M. A. Beek:
professor
en predikant
n,
u
Chr. geref. synode
doet geen oproep
Uit de kerkbladen
Bejaarden van Driehoek
zijn niet ontevreden
fllslllalll
Personalia
Vandaag
Trouw
Kwartet
Ds. E. van Dalen
naar geref. kerken
Kerkelijke hulp aan
Honduras
Demokratisme
einde kritische
gemeente
Beroepingswerk
Nieuwe boeken
TROUW/KWARTET DINSDAG 1 OKTOBER 1974 BINNENLAND/KERK L2 T
Zaterdag 5 oktober neemt de oudtestamenticus prof. dr. M.
A. Beek wegens emeritering afscheid van de Universiteit van
Amsterdam en ter gelegenheid daarvan schryft de Amster
damse hervormde studentenpredikant dr. K. A. Deurloo over
zyn leermeester Beek.
door dr. K. A. Deurloo
Als Beek spreekt moet je luisteren. Wat hij schrijft leg je niet ver
veeld weg. Een karakteristieke stem, een heldere, boeiende stijl, ge
voel voor opbouw en compositie? Jazeker, maar vooral merk je
aan hem, dat hij een oudtestamenticus is, die beseft dat zijn we
tenschap een oudoriëntaals boek betreft dat nog voorgelezen
wordt, een verhaal waar mensen mee leven, en een volk uit de oud
heid dat met zijn geloof en traditie te midden van ons is. Als we
tenschapsman óók solidair met het jodendom, als professor óók
predikant, zó heeft Beek zijn werk in en buiten de universiteit op
gevat. Dat eist discipline. Wetenschap en engagement, exegese en
prediking mogen niet tot één pot nat vervloeien.
Toen een eerstejaarsstudent Beek
op college Interrumpeerde met een
vraag naar aanleiding van zijn
preek op zondag, antwoordde hij
scherp: "Meneer, op het propaedeu-
tlsch examen wordt u niet geëxa
mineerd over de hoogten en diep
ten Gods, maar over het hebreeuw
se werkwoord katal'. Hij voegde er
milder aan toe dat het laatste ook
gemakkelijker was, en verwees naar
Heine die het hebreeuwse paradig
ma ln bed leerde van het tikkende
horloge van zijn grootvader: katal -
katalah - katalta - katalt - katalti.
Popularisator
Wetenschappelijke arbeid en pasto
rale roeping weet Beek bijeen te
houden. Maar wat lijken ze soms
ver van elkaar verwijderd! Welnu
daartussenin schuift zich de popu-
larisatie. Wie daarvoor zijn neus
optrekt, moet het Beek eens zien
doen. Hij maakt het tot de kunst
om zonder versimpeling helder en
boeiend te zijn. Deze kunst is hem
zozeer tot een behoefte geworden,
dat ook zijn publikaties voor vakge
noten nooit in terminologieën ver
drinken. En anderzijds kan hij het
niet laten om wat hij als oudtesta
menticus ontdekt buiten de kring
van het vak te brengen. Zijn dis
sertatie is daar reeds een voorbeeld
van. Beek promoveerde in 1935 op
het onderwerp: Das Danielbuch.
sein historischer Hintergrund und
seine literarische Entwicklung'. De
gemiddelde lezer van dit blad zal er
niet direkt naar grijpen. Maar en
kele jaren daarna verscheen: 'Het
boek Daniël; een godsdienstige
waardering op grond van zijn oor
spronkelijke bedoeling'. Het is zo
iets als een voorproefje van zijn
meestgelezen boek 'Wegen en voet
sporen van het Oude Testament',
dat in 1953 verscheen, vele her
drukken beleefde en vertaald werd
in het Engels. Duits en Zweeds. En
steeds opnieuw vindt dit boek zijn
lezers, omdat het de ruimte schept
waarin ook een modern mens kan
ademen.
