'Geleidelijk
wat minder
werken, vast
wennen aan
't pensioen'
dichtbij I poto
"ommeiïtaar Ouderen bespreken samen problemen
rkenning (1)
ïrkenning (2)
Nederlands staflid
bij hulporganisatie
van wereldraad
Geen nationale feestdag
'Al in de jeugd
op de ouderdom'
voorbereiden
Stabieler
weerrapporten
niet iedereen wil een lintje
ho
eer
racegympje
romance
ROUW /KWARTET VRIJDAG 2 MEI 1975
BINNENLAND
is iets te zeggen voor het feit dat
Nederlandse regering nog altijd
■zelt over te gaan tot erkenning v^n
t gemakshalve wordt aangeduid als
IR de voorlopige revolutionaire
>ering van het zuidelijk deel van
:tnam. De beslissing van Den Haag
vooral afhangen van de vraag of
het tot Ho Tsji Minh-stad omge-
opte Saigon of in een andere stad
het zuiden (zoals de keizerstad
ié) een regering zal worden ge-
rmd, welke niet het kenmerk draagt
n de voorlopigheid, die in de naam
in de VRR ligt opgesloten,
m belang is of de VRR nu zij
hele gebied ten zuiden van de
marcatielijn langs de 17de breedte-
lad in handen heeft een defini-
f karakter krijgt en onder een nieu-
naam de plaats gaat innemen van
t bewind van ex-president Thieu,
n wel of zij haar voorlopige karak-
nog even handhaaft tot overeen-
mming met Hanoi is bereikt over
wijze waarop Vietnam zal worden
renigd of zo men wil verenigd,
erin moet eerst duidelijkheid ko-
ïn.
!t gaat erom of de VRR voorlopig
:rd genoemd om later definitief te
trden óf dat zij als voorlopig werd
schouwd om te verdwijnen, zodra
niet meer functioneel zou zijn. Het
goed zich te realiseren dat de
irijse onderhandelingen over het
idelijke deel van Vietnam ertoe leid-
n dat het Nationale Bevrijdingsfront
:rd omgevormd tot een voorlopige
volutionaire regering. Hierdoor werd
t bewind van Thieu als onderhande-
igspartner buiten spel gezet. De wer-
Iijke besprekingen werden gevoerd
>or Washington (Kissinger) en Hanoi
e Due Tho).
an VRR-zijde in Parijs is verklaard
it nu zo snel mogelijk naar hereni-
ng zal worden gestreefd. Andere
ietnamese woordvoerders hebben het
:hter over een periode van ten min-
e een jaar die aan de feitelijke
ireniging vooraf zal gaan. Zolang de
ietnamezen zelf blijkbaar nog niet
ebben uitgemaakt, hoe zij zich de
ihouding voorstellen tussen het
uorlopige bestuur in het zuiden en de
gering van de Democratische Repu-
iek Vietnam in Hanoi, is het uit de
ard der zaak niet aan te bevelen, op
feiten vooruit te lopen.
e ineenstorting van wat sinds de
eneefse conferentie van 1954 ge-
akshalve Zuid-Vietnam werd ge-
oemd, heeft zich zo vlug voltrokken
at zelfs de Amerikanen zich in laat-
te instantie nog hebben laten verras-
en. Tegen de verwachting liet de
'RR het niet tot onderhandelingen
iet Saigon komen; ook niet nadat
eneraal Minh tot president was uitge-
oepen in de verwachting, dat hij voor
e VRR een aanvaardbare partner
ou zijn. Afgewacht moet worden of
eze voorlopige regering nu nog ande-
groepen kan of wil betrekken bij
iet bepalen van de toekomst van het
uiden.
