Verrassende voorstelling
JDe bruiloft van Figaro'
Brabanders liepen om
eerste 'Radio Vrij
België' niet te hoop
[*j
een jonge kracht
administratief
medewerker (mnl.)
1
L.I.A.M.
L.I.A.M.
Sterk begin van Stadstoneel Rotterdam
'Hé...mag ik mijn echtgenote
terug'; alleen maar lachen
Letteren-prijs voor Marnix Gijsen
leerling-vertegenwoordegér
B.V. Het Motorhuis
Katwijk
TIPTOP
Schouwaankondiging
Mercedes-Benz dealer
(mnl.-vrl.)
De Stichting
voor Maatschappelijke
Dienstverlening
"Duinstreek"
JEUGDIGE
MEDEWERKSTER
Mercedes-Benz dealer
TROUW/KWARTET MAANDAG 7 OKTOBER 1974
KUNST/BINNENLAND
door Ber Huising
ROTTERDAM Stadstoneel
Rotterdam, het nieuwe gezel
schap, is zaterdagavond in de
Rotterdamse Schouwburg best
begonnen. Met een verrassende
voorstelling van De Bruiloft
van Figaro, bewerkt door Turri-
ni. Verrassend door het leven
dige, jolige spel, een buitenge
wone regie en de onverwachte
wending die het luchtige blij
spel naar een bitter dramatisch
slot voert.
Bij de Beaumarchais, en in de ope
ra. kreeg de handige, brutale Figaro
zijn pittige Suzanna. na allerlei in
triges, zonder dat hun beluste
meester, graaf Almaviva, haar eerst
nam. Hij moest afzien van zijn
recht op de eerste nacht. En Figaro
hoefde niet voor straf te trouwen
met de oude Marcellina. Hij werd
geholpen door de jaloerse gravin en
haar page Cherubino. Maar Suzan
ne en hij kwamen ook zelf flink en
zelfbewust op voor hun recht op
geluk en vrijheid. Dat was onge
hoord voor bedienden uit die tijd.
Louis XVI liet in 1778 het stuk dan
ook verbieden. De Beaumarchais
kreeg het. herschreven en verzwakt,
pas in 1784 opgevoerd. Vijf jaar
later in 1798, was het uit met de
oppermachtige decadente speletjes
van de adel. Niet alleen Figaro
maar de hele derde stand kwam in
opstand.
En dat heeft Turrini er nu in
verwerkt. Figaro wordt wel veroor
deeld door de omgekochte rechters.
De graaf wil zich meester maken
van Suzanne en doet dat zo sadis
tisch. dat Figaro hem wurgt. De
gravin wordt waanzinnig. En op de
achtergrond dreunt de komende re
volutie. Het was Ca ira, ca ira, de
aristocraten aan de lantaarns. De
Beaumarchais kon dat niet maken,
de loop der geschiedenis deed het
wel.
Speels
Het spel begint dus vrolijk en
speels als een luchthartig elegant
spelletje over liefde en ondeugend
heden. De spelers, in de mooie,
kleurige kostuums van die tijd, ko
men uit een grote kist om het even
leuk te gaan doen. Die kist, en
andere kisten, ontworpen door Ma
rio Mocennl, dienen voor alle nodi
ge decors en rekwisieten.
En aan het slot wordt de hele boel
er weer in opgeborgen. Behalve de
dode graaf en de waanzinnige gra
vin. Cor Stedelinck heeft dat licht
zinnige begin heerlijk bewegelijk
geregisseerd, met vele speelse vond
sten en een ironische overdrijving.
Er zijn poëtische teksten, liedjes
eigenlijk, maar ze worden gezegd,
met gitaarbegeleiding Muziek van
Mozart en Rossini (De barbier van
Sevilla, dezelfde Figaro) werkt
mooi mee aan de romantische illu
sie. Maar er klinken al dissonanten
en schoten doorheen. De tekst,
prachtig vertaald door Dolf Ver
spoor, komt hier en daar al scherp
over En na het belachelijke proces,
een sarcastisch beeld van onrecht,
begint de harde, tragische werke
lijkheid. achteraf gezien al dadelijk
goed voorbereid en uitnemend ge
leid tot de, toch wel schrijnende
overgang.