Niet minder is het de wereld rond
om de bijbel, die Beek voor velen
toegankelijk gemaakt heeft. De cul
tuurgeschiedenis van Mesopotamië
laat zich in de taal waarmee Beek
haar tekent ln 'Aan Babylons stro
men' lezen als een roman. En waar
ligt de grens tussen wetenschapsbe
oefening en popularisatte in de
prachtige 'Atlas van het Tweestro
menland'? Zijn 'Geschiedenis van
Israël van Abraham tot Barkochba'
fungeert als leerboek voor aanko
mende theologen, maar voor hen
alleen waren de herdrukken niet
nodig geweest. Het leveren van ge
degen vakwerk en het wekken van
Interesse in een brede lezerskring
blijken hand ln hand te kunnen
gaan. Is daarom het vak Oude Tes
tament in Amsterdam zo in trek?
Of komt dat vooral omdat Beek
zo n stimulerende leermeester is?
Vertolker en vertaler
Leerlingen van Beek hebben het
gevoel dat ze mensen als Eerdmans
en Kristensen een beetje kennen
Waot hij is niet alleen een vertol
ker van teksten maar ook van
mensen en situaties. Met grote lief
de en een tikkeltje spot portret
teerde hij zijn leermeesters, zoals
zijn leerlingen hèm wellicht zullen
typeren: Op de fiets op weg naar
het theologisch instituut; een alpi
nopet, waaronder zijn gezicht even
reageert met een klein knikje van
herkenning; je wordt begroet met
vriendelijk maar kortaf 'dag'; en de
flets, wat statig en bedachtzaam
bereden, verdwijnt weer in het Am
sterdamse verkeer. Als je enkele
ogenblikken later onder zijn gehoor
zit. roept hij met verve de gestalte
van Albrecht Alt op. Je ziet hem
niet alleen als de formidabele his
toricus voor je. maar je proeft ook
de sfeer waarin onder zijn leiding
UIT
VAN LEZERS -
CPN-leraar (6)
Oud-leerling Vroom meent in uw
editie van 24 september ernstige
kritiek te kunnen leveren op het
schoolbestuur van de christelijke
scholengemeenschap te Zwolle. Hij
zou moeten beseffen, dat het geloof
in Christus nooit kan samengaan
met communisme, marxisme, lenen-
isme, ofwat het ook zij. Het is
waarschijnlijk dat de heer Vroom
op de een of andere manier enorm
gefrustreerd geraakt is op genoem
de school en dat probeert op deze
manier af te reageren. Het gevoel
dat je door leraren in de grond
wordt getrapt heb ik vroeger ook
wel eens gehad als ik werd gestraft.
Maar als je 6 4 7 jaar na het
verlaten ervan nog steeds met
soortgelijke gevoelens rondloopt,
klopt er toch iets niet, mijnheer
Vroom.
Dalfsen
F. MJhoff.
jok een oudleerllng
Korte, duidelijk geschreven, liefst
aan één kant getypte, brieven
kunnen worden gestuurd naar:
Secretaris Hoofdredactie Trouw/
Kwartet, Postbus 859, Amsterdam.
Bij publlkatle wordt de naam van
de schrijver vermeld.
De Rotterdammer
Nieuwe Haagse Courant
Nieuwe Leidse Courant
Oordts Dagblad
Uitgaven van
B.V. De Christe ijke Pers
Directie.
Ing O. Postma,
F. Diemer
Hoofdredactie:
J Tamminga.
Hoofdkantoor NZ. Voor
burgwal 280, Postbus
859, A'dam. Telefoon
020 - 22 03 83. Postgiro;
26 92 74. Bank: Ned.
Midd. Bank (rek.nr.
69 73 60 768). Gem giro
X 500.
CPN-leraar (7)
Eppo Kroon, oud-leerling en Piet
van Damme leraar chr. scholen-
gem. verschillen van mening over
het christen leraarschap en com
munist zijn. M.l. gaat Eppo dieper
op de zaak ln, hij zet christelijke
schoolbesturen tussen aanhalings
tekens, doet een aanval op wat hij
noemt ons godloos economisch
maatschappelijk systeem en doet
uitkomen dat ons christelijk on
derwijs daarop is afgestemd. Ik
weet niet of dit op al onze scholen
van toepassing is, maar zolang wij
ervan uitgaan dat de prestatie, het
vèrschoppen in de wereld voor je
zelf. ten bate van dat systeem, het
doel is. dan vrees ik het ergste. Je
hoeft heus geen oud-leerling te zijn
om dit met Eppo mee te voelen.
