Nieuwe Leidsche Courant | 1975 | 24 maart 1975 | pagina 6

Uw probleem ook het onze

Oud worden is voor actrice
Sara Heyblom geen probleem

Dorpse waarheid

Abraham Kuyper
was 'een engel
van een man'

door Fred Lammers

AMSTERDAM 'Als je bijna
83 bent heb je-éen heel leven
achter je. Je hebt dan van alles
meegemaakt. Liefde en verdriet,
succes en tegenslag. Ik heb al
les wat me overkwam zeer in
tens beleefd. Ook het ouder wor
den is iets dat er helemaal bij
hoort. Ik heb daar helemaal
geen moeite mee. Mijn moeder
zei altijd: elke leeftijd heeft zijn
charme en zo is het ook. Het
leven is boeiend in elke vorm,
het is echt de moeite waard'.

Hoewel nu hoogbejaard is de actri
ce Sara Heyblom beslist geen zielig
oud dametje. 'Ik voel me niet een
zaam, al ben ik vaak alleen Maar
daar kan ik reuze goed tegen. Ik
lees wat, ik denk ook heel veel, ik
verveel me nooit. Eri is altijd wel
iets te doen, ook op huishoudelijk
gebied vooral sinds mijn huishoud
ster een poosje geleden naar een
bejaardentehuis is vertrokken. Ik
houd van bloemen schikken en
plan-ten verzorgen en poetsen vind
ik ook reuze leuk omdat de dingen
er zo mooi van gaan glimmen. Stof
afnemen vind ik afschuwelijk en
van koken houd ik ook niet zo erg.
Daar maak ik maar wat van. Ik
vind het verrukkelijk om stil thuis
te zitten en te genieten van een
bloem of een plant of van de zon
in mijn kamer', vertelt Sara Hey
blom mij in haar flat, twee hoog op
de Amsterdamse Stadionkade.

Het is er ruim en licht. Sara Hey
blom heeft zich beslist niet om
ringd met allerlei herinneringen
aan haar bewogen leven.' Ik ben
niet iemand, die zo veel bewaart.
Vroeger zag ik wel dat collega's
druk in de weer waren met plak
boeken en allerlei recensies verza
melden. Voor mij hoefdd dat niet.
Ik heb wat foto's in huis, die mij
erg aanspreken, maar dat is alles.
Wat zou je er ook allemaal mee
doen?' Sara Heyblom is met hart
en ziel Amsterdamse. 'Amsterdam is
enorm veranderd, toch vind ik het
een verrukkelijke stad. Ik ben er
geboren en ik hoop er ook te ster
ven', zegt mevrouw Heyblom uit
volle overtuiging.

De wieg van Sara Heyblom stond in
een voornaam herenhuis aan de
Keizersgracht..' Daar werd ik op 27
mei 1892 geboren en vernoemd
naar mijn grootmoeder: Sara, zon
der h, een echte oud-hollandse
naam. Maar ik was er als kind
doodongelukkig mee. Op school
werd' ik er dikwijls m'ee geplaagd.
De kinderen riepen mij dan na:
Sara je rok zakt af! Dat vond ik
vreselijk. Later verzoende ik me er
mee, vooral 'nadat ik mijn naam in
de Bijbel was tegengekomen en
mijn ouders me hadden verteld dat
Sara vorstin betekent. Dat vond ik
heel mooi.'

Saartje, zoals ze als kind werd ge
noemd, groeide op in een klein
gezin ('Ik had één broer, die een
paar Jaar ouder was') in een har
monieus en wat Je rustig kan noe
men deftig milieu. Haar vader was
wijnhandelaar, evenals haar groot
vader, die In Velp een groot buiten
bewoonde. Hij was streng gerefor
meerd, hetgeen toen zijn klein
dochter een loopbaan bij het toneel
was begonnen, wel eens tot proble
men leidde, al bleef zijn deur altijd
voor haar open staan.
Die belangstelling voor het toneel
zat enigszins in de familie.'. Mijn
grootvader, van moeders kant, was
bevriend met Royaards en dol op
toneel. Hij was hervormd predikant
en heeft heel lang in Zaandam
gestaan. Daar heeft men ook een
straat naar hem vernoemd. Hij had
een prachtige stem. Als hij preekte
zat de kerk altijd stampvol.

