Mr. J. Linthorst Homan's
kritisch zelfonderzoek
SSnissS!"
dichtbij
pmmentaar Levensherinneringen psychologisch en feitelijk van belang
ropese malaise
■on klassenstrijd
'Ik wil dat ik
het anders
had geschreven'
Pompidou herdacht
in Tweede Kamer
Stabiel weer
de sterren van Henk Privé
haantje voor palmpasen
Bloesempracht
begint te komen
DW/KiWAiRTET DONOEKIDAG 4 APRIL 1974
binnemjand/GOMWEWCA IR
T5/K7
urlijk is het overlijden van Pom-
i een menselijke tragedie. En stel-
het voor vele Fransen tevens een
ilige politieke slag. Maar bete-
het voor de rest van West-
pa nu werkelijk zo'n catastrofe
e reactie van sommige Westeuro-
bewindslieden hebben gesugge-
Geeft het niet veeleer voedsel
ie hoop, dat Frankrijk, met Pom-
ook wat van zijn enghartig
jnalisme en zijn onhandelbaarheid
lartner in de Europese gcmeen-
verliest?
ielen deze hoop, maar verwach-
dit opzicht geen wonderen. Het
rstandig te bedenken, dat Pompi-
politiek, in zoverre ze de uit-
;ing was van een koel bereke-
voortdurend op eigenbelang be-
nationalisme, bij de meeste
se kiezers geen afgrijzen verwek-
laar integendeel kon bogen op
zekere populariteit. Van Pompi-
opvolger, van welke signatuur
lok wezen moge, een radicale
>ing van deze koers te verwach-
is dan ook vermoedelijk een
lopig betekent de impasse die nu
rankrijk is ontstaan, voor de
pese gemeenschap alleen maar,
Ie malaise en de verwarring die
de laatste tijd zo overvloedig ten
zijn gevallen, nog toenemen. De
op een spoedige oplossing van de
ele problemen waaraan de ge-
schap zich deze week lijkt te
n vertild de positie van En-
d en de politieke betrekkingen
Amerika is er zeker niet
op geworden, nu de Franse
ing tijdelijk al haar aandacht op
innenland moet concentreren,
problemen zelf hebben de afge-
dagen stof gegeven tot heel wat
atisch commentaar. Wij zien er
g reden toe, daar een blijk van
verslagenheid aan toe te voegen,
^in Luxemburg gebeurd is. leverde
ts het zoveelste bewijs voor de
lekende stelling, dat er in de
keke zin des woords nauwelijks
Europese gemeenschap bestaat,
ligt niet in onze democratische
daarom te rouwen, zolang de
voor een politieke eenheid
^volwaardig, met ruime bevoegd-
gi toegerust Europees parlement
itbreekt.
de Euroclub haar relatie met
ika niet heeft kunnen verbeteren,
m politiek-psychologische rede-
jammer, maar houdt niet in, dat
mdgenootschappelijke verhouding
(i de VS en de overgrote meer-
1. id van de Europese partners we-
k is geschaad. En wat de eisen
betreft het tweede
dat deze week in Luxem-
de hoofden verhit en de harten
verkoeld heeft die eisen,
Calaghan een voorproefje
gegeven, bevatten ongetwijfeld
ivaardbare elementen. Een com-
o: is lijkt moeilijk bereikbaar. Maar
3 u al veel, zo niet alles, gewonnen
r als Labour de rest van de ge-
rs schap benaderde met minder
0 lartighëid dan Callaghan deze
gS, demonstreerde, en met meer
"s voor de fundamentele zwakte
s.izijn eigen positie. Misschien zal
:ozeer The Times (die Labour er
r deze weck van betichtte, de
gipese gemeenschap te bejegenen
de afstandelijkheid van een Mars-
etje) als wel de tijd dat de Britse
erheidsregering nog leren,
.3 Vestduitse bondskanselier. Willv
®'dt, heeft deze week een krasse
1 aak gedaan met de verklaring,
ui zijn Sociaal-democratische partij
a] door niemand laat terugdringen
lu de klassenstrijd-methoden van de
uie eeuw, die niet meer in onze tijd
horen.'
dts uitspraak kwam niet zo maar
de lucht vallen. Na de zware
lagen die zijn SPD bij verkiezin-
n een aantal deelstaten had gele-
ei moest de kanselier wel met
s ïtige argumenten tevoorschijn ko-
om te proberen zijn geschonden
ige te herstellen.