Alleen, wat doe je daar tegen? De
leerlingen probeerden het met hun
schoolkrant: het hielp niet, dus
wekt hij oud-leerlingen en leraren
op tot een fel protest. Of dit werkt?
Er is meer aan de hand; haast zou
ik aan Plet van Damme willen vra
gen: Op wie heb je gestemd? Is ons
christelijk onderwijs zo onduidelijk
geworden dat een godsdienstleraar
maar besloot communist te wor
den? Wie heeft er gelijk. Eppo of
Piet? Of bestaat er iets anders,
opleiding tot dienst aan de ander
die het zo nodig heeft?
Zaandam
Rees Beernink
Chr. Geref. synode
Het bedroeft mij, dat de chr. geref.
synode overweegt maar enkele lie
deren van het Nieuwe Liedboek
voor gebruik in te voeren. Dit ge
tuigt van een ernstige kortzichtig
heid van de betrokken deputaten.
Kennelijk zijn deze niet verder ge
komen met de bestudering van het
Liedboek dan no. 114. Als ds. Vele-
ma. voorzitter van de synode, zich
aandient als bestuurslied van de
EO. laat hij dan onmiddellijk be
danken voor deze functie, want
zelfs de EO laat vele liederen zin
gen uit het Liedboek. Hoe men er
bij komt van het prachtige lied 25
vers 9 te schrappen, is mij een
raadsel. Waarom schrapt de synode
dan ook niet psalm 87?
Voorburg
A. A. de Jong
Prof. dr. M. A. Beek
gewerkt werd, als op een eiland
van Integuteit in het vloedgetij
van nationaal-socialisme.
Diepe indruk ook maakte op stu
denten de wijze waarop Beek over
Buber sprak. We waren bijna ver
baasd te zien hoe klein deze man
was toen we hem ontmoetten bij de
uitreiking van de Erasmusprijs, bij
welke gelegenheid Beek een rede
hield onder de titel 'Martin Buber
als bemiddelaar'. Het kon niet mis
sen dat in die rede het vertalen
grote aandacht kreeg. Ook Beek is
zijn hele leven een man van het
vertalen geweest. Een scriptie
moest beginnen met een berede
neerde vertaling van het bijbelge
deelte dat een student ter behande
ling had opgekregen. Beek pleegt er
op te wijzen dat daarin reeds de
exegetische beslissingen vallen. Met
kritische trouw gaf hij zijn beste
krachten aan de Nieuwe Vertaling
van het Nederlands Bijbelgenoot
schap. Vooral ook kritisch. In een
onlangs gehouden toespraak zei hij
over die Nieuwe Vertaling: 'Eerst
de langzaam op gang komende kri
tiek e«n zelfkritiek verspreidden wat
duisternis over het lichtvaardig op
timisme dat er een duurzame rem-
plagant voor de Statenvertaling aan
het Nederlandse volk was aangebo
den'. Hij wordt niet moe te bena
drukken dat iedere vertaling een
voorlopige is. In de door hem opge
richte Societas Hebraica Amstelo-
damensis staat het vertaalpro
bleem dan ook in het middelpunt
der belangstelling. Er blijft werk
aan de winkel 'en dat zal duren
totdat de Messias komt en de ver
taling overbodig is.
Liefde voor Israël
Toen in 'De Godsdiensten der we
reld' onder redaktie van prof. Van
der Leeuw' het hoofdstuk Judaïsme
geschreven moest worden, was Beek
daarvoor de aangewezen man- Niet
alleen zijn kennis van zaken maar
ook zijn diepe verbondenheid met
het Jodendom maakten hem tot
een indrukwekkende vertolker en
onverdachte pleitbezorger van het
volk van de Tenach en de staat
Israël. Vooral rondom die staat Is
raël laaien de hartstochten op.
