Vat bewoners van 'Antoniushove' naar
brengen wordt
lirect - en goed -
lehandeld
Pop og
de plaat
Wadlopen
begonnen
Bejaarden beslissen
self over gang van
zaken in hun tehuis
iekwart eeuw
tlokken bezoeken
in vreemdelingen'
Schiermonnikoger VVV gaf 25 gulden
teneinde mms Hendrik te vermaken
Wisselend
succes van
Melcher
/KMWTET ZAiTEKDAG 25 MEI 1974
BBSiNENlLAiND
T17/K15
Heel vaak komt in de besprekingen Een deel van de werkgroep Samenspraak in het bejaardentehuis Antoniushove in Bussum.
het leefklimaat in het tehuis aan de
orde. 'Kijk, dit tehuis staat er nu
zeven jaar. De meeste bejaarden, die
er toen in zijn gekomen, worden nu
uiteraard oud en krijgen vaak behoef
te aan intensieve verzorging. Nu is
het zo, dat de aanwezigheid van be-
jaarden, die eigenlijk chronische ver- 0pVang6n
zorging behoeven en die niets meer
alleen kunnen, een bepaald stempel
op een tehuis drukt. De sfeer wordt
er wat somberder door, zal ik het
maar noemen. Wij praten er met
omdat ze geestelijk of lichamelijk niet
meer zo zijn, dat ze zichzelf kunnen
helpen. Dit zijn moeilijke punten
waarover we vaak praten', vertelt een
van de bejaarde commissie-leden.
Ook wordt nogal vaak gepraat over
het opvangen van de nieuwe bewo
ners. 'Het is heel belangrijk, dat de
mensen goed opgevangen worden,
elkaar over hoe zwaar die verzorgings
behoeftigheid kan en mag zijn in een
tehuis. Aan de ene kant staat de vaste
overtuiging, dat je niemand op zijn
oude dag nog weer eens naar een
ander tehuis, in dit geval meestal een
verpleegtehuis, moet sturen, aan de
andere kant staat de sfeer in het
tehuis, die soms te lijden kan hebben
onder een groot aantal mensen, die
zeer intensieve verzorging hebben,
want het is heus niet zo gemakkelijk
in een bejaardentehuis te gaan', ver
telt een vrouwelijk lid van de com
missie, die nu zeven jaar in Antonius-
hoeve zit. 'Ik zelf kwam hier toen ik
72 was, eigenlijk nog veel te jong en
veel te goed om in een bejaardente
huis te gaan. Maar ja, het tehuis werd
toen geopend, ze hadden geen bewo
ners genoeg en toen vroegen ze mij of
ik er ook wilde komen wonen, want
ik stond tenslotte op de lijst. Ik heb
toen besloten om het te doen, maar
achteraf gezien had ik dat toen beter
nog niet kunnen doen. Ik heb er vaak BlJSta 110
spijt van gehad en nog. Niet dat ik
het hier niet naar mijn zin heb, het
is een erg fijn tehuis, maar ik zou
graag zelfstandig zijn en mijn eigen
huisje hebben. Wanneer ik nu nog
een eigen flatje zou kunnen krijgen,
zou ik en ik ben toch 79 er zo
gaan wonen'.
deze verhalen tekenen de noodzaak
van een goede opvang
Niet overhaast
Een ander lid van de commissie zij
is nu 77 en was 72 toen ze in
Antoniushoeve kwam, waarschuwt ook
tegen het overhaast in een bejaarden
tehuis gaan. 'Eigenlijk was ik ook nog
te jong en te goed om uit mijn eigen
huis te gaan, maar mijn man overleed
plotseling. Ik was volkomen van de
kaart en zei overal 'ja' op. Toen ik
weer bij mijn positieven kwam, had
ik er spijt van, dat ik mezelf voor het
bejaardentehuis had gemeld. Nu zou
ik trouwens niet meer terug willen,
echt niet, maar toen wel'.
Hoe belangrijk een goede opvang is,
bewijst ook het geval van de 71-jarige
mevrouw, die toen ze 64 jaar was, al
samen met haar oudere zuster een
flat betrok, die bij het tehuis behoort.
