TUINMAN/
HOVE'IR
verborgen
kleinood in
Roemeense
Karpaten
Volksrepubliek koestert
haar kunstschatten
'BL0EMENDAAL'
door Jan Roelfs
Wedijver
Stephan met sleutel
lift
Honderd
handschriften
Burchtsteden
Contact met Arnhem
Goedkoopte-eiland
Toerisme groeit
TROUW /KWARTET ZATERDAG 8 JUNI 1974
K8
SIBIEL:
Iedere vroege morgen is er uit de
dorpen de uittocht van mensen, die
deelnemen aan de technisch-economi-
sche produktieslag van deze volksre
publiek. In Sibiel is dat niet anders.
Dagelijks wacht na de voettocht de
autobus en overdag schijnen de dor
pen een verstilde gemeenschap, met
niet zelden het beeld van brokkelige,
verweerde, maar vooral historische
openluchtmusea. Uiterlijk heeft de
nieuwe tijd de Roemeense dorpen nog
nauwelijks beroerd. Vele decors heb
ben er evoluties en revoluties over
leefd. Wie de moeite heeft genomen
zich enigermate in de roerige geschie
denis van dit in vele opzichten fasci
nerende Balkanland te verdiepen, kan
zich voorstellen, dat de historie van
Romania verbonden was met het veel
vuldig weerkerende geweld van de
Turken, eeuwenlang de belagers van
het Roemeense volk. De bastion-ker
ken maar dat is een ander hoofd
stuk vormen daarvan een sprekend
bewijs.
Sibiel spreek uit Sibi-ël ligt
verscholen op één van de berghellin
gen van de Karpaten, sinds een tien
tal jaren de toeristische tegenhanger
van de Zwarte Zeekust der Roemenen.
In dit opzicht zijn er twee grote
toeristische trekpleisters in Roemenië.
Veel schapen links en weg van de
slinger, die tenslotte het dorpje als
uit het niet doet oprijzen. Waarom
dit verhaal over Sibiel in Transsylva-
nië, het voormalige Zevenburgen? De
nederzetting, waar kippen in de mod-
speurwerk ontdekte ik enkele kinde
ren, die het bezoek nieuwsgierig opna
men. Mijn tolk, Marina, lerares En
gels aan een middelbare school in
Boekarest zij was nog nimmer in
een Engels-sprekend land geweest
stuurde een jongen, Stephan, erop
uit om de kosteres van de kleine, op
een terp staande, Griekse-Orthodoxe
kerk te gaan zoeken. Stephan kwam
met de sleutel, weinige minuten later
verscheen de kosteres, met kinderen
in haar kielzog. Nu is iedere dorps
kerk, van welke religie dan ook, ook
die van de Lutherse kerk, een waar
droombeeld van historie, zij het dat
de protestantse kerken uiteraard van
een minder uitbundig interieur van
schittering zilver en goud zijn
voorzien. Ik laat de fresco's, de hand-
geweven wandtapijten, de schilder
stukken, de herdersstaven en wat dies
meer zij onbesproken. Maar niet de
wijze, waarop men de dorpsvlijt van
generaties bewaart.
Marina bewerkstelligde, dat de koste
res een werkmanskistje te voorschijn
haalde, een soort verweerde doos: vol
met beschilderde plankjes: ikonen! Ze
werden stuk voor stuk uit het kistje
gehaald, waar ze gescheiden door rafe
lige velletjes krantepapier waren op
geborgen. Stuk voor stuk werden ze
uitgestald; voedsel voor ikonografen!