'evens moet nu blijken of de VRR
et (om in haar termen te spreken)
«vrijde gebied zonder omwegen on-
ler het gezag van Hanoi zal plaatsen,
ian wel of zij pogingen wil doen om
Ie in 1954 gewilde hereniging voor
ich uit te schuiven, zolang geen
jvereenstemming is bereikt over een
tfzonderlijke positie voor het zuidelij
ke deel van een (van Hanoi uit te
«sturen) herenigd Vietnam. Als er
«langrijke tegenstellingen bestaan
•ver de toekomst van geheel Vietnam,
wllen die ongetwijfeld spoedig aan de
dag treden, hoezeer zij ook verhuld
louden worden.
Tot op het ogenblik dat in het zuiden
officieel een regering wordt geïnstal
leerd. staat dit gebied feitelijk onder
militair gezag, zoals tijdelijk het geval
geweest met bevrijd Nederlands
grondgebied. Deze vergelijking gaat
als zovele andere mank. Zij geeft
echter wel ongeveer het probleem
weer van landen, die serieus overwe
gen een regering te erkennen, welke
het feitelijke gezag uitoefent in een
bepaald gebied, of zij met deze rege
ring sympatiseren of niet
GENEVE De Nederlandse mejuf
frouw Ruud Hoogevest is benoemd
als lid van de staf van Clcarws, de
commissie van de wereldraad van
kerken voor interkerkelijke hulp,
vluchtelingen- en werelddlenst. Me
juffrouw Hoogevest is afkomstig
van het bureau van de YMCA, waar
zij sinds 1965 verantwoordelijk was
voor gelijksoortig hulpwerk. Bij de
wereldraad zal zij het hulpprogram
ma voor vluchtelingen in vier we
relddelen leiden, dat een budget
heeft van bijna drie miljoen dollar.
Mejuffrouw Hoogevest was eerder
verbonden aan het hoge commissa
riaat voor de vluchtelingen van de
VN.
DEN HAAG Minister de Gaay
Portman vindt niet dat de vrije dag
voor de Rotterdamse gemeenteamb
tenaren gisteren, aan die dag het
karakter van een nationale feest
dag zou geven. De bewindsman
heeft dit gisteren geantwoord op
schriftelijke vragen van de Tweede-
Kamerleden Van der Mei en Wlsse-
Hnk (beiden CHU).
door Cisca Dresselhuys
ROTTERDAM 'De AOW zou niet precies vanaf het 65-ste jaar moeten worden uitgekeerd. Dat
zou geleidelijk aan moeten gebeuren, zodra een oudere werknemer er behoefte aan heeft het wat
rustiger aan te doen. Hij zou dan bijvoorbeeld nog maar halve dagen of een paar hele dagen per
week kunnen werken en toch hetzelfde inkomen houden, doordat zijn, dooi' de baas ingekrompen
salaris, wordt aangevuld met de AOW, zodat het weer een volledig loon is. Zo maakt men het ou
dere werknemers mogelijk zich geleidelijk op het pensioen voor te bereiden.'
Bovendien is het op deze manier
geen schadepost voor de werkgever
(wanneer de oudere werknemer
gaat werken, gaat hij immers min
der verdienen) en tenslotte komt
er zo misschien ook wat meer
ruimte voor jeugdige werklozen.
Ook zou het op deze manier moge
lijk zijn, dat oudere werknemers
nog na hun 65-ste gedeeltelijk blij
ven werken, als ze dat graag willen.
De abrupte pensionering op de 65-
ste verjaardag moet so wie so ver
dwijnen'.
Dit idee van een 68-Jarlge man,
zelf nog gedeeltelijk werkzaam in
het arbeidsproces, naar voren ge
bracht op een bijeenkomst van
Studium Generale in Rotterdam,
waar een serie discussiedagen werd
gehouden rondom het thema 'ouder
worden', wordt door de meeste an
dere aanwezigen instemmend ont
vangen.
Toch is niet iedereen het met hem
eens: een andere oude man zegt
namelijk: 'Tien jaar geleden zou
dit een prachtig voorstel zijn ge
weest, maar nu niet meer, nu er
zoveel jonge mensen werkloos zijn.