'Zelf was ik eigenlijk nog veel te jong
voor een bejaardentehuis, maar mijn
zuster, met wie ik altijd had samenge
woond was er echt aan toe. De over
gang was vreselijk, ik heb heel wat
afgehuild. Eigenlijk ben ik pas de
laatste jaren echt gewend hier*. Al
De financiën vormen ook vaak een
punt van gesprek van de commissie.
Niet de eigen financiën, want die zijn
allemaal geregeld. Alle acht bejaarde
commissieleden zitten in het huis
'van de bijstand', zoals dat heet.
De algemene bijstandswet betaalt hun
verblijf in het tehuis. In ruil daar
voor geven de bejaarden hun AOW
en pensioentje, voor zover ze dat
hebben, volledig af en krijgen een
maandelijks zakgeld van 115 gulden
per maand.
Wanneer er over geld gepraat wordt,
dan is dat meestal het geld van het
tehuis, het budget, dat voor bepaalde
doeleinden aanwezig is. Uiteraard is
het grootste deel van het geld nodig
voor de verzorging en voeding van de
bejaarden, maar het geld, dat over
blijft voor andere zaken wordt in
nauw overleg zo goed mogelijk be
steed.
Al met al: de bewoners van Antonius
hoeve hebben het bijzonder goed ge
troffen, vinden ze zelf. Gevraagd of er
geen wensen meer zijn, zeggen ze
'Nee, eigenlijk niet. Alles wat ons
hartje begeert, kunnen we hier krij
gen. En als het er niet is, kunnen we
erom vragen'. Behalve een mevrouw,
die echt nog wel een wens heeft, die
op het ogenblik in Antoniushoeve
helaas nog niet vervuld wordt: 'Ik zou
dolgelukkig zijn met een hond of een
kat. Ik heb mijn hond moeten laten
afmaken, voordat ik hier kwam. Dat
was vreselijk gewoon'.
LEEUWARDEN Vanmorgen om
half vijf is vanaf de veerdam te
Holwerd de eerste wandeltocht over
het Wad naar Ameland van dit sei
zoen begonnen. Er zijn negentien
tochten aangekondigd, waarvan de
laatste op 28 september zal worden
gehouden. Van de 22 tochten die dit
jaar naar de Engelsmanplaat (tussen
Ameland en Schiermonnikoog) op het
programma staan zijn inmiddels al
enkele gehouden.
De Provinciale Friese VW heeft in
samenwerking met het Wadloopcen-
trum Friesland een foldsr uitgegeven
waarin zowel het programma voor het
komende seizoen als bijzonderheden
over het Wadlopen zijn opgenomen.
Er bestaan over het ondernemen van
zo'n Waddentocht namelijk nog al wat
misverstanden en menigeen, die er
aan deelneemt, is onvoldoende voorbe
reid.
De belangstelling voor de tochten is
de laatste vijf jaar sterk gestegen.
Vroeger trokken wel eens kleine
groepjes op eigen houtje over het
Wad, maar daarbij is enkele malen
gebleken welke enorme gevaren dit
kan opleveren als men geen verstand
heeft van tij en stromingen, diepten
en ondiepten. Daarom wordt het aan
bevolen alleen aan de georganiseerde
tochten deel te nemen. Overigens ho
pen natuurbeschermers dat de toe
name van het Wadlopen niet in de
zelfde mate zal blijven voortgaan om
dat dan schade voor het milieu moet
worden gevreesd.
