gelukwensen voor een vijftigjarige
Dr. J. Ozinga
over kern en
grenzen van
zijn omroep
een bui maar
loot op
e weerkaart
Hier en Nu
gaat uit van
spelregels
KWARTEx ZATERDAG 9 NOVEMBER 19/4
BINNENLAND T17/K17
NCRV HEEFT ABRAHAM GEZIEN
«se pagina is gewijd aan het vijftigjarig jubileum van de NCRV. Voorzitter mr. dr. J. Ozinga vertelt over het karakter van zijn omroep, eind-redacteur van Hier en Nu-televisie,
ié Eijbersen schrijft over de betrokkenheid van zijn omroep met de samenleving, hoofd gevarieerde programma's Dick van Bommel vertelt anecdotes uit de tijd toen de tv
boren' werd en voorzitters of directeuren van omroepen wensen de vijftigjarige geluk.
/artetten met de adel
nnneringen van
n programmamaker
or Ton Hydra
Dick van Bommel
ik van Bommel, hoofd van de afdeling gevarieerde pro-
imma's bij de NCRV, heeft nog de televisieloze tijd meege-
akt, toen radioverslaggevers een eigen 'hoftaal' hadden.
vorstin liep niet maar
ireed'. Zij had nooit een jurk
wel een robe, en geen hoed
maar een toque. Herman Fel-
hof, de huidige radiobaas van
NOS. moest eens bij het ver
in van een plechtigheid ver
en dat de koningin door
ite verhinderd was. Hij deed
in vorstelijke reportagestijl:
re Majesteit heeft een griep
er de koninklijke leden',
huwelijk van Boudewijn en
liola werd bijgewoond door de
van de Europese adel.
ar het Belgische, hof was nog-
stroef met het verstrekken
informatie. Pas aan de
ravond van het feest kregen
journalisten een envelop
ongeveer zestig miniatuur-
s van de vorstelijke gasten,
die afbeeldingen hebben de
erlandse radioverslaggevers
hun hotelkamers 's nachts
llang zitten kwartetten om
gezichten goed te herkennen
in hun verslag geen flaters te
in.
bare bedoelingen konden ook
de begintijd van de televisie
ceerd worden uitgelegd. Tij-
een directe uitzending op
Amsterdamse Centraal Stati-
werd een mevrouw geïnter-
'd. die met een internationa-
rein zou reizen. Op een gege-
moment stond zij met haar
naar de camera gekeerd.
5 zeggen', dacht Van Bom-
'ik breng de microfoon
iterbij, leg m'n arm om haar
del en draai net zo lang tot
weer goed staat'. Maar nau-
ijks had hij haar aangeraakt
ze gaf hem een tik op zijn
;ers en beet hem toe: 'Vent,
van me af',
isen die in de beginperiode
de televisie kwamen, geno-
haast eenzelfde populariteit
de vroegere filmsterren. Bij
lio Vitus stonden dan ook
d handtekeningenjagers,
ral jongetjes waren fanatiek,
een dag verscheen mr.. Luns.
getjes op hem af. 'Hé, me-
mot-u op de televisie?'
zei de heer Luns. 'Wie
u dan wel?' 'Ik ben de
van buitenlandse zaken'
'Laat maar zitten, riep een
't is geen artiest!'
innert u zich nog de weer-
ideh, van wie je meestal alleen
een arm zag? Hij gebruikte een
wendbaar, driekantig apparaat
om snel van kaart te kunnen
verwisselen. Denkt-ie de weers
gesteldheid in eigen land voor te
draaien, maar in plaats daarvan
blijkt op zijn scherm een bloot
juffertje te zijn getekend. Ieder
een verbouwereerd! De eerste
boze telefoontjes van kijkers ko
men al binnen en nog altijd
staat de voorloopster van Phil
Bloom voor. Buiten beeld blijft
de slotvoorspelling steken in de
schaterlach van de weerman.
