\b Goubitz
>topt er na
25 jaar mee
Bruidjes uit 113 landen in bejaardenhuis
Pop Og
de plaat
Gerretson en
de historie
Twintig
Beste
van '74
erzameling van 73-jarige bewoonster beslaat nu hele kamerwand
ÏUW/KWARTET ZATERDAG 28 DECEMBER 1974
:raks commandeert een ander
is 'looppas' of 'spreidstand'
or Willem Schrama
iVERSUM De man die sinds jaar en dag ontwakend Neder-
d de hand reikt voor een looppasje, een spreidstand of een hurk-
die man gaat nu verdwijnen, uit de ether althans. Na 29 jaar
itendgymnastiek vindt Ab Goubitz (64) het welletjes. Hij had
dertig jaar wel vol willen maken, maar het recente overlijden
zijn lijfpianist Jacques Schutte heeft het afscheid een tikje
sneld. Daarom is hij alleen neg maar in de studio's tè* vinden
zijn kandidaat-opvolger in te werken, die mogelijk per 1 febru-
de microfoon kan overnemen. Tot zolang kan de NOS in elk ge-
nog vooruit met een voorraad 'ingeblikte' ochtendgymnastiek
le vorm van een groot aantal reserve-bandjes.
demorgen luisteraars, staat u
n klaar?'. Sedert de bevrijding
jen we het zo'n tienduizend
moeten horen, of we wilden of
En dat rond een tijdstip waar-
nenigeen nog een wijle hori-
lal van het leven wil genieten.
Goubitz heeft daar best begrip
Hij komt er graag voor uit,
ook hij zich in de afgelopen 29
wel eens een enkele keer heeft
lapen. 'Dat is toch menselijk?
Is 1965 is dat geen probleem
omdat vanaf dat moment alle
sndingen tevoren overdag wer-
opgenomen. Ik deed het daar-
nog met Arie Snoek, en die
st vaak 's avonds ergens optre-
zodat ook hij zich wel eens
liep. Dan deed ik het maar
Ier beleiding. Voor een keer
dat best. De paar keer dat ik
zelf versliep, verzon de omroe-
een smoesje, als er geen reser-
pname voorhanden was. Tja,
was niet anders'.
Goubitz maakte destijds van
sollicitatie (in 1945) een gede-
stukje werk. Als enige van de
kandidaten bediende hij de be-
elingscommissie op maat door
vier leerlingen en een pianist
de proppen te komen. 'Ik gaf
al les op scholen en bij
nastiekverenigingen, en ik had
die leerlingen alles ingestu-
d. Ik kwam als nummer één uit
bus. Later kreeg ik van ds.
berg, de directeur van Herrij
zend Nederland, mijn aanstelling'.
De eerste jaren ging Ab Goubitz er
flink tegenaan. Voor wat later de
Nederlandse Radio^Unie zou wor
den, gaf hij twee programma's per
dag. Voor de AVRO deed hij intus
sen nog drie jaar ochtendgymnas
tiek voor de vrouw. In die tijd
waren de uitzendingen nog 'live'.
Ondanks zijn leeftijd heeft Ab geen
sentimentele hang naar die periode.
'Ach', zegt hij, 'het was eigenlijk
niet zoveel anders. Er liep af en toe
eens een muis over de grond of er
kwam een lamp naar beneden,
maar de oefeningen zijn altijd het
zelfde gebleven. Wel vond ik het
leuk dat aanvankelijk de werksters
mochten meedoen. Je kon ook veel
meer doen. De microfoon stond
tussen de piano en de spreker in.
Zodoende konden de technici en de
omroeper ook meedoen. Nu is de
apparatuur zo geperfectioneerd
met schotjes en plofkapjes en zo
dat die Jongens vreselijk gebon
den zijn. Maar gezellig was het
toen wel. Alle mogelijke mensen
probeerden me ook altijd aan het
lachen te maken. Dat lukte wel
eens bijna, ja'.