Een dergelijke presentatie is teke
nend. Als je de voorbeelden bekijkt,
de voorstellingen van een mengeling
van religieuze mystiek, de creativiteit
van vermoedelijk ongeletterden, de
der van de dorpsstraat rondscharre
len, is één van die vele ongedachte
schatkamers, waaraan dit land zo rijk
Er is sprake van een merkwaardige
wedijver. Roemenië, een Oostblok
land. met vele kenmerken van dien,
heeft de industrialisatie hoog in de
rode vaan geschreven. Ik zag een
voorbeeld er twee keer het avond-
télevisiejournaal, waarin telkens veel
aandacht werd besteed aan de produk
tieslag, aan industrie en industrialisa
tie, aan het proces dat het eeuwenou
de agrarische beeld met kracht heeft
doorbroken. Daarnaast, zo niet op de
derde dan wel vierde plaats, is er in
de loop van de kwart eeuw van het
bestaan van Roemenie als volksrepu
bliek de bewuste herontdekking gaan
de van het naar westerse begrip
pen omvangrijke cultuurbezit, dat
vooral lokaal, tot in de gehuchten toe,
aanwezig is. Het cultiveren, restaure
ren en propageren van wat mensen en
tijd hebben achtergelaten, wordt in
Boekarest als een opgave en een uit
daging gezien. Wat zeer verspreid en
niet zelden versluierd aanwezig was
men denke inzonderheid aan het
handwerk der plattelanders wordt,
bij wijze van spreken, meer en meer
van onder het stof der eeuwen te
voorschijn gehaald.
Het is een streven, dat niet alleen de
eigenwaarde van volk en natie voedt,
maar dat als even zovele verlokkende,
kleurrijke vensters dient voor de
w-eemdeling. Daarom valt er in Roeme
nië een wedijver te constateren op
het gebied van de 'culturele open
heid'. Wat de vreemdeling, de toerist
betreft, is dit alles bewust ingebouwd
in de strategie, die te maken heeft
met de toverstaf van het toerisme,
waarvan bijvoorbeeld Italië, Spanje en
Griekenland zich al enkele decennia
bedienen. Zo er sprake is van een
verlegging van de toeristenstromen,
althans een zekere aftakking van zuid
naar oost in ons oude werelddeel, wil
Roemenië daarin delen door in toene
mende mate aandacht te vestigen op
z'n historische schoonheid, die een
wonder op zich bij alle invasies
van vijandige volkeren grotendeels be
houden is gebleven.
Sibiel, op 23 kilometer afstand van het
oude Hermannstadt. het huidige Sibiu,
gelegen op een afstand van een
kleine tweehonderd kilometer van de
hoofdstad, is een schoolvoorbeeld van
zo'n schatkamer van onder meer boe-
renhuisvlijt uit tijden, waarin de be
volking op lange winteravonden bij
ojielamp en kaarslicht met onvoorstel
baar monnikenwerk dp religieuze
kunst beoefende.
Cp die winderige namiddag leek Si
biel volkomen verlaten. Na enig
De flauw klimmende weg, meer een breed looppad,
naar het boerendorp Sibiel, is bijna middeleeuws.
Mannen en vrouwen gaan in de ochtend en de na
middag te voet over de vijf kilometer lange land
weg, die aan de voet van de heuvel uitmondt op een
provinciale verbinding in de richting van Sibiu.
Roemenië is al lang niet meer een land van over
wegend boeren, die er eeuwenlang in sterke beslo
tenheid in de laagvlakten of op berghellingen rond
om de kerk een hard leven hebben geleefd.
De Zivarte - Lutherse - kerk van Brasov.
fantasie van geslachten, die sinds de
veertiende eeuw de kleine gemeen
schap van ongeveer tweehonderd zie
len in dit verborgen dorp vormden,
dan is dit verbazingwekkend. Het kos
tersdochtertje Anastasia schikte later
de papieren tussen de plankjes, die
verweerd en afgebrokkeld het geschil
ferde schilderswerk tonen. Alles weer
in het kistje, dat op een plank werd
weggezet.
Ik vernam, dat bewoners van Sibiel in
1963, toen het culturele offensief in
Roemenië een aanvang nam, gehoor
gaven aan de oproep van hun dorps
priester om ikonen ook glasiko-
nen en ander kunstbezit naar de
kerk te brengen, omdat Sibiel tot
nationaal monument was verklaard.
