Mooie stoffen bij
de Society Shop
Mercer Ellington-Band
ontbeert klasse-solisten
in Kamer
Moeilijk begin van
Film International
Buitenlandse werknemers
in Domstad houden hun
kinderen thuis van school
Politie houdt dader
van aanslag op
drughandelaar aan
Regering wil ook
tuchtrecht voor
verpleegkundigen
Aantjes misprijst
uitspraak Den Uyl
over vennootschap
Dr. Levie wordt
hoofddirecteur
van Rijksmuseum
tOUW/KWARTET DINSDAG 25 FEBRUARI 1975
BINNENLAND 9
door Annemarie Lücker
Behalve filialen in Nijmegen, Hilversum, Utrecht, Den Bosch en
Eindhoven heeft de Society Shop een serie winkels in een groot
deel van de Van Baerlestraat in Amsterdam. Gisteren werd in
Amsterdam getoond wat de Society Shop het komend seizoen voor
de man in huis heeft.
De dessins zijn rustig, wel worden
verschillende zachte ruitdessins met
sikaar gecombineerd, ook uni
gemêleerde stoffen, met daarbij een
colbert van dezelfde stof in een
vage overruit. Er zijn veel dunne
soepele tweeds, katoen en katoen
velours en schitterende kashmirs.
Nieuw is de accentuering van de
belijning in de pakken van hele
smalle leren biezen in een
contrasterende kleur op de rand
van de naad: De snit is slank, licht
getailleerd en de schouderlijn
normaal. De broeken hebben
plooitjes aan de band,
zonder een overmatig
wijd effect te geven. Vesten worden
volop gedragen, zowel bij pakken
als bij colbert en broek.
Helaas doen de fraaie wazige
kleuren, waarschijnlijk door de
tweeds, eerder herfstachtig aan dan
voorjaarsachtig; camel, zacht
roestbruin, smokey blue en grijs.
Tot voor kort waren de shirts en de
dassen vrij uitbundig van kleur, nu
komen ze wat tint betreft helemaal
overeen met de pakken en
combinaties. De dassen zijn vaak in
dezelfde dunne tweed, net zoals de
petten. Zelfs velours en tweed
worden gecombineerd; een ruiten
-tweed broek bij een effen velours
colbert met opgeschikte
schouderpassen van tweed.
De trenchcoats hebben een
gemiddelde lengte van 130
centimeter. Ze zijn soms zeer
engels aandoend klassiek van
camel, van uni of geruite tweed,
maar ook zeer progressief, zoals de
zwarte en de spierwitte trenchcoats
van heel licht glimmend materiaal.
In tegenstelling tot de 'daagse
kledij' is de avondkleding levendig
van kleur. Smoking colberts van
zijde, uni of gedessineerd velours
afgebiesd met zijde, vesten van
brokaat of bijpassende shirts, alles
mag. Erg mooi zijn dunne mohair
broeken met rond uitgesneden
vesten. In het katoen wordt veel
met écru en wit gewerkt. Ted
Lapidus ontwierp een paar fraaie
super zomerse wit katoenen
pakken. De overdown, een veredeld
jeans overhemd dat over de broek
gedragen wordt, heeft meestal
opgestikte zakken en dubbelgestikte
naden.
Van badstof velours werd door
Trenco in Breda een serie kaftans,
kimono's en badjassen gemaakt, die
zowel thuis als op het strand
gedragen kunnen worden.
Migrantenrnad spreekt van noodtoestand
Van onze onderwijsredactie
UTRECHT Ongeveer 60% van de leerplichtige buitenlandse
kinderen in Utrecht gaan niet naar school. Tegen dit ontduiken
van de leerplicht wordt door het gemeentebestuur van Utrecht
weinig of niets gedaan.
De migrantenraad spreekt in dit verband over een noodtoestand,
waar zo snel mogelijk iets aan gedaan moet worden. In een nota
voor de onderwijscommissie van de gemeenteraad noemt de Raad
enkele mogelijke redenen voor dit kolossale spijbelen en dringt op
maatregelen aan die buitenlandse ouders ertoe zouden kunnen
brengen hun kinderen naar school te sturen.