'Eten en drinken'
Gymnastiek was in die jaren eten
en drinken voor Ab Goubitz. Naast
de lessen op school bij verenigin
gen en in de ether, was hij vanaf
1954 nog twaalf jaar lang TV-com-
door dr. C. Rijnsdorp
jSMEER Onder het dak van het Aalsmeerse bejaardencentrum De Kloosterhof wonen niet
en tientallen bejaarden; maar liefst 113 bruidjes uit alle landen, die in 1966 aangesloten waren
de Verenigde Naties, vinden er een thuis. In pocket-formaat wel te verstaan, als poppen in de'ka-
van- mevrouw M. Veldt-Fritschy, een 73-jarige dame, die al een lange tijd in De Kloosterhof
_l>nt. v
ippen zijn zusjes van de Vere-
e Bruidjes, een wereldoverkoe-
nde .organisatie, die zo'n jaar of
geleden bijeenkwamen in het
fdgebouw van de Verenigde Na-
te New York. Niet lang daarna
m het gezelschap naar Neder-
om in Den Haag uitgebreid
itografeerd te worden. Verhalen
die tijd vertellen dat over het
itaan van de organisatie van
else mensen' weinig bekend is,
ir aangenomen mag worden dat
ïwen In de gehele wereld weinig
preken waren over de Verenigde
ies, waar de dienst voornamelijk
mannen uitgemaakt wordt. 1
noest een tweede organisatie in
leven geroepen worden: alleen
iwelijke afgevaardigden 'werden
;elaten. Geen 'gewone' vrouwen,
tr bruidjes. De vrouw aldus
redenering is immers het
ikkigst op de- dag van haar
n'. Het bruidje kent bovendien
taalbarrière: een bruidje uit
and begrijpt haar collega uit
iland zonder woorden. De Vere-
le Bruidjes vergaderen sinds-
ook in het hoofdgebouw in
York. Willen VN-afgevaardig-
dit bouwwerk nog wel eens
aten, de bruidjes zijn echter
id, dag en nacht, aanwezig,
jgend staan ze bijeen, stralend
geluk.
rrouw Veldt uit Aalsmeer kreeg
damesblad in handen, waarin
bruidjes gefotografeerd waren,
had al eens geprobeerd om pop-
te maken, maar zag in deze
jebreide tentoonstelling een
ke impuls om hetzelfde te doen.
st gebruikte ze oude stoffen
r haar hobby, die inmiddels uit-
roeid is tot een collectie die een
kamerwand beslaat. Kort daar-
begon ze echter opnieuw met
idnieuw materiaal: 'Ik kreeg
iemand dat blad cadeau. Ik
ht bij mezelf: laat ik er maar
door Haro Hielkema
eens aan beginnen, misschien
brengen ze te zijner tijd wat op
voor een of ander goed doel. Kin
deren zullen er ongetwijfeld erg
blij mee zijn'.
De Verenigde Bruidjes zijn inmid
dels een bijna niet weg te denken
gezelschap voor mevrouw Veldt ge
worden: 'Ze zijn alle honderdder
tien een paar keer weggeweest voor
een tentoonstelling. Onder andere
bij de opening van de Flevohof in
de Flevopolder. Maar als ze de deur
uit zijn. dan mis ik ze toch wel. Ik
ben zo'n tien jaar met ze bezig ge
weest, dan gaan ze iets voor je be
tekenen'.
Niet verkopen
Verschillende mensen hebben me
vrouw Veldt in de afgelopen tijd de
raad gegeven de poppen te verko
pen en zodoende nog een aardig
centje naast de AOW bij te verdie
nen. 'Maar', zegt ze, 'ik ben wel
gek. Waar ik al die tijd aan ge
werkt heb zeker? Ik weet wel, in
het gebouw van de Verenigde ,JJa-
ties zijn de poppen ook te koop,
maar dat is alleen voor rijke lui,
die ze aan hun kinderen geven. Dat
hoeft voor mij niet. Bovendien is
het moeilijk om ze na - te maken.
Een enorm werk. Trouwens, de stof
zijde en kant vooral is haast
niet meer te krijgen'.
Mevrouw Veldt toont de laatste ja
ren een grote activiteit op het ge
bied van de amateuristische kunst.
Naast de Verenigde Bruidjes tekent
ze sinds een paar jaar. Ze herin
nerde zich de periode, dat ze op
een boerderij aan de Uiterweg in
Aalsmeer woonde en legde dat huis
op papier vast. Ook het uitzicht
vanaf haar kamer in De Klooster-
hoi is uitgetekend: het moderne
gemeentehuis van Aalsmeer en het
oude stationsgebouw, dat nu nog
dienst doet als politiebureau. Haar
huisgenoten die haar overigens
niet zo vaak zien, omdat ze altijd
druk doende is met haar creatieve
hobbies zijn van de poppenliefde
op de hoogte. Mevrouw Veldt: 'Als
ze het eenmaal weten dat je met
zoiets bezig bent, komt iedereen
wat brengen: stof en vooral poppen'.
