan tafel
knoeide met eten werd al gauw
gezegd: O, laten we maar net doen
alsof we niets merken, het kind
kan het ook niet helpen: later be
greep men op Soestijk. dat dit een
verkeerde methode was.
Origineel
In die lagere schooljaren van
Christina ging het hele koninklijke
gezin gebukt onder de handicap
van de prinses. De heer Oost ver
telt er over 'Christina had het er
zelf ook heel moeilijk mee. Zij ver
zette zich er tegen, maar soms
kwamen de tranen wel eens tevoor
schijn. Het maakt bij zulke mense
lijke zaken geen verschil of je een
prinses bent of een kind van een
dagloner. Christina heeft alle ups
en downs meegemaakt die er in
een kinderleven mep gepaard gaan'.
Al kon zij als schoolmeisje heel
vervelend doen en degenen die
haar les gaven soms echt plagen
Christina was origineel. Mevrouw
du Bur'ck noemt haar 'gevoelig'. Ze
illustreert dit met hetgeen Christi
na op zekere dag opmerkte nadat
zij1 ineens had gevraagd of de moe
der van mevrouw du Burck nog
leefde. 'Ik bevestigde dat en vertel
de mij dat mijn vader ook nog in
leven was. 'Fijn dat er nog nie-
.mand is gestorven', vond de prin
ses.
Meelevend -
Christina maakte zicli op school
niet zo druk. Dat zij een ijverige
leerlinge was kan niet worden ge
zegd. Daarom was het gelukkig dat
zij al spoedig in Dieuwkje Hubach,
het dochtertje van een Soester huis
arts. een vriendin, kreeg, die haar
aanmoedigde. Toen Christina in de
eerste klas van de middelbare
school zat overleed Dieuwkje aan
jeugdkanker. Haar heéngaan maak
te diepe indruk op de prinses. Ter
wijl haar klasgenoten zich geen
houding wisten te geven stapte
Christina in de maanden die op het
sterven van haar vriendin volgden
bijna dagelijks naar de woning van
bedroefde ouders en probeerde hen
dan wat op te monteren. Zij slaag
de daar ook in.
Van kouwe drukte moest Christina
niets hebben. Zij had het daarom
niet alleen moeilijk met haar han
dicap maar ook met het leven, dat
zij als prinses zou moeten gaan
lijden. Het in de publieke belang
stelling te moeten staan vond zij
afschuwelijk. Al jong probeerde zij
daaraan te ontkomen. Christina
ging zodra dat mogelijk was op
vakantie 'met leeftijdgenoten in
plaats van met de rest van het
gezin op pad te gaan. De kampeer-
weken van school waren voor haar
hoogtepunten. Christina wilde le
ven als een gewoon meisje. Op
allerlei manieren voerde zij dit'
door. Toen zij na geslaagd te zijn
voor de middelbare meisjesschool
op de sociale academie 'De Horst'
in Driebergen ging studeren, ging
zij op kamers wonen bij haar
schoolvriendin, Sacha Höweler in
Amersfoort. In de weekeinden reed
zij achterop de brommer bij Sacha
naar Soestdijk. Christina wilde
daarmee haar omgeving niet shoc
keren maar wel duidelijk maken
dat zij haar eigen boontjes wilde
en kon dopben.
Naar Canada
Even heeft zij nog de hoop gehad
als studente in Groningen, een
flink eind uit de buurt van Soest
dijk, een eigen leven te kunnen
leiden. Hét liep op een teleurstel
ling uit. Ook daar bleef men haar
zien als de dochter van de konin
gin.
In 1968 nam Christina een ver
strekkend besluit. Zij ging naar Ca
nada om daar muziek te studeren,
al lang een zaak die haar grote
interesse had. Op Soestdijk werd
die beslissing niet met gejuich be
groet. Na verloop van tijd begreep
men ook daar dat de keuze van
Christina een juiste is geweest.
'Een alledaags leven leiden. Daar
hond ik van en daar geloof ik in',
vertelde prinses Christina on
langs.
Vanaf vandaag zal die wens ex
tra inhoud krijgen. Samen met
degene die zij als levenspartner
heeft gekozen zal deze Oranje,
waarvan het pad beslist niet
over rozen is gegaan, na nog één
keer in het centrum van de be
langstelling te hebben gestaan,
als mevrouw Guillermo in New-
York verder bouwen aan haar
toekomst. Die toekomst zal naar
Christina hoopt bestaan uit het
huisvrouw zijn en moeder van
een gezin. De prinses die lange
tijd een zorgenkind is geweest
heeft haar bestemming gevon
den-
DEN HAAG De Deense regering
heeft de Nederlandse ambassade in
Kopenhagen om opheldering ge
vraagd over het gedrag van Neder
landse vissers, die op de Noordzee
een bron van ergernis zouden zijn
voor hun Deense collega's. Donder
dag werd door een Deense visser
opnieu ween klacht 'ingediend om
dat een Katwijkse vissersboot de
lijnen van zijn netten zou hebben
doorgebrand. Dit incident zou heb
ben plaatsgevonden op twintig mijl
ten noördwesten van Thyborgen.