Mooie kleren

Ik herinner me vooral hoe grootva
der Bax tijdens het preken veel
gebaren maakte. Dat vond lk als

Er zijn nog een paar stukjes Nederland, die de snelweg
fanaten over het hoofd hebben gezien. Daar groeien nog
knotwilgen en zie je opzichtig in zijn purperen jas de
fazantenhaan met veel familieleden het griendhout uit-
scharrelen. De wegen door zo'n paradijs zijn meestal
onbegaanbaar. Ze zijn óf spekglad van de gier, die uit
de mestkar sijpelt, óf er is door de bietenoogst een vet
te kleilaag op het asfalt ontstaan.

Zomer of winter er is altijd wel een reden om heel
langzaam te rijden. Heel gunstig overigens, op die ma
nier ziet een mens nog eens wat en vreet hij niet alleen
kilometers.

's Avonds springen haasjes in het licht van de autolam
pen voor je uit, die tot stoppen dwingen en overdag
wordt je weg vaak geblokkeerd door een kudde koeien,
die verweid wordt. Het is niet alleen het gedierte dat
boeit. Een pas omgèploegde akker kan als een verhaal
liggen dampen. Wat weet een stadsmens nog van deze
geheimenissen?

Laatst zei iemand tegen me: 'Ik houd meer van dieren
dan van mensen'. Ik kon dat niet navoelen, al praat ik
wel met onze schapen en al kent onze ezel meer details
van mijn verdrietigheden dan menig menselijk wezen.
Ezels hebben, zoals u weet, grote zachte oren, zodoen
de is luisteren voor hen ook geen enkel probleem. Onze
ezel kletst ook geen woord van mijn ontboezemingen
door, zelfs niet aan de geit, die gruwelijk nieuwsgierig
is en overal altijd haar neus in steekt.

Over dieren wordt dikwijls onjuiste voorlichting gege
ven. De ezel bijvoorbeeld zegt helemaal geen 'iiaa'. Bal
ken heeft niets uitstaande met het vrolijke geluidje, dat
'iiaa' suggereert. Balken is een hartverscheurend brullen,
dat diep uit het sterke lijf komt. Toen ik het jaren
geleden voor de eerste keer hoorde, dacht ik dat het
beest ter plekke dood bleef aan een acute asthmatische
aanval. Maar nee hij wenste me alleen goede mor
gen.

Het leven buiten rolt niet altijd even genoegelijk voort.
De felle strijd van de hond met een fret heeft niets
liefs. Een ontzielde mol met de actieve graafhandjes
hulpeloos uitgewerkt naast zijn grijze velletje blijft een
stukje verstoorde schepping. Zelfs met de wetenschap
dat de bergketen van zwarte hopen aarde in de tuin nu
misschien minder wordt. Je prijst dan weliswaar de

>n

r H

hond om zijn-vangst, maat het molletje is niet meer
dat blijft sneu.

Sinds een paar weken hebben we een hechte relatie
een uilenechtpaar. Grote beige kerkuilen met strenj
donkere brillen op. Tegen de schemering zetelen ze
de kastanjeboom, dan begint hun jacht. In onze keuk
is een schouw. Staande op de vuurplaat kijk je via
zwarte tunnel van de schoorsteen recht de lucht
Maar sinds de komst van het uilenpaar zien we hiea£e
daar zitten. We vinden regelmatig uileballen op
vloer, wonderlijke composities van botjes, schedeltj
snaveltjes en haar, die de beesten als onverteerbiuw^
weer uitspugen. Soms klinkt hun oeoehoeoe gierend d< eersl
de schoorsteen. Meestal ga ik er dan heen en groeli T"'~
we elkaar even.

Een paar dagen achtereen hadden ze zich niet geme
en ik miste de korte gesprekken door het donkere
nogal. Het was toch wel een unieke communicatie
weest. Een uil heeft zo iets fascinerends. Maar waaroi
dacht ik, zou ik altijd wachten tot zij mij riepen?