Wij ouderen hebben onze portie
gehad en moeten plaats maken, dus
niet door blijven werken na ons
65-ste jaar. Eerst de jongeren aan
het werk en dan pas kijken of er
nog een plaatsje overblijft voor ou
dere werknemers, die zich op hun
65-ste nog te vitaal voelen om er
helemaal mee op te houden. Het
werken van de jongeren moet de
voorkeur hebben op het ogenblik'.
En hoewel veel aanwezigen ook
voor dit geluid wel enig begrip
kunnen opbrengen, is het toch dui
delijk, dat ze niet zomaar zonder
meer willen stellen, dat een jeugdi
ge werklqze altijd voorrang heeft
boven een 65-plusser.
De eerste spreker, die pleitte voor
een soepeler pensioneringsleeftijd
voelt zich een beetje aangevallen:
Ze zeggen tegen mij ook vaak, hé,
jij werkt nog op je 68-ste, daarmee
stoot je het brood uit de mond van
de jeugd, maar dat zie ik niet zo.
Laat ze dan maar komen om mij
op te volgen, maar dat gebeurt
niet. Ze zijn er niet of ze willen
niet, dat weet ik niet. Maar waar
om zou ik er dan mee ophouden?'
Een ander is het volledig met hem
eens: 'Er is nog steeds werk ge
noeg, ook op hêt ogenblik, maar de
verdeling van het werk is niet
goed. Daar moet wat aan gebeuren
en ndet zomaar alle ouderen weg
sturen. Dat is geen oplossing'.
Cyclus
Het Is de laatste bijeenkomst van
een cyclus, de meeste discussiege
noten kennen elkaar al een beetje,
ze hebben elkaar al eerder gezien
op bijeenkomsten, waar een spreker
het woord voerde over een bepaald
appect van het ouder worden. Nu is
hen gevraagd zelf eens naar voren
te komen met allerlei gedachten
over de ouderdom. En die zijn er
genoeg.
Zo beaamt een oudere vrouw, dat
de laatste jaren voor het pensioen
zwaar kunnen vallen. Zij weet er
zelf van mee te praten. Ze werkt
nog en voelt zich gedwongen nog
net zo flink mee te doen als haar
jongere collega's, hoewel ze dat li
chamelijk eigenlijk niet meer kan.
Om toch zo goed mogelijk in vorm
te blijven voor 'de baas', zegt ze
buiten haar werk allerlei privé-din-
gen af. Dat is natuurlijk fout, dat
weet ze zelf ook wel, maar anders
kan ze het niet opbrengen elke dag
weer een volledige prestatie te le
veren op haar werk.
'Doe-wereld'
Dit verhaal ontlokt een andere be
jaarde de verzuchting, dat wij alle
maal in zo'n echte 'doe-wereld' le
ven. Een mens ontleent z'n ver
dienste, z'n aanzien, vaak z'n hele
zin aan het werk. En wanneer dat
dan wegvalt, blijft er maar bitter
weinig over voor velen. 'Wanneer
wij in onze westerse maatschappij
eens niets doen. krijgen we gewoon
een schuldig gevoel. Je moet altijd
bezig zijn. Toen ik gepensioneerd
werd, vroegen ze mij. 'wat gaat u
nu doen', waarop ik, nogal cru,
antwoordde: 'geen bliksem, daar
word ik nu toch eindelijk voor ge
pensioneerd'. Men keek nogal ge
schokt. Kijk, wij vereenzelvigen ons
teveel met ons werk, dat heilige
werk. Maar ik vind dat werken
altijd een middel moet blijven en
geen doel moet worden'.
Ook andere aanwezigen beamen,
dat er eigenlijk een andere menta
liteit ten opzichte van het werken
zou moeten komen. Maar ja, ook al
zou deze er komen, dan zouden de
mensen, die nu bejaard zijn, daar
toch maar moeilijk mee kunnen
leren leven. Zij zijn immers, zoals
een aanwezig het uitdrukte, opge
groeid met spreekwoorden als 'ar
beid adelt', 'rust roest', 'wie niet
werkt, zal ook niet eten'. Dat is
geen juist klimaat om de betekenis
van het werk toch ook maar enigs
zins te kunnen relativeren. Toch is
dat nodig, vonden alle aanwezigen,
want pas dan worden bejaarde, ge
pensioneerde mensen, mensen die
in de maatschappij nog net zoveel
te betekenen hebben als vroeger,
toen ze nog werkten.