In een samenkomst met veel au
toriteiten, onder wie prins Bern-
hard, zijn de Hoogovens 'ko
ninklijk' verklaard. Een van de
directieleden posteert zich ach-
j ter het spreekgestoelte, ontvouwt
zijn spiekbriefje en begint zijn
dankwoord aldus: 'Koninklijke
Hoogoven, excellenties, dames
en heren'. Er viel een doodse
stilte. Totdat prins Bernhard
met een bevrijdende lach het
sein gaf voor algemene hilari
teit.
Soms blijken programma's een
betekenis te krijgen die de ma
kers niet hadden verwacht. Zo
schonk een ernstig zieke kijkster
het team van Farce Majeure een
legaat van 500 gulden. Twee jaar
had zij moeten lijden en een van
de lichtpuntjes was de zaterdag
avond als de Farce over het
scherm ging. De vrouw leefde er
helemaal naar toe. Kort na-haar
overlijden kwam er bij de NCRV
een andere brief binnen Een
jongen, die niet lang meer te
leven had. wilde zo graag een
bandrecorder hebben. De vijf
van Farce Majeure hebben hem
met hun legaat gelukkig ge
maakt.
Een paar simpele regels vorm
den eens het hartverwarmende
bewijs dat ten minste één mens
was bereikt, 't Ging over bejaar
den en het zinvol maken van
hun bestaan. Dick van Bommel
meent dat het een werkstuk was
van Kees van Langeraad. Het
werd door de kritiek niet zo
goed ontvangen. Maar uit het
briefje van een 78-jarige vrouw
herinnert hij zich deze regels:
'Ik zag het allemaal niet meer
zitten: Ik hoefde niet meer. Ik
wilde gewoon dood. Maar ik heb
dat programma gezien. Nou ben
ik vanmorgen nieuwe gordijntjes
wezen kopen'.
Diognetus, pop en Stiefbeen
door Riet Diemer
BAARN 'Dominee dat is het toch niet, lichte
muziek, pop, Earth and Fire... Ik zeg dan tachtig
procent luistert naar Hilversum 3, ook onze jon
gens, en we hebben veel mensen getrokken die
iets in Stiefbeen zagen'. NCRV-voorzitter mr. dr.
J. Ozinga is na zijn vraag 'hebt u de brief aan
Diognetus wel eens gelezen?' regelrecht terecht
gekomen bij de 'wereldse' programma's van zijn
omroep.
Als een geduldig catecheet legt hij uit dat Diognetus
(de Oosthoek-encyclopedie noemt hem een aanzienlij-
se heiden die een brief van een onbekende kreeg) in
•Ie tweede eeuw leefde. 'De brief komt erop neer dat
christenen zo onopvallend mogelijk moeten leven om
r.et contact met de mensenmensen niet te verliezen,
zodat ze toegankelijk blijven voor hen. Hun heiliging
moeten ze vinden door God te dienen. Het gaat dus
niet om uiterlijkheden. Ik heb eens een boek geschre
ven en daar staat die brief in. ik zal het voor u
Destellen als herinnering aan dit gesprek'.
Een paar dagen later in het bezit van 'Geloven hoe
doe je dat' lees ik op bladzijde 105: 'De christenen
zijn niet door vaderland, noch door taal, noch door
zede van de andere mensen gescheiden'. Dr. Ozinga's
conclusie op dezelfde bladzijde: 'Wat is de afstand
tussen de christenen en de wereld in de loop van de
eeuwen groter geworden. Wat hebben de kerkmensen
het zich moeilijk gemaakt om in gesprek te raken met
de ander, die Jezus Christus nog niet kent'.
Het gesprek met dr. Ozinga zou gaan over de 'C' van
de NCRV maar loopt wat mij betreft heel plezierig uit
de hand, want de geïnterviewde stelt voor er 'kern en
grenzen van de NCRV' van te maken en ik kan tussen
zijn 'beschouwingen' zoals hij het zelf noemt nauwe
lijks een vraag kwijt.