Aan degenen, die het eerst een Wad
wandeltocht gaan maken, wordt gead
viseerd de route naar de Engelsman
plaat te nemen. De afstand van de
startplaats Wierum naar dit onbewon-
de eilandje is zeven acht kilometer
en de tocht (heen en terug) duurt
drie-en-eenhalf uur. De toch naar
Ameland is zwaarder. Deze duurt
overigens korter dan die naar de
Engelsmanplaat. Nadat men van Hol
werd naar de aanlegsteiger te Nes
gelopen is wordt de terugtocht per
veerboot gemaakt. Er kunnen ook nog
Wadwandelingen naar Schiermonnik
oog, Simonszand en Rottumeroog
worden gemaakt
Aan Wadlopers wordt aanbevolen ho
ge schoenen (volleybalschoenen) met
sokken te dragen. Omdat het vrijwel
altijd fris op het Wad is. moet men
zich goed kleden en omdat eer natte
broek niet tot de uitzonderingen be
hoort droge kleren en reserve schoe
nen meenemen. Als men met de voor
schriften rekening houdt in een ge
slaagde tocht door de wijde wereld
van slibbanken, prielen en zandplaten
verzekerd.
r Cisca Dresselhuys
BSUM 'Bejaarden hebben in tehuis vaak niets te vertellen', 'Bejaarde:
ld houden en dankbaar zijn', 'Bejaarden verwijten bestuur autoritair op-
ien': zomaar drie koppen, die de laatste tijd in deze krant stonden boven
kelen, die over bejaarden en bejaardenzorg gingen. Geen erg positieve ge
len, integendeel. Het is immers nog lang niet allemaal zoals het zijn moet
ie bejaardenzorg.
I opgeschrikt door al deze nega-
Ipubliciteit rondom hun leeftijds-
|en, hebben de bewoners van het
(ejaardentehuis Antoniushoeve in
im gereageerd met het verzoek:
wij ook eens onze mening
i, want het kon allemaal zo veel
fs en beter en bij ons in het
s is er geen sprake van betutte-
)f bevoogding, wij worden overal
Itrokken en hebben in alle zaken
tnede-beslissende stem. Een uit-
irlijke situatie (helaas) in de
jdaagse bejaardenzorg. Vandaar
rij een gesprek met deze bij het
;ur van hun tehuis betrokken
(rden hebben gehad,
bedoeling, die wij hebben met
j werkgroep Samenspraak is de
Icratisering op zinvolle wijze ge-
I te geven. Alle betrokkenen in
ehuis, dat zijn behalve bejaarden
let personeel, de directie, en het
oir zijn in deze werkgroep verte-
joordigd en samen bepalen ze het
en de leefsfeer van het tehuis.
Éze werkgroep wordt niet alleen
'oken over zaken als kaartavon-
pf de viering van het kerstfeest,
ook over aangelegenheden als
aantrekken van meer personeel,
lanschaffen van allerlei zaken, de
er, waarop nieuwe bewoners te-
■et getreden moeten worden, de
ed, die een toenemende verzor-
Ibehoeftigheid heeft op het leef-
lat in ht huis enz.', vertelt de
teur van Antoniushoeve, de heer
iot, die sedert een jaar directeur
,n dit tehuis. Daarvoor zat hij in
>edrijfsleven. Het tehuis heeft 193
mers en 65 personeelsleden, waar
pen deel part-timers zijn.
[oor een paar jaar had Antonius-
zoals zoveel andere tehuizen,
(gewone bewonerscommissie, die
eigenlijk met niet veel anders
hield dan wat huishoudelijke
plegenheden. De commissie heeft
elf tenslotte opgeheven, omdat
van mening was, dat er een
•e manier gevonden moest wor
om inspraak te geven aan alle
partijen, die te maken hebben met de
gang van zaken in het tehuis.
Zodoende kwam er toen de werkgroep
Samenspraak, die behalve uit bejaar
den bestaat uit vertegenwoordigers
van het personeel (vier stuks), het
bestuur (een persoon) en de directie
(de directeur van het tehuis). De be
jaarden hebben de grootste afvaardi
ging in deze werkgroep, namelijk acht
personen.
De werkgroep heeft zelf uit zijn
midden directeur Koot als vooratter
gekozen. Als vertegenwoordigers van
de bejaarde bewoners zitten in de
werkgroep zes vrouwen en twee man
nen, die door de rest van de bewoners
gekozen zijn. Op dit punt wordt wel
de klacht vernomen, dat er altijd zo
weinig mensen zijn, die zich kandi
daat willen stellen voor een functie
in de werkgroep. (Maar dat is een
geluid, dat niet alleen in bejaardente
huizen gehoord wordt).