fken was dat, met het verbleken
e Irandts populariteit, van de eigen
ti ekkingskracht van de onderling
et lelde SPD weinig was overgeble-
rc Opnieuw was Brandt de enige
g ide figuur in zijn partij, die in
moest worden geacht, het wan-
raven bij de kiezers weg te nemen.
aar de ondubbelzinnige uitspraak
Wjde kanselier, die niets voelt voor
D'ving van de klassenstrijd en zich
i ge heeft gerealiseerd, dat er 'zon-
f* het midden in een democratie
e parlementaire meerderheid kan
)i en verkregen.'
e het midden prijsgeeft, maakt het
elf onmogelijk om te regeren,
Brandt, die de coalitie met de
ale FDP als het 'nieuwe midden'
ïouwt en niet ongaarne hoort, dat
PD het 'linkse midden' is. 'Enke-
CT. n, die met de communisten willen
°i nwerken, horen niet in de partij
b(.'
dat de SPD een serie zware
/arlagen leed, werd het kanselier
;g dt onmogelijk gemaakt, de partij
•'Z middenkoers te laten varen, zoals
g< lie had uitgestippeld tijdens de
lagne voor de Bondsdagverkiezin-
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM De levensherinneringen van Linthorst HonKan die een regel van Constanten Huy-
gens als titel meekregen: 'Wat zijt ghy voor een vent?' zijn psychologisch en feitelijk van belang.
Psychologisch, omdat het boek een
kritisch en nogal openhartig zelfon
derzoek bevat naar eigen daden, mo
tieven en ovérwegingen tijdens de
eerste maanden van de bezetting; fei
telijk, omdat het een van binnen uit
beschreven geschiedenis is van de
moeizame totstandkoming van de Eu
ropese organen. Linthorst Homan was
er steeds nauw bij betrokken, zowel
bij het tot leven brengen als het in
leven houden van het hele Brusselse
(en Luxemburgse en Straatsburgse)
bedrijf.
In 1940 vormde Linthorst Homan,
samen met De Quay en Einthoven het
zogenaamde driemanschap van de Ne
derlandse Unie. Die Unie was een
poging om met inachtneming van de
feitelijk door de bezetting geschapen
toestand een nieuwe politieke bewe
ging op gang te brengen; met een
nationaal bewustzijn en zich afzettend
tégen de NSB en het Nationaal Front
van Arnold Meijer, maar met zeker
evenveel kritiek op de vooroorlogse
parlementaire democratie, die als de
voornaamste bewerker van de econo
mische crisis uit de jaren .dertig werd
gezien.
INVLOED
Ook al heeft die Nederlandse Unie
maar net anderhalf jaar bestaan, haar
invloed reikte veel verder. Na meer
dan dertig jaar is nu wel duidelijk
hoe lang die opvattingen van die
Nederlandse Unie hebben doorge
werkt in de na-oorlogse Nederlandse
politiek (o.a. in 'de doorbraak' die de
Partij van de Arbeid tot stand bracht
en die jarenlang de indeologie van
die partij was).
Bij Linthorst Homan valt na te lezen
hoe hij politiek eigenlijk een beet
je dakloos door de gebrekkige politie
ke organisatie van de liberalen; toen
al een even groot probleem als nu
voor de echte vrijzinnigen als
burgemeester Van Vledder en com
missaris van de Koningin in Gronin
gen tot de overtuiging kwam dat de
mensen niet alleen sociaal-econo-
misöh, maar ook geestelijk dichter bij
elkaar moesten gaan staan.
In de oorlog zag hij eindelijk de kans
schoon iets van die gedachten uit te
dragen. Samen met de Tilburgse
hoogleraar De Quay en de Rotterdam
se hoofdcommissaris van politie Eind
hoven vormde hij het driemanschap
van de Nederlandse Unie.
Hoeveel aanhang die Unie ook kreeg
(vooral in het zuiden) een echt
brede beweging is het nooit gewor
den. Het was wel een heel leger, maar
de generaals en de opperofficieren
(ADVERTENTIE)
Het driemanschap van
de Nederlandse Unie
in 1940:
van links naar rechts:
prof. dr. J. E. de Quay
mr. L. Einthoven en
mr. J. Linthorst Homan
ontbraken. Niet alleen was het drie
manschap zelf ook nogal verdeeld,
maar ook lieten de politieke kaders
van de voornaamste oude politieke
partijen het afweten, niet uit eigen
eng partijbelang, maar gewoon omdat
zij het onjuist vonden uitgerekend op
dit ogenblik, onder toezicht van de
allerminst neutrale Duitsers, te begin
nen met het propageren van vernieu-
wingsgedaehten.