Er ontstond aldus een schatkamer,
vooral ook op het gebied van de
etnografie (volkenkunde). Voor een
onooglijk dorp als Sibiel, dat alleen
maar op detailkaarten voorkomt, is
het bezit aan glasikonen sinds 1965
gegroeid van acht tot liefst 350, het
aantal houtikonen bedraagt zestig
stuks.
Anastasia trok een la van een pronk-
tafeltje open en haalde er met een
achteloos gebaar een boek uit. Een
handgeschreven document. De ouder
dom? De conservatrice van het minis
terie voor cultuur en geschiedenis,
die iedere dag een uur loopt naar de
bushalte en naar het dorp, en die ik
later sprak, dacht: drie eeuwen min
stens. Sibiel. een vlek op een Karpa
tenhelling, heeft honderd van deze
handschriften. Het verrassende is, dat
ze er voor het grijpen liggen, aan
vitrines is men nog niet toe. Het
ordenen en inventariseren van een
dergelijke schatkamer verkeert nog in
de beginfase. In 1970 begon men, in
een bijgebouw van het kerkje, een
museum in te richten. Kerk en staat
in dit geval het orthodoxe patriar
chaat delen de kosten. Die ikonen
en die handschriften leken mij, tij
dens het onvermijdelijk vluchtige be
zoek, splinters van een geheel. Bij
confrontaties in elke kerk van Roe
menië ook, krijg je het gevoel, dat je
nog veel minder dan de helft is
aangezegd.
Wie het oude Zevenburgen land
schappelijk bijzonder mooi door
kruist, moet eens acht slaan op Sibiel,
een schrijn vol Moldavische kunst
schatten van de naamlozen, die rusten
onder de witte kruizen van het dorps-
kerkhofje. Alleen al voor dit facet
van Roemenië zou een tocht van 1700
km de afstand van de Nederlandse
naar de Roemeense grens de moei
te lonen.
'Bescherm u goed' dat is immer
de leus geweest van de Roemenen,
vanwege de roof- en veroveringstoch
ten van anderen, eeuw in eeuw uit.
Men bemerkt dat bij rondwandelingen
in de Karpatensteden als Brasov en
Sibiu. Plaatsen met beduidend meer
historisch karakter dan 's lands hoofd
stad, waar grote boulevards een ruim
tewerking veroorzaken, waar tuinste
den (flats) zijn verrezen en waar de
oude geschiedenis minder zichtbaar
leeft, dan in de genoemde Zevenburg-
se provincieplaatsen.
'U kunt binnenkomen, maar dan moet
u wel de dienst bijwonen', zei een
jongeman in het Duits, toen ik mij
bij de beroemde Zwarte Kerk van
Brasov vervoegde, de Evangelisch Lu
therse kerk. De dienst was er tien
minuten tevoren begonnen. De twee
predikanten van de gemeente gingen
er tezamen voor. Een godsdienstoefe
ning met veel oudere mensen (vrou
wen) in het monumentale gebouw,
met prachtige wandschilderingen in
het schemerduister en kostbare drape
rieën. De orde van dienst verschilde
weinig van die in onze vaderlandse
Lutherse kerken. Men zong wat
slepend bekende kerkliederen. Bij
alle soberheid, die de dienst van een
uur pretendeerde, is dit gebouw
als bijna alle Roemeense kerken
een museum tevens tegelijkertijd. De
gotische kerk stamt uit de veer
tiende eeuw.
Een uur later was ik in de slotburcht
Bran, die heeft dienst gedaan als
sleutelpost in een vallei, die onder
deel was van de karavaanweg van oost
naar west. Een tolhuis én een waarne
mingspost, ook een vorstelijke resi
dentie van weleer. Een verrassende
bouwkundige miniatuur, waar men
viltpantoffels krijgt aangereikt opdat
een voorzichtige rondgang gewaar
borgd worde. Bran beheerst een dal,
dat karavanen, op weg naar Wenen,
heeft zien komen en gaan. (In Boeka
rest is een karavanserail omgebouwd
tot hotel-restaurant: Hanul Manuc.