Ik schoof de schouw in en floot. En jawel, daar g^'
beurde het wonder. Een der uilen vertoonde zich aivaii
het einde van de tunnel en boog zich wat voorovi
'Hallo', groette ik, 'fijn dat je er nog bent.' De vos

- -gO£

de
dc

keek grimmig omlaag. Misschien had ik hem gestoori
Juist op het moment dat ik af wilde druipen, voelde
iets hards en scherps langs mijn neus schampen. Uingei
was een uilebal, die een lichte verwonding veroorzaak jjjj
Die avond moest ik ergens in het kader van het Jan ba
van de Vrouw spreken. De presidente Vroeg meeleven haar
'Hebt u zich gestoten?' 'Nee', zei ik argeloos, doch v< >or 1
komen naar waarheid, 'nee, er viel een uilebal op m'_
heus'. Het was duidelijk dat het lieve mens me n
geloofde. Ik zag in haar ogen de gedachte geboren w
den dat de emancipatie mijn verstand lichtelijk had v 'aa£
bijsterd.

'Het is echt waar hoor,' probeerde ik nog. Maar ze z
'Gaat u maar even zitten, dan haal ik eerst een kop
fie voor u'.

Soms is de waarheid gekker dan welk verzonnen
haal ook. De dorpse waarheid is dat zeker vaak v
een stadsmens.

De
en r
e zie
ien
ledfc

Te,
!lf g
•enw
>p a;
llvan

e zoi
nens
zal

W

ers

Sara Heyblom

kind prachtig Ik deed hem dikwijls
na. De mensen lachten er om. Na
een poosje werd mij duidelijk ge
maakt dat zoiets ln de kerk niet
kon. Grootvader was ook een man
die erg van mooie kleren hield. Dat
heb lk van hem.

Hij genoot er van kleren in aparte
kleuren met strikjes en tierlantij
nen te dragen. Grootmoeder moest
hem altijd afremmen. Ik hoor haar
nog zeggen: 'Willem, je bent een
komediant, wat wil je nu weer?'
Zij zorgde ervoor dat grootvader
niet in opspraak kwam en dat hij
zijn hobby voor aparte kleding al
leen binnenshuis en hoogstens in
de tuin van de pastorie uitleefde.
Grootvader was in vele opzichten
een bijzonder mens. Hij was een
van de eerste socialistische predi
kanten in ons land. Zijn vriend
schap voor Domela Nieuwenhuis
werd hem in die tijd door velen
nogal kwalijk genomen. Zijn harte-
wens is lange tijd geweest dat moe
der bij het toneel ging. Zij voelde
daar echter niets voor al had zij er
mogelijk wel aanleg voor. Zij was
een mooie stralende vrouw met
prachtig haar.'

Dat zijn kleindochter zich voor het
toneel ging Interesseren was een
welkome verrassing voor ds. Bax.
Die interesse ontstond toen Saartje
een meisje van een jaar of twaalf
was. 'Als moeder in die tijd een of
andere ontvangst had mocht ik wat
men toen noemde reciteren. Ik

zocht daarvoor altijd heel sombere
gedichten uit en hoopte dat de
mensen er zo door ontroerd zouden
worden dat ze in tranen zouden
uitbarsten. Dat gebeurde helaas
niet.'

Zwitserse tijd

Sar$, woonde in die tijd in Doorn.
Ze was daarheen verhuisd met haar
ouders omdat ze in de bossen moestN
wonen in verband met een long
aandoening die bij haar was ont
dekt. Zij moest er ook een jaar
voor kuren in Zwitserland. 'Die
Zwitserse tijd heb ik echter niet als
iets treurigs gezien. Misschien dat
een ander kind het wel naar had
'gevonden om zo veel op bed te
moeten liggen. Ik heb altijd een
opgewekte natuur gehad. Daarom
genoot ik van alles wat ik in Zwit
serland meemaakte, vooral in de
sjieke hotels, waar ik met moeder
logeerde. Ik vond het heerlijk me 's
avonds te mogen kleden voor het
diner. Ik mocht dan een prachtige
rose jurk aan die moeder bij Hirsch
had gekocht. Dat ik elke avond
dezelfde jurk droeg vond ik hele
maal-niet erg, daar let Je als kind
niet op.'