Maar hoezeer ook emotioneel be
trokken bij de jonge staat, en hoe
zeer openlijk solidair, Beek laat
zich niet door emoties meeslepen,
noch zijn zicht door theologische
redeneringen vertroebelen. Je leest
in de laatste druk van zijn prachti
ge boek 'Israël, land. volk, cultuur'
het herschreven gedeelte over Is
raël en de Palestij nen, en je voelt
AMSTERDAM De christelijke ge
reformeerde synode is geëindig
zonder dat ze een oproep tot ver
ootmoediging en gebed heeft kun
nen doen tot de plaatselijke ge
meenten over de toenemende on
derlinge verwijdering.
Tot het doen van een dergelijke
oproep had de synode eerder beslo
ten. In besloten zitting vergaderde
de synode langdurig over een con
cept-boodschap. maar de verdeeld
heid bleek te groot. Met droegheid
constateerde de synode, de gewen
ste eenparigheid voor een dergelij
ke oproep ontbrak.
De interne verdeeldheid binnen de
christelijke gereformeerde kerken
heeft onder meer betrekking op de
beleving van de wedergeboorte en
STEENWIJK De christelijke ge
reformeerde legerpredikant E. van
Dalen is overgegaan naar de gere
formeerde kerken. Hij is in enkele
jaren de derde predikant, die deze
overstap gemaakt heeft, na ds J. B.
Kuhlemeier te Aalten in 1970
(thans te Vorden) en ds. R. Toor-
man te De Krim in 1972 (thans te
Nieuw-Weerdinge). Ds. Van Dalen
is 37 jaar. In 1965 werd hij predi
kant te Steenwijk.
UTRECHT —De kerkelijke hulpor
ganisaties hebben 75.000 gulden ge
reserveerd voor eerste hulp in Hon
duras. Experts van de wereldraad
van kerken bestuderen op het mo
ment hoe de hulp het best verleend
kan worden.
De kerken hebben samen met de
Wilde Ganzen inmiddels bijna vier
miljoen gulden binnengekregen
voor Bangladesj.
Kom over de brug
'Overal waar mensen wonen', de
film die gemaakt werd over werk
dat verricht werd na de tientallen
mlllioenen opleverende actie van
een paar jaar geleden, wordt nu
ook in Amsterdam West vertoond.
Dit gebeurt op vrijdagavond 4 okto
ber om 8 uur in de Augustanakerk.
gelegen aan de Erasmusgracht hoek
Egidiusstraat. Onder deskundige
leiding zal er na de vertoning een
gedachtenwisseling worden gehou
den over het werk van Kom over
de Brug. - De toegang tot deze
voorstelling is vrij.
hoe hier een intens meelevend
mens worstelt om een zuivet oor
deel.
Beek neemt afscheid van de theolo
gische faculteit, niet om te rusten,
maar om als gids van velen nog
enkele 'Travels in the World of the
Old Testament' zo heet de feest
bundel die hem werd aangeboden
te leiden. Aan reisgenoten zal
het hem niet ontbreken.
het persoonlijk geloof, d e wijze
waarop het verbond fungeert en de
beschouwing van de gemeente. Ook
is er een uit elkaar groeien ten
aanzien van de christelijke levens
stijl, de litrgische vormgeving en de
inrichting van het gemeentelijke
leven. De synode drong er bij de
classicale vergaderingen op aan.
deze zaak grote aandacht te geven.
Als roepende kerk voor de volgende
synode, in 1977. werd Hoogeveen
aangewezen.
ADVERTENTIE
Alistair MacLean
en het Wilde Westen
1873: in dc staat Nevada is een
troepentransporttrein op weg naar
Fort Humboldt. Maar zijn die
troepen wel voor aflossing bedoeld:
En hoe konden bij het vertrek uit
Reese City twee officieren zomaar
verdwijnen? In de trein bevindt zich
ook de bandiet John Deakin. Is hij
werkelijk zo'n gewetenloze schurk?