Men moet niet verzuimen dit te be
zoeken: een belevenis!)
Brasov, met zijn moderne, schilder
achtige wintersportcentrum, hoog in
de Karpaten, is in dit opzicht een
twee-eenheid in de toeristische sector.
Sibiu, de zusterstad uit de twaalfde
eeuw, is historisch aantrekkelijker,
meer geconserveerd. Het Bruckentha-
ler-museum aan het Marktplein heeft
allure. Zoals bij ons, ten aanzien van
het rijksmuseum in Amsterdam, ko
men er busladingen met Roemenen,
vooral scholieren.
Cornel Iremie, de meer dan enthousi
aste directeur van genoemd museum,
hield voor mij in zijn werkkamer een
privé-voordracht over volkskunst en
verzocht de groeten over te brengen
aan zijn Nederlandse collega, prof.
Bernard Kempers. Hij behoort tot die
Roemenen, die vrijelijk museale con-
gresse.. 'all over the world' bezoeken
en bleek gefascineerd door ons open
luchtmuseum in Arnhem.
Sibiu heeft dan geen wintersportpara-
dijs, maar wel op tien minuten af
stand een groot folkloristisch-sociolo-
gisch natuurpark, een reservaat waar
in handwerk, woon- en werkwijze, van
de visserij in de Donaudelta tot het
herdersbedrijf aanschouwelijk zijn
uitgebeeld. Het heet en dat is
vermoedelijk de Roemeense sfeer van
vandaag Technisch nationaal park.
Een gigantisch openluchtmuseum, dat
kan wedijveren met een soortgelijke
presentatie in Boekarest, met streek-
paviljoens, waar men destijds Nixon
heen bracht, tijdens zijn vriendschaps-
bezoek.
Wie echter de kunstzin van dit Bal
kanland, met z'n onmiskenbare Russi
sche invloeden, toen en nu, enigerma
te wil doorgronden, moet zich steeds
voor ogen houden, dat menige oud
heidkamer in een dorp, waar de stra
ten om plaveisel schreeuwen, is uitge
groeid tot een pronkjuweel \'an een
museumpje. Dan heb ik het nog niet
gehad over de kloosters, de klooster
kerken, de romantiek van het Roe
meense Neckardal, en de rivier de Od,
afwisselend, majestueus en lieflijk,
goed voor een romantische dagtour
vanuit Boekarest.
Tenslotte nog een greep déze
bezienswaardigheid: de Episcopale
kerk van Curtea de Arges op de route
SibiuBoekarest, niet ver van de stad
Pitesu. De afbeelding van dit monu
ment, waar dagelijks gelovigen kaar
sen komen branden, toont de stijl: in
de sfeer van een kopie van de Aya
Is Roemenië een aantrekkelijk vakan
tieland? Wie materialistisch denkt,
vindt er een prijspeil, dat min of
meer vergelijkbaar is met de periode,
toen Spanje begon aan de ontwikke
ling van zijn zonnekusten en Oosten
rijk nog de faam had een der verdwij
nende goedkoopte-eilanden van Euro
pa te zijn. Misschien zijn twee voor-
Sofia.
beelden illustratief: ik kocht op een
markt een kilo schapenkaas en die
is peperduur in ons land voor
ongeveer vijf gulden en een langspeel
plaat voor dezelfde prijs. Men eet er
in een eerste klas restaurant (twee
personen) voor om en nabij de twin
tig gulden. Het is een land met volop
ruimte, zeker voor kampeerders, men
zit er bijna nooit in verkeersopstop
pingen, het gemotoriseerd verkeer is
er weldadig gering, zeker in de pro
vincie. Men hoeft op de parkeerterrei
nen niet naar aanvaardbare vierkante
meters te speuren en men kan 's a-
vonds de weliswaar georganiseerde
folklore, volksdansen bij het genot
van goede en goedkope Roemeense
wijn beleven. Met inbegrip van een
weelde aan klederdrachten, die jon
gens en meisjes wervelend tonen. Wie
dan een servet in de handen wordt
gedrukt, aarzele niet voor een Roe
meense schone neer te knielen op dat
servet, zij haast zich dan hetzelfde te
doen, een ceremonie, die met wang
kussen wordt bezegeld. Roemenië wil
volop meedoen in de vaart der
toeristische volkeren. Als vluchti
ge bezoeker, die uiteraard alleen de
buitenkant ervaart, is het politieke
klimaat niet weg te denken. Men is
nu eenmaal in een Oostblokland,
maar men geniet er alle vrijheid, zij
het dan dat men bij vertrek en aan
komst wat scherp wordt bekeken.