Goed behandeld
In de werkgroep worden, zoals gezegd,
allerlei onderwerpen ter discussie ge
steld. 'Wat wij als bewoners naar
voren brengen op zo'n vergadering
wordt direct behandeld en goed be
handeld ook', zegt een van de bejaar
den. 'We mogen niet alleen maar
praten over kleine dingen, maar ook
over belangrijke zaken. Er worden in
die bijeenkomsten natuurlijk nog al
eens dingen naar voren gebracht, die
te maken hebben met het financiële
beleid van het bestuur. Kijk, wij
hebben gevraagd om een vast toneel,
om zonwering, om speciale brood
trommeltjes waarin ons ontbijt wordt
bezorgd op de kamer. Al die dingen
kosten natuurlijk geld. Ze zijn er
allemaal gekomen en zonder veel
moeilijkheden. Wanneer je iets aan
de orde stelt, dat geld kost, wordt
daar rekening mee gehouden, wan
neer de volgende begroting wordt op
gesteld. Wij krijgen die begroting ook
te zien en we kunnen er op- of
aanmerkingen op maken. Het is nog
j
niet zo, dat wij de begroting moeten
goedkeuren, maar dat vinden we ei
genlijk ook niet zo nodig, omdat met
onze wensen, voorzover die haalbaar
zijn, al rekening wordt gehouden',
aldus een lid van de werkgroep.
Leefklimaat
ilERMONNIKOOG 'In den avond van dezenvoor ons
nd ivellicht zoo gedenhvaardigen en geivichtigen dag, vereenig-
zich ten, 7JA»ure in het Badhotel alhier vroede mannen, be-
-d met de meest ernstige plannen voor den veelomvattenden
\Jikring, die hen te wachten stond.'
werd bijna 75 jaar geleden, in
stus 1899, geschreven in het eer-
iiotulenboek van de 'Vereeniging
[erfraaiing van en tot bevordering
het Vreemdelingenverkeer naar
prmonnikoog.'
vereniging, die inmiddels de
Jre naam 'Vereniging voor vreem-
fgenverkeer Schiermonnikoog"
t gekregen, gaat in het komende
jen het feit dat ze driekwart eeuw
kat met verschillende feeselijkhe-
Jherdenken. Het hoogtepunt van
(Jiering valt op 5 augustus, precies
lar nédat burgemeester A. Bruins
j gemeente-geneesheer J. S. Beek-
i Officier van Adm. bij Hr. Ms.
Jtacht A. W. van der Worm en
Jlvier andere heren bijeenkwamen
fie vereniging op te richten,
lerste doelstellingen waren onder
het bevorderen van een betere
bunicatic met het eiland, het 'uit-
van bezoeken van vreemde!in-
1 en hunne vestiging', het maken
-{gepaste reclame, het plaatsen van
«tanken en het tot stand komen
linrichtingen van algemeen nut en
laak. Toen de vereniging met
activiteiten begon was het mooie
uiteraard als als vakantieoord
ontdekt, maar het aantal bezoekers
stond in geen verhouding tot het
tegenwoordige. Bovendien moest men
toen over een zeer ruime beurs be
schikken om zich een vakantie te
kunnen veroorloven.
Verstoorde badvreugde
De eeuwwisseling was op het eiland
onder meer de tijd van de badkoets
jes, waarin baders en baadsters lange
'costuums' aantrokken die bijna geen
stukje bloot vrij lieten. Dat er toch
wel gluurders waren blijkt uit een
van de notulenboeken, die de Schier-
monnikoger S. Perdok stof hebben
gegeven tot het schrijven van een
boeiend en geestig historisch over
zicht van wat er in de loop van de
jaren met het werk van de WV
annex was. Er staat: 'Bij de ingeko
men stukken was een ernstige klacht
van twee dames-badgasten over het
politietoezicht op de badkoetsen. Hoe
wel er een 'fungerend' badmeester
was waren de dames door een spleet
in het vehikel door (niet-genoemde)
jongelingen bestookt met vuurwerk.