'Ach. het is leuk als je op mijn
leeftijd nog iets kan doen', zegt
mevrouw Veldt. die voor haar be
zigheden overigens heel véél heeft
moeten doen. Hoewel ze moeilijk
ter been is, ging ze vele stoffen-
winkels in Aalsmeer af om goed
materiaal te vinden. Maar ook de
poppen bezorgden haar moeilijkhe
den: 'Ik kon nergens bruine of
zwarte poppen te pakken krijgen.
En van de honderddertien komen
er een heleboel uit Afrika en Zuid-
Amerika. Ik heb ze daarom maar
zelf geschilderd: ook de make-up,
de lipstick, de ogenschaduw en
schoonheidspukkels'.
Nieuw materiaal
Hoewel de collectie van mevrouw
Veldt al geruime tijd afgerond is,
komen nog steeds mensen materi
aal bij haar brengen. 'Ik heb nog
wel drie zakken met stof en een
stel stalen met goed. Inmiddels is
het aantal landen, dat aangesloten
is bij de Verenigde Naties al weer
uitgebreid (nu 138, red.). Onder
andere Oost- en West-Duitsland.
maar vooral Afrikaanse landen. Ie
mand heeft eens tegen me gezegd:
schrijf prins Bernhard een briefje
en vraag of hij als hij weer eens
naar de VN toegaat van die
bruine poppetjes voor je meeneemt.
Maar zo brutaal ben ik niet. Ik zie
wel wat Ik doe. Misschien maak ik
7 i
m I wm^.
Mevrouw M. Veldt-Fritschy met enige van haar bruidjes
er nog wel eens nieuwe bruidjes
bij. Voorlopig heb ik nog genoeg te
doen'.
Mevrouw Veldt is vaak benaderd
om mee te gaan naar poppenten-
toonstellingen. 'Maar dat zijn alle
maal van die kleine poppetjes met
echte ouderwetse kleren. Ze vertel
len me wel eens dat ik met iets
bijzonders bezig ben, maar daar
heb ik gewoon geen erg in, omdat
ik er langzamerhand zo in gegroeid
ben'.
Voorlopig blijven de Verenigde
Bruidjes de kamer van mevrouw
Veldt beheersen. Verzoeken van
burgemeesters om de poppen een
poosje in hun gemeente te mogen
exposeren, wijst ze van de hand. Ze
kan ze niet alleen moeilijk missen.
ze is ook bang dat van de schitte
rende bruidjes weinig meer over
blijft. als ze van hand tot hand
gaan. Is er echter nog eens een
goed doel, waar de poppen aan
uitbesteed kunnen worden, dan is
ze graag bereid daar over te den
ken. Voorlopig blijven de Verenigde
Bruidjes temidden van de bejaar
den van De Kloosterhof.
'Goedemorgen luisteraars, staat u allen klaar?'
foto Dirk Ketting
mentator bij turnwedstrijden. In
1962 trok de gemeente Hilversum
hem aan als hoofd van de afdeling
sport- en jeugdzaken, waarmee aan
veel activiteiten een eind kwam.
Maar de radio- en tv-programma's
mocht hij blijven doen. 'Dat was
een vqorwaarde bij mijn aanstel
ling'.
Terugblikken op zijn levenswerk
wenst Ab Goubitz slechts zeer be
scheiden te doen. De vaderlandse
pers probeert hij dezer dagen om
zichtig van zich af te houden, om
dat hij de noodzaak van een af-
scheidsinterview niet inziet. Na
heel lang aandringen is het ons
gelukt, naar later blijkt 'omdat u
echt belangstelling toonde, dan
zwicht ik'.
Maar nodig vindt Ah het. n!et: 'Ik
heb gewoon eer. klein oeetje het
gevoel iets nuttigs te hebben ge
daan. Dat is alles. Ik hoop dat veel
mensen er genotegen aan hebben
beleefd. Kijk, je kunt iemand in
negen minuten natuurlijk wel af
beulen. maar het ging er mij altijd
om in die-korte tijd een vorm van
ontspanning en inspanning te ge
ven, die leidt tot een zekere fitheid,
je prettig voelen.'
Stroom reacties
Dat is Ab Goubitz meer dan vol
doende gelukt, getuige de reacties,
die bijna even talrijk zijn als het
aantal uitzendingen gedurende de
afgelopen 29 jaar. De laatste NOS-
steekproef in 1971 wees uit dat elke
dag vijftigduizend luisteraars actief
met Ab meedoen. De Nederlandse
Sport Federatie kwam in 1970 aan
een veel groter aantal: om en nabij
de 200.000 luisteraars, die het war
me matras hadden verwisseld voor
het linoleum.