Geld meenemen in dollars verdient
aanbeveling.
In 1973 waren er in Roemenië drie
miljoen toeristen. Voor de oorlog wa
ren er 5000 toeristenbedden, ten dele
voor hen die de kuuroorden- de
baden zijn er wat de sauna voer
Finland is bezochten. Men streeft
naar een uitbouw in de hotellerie van
175.000 bedden. De service is de
grootste kopzorg van de Roemeense
regering. Terwijl in de westerse lan
den dienstbetoon in de hotelsector op
de terugtocht lijkt, moet men in dit
Balkanland nog naar het hoogtepunt
toe.
In West-Europa is de belangstelling
voor het land, dat de Romaanse legi
oenen (Roma - Romania - Roemenië)
als kraamheren had en Frankrijk lan
ge tijd als culturele pleegvader, snel
groeiende. Ruim 600.000 toeristen uit
Westeuropese landen trokken vorig
jaar, hetzij naar de Karpaten, dan wel
naar de Zwarte Zeekust. Roemenië
heeft in dertig landen een toeristische
vestiging. Voor Nederland is het in
formatiecentrum: Nationaal Roemeens
Verkeersbureau, Kleine Gartmanplant-
soen 17-19 Amsterdam. Telefoon 020-
239044 of 233489. (Bij het Leidse-
plein).
Roemenië: 20 miljoen inwoners.
De laatste volkstelling (1966) heeft
uitgewezen, dat de bevolking voor
ruim 87 procent uit Roemenen bestaat
en het overige deel uit overwegend
Hongaren en Duitsers. Dit Zuidoost-
europese land. met een oppervlakte
van ruim 237.000 vierkante kilometer
strekt zich in het noorden uit aan
beide zijden van de Karpaten, een
middelhoge bergketen, in het zuiden
van het Donaubekken tot aan de
Zwarte Zee. De Roemeense luchtvaart
maatschappij Tarom vliegt in twee en
een half uur rechtstreeks van Schip
hol naar dc luchthaven van Boeka
rest. Roemenië beschouwt zich als één
van de tien grootste vakantielanden
van de wereld.
Zaterdag 15 juni 1974 is het 25 jaar geleden dat onze
Ouders en Grootouders
N. J. Dol
en
M. Dol-Houwaart
in het huwelijk zijn getreden.
Marjo en Claud
Marga en Joop
Ton
Petra
Edwin en Majanka
Receptie op zaterdag 15 juni van 16.30-18.30 u. in Hotel
„Het Witte Huis", Oegstgeest.
„Wie God zoekt, vindt het leven".
P. Verhoef
vervroegd gepensioneerd
Hoofdinspecteur van politie,
en
H. Verhoef-van der Stoep
zijn door Gods goedheid op maandag 10 juni 1974 vijf
en dertig jaar getrouwd.
We zijn die dag met de gehele familie bij elkaar en
houden van 7 tot 8 uur receptie voor vrienden en
bekenden in het Palace Hotel te Noordwijk.
Hun dankbare kinderen en kleinkinderen.
IN PLAATS VAN KAARTEN
Op 11 juni 1974 hopen onze Ouders en Grootouders
H. W. Muhl&taff
en
C. M. J. Mulilstaff-van Loo
de dag te herdenken, dat zij 11 juni 1919 in het huwelijk
traden.
Het 55-jarige huwelijksfeest zal gevierd worden op zater
dag 15 juni 1974.