Dr. Ozinga: 'De kern staat in de statuten. Het komt
erop neer dat de naam des Heren wordt geprezen.
Woorden en daden moeten tot Gods eer zijn. Theolo
gie zonder de naam van Jezus is volstrekt misleidend,
alsof de kerk ergens zou kunnen zijn zonder Jezus. Dat
is voor ons erg bepalend. Vlak voor zijn dood zei P.K.
Dommisse, oprichter van de NCRV: u mag daar
agressief mee zijn, want we hebben dit centraal
gesteld omdat Jezus Christus het aan de Zijnen
verdiend heeft dat Zijn naam genoemd wordt. Dat is
naar de banier gedachte in Jesaja 11 vers 10: maak u
tot. een banier der volkeren. Die mensen van het
eérste uur hebben zo gedacht en dat zijn ze nooit van
hun leven kwijtgeraakt'.
Niet alleen doorgeefluik
De grenzen van de NCRV vindt de voorzitter moeilij
ker om 'hard te maken'. 'We zijn niet zomaar een
doorgeefluik. Je kunt niet alles uitzenden. Daar begint
de discussie. Ieder lid kan zich laten horen op de
provinciale vergaderingen'.
Een 'duidelijke grens noemt dr. Ozinga het dat de
NCRV zich nooit kan vereenzelvigen met een bepaalde
kerk. 'Formeel is dat in de statuten geregeld. In het
dagelijks bestuur mag nooit een meerderheid tot één
bepaalde kerk behoren. Als voorzitter kan ik straks
het beste door een hervorjnde worden opgevolgd.
Anders zou het teveel een gereformeerde zaak wor
den'.
Maar de protestants-christelijke omroep mag zich
evenmin vereenzelvigen met een politieke partij al zal
hij zich zeker niet opstellen tegenover een dergelijke
partij. Dr. Ozinga: 'Vroeger toen dr. Zijlstra minister-
Dr. J. Ozinga
president was beklaagde hij zich al dat de NCRV zich
niet zo achter de AR opstelde als de VARA achter de
PvdA. Maar denk eens even aan de CHU, het GPV en
de KVP. Ook nu zijn weer veel briefschrijvers ervan
overtuigd dat de NCRV met de oprichting van de PPR
de verkeerde koers is ingeslagen'.
Dan kijkt dr. Ozinga een beetje vorsend: 'Nu wordt
het een beetje moeilijk. Ik doe een beroep op u dit te
doorstaan'. (Hij is minstens zoveel leraar ofwel pastor
van de gereformeerde kerk in Lunteren als voorzitter
van een omroep, denk je dan) 'Het is ook niet zo, dat
onze omroep zich met een bepaalde theologie kan
vereenzelvigen. Professor Berkhof heeft geschreven:
fk sta achter de NCRV, want die sluit zich niet af. is
voor iedereen bereikbaar.
Twee kanten
Er komen theologische sprekers bij ons voor de
microfoon die de bedoeling lijken te hebben duidelijk
te maken dat het geloof niet gestolen kan worden, het
is een gave Gods. Er zijn ook sprekers die benadruk
ken dat het aankomt op een geloofsbeslissing. Je zou
zeggen dat die twee elkaar tegenspreken. Maar dat
lijkt maar zo, want in de bijbel kun je beide aspecten
vinden. De NCRV kan nooit zeggen het eerste is
alleen waar, want het tweede is ook waar. Twee
Kanten van dezelfde zaak.
Die uitdrukking kent u wel: mensen spreken kwaad
van de tijd. Hier beneden is het niet. Theologisch
gemotiveerd staan ze niet zwak. Kijk maar naar 1
Petrus 5 vers 10 en 11'. De bijbel Wordt erbij gehaald.
'Daar staat: Doch de God van alle genade, die u in
Christus geroepen heeft tot zijn eeuwige heerlijkheid.
Hij zal u na een korte tijd van lijden, volmaken,
bevestigen, sterken en grondvesten. Sommigen hebben
tóch een heel moeilijk leven hier.