Over het voorbereiden op de ouder
dom en het pensioen - volgens alle
aanwezigen een broodnodige zaak -
werden wel wat ideeën gespuid,
maar kwam het niet tot concrete
voorstellen. Iedereen voelde wel
ongeveer hoe het zou moeten, maar
zag toch nog allerlei vragen.
Fasen
De voorbereiding op de ouderdom
zou al in de jeugd moeten begin
nen. Niet dat de kinderen dan di
rect met de neus op hun oude dag
zouden moeten worden gedrukt,
maar wel zouden ze moeten leren,
dat het leven verschillende fasen
heeft, waarbij zij de bij deze fase
behorende omstandigheden duide
lijk uitgelegd krijgen. Dit zou de
mensen ertoe kunnen brengen veel
bewuster te leven en voorbereid te
zijn op allerlei dingen. Maar hoe
bereid je de jeugd voor op de ou-
derdom, wanneer onze kinderen
nog maar zelden in aanraking ko
men met bejaarden, vroeg een me
vrouw zich af. 'Onze kinderen zien
geen oude mensen meer. Ze wonen
veel te ver van opa en oma af om
deze dagelijks mee te maken en in
de doorsnee woonwijken wonen ook
geen bejaarden meer; die zijn weg
gestopt in tehuizen of in eigen
wijken. Zo kunnen de kinderen to
taal geen beeld krijgen van wat en
hoe een ouder mens is', aldus deze
mevrouw.
Een oudere man, zoals hij zelf zei,
afkomstig uit de arbeidersklasse,
meende, dat vooral de oudere ar
beider in zijn hele leven zoveel
zorgen gehad heeft, dat hij geen
tijd heeft overgehouden om aan
andere dingen te besteden. Wan
neer zo'n man op z'n 65-ste met
pensioen gaat en deze zorgen val
len weg, blijft er voor hem niets
over. Hij heeft nooit de gelegenheid
gehad "zich ook maar ergens anders
in te verdiepen. Zijn belangstel-
llngswereld ploft volledig in elkaar
en hij komt in een luchtledig te
recht.
Verspilling
Tenslotte een zeer concrete aanbe
veling van een oudere werkende
vrouw:' Ik woon, zoals zoveel wer
kende alleenstaande mensen in een
flat. Wanneer ik 's avonds zo om
streeks zes uur in mijn keuken sta,
zie ik ook in al die andere keuken
tjes het licht opgaan. Overal schilt
men dan drie aardappeltjes, maakt
wat groente schoon en bakt een
stukje vlees. Wat een verspilling
van energie. Waarom kan dat eten-
koken niet gecombineerd worden?
Ik zou willen voorstellen, dat de
bejaardentehuizen zichzelf open
stellen voor deze mensen om de
warme maaltijd hier te komen ge
bruiken. De keukens in die instel
lingen zijn toch op massaal koken
ingericht. Daar kunnen dan best
nog de porties van een aantal wer
kende mensen bijgevoegd worden'.
Van onze weerkundige medewer-
keer
Met een serie vrije dagen voor de
boeg is het plezierig overwegend
gunstig weer te kunnen aankondi
gen. Het lijkt goed nu een hoge-
drukgebied van de Azoren tot Rus
land in een groot deel van Europa
zonnig en droog weer produceert.
Dit maximum heeft zich versterkt
en we mogen aannemen dat het
grootste deel van ons land daar ook
tijdens het weekend van zal profi
teren. Vooral het zuiden en midden
van ons land mogen rekenen op
overwegend droog weer met flinke
zonnige perioden. Het noorden en
westen staan iets meer bloot aan
uitlopers van depressies boven de
Britse eilanden en Scandinavië.