Deense militaire vliegtuigen zouden
h,et schip gefotografeerd hebben en
het later geïdentificeerd als de 'Wil
lem Adriaan'. Volgens Deense vissers
vinden dergelijke voorvallen her
haaldelijk plaats en zou een Neder
landset visser zelfs eens getracht
hebben een Deens vaartuig te ram
men.
Het ministerie van buitenlandse za
ken zal een onderzoek instellen naar
de gerapporteerde onregelmatighe
den. Deskundigen van het ministerie
van landbouw en visserij menen dat
de moeilijkheden voor een groot deel
te wijten zijn aan het sterk afwij
kende vistuig van Deense schepen,
die hun netten aanzienlijk verder
achter zich aanvoeren dan de Ne
derlandse, en dat het zodoende wel
eens onoverkomelijk is dat de ver
binding tussen net en schip wordt
overvaren.
WENEN Robert Stolz, een van tie laatste grote Oostenrijkse
componisten van operettemuziek, auteur en ongeveer 50 operette
partituren, van muziek voor 100 films en van meer dan 2.000 lied
jes, is gisteren in Westberlijn op 94-jarige leeftijd aan een hart
aanval overleden.
Tot zijn bekendste operettes beho
ren Zwei Herzen im Dreivierteltakt
en Der Tanz in Gllick, en wat de
liederen betreft werden o.m. Du
Solist der Kaiser meinér Seele sein,
en lm Prater blühn wieder die
Baume wereldsuccessen.
Robert Elisabeth Stolz werd op 25
augustus 1880 in het Oostenrijkse
Graz geboren. Hij studeerde nog bij
Humperdlnck. die op zijn beurt
leerling van Wagner was. Met zijn
onuitputtelijk lijkende fantasie op
het gebied van het virlden van
pakkende melodieën was hij de laat-
ROTTERDAM De Rotterdamse
rechtbank zal op 11 Juli uitspraak
doen in de zaak tegen de 34-jarige
Jan B. die ervan verdacht wordt de
leider te zijn geweest van een in
ternationaal georiënteerde bende
die zich specialiseerde in het stelen
van containers en het smokkelen
van hasj. Tegen de 34-jarige Rot
terdammer is zes jaar gevangenis
straf geëist.
ste vertegenwoordiger van de gene
ratie die de Weense operette om
streeks de eeuwwisseling een twee
de bloeiperiode bezorgde. Franz Lé-
har, Leo Fall en Oscar Strauss,
allen ongeveer tien jaar eèrder ge
boren dan Stolz, zijn de bekendste
figuren daarvan.
Stolz, die zelf tot zijn laatste adem
tocht als dirigent van vooral eigen
werk de traditie van de oude
Weense .operette levend hield,
kwam in zijn Jeugd sterk onder de
indruk van Jchann Strauss. Toen
hij op zijn 19e Jaar Strauss 'Die
Fledermaus' zag dlrlgere-1 besloot
hij zelf zijn leven aan de operette
te wijden.
Na zijn jeugd in Wenen te hebben
doorgebracht ging hij naar Berlijn
waar hij grote triomfen vierde tot
dat hij voor het Nazi-regime moest
vluchten. In 1940 ging hij naar
Amerika. Sinds 1946 woonde hij
echter weer in Oostenrijk, maar hij
was zelden thuis want hij reisde de
gehele wereld door voor het dirige
ren van eigen werk.
Ook in ons land heeft men Stolz
meermalen als dirigent van operet
temuziek kunnen bewonderen. De
bijzonder vitale componist,- die,
toen de dood ,hem overviel, bezig
was met het maken van grammo
foonopnamen. is vijfmaal getrouwd
geweest, het laatst met de jeugdige
Louise Ulricht ('Einzi'). Ter gele
genheid van zijn 95ste verjaardag
in augustus was nog een wereldom
spannende jub ileum toernee voor
hem georganiseerd.
Eén van de grootste attracties van Circus Krone Is wel het optreden van Christel Sembach-Krone met haar
giraf Baluku, die met dolle sprongen ongehinderd door de piste gaat.