Als zestienjarig meisje nam Sara
Heyblom de beslissing die haar ver-
dere levensloop zou bepalen. 'Met
moeder bezocht ik een voorstelling
in de schouwburg van 'Adam in
Ballingschap' Het sprak mij zo aan

Foto F. Kuypers

dat ik na afloop uitriep: 'Nu weet
ik het, ik wil aan het toneel'

Moeder had er begrip voor. Zij be
sloot met Royaards te gaan praten.
Nu zou je er zelf op afstappen. In
die tijd dopte een jong meisje haar
eigen boontjes niet, zeker niet als
het zo'n precair onderwerp als het»,
toneel betrof. Toneel was in die'
jaren in de ogen van velen iets
vreselijks. Het was iets van Sodom
en Gomorra. Het gesprek tu§sen
moeder en Royaards had tot resul
taat dat hij besloot het met mij te
proberen.' Ik zal zien hoeveel liefde
ze voor het toneel heeft', was zijn
conclusie. Over aanleg had hij het
niet. Dat was voor hem niet het
belangrijkste. Vandaar dat hij me
afraadde naar de toneelschool .te
gaan. Later heb ik daar wel spijt
van gehad. Toen heb' ik getracht
dat bij te spijkeren.'

Dat gebeurde met hulp van de be
kende toneelspeelster Mevrouw
Mann-Bouwmeester.' Ik was inmid
dels vertrokken bij Royaards. Me
vrouw Mann was in die tijd een
collega van mij, die ik erg bewon
derde. We speelden in hetzelfde
stuk. Ik deelde als we op tournee
waren, de kamer met mevrouw
Mann. Dat vond ik wel een beetje
griezelig.

Zij was een grote, sterke vrouw en
ik eigenlijk nog een kind. Hoewel
zij heel vriendelijk voor me was
viel het zo nauw met haar te ma
ken te hebben mij in de praktijk

niet mee. Zij was onvermoeibaar
Als wij 's avonds waren opgetreden
werd het meestal laat. Het was dan
heerlijk om 's morgens tot/een uur
of tien in bed te blijven. De meeste
collega's deden dat dan ook. Voor
mij was dat niet weggelegd. Om
acht uur maakte mevrouw Mann
me al wakker uitroepend: 'Kom
meid, het bed uit, we gaan, Maria
Stuart doen'. Als we gingen ontbij
ten had ik er al een heel program
ma opzitten.'

Moeder Heyblom leefde Intens mee
met haar dochter. Zij onthaalde
Sara en haar jonge collega's, waar
onder zich Albert van Dalsum en
Cruys Voorbergh bevonden, 's avonds
op lekkere hapjes als er werd nage
praat over de voorstelling.

Grootvaders

Grootvader Bax leefde enorm mee
met zijn kleindochter en bezocht
vaak voorstellingen waajrin zij op
trad. Dat kan niet worden gezegd
van grootvader Heyblom in Velp.'
Hij vond het heel erg dat ik me in
zo'n zondige wereld thuisvoelde. Ik
mocht als ik bij hem logeerde zelfs
niet over het toneel praten, vooral
niet tegenover de dienstmeisjes.
Grootvader vond ons ongelovig.
Aan tafel voor het ontbijt zou hij
nooit nalaten te bidden voor 'de
ongelovigen in ons midden'. Erg
veel indruk maakte het niet op mij.
Ik was met mijn gedachten bij de
heerlijke broodjes die we altijd aan
het ontbijt kregen al vond ik het
wel vreemd dat wanneer grootvader
's morgens uit de Bijbel las, de
keuken, in plaats van op de stoe-
sent moesten zijn, hun eigen stoe
len moesten mee brengen uit de
keuken, in plaats van op de steoe-
len, die er in de eetkamer voldoen
de waren, te mogen gaan zitten.
Moeder kon de opvattingen ook

niet altijd rijmen. Zo weet ik dat
grootvaders buiten *in Velp 'Adio
Data' heette, hetgeen 'Van God Ge-
geven' betekent. Moeder vond dat
een beetje overdreven en merkte
als het zo te pas kwam wel eens
op.' Hij heeft dit mooie huis te
danken aan al de jenever die hij de
zwaartjes heeft kunnen verkopen.'
Waarom ze het juist over de
zwaartjes had weet ik ook niet.'

