oversteken: het grootste arobleem van het Midden-Oosten AL. Israël kan geen gedeeltelijke vrede kopen KLM Ltftf Voor veel mensen heeft Israël iets van: je moet 't gezien hebben. Dat is prima, daar is niets tegen. Want zulke mensen komen nooit teleurgesteld terug. Maar er zijn ook mensen die zeggen: m'n vakantie is m'n alles. Daar hoort mijn zee, mijn zon, mijn snorkel, mijn avondje uit en mijn rust bij. Die mensen moeten weten, dat Israël meer is dan 'n bezienswaardigheid. Dat Israël de Rode Zee, de Dode Zee, het Meer van Galilea en de Middellandse Zee heeft om in te zwemmen en een zon die vrijwel nimmer vrijaf neemt. Dat Israël westers genoeg is om comfortabel te zijn en oosters genoeg om dat broodnodige vakantiegevoel van helemaal wegwezen te geven. Omdat Israël niet te groot is en dus heel gemakkelijk bereisbaar, kunt u op uw grootste gemak stukje bij beetje de heilige en historische plaatsen bezoeken. Terwijl u zeeën van tijd overhoudt voor de andere genoegens. Lekker hoor. En wat kost 't nou helemaal. Een jeugd- of studentenvliegretour hebt u al voor f 634,- en een verzorgde vliegvakantie voor onder de duizend gulden (prijswijzigingen voorbehouden). En bedenk wel: in april, mei en juni is Israël op z'n rustigst en is 't klimaat op z'n allerliefst. w .-ft/////// ■töimn^siNAi A pass y VA ROUW/KWARTET ZATERDAG 8 FEBRUARI 1975 door H. Biersteker iTgrote vraag die Israël aan Kissinger zal stellen als deze volgende week weer met de partijen omt praten over een nieuwe onderhandelingsronde, zal ongetwijfeld luiden: wat krijgen we er- oor terug als wij nieuwe gebiedsafstand doen? gypte eist de strategische belang- jke Mitla- en Giddipassen en de ievelden bij Aboe Rodeis terug, laar Israël wil die zo duur moge- jk verkopen. Het verlangt in ruil aarvoor bijvoorbeeld vrije door- icht door het Suezkanaal en een uidelijk vredesverdrag, aarover blijft president Sadat in et vage. In tegenstelling tot zijn norganger Nasser zegt hij wel «nlijk dat hij goederenverkeer lor Israël vrijelijk zal laten passe- in, maar dan met andere schepen an Israëlische. Israëlische schepen lat ik niet door, zolang de staat an oorlog met Israël niet is opge heven, zo argumenteert Sadat. En dat kan hij niet op zijn- eentje doen: dat moet een gezamenlijk Arabisch besluit zijn. Zo'n vredes verdrag kan alleen het eindpunt zijn van stapsgewijs voortgaande regelingen tussen Israël en zijn buurlanden en de Palestijnen. Het stap-voor-stap afwikkelen van het conflict is de werkwijze van Kissinger, waar Sadat in tegen stelling tot de Sowj et-Unie en Syrië nog steeds het meeste in ziet. Eén van die stappen moet Israël nu in de richting van Egypte doen. En het vraagt daarvoor in ruil een garantie die het pas helemaal aan het eind van de rit kan krijgen: een vredesverdrag. Dat is de moei lijkheid Israël heeft Arabisch gebied bezet om grotere veiligheid te bewerk stelligen en het wil deze slechts ontruimen om er nu vrede mee te kopen. Als president Sadat nu wel eens van die eeuwige confrontatie in de Sinai afwil en alle tekenen wijzen daarop dan kan hij dat niet nu al in een eenzijdig verdrag met Israël vastleggen. Israël zal daar stellig wel begrip voor hebben en voor het moment ook zeker in de vredeswil van Sa dat geloven. Maar als het hem daar nu niet op kan vastleggen, vreest het dat Sadat straks toch bij het eerste het beste geschal van de trompetten weer in het Arabische gelid zal moeten springen. En dan ls het de Mitla- en Giddipassen kwijt. Sadat ziet zo'n vredesverdrag met Israël hoogstens als iets dat aan de einder wenkt na een totale regeling van het hele conflict. Beseffend dat ook Sadat zich geen aparte deel- verdragen kan permitteren tegen over de rest van de Arabische we reld, neigt Israël er nu langzamer hand toe om dan meteen de hele handel maar op tafel te leggen bij een hervatte vredesconferentie in Genève. Dit tot afgrijzen van de bemiddelaar Kissinger, die daarvan slechts een zinloos tumult verwacht. Israëls oud-minister Eban sprak pas nog de verwachting uit dat zijn land op een conferentie met alle partijen zijn troeven van de strate gische passen en de olievelden veel beter zou kunnen uitspelen. En de fensieminister Peres viel hem daar in bij. Het kan juist zijn want in een totaal pakket van geven en nemen kunnen zulke concessies zwaarder wegen. Het is echter wel een waagstuk. In Genève zullen ook de Palestijnen van de partij zijn. Als Israël voor hen geen royaal aanbod in het achterhoofd heeft, dat het thuis nog kan verkopen ook, dan is de gang naar Genève zinloos en gevaarlijk. Indien Israël zonder een vredesver drag niet van de strategische pas sen afwil, kan het dat nog met strikt-militaire argumenten verde digen. Maar voor het bezet houden van de olievelden van Aboe Rodeis, die aan Egypte toebehoren (terwijl Amerika zich bereid heeft getoond om bij teruggave ervan door Israël garant te staan voor de gederfde olie) ls geen enkel excuus. Als een ander land bovenop onze ISRAEL IS MEER DAN EEN BEZIENSWAARDIGHED Opsturen naar het Israëlisch Nationaal Verkeersbureau, Wijde Kapelsteeg 2 (bij Rokin), Amsterdam. TeL 020 - 249642. ISRAEL IS EEN VAKANUE ABU RÜDEIS ALEXANDRIA proposed] PIPELINE ISRAEL' .SUEZ 5561 OIDI ■7/71 pass! under construction! ■/SAUDI Arabia >Sh»rm*T> tfelShelk AfoufRRANEAW SEA Cairo o REDSEA IMIDDLE EASfl OIL I De strategische passen van Giddi en Mitla en de olievelden van Aboe Rodeis staan op deze UPI-kaart, waarop Egypte's plannen met de olie duidelijk worden. Het heeft Perzische steun gekregen voor een olie-pijpleiding van Suez naar Port Said. Reeds in aanleg is een pijpleiding naar Alexandrië. De bezette olievelden leveren nu vijftig percent van Israëls snel stijgende jaar lijkse behoefte. aardgasbel bij Slochteren zou plaatsnemen en er zou blijven zit ten, zou het Nederlandse geduld toch ook lichtelijk op de proef ge steld worden. Een teruggave van de olievelden van Aboe Rodeis in dit stadium reeds, zou militair geen risico opleveren maar de eerste duidelijke poging tot toenadering van Israëls kant zijn. Juist nu het gaat om het kopen van vrede wan hoopt men wel eens aan het koop manschap, de souplesse en de ver leidingskunst van Israëls leiders.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1975 | | pagina 15