Maar het zijn in hoofdzaak scham-
pertjes die slechts een tijdelijke
storing van het weer veroorzaken,
tot uiting komend in een plaatselij
ke bui of wat lichte regen. Met de
temperatuur zit het nogal verschil
lend. Zo lang de wind uit zuidwest
tot west waait, zal het aan de
zeekust niet veel warmer worden
dan circa 13 graden Celsius. Voor
hogere temperaturen moeten we
zijn op de Veluwe ei\ vooral in
oost-Gelderland, Limburg en oost-
Brabant. Daar zijn de komende da
gen maxima tussen 17 en 19 gr. C.
bereikbaar. Het is mogelijk dat dit
gunstige weer de aanloop is tot een
nog wat warmer weertype met een
temperatuur boven 20 gr. C. begin
volgende week. In dat geval zou de
wind zich in de zuid-hoek moeten
nestelen bij een verlegging van het
hogedruk-zwaartepunt naar cen-
traal-Europa.
Niet overal in Europa is het weer
mooi. De Britse eilanden hebben
gisteren flink wat regen gehad. In
Blackpool werd gisteravond 10 mm
afgetapt. Manchester, dat de buien
ook wel wist te vinden, 20 mm. In
Weerrapporten van gisteren,
neerslag tussen 719 uur:
Amsterdam
De BUt
Eelde
Eindhoven
Den Helder
Luchth. R'dam
Twente
Vllsoingen
Zd.-Llmburg
Aberdeen
Athene
Barcelona
Beril.in
Bordeaux
Brussel
Frankfort
Genève
Helsinki
Innsbrück
Kopenhagen
Lissabon
Locarno
Londen
Luxemburg
Madrid
Malaga
Mallorca
München
Nice
Oslo
Parijs
Rome
Spilt
Stockholm
Wenen
Zllrlch
Casablanca
Las Palmas
Tel Aviv
Tunis
geheel bewolkt
14
0
geheel bewolkt
15
0
geheel bewolkt
13
O
zwaar bewolkt
16
0
regen
12
0.1
geh. bewolkt
15
0
geheel bewolkt
15
0
geheel bewolkt
13
0
geheel bewolkt
17
0
regenbul
12
0.6
onbewolkt
21
0
onbewolkt
20
0
onbewolkt
17
O
onbewolkt
21
0
geheel bewolkt
17
0
licht bewolkt
18
0
onbewolkt
17
0
zwaar bewolkt
19
0
licht bewolkt
14
0.1
half bewolkt
12
0
onbewolkt
27
0
onbewolkt
24
0
zwaar bewolkt
14
0
licht bewolkt
16
0
onbewolkt
22
0
Hebt öe wol kt
19
0
onbewolkt
22
0
licht bewolkt
14
0
licht bewolkt
18
0
-tegen
10
2
licht bewolkt
18
0
half bewolkt
19
0
onbewolkt
24
0
onbewolkt
15
0
zwaar bewolkt
16
O
onbewolkt
15
0
licht bewolkt
21
0
half bewolkt
22
0
onbewolkt
23
0
onbewolkt
22
0
Verona noord-Italiëviel gister
middag een onweersbui van 6 mm.
Opvallend warm is het nu in zuid-
Finland, waar verschillende stati
ons het tot 19 graden C. brachten.
Oostenrijk kwam zo ver niet met 14
tot 17 graden. Keulen, Dusseldorf
en Stuttgart finishten op 18 graden
C. Ze bleven in de schaduw van
stations in zuid-Spanje waar voluit
zomerse warmte van 26 graden C.
werd waargenomen.
Jan Visser in Marken vertelde mij,
dat de januari-temperatuur in Ca
nada zeer uiteenlopend is geweest.
In de prairies van Alberta was het
bijzonder zacht (temperatuur af wij
king 5 gr. C.), maar in Northwest
Territories was het 5 tot 7 graden
te koud. Hetzelfde was vooral in
Yukon het geval met een gemiddel
de januari-temperatuur van -39,
terwijl daar -30 normaal is. St.