Men vraagt zich dan af of de bad
meester een oogje heeft toegeknepen
of dat hij ze wagewijd open had om
de afloop van de paniek gade te
slaan.'
De activiteiten van de vereniging be
troffen in het begin direct al zeer
uiteenlopende zaken. Toen prins Hen
drik een bezoek aan Schiermonnikoog
zou brengen werd een spoedeisende
bestuursvergadering gehouden. Er
was reeds 'eene zich geconstiueerd
hebbende feestcommissie'. De jonge
VW (die overigens delzelfJe voorzit
ter had als de feestcommissie, name
lijk de burgemeester) gaf een bijdra
ge van 25 gulden 'teneinde Prins
Hendrik bij zijn bezoek aan het ei
land te vermaken.'
De vereniging gaf wel méér daadwer
kelijke steun aan eilander activiteiten.
Dat gaf overigens wel eens aanleiding
tot verschillende zienswijzen en zo
werd, blijkens de notulen, op een
vergadering eens de vraag gesteld
waarom de fanfare wél en de zangver
eniging niét subsidie kreeg. Het logi
sche antwoord luidde: 'De aankoop
van partituren is voor beide partijen
hetzelfde, dat wel, maar. de fanfare zal
instrumenten moeten aanschaffen om
hun overtollige lucht lucht te geven
en dat kan van een zangvereniging
niet worden gezegd.'
Uit het verslag dat de heer Perdok
aan de hand van de notulenboeken
heeft gemaakt blijkt ook, dat Schier
monnikoog wat het milieubewustzijn
betreft in de voorhoede heeft gelopen.
Ruim zestig jaar geleden werden er al
waarschuwingsborden geplaatst 'tot
behoud van de zeedistel.'
Per paardewagen
door zee
Nadat in 1914 de eerste besprekingen
er al over werden gevoerd kreeg
Schiermonnikoog in 1927 de eerste
aanlegsteiger. Dat was een grote ge
beurtenis. Tot dat jaar moesten de
reizigers meestal midden in zee over
stappen van de veerboot op een paar-
denwagen, want de stand van de Wad
den was bij het eiland zó laag dat de
boot niet aan wal kon komen. Zo'n
tochtje per paardenwagen dwars door
het Wad was bij mooi zomerweer wel
aantrekkelijk, maar bij regen en wind
moet op deze wijze een reisje naar
Schiermonnikoog niet altijd even ple
zierig zijn geweest. Enkele foto's uit
die tijd zijn in het gedrukte verslag
van de heer Perdok opgenomen. Ook
een groot aantal andere plaatjes van
het eiland, zoals dat vroeger, toen er
nog geen druk toerisme was, er uitzag
zijn interessant.
Er is in 75 jaar op het eiland veel
veranderd en de VVV heeft, hoé men
ook over die veranderingen mag den
ken, alle reden om feest te vieren. De
verschillende onderdelen van het
feest zijn over het seizoen uitge
smeerd. Op het programma staan on
der meer een concours hippique, een
muziek- en zangconcours, kinderfees
ten, optochten en een wielerronde
voor eilanders en badgasten.
ona
ur4 onze correspondent
Een rustig dorpsbeeld van Schiermonnikoog, enkele jaren voordat de WV werd opgericht.
door Willem-Jan Martin
De naam Terry Melcher zal
vermoedelijk niet elke lezer van
deze rubriek evenveel zeggen. Toch
is Melcher om den drommel geen
onbekende binnen het popwezen,
maar daarin reeds vanaf '61 in
verschillende functies en met
wisselend effect actief. Het minst
succesvol was de in datzelfde jaar
als Terry Day (de achternaam van
zijn moeder, de niet on-populaire
zangeres Doris Day) ondernomen
poging in de richting van de status
van popvocalist. De plaat, die
dergelijke perspectieven moest
openen, flopte levensgroot en
Melcher verdween voor enige tijd
naar de periferi van het
platenwezen.