Het andere aspect ligt in Gods wet in.de toepassing
van de liefde In de praktijk. Je hoeft niet in eindeloze
idzaamheid op de ellende toe te zien. Je kunt er iets
aan doen. Horizontalisme tegenover verticalisme. Er is
een spanningsveld tussen beide. De NCRV kan zich
niet met de ene of andere groep vereenzelvigen, maar
"moet zich met beide bezig houden. Je mag de ene
groep niet onbarmhartig wegdenken'.
Tenslotte ziet de NCRV zich voor dezelfde problemen
gesteld als de kerk: vormvastheid en vormloosheid.
Vormvastheid wil zeggen, dat een kerkdienst zo lang
moet duren, oude vertaling, geen gezangen, zwart pak.
Daaraan werd zoveel waarde gehecht dat het de plaats
van het geloof innam. Daar tegenover staat dat het er
niet meer toe doet hoe de woordkeus is.
Na mijn opmerking dat dit toch niet zo belangrijk is.
is zijn reacties: 'Ik probeer niet mezelf te verkopen,
maar het gaat om de mening van anderen. Toen ik
deze* (beige) schoenen kocht zei de verkoopster: do
minee het zijn zulke makkelijke schoenen, maar u
kunt er hier in het dorp niet mee lopen, maar u gaat
naar Indonesië En daaruit blijkt dat de voorzitter
ook buiten zijn omroep nog wel eens met 'vormvast
heid' te kampen heeft.
Drs. F. v. d. Burg
Th. J. Loerakker
E. A. Schüttenhelm Ds. W. Glashouwer Mr. J. M. Landré
ai
»-e
W. J. Koole, directeur IKOR-
In het meest spirituele boek
onze vaderlandse tv-literatuur
'Testbeeld' van Fokke
sma wordt o.a. ons omroep-
gekarakteriseerd aan de
van twee figuren: de koop-
en de dominee. De NCRV
beschreven als het unieke
leeld van deze twee-eenheid in
volkskarakter. Hoewel het
lf jaar geleden geschreven
is zijn portret van de NCRV
steeds trefzeker. Bijvoorbeeld
ijn opmerking dat de NCRV
ind het meest bij zijn eigen
den bepaalt. Toen werd deze
L naar het verleden vooral uit-
1 als een afwijzing van alles
er verder in de wereld te koop
Wie het NCRV-programma
sdien heeft gevolgd, kan deze
niet meer volhouden. Want
J&nd met zijn verleden confron-
Q bleek al spoedig een progres-
daad te zijn, die door alle
oepen zo snel mogelijk is nage-
En wat de openheid voor de
ildcivilisatie betreft: de NCRV
vast hoog op de lijst, als er
een statistiek zal worden gemaakt
van goede programma-inkopen uit
heel West- en Oost-Europa en do
cumentaires over internationale
problemen. Dat deze keuze voor een
breed geschakeerd programma-be-
leid niet alleen op goed koopman
schap maar ook op geloofsovertui
ging berust, is gebleken uit het feit.
dat men een stuk achterland, dat
alle gelijk en geloof voor zichzelf
opeiste, heeft laten emigreren. De
NCRV wordt vijftig jaar. Het zien
van de ware Abraham zal daarbij
zeker niet ongenoemd blijven. Wie
ook het levensverhaal van de vader
der gelovigen er nog eens bij op
slaat, zal daar lezen, dat onze jaren
geen doel zijn, maar een weg! Goe
de reis!