Die cijfers strelen Ab Goubitz. Al
thans in die mate, dat hij er geen
moment aan twijfelt dat het pro
gramma zal blijven. Hij zal in elk
geval zijn opvolger trouw blijven.
Nu kan hij tenminste ook de lig-
oefeningen helemaal meedoen. Af
en toe permitteerde hij zich in de
studio wel eens een duik naar be
neden, maar de microfoon bevond
zich nu eenmaal ter hoogte van de
verstandskies en al doende kon hij
het spreekijzer niet al te lang al
leen laten.
De brieven blijven inmiddels nog
altijd binnenstromen. Vorige week
nog ontving Ab Goubitz een aan
moediging van een oudere dame,
die hoopte dat 'u en uw pianist dit
werk nog vele jaren mogen blijven
doen'.
Op zo'n moment doemt er achter
zijn brilleglazen een sprankje wee
moed op. 'Kijk', zegt Ab, 'met dit
soort correspondentie krijg je een
binding met de luisteraars, dat je
zegt: ik ben blij dat ik het gedaan
heb'.
'Geschiedenis is een wetenschap, zegt men; en voorzeker,
er komt een hele uitdragerij van feiten en nog eens feiten aan te
pas, maar geschiedenis is toch vooral een kunst, een werk van
de herscheppende verbeelding'. Deze uitspraak van C. Ger
retson uit 1930 is een geschikt motto boven deze boekbespreking,
Het gaat in dit artikel namelijk Augsburg in 1518: 'Ik wil met dat
over zijn Verzamelde Werken II, beest niet meer praten hij heeft
Geschiedenis (1904-1931), bijeenge- diepe ogen en wonderlijke specula -
bracht door dr. G. Puchinger. Het ties in zijn kop.' In 1521 ziet de
is een uitgave van Bosch Keu- Italiaanse kardinaal Aleander Lu
lling N.V. te Baarn (405 blz., ther te Worms aankomen. Hij
37,50). In onze krant van 9 fe- schrijft naar Rome: 'Hij stapte uit
bruari 1974 heb ik deel I, dat let- zijn wagen,, keek met zijn demoni-
terkundige opstellen bevat, bespro- sche ogen om zich heen en zei:
ken. De verdere vijf delen bewegen God zal met me zijn.'
zich op het gebied van de historie. Het afgedrukte portret van de jon-
Deel II bevat hoofdzakelijk artike- ge Gerretson verraadt in de oog-
len en verhandelingen, alsook een opslag zijn geniale aanleg. Ook
paar toespraken. In de stijl is tus- wel iets onrustigs, iets wilds, onbe-
sen het geschreven en het gespro- rekenbaars dat wel eens tot ontspo-
ken woord nauwelijks verschil te ringen kan leiden. Volgens mij ge-
merken. Men ontmoet overal de- beurt dat in het stuk over Coen,
zelfde oratorie, die lange volzinnen een college uit 1929 dat trouwens
niet schuwt op blz. 294 staat een nooit eerder gedrukt schijnt te zijn.
van vijftien regels! maar ook Is het al levensgevaarlijk het chris-
kort en bondig formuleren kan. telijk geloof aan nationaal zelfbe-
Vrijwel centraal in Gerretsons aan- wustzijn te koppelen, hier laat de
dacht staat in deze jaren de figuur docent zich door zijn bewondering
van Groen van Prinsterer. De aan voor Coen tot onverantwoordelijke
deze staatsman verspreid gewijde uitspraken verleiden. Overigens
111 bladzijden geven een algemeen staat in ditzelfde stuk deze veelzeg-
beeld en tekenen voorts Groens gende volzin: 'Er zal een tijd zijn,
jeugd, aanleg en actualiteit. Een dat Holland niet meer onder de
goede tweede in Gerretsons interes- tropen zal heersen. Dit is de trage-
se is koning Willem I. De auteur die van onze koloniale geschiede-
schetst Willems betekenis voor de nis, waarvan de ontknoping aan
nijverheid, zijn verhouding tot de ons geslacht is voorbehouden.' Ger-
katholieken en natuurlijk zijn con- retson zei dit dus in 1929, en met
frontatie met de Belgische opstand, spijt.