Artiesten, dieren en plezier'
door Ber Huising
AMSTERDAM. Circus Krone is, na twaalf jaar, weer eens voor een zomer naar Nederland geko-
men, en donderdagavond begonnen, met een gala-première, in Amsterdam, aan de Jan van Galen
straat. Het is een groot circus het grootste tentcirc'us ter wereld, zegt de reclame en wat perfek-
te organisatie en verzorging betreft nog altijd Krone.
(ook een Krone-tradltie trouwens)
maar het vult prettig aan.
Carl Krone bouwde in het begin
'van deze eeuw de menagerie van
zijn vader uit tot een geweldige
drie-plste-ondernemirig, die con
curreerde met Sarrasani in de ja
ren twintig: en nog altijd staat er
een vast nu nieuw en modern
Krone-circus in München. Frieda
Sembach-Krone. nu de directrice,
zet met een uitgebreide staf van
medewerkers, deze Duitse circustra
ditie nog immer, succesvol, voort.
En zo gonsde en trilde de volle,
grote, maar gezellige, tent donder
dagavond weer van de verwachting.
Om acht uur. op de minuut af.
zettè het orkest in met Geef mij
maar Amsterdam en tot tegen
elven ging het onderhoudend en
gesmeerd voort, ook in de pauze
want dan zijn er in de stallen zo'n
vierhonderd dieren te zien.
En als de piste aangeharkt moet
worden, en andere apparaten wor
den opgesteld, houden op een trap
en een podium zo'n dozijn aardig
dansende balletmeisjes, in prachti
ge kostuums, met pluimen en veren
en zo, de aandacht aangenaam be
zig. Dat is meer revue dan circus
Nijlpaard
Wat het echte circus betreft: Chris
tel Sembach Krone (een dochter
weer) is de ster van de avond. Zij
rijdt soepel en sierlijk hogeschool
op verschillende mooie paarden,
omgeven door nog drie jonge hoge
schoolrijders (Claudio, Luis en Pe
dro): zij presenteert elegant dozij
nen zwarte of witte paarden in de
vrije dressuur, en tegen het slot
maken de witte dieren in een
blauw-belichte kunstnefvel nog een
romantische show. Zij laat ook een
giraffe op zijn gemak door de piste
huppelen, en dat is al heel wat
voor een giraffe. Er is nog een
nylpaard ook, maar dat had don
derdagavond premièrezenuwen, of
gewoon geen zin.
Directrice Frieda presenteert de
olifanten acht als ik het wel heb
(Carl werkte indertijd met wel
twintig). Er zijn er twee met voor
zichtige evenwlchtskunstjes. twee
die een orgel bespelen met één
door Adr. Hager
DEN HAAG Gezien het klinkend rèsultaat en de jurywaardering
was de eerste helft van de categorie gemengde koren op het Inter
nationaal Koorfestival donderdagmiddag ook al geen overweldi
gend succes.
Wat hadden de koren en zeer zeker
ook de dirigenten een moeite met
de veel te moeilijke -en ook te
langdurige Hymnus Matutinus van
Sem Dresden. Geen Nederlandse
koren op -deze middag, vocalisten
uit Joegoslavië, Polen Engeland, De
nemarken en Duitsland stonden op
het podium.
Het Engelse koor uit Bristol kreeg
de hoogste waardering namelijk 208
punten. Er zijq reeds 21 koren de
revue gepasseerd en er is alle redéfn
om te gaan vrezen, dat het zesde
Koorfestival niet het meest indruk
wekkende gaat worden.
De donderdagavond stond in het
teken van de landelijke manifesta
ties in Almelo (gastheer het Alme-
lo's Christelijk Mannenkoor), Ber
gen (georganiseerd door het Noord-
hollands Kamerkoor), Haarlem
(ohdcr auspiciën van de Haarlemse
Koorunie), Krimpen aan de Lek
(als vanouds verzorgde hier 'Soli
Spier-tentoonstelling
in Zutphen geopend
ZUTPHEN ■- In het Stetjelljk Mu-
seum in Zutphen is donderdag de
eerste overzichttentoonstelling van
teknaar Jo Spier geopend. De in
Amerika wonende tekenaar heeft
zijn volledige werk aan zijn geboor
teplaats Zutphen geschonken. Hij
werd donderdag 75 Jaar en was bij
de opening aanwezig. Zijn schen
king maakt het museum in Zut
phen tot het enige documentatie-
centi^im van zijn werk. Er moet nog
een deel van de collectie worden
toegezonden. Op het ogenblik zijn
in het museum alle boeken van
Spier, enige honderden oorspronke
lijke tekeningen, vele door hem
geïllustreerde en voor reclamedoel
einden ontworpen boeken, honder
den brochures en folders, kalen
ders, briefkaarten en arfiches. De
tentoonstelling duurt tot 7 septem
ber.