Kuyper erg lief

Het was bij grootvader Heyblom
dat Sara in contact kwam met de
staatsman Abraham Kuyper. 'Zijn
zoon was getrouwd met mijn tante.
De kleinzoon van Abraham Kuyper
die ook Abraham heette, was van
mijn leeftijd. We konden erg goed
met elkaar overweg, zodat de fami
lie met opzet logeerpartijen zo, re
gelde dat wij tegelijk in Velp wa
ren. Ik vond het prachtig als dr.
Abraham Kuyper naar Velp kwam
als ik er was. Met zo'n beroemde
man aan tafel te zitten was iets
geweldigs voor een kind! Abraham
Kuyper was een engel van een
man, ontzettend lief en vriendelijk.'
Zijn zoon was veel stijver. Zo ging
in de familie het verhaal dat hij en
mijn tante de huwelijksinzegening
van mijn ouders niet wilden bijwo
nen omdat zij de preek van groot
vader Bax niet wilden beluisteren.
Zij vroegen hem of zij zich tijdens
de dienst in de pastorie mochten
terugtrekken om te bidden voor het
jonge paar, waarop grootvader zei:
'Dat i-s uitstekend hoor, gaan jullie
maar in de salon zitten.'

Eduard Verkade

Sara werd actrice en een heel goe
de. Ze trad op in tal van gezel
schappen maar haar mooiste tijd
beleefde ze toch bij Eduard Verka
de.We waren in die tijd straatarm,
maar ik had er mijn mooiste rollen.
Later heb ik het financieel veel
beter gekregen, maar juist die
moeilijke jaren zal ik nooit verge
ten. We traden in die tijd in de
zomermaanden dikwijls in Valken
burg op. Een vast salaris had je
niet. Na afloop werden de inkom
sten verdeeld.

Verkade hield dan rekening met

,Phii;
kt
rlan

ijz>
'Na

allerlei facetten. Op een a. sei
kwam hij naar mij toe en hiar c
een bankje van tien uit Dnd
schoen. Hij fluisterde mij toe.'ban
dat maar weg, jij bent nu aaj, w
beurt kindje.' Die tien gulden]in e
ren heel welkom, want ik kojngei
nancieel nauwelijks rondkop de
Vader was overleden en had en v
maal geen voorzorgsmaatrehiPpi
genomen, zodat moeder ook eerd
kon bijspringen. Meestal haarde
niet eens geld om, ergens een Ls
koffie te gaan drinken. Maarnaa:
vond je niet erg. Je leefde vo|afg(

Vele rollen heeft Sara
speeld waarvan zij zelf de Badj.
in de Gijsbrecht, Eva ln Adaf
Ballingschap' en een van de hl;
rollen in 'De vrolijke vrouwtjes"1^
Windsor' als hoogtepunten mer
'Toen ik 77 was ben ik er^w®
gestopt. Het. elke avond dn df1® 1
zitten om naar een voorstellii Jei
gaan en het diep in de nacht tPaer
komen ging mij zwaar vallenrP°r
was ook in die tijd dat ik ni<P=®]
ging lopen. Maar stilzitten d£m
heus nog niet. Ik werk en do£ 1;
mee aan een televisiestuk, do:11- y
gelmatig hoorspelen en houdPP
kunstringen en andere instiuer
gen die er in zijn geïnteresj
ook wel bij particulieren,
drachten, waarin ik herinner)
vertel. Dat vind ik reuze leuk.,
Je blijft op die manier met m Q
in contact. Ik heb een rijk
gehad. Dat wil niet zeggen dat,
weg altijd over rozen is gegaa IV
ben nooit getrouwd geweest, J
als het zover wel was gekomt

ik kinderen zou hebben, zou J

wel goed hebben voorgehoudei
ze in mijn voetspoor wilden* t»t

dat ze moesten weten wat ze d

Als ik nog eèns opnieuw zou
nen beginnen zou ik echter
te aarzelen weer bij het f
gaan. Het is echter maar go#u^
een mens het niet over kan dolt a
verlang er ook niet naar hojkei
te worden. Ik loop moeilijk, ij^g
vaak ontzettend veel pijn. E
niet leuk. Daarom zou ik nvfd,n
graag weggenomen willen wl r
Tegen de dood zie ik niet op,
geen niet betekent dat ik er l J
te wachten. Elke dag die ilqnt(
krijg accepteer ik dankbaar.' |hee
ia kt
the
be

Vraag: Er moet ergens in de Ar
dennen een klooster zijn, waar men
logeren kan en kennis maken met
de 'Oosterse Ritus'. Weet u daar
iets van?