GEEN 'ORANJE'
Wat dat betreft was het bijvoorbeeld
veelbetekenend dat de illegale CPN in
die eerste oorlogsjaren haar aanhan
gers opriep om waar dat mogelijk was
met alle andere goede Nederlanders
van zijn gevoelens blijk te geven op
koninginnedag (31 augustus Het
driemanschap liet zich echter gezeg
gen, dat een verwijzing naar Oranje
moest verdwijnen uit de beginselver
klaring van de Unie.
De principieel met-monarchistisch
denkende communisten hadden op dat
moment beter in de gaten hoe juist
op dat ogenblik de legitimiteit en
continuïteit van onze staat was beli
chaamd in de leden van het konink
lijk huis. Het driemanschap wist dat
natuurlijk ook wel (het zal ongetwij
feld ieder van de drie thuis met de
paplepel zijn ingegoten), maar het
slikte toch maar hoe naar men het
ook vond. Linthorst Homan heeft be
grip voor het standpunt van zijn te
genstanders van toen: 'Vernieuwing?
Goed, maar niet nu', maar hij blijkt
het nu evenmin te delen als toen.
Toch mag niemand zeggen dat de man
een bord voor zijn kop heeft. Het is
op bepaalde ogenblikken ontroerend
en een beetje gênant tegelijk om te
zien hoezeer hij bereid is eigen fou
ten te zoeken en te erkennen, ook al
gaat hem dat niet altijd even gemak
kelijk af. Immers: 'Het is gemakkelij
ker anderen fouten te vergeven dan
zichzelf', zegt hij zelf. Inderdaad: het,
boetekleed is geen gemakkelijk zit
tend maatcostuum.
KARAKTER
Hij zeurt daarom niet na over 1de
rechtvaardiging die Einthoven als lid
van het driemanschap heeft gesclire-
ven en waarin de grootste verimt-
woordelijkheid voor verkeerde, (foor
de Unie gewekte, indrukken wordt
doorgeschoven naar hem. Lintllorst
gen op 19 november 1972. Zijn belof
ten brachten de SPD toen winst.
Nu Brandt opnieuw de handen vrij
heeft, herhaalt hij slechts wat hij
steeds heeft gezegd. Het gaat dan ook
niet aan te concluderen, dat de SPD
als reactie op de nederlagen in de
deelstaten naar rechts is opgeschoven.
De phrtij wil blijven wat zij ook twee
jaar geleden nog was.
Wèl zal er voortaan ernstig naar
gestreefd worden om te voorkomen
dat radicaal-linkse elementen met
name in de organisatie van de Jonge
socialisten (Jusos) hun pogingen
voortzetten om de SPD 'de basis van
het democratische socialisme te doen
verlaten.'
Of Brandt in deze opzet zal slagen,
moet worden afgewacht, evenals het
antwoord op de vraag of zijn midden
koers. die geen ruimte laat voor klas
senstrijd, het brede vertrouwen in de
SPD zal herstellen. Voor dat ant
woord moet de kanselier nog tot 9
juni wachten, als in de deelstaat Ne-
dersaksen parlementsverkiezingen wor
den gehouden.
Homan wijdst alleen als verklaring
naar het verschil in karakter en tem
perament trussen de drie.
Hij legt '/{ich ook neer bij het na
oorlogse ojordeel dat hem belette te
rug te keipen op zijn hoge Groningse
post. In dat oordeel werd hem vooral
kwalijk grtnomen dat hij in 1940 niet
uitging van onvoorwaardelijke overga
ve van Duitsland, maar 'heel ouder
wets-negentiende eeuws van een 3-2-
overwinniilng van Duitsland. 'Voor hem
was kdnaftedijk ook de tweede wereld
oorlog mbig zoiets als 'een voortzet
ting van de diplomatie met ander
middelen''.