tezamen 58 pagina's vormende. Ze- Er is opgemerkt dat Gerretsons den
ker niet los van dit stuk historie ken steeds om drie grote problemen
staat, voor Gerretson zo typerend, heeft gecirkeld: de geschiedenis
de groot-Nederlandse gedachte. Die van de gereformeerde gezindte, die
gedachte inspireerde de schrijver van Vlaanderen en die van Neder-
tot zes verschillende stukken van lands Oost-Indië. Onder deze
tezamen 79 pagina's, terwijl meer laatstgenoemde categorie v.allen de
speciaal de Vlaamse kwestie metstukken over Coen. Van Heutsz en
drie titels 45 bladzijden lectuur De Jonge, alsook de rede uit 1925
biedt. over De historische vorming van de
De overige schrifturen gaan, kort of Bestuursambtenaar. De historie van
meer uitvoerig, over personen zoals Vlaanderen komt in dit deel be
de zendeling Coolsma, Mr. Treub, hoorlijk aan haar trekken. Het le-
Abraham Kuyper, De Ruyter, Van vensbericht over Kuyper staat min
Heutsz, baron van Wijnbergen, of meer op zichzelf en verwijst met
Coen en jhr. mr. B. C. de Jonge als zovele woorden naar dat merkwaar-
destijds nieuwe landvoogd van Ne- dige verschijnsel: de gereformeerde
derlands-Indië. Globaal kan men gezindte in het Nederlandse volk.
zeggen dat tweederde van dit ver- Aan de geschiedkundige Huizinga
zamélwerk de lezer voert naar het kunnen vooral de humanisten ple-
hart van Gerretsons belangstelling zier beleven en aan Rogier met
in die periode, en dat één derde name de rooms-katholieken. Laten
meer door aanleidingen van buiten- dan de orthodox-protestanten zich
af, meer incidenteel, is ontstaan, de herinnering aan Gerretson en
Toch beslaat het levensbericht van zijn geschriften niet ontnemen!
Kuyper nog 25 pagina's.
De samenstellende delen zijn te- Een korte bloemlezing van interes-
recht naar hun datum gerangschikt santé uitspraken moge deze aan-
en niet naar het onderwerp. Over- kondiging besluiten. 'De ervaring
lappingen zijn daardoor niet te leert, dat niemand op den duur
vermijden. Een duidelijke doublure minder van revolutie te lijden heb-
vergelijk de bladzijden 280 en 305 ben dan juist de z.g. kapitalisten,
en volgende) is door Gerretson zelf Het bezit, vooral het geldbezit, weet
verantwoord. Ze bevat bovendien zich altoos wel in veiligheid te stel-
onbedoeld de correctie van een zet- len' (blz. 103). 'Waarlijk, er leeft in
fout op pag. 280, waar het jaartal ons christelijk volk een oneindig
1913 moet luiden 1813. Ik vind dit groter kracht dan wij beseffen'
ontbreken van systematische rang- (172). 'Het talent wordt algemeen,
schikking op zichzelf in een ver- het karakter schaars' (213). 'Inder-
zamelwerk onvermijdelijk waar daad bereidt in ontzaglijke over-
het. hier Gerretson betreft zelfs een spanning de moderne staatsmacht
voordeel. Elk stuk, elke oratie is haar eigen ondergang voor. De
fris van de lever ontworpen en staat neemt zoveel hooi op zijn
brengt de lezer in rechtstreeks corï- vork, dat er hoe langer hoe groter
tact met Gerretsons boeiende per- plokken afvallen' (288). 'Wie de
soonlijkheid. toekomst wil kennen, kan ze het
Ogen zeggen veel. Toen Schopen- veiligst aflezen uit het verleden'
hauer als jongen met zijn vader in (327).
de trein zat, moet een medereiziger Zo gaan in dit deel 'gedegen we-
gezegd hebben: 'Die jongen wordt tenschap' en 'gerijpte redekunst*
.iets groots.' En kardinaal Cajetanus (vgl. blz. 257) tezamen, al is een
zegt na een dispuut met Luther te element van pose onmiskenbaar.
BINNENLAND T13/K13
door Willem-Jan Martin
Traditiegetrouw heeft de
afdeling Popmuziek ook de
laatste week van dit jaar weer
over-uren gemaakt, .de
kerstkalkoen vrijwel onberoerd
gelaten terwille van de
vervaardiging van het
befaamde lijstje. Immers, de
laatste aflevering' van het jaar,
dat betekent: tijd voor de
onverbiddelijke scheiding van
kaf en koren, een in kaart
brengen van de fakkeldragers
die het popwezen in 1974 weel
een stapje vooruit hebben
gebracht, dit alles via een
opsomming van de twintig
beste elpees.