Wie deed de sein apparatuur
verdwijnen? En wie liet de wagons
met de manschappen in een ravijn
storten? De chaos is compleet als
Indianen de trein willen aanvallen...
Lees de verrassende ontknoping
in Alistair MacLeans Stoptrein
naar Fort Humboldt.
Voor 14,90 bij elke boekhandel.
'y-y.y.
Benoemd: De Zeeuwse Landbouw-
maatschappij heeft een nieuwe
voorzitter. Het is de 31-jarige ir D.
Luteyn. die per 1 januari de heer J.
Becu uit Groede opvolgt. Hij is
twee jaar lang voorzitter geweest.
Ir. D. Luteyn was de afgelopen
twee jaar secretaris van de ZLM.
Burgemeester De huidige burge
meester van Loon op Zand, de heer
L. M. J. van E.RP (56) is benoemd
tot burgemeester van Geldrop. De
heer Van Erp is r.k. en lid van de
KVP
DERTIG JAAR GELEDEN:
PUTTEN
't Is een stille zondag in het con
centratiekamp van Amersfoort. Ik
lig op de kopbarak van de zieken
barak in het verlengde van 'de
rozentuin'. Deze morgen heb ik een
geschreven preek laten circuleren
omdat ik niet in staat was op een
geheime plaats, een lege barak, de
kerkdienst te organiseren. Juist
kom ik terug van de latrine, in
Jaeger borstrok (omgekeerd gedra
gen. dus met de gladde kant op de
huid vanwege ongedierte) en dito
onderbroek die me echter twee keer
te wijd is zodat ik van de voorpan
den een grote knoop moet maken
om gekleed te blijven, als ik daar
m'n collega De Ruig, helemaal op
z'n zondags, in jacquet en gestreep
te broek, bij mijn bed zie zitten
Dat is 'm, zegt Van Egmond uit
Leiderdorp, op mij wijzende. We
schudden elkaar de hand. we ken
nen elkaar nog van de studenten
tijd. Hij vertelt me het drama van
Putten. Het gaat op dat moment
wat langs ons heen. misschien om
dat we met niets anders dan leed,
terreur en verdrukking te maken
hebben. Maar snel worden de hon
derden Puttenaren in de Kampge
meenschap opgenomen. Hoe lang
zullen ze blijven? Niemand die het
weet, niemand die hier ooit wat
weet. Ze blijven een week en er
wordt een week gehoopt, gebeden,
gesproken. De volgende zondag
breekt al weer aan. Ik ben zover
hersteld dat de kerkdienst door kan
gaan. Door de kerkse Puttenaren is
de geheime barak (hoe ze er onge
merkt allemaal gekomen zijn is me
nog een raadsel) boordevol. De
mannen van Putten zitten tot op
de tweede verdieping bedden. We
zingen fluisterend een psalm en ik
houd een korte preek, als ik me
goed herinner over de woorden van
Jezus: Gij zult het na dezen ver
staan. Aan het eind gaan mijn
handen omhoog en spreek ik een
zegen .uit. Een laatste zegen uit het
Vaderland, want kort daarop wor-
'den ze afgevoerd, zoals dat heet.
Onwetend blijven wij achter, tot
we na de oorlog horen dat het
inderdaad voor velen de laatste ze
gen was. Maar die velen vergezelde,
of liever: Hij vergezelde hen. wiens
Naam ik over hen mocht uitspreken
als een allerlaatste woord van hoop.
De kritische gemeente Citygroep-
Groningen is ter ziele. In de Infor
matie-brief voor Kritiese Groepen
en Gemeenten vertelt Co Oosterom
waarom
Een steeds weer doorzettende ten
dens deed zich voor, die ik 'demo
zijn van de stemming van de dan-
kratisme' wil noemen, als dat
woord bestaat: een idee dat ieder
zowat over alles moet kunnen mee
beslissen en ook een afhankelijk-
aanwezigen. Bij algemene vergade
ringen was de bezetting overwegend
die van de aktiegroepen, van men
sen die er tijd voor (over) hadden.