Hun kinderen en kleinkinderen.
Leiden, Kersenstraat 23.
Receptie: zaterdag 15 juni 1974 van 17.3019.00 uur in
Café-Ren 't Karrewiel, Steenstraat 55, Leiden.
Psalm 116: 12 onber.
Op 20 juni hopen onze geliefde Ouders en Grootouders
L. van der Toorn
en
L. Pronk
de dag te herdenken dat zij 40 jaar geleden in het
huwelijk traden.
Hun dankbare kinderen en kleinkinderen:
Leo en Jopie, Laura, Leo, Marcel, Caterina
Wout en Dikkie, Ronny, Freddy
Coby en Jan
Gerda en Piet, Pieter, Leny
Leen en Eefje, Evelyntje, Leendert, Dennis
Nora en Martin, Leunardia.
Scheveningen, 8 juni 1974.
Wesfcduinweg 122d.
ALGEMENE KENNISGEVING
Tot onze diepe droefheid geven wij u kennis dat
door een noodlottig ongeval van ons is heenge
gaan mijn lieve Man, onze zorgzame Pappa,
Schoonzoon, Broer, Zwager en Oom
Gerrit Aalbregt
echtgenoot van Florida Ottolina Roza
op de leeftijd van 43 jaai.
F. D. Aalbregt-Roza
Marco
Cora
en verdere familie.
Ilcek van Holland, 6 juni 1974.
Van Ilpcndamstraat 23.
De begrafenis zal op een nader te bepalen datum
plaatsvinden.
De lieflijkheid van den Here, onze God,
zij over ons, en bevestig Gij het werk
onzer handen over ons, ja, het werk
onzer handen, bevestig dat.
Ps. 9017.
God heeft voor ons onverwacht tot Zich geroepen,
mijn lieve Man en onze zorgzame Vader en
Grootvader, Broer, Zwager en Oom
Abraham van Vliet
Hij werd 76 jaar oud.
J. van Vliet-Smink
Kinderen,
kleinkinderen en
verdere familie.
Alphen aan den Rijn, 6 juni 1974,
Van Brakelstraat 48.
Aan huis geen bezoek.
De overledene ligt opgebaard in de rouwkamer
naast wijkgebouw „Bethel"', Jan Nieuwenhuijzen-
straat 1 te Alphen aan den Rijn, alwaar gelegen
heid is tot condoleren maandag van 6.45 tot 7.45
uur 's avonds.
Er zal D.V. een rouwdienst worden gehouden
dinsdag 11 juni in de Salvatori Kerk, welke aan
vangt om 12.45 uur, waarna de teraardebestelling
zal plaats vinden op de Oosterbegraafplaats te
Alphen aan den Rijn.
Aankomst aan de aula 2.00 n.m.
ENIGE KENNISGEVING
Zijn plek is leeg,
zijn stem is stil,
wij zwijgen Heer,
het is Uw Wil.
In Heerlijkheid opgenomen mijn innig geliefde
Man en onze zorgvolle Vader, Schoonvader en
Opa
Sietse Dirk Sietses
op de leeftijd van 63 jaar.
Zijn lievelingsvers was:
„Ga niet alleen door 't leven".
Enkhuizen:
Leusden:
Baarn:
Enkhuizen:
Mevr. J. Sietses-Groot
F. Sietses
W. Sietses-van den Tooren
Mar ja
Janine
M. Sietses
W. Sietses
E. Sietses-Vis
Paul
Amsterdam: C. Faber-Sietses
G. Faber
Enkhuizen, 6 juni 1974,
Noorderboerenvaart 61.
Naar de wens van de overledene zal de begrafe
nis in stilte plaatsvinden.
Geen bezoek Geen bloemen.
Op Zijn tijd, maar voor ons onverwacht, heeft
de Here tot Zich genomen onze lieve Vrouw,
Moeder en Oma, Zuster, Schoonzuster en Tante
Jacoba Hagens-van der Sluijs
op de leeftijd van 70 jaar.