Het aanbod van de firma Columbia
om 'poducer* te worden verchafte
een nieuwe toegang, en ditmaal
pakten de zaken beter uit. Zijn
eerste belangrijke successen in deze
bezigheid viert Melcher als een der
gangmakers en vormgevers van de
surfmuziek, Californische pop
waarin sportauto's, strand en
surfplankjes en niet te vergeten 'de
dames' de voornaamste thema's
vormen. Na het verdwijnen van deze
rage neemt Terry Melcher de groep
Paul Revere and The Raiders onder
zijn hoede, maar de finale erkenning
komt door middel van
zijn activiteiten ten dienste van
The Byrds, met wie hij
twee uitstekende, ook weer zeer
Californische (de folk-rock!) elpees
opneemt: Mr. Tambourine Man en
Turn Turn Turn. Een onduidelijke
ruzie maakt echter voorlopig een
einde aan de combinatie Byrds-
Melcher.
De bemoeienissen, die Melcher
met de Byrds verzoend, na een
interimperiode, waarin de nieuwe
man Gary Usher prachtig dingen
doet (Notorious Byrd Brothers!)
op latere elpees van de
legendarische formatie etaleert zijn
van belangrijk mindere kwaliteit
(Ballad Of Easy Rider gaat nog) en
leiden vrij vlot naar nieuwe
onenigheid: tijdens een toernee
verziekt Melcher de opnamen voor
Byrdmaniax door er zonder overleg
met de betrokkenen een suikerzoete
verzameling blazers en strijkers
tegen aan te gooien, de laatste elpee
van The Byrds wordt dan ook in
eigen beheer opgenomen.
De gespletenheid tussen de vrij
direct ge'producete' Byrdsstandaards
en het aanstellerige gedoe met de
violen in de latere fase reproduceert
zich op de eerste solo-elpee van
TERRY MELCHER (Reprise MS
2185), die kortgeleden in beperkte
oplaag werd geïmporteerd. Er zijn
een aantal songs, waarin hij de boel
opblaast tot bijna wanstaltige
proporties. Zo krijgt Jackson
Browne's al dikwijls 'gecoverde'
These Days, bij alle pogingen er een
bijzondere interpretatie van te
maken, een kamermuziekachtige
aanpak mee, die tegelijk pompeus ls
en zichzelf in de weg zit. Het stuk
remt op de motor, zou je haast
zeggen. En ook een zo opgewekte
traditional als Roll In My Sweet
Baby's Arms wordt, met het etiket
van Melcher beplakt, tot een
pedanterige brok 'over-acting', op de
voet gevolgd door The Old Hand
Jive, dat van roek-klassieker wordt
omgezet in een huilerig stuk voor
vleugel en vocalist.
Maar anderzijds, en dat maakt de
plaat als geheel toch wel weer vrij
goed verteerbaar, is er voldoende
Californische (de rooie draad, die
surf en Byrds met dit produkt
verbindt) country-rock, door
Melcher met gepaste droefenis
voorgedragen en voortreffelijk
uitgevoerd door een keur van
studiomusici, de duurste die je ooit
op een plaat bij elkaar hebt gezien.
Muziek, die herinnert aan The
Flying Burrito Bros, sommige
Byrdswerk en wat 'sporenelementen'
op dit terrein, die ik niet zo snel
kan thuisbrengen. Mooiste nummer:
Just A Season.
Tot besluit in telegramstijl (het
Melcher-verhaal is onverwacht lang
geworden) de rest van het pakket
van deze week. Dat gaat dan om
Sneake Pete met Cold Steel (en
vrij slechte plaat, waarop men
country met zoiets als opera lijkt te
willen kruisen); twee uitstekende
her-uitgaven van archivarisch Them-
materiaal (The Beginning met het
onvergetelijke Friday's Child, een
een dubbel-elpee met een goede
selectie van de meest bekende
nummers); de elpee Brown Sugar
van de vooral als achtergrond
zangeres bekende Clydie King, die
hier als een stukken swingender
versie van Diana Ross overkomt, en
aan de staart de vaderlandse
formatie Focus met het eerste
werkstuk voor de nieuwe werkgever
Polydor, Hamburger Concerto.
(ADVERTENTIE)
HEBT U EEN
GOEDE SMAAK?
DE KUYPER HEEFT EEN
GOEDE BORREL