Beginselvastheid
Drs. F. van der Burg, voorzitter
VPRO: Wat mij bij een nadere
beschouwing van het verre en re
cente verleden van de NCRV het
meeste opvalt, is dat deze omroep
beslist nooit de gemakkelijkste weg
heeft gekozen. Los van het feit of
ik het eens ben met de weg die zij
heeft gekozen, heb ik wel respect
voor een dergelijke beginselvast
heid waarbij men niet onmiddellijk
achter elke modieuze stroming aan
holt. Een beginselvastheid die naar
mijn mening ook nobit gedegene
reerd is tot een betweterige arro
gantie waarbij de NCRV koste wat
het kost ten faveure van het eigen
gelijk al het nieuwe afwijst: een
beginselvastheid daarentegen waar
bij men het aandurft om zich open
te stellen voor nieuwe culturele-
maatschappelijke stromingen die
men zo objectief en eerlijk moge
lijk op hun eigen mérites tracht te
beoordelen. Dat de NCRV bij deze
beoordeling haar eigen waarden en
normen hanteert, is haar goed
recht. Een recht overigens dat in
de Nederlandse Omroepwet, die de
maatschappelijke-culturele en gees
telijke pluriformiteit van de Neder
landse samenleving als uitgangs
punt neemt, uitdrukkelijk is vast
gelegd. Ik hoop dat de bijdrage van
de NCRV aan de pluriformiteit van
ons omreopbestel in de toekomst op
een even integere en objectieve
wijze zal geschieden als dat in het
verleden is gebeurd.
M. J. Keyzer, voorzitter AVRO: De
NCRV was nog maar pas zes jaar,
toen in 1930 in haar gelederen een
discussie ontstond over de vraag, of
men ook muziekuitvoeringen aan
de luisteraars zou bieden. In die
discussie vond een van de NCRV-
bestuurders, de heer Hertog uit
Rotterdam, aanleiding zo ver
melden de annalen om zijn
functie neer te leggen. Zijn motief:
muziekuitvoeringen hoeft de NCRV
niet te geven, die kan je wel aan
de AVRO overlaten. Aldus Trouw-
Kwartet van 18 januari 1974.
Sinds die dertiger jaren heeft de
NCRV. evenals de AVRO de volle
wasdom van vijftig jaar bereikt. In
dat proces, zo mag men stellen, zijn
beide omroepverenigingen niet al
leen volgroeid, maar ook meer naar
elkaar toe gegroeid dan in 1930 nog
kennelijk het geval was. En wel in
die zin dat zij elk met behoud
van eigen karakter en profilering
tot een veelal uitstekend begrip
over en weer zijn' gekomen Daarbij
heeft de NCRV, naarmate de jaren
vorderden, aan de uitvoering van
haar programmatische taken in ra
dio en televisie een zo wijde hori
zon gegeven zulks in het kader
van haar eigen doelstellingen
dat van een 'overlaten' aan de
AVRO geen sprake meer is. Alle
reden dan ook om de gouden jubi
laris van harte te feliciteren en
haar onze beste wensen te doen
toekomen voor de jaren die vóór
haar liggen.
Een hoeksteen
Th. J. Loerakker, voorzitter KRO:
De NCRV, vijftig jaar jong. vitaal en
kerngezond, feliciteer ik graag en
hartelijk. De KRO heeft altijd een
speciale relatie met de NCRV ge
had, hetgeen mede terug te voeren
is naar de begintijd toen NCRV en
KRO via één zender (Huizen-Hol
land) moesten uitzenden. De KRO
is dankbaar voor het bestaan van
de NCRV. Deze omroep is boven
dien een van de hoekstenen van
het pluriforme bestel In de Neder
landse ether: haar stem zouden we
niet willen missen. Het bestaan van
Eigen benadering
door René Eijbersen
René Eftbergen
Hoe ervaart een journalistieke actualiteitenrubriek televisie
het geëngageerd zijn binnen de NCRV en hoe draagt zij dat
engagement uit namens de NCRV?
is inderdaad zo dat op dit punt
de jourialistieke normen anders
zijn dan de huiskamernormen.
Nieuws is waarover gesproken
wordt, wat de nieuwsgierigheid
bevredigt. 'Hond bijt man' is
geen nieuws. 'Man bijt hond' is
.dat wel. Het abnormale en af
wijkende haalt eerder de voor-
pagine van de krant en der
halve de 'actualiteitenrubriek
dan alles wat volgens een geijkt
en passend verwachtingspatroon
verloopt.