Cor Stedelinck had zijn spelers,
waarvan hij veel eiste, geheel en al
mee. Theo Pont, in het begin wat
te onbeheerst nog. is een leuke
opgewekte, later dramatisch sterke
Figaro. Cancl Geraerds speelt een
verukkelijk kwieke, geestige, on
deugende en tenslotte wanhopige
Suzanna. Ann Hasekamp. eerst lief
charmant en wat kinderlijk als de
gravin, wordt ontroerend in haar
eenzaamheid en aangrijpend in
haar waanzin.
John Leddy is de domme, arrogan
te. wellustige graaf. Peter Stam
speelt de schurk die hem voortdu
rend aan nieuwe rotstreken helpt.
Johan Ooms de page, die soms ver
borgen voor leunstoel dient en zich
ook nog als Suzanna moet verkle
den, doet dat komisch. Jan Wegter
komt even koddig op als een dron
ken tuinman. Josephine van Gaste
ren is kostelijk als de bejaarde.
valse en nog aanstellerig verliefde
Marcellina. Johan Sirag en Hans
Hoes maken een dwaas nummer als
rechters, met Kees Waterbeek als
een zotte advocaat. Jeroen Rooyak-
.kers en Robert Frager zijn leuk als
bedienden.
Alles leeft en dartelt in dit spel
totdat het onheilspellend afloopt.
Stadstoneel Rotterdam is sterk en
vertrouwenswekkend begonnen.
DEN HAAG 'Hémag ik mijn echtgenote terug' zagen wij,
vrijdagavond in het Congresgebouw van Den Haag, spelen door
John Lantings Theater van de Lach, dat alleen wil laten lachen
en meer niet. Dat is vrolijk gelukt.
De klucht is ervoor in elkaar gezet
door Jean-Bernard Luc en Jean-
Pierre Conty, twee Fransen, die het
dolle mechanisme van Feydeau-
kluchten als voorbeeld namen.
Mijnheer en mevrouw gaan schei
den. Ze hebben alleoei al een an
der. Maar tante mag het nog niet
weten. Zodat de beide anderen
moeten doorgaan voor een bevriend
echtpaar. Dat is dan al voldoende
voor drie bedrijven vol onwaar
schijnlijke verwarringen van leu
gentjes, vergissingen, misverstan
den, toevallige ontmoetingen en
verdwijningen, deur in deur uit.
met ruzietjes, jaloezie, echte en
voorgewende vrijerijtjes of flauw
tes..een wankele opeenstapeling
van malligheden, die uitlopen op
een, even onwaarschijnlijke, happy-
ending, waarvoor al die drukte
overbodig was.
Het gaat niet om de inhoud, om
karakters of om de tekst, maar om
het doen. Alexander Doré, de regis
seur met een grote naam in het
Londense vermaak, weet. goed wat
hij met zo'n geval aanmoet. De
chaos moet gedisciplineerd georga
niseerd worden en lopen als een
trein, op de seconde af, zondèr
AMSTERDAM De Belgische
schrijver Marnix Gijsen heeft za
terdagmiddag in een korte bijeen
komst in het paleis op de Dam in
Amsterdam de drie-jaarlijkse staat
sprijs van de Nederlandse letteren
ontvangen uit handen van konin
gin Juliana.
In het juryrapport, dat werd voor
gelezen door de voorzitter prof. Jo
sé Aerts, werd Gijsens oeuvre ge
prezen, als uitmuntend 'door per
fectie van de stijl, door een diepe
kennis van de mens, een ruim in
zicht in de tijd en de kosmopoliti
sche wereld en een imponerende
culturele en geestelijke rijkdom'.
In zijn dankwoord wees Gijsen er
op hoe hij zich in zijn werk steeds
heeft gericht op Noord-Nederland.
Het 'Hollandia docet' (noord-Ne-
door Bert van Panhuyi
gezien de belangstelling op
plaats is. Knallend ontploft
donderslag, Walter Slosse
ernstig een preek je af, waarin
verhaalt' van de zelfcensuur, die
Belgische media teistert- Hij beli
objectiviteit over zaken die de 10L
gen al da« niet bezighouden e
zegt dat de VPRO de media bij 3
7»iHprhnrpn sf.p.pris hindfirliik "ar
:bei
ana
t
oot
Pa
V
,dd<
'd(
iemand de tijd te gunnen voor
nadenkend even uitstappen. En het
liep. De armlastige humor moet ge
steund worden met een uitbundige
hoeveelheid grapjes in de acties en
situaties, logisch of niet. als ze
maar komisch werken. Het zat er
vol mee.