Antwoord: U bedoelt het 'Mo-
nastère Benedictin' Pox 5395 Che-
vetogne, België, tel. [phone].
Voor verblijf tijdens christelijke
feestdagen moet men wel een tijd
van tevoren een afspraak maken.
Aanvulling: Van verschillende kan
ten ontvingen we het adres van
C(hildrens) I(nternational) S(um-
mer) V(lllages). Inmiddels is dit
adres gewijzigd en thans gevestigd:
Vinkenbaan 32, Santpoort-Zuid.
Vraag: In Trouw van 5 oktober
werd gepubliceerd over een onder
zoek betreffende godsdienstlessen
op de lagere scholen door prof. F.
Hahn. Zijn er verdere publicaties
over dit onderwerp verschenen en
waar zijn ze verkrijgbaar?
Antwoord: De gegevens omtrent dit
rapport werden inderdaad zeer
summier aan het ANP doorgegeven
en konden dientengevolge niet vol
ledig worden bijgewerkt. Het rap
port is in Nederland niet te krijgen.
U zou u dientengevolge ad fontés
moeten wenden: Prof. Dr. Frie-
drich Hahn Theol. Fak. .Unlver-
sitat, Giessen (W. Duitsl.).

Vraag: Sedert kort heb lk een grote
regenton, verbonden aan een dak
goot. Dit water is heerlijk om was
te spoelen, haar te wassen en voor

de planten. Ik zou het gezeefd of
gefilterd ook willen drinken. Kan
dat?

Antwoord: Beslist niet. De goten
zijn zonder meer vies en de daken
ook. Vogels kunnen verontreiniging
en infecties overbrengen. Ook is de
lucht dermate verontreinigd tenge
volge van de helaas al te bekende
oorzaken, dat schoon water zonder
meer niet op te vangen is.

Vraag: Hoe reist men met openbaar
vervoer van naar

Antwoord: Het beste is, de infor
matiedienst van de NS op te bellen,
waar men de juiste tijden en lijnen
van treinen en bussen kan opge
ven. Dit kan men de dag tevoren
ook bij de stations vragen. Wij

hebben de steller van deze vraag
uitvoerig ingelicht over de manier
waarop hij zijn reis moet inrichten.
Aangezien we veel van deze vragen
krijgen, nu vakantiedagen komen,
verzoeken we onze lezers vriende
lijk direct de officiële weg te be
wandelen. Voor auto- en fietsroutes
is de ANWB de aangewezen plaats
informatie te geven. Voor reizen
per touringcar en dergelijke kan
men bij de meeste reisbureaus te
recht.

Vraag: Ongeveer een maand gele
den stond in de krant een artikel
over agressiviteit bij kinderen. Er
werd een brochure in het artikel
behandeld. Waar is die brochure te
koop en bij welke instantie?

Antwoord: Het is niet eenvoudig
een artikel te vinden, waarvan kop
en datum niet kloppen. Het artikel
had de kop: 'Ik zaag je door de
helft'. De brochure: Themanummer
Vredesopvoeding van kleuters. Uit
gave St. Vredesopbouw. Korte
Houtstr. 20, Den Haag. Prijs 1.50.

Vraag: Een vogel ter grootte van
een tortelduif, verder bijna geheel
geelgroen, met een paar donkere
veren klimt tegen een boomstam
op en achteruit weer af, scharrelt
tussen blad op de grond. Welke
vogel ls dit?

Antwoord: U heeft de vogel goed
waargenomen: de Groene Specht

Vragen (één per brief) zenden
naar: Uw probleem ook het onze,
Postbus 507, Voorburg. Naam en
adres vermelden. Eén gulden aan
postzegels bijsluiten. Geheimhou
ding is verzekerd.

(Houtspecht, Picus Viridus, Vire-
scens). Mannetje en vrouwtje zijn
gelijk, maar het vrouwtje heeft een
zwarte snor of bakkebaardenstreep.
Leeft in abelen en beuken maar
ook wel in andere bomen, waar de
vogel zelf de nestholte Inhakt (u
hoort hem met felle tikken hame
ren). De groene specht leeft van
mieren en larven en andere insec
ten. In heel Midden-Europa komt

deze vogel voor. Broedtijd njel-juni.
Wij raden onze lezers aan en alle
vogelliefhebbers een kleine vogel-
gids te kopen. Er zijn er vele: Zien
is kennen (Binsbergen Mooy) is
een aardig verjaardagscadeautje
met mooie plaatjes en beknopte
beschrijvingen. Verder staan er nog
wel ergens de prachtige Verkade-
boeken in een hoekje. Heus niet
alleen voor kinderen, nog steeds
fascinerend.