Betrokken
Dat komt natuurlijk niet omdat
journalisten bij uitstek dwarskij
kers en cultuurpessimisten wil
len zijn. Er zit in ieder geval
binnen onze NCRV-rubriek
uiteraard meer achter.
Een journalist is betrokken bij
een voortdurend verande
rende wereld, die bepaald wordt
door het verleden en streeft
naar een toekomst. Een journa
list maakt voor televise als het
ware voortdurend momentopna
men van .dat proces. En hij wil
dat graag kritisch-opbouwend
doen, omdat hij op die wijze een
steentje wil bijdragen aan een
steeds beter mens- en toekomst
beeld.
In dat verband is journalistiek
ook nooit strikt gesproken ob
jectief. Bij Hier en Nu weten wij
ons bijvoorbeeld bepaald door
datgene waartoe de NCRV zich
bepaald en geroepen voelt. Dat
leidt er bijvoorbeeld toe dat een
gijzelingsaffaire zo sober moge
lijk behandeld wordt, dat niet
iedere modieuze actiegroep nu
maar onmiddellijk omhelsd
wordt, dat mensen gerespecteerd
worden in hun volstrekte privé-
sfeer. Het Is bijvoorbeeld wel his
torisch waardevol als journalis
ten tot lering en waarschuwing
de corruptie van Watergate bo
ven water halen. Maar het is
naar ons gevoel ongepast de
emoties van de moeder van een
zojuist verkracht kind op het
scherm te brengen.
Dat de redactie van Tr/Kwartet
mij vraagt daarover te bespiege
len is een eer, wat niet weg
neemt dat een dergelijk artikel
zich maar moeizaam in het pak
laat steken. Het spreekt uiter
aard vanzelf dat Hier en Nu TV
van harte onderschrijft wat de
NCRV onderschrijft.
Het zal dan ook in niemands
hoofd op komen om geweld te
tonen alleen maar uit sensatie
zucht: of om het menselijk
naakt te 'brengen' om te shoc
keren: om door middel van taai
verruwing nodeloos te bruskeren.
En mensen die aangevallen wor
den dienen het recht te hebben
zich te verdedigen, en mensen,
die zich om wat voor reden dan
ook niet kunnen verdedigen, zo
als leden van het koningshuis
bijvoorbeeld, dienen ook niet
aangevallen te worden. Voor
Hier en Nu is het niet anders
dan voor de NCRV, dat de Heer
de mens heelt, zodat deze de
wereld goed mag maken.
Deze 'spelregels' binnen de
NCRV brengen beperkingen en
mogelijkheden met zich mee,
voor iedere programmamaker bij
de NCRV. Bij de keuze van bui
tenlandse filmseries: waar is ge
weld aanvaardbaar want functi
oneel, waar wordt het geweld
sensationele gewelddadigheid
zonder meer. En bij amusement
waar men voortdurend beducht
is vermaak te brengen zonder
God of mens te schandaliseren.
Bij drama, bij de godsdienstige
programma's en uiteraard bij de
actualiteitenrubriek, waar zich
bovendien nog enkele specifieke
problemen voordoen.
Ten eerste is daar het laatste
minuut-karakter van een
nieuwsrubriek. Veel interviews
zijn 'life' in een studio over vaak
fel omstreden hete hangijzers.
In feite geeft men op zo'n
moment ter wille van de snelle
voorlichting een deel van de
greep op de uitzending uit. han
den. want niemand kan honderd
procent garanderen dat een
geïnterviewde, niet geheel dicht
klapt of in liederlijke of (gods
lasterlijke) taal uitbarst.
'Onthoofd'
Ten tweede is daar het pijnlijke
feit dat een actualiteitenrubriek
vaak wordt aangekeken op,
soms zelfs verantwoordelijk ge
steld voor het slechte nieuws
dat zij in feite uitsluitend regi
streert, Bij de Grieken was het
zo dat de bode die het thuisfront
de nederlaag te velde kwam
melden, de onheilsbode dus,
werd onthoofd. Het publiek rea
geert in feite net zo op een
actualiteitenrubriek.