Ik vond het een steeds vermoeien-
Een steeds meer doorzettende ten
der en nauwelijks nog inspirerende
zaak om op deze wijze afhankelijk
te moeten zijn van de besluiten
van de toevallig dón aanwezigen,
bij vergaderingen van welke aard
ook: groot of klein, over program
mering van een komend half jaar.
over strukturen, als ook bij de
voorbereidingsgroepen van city
diensten.
Vonden de deelnemers daarvan
bijv. dat er geen tafeldienst moest
zijn, dan kwam die er ook niet.
geen bijbellezing of gebed, meeste
stemmen niet? dan werd het meest
al ook niet. De groep maakfe
bijna letterlijk de dienst uit. Als de
samenstelling van die groep eenzij
dig was dan kwam dat ook ln de
dienst tot uiting. Gevolg was dik
wijls dat velen zich afvroegen
welke lijn er in het geheel was. Als
pastor had je soms alleen nog ei
genheid in je toespraak, en dan
nog.tenzij je handig kon mani
puleren (niet altijd een vies woord)
langs de klippen van meeste stem
men gelden. Hiermee wil zeker niet
gezegd zijn dat er ook vorig jaar
niet een groot aantal heel aanspre
kende diensten zijn geweest. Er
kwamen ook diensten zonder pas
tor: 'dat moet ieder ook kunnen'.
Daar zit iets in. Van die diensten
werd ongetwijfeld veel werk ge
maakt. Maar velen misten hier de
meer uitdrukkelijke geloofstaal.
Vooral in het 1972-1973 groeide de
ontevredenheid bij velen, hoe ver
schillend van aard die ontevreden
heid ook was. Allerlei commissies
kwamen. De één met meer compe
tentie-behoefte dan de ander: over
nieuwe strukturen. over vergader
technieken. over evaluaties, analy
ses enz. Het kon niet uitblijven:
het praten was de dood voor het
doen, al werd er beslist nog veel
werk verzet in gespreks- en aktie
groepen en in het meer geruisloze
van allerlei pastorale kontakten. De
sfeer werd echter vrij gespannen,
de betrokkenheid nam af. Het is
m.i. voornamelijk het doodmakende
proces van de tot evangelie verhe
ven onzekerheidskuituur èn die van
het democratisme dat ons de nek
omdraaide
Vraat
Waameid en Eenheid wordt per 1
oktober weekblad en gaat verschij-
ne.i bij drukkerij Llbertas te
Utrecht, die ook Centraal Weekblad
uitgeeft. In het laatste nummer ou
de stijl zet dr. E. Masselink uiteen
welke vraag zijns inziens thans in
de gereformeerde kerken in het ge
ding is:
De humaniteit en de medemense
lijkheid, het anonieme christendom
en het verhorizontaliseerde rijk van
God willen voor wereld en mens
heid een heilvolle toekomst doen
aanbreken. Men wil zich daarbij
nog laten inspireren door de man
uit Nazareth: maar Jezus was kind
van zijn tijd en vandaag ligt het
lot van de wereld in onze handen,
aldus de z.g. nieuwe theologie. Al
leen wat die nieuwe toekomst
brengt, is waardevol, is Christelijk.
Maar dat maakt de mens ZELF uit,
volgens de nieuwe theologie. De
grote vraag is: 'WIE IS GOD?' WIE
mag Hij zijn? Het is de grote zonde
dat de mens uit ZICHZELF die
vraag wil beantwoorden. Daarom
zei Pascal: God is NIET de GOD
van de filosofen, maar de God van
Abraham. Izak en Jacob. ALLEEN
uit GODS WOORD is HIJ te ken
nen. Van de verloren zoon staat er:
hij dacht aan zijn vader en toen
kwam hij tot zichzelf. Zo alleen
komt de mens tot zijn identiteit:
Wie God zoekt, vindt OOK zichzelf.