Vraag: Waar kan ik zo volledig
mogelijk geïnformeerd worden (zelf
mijn informaties uitzoeken) om- -
trent Archiefverzorging en oplei
ding Documentalist?

Antwoord: Wat uw vragen, deze én
de andere in uw brief nader ge
noemd, betreft kunt u zich het beste
oriënteren (desgewenst zal de aan
wezige assistent u daarbij zeker
helpen) in de studiezaal van de
Openbare Bibliotheek van uw
woonplaats. (In dit geval Utrecht,
maar ook in andere steden kan
men deze informaties in de OB
vragen). Wij kunnen wel allerlei
dingen gaan opschrijven, maar
woord en wederwoord zijn moeilijk
te vervangen. Hoe wij over de stu
die voor documentalist denken?
Een uitdagende studie voor mensen
met algemene wetenschappelijke
opleiding.

Vraag: Welk diploma heeft men
nodig om een winkeltje met eigen
gemaakte dingen aardewerk, kle
ding, sieraden, enz. te beginnen?

Antwoord: Geen diploma's, geen
voorschriften, behalve deze ene: u

moet zich laten inschrijven bij de
Kamer van Koophandel van uw
rayon (zie telefoonboek). Als u ver
telt dat u een boetièkje wil begin
nen, kan dat best. Maar maak het
niet te ingewikkeld met woorden
als importeren of modellen of zo
iets.

Vraag: Mijn kanarie pikt zichzelf
kaal, waarom doet hij dat? Hij
wordt helemaal gevoed volgens het
boekje en was vroeger nooit kaaL

Antwoord: Uw dierenarts heeft bij
zieke dieren het eerste en het laat
ste woord. Waarschijnlijk heeft het
diertje last van mijt. U besmeert
het op de kale plekken met gewone
vaseline en houdt dat anderhalve
week vol, dan even wachten. Gaat
het beter met de verengroei, dan
hoeft het niet. Anders de kuur nog
eens herhalen. Het is ook mogelijk
dat het beestje zich verschrikkelijk
verveelt: Als er geen kat ln de

buurt is en de ramen zijn geslier
mag het heus wel door de 1ste
vliegen. Het gaat vanzelf wezull
de kooi. Experimenteer nietjft
een ziek dier. Ook uw vogel ktoi
recht op behandeling door de flat
specialist. hóg'

Rectificatie: In onze laatste a} or
ring is gesproken over bouute 1
ningen van orgels. Voor het fgie
orgel moet draaiorgel wordenj vj
zen. [der

Vraag: Ik zou mij graag bejihri
baar stellen voor het onden
een ontwikkelingsland. Waaijgelf
ik daar eens over gaan prateri

Antwoord: Wij verwijzen u n|ta£
Stichting Nederlandse VrijwifskQ
Muzenstraat 30, Den Haag. All
21 jaar is, een opleiding heeft!
rond en bij voorkeur niet gC*j
is, kan men in aanmerking |en
voor uitzending. Het vak da£ks
leerde, moet natuurlijk wel p
zijn en de s tudie moet
kunnen worden in het ter
nodige schema. Vraag het Inl
tieblad eens aan!

iika

Vraag: Wat betekent de uiflrd'
king: Omne animal post
triste? Is dit een recente uil
Maar waarom dan in het Lati

Antwoord: Dit is een uitlatin
de arts van Keizer Marcus Aufen
nl. van Galenus (kraaiend haqt

C). Ook in recente
komt men deze uitdrukkin
eens tegen (elk levend wezenje
de coitus triest of somber),
laat men bijna altijd de rest i
zin weg: Excepto gallo ent fqeei
behalve de HAAN en de vrouij

TROUW/KWARTET MAANDAG 24 MAART 1975

BINNENLAND

'Ik kan genieten van een bloem en een plant en van de zon in mijn kamer'

door Mink van Rijsdijk

i