Officieel onderzoek naar het absen
teïsme is nog nooit gedaan, stelt de
migrantenraad, maar volgens de
Raad ouders en leerkrachten komt
het spijbelen voort uit het isole
ment van gastarbeiders en de
slechte onderwijsvoorzieningen
voor hun kinderen. Buitenlandse
kinderen verliezen hun motivatie
omdat ze niet of voldoende worden
opgevangen in hun eigen, taal.
Daarnaast bestaat er zo weinig
contact met Nederlandse kinderen,
dat de school als iets vijandigs
wordt ervaren door gastarbeiders
kinderen.
Ook de ouders zijn weinig gemoti
veerd voor het onderwijs: zij willen
vaak zo snel mogelijk terug naar
huh eigen land, of ze zien absoluut
het nut van onderwijs voor hun
kinderen niet in. Vaak wonen ze
ver af van de scholen waar hun
kinderen les in hun moedertaal
kunnen krijgen. Vooral de meisjes
worden nogal eens thuis gehouden
als kinderoppas, omdat de moeders
vanwege het geld móeten werken.
De inhoud van het onderwijs in
ons land Is ook vaak een remmen
de factor; niet alleen worden er in
ons onderwijs vaak waarden verde
digd die voor gastarbeiders storend
en bedreigend zijn (zoals godsdien
stige of sexuele waarden), ook de
politieke kleur van het onderwijs
aan buitenlandse kinderen staat de
ouders niet altijd aan. Dit laatste
kwam voor bij Griekse en Spaanse
ouders.
De migrantenraad vindt dat er veel
te weinig initiatieven ontwikkeld
worden om aan deze bezwaren te
gemoet te komen. Ze raadt daarom
aan dat de gemeente het absenteïs
me met positieve middelen te lijf
gaat. Onderzoek is nodig en alter
natieven om dit spijbelen in de
toekomst tegen te gaan. Daarnaast
moet de gemeente noodmaatregelen
treffen, zoals het subsidiëren van
crèches, vervoerskosten, buitenland
se leermiddelen en leerkrachten
tenslotte zou1 er een beleidsplan
moeten worden opgesteld in overleg
met de Migrantenraad om het on
derwijs aan buitenlandse kinderen
te verbeteren.
GRONINGEN De recherche heeft
ae dader van de aanslag op de 34-
jarige drughandelaar H. T. Tamme-
ling te Groningen gearresteerd. Het
is de 20-jarige M. W. Zijn slachtof
fer hangt al vier vier weken op het
randje van de dood. Sinds de aan
slag is hij nog niet weer bij bewust
zijn geweest.
W. gaf hem forse bijlslagen op het
hoofd toen het slachtoffer lag te
slapen. Het slachtoffer staat in
Groningen bekend als drughande
laar. M. W. zegt de aanslag te
hebben gepleegd omdat hij behoef
te had aan drugs en tegelijk als
wraak omdat mensen als Tamrae-
ling hem tot een verslaafde hebben
gemaakt.
W. woonde in een kraakpand aan
het Kattenhage in Groningen. Of
de in Den Haag geboren arrestant
ook Inderdaad in Groningen inge
schreven staat, was gisteravond nog
niet bekend. De politie die nog niet
eerder met hem in aanraking was
geweest, arresteerde W. bij het na
trekken van een groot aantal tips.
Hij bekende meteen.
DEN HAAG Verpleegkundigen
zullen binnen afzienbare tijd even
als artsen, onder een tuchtrecht
komen te vallen. Tevens zullen ver
pleegkundigen in de zwakzinnigen
zorg een beschermde titel krijgen.
Dit zijn de belangrijkste punten uit
een wetsontwerp dat door staatsse
cretaris Hendriks (Volksgezond
heid) wordt voorbereid. Al in 1966
is door verpleegkundigen bij de
toenmalige minister van sociale za
ken en volksgezondheid aangedron
gen op het invoeren van een tucht
recht voor verpleegkundigen. Toen
wilde men echter eerst het advies
van de Staatscommissie medische
beroepsuitoefening afwachten.
Invoering van het tuchtrecht voor
verpleegkundigen betekent dat
tuchtmaatregelen genomen kunnen
worden togen verpleegkundigen die
in de zorg voor de patiënt, of op
andere wijze in de uitoefening van
hun beroep tekort schieten.