En wat blij over de'eerste maatregelen
tegen dei joden schreef ('onnodig en
ongewen St, omdat in Nederland de
joden niet de positie innemen welke
in andêfe landen het jodenvraagstuk
acuut hiibben gemaakt'; een erkenning
dus da/L er elders wel degelijk een
vraagsSuk bestond) hoeft niemand
meer 'in oude klapper van het week
blad '7>e Unie' na te lezen. Linthorst
HomaijL drukt het nu weer af met de
veelzefggende toevoeging: 'Mij ging het
later 'hierin gelijk het ook in andere
dingen is gegaan: ik wilde dat ik het
anders had geschreven. Tegen het die
pe leed dat nadien over de joodse
Nederlanders is gegaan, steekt mijn
artikel schamel afP en sommige passa
ge.^ doen mij nu pijn'
Efjri beetje jongensachtige man, die
terug moet kijken 'op slordig optre
den' (toen hij contact zocht met de
NSB) een wat naïeve man (ook
;/ijn vriend, prof. H. Brugmans van
het Europa-college in Brugge gebruikt
(hetzelfde woord in zijn inleiding), die
'op het beslissende moment van een
gesprek met Seysö-Inquarts medewer
ker Schmidt moet ontdekken hoezeer
4iij politieke ervaring miste.
VERBIJSTEREND
Een verbijsterende mededeling eigen
lijk; misschien nog niet eens zozeer
over Linthorst Hcman als wel over de
tijd waarin dit alles speelt. Wat be
zielde diie mensen, vraag je je dan af,
die een zo onervaren man al zo vroeg
tot posten riepen die toch allerminst
als sinecure-baantjes kunnen worden
afgedaan: op 29-jjarige leeftijd burge
meester van Vledder en net vijf jaar
later, in 1937, commissaris van de
Koningin in Groningen (hoewel net
tevoren de commissaris van de Konin
gin in Drente, De Vos van Steenwijk,
hem had laten weten dat hij niet
hoefde te solliciteren als burgemees
ter van Meppel)?
Er moet nog heel wat gestudeerd
worden op de geschiedenis, van de
jaren dertig, die in Nederland niet
ophielden op 10 mei 1940 ja zelfs
niet op 5 mei 1945.
En wie durft (om een ander aspect te
noemen) op dit ogenblik te voorspel
len, wanneer de invloed van het stu
dentencorps in ons land geheel zal
zijn verdwenen?
'Wat zijt ghij voor een vent?', levens
herinneringen van mr. J. Linthorst
Homan met een inleiding van prof
dr. H. Brugmans, 314 pagina's, paper
back 27.50 uitgegeven door Van
Gorcum in Assen.
Van onze parlementsredactie
DEN HAAG De Tweede Kamer
heeft gisteren naar aanleiding van het
overlijden van president Pompidou
een telegram van rouwbeklag verzon
den naar de Franse Nationale Verga
dering. Tevoren had de Tweede Ka
mer twee minuten stilte in acht geno
men.
De heer Weijters, de tweede voorzit
ter van de Kamer, sprak over de
grote vaderlandsliefde, die het politie
ke werk en het algemeen optreden
van Pompidou kenmerkte. De Kamer
voorzitter rangschikte Pompidou on
der de rij van markante politiek nati
onale en internationale leiders, door
wier heengaan niet alleen de eigen
natie is geschokt.
Minister-president Den Uyl noemde
de bijdragen van Pompidou aan het
proces van de Europese eenwording.
Hij herinnerde aan Pompidou's rol
tijdens de drie Europese topconferen
ties: van 1969 in Den Haag, 1972 in
Parijs en 1973 in Kopenhagen. Aan
zijn ontmoeting met Pompidou in Ko
penhagen bewaart drs Den Uyl de
herinnering aan een beminnelijke
persoonlijkheid vol geest en humor.
UOOG WATEK 5 april Vlissingen 0.42-
13.09. Haringvlietsluizen 2.19-14.38. Rotter
dam 3.12-15.53. Scheveningen 1.48-14.09.
IJmuiden 2.25-14.44. Den Helder 6.53-19.10
Harlingen 9.17-21 17 Delfzijl 10.58-23.04.
Van onzë iveerkundige medewe^lzer
Na een dag met temperaturen) van 20
tot 22 graden Celsius in de Benelux,
blijft het weer in de tweede Melft van
deze week stabiel. De zon gjcfat door
en regen e. onweer zijn er -niet bij.