Deo Gloria' de organisatie) en Ven-
lo (genietend van de gastvrijheid
van 'Venlona').
In de Schevenlngse Kurzaal werd
een concert gegeven door het
Haagse Koorcentrum, waarbij aan
gesloten: de Voorburgse Oratorium
vereniging, Haga Vocalis en het
Haags Kamerkoor. Dirigent Rocus
van Yperen had een in de meest
letterlijke zin voorbeeldig program
ma samengesteld: Stabat Mater
van Poulenc, Symphonie de Psau-
mes van Strawlnsky en Psalmus
iHungaricus van Kodaly.
Een dergelijke opgave te kunnen
realiseren dwingt respect en be
wondering af. Drie koorwerken die
aan de uitvoerenden zeer hoge ei
sen stellen, composities ook die van
de koorleden van een maximum
aan inzet vragen.
Niet 't sterkste
Poulencs Stabat Mater is niet het
sterkste koorwerk van deze Franse
componist, doch het bevat niette
min prachtige passages. Van Ype
ren benaderde het geheel wat te
beheerst, de lyriek en de dramatiek
konden feller en kleurrijker over
komen. Naar mijn gevoel bereikten
de uitvoerenden een climax met de
Symphonie de Psaumes van Stra-
winsky. Het begeleidende Residen
tie Orkest trof de fascinerende
sfeer voortreffelijk en het koor
voelde feilloos de intentie^ van dit
werk aan. Bijzonder knap werk van
Rocus van Yperen. Dat peil haalde
men in de compositie van Kod&ly
niet geheel. Juist ook omdat In dit
werk eveneens veel kleur, levendig
heid en uitbundigheid vereist
wordt. Solisten op dit redelijk goed
bezochte concert waren de sopraan
Wendela Bronsgeest, die in Poulenc
een fraaie lyrische toon liet horen,
en de Hongaarse tenor Guyala Tar-
nay. leerling van Kod&ly, die in het
werk van zijn leermeester bewees
zich deze psalm geheel eigen te
hebben gemaakt.
vinger, en Bijoya fietst op een zwa-~
re driewieler.
Omnog even bij de dieren te -
blijven: de Berberleeuwen, en voor-I
al de koningstijgers van Krlstlna -
Terlikowska, een Poolse, maken eenl
uitzonderlijk nummer, niet zozeer-
met kunstjes, maar meer met hun!
persoonlijke schoonheid van bewe
gen. Zelden ls er een dompteur
in dit geval dompteuse die zo
gemakkelijk en vriendelijk met zul-':
ke dieren omgaat. Alsof het poezen
zijn. Zij aait ze. zoent ze. en
spreekt ze toe op een manier die ze
blijkbaar vertedert.
Willy Kilbler en zijn assistente vor--
men een even gemoedelijk gezin
netje met vijf chimpansees, grappi
ge kwajongens die trommelen, dan
sen een doet een hurkdans met
een Russische bontmuts op bui
telen, stiergevecht je spelen en er is
er een die naar bed, en op het
potje gaat. en zelf de kaars aan
steekt en uitblaast. Een zeer vrolijk
nummer. Om Les Chabri. Belgische
muzikale clowns, valt ook best te
lachen, al is hun nummer iets tê~
gerekt. Ze zijn muzikaal en goed In"
een parodie op het ballet. Kleine
Helmut, volgens het programma.!
maar hij heet op z'n Nederlands-
Bennie, meen ik. Is met zijn ondeu-;
gende tussendoortjes ook vermake
lijk.
Klasse
De negen Bulgaren de Pendako-
vi'— zijn acrobaten van een grote
klasse. Zij combineren trampoline
springen. en schommelen, met een
vaste trapeze, en zij springen,
^waaien, zweven in een rad tempo
en een mooie stijl, tot een dubbele
pirouettes en drievoudige salto's
toe. Twee ervan maken ook nog
een krachtig en sierlijk nummer in
de nok.
Roger Regor, een Fransman, zoekt
het op de gespannen draad ook
de hoogte. Hij danst, fietst, en
loopt zelfs op stelten over de draad..
Miss Conti stijgt omhoog met een-
raket en doet daarop dan wat;
standjes, die op de grond gewoonl
zouden zijn naar daar bovenin,
angstwekkend lijken. Dan was er!,
nog een komische pas-de-deux op
twee paarden, en daarmee heb ik"
alles wel vermeld. Er zit een oplo
pende lijn»In het vlot afgewerkte
programma, het beste komt na de
pauze. En wij gingen voldaan de
tent weer uit.
(Advertentie)
Een frisse drank vóór elke
maaltijd. Met Slankosan lijnt u,
eet u toch gezellig mee, maar...
minder!
Vraag uw drogist.