Het tuchtrecht zal alleen van toe
passing zijn op diegenen, die de
beschermde titel 'verpleegkundige'
dragen. De vijf opleidingen, die het
recht tot dragen van deze titel ge
ven. zijn in het nieuwe wetsont
werp: Ziekenverpleging A, zie
kenverpleging B, verpleging in de
zwakzinnigenzorg, en de middelbare
en hogere beroepsopleiding voor
verpleegkundigen de nieuwe dagop
leidingen). Leerling-verpleegkun-
dlgen zouden er dus buiten vallen.
Zoals gebruikelijk voor dit soort
regelingen, zou de zwaarste tucht
rechtmaatregel kunnen zijn, het
tijdelijk of zelfs voorgoed ontne
men van de titel en de bevoegdheid
van verpleegkundige.
Van onze parlementsredactie
MEERKERK-UTRECHT De ARP
vindt het politiek hoogst onver
standig dat premier Den Uyl heeft
gezegd een eventueel initiatiefvoor
stel tot verlaging van de vennoot
schapsbelasting fel te zullen be
strijden. Mr. W. Aantjes, voorzitter
van de Tweede Kamerfractie van
de ARP. zei gisteravond op een
bijeenkomst in Meerkerk dat de
ARP-fractie zich door de uitlatin
gen van premier Den Uyl niet zal
laten intimideren en provoceren.
Wij zullen op grond van een zorg-
-uldig gevormd oordeel over de
maatregelen uit de werkgelegen-
heidsnota onze beslissing nemen, al
dus Aantjes.
SS-
DEN HAAG De erkenning
van nieuwe regiems in het bui
tenland blijkt steeds weer een
moeilijke zaak te zijn. Zo heb
ben we de problemen rond Chili
en Guinee Bissao gehad en nu
komt dan Zuid-Vietnam. De
Tweede Kamer zal deze week bij
de behandeling van de begro
tingen van Buitenlandse Zaken
en Ontwikkelingssamenwerking
veel aandacht aan de situatie
in Zuid-Vietnam schenken. PPR
en CPN hebben al moties voor
bereid om de erkenning van de
Voorlopige Revolutionaire Re
gering van Zuid-Vietnam er
door te krijgen, maar het is zeer
de vraag of onze voorzichtige
minister van Buitenlandse Za
ken daar wel direct gehoor aan
wil geven.
De moeilijkheid bij de erkenning
van een nieuw bewind is dat vol
kenrechtelijke criteria en politieke
voorkeuren vaak door elkaar heen
lopen. Zo stuitten de feitelijke er
kenning van het nieuwe regiem in
Chili na de val van president Al-
lende op grote tegenstand in linkse
kring. Volkenrechtelijk was er ech
ter weinig op aan te merken. Het
volkenrecht gaat uit van de feitelij
ke machtssituatie, in wiens handen
die macht dan ook is.
De criteria zijn het grondgebied en
de bevolking waarover de nieuwe
machthebber controle uitoefent. In
Chili was-fat gemakkelijk te bepa
len; minder eenvoudig was het in
Guinee Bissau, waar de bevrijdings
beweging en Portugal ieder een
deel van het land beheersten. Het
probleem lost zich echter vanzelf
op door de machtswisseling in Por
tugal.
In Zuid-Vietnam ligt de zaak nog
wat ingewikkelder omdat daar ook
de in 1973 gesloten akkoorden van
Parijs een rol spelen. Ten aanzien
van de feitelijke machtsverdeling
in Zuid-Vietnam kan je in het al
gemeen zeggen dat president Thieu
meer inwoners (geconcentreerd in
de grote steden) controleert ter
wijl de VRR meer het platteland
beheerst. Voor de vraag wie je dan
moet erkennen geeft niet het vol
kenrecht maar de politieke stelling-
name de doorslag.
De akkoorden van Parijs, die vrede
in Vietnam hadden moeten bren
gen, erkenden beide regiems als
gelijkwaardige partijen. Thieu was
toen door alle landen erkend, de
VRR niet, maar dat probleem leek
niet zo urgent omdat er toch een
nationale raad van verzoening zou
komen. Die raad is er d oor de
duidelijke onwil van Thieu niet ge
komen. In deze situatie vinden de
linkse partijen in ons land het. zeer
kwalijk dat Nederland wel het door
hen afgewezen regiem Thieu er
kent. maar niet de VRR.