Wel zal het met een nog Wilt toene
mende wind uit oost tot noordoost
geleidelijk wat kouder worden, in de
eerste plaats op de Wadd&aeilanden
en in de noordlelijke provincies. In
Sleeswijk werd het gisteren de hele
dag al niet warmer meer daft 11 gr. C.
bij oostnoordoosten wind. Belangrijk
is geweest, de uitbreiding, jet wel in
westelijke richting, van hei' gerenom
meerde Russische hogedrukgebied, via
Scandinavië en de Noordzee naar de
Britse eilanden. Dit tegen di? draad in
uitbreiden wijst erop, dat ''de oceaan
voorlopig niets ih te brerifyen heeft.'
Een tijdelijk tot 1004 millibar uitdie
pende storing, die ina zuidnvest-Frank
rijk naar Bretagne koerste Biar
ritz kreeg er in 18 uur tif/d 41 mm
regen van. Bordeaux 36 vtm heeft
de kracht van het maximum, ondervon
den. De depressie was gedwongen op
de plaats rust te maken. De regen die
woensdagmorgen tot iets w>orbij Pa
rijs, op de Kanaaleilanden en in de
omgeving van Bour emauth viel,
hield in de loop van de odüend snel
op, maar in Bretaxjne regende het nog
wel de hele dag door. In zuid-Frank
rijk icas de lucht woensdagmiddag
nog wel onstabiel. Bij temperaturen
van slechts tien tot twaaif, graden
begon het te omveren. Om kwart voor
vijf verscheen het vliegveld Prancazal
bij Toulouse met een 'sped' voor de
luchtvaart in de ether betreffende
onweer zonder regen in oostelijke
richting. Tien minuten later volgde
een rapportje over onweer met hagel.
In die korte tijd deed een cutmulonim-
bus buienwolkde bewolkingsgraad
toenemen van drieachtste tot zeven
achtste. De basis dalend van 780 tot
630 meter.
De rapporten van 19 uur brachten
dan het licht, dat een ander wat
voordelijker gelegen vliegveld van
Toulouse (Blagnac) tot op dat mo
ment 21 mm neerslag had opgevangen.
Het regende er om 7 uur gisteravond
nog matig. Het meest noordelijk gele
gen station in Frankrijk dat onweer
opgaf, ivas Abbeville in noordwest-
Frankrijk. Van erg doorzetten was
geen sprake: onze THP 200 zakte in
de vooravond snel terug tot bijna nul.
De hoogste temperatuur in Duitsland
was 21 graden op het vliegveld Wahn
bij Keulen, in België 22 gr. C. in St.
Denis en in Frankrijk 23 gr. C. in
Boulogne
onder redactie van loessmit
Als iemand helemaal privé op een
vertrouwelijk toontje over zijn le
ven gaal praten verwacht je een
hele serie intimiteiten over hem.
Maar dat geldt nauwelijks voor
Henk van der Meyden van wiens
Telegraafkolommen de sterren da
gelijks stralen (of net zo plotseling
uitgedoofd afspatten).
Hij schreef wel een vertrouwelijk
boek (voor vijftien gulden in de
winkeldat hij zelfs dubbelop
'Privé over Privé" noemde, naar de
titel van zijn bekende kolommen,
maar 95 pet van het boek gaat niet
over hemzelf maar over het wereld
je van zijn sterren in en buiten
Hollywood. Een tpereld waarin
Henk zelf natuurlijk steeds figu
reert; hij is dan ook niet voor
niets vermoedelijk Nederlands
grootste glitter- en schitter journa
list die doordrong tot Judy Gar
land, thuis in Londen, toen doch
ter Liza Minelli pas dertien waf
en nog niet beroemd; tot de tach
tigjarige Mae West in haar Holly-
woods appartement, tot cowboy
heid Roy Rogers tezamen op de
prairie met zijn nu opgezette
paard Trigger, tot Mariene Die
trich, die hem om één uur
's nachts op haar Parijse hotelka
mer ontving, en tot het achtiiende
eeuwse kasteel van Sophia Loren.
Die laatste ontmoette hij dan wel
niet zoals een provo-parodie op de
schrijve^ jaren geleden suggereer
de 'in haar tot kniehoogte met
champagne gevulde badkamer'
maar wel in haar met Picasso's,
Renoirs en Chagall's versierde sa
lon en verder schrijft Henk
uiteraard ook over onze eigen gro
te shoiobizz. Een paar hoofdstuk
ken geven een indruk over de
inhoud: Johnny Kraaykamp, de
tragiek van een clown; Toon Her
mans lust zijn gehaktbal niet
meer; de ruzie van Wim en Toon;
is Adèle echt zo'n moeilijk meisje
Mary Pickford, een levende dode;
tv-sterren, de robots van Holly
wood; Nurejev, mijn vriend de tar
taar; prinses Gracia: een paleis is
ook niet alles; een avond in New
York met Caterina Valente.