Psalm 23.
P. Hagens
A. Hagens
A. A. Vos-Hagens
M. J. Vos
Erika en Maurits
J. Hagens
C. Jansen-Hagens
E. Jansen
Evert en Caroline
B. Hagens
J. M. A. Hagens-Wijte
Roland en Peter
P. G. A. Hagens
J. Hagens-Rietveld
Pieter
en verdere familie
Rotterdam, 6 juni 1974,
Madernastraat 146.
Geen bloemen.
Gelegenheid tot condoleren in de Immanuelkerk,
Berlagestraat 96 op zaterdag a.s. van 19.30-20.00
uur en na afloop van de teraardebestelling in de
kapel op de begraafplaats.
De rouwdienst zal gehouden worden in de Im-
nuelkerk op maandag 10 juni a.s. om 14.00 uur,
waarna de teraardebestelling zal plaatsvinden op
de Ned. Herv. begraafplaats „Oud-Kralingen",
Kralingseweg 334 omstreeks 15.00 uur.
Rotterdams© Begrafenis Onderneming I
W.H. J.van den TOORN b.v.
Rouwkamer "SILENTIUM"
Sinds 1867
Mathenesserlaan486
Rotterdam
Telefoon (010) 233317 I
Goed nieuws voor mensen met aambeien.
Er bestaat een middel
dat aambeien doet
wegschrompelen
Pijn Kalmeert. Jeuk stopt. Zwelling verdwijnt.
De wetenschap kent tegen
woordig een middel dat da bij
zondere eigenschap heeft aam
beien te doen 'wegdrogen'. De
pijn stopt. De zwelling ver
dwijnt. Dit middel heet Sperti
Preparation H*
Met Sperti PreparatlonHver-
schrompelen ook hardnekkig®
aambeien.
Sperti Preparation H is mild
en ontsmettend. Voor direkte,
snelle, «afdoende behandeling
van aambeien is er maar één
middel: Sperti PreparationH
zalf en zetpillen-«Handelsmerk
Zo ik niet had geloofd, dat in dit leven
mijn ziel Gods gunst en hulp genieten zou;
Mijn God, waar was mijn hoop, mijn moed ge
bleven?
Ik was vergaan in al mijn smart en rouw.
Wacht op de Heer, godvruchte schaar, houd moed
Hij is getrouw, de bron van alle goed;
Zo daalt Zijn kracht op u in zwakheid neer;
Wacht dan, ja wacht; verlaat u op de Heer.
Psalm 27: 7
Heden heeft de Heere geheel onverwacht van ons
genomen mijn innig geliefde Man, onze lieve,
zorgzame Vader, Schoonvader, Grootvader, Broer,
Zwager en Oom
Zacbarias de Jong
op de leeftijd van 78 jaar.
Mede namens verdere familie:
M. de Jong-de Keijzer
M. de Jong
K. de Ruijter-de Jong
A. C. J. de Ruijter
Wim
A. C. de Jong
Scheveningen, 7 juni 1974
Westduinweg 86
Gelegenheid tot condoleren
zaterdag 8 juni van 2-4 en van 7-9 uur.
Geen bloemen
De teraardebestelling zal plaatshebben D.V. dins
dag 11 juni om 1 uur op de Algemene Begraaf
plaats aan de Kerkhoflaan. Vertrek van huis om
12.30 uur.
Prol Christelijk Psych. Ziekenhuis
Den Haag - Loosduinen
Voor onze tuin- en plantsoenendienst zoeken wij een
Naast een praktische ervaring, waarbij wij o.a. den
ken aan het hanteren van mechanische gereedschap
pen, het snoeien van heesters e.d., stellen wij het be
zit van of studie voor een hoveniersdiploma op prijs.
Uw schriftelijke sollicitatie kunt U zenden aan het
Hoofd Personeelszaken, Monsterseweg 93, Den Haag-
Loosduinen. Telefonisch kunt U inlichtingen vragen
onder no. 070 - 687270 toestel 140.