Minister Van der Stoel is zich. van
deze kritiek goed bewust en zal niet
nalaten de regering-Thieu te kriti
seren omdat zij de Parijse akkoor
den heeft geschonden. Hij zal er
aan de andere kant weinig voor
voelen om als enig lid van de
Europese Gemeenschap en de NA
VO de Voorlopige revolutionaire
Regering nu te gaan erkennen en
de banden met Saigon te verbre
ken. De minister zal waarschijnlijk
wel toezeggen te proberen samen
met andere landen de erkenning te
verrichten. Of de Kamer daarmee
genoegen zal nemen, is de vraag,
want dat zoeken naar medestanders
kan lang duren, zo bleek bij de
erkenning van Guinee Bissau.
Een tweede belangrijk onderwerp is
het beleid van de NAVO bij het
overleg in Wenen over wederzijdse
troepenvermindering van NAVO en
Warschau Pact. De kritiek dat de
NAVO te weinig doet om deze be
sprekingen tot een succes te maken
groeit. Bij de linkse regeringsfrac
ties bestaat grote behoefte aan suc
ces in deze besprekingen want an
ders komen beloofde defensiebezui
nigingen in de knel. Minister Vre-
deling heeft nu al om meer geld
voor defensie moeten vragen als
gevolg van het uitblijven van suc
ces in het troepenoverleg.
In Utrecht pleitte op een bijeen
komst van de bond van schoenma
kers in Nederland dr. Kruisinga,
fractievoorzitter van de CHU, voor
een globale algemene verlaging van
de vennootschapsbelasting. Hij
achtte verder met name een hogere
investeringsaftrek op machines
noodzakelijk. In het algemeen, al
dus de heer Kruisinga, vindt de
CHU dat er bestrijding van de
door Rud Niemans
Scène uit 'Touche pus a la femme blanche'. Michel Piccoli als Buf
falo Bill en Marco Ferreri als 'oorlogsverslaggever'.
Wereldpremière 'Moses und Aron'
door Piet Hein van de Poel
ROTTERDAM Het openingsweekeinde van de vierde Film Inter
national Rotterdam, is niet wat je noemt probleemloos verlopen.
Projektoren die dienst weigerden en operateurs die slordig te werk
gingen ontsierden de voorstellingen. Daar staat tegenover dat het
gebodene zeer de moeite waard is.
Er waren direct vanaf de eerste dag
een paar verrassend mooie films te
zien: de spits werd afgebeten met
de bijna tien uur durende film 'De
staat van de mens' van Masaki Ko-
bayashi (een enorme ervaring voor
wie het meegemaakt heeft) en er
was een uitstekende documentaire
over het omstreden gevechtsvlieg
tuig Vlggen, waarvoor een groot
aantal parlementaiërs was uitgeno
digd die zonder uitzondering niet
op kwamen dagen.
Een paar van de tot nu toe ver
toonde films verdienen bijzondere
vermelding. Om te beginnen de
film 'Een alledaagse gebeurtenis'
van de perzische regisseur Sohrab
Shahid Sales; een film over het
leven van het zoontje van een vis
ser, die zijn vrouw verliest. In
plaats van enkele films die helaas
op weg naar Rotterdam bleven ste
ken, was er 'Chac' van Rolando
Klein (Mexico) over de droogte die
een Indianenstam bedreigt. Chac is
de god van de regen, die een cen
trale rol speelt in deze prachtige
film. Bovendien werd een bijzonder
fraaie documentaire vertoond van
de Mexicaan Filipe Cazalz over een
geïsoleerde Indianenstam, die door
de regering brodeloos gemaakt is.
onder de titel 'Waar de wind zacht
is'.
De komende dagen staat er weer
een respectabel aantal voorstellin
gen op het programma. Ik noem U
een paar belangrijke premières.
Van Werner Herzog 'Jeder für sich
und Gott gegen alle'. Het is de
eerste keer dat deze film buiten
Duitsland te zien is, een film over
het beruchte Kaspar Hauser-geval.
Op een zekere dag wordt op een
dorpsplein een man van ongeveer
twintig jaar aangetroffen, die niet
kan lezen, schrijven of zelfs lopen.