Henk van der Meyden is er vaak
van beschuldigd al die verhalen
over mooie vrouwen en boeiende
mannen uit zijn duim gezogen te
hebben. Dat kan vroeger best eens
zo geweest zijn al ontkent hij
dat omdat, hij zich toen nog
helemaal waar moest maken. En
misschien slaat zijn fantasie ook
nu nog wel eens keertje op hol In
dit Privè-boek moet hij zich gebeur
tenissen van de laatste twintig
jaar herinneren, icaarvan hij zelf
zegt geen notitie bewaard te heb
ben en bovendien geeft hij toe
dat hij geen goed geheugen heeft.
In zijn inleiding noemt hij zichzelf
niettemin een oprechte journalist
maar dat kan best samengaan.
Tenslotte speelt zijn leven zich
van 's morgens vroeg tot 's avonds
laat af in een fantasie- en schijn
wereld 'van gemaakte mensen, ge
maakte vriendelijkheid en gemaak
te jovialiteit', zoals hij zelf ont
dekt heeft en waaraan je gerust
kunt toevoegen: waar je bijna nie
mand kunt geloven. Om daar door
heen te kunnen kijken moet je wel
een uitzonderlijk groot mensenken
ner zijn en dat blijkt niet direct
uit nadenkrstippeltjes in het boek
en evenmin uit de gedichten die
hij tussen de teksten doorstrooit.
Henk van der Meyden die inmid
dels zelf is uitgegroeid tot de ster
van 'onze bladen' en zijn loopbaan
begon bij onze eigen kwartetbla
den (Nieuwe Haagse Courant)
heeft met Privé over Privé in elk
geval een onderhoudend boek ge
schreven, lekker om in bed te
lezen. Een boek waarin je ook
leest hoe bang hij is voor de dpod
want al zijn 'herinneringen, waar
van ik nog ivel eens wakker lig'
hebben met de dood te maken. En
als je het uit hebt vraag je je af
wat zo'n man moet als zijn schijn
wereld voor hem ophoudt te be
staan, als al die vrienden en vrien
dinnen die zich nu om hem ver
dringen zonder zijn showpagina
misschien geen echte vrienden blij
ken. En of Henk zelf instaat zal
zijn dat te accepteren en zoals hij
zelf schrijft 'tevreden te zijn met
wat je hebt' want dat zal dan heel
wat minder zijn.
Zondag is het weer Palmpasen en dat betekent heel wat
extra werk voor de (warme) bakgers. Deze foto is gemaakt in
een Amsterdamse bakkerij waar de deeghaantjes klaargemaakt
worden voor de oven.
Van een verslaggever
DEN HAAG De bloesem in
ons land begint te komen en zal
met de Paasdagen zeker in volle
bloei zijn. Er is heus genoeg om
al die pracht te gaan zien. We
noemen:
KEUKENHOF: er zijn vele kas-
tulpen, alsmede tulipa's, narcis
sen en hyacinthen te zien. Ver
der staan in bloei: prunus, rho-
dondendron, magnolia en forsy
thia.
KENNERMERLAND-AM-
STELLAND: de crocussen heb
ben inmiddels het veld geruimd,
de velden slaan nu vol narcis
sen, In Vogelenzang staan de
showtuinen in volle bloei. Ook
zijn er wat velden met tulpen
te zien.
LISSE: in deze omgeving kan
men crocussen, narcissen en tul
pen bewonderen.
KOP VAN NOOORD-HOL-
LAND: Den Helder: crocussen
staan volop te bloeien, narcis
sen gedeeltelijk in bloei
ANNA PAULOWNA: narcissen
en anemonen staan te fleuren,
met de crocussen loopt het af.
LIMMEN EN DE EGMONDEN:
narcissen en crocussen nog in
volle bloei, terwijl de eerste
tulpen en hyacinthen te zien
zijn.
ST MAARTENSZEE: eveneens
narcissen en crocussen m de
eerste tulpen.
'Nee Simpkins, tien poild gratis lucht zal geen extra klanten