Dat geldt helaas ook voor het
NCRV-publiek, waar aan de ene
kant het Paulinische besef dat
de mens geneigd is tot alle
kwaad gekend wordt, maar waar
aan de andere kant ook de nei
ging bestaat de rubriek die dat
kwaad ten gehore brengt of ter
discussie stelt, terecht te stellen,
ajs waren de journalisten, die
lijke lastpakken. Terwijl in we-
het nieuws brengen, onverdrage-
zen het nieuws zelf emtioneel
vaak onverdragelijk is.
Goed nieuws
Ten derde ervaart de kijker de
keuze van het nieuws vaak als
storend. Waarom, verzucht hij, is
goed nieuws eigenlijk geen
nieuws. Waarom altijd ellende
en waarom meer schaduw- dan
zonzijde. Waarom is hel bijvoor
beeld wel nieuws als mensen uit
de kerk lopen, en zijn al diege
nen die blijven geen nieuws. Het
Karakter
Natuurlijk ligt het hoofdmoment
van het geëngageerd zijn van de
NCRV en Hier en Nu TV
daarin dat een christelijke
omroep een volstrekt eigen ka
rakter en benadering heeft.
Journalistiek-technisch zal Hier
en Nu precies zo werken als
iedere andere actualiteitenru
briek. Maar in het kiezen van de
onderwerpen en het aanleggen
van morele maatstaven zal Hier
en Nu een eigen karakter tonen,
volgens het idee: hoor en weder
hoor. kritisch-constructief. Dat
ligt in de aard van het mandaat
dat de ^ïCRV-leden ons geven.
Met andere woorden: de journa
listiek wordt niet bedreven om
de journalistiek alleen, maar ook
uit zorg voor wat kerk en sa
menleving beweegt en beroert.
En in dat kader wordt het dan
ook zinvol in de kerk over de
wereld te spreken en in de we
reld over de kerk.
Dat engagement is in feite zo
overheersend dat het politieke
engagement naar de achtergrond
verhuist. Bovendien lijken eti
ketten als 'linkse' en 'rechtse'
journalistiek weinig zinvol. Het
gaat om verantwoorde en be
kwame journalistiek die zich
stelt tegenover de onverant
woordelijke en sensatiezuchtige
journalistiek. Journalistiek die
zich weet te verantwoorden is
niet links of rechts, journalistiek
die dat niet kan graaft mag
men hopen zijn eigen graf.
de NCRV heeft er veel toe bijgedra
gen dat de christenen in Nederland
protestanten en katholieken
dichter naar elkaar zijn gekomen;
elkaar beter hebben leren .kennen,
waarderen en begrijpen. Dit alles is
een felicitatie waard en belangrijk
genoeg om er dankbaar voor te
zijn! Ik wens de NCRV en haar
medewerkers goede toekomst.
Waardering
E. A. Schüttenhelm, voorzitter
NOS: Als oudste vereniging
van luisteraars heeft de NCRV
een pionierspositie ingenomen, die
zij, zeker ten opzichte van d? eigen
groep, nooit verloochend heeft.
Heel duidelijk is dit ook gebleken
in het televisie-tijdperk, waarin ook
nu nog de NCRV opvalt door op
merkelijke programmatische initia
tieven en een hoog percentage ei
gen produkties. Binnen de sfeer
van de gezamenlijkheid, waarvan
de NOS thans de exponent is. heeft
de NCRV nooit geschuwd, verant
woordelijkheid te dragen onder
meer door steeds één van haar
beste krachten aan de dagelijkse
leiding van in het verleden NRU
en NTS. nu van de NOS te doen
deelnemen. Voor dit alles verdient
de NCRV onze waardering en geluk
wensen bij 50 jaar gericht werk in
de omroep, voor haar leden en voor
alle .luisteraars en kijkers.
Zie verder pagina 21