Gaandeweg ontdekt men dat hij
niet gek is, maar dat hij al die
jaren als een beest opgesloten heeft
gezeten zonder enig contact met de
buitenwereld. Het verhaal speelt
zich af in het begin van de negen
tiende eeuw, en is door Herzog zeer
mooi verfilmd.
Hongaars
Er zitten drie Hongaarse films in
het Film International-pakket. Van
Ferenc Kosa zal te zien zijn
'Sneeuwstorm', waarin een soldaat
tot de ontdekking komt dat hij in
feite tegen het militaire systeem is
Op zoek naar zijn vader die de
bergen in is getrokken om er te
slerven, wordt hij opgepakt door
militairen (hij is zelf met verlof)
en behandeld als een partisaan
Dan ontdekt hij hoe onmenselijk
de militaire methoden zijn en keert
zich tegen dat systeem. Dat de on
derdrukking van het communisme
voor de tweede wereldoorlog de
Hongaren nog steeds hoog zit,
blijkt uit de aangrijpende film
'Voorbij de tijd' eveneens gemaakt
door Ferenc Kosa. Het gaat hier om
drie politieke gevangenen, die bin
nen het toen bestaande fascistische
systeem als gewone misdadigers
worden beschouwd. Wanneer ze in
hongerstaking gaan worden ze een
voor een geëxecuteerd zonder vorm
van proces.
De derde Hongaarse film is 'Op weg
naar het einde' van de hier (nog)
totaal onbekende regisseur Gyula
Maar. Een man wordt gepensio
neerd en gaat op onderzoek naar
wat hij van het leven gemaakt
heeft tot op dat moment. Zijn
vrouw is al sinds jaren dood. zijn
zoon trekt het huis uit. Het is een
verdrietig verslag geworden van ie
mand die zo te zien alleen de
mislukkingen nog kan herinneren.
Tezelfdertijd wordt'aan de orde ge
steld hoe moeilijk het mensen valt
niet meer aan het arbeidsproces
deel te nemen.
Moses urid Aron
'De' wereldpremière van Film In
ternational Rotterdam 1975 is de
verfilming van Arnold Schönbergs
opera 'Moses und Aro^' van Jean-
Marie Straub. Het blijkt een fasci
nerend sobere film te zijn, die be
halve een perfecte postume hulde
aan de componist ook nog opgedra
gen is aan de kortelings in gevan
genschap overleden Holger Meins
(een lid van de Rote Armee Frakti-
on oftewel 'de Baader-Meinhof'
groep). Straub vertelde, dat hij die
opdracht al in de titels verwerkt
had voordat hij wist dat Meins in
de gevangenis was overleden. Deze
film die voor het Duitse derde TV-
net werd gemaakt zal nog voor
Pasen over het scherm gaan. Het is
de vraag of de producenten deze
opdracht ln de TV-uitzendlng zul
len laten zitten.
Dolle film
Tot slot wil ik melding maken van
'Touche pas a la femme blanche' de
dolle film van de Italiaan Marco
Ferreri. Op 'het braak gevallen ter
rein waar vroeger de Parijse Hallen
stonden, heeft Ferreri de beruchte
slag tussen de Indianen en gene
raal Custers verfilmd. Met Marcello
Mastroianni als Custers (met een
enorme zwarte paardestaart. die
vlak voor 'de slag' afgeknipt
wordt). Michel Piccoli als Buffalo
Bill, vader Henri Piccoli als de
oudste Indiaan die Custers het ge
nadeschot geeft en regisseur Marco
Ferreri als een vadsige oorlogsver
slaggever met een Polaroid-camera
voor zijn bulk.
ROTTERDAM Toen Duke Ellington eind mei vorig jaar op 75-jarige leeftijd overleed, beklemde
de jazzwereld de onvermijdelijke vraag, wat er nu met zijn orkest zou gebeuren. Zoon Mercer wilde
in de geest van zijn vader handelen en kondigde al spoedig aan, dat de band zou blijven.
Zondagavond in de Doelen kon een
lang niet uitverkochte zaal de
praktijk eens toetsen aan Mercers
dilemma, dan wel de bovengenoem
de vragen en problemen. De ver
dienste van Mercer Ellington is ze
ker dat hij met een orkest vol
jonge, vaak nog onbekende musici
rond senior Cootie Williams niet
eng-nostalgisch loopt te doen over
het grote verleden, maar probeert
te roeien met de riemen die hij
heeft. Tussen typische Ellington-
werken door komt wat nieuw re
pertoire voor, waar het stóf al dui-
mendik Qplag. zoals het vrijwel on
bekende. maar zeer fraaie 'The
Three Black Kings', een lang drie
delig stuk, dat begint op een osti-
naat klimmend motiefje van 4 no
ten en uitmondt in een aantal
kleurrijke, dansante motieven.