Deze vraag: 'Wie is God. wie mag
Hij zijn?' is op de laatste synodes
niet beheersend geweest en dreigt
in ons kerkelijk leven zijn volstrekt
heid te verliezen. Daarom nemen
de kerkmensen gedoegen met syno
de-uitspraken die innerlijk tegen
strijdig zijn of.men heef-t voor
die uitspraken geen aandacht meer.
Leeg
Gebreken bejaardenflat worden verholpen
KATWIJK Er heerst aanmerkelijk minder onrust in het bejaardencomplex 'De Driehoek' dan
mocht worden aangenomen op grond van de geruchten en de ingezonden stukken in plaatselijke
kranten. Dat is de belangrijkste conclusie die getrokken kan worden uit de vergadering die dit
weekeinde gehouden is tussen de bejaarden en het bestuur van de woningbouwvereniging De Brit
tenburg, de eigenaresse van de bejaardenflat.
De vergadering was door de wo
ningbouwvereniging belegd om nu
eens te weten te komen wat er
leefde onder de bewoners van De
Driehoek. Er waren de laatste tijd
nogal wat berichten verschenen dat
de bejaarden ontevreden met hun
behuizing zouden zijn. En dat was
ook niet onaannemelijk omdat het
bejaardencomplex sinds de opening
in mei van dit jaar, herhaaldelijk
blijk heeft gegeven van de nodige
gebreken. Belangrijkste probleem
was wel dat een zg. standleiding
niet goed fungeerde, zodat meer
dan de helft van de 84 woningen
met wateroverlast kampte. De voor
zitter van De Brittenburg, wethou
der H. Haasnoot, vertelde dat dat
ongemak waarschijnlijk veroorzaakt
is door het feit dat een loodgieters-
bedrijf de verkeerde lijm heeft ge
bruikt. De woningbouwvereniging
hoopt dat de schade, die ongeveer
honderdduizend gulden bedraagt,
door de betrokken firma zal worden
gedekt.
Huismeester
De heer Haasnoot vroeg de bejaar
den om begrip voor deze situatie.
Aan de verbetering wordt overigens
al geruime tijd gewerkt. De reactie
van de bewoners van het bejaar
dencomplex was mild. Men gaf er
blijk van rekening te willen houden
met het feit dat de moeilijkheden
niet zomaar op te lossen zijn. Tij
dens de vergadering werd ook afge
rekend met de idee dat de bejaar
den van het complex graag een
huismeester zouden willen hebben.
Dat is de laatste tijd door plaatse
lijke aktlevoerders herhaaldelijk
beweerd. Het werd echter duidelijk
dat de bejaarden in overgrote
meerderheid niet achter een derge
lijke ontwikkeling stonden. Men
vond niet dat het aantrekken van
een huismeester de huurverhoging
van dertig gulden per maand waard
was
In het Algemeen Doopsgezind
Weekblad geeft mevrouw H. Boon
stra herinneringen uit haar jeugd
(omstreeks 1900):
Mijn grootvader was katholiek en
toen hij stierf, zou hij z'n mis
krijgen. Hij was arbeider. De vol
gende dag stierf een middenstander
en de dag daarop een rijke. De
rijke kreeg het eerst z'n dodenmis,
daarop de middenstander en ten
slotte kwam dan de vader van mijn
vader aan bod. Middenin alle
plechtigheid c.. alle fratsen, die bij
zo'n mis horen, deed vader de dek
sel open. De kist was leeg! Alle
poeha vond plaats om een lege kist
en er was hem daar niets van
verteld. Hij kreeg van die lege kist
zo'n opdonder, dat hij nooit meer
in die katholieke kerk geweest is.
Als kinderen zijn wij niet door de
katholieken gedoopt.
Meedoen
Het komt mij voor. dat wij het
interkerkelijk vredesberaad het
beste voor eenzijdigheid kunnen
bewaren door eenvoudig- mee te
doen. (Ds. S. Kooistra in het (con
fessionele) Hervormd Weekblad).