Catherines in Ontario registreerde
op 12 januari de hoogste tempera
tuur te weten +14. Larador was
buitengewoon zonnig door hogedruk-
invloeden.
Hoog water voor 3 mei Vllssingen:
7.2719.53. Haringvlletelulzen: 8.50
21.20. Rotterdam: 10.0722.15, Scheven-
lngen: 0 .d—20.54. IJmulden: 9.07—21.43,
Den Helder: 12.140.00, Harllngen:
2.26—14.51. Delfzijl: 5.03—17.07.
onder redactie van loessmil
Doordat de jaarlijkse lintjesre
gen intussen al over tienduizen
den Nederlanders is uitgestort,
wordt zo'n onderscheiding steeds
minder een onderscheiding,
maar ondanks die dreigende
lintjes-inflatie zijn de ontvan
gers er vrijwel zonder uitzonde
ring trots en gelukkig mee. Vrij
wel allemaal, want elk jaar zijn
er wel een paa rdie de hun
toegedachte eer weigeren. De
eerste die dit jaar zijn 'lintje'
heeft afgeslagen, is directeur J.
P. Taaijmakers van het CIOS
(centraal instituut opleiding
sportleiders) in Overveen, omdat
hij het systeem verwerpelijk
vindt.
'Ik stel er niet zo'n prijs op',
verklaarde hij, 'en ik heb er ook
nooit om gevraagd. Een paar
jaar geleden héb ik zelfs al in de
richting van het ministerie ken
baar gemaakt dan men maar
liever niet zo'n procedure op
gang moest brengen, omdat ik
een onderscheiding toch zou
weigeren. En achteraf iets wei
geren vind ik niet prettig, omdat
ik de ongetwijfeld goede bedoe
lingen wèl zeer ibaardeer'. Maar
hoe gaat dat: de ene ambtenaar
komt, de ander gaat. 'Ze hadden
het kunnen weten, maar mis
schien was het die ander niet
bekend'.
Het is het systeem van onder
scheiden, waarmee de heer
Raaijmakers het niet eens kan
zijn. 'Als ik het zou zien als een
weinig hoogstaand folkloristisch
gebeuren, zou ik zeggen: geef
maar op dat lintje. Ik ben hele
maal niet anti-koningshuis of
zo, maar juist omdat ik de toe
kenning van een koninklijke
onderscheiding serieus opvat,
meen ik die niet luchthartig te
kunnen incasseren. Daarom ben
ik wel gedwongen te weigeren'.
De ClOS-directeur heeft niet ge
hoord waarom hij tot rider in de
orde van Oranje Nassau be
noemd zou zijn. 'Ik vermoed dat
dat gebaseerd was op 'verdien
stelijk werk gedurende een lan
gere periode in het belang van
het CIOS, als leraar en later al
directeur', enzovoorts. Hij is nu
zevenentwintig jaar aan het CI
OS verbonden, langer al dan de
geijkte Vijfentwintig lintjes-ja
ren dus. 'Dat vind ik nou een
bezwaar. Zevenentwintig jaar
heb ik m'n best gedaan, maar
we horen allemaal ons best te
doen. En dan ben je op een
gegeven moment toevallig er
gens zo lang en toevallig val je
dan in een bepaalde categorie
waar de onderscheiding 'ridder'
bij hoort. Iemand in een ander
vakje krijgt automatisch brons.
Wat je voor een vent bent, doet
er verder niet toe. En zo hoef ik
het niet'.
Saigon is herdoopt in Ho Tsjl
Minh-stad. Nu nog even afwach
ten hoe lang het duurt eer een
koppenmaker dat afkort tot
HTM-stad. Onze Haagse lezers
zijn nu al bij voorbaat gewaar
schuwd: het gaat dan niet over
de trammaatschappij in hun
stad.