Eigen gezicht
Vooropstellende, dat 'things ain't
what they used to be", heeft dit
orkest mogelijkheden om als Mer
cer Ellington-band wellicht een ei
gen gezicht te gaan krijgen. Cootie.
Minerve en puike tenorsaxofonist
buiten beschouwing gelaten, ont
beert het orkest naast de voorhan
den zijnde technische kwaliteit nog
het eigen geluid van klasse-solis
ten. Gemakkelijk gezegd, hoor.
wanneer je er even aan denkt, dat
Hodges, Gonzalves e.a. in wezen
onvervangbaar .zijn. In het slimme
schaakspel van zijn vader heeft vol
ijverige zoon Mercer de juiste
voortzetting nog niet gevonden.
Dat blijkt zonneklaar, wanneer hij
in 'Mood Indigo' het ingetogen ka
rakter van dit stuk kapot laat jube
len door een klarinet en door een
Kenton-coda'tje aan het slot.
En alle nog voorzichtige waardering
voor dit lang niet slechte orkest
krijgt een nog heviger knauw, wan-
Van een verslaggever
AMSTERDAM Tot hoofddirec
teur van het Rijksmuseum in Am
sterdam wordt binnenkort benoemd
dr. S. H. Leviè, nu directeur van
het Amsterdams historisch museum.
Dr. Levie zal dr. A. F. E. van
Schendel opvolgen, die per 1 Juni
1975 met pensioen gaat.
werkloosheid meer fiskale maatre
gelen nodig zijn dan worden aan
gekondigd in de werkgelegenheids-
nota Hij noemde het onbegrijpelijk
dat premier Den Uyl heeft gezegd
dat de regering met de voorgestelde
maatregelen tot het uiterste is ge
gaan.
Mr. Aantjes zei in Meerkerk het
besluit van de KVP, ARP en CHU
van afgelopen zaterdag om een be
slissing over het uitkomen" met één
gezamenlijke lijst voor september
1976 te nemen, zowel nuchter als
moedig te vinden. Nuchter, omdat
de politieke ïealiteit niet wordt
ontlopen, en moedig vanwege het
vertrouwen ondanks de politieke si
tuatie op één lijn te kunnen ko
men.
Vele Ellington-adepten hebben, dit
vernemende het hoofd geschud en
zagen al een 'ghost'-band voor zich
naar het model van .alle na-oorlog-
se Glenn Millerorkesten. De Elling-
ton-tradltie was muzikaal gegrond
vest op de individuele inbreng van
grote band-persoonlijkheden, die
door de Duke op onnavolgbare wij
ze gedurende decennia in een soe
pel gareel waren gehouden.
Alle scepsis over dat 'doorgaan'
kreeg nog voedsel, toen Harry Car
ney en Gonzalves overleden en
mensen als Procope en Hamilton er
zonder 'hun' baas prompt de brui
aan gaven. Maar wat moest Mer
cer? Een instituut (de band), een
levenswerk (zo'n 6Q00 stukken)
muziek prijsgeven aan anderen,
zich bepalen tot het inkasseren van
auteursrechten?
neer de ritmesektie verbijsterend
onswingend omspringt met
'Squeeze me' met weer zo'n verplet
terend vervelende drumsolo op de
lange koop toe. van Freddie Waitts,
bekend van Laren-festivals. Maar
Cootie Williams blies daar gelukkig
zijn 'Shepherd'-solo uit Duke's 2nd
Sacred Concert overheen. Het leek
even of Mercer's band er tot vaders
niveau door werd opgetild.
Tenslotte: Money Johnson en Anita
Moore zongen bij het orkest, eerst
genoemde omdat Amerika nu een
maal gek blijft van Satchmo-imita-
tors, de tweede omdat deze ME-
show best een stevige stem verdra
gen kan. Al bij al een concert, dat
mé meeviel na alles wat we onszelf
voorspeld hadden.