Als onze wereld over duizend jaar
nog werkelijkheid is in haar huidig
bestand en als er dan nog theologie
gestudeerd wordt, dan nog zullen er
dissertaties verschijnen over Karl
Barth en diens theologie, denk ik.
Een boude uitspraak die ik toch
zonder aarzelen doe. (Ds. J. T.
Wiersma in Woord en Dienst).
De filosofie van een wapenhande
laar:. Wij verkopen wapens, zoals
een ander aardappelen verkoopt. Of
de klant die wil koken, bakken of
als friet opdienen, daar bemoeien
we ons niet mee. (Lambert van
Gelder in De Bazuin).
Hoog en laag water
KATWIJK AAN ZEE Woensdag 2
oktober hoog water 3.33-15.51; laag
water 1151 uur.
NED. HERVORMDE KERK
Beroepen te Woerden: H. M. Cnos-:
sen te Amsterdam.
Aangenomen het beroep door de
classis Delft tot predikant buiten-
gew. werkzaamheden: D. H. Schol
ten tc Eindhovende benoeming
tot bijstand in het pastoraat te
Apeldoorn: mr. Q. Rovers, em. pred.
wonende te Epe.
Bedankt voor Oostelijk Flevoland,
wijkgem. Dronten: J. v.d. Berg te
Eikerzee: voor Amersfoort: J. C.
Schuurman te Putten.
Intrede 4 okl. te Sirjansland bij - j
stand i.h. past.): W. L. Tukker, em.
van Groot-Ammers.
GEREF. KERKEN
Aangenomen naar Arapoti ("Braz.j:
H. Procee te Wieringen; naar f
senheim: D. van Santen te Ren-
kum.
Geëmeriteerd: A. Vellema te Assen
'om gezondh. redenen): D. C. Tie-
mens. geest. verz. tehuizen voor be
jaarden en chron. zieken in cl.
Apeldoorn
GEREF KERKEN (VRI.IGEM.)
Beroepen te Opende-Surhuister-
veen: J Luiten, kand. te Gronin
gen.
GEREF. IvERKEN (VRIJGEM. BV)
Bedankt voor Langerak: C. Bakker
te Enschede-zuid.
CHR. GEREF. KERKEN
Bedankt voor Dordrecht-C: P. van
Zonneveld te Leerdam.
GEREF. GEMEENTEN
Bedankt voor Benthuizen: J. van
Haaren te Amersfoort: voor Zeist:
K. de Geer te Den Haag-C: voor
Nieuwerk^rk (Zld): L. Kieboom te
Sheboygan (USA).
Alg. doopsgez. socieiteit
Beroepen door streekgem. Fries
land-West (met standpl. Frane-
ker): mevr. G. van Zetten te St.
Anna Parochie, die dit beroep heeft
aangenomen.
Bertus Aafjes. Een voetreis naar
Rome. Meulenhoff Amsterdam 1974.
110 blz. 25,-
Op 31 maart 1936 begon Bertus
Aafjes, die zojuist zijn studie op het
Groot-Seminarie te Warmond voor
tijdig beëindigd had, fietsend aan
zijn pelgrimstocht naar Rome.
Toen bleek dat hij in Basel moest
betalen om zijn fiets over de grens
te krijgen, ging hij te voet verder.
Precies op de dag van zijn 22ste
verjaardag, 12 mei 1936, kwam hij
ln Rome aan. In de hongerwinter
1944-45 schreef hij zijn beroemde
en beruchte Een voetreis naar Ro
me. Ter gelegenheid van zijn zes
tigste verjaardag is de berijmde
vertelling opnieuw (als elfde druk)
en fraai uitgegeven met illustraties
van Michaël Berkheimer en met
een terugblik door Michel van der
Plas, die bijzonderheden over de
historische achtergrond van de Ro
me-reis mededeelt, dankzij ook de
herinnering van Aafjes zelf.
Bert Schierbeek. De andere namen.
De Bezige Bij Amsterdam 1974. Bij
reeks. 208 blz. 5.50. (Eerste druk
1952).