En de spelers gingen er met plezier
tegenaan. John Lanting is een ko
misch bewegelijke echtgenoot met
een grillige verscheidenheid van
dwaze in- en uitvallen. Paul van
Gorcum, als een stijve, droge min
naar die niet uit de plooi kan
komen, is met een lakoniéke humor
een goede tegenstander. Georgette
Hagedoorn speelt de bijdehande
tante met een zwierige blijspelvir
tuositeit.
Marjan Berk is kostelijk dwaas als
het dienstmeisje van buiten, dat
met een welwillend onbegrip en
stomme verbazing met alles mee-
sukkelt totdat zij het door heeft en
een aanstekelijke slappe lach krijgt.
Bruni Heinke en Annelies Balhan
zijn de twee vrouwen, en Floris van
Spronsen is ene mijnheer de Boer,
die tenslotte ook nog even past in
het raderwerk. Chiel de Mey ont
wierp een sjiek kamerdecor.
Een dertigtal toeschouwers dromt samen
Eindelijk werd er gelachen in Baarle-Nassau....
BAARLE-NASSAU Vrijdagavond half zeven. De koster loopt de grote parochiekerk van Baarle-
Nassau binnen cm er de lichten aan te steken en er de klok te luiden voor de avondmis. Over het
pleintje met handwijzers naar Breda, Tilburg en Turnhout rijden zo nu en dan een paar auto's. «In
één van de parkeerhavens staat een radiowagen van de NOS. En verder wijst niets erop datiiier deze
avond de VPRO de eerste aflevering van 'Radio V rij België' de lucht in zal laten gaan.
Baarle-Nassau: een grensplaatsje
met enkele duizenden inwoners, als
een Siamese tweeling vergroeid met
Baarle-Hertog, de Belgische encla
ve. Een medewerker van de Belgi
sche omroep, de BRT, stapt al en
kele uren- rond om te hooi en te
gras de mensen te vragen of ze
weten wat er gaat gebeuren. De
meesten halen de schouders op;
een enkeling probeert het met Mi
Amigo, de na het verdwijnen van
Veronica en Noordzee enig overge
bleven radio-piraat.
In het aan het pleintje gelegen
café annex restaurant 'Het wapen
van Baarle-Nassau' gonst het van
de bedrijvigheid. Daar zijn de vaste
stamgasten, maar de hoofdmoot
wordt toch gevormd door de luitjes
uit Hilversum, en niet te vergeten
de vertegenwoordigers van de
Vlaamse kranten en radio.
Chagrijnig werkt één van de ge
broeders Haasbroek een broodje
kroket naar binnen. Zijn' stemming
is niet zo verwonderlijk, nu de
VPRO twee uur vóór de uitzending
te horen heeft gekregen dat het
café niet als opnameplaats kan die
nen. De eigenaar mag dan aanvan
kelijk toestemming hebben gege
ven. nadien is er een aantal erg
boze telefoontjes gekomen. En met
een concurrerend restaurant tegen
over je kijk je wel uit om de
klandizie voor het hoofd te stoten.
Troubadour
Kwart over zeven. Ivan Heylen, de
Vlaamse troubadour, neemt een
laatste teug tonic en speelt wat op
zijn gitaar. Haasbroek drinkt koffie.
VPRO-regisseur Peter Flik en enke
le technici drentelen zenuwachtig
rond. Iedereen wordt gevraagd naar
buiten te gaan, richting radiowa
gen, waar het twintig minuten du
rend programma zal gaan beginne-
n.
Een dertigtal toeschouwers, voor
het merendeel jeugdig en Belgisch,
dromt rondom Walter Slosse. de in
beige costuum gestoken jongeman,
die als tussenpersoon tussen VPRO
in Vlaanderen moet fungeren, en
een onbekende in zwart pak met
bijbehorende baret gestoken Belg.
De regie geeft het teken, de heren
'zitten in de uitzending'.
Opgewonden roept de Belg: 'Haast
u allen hierheen', een kreet, die
zuiderburen steeds hinderlijk
volgen.
De man in het zwarte pak
zijn ongein in de microfoon,
bij een enkele keer gestoord
langstuffende landbouwwerktui;
Dr. Herman le Compte mag ne
zijn gram kwijt over de ma
waarop de Belgische journalist
op een akkoordje zou gooien i
de beroepsethiek. Ivan Heylen
helemaal in een naar parket,
wordt geacht op te treden me