Maar heel weinig Nederlanders
worden voor de kolommen van
het Amerikaanse tijdschrift
Newsweek belangrijk genoeg ge
acht. Die zwaar genoeg bevon
den worden zijn in een heel jaar
nog op de vingers van één hand
te tellen. Zo heeft Newsweek on
langs wel aandacht besteed aan
psycholoog Henk Jurriaans, die
zijn eigen ego en daarmee zich
zelf in z'n geheel in het Amster
dams Stedelijk Museum tentoon
stelde. Daarvóór was het minis
ter Vredeling na diens gerucht
makende interview in Vrij Ne
derland en nu is dan (in het
nummer van 5 mei) die grote
eer te beurt gevallen aan ama
teur-archeoloog Tjerk Verma
ning, wiens oprechtheid in ar
cheologische kringen de laatste
tijd sterk in twijfel wordt ge
trokken. Al zijn kundigheden,
vondsten en verdiensten worden
smakelijk geëtaleerd en vervol
gens wordt zonder verder com
mentaar het voor Vermaning
vernietigend klinkende onder
zoek van dr. Daniel Stapert op
gedist met de toevoeging dat
"het onderzoek ook heeft uitge
wezen dat Vermanings ongeloof
lijke vondsten kleuren bevatten
die nog nooit eerder zijn gesig
naleerd' alsof dat al onom
stotelijk bewezen zou zijn. Het
verhaal besluit met de opwek
kende mededeling dat Verma
ning tot drie jaar gevangenis
straf kan worden veroordeeld,
als hij aan vervalsing schuldig
wordt bevonden.
Een raar soort race-auto, maar
het is er echt één: een grote
gymschoen met veters, maar ook
met wielen, stuur en rem. De
kunstenaar Louis Mueller ont
wierp de meer dan twee meter
lange vierwieler, die mee gaat
dingen naar de grote prijs van
de 'kunstenaars-zeepkistenrace',
die deze maand in San Franci
sco wordt verreden. Nog 74 an
dere kunstenaars bouwden
vreemdsoortige vehikels voor dit
evenement.
Liefde op het eerste gezicht: een
echt onderwerp voor een dames-
blad-oude-stijl, vooral als de
twee elkaar per brief gevonden
hebben en als bovendien de ene
helft in de gevangenis met
naald en draad postzakken in
elkaar zit te zetten tussen het
brieven schrijyen door. Een hart
roerend gegeven voor een ro
mannetje, maar niet iets waar
van iemand gelooft dat zoiets
echt gebeurt.
En toch is het zo. Dinsdagoch
tend laat trouwen op het Am.
sterdamse stadhuis de Engels
man Michael Tobin en de Am
sterdamse verpleegster Hennie
Mulder, die elkaar op die manier
hebben leren kennen. Michael,
drie jaar geleden in een Engelse
gevangenis opgesloten omdat hij
het principieel oneens was met
de Britse bemoeienissen in
Noord-Ierland en opgepakt werd
met dokumenten op zak waarin
hij Britse soldaten in Ulster op
riep tot desertie, kwam als 'ge
wetensgevangene' op de lijst van
de kerstkaartenaktie van Am
nesty International. Na de eerste
kerstkaarten (uit Steenwijk)
stroomden er met elkaar zo'n
120 Ostuks bnnein, waarvan 900
uit Nederland. Een van die kaar
ten kwam van Hennie en daar
mee begon de briefwisseling die
tot een trouwerij zou lelden.
Sinds zijn vrijlating woont Mi
chael in Amsterdam, waar het
bijna-echtpaar zidh nu wijdt aan
de strijd tegen elke vorm van
onderdrukking, want ze zijn er
wel achter dat zo'n Amnestie-
kaart heel wat goeds kan uit
richten. Niet alleen in een uit
zonderlijk contact als het hunne,
want die honderden kaarten die
Michael Tobin in zijn cel kreeg
waren aanleiding voor de autori
teiten om hem voorwaardelijke
invrijheidstelling aan te bieden.
,Je bent klaar met doorsmeren, maar... wat?'