Natuurlijk zou het aardig zijn,
een en ander vergezeld te laten
gaan van een poging tot
evalueren en «zeker ook van een
soort stemverklaring: waarom
staat die elpee op die plaats,
waarom staat die of die groep
er (niet) in? Door de omvang
van deze rubriek wordt een
dergelijke werkwijze echter
geblokkeerd, eenvoudiger
uitgedrukt: er is gewoon geen
ruimte voor. Anderzijds is het
natuurlijk wel zo, dat de
trouwe lezer de argumenten
voor de kwaliteit van een
bepaald stuk muziek in de loop
van het j^ar in deze kolommen
heeft kunnen aantreffen, zodat
althans voor hem de plaatsing
van de verschillende elpees
niet helemaal uit de lucht
komt vallen. Anderen zullen
evenwel toch op ons gezag
moeten aannemen dat we 'er
verstand van hebben' en
aanvaarden dat onderstaand
lijstje hét antwoord is op alle
klemmende vragen betreffende
het popwezen van het
afgelopen jaar. Daar gaat ie
dan.
1. Gram Parsons-Grievous
Angel (Rprlse).
2. Gene Clark-Roadmaster (A
and M).
3. Randy Newman-Good Old
Boys (Rprise).
4. Little Feat-Feats Don't Fail
me Now (Warner Bros).
5. Eagles-On The Border
(Asylum), ex aequo Ry Cooder-
Paradise And Lunch (Reprise).
6. Bob Dylan-Planet Waves
(Asylum).
7. Lou Reed-Rock 'N' Roll
Animal (RCA).
8. Captain Beef heart-Blue jeans
And Moonbeams (Virgin
Records).
9. Leo Kottke-Dreams And All
That Stuff (Capitol).
10. Jesse Winchester-Learn To
Love It (Bearsville).
11. Robert Palmer-Sneakin*
Sally Through The Alley
(Island).
12. Dr. John-Desitively
Bonnaroo (Atlantic).
13. Lou Reed-Sally Can't
Dance (RCA).
14. Neil Young-On The Beach
(Reprise).
15. Eric Clapton-461 Ocean
Boulevards (RSO Records).
16. Rod Stewart-Smiler
(Mercury).
17. Thomas Jefferson Kaye-
First Grade (Prebe).
18. Richard en Linda
Thompson-I Want To See The
Bright Lights Tonight (Island).
19. Gene Clark-No Other
(Asylum).
20. Graham Nash-Wild Tales
(Atlantic), ex awquo J. Geils
Band-NightmaresAnd Other
Tales From The Vinyl Jungle
(Atlantic).
P.S. In de beraadslagingen
werden ook de volgende elpees
betrokken, die kort voor het
eindsignaal op de recensie-desk
belandden: Aretha Franklin
(With Everything I Feel In
Me), Linda Ronstadt (Heart
Like A Wheel). Ace (Five-A-
Side), Dutch Courage (Prelude-
Redwing (Dead Or Alive) en
J. Geils (Nlhtmares).
Splinternieuwe platen allemaal,
waarvan alleen J. Geils de
twintig wist te bereiken. Dit
betekent niet dat deze heer en
zijn trawanten een uitmuntend
stuk werk afleverden (zo'n
gedeelde twintigste plaats
speekt voor fcich; de
kwalificatie werd voor een
belangrijk deel verkregen op
grond van de opstrevende lijn
die zich na een min of meer
langdurige inzinking wederom
in het oeuvre aftekent), noch
dat de andere produkties
bijzonder matig zouden zijn.
Linda Ronstadt maakt aardige,
ontroerende, zij het op den
duur enigszins vlakke muziek,
terwijl met name de groep Ace
met zijn frisse aanpak in het
'pub'-genre hoge ogen gooit
voor het komende jaar.
Redwing lijkt helaas het einde
nabij. Het gebrek aan response
op de knetterende R. en B. van
weleer doet de heren hier de
vreemdste bokkesprongen
maken, met als enig resultaat
dat de gunst van het publiek er
alleen maar onwaarschijnlijker
door wordt.
P.P.S. Rustig aan met de
oliebollen. Een boterham met
pindakaas is veel goedkoper, en
wel zo lekker.
